Βδομάδα 1η

[tita]

Αφού το βλέπω να πηγαίνει σαν ημερολόγιο, ας του δώσω μία καλύτερη μορφή, και θα προσπαθήσω εκτός από εβδομαδιαία, να το διαμορφώσω και σχετικά θεματικά.

Maandag-Δευτέρα- εγγραφή στο πανεπιστήμιο

Σήμερα είχα το ραντεβού με το πανεπιστήμιο, να πάω να κάνω την εγγραφή. Μου έστειλαν από την προηγούμενη εβδομάδα ένα mail, και εμείς ηλεκτρονικά επιλέξαμε ανάμεσα σε διάφορες διαθέσιμες μέρες και ώρες, πότε μας βόλευε. Αυτό θα πει οργάνωση! Το είχα κλείσει λοιπόν Δευτέρα στις 2μμ, με τη λογική “αφού Πέμπτη έρχομαι, 1 μέρα να γνωρίσω την πόλη, σαββατοκύριακο να προσαρμοστώ, Δευτέρα καλά είναι. Ε, και μην το κλείσω και στις 10 το πρωί, να έχω και χρόνο να κοιμηθώ, μιας και θα είναι η τελευταία μου ελεύθερη εβδομάδα". Τι να προσαρμοστώ; μικρή και εύκολη είναι η πόλη, δεν έχει και πολλές δυσκολίες!

Όπως συνηθίζω, έλενξα το site για το πώς πάω και πότε πρέπει να ξεκινήσω από το σπίτι, και έτσι αργά αργά πήγα. Το κτήριο ήταν χωμένο σε κάτι ωραία στενάκια, πίσω από 2 γεφυράκια, στο κέντρο του Άμστερνταμ. Πηγαίνοντας, έβλεπα και άλλους νεαρούς μισοχαμένους, που δεν φαινόντουσαν για τουρίστες, οπότε λέω “μια χαρά, εδώ κοντά θα είναι”.


Έφτασα κανά 10 λεπτο νωρίτερα, πήγα στη ρεσεψιόν όπου βρισκόταν ένας νεαρός και του είπα ποιά είμαι και τι ώρα είχα ραντεβού. Με ψάχνει, και δεν με βρίσκει στα χαρτιά του. Του το επανέλαβα, και εκεί που πάω να του δώσω την ταυτότητά μου για να τον βοηθήσω, μου λέει “α, ωραία, σε βρήκα. Έχεις μεγάλο επίθετο και το είχαν κομμένο ”. Μου δίνει χαρτάκι προτεραιότητας και μου δείχνει πού πρέπει να πάω να καθήσω και να περιμένω να φανεί ο αριθμός μου στη φωτεινή ένδειξη.



Περιμένοντας, με έπιασε το γερμανικό μου και έβγαλα ένα βιβλίο λογοτεχνικό να διαβάσω όσο περίμενα. Οι διπλανοί με κοιτούσαν περίεργα και η κοπέλα που καθόταν πιο κοντά μου, μόνο που δεν διάβαζε και αυτή μαζί μου. Ευτυχώς ήταν στα Ελληνικά, οπότε τι να καταλάβει η έρμη;;;

Ξαφνικά ακούω ένα “καλησπέρα” και μια κοπέλα να μιλάει σχετικά δυνατά (είχε και ησυχία στο δωμάτιο) στα ελληνικά, με μία άλλη φίλη της για το ποιά εταιρία καρτοκινητής να επιλέξουν. Χαμογέλασα και συνέχισα το διάβασμα.

Με φώναξαν και πήγα στην υπάλληλο στο γραφείο. Χαμογελαστή αλλά όχι χαζοχαρούμενη, πολύ ευγενική, αλλά χωρίς στόμφο ανώτερης από εμένα, φιλική, μου είπε να συμπληρώσω ένα χαρτί για να κάνω αίτηση μέσω αυτών για άνοιγμα τραπεζικού λογαριασμού και άλλα διαδικαστικά. Την ασφάλιση υγείας δεν τη ζήτησε, αλλά επειδή είχα βγάλει πάνω την ευρωπαϊκή κάρτα ασφάλισης, μπορεί να την πήρε το μάτι της και δεν μου είπε τίποτα. Στην αίτηση έπρεπε να συμπληρώσω και τη διεύθυνσή μου, αλλά έλα ντε που δεν θυμάμαι τη διεύθυνση εκεί που θα μένω! Της λέω:

-Berg....something!

-Περίμενε, αν είναι εστία, πρέπει να σε έχουμε εμείς στα αρχεία μας, και το μόνο που θα χρειαστεί είναι να το επιβεβαιώσεις.

Ψάχνει λίγο στον υπολογιστή και το βρίσκει:

-Αυτό είναι;

-Ναι! Ακριβώς! Αλλά δεν έχω ιδέα πώς προφέρεται! Berg...wik..dref? Πώς προφέρεται το Bergwijkdreeft?

-ΒερΧ -γρουχ-γρουχ-γρουχ (εντάξει, οκ, αυτό άκουσα εγώ!)

-oh god! Δεν μπορώ να το προφέρω!

Εκείνη την ώρα, περνούσε από πίσω της ένας άλλος υπάλληλος και με άκουσε:

-Εύκολο είναι! Μπερχβιχγρουφγριφ (οκ και πάλι, εγώ αυτό άκουσα!)

-ε...όχι και τόσο εύκολο!!!!

Μετά μου είπε η κυρία ότι έπρεπε να γραφτώ στο δήμο της Diemen, γιατί είναι άλλος από το Amsterdam, και με ρώτησε εάν θέλω να ανοίξω ολλανδικό λογαριασμό, αν και δεν είναι υποχρεωτικό.

-Ναι, φυσικά

-Τι λογαριασμό θέλετε να ανοίξετε;

-Τι υπάρχει;

-Της τάδε τράπεζας. Σας είναι εντάξει;

-Δεν ξέρω...τι λογαριασμό έχει αυτή;(περίμενα να μου πει κάτι σχετικό με φοιτητικό, ότι με συμφέρει για αυτό ή εκείνο το λόγο κλπ)

-μπορείτε να κάνετε ηλεκτρονική αίτηση στα αγγλικά με αυτήν, αλλά θα είναι έτοιμος ο λογαριασμός μετά από 2-3 βδομάδες. Είναι οκ για εσάς;

-ναι, βέβαια. Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, δεν βιάζομαι για κάτι.


-ωραία λοιπόν, θα στείλουμε στην τράπεζα τα στοιχεία σας και θα επικοινωνήσει αυτή μαζί σας για να κλείσετε ένα ραντεβού.

-Πολύ ωραία, ευχαριστώ!

-Τώρα πηγαίνετε στη συνάδερφό μου που βρίσκεται εκεί, για να κάνετε μαζί την εγγραφή στο πανεπιστήμιο.

-την κυρία που σηκώθηκε;

-όχι, εκείνη εκεί (και μου δείχνει πιο πέρα, στο βάθος τελείως της αίθουσας)

Εκείνη την ώρα σηκώνει ψηλά το χέρι της εκείνη, και με χαιρετά χαμογελαστή και πολύ φιλικά, λες και με αναγνώρισε μέσα στο πλήθος μετά την άφιξη του αεροσκάφους στον αερολιμένα.

(συνεχιζεται...)

 

[ΕΡΣΗ]

Αααα ωραιαααα...οπως στο Ελλαντα ενα πραμα!

 

[astral]

tita δε χορταίνω να σε διαβάζω!!!

 

[tita]

συγγνώμη για την καθυστέρηση, μόλις είχα μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Μ σχετικά με το μεταπτυχιακό, τους κοινούς γνωστούς και για τη νοοτροπία των Ολλανδών εδώ, και άφησα το γράψιμο στη μέση.
Για αυτούς που ξέρουν το βιβλίο: όντως, όσα λέει το "The UnDutchables", μέχρι στιγμης είναι αλήθεια. Το επιβεβαιώνω τόσο από την καθημερινότητά μου, όσο και από τις εμπειρίες των άλλων!Απίστευτο, τέτοια ταύτιση!

 

[tita]

Κατευθύνομαι λοιπόν στην φιλική κοπέλα, η οποία μου δίνει το χέρι της, μου συστήνεται με το μικρό της όνομα και μου προσφέρει μία θέση να καθίσω δίπλα της, στο μικρό τραπεζάκι, όπως αυτά που υπάρχουν στα κυλικεία. Μπροστά της έχει ένα λάπτοπ και μου λέει ότι θα κάνουμε μαζί την εγγραφή.
Κάθομαι λοιπόν, και κάνουμε βήμα βήμα την ηλεκτρονική εγγραφή. Κάπου πρέπει να δηλώσω ένα mail, στο οποίο πρέπει αμέσως μετά να μπούμε να πάρουμε τον κωδικό από το mail που θα μου σταλεί.
-Είσαι σίγουρη ότι αυτό το mail λειτουργεί αυτή τη στιγμή; γιατί την Παρασκευή σε μία κοπέλα έβαλε κάτι παράξενο όπως αυτό (είχα βάλει της σχολής μου) και μετά δεν έμπαινε. Γι'αυτό το λέω, ειδάλλως θα πρέπει να ξαναβάλουμε άλλο username.
-Χμ, ναι, το πρωί έμπαινα κανονικά
Και τότε με πιάνει κάτι, γιατί θυμήθηκα 5' πριν φύγω από το σπίτι, κολλούσε, μάλλον επειδή θα κάναν εργασίες από τη σχολή. Δεν της το λέω όμως, να δω τι θα γίνει. Την έπαθα όμως, γιατί όντως δεν άνοιγε -προσπάθησε και με internet explorer τρομάρα της! Τι τον θέλουν αυτόν;;;;
Αναγκαστικά ξανακάνουμε λογαριασμό, με άλλο username, και βάζω το gmail (το yahoo δεν της άρεσε λέει, και συμφώνησα μαζί της).
Μπαίνουμε στο gmail.com και βάζει τη διεύθυνσή μου. Βάζω κωδικό και...γιοκ! Δεν το θέλει. Το ξαναβάζω, πάλι τα ίδια. Έβγαζε από κάτω κάτι ολλανδικά, που θα πάθαινα πατατράκ, αλλά ευτυχώς που είναι ό,τι βγάζει και στα ελληνικά
-χμ..αν το ξαναβάλλεις όμως τώρα και ειναι λάθος, θα κλειδώσει
-(διαφωνούσα από μέσα μου αλλά τελοσπάντων) Χμ, μισό να δοκιμάσω κάτι.
Κόβω την κατάληξη μετά το @ και με ένα γρήγορο “ανανέωση” στο εικονικό κουμπάκι του μυαλού μου, ¨κατεβάζω” τον σωστό κωδικό. Τον πληκτρολογώ και όλα οκ.
Προχωρούμε στα άλλα διαδικαστικά και φτάνουμε εκεί που θέλει διεύθυνση. Εδώ είμαστεεεε λέω μέσα μου...
-Ξέρετε..θα μπω την Τετάρτη στην εστία, και δεν τη θυμάμαι τη διεύθυνση, είναι και δύσκολη για εμένα...Νομίζω όμως ότι την έχει η προηγούμενη κυρία. Αν θέλετε, θα προσπαθήσω να σας τη γράψω, αλλά δεν είμαι σίγουρη. Μην περιμένετε να την προφέρω πάντως...
-Για γράψτην, και θα την ψάξουμε στο google.
Της γράφω σε ένα χαρτί εκείνο το μακρινάρι, το κοιτάζει λίγο και την προφέρει. Εγώ πάλι γελάω και λέω “μονο το 1ο και το τελευταίο μπορώ να προφέρω”. Μου απαντά:
-μέχρι τη μέση φαίνεται σωστό. Βγάζει νόημα. Το άλλο...για να το δούμε στο google.
Μπα...το google δεν το δέχεται. Της λέω να βάλει Diemen για περιοχή, και της βγάζει το σωστό, μαζί με τον ταχυδρομικό κώδικα. Αποδεικνύεται ότι έχω “φάει” το r στην κατάληξη. Μου βγαίνει αυθόρμητα ένα:
-(damn!) So close! Και κάνω και την αντίστοιχη χειρονομία/γροθιά.
Την πιάνουν τα γέλια αυτή, και μου κάνει το σήμα της νίκης με τη σειρά της!
-You were good though! Να το θυμάσαι μόνο που το είδες...;;;
(τι να κάνουμε, είμαι οπτικός τύπος, αν δω κάτι και μετά το γράψω 1 φορά, το θυμάμαι. Γι'αυτό δεν πιάνουν τα σκονάκια σε εμένα. Τζάμπα θα τα έκανα. Μόλις τα γράψω, τα θυμάμαι.)
Συνεχίσαμε τη διαδικασία, θυμόμουν και τον σωστό ταχυδρομικό κώδικα και τον αριθμό, ΑΛΛΑ όπου ήθελε κωδικούς, σκεφτόμουν 1-2 δευτερόλεπτα για να σκεφτώ.
Η καϋμένη σου λέει “παει...στόκος είναι αυτή”, οπότε μου “την είπε” γελώντας στο τέλος:
-Κοίτα, επειδή σε βλέπω αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα με τη μνήμη, να σου δείξω κάτι πριν τελειώσουμε: δες εδώ, στην αρχή, αν τα ξεχάσεις όλα, αυτό σε βοηθάει:
και μου δείχνει το “ξέχασα τον κωδικό. Τι να κάνω;” (forgot my password)
καταλάβατε για πόσο στόκο με πέρασε.
Με πιάνουν τα γέλια και της λέω:
-Οκ, εντάξει..είπαμε, όχι και έτσι! Ξέρετε τι συμβαίνει; στους κωδικούς κάνω κάποιους συνδιασμούς. Και πριν τους πληκτρολογήσω κάπου, πρέπει να κάνω κάποιους συνδιασμούς ή κάποιες πράξεις με το μυαλό μου, ανάλογα με το τι έχω...
(όχι, πιστέψτε με, αλήθεια λέω!!!! Δεν ήταν δικαιολογία για το πρόωρο αλτσχάιμερ!)
Γελάει και αυτή και μου λέει “ναι, καταλαβαίνω, αλλά να ξέρεις ότι βοηθάει και αυτό, στη χειρότερη των περιπτώσεων”.



Της ζητάω και το link που έχει όλα τα στοιχεία μου, την είσοδο στο νέο mail κλπ, για να το γράψω κάπου. Μου απαντά “είναι εύκολο, δες”, αλλά μετά που το ξανασκέφτεται ένα δευτερόλεπτο, μου λέει χαμογελώντας “ναι...εσύ καλύτερα γράψτο!” και μου το διαβάζει μισοαγγλικά-μισοολλανδικά.


Ήταν μπορώ να πω η πιο ευχάριστη και χιουμοριστική για εμένα εμπειρία εγγραφής κάπου. Μας έβλεπαν οι άλλοι φοιτητές που περίμεναν να τελειώσω και είχαν ένα παράξενο βλέμμα. Σου λέει τι σόι εγγραφή με γέλιο είναι αυτή;;;


Έτσι λοιπόν ήταν η σημερινή εμπειρία εγγραφής. Έφυγα από το σπίτι με κάποιο άγχος για το τι θα μου ζητήσουν, τι θα γίνει, μήπως ξέχασα κάτι, και γύρισα τελικά στο σπίτι με το χαμόγελο στα χείλη, αλλά με τον κώλο μου έτοιμο να πέσει (θα 'θελα, είναι και 2 στρέμματα ζωή να 'χει) από το κρύο. Είχε -4 με -6 έξω, πάγος παντού στα πεζοδρόμια, και εγώ να κάνω πηδηματάκια στη στάση περιμένοντας το τραμ μπας και ζεσταθώ λιγάκι.



Α, και η τελείως άχρηστη πληροφορία της ημέρας:

στο τραμ είδα απέξω έναν κορυφαίο παπού, με άσπρα μαλλιά, χωρίς μούσια, αλλά μόνο με μία γραμμή με άσπρες τρίχες ακριβώς στη μέση του πηγουνιού του. Μου άρεσε πολύ, και τελικά μπήκε στο τραμ και κάθησε και δίπλα μου. Λίγο πριν φτάσω στη στάση, του ζήτησα συγγνώμη για να τον σηκώσω (τον είδα και μεγάλο στην ηλικία, ψηλό, με την μαγκούρα του, ο πρώτος Ολλανδός παππούς που έβλεπα), και μου απάντησε κάτι στα Ολλανδικά. Του απάντησα “ah ok”, υποθέτωντας ότι μου είπε “κι εγώ θα κατέβω”. Τελικά υπέθεσα σωστά....


(δεν προλαβαινω να το ξαναδιαβασω, ελπιζω να μην εχω γραψει καμια βλακεια που δεν βγαζει νοημα)

ps στο τέλος, γύρισα και στην 1η κυρία να της επιστρέψω το στυλό που μου είχε δανείσει για τα χαρτιά. Όχι τίποτα άλλο, αλλά εμένα με εκνευρίζει όταν δεν μου επιστέφουν το δικό μου και τυχαίνει να έχω μόνο 1!

 

[dmdoc]

Μη μασάς. Οι παπούδες στον Έβρο είναι πιο δυσνόητοι.
Go on για περισσότερες λεπτομέρειες

 

[tita]

Ωραία λοιπόν, ακόμα μία άχρηστη πληροφορία:
στο απέναντι σπίτι εδώ και 1 βδομαδα και κατι, κάτι κάνουν. Τους αφησαν λενε σημείωμα στη γειτονιά, ότι πρόκεται για κάτι τηλεοπτικό.
Όλη μέρα και όλη νύχτα (!) δουλεύουν ασταμάτητα (και αυτό ειναι παραξενο, γιατι οι Ολλανδοι εχουν ενα κολλημα με την ησυχια, αλλά αυτοί και ακούγονται και έχουν φώτα ακόμα και στις 4 το πρωί). Από έξω ειναι καλυμενα με ημιδιαφανή πανιά, και μου έκανε εντυπωση οταν ηρθα, διοτι εδώ τα περισσοτερα ειναι ορθανοιχτα να τα βλεπουν όλοι. Μέσα φαίνονται φώτα και κάμερες και τα βράδια έχει σεκιουρητάδες. Το φορτηγάκι είναι παρκαρισμένο μπροστά στο σπίτι μας, αλλά ποιός ξέρει τι ακριβώς είναι. Τα παιδιά λένε ότι από ό,τι κατάλαβαν από το κείμενο, προκειται να γίνουν τα γυρίσματα από ένα reality, στυλ love bites, και θα κρατήσει για κανα 2μηνο τους είπαν.
who knows...
τώρα που το μάθατε και αυτό, μπορειτε να κοιμηθειτε ήσυχα το βράδυ

 

[dmdoc]

Ωραία λοιπόν, ακόμα μία άχρηστη πληροφορία:
στο απέναντι σπίτι εδώ και 1 βδομαδα και κατι, κάτι κάνουν. Τους αφησαν λενε σημείωμα στη γειτονιά, ότι πρόκεται για κάτι τηλεοπτικό.
Όλη μέρα και όλη νύχτα (!) δουλεύουν ασταμάτητα (και αυτό ειναι παραξενο, γιατι οι Ολλανδοι εχουν ενα κολλημα με την ησυχια, αλλά αυτοί και ακούγονται και έχουν φώτα ακόμα και στις 4 το πρωί). Από έξω ειναι καλυμενα με ημιδιαφανή πανιά, και μου έκανε εντυπωση οταν ηρθα, διοτι εδώ τα περισσοτερα ειναι ορθανοιχτα να τα βλεπουν όλοι. Μέσα φαίνονται φώτα και κάμερες και τα βράδια έχει σεκιουρητάδες. Το φορτηγάκι είναι παρκαρισμένο μπροστά στο σπίτι μας, αλλά ποιός ξέρει τι ακριβώς είναι. Τα παιδιά λένε ότι από ό,τι κατάλαβαν από το κείμενο, προκειται να γίνουν τα γυρίσματα από ένα reality, στυλ love bites, και θα κρατήσει για κανα 2μηνο τους είπαν.
who knows...
τώρα που το μάθατε και αυτό, μπορειτε να κοιμηθειτε ήσυχα το βράδυ

Δεν ξέρω αν είναι το ίδιο αλλά πετύχαμε γεώτρηση σε σπίτι μεσημεριάτικα.Φωτό διαθέτει ο amsterdam

 

[tita]

Πρόκειται για το συννημένο στη φωτογραφία. Το έβγαλα μόλις έφτασα, δεν ξέρω γιατί, δεν κατάλαβα εκείνη την ώρα γιατί μου έκανε εντύπωση και θέλησα να το βγάλω, το συνειδητοποίησα την επόμενη μέρα! Δεν φαίνεται πολύ καλά βέβαια τι έχει μέσα, γιατί η φωτογραφία τραβήχτηκε με το φως της μέρας..

 

[dmdoc]

Εννοείς το σκάψιμο στα θεμέλια των σπιτιών;;

 

[tita]

οχι, οι εργασιες γινονται στους οροφους του σπιτιου. στη φωτο προκειται για το σπιτι που ειναι ακριβως πισω απο την κολωνα που μπηκε ξοφαλτσα μπροστα μου. αν προσεξετε, υπαρχουν "κουρτινες"απο ημιδιαφανο πλαστικο και στους 3 οροφους και στη σοφιτα

 

[eleni70]

τιτα πολυ καλες οι πληροφοριες που στελνεις...να ελπιζουμε κ εμεις εδω πως σε καποια χρονια κ η ελλαδα θα εξυπηρετει ετσι απλα με χιουμορ τους πολιτες της, μια κ συνηθιζουμε να λεμε, πως ειμαστε χρονια πισω απο την ευρωπη...
καλη συνεχεια....