Βαθμολόγηση Ταξιδίων

[Yorgos]

Να πω και εγώ την άποψή μου, μιας και επανήλθε το ποστ μετά από καιρό. Στην Ινδία δεν έχω πάει, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη, ωστόσο το Μεξικό θεωρώ πως σίγουρα δεν είναι η χώρα που θα σε κάνει να νιώσεις λες και είσαι σε άλλον πλανήτη. Σίγουρα η πιο δυτικοποιημένη και αμερικανοποιημένη της Κεντρικής Αμερικής, χωρίς φυσικά να σημαίνει αυτό ότι δεν αξίζει να πας. Η χώρα έχει όντως απίστευτη ποικιλία.

Διαφωνώ, το Μεξικό έχει τρομερές φυλές, απίστευτη ποικιλία γλωσσών, αρχαία που βρίσκεσαι εντελώς μόνος σου, εκπληκτικά τοπία, χωριά που ξένο βλέπουν κάθε τρίτα Χριστούγεννα και φυσικά μοναδική φύση. Ε ναι, στο Μέξικο Σίτυ και τη Γουαδαλαχάρα ή το Κανκούν προφανώς δεν είναι όπως στα βουνά του Guerrero και της Chiapas όπου χάνεις τη μπάλα από το πόσο διαφορετικές εθνότητες ζουν με φοβερά έθιμα, χώρια ότι έχει πόλεις φαντάσματα, χωριά ξεχασμένα, μέρη που θυμίζουν Λούκι Λουκ, έχει πάρα πολύ πράγμα η χώρα, αλλά φυσικά θέλει χρόνο, όπως οι περισσότερες χώρες τέτοιου μεγέθους. Η Κόστα Ρίκα ας πούμε είναι σίγουρα πιο δυτικοποιημένη και λιγότερο παραδοσιακή, το ίδιο θα έλεγα και για το Σαλβαδόρ, αν και σε μικρότερο βαθμό και με αστερίσκους.

Άλλο θεμα είναι ότι καλώς ή κακώς στον τρόπο αξιολόγησης όλες οι κατηγορίες έχουν το ίδιο βάρος, το οποίο προφανώς είναι λάθος, για κανέναν τουρίστα/ταξιδιώτη (προσωπικά δε μου αρέσει ο διαχωρισμός, αν δεν είσαι ντόπιος, τουρίστας είσαι) δεν έχουν όλες οι κατηγορίες το ίδιο βάρος. Χώρες όπως η Αιθιοπία και η Ιαπωνία αδικούνται, επειδή σκοράρουν πολύ χαμηλά σε 1-2 κατηγορίες (π.χ την Ιαπωνία τη θάβει το κόστος). Εν τέλει πιο πολύ με ενδιαφέρει ένας προορισμός σαν τη Βόρειο Κορέα που έχει 2-3 10ρια , παρά ένα Λάος που έχει σχεδόν σε όλα 7-8. Φυσικά η βαθμολόγηση είναι υποκειμενική, όπως και ο βαθμός βαρύτητας που δίνει ο καθένας σε κάθε κατηγορία. Και βέβαια υπάρχει και η περίπτωση να αδικήσεις μια χώρα επειδή είδες ένα κομμάτι της και όταν την ταξιδέψεις εκτενέστερα να αλλάξεις άποψη (η Βραζιλία για μένα ήταν τέτοια περίπτωση).

Τέλος, είμαι σε μεγάλο δίλημμα για το αν θα πρέπει να βαθμολογώ την ανάμνηση της χώρας που έχω ή το πώς είναι η χώρα σήμερα. Η Αιθιοπία που γνώρισα δεν είχε πουθενά άσφαλτο, μηδέν τουρισμό και κοιμόμασταν κάτω από τα λεωφορεία, αφού -λόγω έλλειψης ασφάλτου- τα λεωφορεία σταματούσαν στη μέση του χωματόδρομου στις 6 ακριβώς (12 για τους Αιθίοπες! έχουν άλλο σύστημα ώρας) και ο κόσμος κοιμόταν από κάτω, το οποίο δημιουργούσε φοβερή αίσθηση αλληλεγγύης με τους Αιθίοπες συνταξιδιώτες σου (έτσι κι αλλιώς τουρίστες δεν είχε). Αν πάω σήμερα, κομμάτι αυτής της μαγείας θα έχει χαθεί. Όπως θα έχει αλλάξει το κόστος, ενδεχομένως το φαγητό (προς το καλύτερο, γιατί χώρα με τέτοια δυναμική μόνο η επένδυση στην τοπική κουζίνα της έλειπε) και πολλά άλλα.

 

[Βασίλης Σερβος]

Διαφωνώ, το Μεξικό έχει τρομερές φυλές, απίστευτη ποικιλία γλωσσών, αρχαία που βρίσκεσαι εντελώς μόνος σου, εκπληκτικά τοπία, χωριά που ξένο βλέπουν κάθε τρίτα Χριστούγεννα και φυσικά μοναδική φύση. Ε ναι, στο Μέξικο Σίτυ και τη Γουαδαλαχάρα ή το Κανκούν προφανώς δεν είναι όπως στα βουνά του Guerrero και της Chiapas όπου χάνεις τη μπάλα από το πόσο διαφορετικές εθνότητες ζουν με φοβερά έθιμα, χώρια ότι έχει πόλεις φαντάσματα, χωριά ξεχασμένα, μέρη που θυμίζουν Λούκι Λουκ, έχει πάρα πολύ πράγμα η χώρα, αλλά φυσικά θέλει χρόνο, όπως οι περισσότερες χώρες τέτοιου μεγέθους. Η Κόστα Ρίκα ας πούμε είναι σίγουρα πιο δυτικοποιημένη και λιγότερο παραδοσιακή, το ίδιο θα έλεγα και για το Σαλβαδόρ, αν και σε μικρότερο βαθμό και με αστερίσκους.

Η αλήθεια είναι πως στο Μεξικό έχω αφιερώσει ελάχιστο χρόνο συγκριτικά με το μέγεθος της χώρας, και πέρα από Γιουκατάν, Μέξικο Σίτι και Μοντερέι δεν έχω δει και πολλά. Την Κόστα Ρίκα την είχα ξεχάσει εντελώς, σωστά. Πάντως θυμάμαι χαρακτηριστικά την τρομερή διαφορά ανάμεσα σε Γιουκατάν και Μπελίζε, από τα all inclusive ξαφνικά σε λεωφορεία που ταξίδευα επί ώρες μόνος με ιθαγενείς, διασχίζοντας χωριά με αχυροκαλύβες που δεν είχε φτάσει ακόμα ηλεκτρικό και νερό(2016).

 

[Yorgos]

Η αλήθεια είναι πως στο Μεξικό έχω αφιερώσει ελάχιστο χρόνο συγκριτικά με το μέγεθος της χώρας, και πέρα από Γιουκατάν, Μέξικο Σίτι και Μοντερέι δεν έχω δει και πολλά. Την Κόστα Ρίκα την είχα ξεχάσει εντελώς, σωστά. Πάντως θυμάμαι χαρακτηριστικά την τρομερή διαφορά ανάμεσα σε Γιουκατάν και Μπελίζε, από τα all inclusive ξαφνικά σε λεωφορεία που ταξίδευα επί ώρες μόνος με ιθαγενείς, διασχίζοντας χωριά με αχυροκαλύβες που δεν είχε φτάσει ακόμα ηλεκτρικό και νερό(2016).

Ε, φαντάσου ότι έχει ολόκληρες περιοχές στο Μεξικό που δεν υπάρχουν καν λεωφορεία και δρόμοι, άνθρωποι που δεν ξέρουν Ισπανικά, φυλές ολόκληρες που περπατάνε ώρες για να πάνε τα παιδιά τους σχολείο, όσα πάνε. Το Μπελίζε που αναφέρεις για μένα είναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ χώρα, τρομερά αγνοημένη και για το μέγεθός της έχει απίστευτα πράγματα. Και μόνο οι κοινότητες των Μενονιτών, με ανθρώπους που ζουν σαν τους Άμις και δεν είχαν δει ποτέ τους φωτογραφική μηχανή (!!!) ήταν εμπειρία ζωής.

 

[Βασίλης Σερβος]

Ε, φαντάσου ότι έχει ολόκληρες περιοχές στο Μεξικό που δεν υπάρχουν καν λεωφορεία και δρόμοι, άνθρωποι που δεν ξέρουν Ισπανικά, φυλές ολόκληρες που περπατάνε ώρες για να πάνε τα παιδιά τους σχολείο, όσα πάνε. Το Μπελίζε που αναφέρεις για μένα είναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ χώρα, τρομερά αγνοημένη και για το μέγεθός της έχει απίστευτα πράγματα. Και μόνο οι κοινότητες των Μενονιτών, με ανθρώπους που ζουν σαν τους Άμις και δεν είχαν δει ποτέ τους φωτογραφική μηχανή (!!!) ήταν εμπειρία ζωής.

Ποιες επαρχίες του Μεξικού θεωρείς πιο αυθεντικές και κοντά στα λεγόμενά σου(για μελλοντικό ταξίδι);

 

[psilos3]

Για την Ινδία τι να πει κανείς, άλλος πλανήτης είναι η χώρα. Τα έχει σχεδόν όλα (αν τα είχε όλα θα ήταν το Περού...), είναι μοναδική, πολυσχιδής, με φαγητάρες, τρομερή ποικιλία φύσης, κουλτούρας, θρησκειών, ατέλειωτη ιστορία...

Προσυπογράφω για Ινδία.... Ίσως είναι η μόνη χώρα από αυτές που έχω πάει και θέλω να ξαναπάω. Μοναδικός προορισμός.

H καλύτερη φράση που έχω ακούσει για την Ινδία ήταν από μια νέα κοπελίτσα που μου είχε πει "είναι απίστευτο ότι αυτό που βλέπουμε εμείς ως επισκέπτες και παθαίνουμε την πλάκα μας, γι' αυτούς είναι η καθημερινότητά τους"

Ακόμα μια φορά που για έναν προορισμό μαθαίνω απο το φορουμ και εντυπωσιάζομαι ευχάριστα.
@Yorgos Δεν είχα καμια αμφιβολία ότι η χώρα είναι πολύ ιδιαίτερη, αλλά μου κάνει εντύπωση ότι σκοράρει τόσο ψηλά στη λίστα σου.
Δεν είμαι απ' αυτούς που πιστεύουν ότι ακούγεται, μάλλον το αντίθετο, ωστόσο η Ινδία είναι μια χώρα που τους περισσότερους μόνο καλά συναισθήματα δε τους προκαλεί στο άκουσμα της. Έννοιες όπως η ανασφάλεια, ο φόβος (ειδικά στις γυναίκες), η βρωμιά, η φτώχεια σε σημείο εξαθλίωσης, συνοδεόυν τα σχόλια όλων για τη χώρα αυτή. Βέβαια όσοι πηγαίνουν έχουν να πουν μόνο τα καλύτερα. Πρόσφατα πήγε συνάδελφος από τη δουλειά (στο τσακ πρόλαβε) και μου είπε απλά ότι είναι ''ένα ταξίδι που πρέπει να κάνεις οπωσδήποτε''.
Δε ξέρω, μου κινήσατε τη περιέργεια και μάλλον πρέπει να αρχίσω να διαβάζω...

 

[Yorgos]

Ποιες επαρχίες του Μεξικού θεωρείς πιο αυθεντικές και κοντά στα λεγόμενά σου(για μελλοντικό ταξίδι);

Δεν έχω πάει σε όλες τις επαρχίες του Μεξικού, παρότι έχω πάει περίπου 50 φορές στη χώρα (αν και οι περισσότερες ήταν επισκέψεις στα ίδια μέρη και για λίγες μέρες) κι έχω ζήσει κι ένα 9μηνο για άλλους λόγους. Αλλά από ανθρωπολογικής άποψης, αφού σου αρέσουν οι Ινδιάνοι και η κουλτούρα τους, σίγουρα η Τσιάπας (μόλις απομακρυνθείς από το Σαν Κριστόμπαλ και τα άμεσα προσβάσιμα πέριξ), η Oaxaca, το Hidalgo και το Guerrero. Αλλά και το Μιτσοακάν ή το Ναγιαρίτ (που υποτίθεται ότι είναι και επαρχία με αρκετό τουρισμό), έχουν φοβερά βουνά και φυλές, οι cora ας πούμε έχουν πολύ ενδιαφέρον, oι Mazaua, έχει ατελείωτο ενδιαφέρον η χώρα.

 

[Yorgos]

Ακόμα μια φορά που για έναν προορισμό μαθαίνω απο το φορουμ και εντυπωσιάζομαι ευχάριστα.
@Yorgos Δεν είχα καμια αμφιβολία ότι η χώρα είναι πολύ ιδιαίτερη, αλλά μου κάνει εντύπωση ότι σκοράρει τόσο ψηλά στη λίστα σου.
Δεν είμαι απ' αυτούς που πιστεύουν ότι ακούγεται, μάλλον το αντίθετο, ωστόσο η Ινδία είναι μια χώρα που τους περισσότερους μόνο καλά συναισθήματα δε τους προκαλεί στο άκουσμα της. Έννοιες όπως η ανασφάλεια, ο φόβος (ειδικά στις γυναίκες), η βρωμιά, η φτώχεια σε σημείο εξαθλίωσης, συνοδεόυν τα σχόλια όλων για τη χώρα αυτή. Βέβαια όσοι πηγαίνουν έχουν να πουν μόνο τα καλύτερα. Πρόσφατα πήγε συνάδελφος από τη δουλειά (στο τσακ πρόλαβε) και μου είπε απλά ότι είναι ''ένα ταξίδι που πρέπει να κάνεις οπωσδήποτε''.
Δε ξέρω, μου κινήσατε τη περιέργεια και μάλλον πρέπει να αρχίσω να διαβάζω...

Εγώ θα έλεγα ότι είναι πολύ καλή περίπτωση για γυναίκες, ταξιδεύοντας κανείς την Ινδία βλέπει άπειρες μοναχικές backpackers. Κάποτε πήγε κι η Αλάνις Μόρισετ με το σακίδιό της για μήνες κι από εκεί προέκυψε το "Thank you India". H άλλη χώρα που πήγε και χάθηκε για μήνες και τη επηρέασε βαθιά ήταν... η Κούβα. Χώρες για πολυ΄εσωτερικό ψάξιμο και ασφαλείς για γυναίκες, με τους αστερίσκους τους.

 

[Yorgos]

Ακόμα μια φορά που για έναν προορισμό μαθαίνω απο το φορουμ και εντυπωσιάζομαι ευχάριστα.
@Yorgos Δεν είχα καμια αμφιβολία ότι η χώρα είναι πολύ ιδιαίτερη, αλλά μου κάνει εντύπωση ότι σκοράρει τόσο ψηλά στη λίστα σου.
Δεν είμαι απ' αυτούς που πιστεύουν ότι ακούγεται, μάλλον το αντίθετο, ωστόσο η Ινδία είναι μια χώρα που τους περισσότερους μόνο καλά συναισθήματα δε τους προκαλεί στο άκουσμα της. Έννοιες όπως η ανασφάλεια, ο φόβος (ειδικά στις γυναίκες), η βρωμιά, η φτώχεια σε σημείο εξαθλίωσης, συνοδεόυν τα σχόλια όλων για τη χώρα αυτή. Βέβαια όσοι πηγαίνουν έχουν να πουν μόνο τα καλύτερα. Πρόσφατα πήγε συνάδελφος από τη δουλειά (στο τσακ πρόλαβε) και μου είπε απλά ότι είναι ''ένα ταξίδι που πρέπει να κάνεις οπωσδήποτε''.
Δε ξέρω, μου κινήσατε τη περιέργεια και μάλλον πρέπει να αρχίσω να διαβάζω...

Δε θα ξέρεις πού να πρωτοπάς, από το Darjeeling μέχρι την Κεράλα και την Καλκούτα μέχρι το Cherrapunjee η χώρα είναι απλά ανεξάντλητη. Αν είχε και αρχαία πρώτης κλάσης θα ήταν ανυπέρβλητη. Γνώμη μου, διάλεξε 3 επαρχίες και αφιέρωσε 10 μέρες στην καθεμία, οτιδήποτε παραπάνω είναι αυτοκτονία. Βαρανάσι υποχρεωτικά, για ξεκίνημα.

 

[taver]

Αν υπάρχει ένα πράγμα που απεχθάνομαι να κάνω, είναι να βάζω βαθμολογίες στα ταξίδια ή (το λογικότερο) στις χώρες προορισμού. Και τι νόημα έχει να πετάξω έτσι ξερή μια βαθμολογία; Σε τι θα βοηθήσει εσάς, π.χ. αν πετάξω π.χ. ένα 10 στα αξιοθέατα της Αγ. Πετρούπολης, αν δεν εξηγήσω ότι για μένα αξιοθέατα είναι μόνο οι πίνακες ζωγραφικής στο Ερμιτάζ (λέμε τώρα); Τι νόημα έχει ξέρω 'γω να βάλω ένα 10 στις δραστηριότητες στην Avignon, αν δεν πω ότι πήγα ειδικά την εποχή του φεστιβάλ;

Και πως να βαθμολογήσεις την εμπειρία να βρίσκεσαι μπροστά στο όρος Έβερεστ, μπροστά στον αντιδραστήρα στο Τσερνόμπιλ, ή στις 79 μοίρες βόρεια;

Και βέβαια, δεν ξέρω τι σημασία μπορεί να έχει η βαθμολογία μου για χώρες όπως το Καζακστάν που πήγα για σκάρτο 48ωρο, ή η Ινδία που πήγα για ένα δεκαήμερο στα πολύ "SOS" μόνο.

Δώστε σαφή κριτήρια και να σας βάλω όσες βαθμολογίες θέλετε. Και τους δίνετε την αξία που νομίζετε.

 

[psilos3]

Δε θα ξέρεις πού να πρωτοπάς, από το Darjeeling μέχρι την Κεράλα και την Καλκούτα μέχρι το Cherrapunjee η χώρα είναι απλά ανεξάντλητη. Αν είχε και αρχαία πρώτης κλάσης θα ήταν ανυπέρβλητη. Γνώμη μου, διάλεξε 3 επαρχίες και αφιέρωσε 10 μέρες στην καθεμία, οτιδήποτε παραπάνω είναι αυτοκτονία. Βαρανάσι υποχρεωτικά, για ξεκίνημα.

Αν είχα 30 μέρες έτσι απλά, θα είχα γυρίσει όλο το κόσμο (που λέει ο λόγος). Πάντα αναγκάζομαι να συμπτύξω πράγματα, κάτι που σε τέτοιας έκτασης χώρα ειναι δεδομένο ότι δε γίνεται οπότε εστιάζω στα πολύ βασικά σε μια ενδεχόμενη επίσκεψη.
Ότι είχε ένθερμους υποστηρικτές η Ινδία το ήξερα, δε περίμενα όμως ότι θα αρχίσω να το ψάχνω κιόλας σα μελλοντική σκέψη.
Σε ότι αφορά το θέμα ασφάλεια, εντός και εκτός πρωτεύουσας;

 

[Yorgos]

Αν υπάρχει ένα πράγμα που απεχθάνομαι να κάνω, είναι να βάζω βαθμολογίες στα ταξίδια ή (το λογικότερο) στις χώρες προορισμού.

Kαλά, εγώ έχω επιζήσει πτήσεις ολόκληρες πάντως κάνοντας μόνο αυτό. Η εναλλακτική είναι να δω καμία αμερικάνικη ταινία και να ξεράσω (και θα την πληρώσει κι ο διπλανός).

Και τι νόημα έχει να πετάξω έτσι ξερή μια βαθμολογία;

α) καταρχήν το κάνεις για σένα
β) μπορεί να πυροδοτήσει καμία ωραία συζήτηση σαν αυτή που κάνουμε τώρα

Σε τι θα βοηθήσει εσάς, π.χ. αν πετάξω π.χ. ένα 10 στα αξιοθέατα της Αγ. Πετρούπολης, αν δεν εξηγήσω ότι για μένα αξιοθέατα είναι μόνο οι πίνακες ζωγραφικής στο Ερμιτάζ (λέμε τώρα);

Στο ότι τσιγκλάει, θα σε ρωτήσει κάποιος "μα καλά, 10 στη Ρωσία ρε taver;", θα εξηγήσεις το κριτήριό σου και κάποιος θα εμπνευστεί ή θα διαφωνήσει ή θα δει έναν προορισμό με άλλα μάτια. Λέγεται συζήτηση. Γίνεται σε φόρουμ. Σε ταξιδιωτικό φόρουμ γίνεται ταξιδιωτική συζήτηση.

Και πως να βαθμολογήσεις την εμπειρία να βρίσκεσαι μπροστά στο όρος Έβερεστ, μπροστά στον αντιδραστήρα στο Τσερνόμπιλ, ή στις 79 μοίρες βόρεια;

Με τον ένα και μοναδικό τρόπο που μπορεί κανείς να βαθμολογήσει τέτοιες εμπειρίες: το ανατριχόμετρο.

Και βέβαια, δεν ξέρω τι σημασία μπορεί να έχει η βαθμολογία μου για χώρες όπως το Καζακστάν που πήγα για σκάρτο 48ωρο, ή η Ινδία που πήγα για ένα δεκαήμερο στα πολύ "SOS" μόνο.

Εσύ το αποφασίζεις αυτό.

Δώστε σαφή κριτήρια και να σας βάλω όσες βαθμολογίες θέλετε. Και τους δίνετε την αξία που νομίζετε.

Ωραία, θα εξηγήσω εγώ τα κριτήριά μου και όποιος θέλει κάνει τη λίστα του

 

[Yorgos]

Λοιπόν εξηγώ τις κατηγορίες και τα κριτήρια:
Φύση: Εντάξει, σαφής είναι αυτή η κατηγορία νομίζω.

Αρχαιολογία: Επειδή υπάρχει ένα μικρό χάσμα εδώ να πω ότι για μένα ο Μυστράς είναι αρχαιολογία αλλά η εκκλησία του Αγίου Πέτρου όχι. Το πρώτο δε χρησιμοποιείται πια και ανήκει στη μη βιομαχινή εποχή, το δεύτερο χρησιμοποιείται για τους ίδιους λόγους για τους οποίους κατασκευάστηκε, άρα θα το βαθμολογήσω ως αρχιτεκτονική.

Αρχιτεκτονική: Πόλεις, κτίρια, χωριά, εκκλησίες, τα πάντα όλα.

Άνθρωποι: Όχι μόνο το αν ήταν καλοί κι ευγενικοί, που φυσικά μετράει, αλλά και το πόσο ενδιαφέροντες ήταν. Π.χ. στην Κούβα θα στα πρήξουν πολλοί, αλλά πού αλλού γνωρίζεις στο ίδιο πεθαμένο μπαρ της επαρχίας ανθρώπους που έκαναν τον κατάσκοπο στην Αργεντινή, εστάλησαν να κάνουν πολιτική δολοφονία στην Ισπανία, μόλις βγήκαν από τη φυλακή ως πολιτικοί κρατούμενοι ή εργάζονται ως "αποθαρρυντές διαδήλωσης";

Κόστος : 1 η πιο ακριβή, 12 η πιο φτηνή.

Ασφαλεια: Όχι το αν εσένα προσωπικά σου συνέβη κάτι, αλλά η γενική αίσθηση ασφάλειας στη χώρα, κατά πόσο μπορείς να κινηθείς ελεύθερα παντού κλπ.

Μοναδικότητα: Έχει κάτι η χώρα που δεν έχει καμία άλλη; Φοβερή η Γουατεμάλα, αλλά σε μεγάλο βαθμό θυμίζει Μεξικό, Μπελίζε ή και Νικαράγουα. Μοναδική η Βόρειος Κορέα, η Αιθιοπία, το Ισραήλ για να δώσω παραδείγματα.

Αυθεντικότητα: Ακολουθείται κάποιος παραδοσιακός τρόπος ζωής, αρχέγονα έθιμα, είναι η ζωή διαφορετική από αυτό που λέμε παγκοσμιοποιημένος αχταρμάς; Πρπφανώς οι φτωχότερες και ιστορικότερες κοινωνίες έχουν πλεονέκτημα, αλλά δεν είναι αποκλειστικό τους προνόμιο. Πχ η Ιαπωνία παίρνει υψηλό βαθμό κι ας είναι πλούσιο και υπερσύγχρονο κράτος.

Φαγητό: Προσωπικά δεν είναι καν απαραίτητο να είναι η εθνική κουζίνα, αν και παίρνει έξτρα πόντους αν είναι. Αν έφαγα καλά, σκοράρει καλά.

Ποικιλία: Να μην είναι μονόπατη η χώρα. Μια χώρα που έχει το ίδιο τοπίο, μόνο μοναστήρια (όσο ωραία κι αν είναι), το ίδιο κλίμα, μία θρησκεία, την ίδια γλώσσα σε όλη την επικράτεια, δε σκίζει από ποικιλία. Η άλλη που έχει παγετώνες, ζούγκλα και αρχαία και φύση και extreme sports και δεν απευθεύνεται μόνο σε μονομανείς, σκοράρει καλύτερα.

Βαθμολογία από το 1 μέχρι το 10, αλλά σε κάθε κατηγορία η μία που είναι καλύτερη από όλες τις άλλες χωρες, παίρνει 12. Γιουροβίζιον φάση.