Βραζιλία ΒΡΑΖΙΛΙΑ- Ακολουθώντας το "Μονοπάτι του Χρυσού"

[varioAthens]

Πολυ ωραια ιστορια και καταπληκτικες φωτογραφίες!
Μπραβο.

Ευχαριστω πολυ Κικη μου!

 

[mariath]

Πολύ δυνατή ιστορία! Και η περιγραφή σου και οι εικόνες που τη συνοδεύουν με κάνουν να νοιώθω ότι είμαι μαζί σας!

 

[varioAthens]

Πολύ δυνατή ιστορία! Και η περιγραφή σου και οι εικόνες που τη συνοδεύουν με κάνουν να νοιώθω ότι είμαι μαζί σας!

Χαιρομαι τοσο πολυ με αυτο που μου λες! Σε ευχαριστω!!

 

[go2dbeach]

Πολύ ωραία όσα μοιράζεσαι μαζί μας! Αν ποτέ πάω θα πάω και στα καφέ που αναφέρεις. Πολύ ωραίες φωτογραφίες και ιστορίες όπως πάντα
Μακάρι να καταφέρω κάποτε να πάω στο Ρίο και στη Βραζιλία γενικότερα, πιστεύω ότι είναι από τα μέρη που δεν πρέπει να χάσει κανείς.

 

[varioAthens]

Πολύ ωραία όσα μοιράζεσαι μαζί μας! Αν ποτέ πάω θα πάω και στα καφέ που αναφέρεις. Πολύ ωραίες φωτογραφίες και ιστορίες όπως πάντα
Μακάρι να καταφέρω κάποτε να πάω στο Ρίο και στη Βραζιλία γενικότερα, πιστεύω ότι είναι από τα μέρη που δεν πρέπει να χάσει κανείς.

Σε ευχαριστω πολυ!!!
Να πας στην πρωτη ευκαιρια γιατι ειμαι σιγουρη ότι θα σου "ταιριαξει" πολυ!
Τωρα προτεραιοτητα εχει η Μεξικαρα ... ευχομαι να περασεις τελεια και θα αναμενω ιστορια και συγκριτικο τεστ με το 1ο ταξιδι σου...

 

[annoula]

Γράφεις υπέροχα! Μπράβο!

 

[varioAthens]

Γράφεις υπέροχα! Μπράβο!

Σε ευχαριστω παρα πολυ!!! Να εισαι καλα!!!

 

[varioAthens]

Rio De Janeiro V

Και ξημέρωσε η τελευταία ημέρα του ταξιδιού.
Το μόνο που έμενε να δούμε ήταν το ιστορικό κέντρο.
Η Παλιά Πόλη ξεφυτρώνει σαν μια όαση αποικιοκρατικής αισθητικής του χτες ανάμεσα στους ψηλούς και σύγχρονους ουρανοξύστες του σήμερα.
Είναι γεμάτη πανέμορφα colonial κτίρια και εκκλησίες που σε ταξιδεύουν πίσω στον χρόνο τότε που το Ριο ήταν πρωτεύουσα της Πορτογαλίας και βίωνε εποχές αίγλης και μεγαλείου. Σήμερα βέβαια, αν εξαιρέσεις τα υπέροχα κτίρια, βγάζει και μια παρακμή, μια εγκατάλειψη.

Η περιήγησή μας ξεκίνησε από την Plaza XV de Noviembre (15 Νοεμβρίου 1889 είναι η ημερομηνία ανεξαρτησίας της Βραζιλίας) που αποτελεί το παλαιότερο κομμάτι του ιστορικού κέντρου.
Η πλατεία πλαισιώνεται από το Παλάτι Tiradentes (ο Tiradentes είναι εθνικός ήρωας της Βραζιλίας που πρωτοστάτησε στο κίνημα για την ανεξαρτησία της χώρας) και το Paço Imperial (το Αυτοκρατορικό Παλάτι).

Συνεχίσαμε την βόλτα μας στην Plaza Cinelandia, δηλ. την "Χώρα του Κινηματογράφου.
Η πλατεία αυτή κάποτε ήταν γεμάτη σινεμά και θέατρα, έσφυζε από ζωή και κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα και σύχναζε εδώ όλη η αφρόκρεμα του Ριο των αρχών του 20ου αιώνα.
Δημιουργήθηκε από έναν επιχειρηματία ο οποίος ήθελε να μεταφέρει στο Ριο κάτι από την μαγεία της Νέας Υόρκης και του κινηματογράφου εκείνης της εποχής.
Ολόγυρα της πλατείας υπάρχουν πολλά ιστορικά και πανέμορφα κτίρια, όπως: το Teatro Municipal, η Εθνική Βιβλιοθήκη, το Μουσείο Καλών Τεχνών κ.λ.π.

Περπατήσαμε την Avenida Rio Branco για να βρεθούμε στην Real Gabinete Portugues de Leitura. Η Βιβλιοθήκη αυτή θεωρείται μία από τις ομορφότερες στον κόσμο, και δικαίως, αφού είναι πραγματικό κόσμημα.

Αφού θαυμάσαμε την εντυπωσιακή Real Gabinete προχωρήσαμε μέσα από γειτονιές που θυμίζουν το δικό μας Μοναστηράκι με παλαιοβιβλιοπωλεία, δισκάδικα και υπαίθριες αγορές για να φτάσουμε στην Confeitaria Colombo, ένα ιστορικό εμβληματικό καφέ, από τα ωραιότερα παγκοσμίως, που χρονολογείται από το 1894.
Απολαύσαμε τον καφέ μας συνοδεία γλυκών και αλμυρών θαυμάζοντας το μεγαλοπρεπές του περιβάλλον. Η αναμονή είναι αρκετά μεγάλη για να κάτσεις αλλά αξίζει τον κόπο. Confeitaria Colombo

Το απόγευμα, και ενώ κάναμε την βόλτα μας στην παραλία με ηλιόλουστο καλοκαιρινό καιρό, ξαφνικά ο ουρανός γέμισε βαριά σύννεφα και άρχισε η βροχή.
Έπρεπε να τροποποιήσουμε τα σχέδια μας και να πάμε σε κάποιον κλειστό χώρο γιατί τα παραλιακά κιόσκια άρχισαν να κλείνουν βιαστικά το ένα μετά το άλλο και όλοι όσοι ήταν στην παραλία να φεύγουν τρέχοντας.
Αποφασίσαμε να πάμε σε ένα εμπορικό κέντρο στην κυριλέ περιοχή Leblon μιας και ήμασταν κοντά... ευκαιρία να δούμε και μιαν άλλη πλευρά της πόλης. Τα εμπορικά κέντρα της Leblon είναι υπερχλιδάτα... από τα εστιατόρια που υπάρχουν μέσα (καμία σχέση με τα συνήθη fast food των περισσοτέρων malls) και τα καταστήματα, μέχρι τις τουαλέτες που είναι σαν spa με επώνυμα είδη περιποίησης. Είδα βραζιλιάνους και βραζιλιάνες που τόσες μέρες στο Ριο δεν είχα δει να κυκλοφορούν ανάμεσά μας: πολύ λευκοί, πολύ καλοζωϊσμένοι, πολύ ακριβοντυμένοι... όλα στο πολύ. Φορτωμένοι ψώνια, να τρώνε και να πίνουν σε ακριβά εστιατόρια όπου το γεύμα κοστίζει όσο ο μηνιαίος μισθός του σερβιτόρου που τους σερβίριζε.
Η αντίθεση, για άλλη μια φορά, ακραία.

Ευτυχώς, κάποια στιγμή, η βροχή σταμάτησε και μπορέσαμε να βγούμε να περπατήσουμε στην παραλία.
Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο μας κάνοντας μια τελευταία βραδινή βόλτα στην πόλη με τα 1000 πρόσωπα...γιατί για μένα αυτό είναι το Ρίο: μια πόλη αντιφατική με πολλά και διαφορετικά πρόσωπα: το ιστορικό κέντρο, το σύγχρονο κέντρο, οι διάσημες παραλιακές γειτονιές, οι μποεμ γειτονιές, οι φαβέλες... περιοχές και άνθρωποι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους...
Μα παρόλες τις αντιφάσεις, το Ριο είναι μια Υπέροχη Πόλη, ακριβώς όπως το παρατσούκλι της:
"Cidade Maravilhosa"!

 

[varioAthens]

Επίλογος - "Τudo bem"

Στην 12ωρη πτήση της επιστροφής για Ευρώπη προσπαθούσα να αφομοιώσω όλα όσα είδα και έζησα τις προηγούμενες 2 εβδομάδες.
Η εναλλαγή των εικόνων ήταν καταιγιστική: από το θαύμα της φύσης που λέγεται Ιγκουασού, στα βουνά της Βραζιλίας με τα αποικοκρατικά χωριά και τα ορυχεία, στην ενδοχώρα με τις φυτείες, στο πανέμορφο παραθαλάσσιο Παρατύ και στο εξωτικό Ιλα Γκράντε, μέχρι το μοναδικό και ανεπανάληπτο Ριο.
H Βραζιλία μπορεί να μην έχει να επιδείξει μνημεία από την αρχαιότητα, έχει όμως μια μαγική "ενέργεια" που σε αιχμαλωτίζει.

Ένιωσα φόβο και ανασφάλεια? Για κάποιον λόγο όχι. Έχω νιώσει πολύ περισσότερο φόβο για παράδειγμα στην Κένυα στην οποία οντως δεν περπατάς για κανέναν λόγο στις πόλεις γιατί εκεί πραγματικά κινδυνεύεις (και όντως κινδύνευσα), ή στην Ινδία που ως γυναίκα ένιωσα τρομερή ανασφάλεια και ευαλωτότητα γιατί στην πρώτη ευκαιρία οι άντρες θα απλώσουν χέρι πάνω σου να σε πασπατέψουν.

Αντιθέτως, αγάπησα τον βραζιλιάνικο λαό, με την πολυεθνική κουλτούρα του, την ζεστασιά, την αμεσότητα, τον αυθορμητισμό, την φιλοξενία, την ζωντάνια, το πάθος και την περηφάνεια του.

Σε ένα βιβλίο που διάβασα για τους αξιακούς προσανατολισμούς των λαών, για τους βραζιλιάνους ανέφερε ότι: "ζουν προσανατολισμένοι στο παρόν, δίνουν έμφαση στο να ζεις και να απολαμβάνεις την στιγμή, το εδώ και το τώρα, δεν αναλώνονται σε σχέδια για το μέλλον, ούτε πιστεύουν ότι το ποιος είσαι ορίζεται από τα επιτεύγματά σου (όπως στις δυτικές κοινωνίες)". Δεν θα μπορούσε να υπάρξει ακριβέστερη περιγραφή.

Νομίζω ότι η φράση που λένε συνεχώς, το "Τudo bem" συνοψίζει όλη την φιλοσοφία ζωής τους. "Όλα καλά". Όταν τους ρωτήσεις "τι κάνεις? πώς πάει?" ακόμα κι αν τίποτα δεν τους πάει καλά θα απαντήσουν χαμογελώντας: "Όλα καλά!",
αντί π.χ. να πούνε "εεε τι να κάνω? εδώ στον αγώνα" και άλλα ηττοπαθή κλισέ που λέμε εμείς παρόλο που υποτίθεται είμαστε οι χαρούμενοι μεσογειακοί τύποι.

"Τudo bem" λοιπόν αγαπημένη Βραζιλία! Εις το επανιδείν!

 

[Nick_St]

Νομίζω ότι η φράση που λένε συνεχώς, το "Τudo bem" συνοψίζει όλη την φιλοσοφία ζωής τους. "Όλα καλά".

Το καλύτερο όλων βέβαια είναι το "beleza"! Το χρησιμοποιούν ειδικά οι cariocas. Τι κάνεις Μήτσο; Beleza φίλε. Τι λέει; Μιά ομορφιά! Όπως ακριβώς το είπες, εμείς εδώ λέμε στην πίεση και στον αγώνα και οι Βραζιλιάνοι έχουν συνεχώς το mood "μια ομορφιά"!

Επίσης πολύ δυνατό είναι και το "joia" που στην ουσία σημαίνει κόσμημα. Πώς είσαι Maria Clara; Joia! Είπαμε, άλλο mood, εκπληκτικοί άνθρωποι!

 

[varioAthens]

Το καλύτερο όλων βέβαια είναι το "beleza"! Το χρησιμοποιούν ειδικά οι cariocas. Τι κάνεις Μήτσο; Beleza φίλε. Τι λέει; Μιά ομορφιά! Όπως ακριβώς το είπες, εμείς εδώ λέμε στην πίεση και στον αγώνα και οι Βραζιλιάνοι έχουν συνεχώς το mood "μια ομορφιά"!

Επίσης πολύ δυνατό είναι και το "joia" που στην ουσία σημαίνει κόσμημα. Πώς είσαι Maria Clara; Joia! Είπαμε, άλλο mood, εκπληκτικοί άνθρωποι!

Ααα τι ωραιες πληροφοριες!!! Ευχαριστω!

 

[psilos3]

Εξαιρετική γραφή και ιστορία, την αφομοίωσα απ' την αρχή ως το τέλος παίρνοντας πολλές ιδέες!
Και στα επόμενα εύχομαι με υγεία.