coccobill
Member
- Μηνύματα
- 326
- Likes
- 348
- Ταξίδι-Όνειρο
- Σανγκρι-Λα
Το αξιωμα: Τα φορουμ σημερα ειναι σαν τα καφενεια οπου πηγαιναν οι μπαμπαδες η οι παππουδες μας και συζητουσαν, διαφωνουσαν η πλακωνοντουσαν. Ηταν τα σημεια ζυμωσης ιδεων και ανταλλαγης πληροφοριων. Στα φορουμ μπορεις να διαλεξεις το αντικειμενο συζητησης, διαφωνιας η πλακωματος.. η μηπως οχι;
Ειμαι λιγο καιρο εδω και βλεπω τους διαχειριστες αρκετα χαλαρους σε θεματα γλωσσας κι εκφρασης- εγω ισως να εσβηνα περισσοτερα ποστ και αντιστοιχα ν'αφηνα αλλα. Ομως το τι μπορει να ενοχλει τον καθενα ειναι συζητησιμο και γι'αυτο, φανταζομαι, υπαρχουν οι οροι συμμετοχης. Επειδη ομως ειναι δυσκολο να καλυφθουν ολες οι παραμετροι και ο χρονος πολυτιμος απο τους διαχειριστες, τα ορια ειναι συχνα ασαφη κι επισης συχνα καταπατουνται- αναμενομενο σε ολους τους τυπους κοινοτητων.
Σε αλλα φορουμ βλεπω να σβηνονται μηνυματα η να αποκλειονται μελη για λογους που σ'εμενα φαινονται αστειοι- σα μια ασκηση εξουσιας απο τους διαχειριστες. Η ερωτηση που μου προκυπτει ειναι απο που κι ως που ενας (δυο, τρεις, οσοι θελετε) διαχειριστης εχει το δικαιωμα να επεμβαινει στο λογο, την εκφραση η το χιουμορ του γραφοντα (οσο βεβαια αυτος δεν ειναι προσβλητικος η εριστικος) διχως να λογοδοτει κι ο ιδιος. Οταν ιδρυεις μια διαδικτυακη κοινοτητα, καλεις μελη να συμμετεχουν, αγνωστα και διαφορετικα μεταξυ τους. Επειδη τα καλεις εσυ , δε θεωρεισαι ισος προς αυτα; Δεν οφειλεις να υπακους αυτοματα στους αυτονοητους, δημοκρατικους κανονες που διεπουν -ιδανικα!- ολες τις κοινοτητες; Ποιες διαδικασιες δικαιολογουν το αλαθητο του διαχειριστη η το αδιαπραγματευτο της εξουσιας του;
Ο προβληματισμος ξεκινησε γιατι ασχολουμαι με μαθητες και φοιτητες. Αρκετοι ειναι ηδη σε φορουμ η προκειται να γινουν μελη στο μελλον και η λειτουργια νεων μορφων επικοινωνιας συμβαλλουν ηδη ( κι αργοτερα πολυ περισσοτερο) στην εννοια της ενεργους συμμετοχης σε μια κοινωνια. Ειναι η επαφη τους με τα φορουμ η πρωτη τους αποπειρα να ανηκουν σε μια ευρυτερη ομαδα και μεσω αυτης μαθαινουν να συμμετεχουν και να ειναι ενεργοι ειτε συμφωνωντας ειτε ερχομενοι σε αντιπαραθεση. Δεν ειναι υγιης η αντιπαραθεση οταν γινεται με σεβασμο, χωρις ειρωνιες και αφορισμους; Δεν ειναι προσδοκωμενο το χιουμορ αφου δινει ζωντανια στο γραπτο λογο και πιο ολοκληρωμενη εικονα του γραφοντα; Τοτε γιατι τιμωρειται συχνα; Με αποκλεισμους και διαγραφες μηπως η πιτσιρικαρια μαθαινει να αποφευγει την ειλικρινη εκφραση και τη διεκδικηση ελευθεριας του λογου; Μηπως μαθαινει να συμβιβαζεται με κανονες που συνεταξε ενα μεμονωμενο ατομο και σε ελεγκτικους μηχανισμους αμφισβητησιμους; Κι αν ναι, ετσι θα καταληξει να υιοθετει την ιδια παθητικη σταση και αργοτερα; Στην ενηλικη ζωη που η διεκδικηση και η γονιμη αμφισβητηση οφειλουν να ειναι σταση ζωης;
Αν η απαντηση ειναι καταφατικη, ας την αφησουμε τη virtual επικοινωνια κι ας αρχισουμε να τα στελνουμε πιο συχνα στα καφενεια των μπαμπαδων μας να μιλαν και να πλακωνονται με την ησυχια τους...!
Ειμαι λιγο καιρο εδω και βλεπω τους διαχειριστες αρκετα χαλαρους σε θεματα γλωσσας κι εκφρασης- εγω ισως να εσβηνα περισσοτερα ποστ και αντιστοιχα ν'αφηνα αλλα. Ομως το τι μπορει να ενοχλει τον καθενα ειναι συζητησιμο και γι'αυτο, φανταζομαι, υπαρχουν οι οροι συμμετοχης. Επειδη ομως ειναι δυσκολο να καλυφθουν ολες οι παραμετροι και ο χρονος πολυτιμος απο τους διαχειριστες, τα ορια ειναι συχνα ασαφη κι επισης συχνα καταπατουνται- αναμενομενο σε ολους τους τυπους κοινοτητων.
Σε αλλα φορουμ βλεπω να σβηνονται μηνυματα η να αποκλειονται μελη για λογους που σ'εμενα φαινονται αστειοι- σα μια ασκηση εξουσιας απο τους διαχειριστες. Η ερωτηση που μου προκυπτει ειναι απο που κι ως που ενας (δυο, τρεις, οσοι θελετε) διαχειριστης εχει το δικαιωμα να επεμβαινει στο λογο, την εκφραση η το χιουμορ του γραφοντα (οσο βεβαια αυτος δεν ειναι προσβλητικος η εριστικος) διχως να λογοδοτει κι ο ιδιος. Οταν ιδρυεις μια διαδικτυακη κοινοτητα, καλεις μελη να συμμετεχουν, αγνωστα και διαφορετικα μεταξυ τους. Επειδη τα καλεις εσυ , δε θεωρεισαι ισος προς αυτα; Δεν οφειλεις να υπακους αυτοματα στους αυτονοητους, δημοκρατικους κανονες που διεπουν -ιδανικα!- ολες τις κοινοτητες; Ποιες διαδικασιες δικαιολογουν το αλαθητο του διαχειριστη η το αδιαπραγματευτο της εξουσιας του;
Ο προβληματισμος ξεκινησε γιατι ασχολουμαι με μαθητες και φοιτητες. Αρκετοι ειναι ηδη σε φορουμ η προκειται να γινουν μελη στο μελλον και η λειτουργια νεων μορφων επικοινωνιας συμβαλλουν ηδη ( κι αργοτερα πολυ περισσοτερο) στην εννοια της ενεργους συμμετοχης σε μια κοινωνια. Ειναι η επαφη τους με τα φορουμ η πρωτη τους αποπειρα να ανηκουν σε μια ευρυτερη ομαδα και μεσω αυτης μαθαινουν να συμμετεχουν και να ειναι ενεργοι ειτε συμφωνωντας ειτε ερχομενοι σε αντιπαραθεση. Δεν ειναι υγιης η αντιπαραθεση οταν γινεται με σεβασμο, χωρις ειρωνιες και αφορισμους; Δεν ειναι προσδοκωμενο το χιουμορ αφου δινει ζωντανια στο γραπτο λογο και πιο ολοκληρωμενη εικονα του γραφοντα; Τοτε γιατι τιμωρειται συχνα; Με αποκλεισμους και διαγραφες μηπως η πιτσιρικαρια μαθαινει να αποφευγει την ειλικρινη εκφραση και τη διεκδικηση ελευθεριας του λογου; Μηπως μαθαινει να συμβιβαζεται με κανονες που συνεταξε ενα μεμονωμενο ατομο και σε ελεγκτικους μηχανισμους αμφισβητησιμους; Κι αν ναι, ετσι θα καταληξει να υιοθετει την ιδια παθητικη σταση και αργοτερα; Στην ενηλικη ζωη που η διεκδικηση και η γονιμη αμφισβητηση οφειλουν να ειναι σταση ζωης;
Αν η απαντηση ειναι καταφατικη, ας την αφησουμε τη virtual επικοινωνια κι ας αρχισουμε να τα στελνουμε πιο συχνα στα καφενεια των μπαμπαδων μας να μιλαν και να πλακωνονται με την ησυχια τους...!