Μαυριτανία Σενεγάλη Απο Σενεγαλη .. Μαυριτανια και το τελος....

[katkats]

Στη πόρτα πέφτει μια σκια και σηκώνουμε τα μάτια ,,,ωχ!!!!!!!!! Ο χριστός και απόστολος λέμε όλες μάζι…

Η σκιά είναι ο οδηγός μας ο Ιmudu δυο μετρα και κάτι στο υψος, σωματαρας, καλογυμνασμένος δηλαδή μην αναλύω τώρα , μόνο μια λεξη θα πω..κοριτσια ΚΟΛΑΣΗ

ΟΚΟΛΑΣΗΣ,,,,,

Κόλασις ο Κόλασης! Σήμερα έχω μπει στην ιστορία σου καμιά δεκαριά φορές για να βλέπω τις φωτογραφίες και να... ενθουσιάζομαι. Την δείχνω παντού! Όλοι ενθουσιασμένοι

 

[LULLU]

H διαδρομή μέσα από πετρώδεις εκτάσεις και έρημο τα αυτοκίνητα δεινοπαθούν στην κυριολεξία. Ενημερώνω το δάσκαλο για ένα παράξενο θόρυβο που εντοπίζω στο αυτοκίνητο. .εκείνος γουρλώνει τα μάτια από έκπληξη κάτι λέει στο οδηγό που με τη σειρά του σκάει ένα τζοκοντέζικο χαμόγελο.. τύπου ήλθε και η ευρωπαία να μας πει για τα γονικά μας.

-Σε έγραψαν Μουλού λέει η Όλγα...

Ε καλά…ίδωμεν

Τι ίδωμεν που σε είκοσι λεπτά το τζιπ ανάβει…Μαζεύονται οι οδηγοί να λύσουν το πρόβλημα..

-Νο Μπινγκ προμπλεμ..

-Μακάρι ..

Μετα από κάτι κτυπήματα, μετα από αφαίρεση και άλλου αέρα από τα λάστιχα ξαναπαίρνουμε τον πετροδρομο

Αισθανόμαστε οι μόνοι επισκέπτες αυτής της ερήμου, οι μόνοι και οι τυχεροί...
Σε ένα χωριό σταματήσαμε για προμήθειες.. Γίναμε το θέατρο του χωριού..

Δυο τρια 13 χρονα αγοράκια σε τέλεια αγγλικά, αργκο αγγλικά την πέφτουν στην Ιωάννα, πάρα τρίχα γλυτώσαμε το διπλωματικό επισοδειο..,Στο μαγαζί τύπου σούπερ μάρκετ βρήκαν οι κοπέλες μια κυρία που δεν μπορούσε να περπατήσει.. Με φωνάζουν πάνω στην ώρα που θα χαστούκιζα τα κωλόπαιδα..
Οση ώρα ασχολούμουν με τη γυναίκα έγινε ουρά εξω από το μαγαζί , κάποιοι απο προσποίηση κάποιοι με περιέργεια..που και σε αυτη τη περίπτωση τη πλήρωσε γατα..

Μπήκαμε στο φαράγγι που μας οδηγεί στο Αzougui.. Χιλιάδες χουρμαδιές , καλλιέργειες με σύστημα άρδευσης γιατί έτσι μόνο έχεις παραγωγή.. .Οσες χουρμαδιές αφέθηκαν στις ορέξεις της φύσης και στα χέρια του Αλλάχ είναι κατάξερες.. ούτε φύλο ..ο θεός της βροχής τις εγκατέλειψε..

Μια μικρή ανηφόρα και νασου μπρος μας να κυλά ένα μικρό ποτάμι με πεντακάθαρα κρύα νερά. Μια δροσερή νότα στη τόση ξηρασία ..Ενοχλήσαμε τις καμήλες που ήλθαν οι καημένες να δροσιστούν.., απομακρυνθήκαν αφήνοντάς μας ελεύθερο το πεδίο..

Ο καθηγητής έκανε τις βουτιές του, εγώ τσαλαβουτούσα πάνω κάτω απολαμβάνοντας το αεράκι ( δυνατό) και οι άλλοι οδηγοί έστησαν τη τέντα για να φάμε εδώ για μεσημέρι..

Το μενού σαλάτα με άμμο, μιας και λύσσαξε να φυσά με το που καθίσαμε να φάμε..

Φεύγουμε για Ατάρ ..μια πόλη του ομώνυμου οροπεδίου Ατάρ σήμερα είναι γνωστό στους επισκέπτες ως η είσοδος για τις δύο διάσημες αρχαίες πόλεις Quadane και Chinquetti μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco

.Στο Αταρ επίσης κατέφθαναν και τα αυτοκίνητα του πιο διάσημου ράλι Παρίσι Ντακάρ την εποχή της διεξαγωγής του…

Εδώ εμείς θα ψάξουμε για κατάλυμα με νερό..

Δεν περιπλανηθήκαμε και πολύ ..Μια σιδερόπορτα ανοίγει και μπαίνουμε σε μια αυλή

..Στη μια πλευρά είναι στημένες μικρές ψάθινες καλύβες με την είσοδο μικροσκοπική που για να μπεις ερπεσαι και ένα πανί που ανεμίζει στον αέρα για πόρτα. Κατάχαμά δυο λεπτά στρωματακια. Δεν χωρά παρα μόνο ένα άτομο με μια βαλίτσα. .όρθιος δε δεν στέκεσαι…ξάπλα η γονατιστός/.

.Η μεγαλοκυρα ζήτησε μονόκλινο…τα γέλια μας ακούστηκαν ίσαμε τα Χανιά.. αλλά λόγω της δικής της πρότασης πήραμε όλες μονόκλινη καλύβα και πληρώσαμε διαφορά 8 ευρώ το άτομο..

Στα αριστερά ευτυχώς υπάρχουν 4 μπάνια και τουαλέτες φυσιολογικού μεγέθους.

Ξεφορτώνουμε τις βαλίτσες.. , θα φύγουμε για το Azougui που βρίσκεται στα 6 χιλιόμετρα από το Αταρ θα ξεναγηθούμε στο αρχαιολογικό χώρο και γυρίσουμε πίσω να πλυθούμε σαν άνθρωποι χωρίς βιασύνη..

Το τζιπ μας με το νο μπιγκ προμπλεμ βογκά ..και βογκά πολύ..

-Βρε θα διαλυθεί καλέ.. αλλά που. .μόνο γελάκια..

-Ε καλά δεν είναι και δικό μου να σκάσω,..

Από ψηλά το δρόμο το Azougui φαίνεται να πνίγεται στη άμμο, γύρω του αμμοθύνες και ένα φαράγγι με χουρμαδιές και φοίνικες κατά μήκος του wad Tayarit που αριθμούν 20.000 δένδρα!

Τον 11 αιώνα αποτελούσε τη βάση της δυναστείας των Αλμοραβιδων , που εκτεινετο από τη αυτοκρατορία της Γκάνας , στο Μαρόκο και την Ιβηρική Χερσόνησο

.Ο αρχαιολογικός χώρος είναι ένα φρούριο χτισμένο σε ξηρή πέτρα με έναν τοίχο που το περιβάλλει και με πολλές παραχωρήσεις. Γύρω από το φρούριο είναι τα νεότερα κτίσματα του χωριού, υπάρχουν και δύο auberge κλειστά βέβαια . Εδώ θα στήναμε απόψε το τσαντίρι μας αν δεν βρίσκαμε που την κεφαλήν κλιναι στο Αταρ..

Παιδιά εμφανίζονται από το πουθενά, χοροπηδούν γύρω μας , μας κοιτούν περίεργα ..Κική και Σοφία τους χαρίζουν καραμέλες και γλυκά..

Επιστροφή στις καλύβες μας..

Επιτέλους ζεστό νερό , πολύ νερό για να έλθουνε στα ίσα μας και στα καθαρά μας…

Επιτέλους ένα φαγητό έργο θεού που δεν είναι άλλο από πατάτες τηγανητές και κοτόπουλο και επιτέλους δυο παρτίδες μπιριμπα με τα κορίτσια, ταίρι μου η Σοφία, ενάντια στη Όλγα και Ιωάννα…τις τσακίσαμε…

Πήγαμε αργά για ύπνο…χαρτόμουτρα βλέπεις…..

 

[poised]

Δυο τρια 13 χρονα αγοράκια σε τέλεια αγγλικά, αργκο αγγλικά την πέφτουν στην Ιωάννα, πάρα τρίχα γλυτώσαμε το διπλωματικό επισοδειο..,Στο μαγαζί τύπου σούπερ μάρκετ βρήκαν οι κοπέλες μια κυρία που δεν μπορούσε να περπατήσει.. Με φωνάζουν πάνω στην ώρα που θα χαστούκιζα τα κωλόπαιδα..
Οση ώρα ασχολούμουν με τη γυναίκα έγινε ουρά εξω από το μαγαζί , κάποιοι απο προσποίηση κάποιοι με περιέργεια..που και σε αυτη τη περίπτωση τη πλήρωσε γατα..

Δεν πολύ κατάλαβα το τι έγινε εδώ, κατά τα άλλα ο τρόπος που λες την ιστορία μου αρέσει και μερικές από τις φωτογραφίες υπέροχες!

 

[LULLU]

Δεν πολύ κατάλαβα το τι έγινε εδώ, κατά τα άλλα ο τρόπος που λες την ιστορία μου αρέσει και μερικές από τις φωτογραφίες υπέροχες

λιγο καυγας, λιγο ενταση και οι περιεργοι ενμειναν με τη περιεργεια...

 

[LULLU]

Το πρωί ήλθαν τα νέα πως το δικό μας τζιπ ξεψύχησε τελικά αλλα και το πρώτο τζιπ είχε κάτι προβλήματα.…Έγινε αντικατάσταση και των δύο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα που είναι να απορείς πρώτον που τα βρίσκουν και δεύτερον αν είναι σοι… δεδομένου πως στη χώρα κυκλοφορεί όλος ο σάπιος χιλιοτρακαρισμένος στόλος της μερσεντες ..Τα αυτοκίνητα με το ζόρι τσουλάνε στο δρόμο, συναρμολογούμενα με κάθε είδος υλικό, ταινία, σκοινιά, μπαλώματα..

Φεύγουμε για τη κεντρική αγορά για προμήθειες. Στενά δρομάκια με πάγκους και μαγαζιά που πουλούν φρούτα, λαχανικά, κουζινικα, τα ρούχα βρίσκονται κατάχαμα στοιβαγμένα η απλωμένα, ευκολία στο να επιλέξεις είδος, χρώμα και μέγεθος, για στυλ τώρα άστο να πάει.., αποτελούν τη κεντρική αγορά του Αταρ. Στο δίπλα οικόπεδο τα συγκεντρωμένα μαγαζιά πουλούν μόνο είδη τέχνης και σουβενίρ. Δεν με εντυπωσίασε τίποτα, ενώ οι άλλες ψωνίζουν με μανία, μέχρι ασημένια κουταλάκια τις είδα να παζαρεύουν σκληρά και από τα χαμόγελα κατάλαβα πως νίκησαν την κάθε αντίσταση του πωλητή. .τον κακόμοιρο με ποιες έμπλεξε.. Ακόμη και εγώ ντρέπομαι πολλές φορές για το θράσος και τη καπατσοσύνη τους. Έχουν μια αλάνθαστη στρατηγική που πιάνει πάντα.. Λυπάμαι όποιο πέσει στα χέρια τους..

Έψαξα για πετρώματα που έχω μια μανία, αλλά δεν βρήκα τίποτα ενδιαφέρον,. Ίσως θα είναι πιο εύκολο να βρω μόνη μου στο μάτι της ερήμου που θα το επισκεφτούμε σύντομα. Βλέπω τη Μαρία που όλες τις μέρες περπατά σκυφτή όλο κάτι χώνει στις τσέπες. .έχει μαζέψει του κόσμου τις πέτρες .., αλλά μικρούλες που μπορούν να κρυφτούν εύκολα ανάμεσα σε ρούχα. μπας και απαγορεύεται όπως πέρυσι στο Σουδάν που δεν μπορέσαμε να τις πάρουμε και εχω μέγα καημό ακόμη στη θύμηση τους..

Φεύγουμε από Αταρ .Διασχίζουμε τεράστιες εκτάσεις από πέτρα μέσα σε μια ομίχλη που δημιουργεί ένα απόκοσμο σκηνικό. Συχνές στάσεις για φωτογραφίες .

Ανηφορίζουμε ένα φιδίσιο δρόμο Ampijiar plateau. Ένας πολύ δύσκολος και επικίνδυνος δρόμος από ροζ , καφέ και γκρι ψαμμίτη που αποσπάται πολύ εύκολα σε κάθε δυνατό φύσημα του αέρα και δυνατής βροχής. Απολαμβάνουμε το αέρα και το άγριο επιβλητικό σκηνικό που μας περιβάλλει. .Στη βάση αυτών των απόκρημνων βράχων σχηματίζεται μια κοιλάδα, μια κοιλάδα χωρίς ζωή που διαβρώνεται όλο και πιο πολύ από τη βροχή. Αν και επικίνδυνος αυτός είναι ο κύριος δρόμοςoς προς Quadane και Chinquetti…. Η κυβέρνηση σκέφτεται τη διάνοιξη ενός άλλου δρόμου λιγότερο επικίνδυνος.

Ερημιά απέραντη και στο πουθενά βρήκαμε να στρίψουμε κάπου αριστερά.. Ακροβατούμε στα βράχια. Στα αριστερά ένα μικρο περιφραγμένο χωράφι που χρησιμοποιείται για κατασκήνωση και ένα μικρομάγαζο .΄Οι μόνοι κάτοικοι και ιδιοκτήτες ένα γέρικο ζευγάρι , εκεινη πουλά σουβενίρ και εκείνος ξεναγεί τους επισκέπτες στις βραχογραφίες που βρίσκονται κοντα..

Γνωρίζονται με τους οδηγούς μας που τους προσφέρουν φρεσκοαρμεγμενο καμηλίσιο γάλα.

Στη σκια ενός πελώριου βράχου θα ξεκουραστούμε και θα φάμε .

, Απίστευτες εικόνες,, απίστευτη ομορφιά.. Το μάτι χάνεται .Στο βάθος μέσα από το καφετί χρώμα των πετρωμάτων, διακρίνεται ένα κάστρο -φρούριο χτισμένο από τους Γάλλους, που δυστυχώς δεν είναι επισκέψιμο με αυτοκίνητο λόγω της καταστροφής του δρόμου, μόνο με πεζοπορία αλλα πολλών χιλιομέτρων.. Ο γεράκος που ζει εδώ μας πλησιάζει , είναι έτοιμος για ξενάγηση. Ντυμένος με καφέ ριγέ ρούχα και ανάλογο τουρμπάνι στο κεφάλι εχει περάσει σταυρωτά στους ώμους μια τσαντούλα όλα τα λεφτά…μια μπλε σιελ τσάντα κοριτσίστικη με μια νεράιδα ζωγραφιά τύπου μπιλλι μπο…πολύ προχω στιλιστικα, σιγουρα θα ζήλευε ο Γαβαλάς .Οδηγηθήκαμε μέσα από βράχια και στενά περάσματα φτάνοντας στη βάση ενός βράχου όπου υπήρχαν βραχογραφίες νεολιθικής περιόδου,.., όχι πολλές αλλά είναι στοιχείο ότι εδώ υπήρχε ζωή.. Αν θυμάμαι καλά το όνομα είναι καταφύγιο Agrour rock Paintings..

Επιστρέψαμε στη σκιά του βράχου και βρήκαμε στρωμένο το τραπέζι για φαγητό. .και για σήμερα τρώμε ριζοσαλατα με τόνο…α α α και κάτι ελίτσες, νόστιμες ήτανε...ευτυχώς που έχουμε πολύ και νόστιμο ψωμί…

Φεύγουμε για Quadane…

 

[LULLU]

Φεύγουμε για Quadane…διασχίζοντας και πάλι τις τεράστιες πετρώδεις εκτάσεις .Συντροφιά μας το σύννεφο σκόνης , κάποιες ακακίες που επιμένουν να ζουν παρα τη ξηρασία, τις αρχόντισσές της ερήμου τις καμήλες, που νωχελικά περπατούν λες και δεν πτοούνται από τίποτα αν και αρκετοί σκελετοί σκορπισμένοι στο δρόμο δηλώνουν πως και για αυτές ο τόπος και οι συνθήκες είναι πολύ σκληρές εως θανατηφόρες..

Το τέλος του πέτρινου πλατό σημαίνει ανακούφιση από την κοκκυγοδυνια μου. ,.επιτέλους πέφτουμε στα μαλακά, σε μια θάλασσα άμμου και εμείς χανόμαστε στο βαθύ καφέ της. .Κάθε φορά που σωματικά φτάνω στα όρια μου σφίγγοντας τα χείλη από το πόνο κάνοντας αιωνίους όρκους και κατάρες, με το που αντικρύζω αυτές τις εικόνες, αυτη τη αμμοθάλασσα αυτή τη αποκοσμια, ξανακάνω ρισταρτ. .Πόσες εικόνες πιά, πόση ομορφιά μπορεί να χωρέσει στη μνήμη, πόσα συναισθήματα και έντονα, πόσα ερωτηματικά, πόσες διαπιστώσεις για τη διαφορετικότητα της δίκης μας καθημερινής ζωής.

Quadane . μια πόλη μνημείο παγκόσμιας κληρονομίας της Unesco χωμένη στη αγκαλιά της Σαχάρα.. Η παλιά πόλη χτισμένη μάλλον από τους Πορτογάλους το 1487 ( αβέβαιη η πρώιμη ιστορία της πόλης) υπήρξε ένα σημαντικός σταθμός εμπορίας χρυσού , αλατιού και σκλάβων…

Η πόλη έπεσε το 16 αιώνα και τα ερείπια της που βρίσκονται σχεδόν άθικτα είναι η κληρονομιά της ανθρωπότητας…Λίγο πιο έξω από τα τείχη και τη πύλη της παλιάς πόλης, ένας νέος οικισμός έχει αναπτυχθεί..

Το έντονο φως του ήλιου μας εμποδίζει να δούμε καθαρά τα ερείπια .Μπαίνουμε στο χώρο από την πάνω είσοδο που βρίσκεται δίπλα στο νέο τζαμί. Ένας νεαρός αναλαμβάνει τη ξενάγηση μέσα στη παλιά πόλη..

Εδώ μαθαίνουμε πως το χωρίο χτίστηκε το 1141 πάνω στο λόφο λόφο από λάσπη και πέτρα. Υπήρξε ένα οχυρό και κεντρικός σταθμός καμήλων προϊόντων που έρχονταν από Μάλι με προορισμό το Μαρόκο και Καιρο και το αντίθετο.. Για 400 χρόνια ευημερία , πλούτος ήταν διασφαλισμένος στους 10.000 κατοίκους.

Υπήρχαν βέβαια και οι εχθρικές διαθέσεις από γείτονες αλλά η καλή στρατηγική θέση η καλή προετοιμασία και αντίσταση δεν κατάφεραν να τους νικήσουν .. Αυτό που νίκησε και έφερε τη καταστροφή και παρακμή, αναγκάζοντας τους κατοίκους να εγκαταλείψουν τη πόλη, ήταν τα 3 κακά της ερήμου που ήταν, οι αμμοθύελλες, τα σκουλήκια που ρήμαξαν τις στέγες και η πλημμύρες των δύο ποταμών που βρίσκονται στη βάση των τοιχίων της πόλης…

Περνάμε ανάμεσα σε παλιές κατοικίες, υδραγωγεία, τζαμιά, σχολεία , λουτρά, οχυρά, φυλάκια..Απο την κορυφή βλέπουμε το πόλη που απλώνεται κάτω και τα εξωτερικά τοιχία , το μόνο έργο που αποκατάστησε η Unesco. . όπως τους να τοποθετήσει ξεναγό, να εφαρμόσει ωράριο επισκεψιμότητας, αυτό που δεν έκανε ήταν να αποτρέψει να γίνει ένα κομμάτι του φρουρίου παζάρι… Ξάφνου μπροστά μας πολύχρωμα υφάσματα είναι κρεμασμένα στους τοίχους, σουβενίρ απλωμένα στο χώμα και δεκάδες γυναίκες να σου διαπερνούν το μυαλό φωνάζοντας διαλαλώντας τη πραμάτειας τους και να σε σπρώχνουν στο δικό τους μαγαζάκι..

Τα κορίτσια δεν έχασαν καιρό αγοράζοντας φουλάρια τα οποία είναι με τρύπες, οι άκρες είναι χυτές και σχισμένες.. αυτό το γνωρίζαμε από την αρχή αλλά δεν βαριέσαι έτσι για να τονωθεί η τοπική οικονομία. .,εγώ ΄τώρα να πάρω τρύπια υφάσματα να τα μεταφέρω στο σπίτι για να τα πετάξω ε δεν το κάνω, αν και η Σοφία μου λέει ότι θα τα μπαλώσει εκείνη και θα μου τα στείλει, αλλα ακόμη δεν πείστηκα για τη ποιότητα και χρηστικότητα τους..

.Αν και η ώρα είναι περασμένη, απόγευμα πια, ο ήλιος μας κτυπά ανελέητα..

Έχουμε καταναλώσει μεγάλες ποσότητες νερού με όλες τις συνέπειες και είμαστε σε ένα διαρκές ψάξιμο δένδρου-τουαλέτας η αμμόλοφου-τουαλέτας..

Απόψε θα κοιμηθούμε κάτω από τα αστέρια και ψάχνουμε το κατάλληλο χώρο.. στρίβουμε δεξιά και φεύγομε εξω από το χωριό. Ανάμεσα σε βραχώδη λόφους βρίσκομαι μια άπλα για να στήσουμε τις σκηνές. Πρέπει να είναι κοίτη η χώρος συγκέντρωσης νερών στη περίοδο των βροχών. .Ελπιζω να μην έχουμε κανένα βροχερό απρόοπτο και τρέχουμε..

Επιλέγω να στήσω τη σκηνή οσο κοντά γίνεται σε ένα δένδρο… Η Ιωάννα απομακρύνεται αρκετά για να μην μας ενοχλεί λόγω ροχαλητού και η Μαρία για να μην την ενοχλούμε από το θόρυβο των μετακινήσεων μας μάλλον..

Η μεγαλοκυρα είναι λιγο πιο στη μπροστά σκηνή και σκέφτεται τρόπους να βγαίνει λιγότερες φορές για τουαλέτα…το τι εχει σκεφτεί είναι απίστευτο…

-Ρε Μαράκι τουλάχιστον εχεις μονόκλινο και πεντεστερο κοίτα κάτω από πόσα αστέρια είσαι..

Ένας αέρας δυναμικά κάνει την παρουσία του..

Το τραπέζι στήνεται για το πιο απαίσιο φαγητό που εχω δοκιμάσει ποτέ. .Κάτι μακαρόνια τόσο λιωμένα που είναι σαν να τρως αλεύρι με μια σάλτσα ντομάτας και κρεμμύδι.. Κοροϊδεύουμε την Ιωάννα η οποία είναι η μόνη που εκθειάζει τη μαγειρική του Αχμετ..

-Ρε εσυ και σκατα να σου δώσουν θα πεις ότι είναι τέλεια!!!!!!

Ανάβουμε φωτιές για την ιεροτελεστία του τσαγιού. .Και εκει που νομίζαμε πως είμαστε μόνοι, νασου και εμφανίζονται 4 γυναίκες με την πραμάτειας τους,.

-Ρε εσεις κατάλαβαν πως αγοράζετε τα πάντα και έρχονται και κατ οικον.

Κάνουν παζάρια υπο το φως των φακών. .Αυτή τη φορά ενέδωσα και εγώ αγοράζοντας ένα ύφασμα με τρύπες εννοείται αλλά θα μου το φτιάξει η Σοφία.

Κερνάμε τσάι τις γυναίκες που άναψαν και εκείνες τη δική τους φωτιά ..

Μάλλον θα κατασκηνώσουν μαζί μας ετσι για να κάνουμε και τα πρωινά μας ψώνια..

Μια παρέα αγοριών πλησιάζει.. είμαστε για αυτούς το τσίρκο? Το θέατρο ?και μας αποθανατίζουν με τα κινητά τους..

Ξάφνου μια γυναίκα αρχίζει να κτυπά ένα ξύλινο κιβώτιο με ρυθμό.. και αρχίζει ο χορός..

Η μεγαλοκυρα ντύνεται με τη στολή που είχε αγοράσει και μπαίνει στο χορό μαζί με το Αχμέτ και το Μοχαμεντ ..Άρχισε το πανήγυρι που κράτησε για αρκετή ώρα μέχρι που και τα κορίτσια χόρεψαν ελληνικούς χορούς ετσι για ανταλλαγή μουσικοχορευτικής κουλτούρας.. Ευτυχώς γελάσαμε πολύ γιατι η νύχτα ήταν απλά τραγική..

Ο αέρας λυσσομανούσε, σήκωνε τη σκηνή και ένα βουητό που νόμιζες ήλθε το τέλος του κόσμου.. το σκοτάδι πυκνό αφου το φεγγάρι έκανε την εμφάνιση του στις 11.

Εγω πέρα δώθε σκηνή – δένδρο , σκηνή δένδρο.. Στην επιστροφή μετα από μια από τι δενδροεπίσκεψη , η σκηνή μου ειχε κάνει φτερά, είχε πετάξει.. κατάφερα να την επαναφέρω ..βάζω άμμο στις γωνιές από εξω και στην πίσω πλευρά, ανοίγω τη βαλίτσα που είναι διπλή και την τοποθετώ στη μια πλευρά , στην άλλη βάζω το στρώμα που με το σώμα και τα κιλά μου βεβαίως βεβαίως θα τη κρατήσω σταθερή,, στις άλλες γωνιές βάζω μπουκάλια νερό και το σακίδιο μου που είναι αρκετά βαρύ. . Στιγμές σαν και αυτές, παίρνω και αποφάσεις του τύπου mai piu mai piu.. ποτε πια ποτε πια..

Χάραξε η μέρα …ευτυχώς, μαζεύομαι τα κομμάτια που έχουν σκορπιστεί παντού..

Φορτώνουμε τα τζιπ και φεύγουμε ..άλλη μια μέρα στο απέραντο, στο άγριο στο μοναδικό.. Ναι μοναδικό γιατι σήμερα θα βρεθούμε στο μάτι της Σαχάρας..

 

[LULLU]

Αφήσαμε πίσω τις αμμοθύνες για να μπούμε στο μοναδικό τοπίο της μαύρης πέτρας Αν τις προηγούμενες μέρες ένιωθα ένα συνεχόμενο πόνο , σε αυτή τη διαδρομή είπα το Χριστό Παναγιώτη.. Δηλαδή μαρτύριο που δεν έλεγε να τελειώσει και εγώ γελώ , γελώ νευρικά..

Τι έπαθες λένε οι φιλενάδες?

-Λοιπόν κάντε εικόνα τώρα, εγώ με σπασμένο κόκκυγα πια, να καλέσω τη Mondial assistance.. που διάολο θα με βρουν , πως και κυρίως πότε θα με βρουν…αν πάθω κάτι ούτε από τη βρώμα .. θαχω γίνει άσπρο κοκαλάκι κάτασπρο, σαν αυτά των καμήλων που είδαμε στο δρόμο πεταμένα και πολυκαιρισμένα..

-Μα κοίτα το τοπίο αυτή την αγριάδα…

-Παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του.. εντάξει δε λέω , μοναδικό τοπίο, άγριο, γκαραντί αφιλόξενο και απροσπέλαστο, άντε να νιώσω και κατις τις ιδιαίτερο που είχα τη τύχη να το ζήσω, αλλά ζορίζομαι γμ παρ όλα τα αντιφλεγμονώδη και συναφή..

Υπερβολές…λένε



Υπερβολή όχι όπως δεν είναι υπερβολή και αυτό που καταγράφουν τα μάτια μου και η μηχανή μου.. φτάνοντας στο μάτι της Σαχάρας..

Όλα γίνονται για κάποιο λόγο τελικά..

Μα όλη αυτή τη μαγεία ,βαθιά κρυμμένη στη έρημο και εγώ παραπονιέμαι για ένα κόκκυγα?

Το αφήνω στην άκρη, επιβάλλεται εξ άλλου έχω κατέβει και από το τζιπ.. περπατώ πάνω σε πέτρες βαθύ μπλε, σε πέτρες γκρι-σιελ….

Νιώθω σαν τον αστροναύτη που κάνει τα πρώτα βήματα στη σελήνη.. άλλωστε και αυτοί από εκει επάνω το εντόπισαν και μας το παρουσίασαν.. Με 55 χιλιόμετρα διάμετρο μόνο από εκεί ψηλά φαίνεται αυτός ο περίεργος σχηματισμός 8 κύκλων. Ένας ανεξήγητος σχηματισμός. .Αρχικά πίστεψαν ότι ήταν από πτώση μετεωρίτη αλλά οι μετέπειτα θεωρίες αναφέρουν πως πριν πολλά εκκ χρόνια με την απόσπαση της Αφρικής από τη Αμερική δημιουργήθηκαν σε εκείνο το σημείο οι βράχοι διαφορετικής σύστασης άρχισαν να διαβρώνονται σιγά σιγά σχηματίζοντας αυτούς τους κύκλους. Οι κύκλοι δηλαδή που αντιπροσωπεύουν τη διάβρωση των βράχων και αντιστοιχούν στο διαφορετικό χρόνο διάβρωσης,,.

Ο Μοχαμεντ αναφέρει πως οι πέτρες ήταν παρα πολλές αλλά έχουν εξαφανιστεί από τη συνήθεια των τουριστών να τις παίρνουν..

Πράγματι αλήθεια γιατί από τις φωτογραφίες της Ισαβέλλας φαίνονταν ότι ο χώρος ήταν σπαρμένος από πέτρα , τώρα είναι αραιά κάποιες μεγάλες και πολύ μικρές διασκορπισμένες..

Βάζετε και εσείς το χεράκι σας,, δεν είναι μόνο οι ορέξεις των τουριστών, λέω δείχνοντάς του δυο κλειστές καλύβες που απ εξω υπάρχουν πέτρες μεγάλες κομμένες , σπασμένες σε μικρότερες έτοιμες προς πώληση….

Και σίγουρα και εμείς κάναμε όπως οι άλλοι τουρίστες, νόμου επιτρέποντος … παρ ότι ξέρουμε ότι δεν ήταν σωστό, δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε σε αυτό το μπλε, σε αυτή τη πέτρα μυστηρίου .. Αυτή η μυστηριώδη πέτρα που στο σπίτι μου δεν έχει πια αυτό το μπλε χρώμα…

Φευγουμε… ιδια διαδρομή μεσα από πέτρες στην ερημιά, ουτε καμήλες, ουτε περαστικοί. .Μπαίνουμε στο δρόμο για Chinqueti που απέχει περίπου 80 χιλιόμετρα. .Μετα από κάμποσα χιλιόμετρα βρίσκουμε πάλι τη γνωστή μας αμμοθάλασσα..

Τη μονοτονία του καφέ διακόπτεται από φυτείες χουρμάδων και μικρές οάσεις.. που δεν μπορούμε να πλησιάσουμε γιατί είναι περιφραγμένες. Έχουμε τόσο ανάγκη δροσιάς , έχουμε και άρρωστη τη Μαρία ..κάπου πρέπει να καταλήξουμε ..

Βρίσκουμε ένα χάνι-εστιατόριο τέντα. .που δροσιά που δένδρο. Τα βλέπουμε από μακριά..

Η Μαρία σωριάζεται και αρχίζουμε να την γιατροπορευουμε...Οι οδηγοί τρομάζουν λίγο ..

-Κάνε την καλα γιατρός είσαι. .μου λεει με νοήματα ο οδηγός της..

-Θα περάσει.. θα γίνει καλά του λέω.

Φάγαμε σαλάτα( τι πρωτότυπο) αλλά κυρίως ήπιαμε πολύ νερό.

Φεύγουμε με παρέα,, βρήκαμε ένα ντόπιο ταξιδιώτη που εγκαταλείπει τη περιοχή μετά από δουλεία 3 εβδομάδων και το φορτώσανε στο δικό μας τζιπ..

Παραπονιέται για τα μάτια του που πέρα από καταρράκτη έχει και μια επιπεφυκίτιδα.. Έχουμε σταγόνες αλλά όχι αρκετές..

Γράψτε μου και θα πάρω από φαρμακείο..

Α και εδώ χωρίς επίσημη συνταγή δίδουν μάλλον., οπότε έγραψα μια απλή συνταγή ελπίζοντας πως θα βρει το φάρμακο …

Φεύγουμε για Chinguetti μια από τις 7 ιερες πόλεις του Ισλάμ φωλιασμένη στη Σαχάρα., μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, στολίδι της κουλτούρας των Βερβέρων.. Ιδρύθηκε το 77 μχ και γρήγορα έγινε κέντρο προσκυνητών και εμπόρων που έπαιρναν το δρόμο για τη Μέκκα

Μια άλλη μοναδικότητα που έχει αυτή η ιερή ιστορική πόλη είναι η ύπαρξη ιδιωτικών βιβλιοθηκών, βιβλιοθήκες της ερήμου, με αρχαία πολύτιμα κείμενα, που χρονολογούνται από τον μεσαίωνα. Εδώ πριν κάμποσα χρόνια γαλλοι τουρίστες τυχαία ανακάλυψαν πως ετούτοι εδώ οι χωρικό φύλασσαν στα σπίτια τους πολύτιμους ιστορικούς θησαυρούς. .Μάταια η Uneso και η κυβέρνηση προσπάθησαν να βάλουν χέρι..οι κάτοικοι αρνήθηκαν να παραδώσουν την κληρονομιά των προγόνων τους και έγινα οι ίδιο φύλακες και συντηρητές μιας και μάχονται με τη άμμο και τον ξηρό αέρα της Σαχάρα. Στη ΄πόλη υπάρχουν εξι ιδιωτικές βιβλιοθήκες από τις 50 που υπήρχαν το 1950.

Η άμμος όλο και βαδίζει απειλητικά να καταβροχθίσει τη πόλη, λένε ότι σε 50 χρόνια από τώρα δεν θα υπάρχει και είναι και ο φόβος που οι κάτοικοι έχουν δημιουργήσει τη νέα πόλη λίγο πιο έξω..

Δεν χορταίνει το μάτι το καφέ..

Περπατάμε στα στενά σοκάκια χαμένοι σε ένα λαβύρινθο που κρύβει μυστικά και εικόνες από το παρελθόν. .Δυστυχώς δεν είμαστε μόνοι, δεν μας αφήνουν να χαρούμε να βιώσουμε αυτή τη στιγμή με την ιστορία οι δεκάδες πωλήτριες που σε τραβούν από όπου βρουν..

-Κάπου βάζω τις φωνές.. εξαφανιστείτε τώρα .δεν θέλω δώρα βραχιολακια δεν θέλω όρκους φιλίας θέλω να είμαι μόνη να περπατήσω ήσυχα..

Βρίσκουμε καταφύγιο στη ίδια ιδιωτική βιβλιοθήκη που πήγε και ο Παναγιώτης με την Ισαβέλλα..

Ο Saif με τη παραδοσιακή μπλε φορεσιά του μας υποδέχεται με ένα καλωσόρισμα στα ελληνικά. ,μάλλον τα διδάχτηκε από εκείνους και δεν τα ξέχασε.. Με ευλάβεια μας παρουσιάζει τα ιερά κείμενα και μας απαγγέλει στίχους Αράβων ποιητών.. ξαφνικά σταμάτα.. το κάλεσμα για τη προσευχή., μας αφήνει σύξυλους και φεύγει για το τζαμί και εμείς περιμένουμε να γυρίσει .

Με το που βγαίνουμε έξω μας την πέφτουν οι πωλητές και πωλήτριες σαν ακρίδες πάνω σε φύλλα…..και εγώ έξαλλη …Προσπαθώ να αποφύγω κάνοντας ελιγμούς που δεν πετυχαίνουν πάντα,,,.. φεύγω τρέχοντας μην μπουμπουνίσω κανένα και βρεθώ σε κανένα μπουντρούμι..

Απόψε θα κοιμηθούμε σε κανονικό κρεββάτι..το auberge είναι το Quarane.Γύρω από μια ωραία μα την αλήθεια αυλή βρίσκονται 4 δωμάτια με κρεβάτια σαράβαλα δε ευτυχώς όμως με μπάνιο μέσα… ω τι πολυτέλεια

Η μεγαλοκυρα θέλει μονόκλινο…αλλά δεν γίνεται ,δεν υπάρχουν δωμάτια και μοιράζεται το δίκλινο με την Κική που μάλλον δεν ροχαλίζει…

 

[LULLU]

Πρωι και εγώ βρίσκομαι στη αυλή να συγγράφω, που αλλού θα βρώ ευκαιρία να καταγράψω εικόνες και συναισθήματα ?

-Τι εγνοια και αυτή που έχεις παιδάκι μου! λένε οι άλλες αντί του καλημέρα ..

Πάμε για πρωινό…

Έξω από το auberge γίνεται διαδήλωση..

Τι γίνεται καλε ?

Μαζευτήκαν πωλητές και πωλήτριες. Ήλθε το παζάρι στην εξώπορτα..

Άντε τώρα να γλυτώσεις, γίνεται? Δεν γίνεται.., αν και τα κορίτσια δεν ενοχλούνται καθόλου και άρχισαν αγορές και παζάρια..

Η φήμη των καλών αγοραστών έχει διαδοθεί σε ολη τη χώρα. .δεν αφήνεται κανένα παραπονεμένο, ειδικά η Σοφία έχει αδειάσει τη αγορά από τα προϊόντα..

Δεν άντεξα στο πειρασμό και αγόρασα κάτι πολύ όμορφα μπρελόκ από ξύλο..

Θα αγοράζαμε προμήθειες για τη τελευταία βραδιά κατασκήνωσης που δεν γνωρίζαμε ακόμη που θα ήταν..

Η κεντρική αγορα του Chinquetti απλή, συγυρισμένη και κυρίως καθαρή..

Στο ψαράδικο οι γυναίκες περιμένουν στην ουρά να αγοράσουν ψάρι που αν και δεν θα είναι σπαρταριστά είναι ένα προϊόν μεγάλης ζήτησης..

Περπατάμε στους δρόμους φωτογραφίζουμε όπου μας επιτρέπουν και κάνουμε τα ψώνια μας, χαρτομάντηλα, μπισκότα και πατάτες τσιπ..

Μια βουή και ένας χείμαρρος παιδιών κατακλύζει τη πλατεία.. μαθητές που βγαίνουν από το σχολείο.. τόσο γρήγορα η τα πανε εκδρομή?? Δεν μάθαμε..

Παρακολουθούμε το μελίσσι ..τα αγόρια αστειεύονται μεταξύ τους και οι κοπέλες χαμηλοβλεπούσες και με γρήγορο περπάτημα προσέχοντας να καλύψουν με χάρι το πρόσωπο τους μόλις καταλάβαιναν τις προθέσεις μας για φωτογράφιση..

Αφήνουμε τη πόλη.. Τα τζιπ σε μια αγωνιστική διάθεση ανεβαίνουν τους αμμόλοφους για μια τελευταία πανοραμική ματιά… .όλα εκτός το δικό μας που και στις 4 προσπάθειες απέτυχε.. τώρα απέτυχε το τζιπ η οδηγός??

Κατεβαίνουμε και ανηφορίζουμε προς την κορυφή, τι πρωινή γυμναστική και αυτή θεε μου!!!!!!

Εντάξει η θέα σε αφήνει με το στόμα ανοικτό… μια κοιλάδα αμμοθυνων γύρω και μέχρι που φτάνει το μάτι σου…

Μια γυναικεία μαυροντυμένη φιγούρα φαίνεται να ανηφορίζει ..

-Μην μου πείτε πως έρχεται κινητό μαγαζάκι εδώ πάνω!!!!!!!

Ω και όμως ναι.. κινητό μαγαζάκι.. Μέχρι να ανηφορίσει και να φτάσει εκεί που είμασταν, εμείς επιβιβαζόμασταν να φύγουμε. .κάποιες έκαναν αγορές τελευταίου δευτερολέπτου από το παράθυρο…έτσι πρέπει, η καημένη έκανε τόσο δρόμο να μην πάρουμε κάτι? λέει η συμπονιαρα Σοφία..

Αφήνουμε τη μαλακή άμμο και μπαίνουμε και πάλι σε ένα πετρώδες έδαφος.. Το κατακτύπι συνεχές, δυνατό και επώδυνο..Πολλες φορές βρίσκομαι στον αέρα κρατιέμαι από τη χειρολαβή έτσι για να μειωθεί η ένταση της πρόσκρουσης μου στο κάθισμα.. Και εκει που πήγα να προφυλάξω το κόκκυγα βρέθηκα να τραυματίζω κεφάλι και παρ ολίγο να κόψω τη γλώσσα μου σε μια προσγείωση μιας βαθιάς λακκούβας..

-Α στο διάολο δεν θα μπορώ να μιλώ ύστερα ..

-Ναι και θα έσκαγες λέει η κολλητή μου. .που και εκείνη έχει κάποια προβληματάκια… γεράματα γμ και όχι μόνα…

-Αχ κανείς δεν με καταλαβαίνει… οι ξένοι πόνοι χάχανα που λέει και ο λαός.. αλλά θα περάσει και αυτό…

Το να οδηγείς πάνω στα κατσάβραχα είναι άθλος θέλει γερά νεύρα καλά μάτια υπομονή και ένα κάλο αυτοκίνητο αν και πιστεύω πως μετα από κάμποσες διαδρομές πάνω σε αυτά τα βραχώδη όρη τα αυτοκίνητα είναι για απόσυρση..

Μετά από ένα δυνατό ταρακούνημα που είπα ότι ούτε εγώ ούτε το τζιπ θα ανακάμψει εμφανίζεται μπροστά μας μια όαση, η Μhairet .. ένα καταπράσινο καταφύγιο από χουρμαδόδενδρα Τα σπίτια και αυτής της όασης κλειστά και οι κάτοικοι λιγοστοί.. Και εδώ ο κόσμος θα επιστρέψει για τη συγκομιδή τον Ιουνιο. Κάποιοι σιγά σιγα έρχονται για να επιδιορθώσουν σκεπές η ότι βλάβη έχει προκληθεί από τις βροχές. Οι χουρμάδες είναι ένα βιώσιμο προϊόν και οι καλλιεργητές του οροπεδίου Αταρ που έχει και τις περισσότερες χουρμαδιές, έχουν ένα εισόδημα επιπλέον.. Πήραν στη κυριολεξία φωτιά οι μηχανές Διασχίζουμε το wadi και το ποτάμι που ευτυχώς έχει λίγο νερό και περνάμε στην απέναντι πλευρά του βουνού ..

Ανηφορίζομε αγκομαχώντας και πάλι.. Διαπίστωση πως μέχρι να φτάσουμε στο Τergit θαχουμε παραδώσει ψυχή και σώμα....

Το Terjit είναι μια άλλη καλοσυντηριμένη όαση του οροπεδίου. Ανήκει λέει σε μια οικογένεια που χρόνια πολλά πριν την είχαν αγοράσει ως επένδυση.. Φωλιάζει σε ένα φαράγγι ‘όπου δίπλα και μέσα από βράχια αναβλύζει πεντακάθαρο νερό.. Σχηματίζονται δε και δυο λίμνες όπου μπορείς να πάρεις και ένα δροσιστικό μπάνιο..

Ως ιδιωτική όαση έχει και τιμη εισόδου .

Περπατάμε κάτω από τη σκια των φοινίκων και νιώθουμε τη θερμοκρασία μας να πιάνει φυσιολογικά επίπεδα.

Φτάνουμε σε ένα σημείο όπου χρησιμοποιείται για κατασκήνωση Λίγες σκηνές και τέντες για φαγητό είναι στημένες δίπλα στο ποταμάκι λιγοστοί τουρίστες.

Προχωράμε.. θέλω να δω τη λίμνη,..

Μοχαμεντ υπάρχει λίμνη η με κοροϊδεύεις?

Υπάρχει υπάρχει λέει η Μαρία , τοχουμε διαβάσει κιόλας....

Μετά πενήντα μέτρα βλέπω μια λακουβιτσα με λίγα εκκ νερό που αν βάλεις το πόδι σου μέσα δεν θα φτάσει ουτε στον αστράγαλο..

-Να μου λέει ο Μοχαμεντ..αυτη είναι..

-Αυτό το πράγμα το λέτε λίμνη? Αν αυτό είναι λίμνη αν δείς τη λίμνη Κουρνά( που δεν είναι και μεγάλη) θα νομίζεις πως είναι ωκεανος…

Ξέσπασαν στα γέλια οι άλλες και εκείνος ρωτά με απορία

-Τι είναι Κουρνας?

Αστο άστο καλύτερα..

Να ξέρεις λέει , ότι όταν βρέχει το νερό καλυβει και τις κορυφές των δένδρων..

-Και τι να το κάνω εγω αν τότε δεν μπορεί να είναι ψυχή εδώ? Ας είναι. .είχαμε πάρει και μαγιό για μπάνιο τρομάρα μας..

ανηφορίζομε κάτι σκαλοπάτια ανεβαίνουμε σε ένα πιο ψηλό σημείο γι8α να δούμε τη θέα ..θέα παραδείσου λεει ο Μοχαμεντ..

Εγω που ανέβηκα με τη ψυχή στο στόμα γιατί τα σκαλοπάτια ήταν πολύ πιο ψηλά από ότι ο δρασκελισμος μου πήρα δυο ανάσες να συνέλθω ..Ξάφνου από τη δροσιά και σκιά βρίσκομαι στη κορυφή να με ζεματά ο ήλιος. Οι φίλες φυσικά προτίμησαν το ποταμάκι δεν είναι του ορειβατικού, ούτε εγώ αλλά κάνω και επικίνδυνα σπορ πότε πότε..

Η θέα καλή δεν λέω αλλά παράδεισος δεν είναι ,ουτε κάν κοντά.. προτιμώ την έρημο, το απέραντο καφέ , τη άμμο σε σχηματισμό φρεσκοχτυπημένης σαντιγί..

Κατηφορίζω .. ευκολά κι αυτή τη φορά.. σε μια τέντα -εστιατόριο το φαγητό έχει σερβιριστει.. σαλάτα, οκ.. σήμερα μια αύριο δυο και τέρμα..

Δροσιστήκαμε αρκετά ,πήραμε και ένα υπνάκο μέχρι να μας καλέσει ο Αχμετ

Πάμε έχουμε δρόμο .. θα βρούμε να κατασκηνώσουμε όσο πιο κοντά γίνεται στη Νουαξοτ

Φεύγουμε και μπαίνουμε σε μια αμμοθύελλα. . Σκοτείνιασε ξαφνικα. Ορατότητα σχεδόν μηδενική, αέρας σκόνη και άμμος παντού .

Μα που θα σταθούν σκηνές με αυτό τον αέρα?

Θα βρουν αυτοί τόπο…ξέρουν..

4 ώρες διαδρομή και δεν λέει να καταλαγιάσει η φύση. Μοναδικές απαραίτητες στάσεις για τουαλέτα και για προσευχή..

Τα γατίσια μάτι του Αχμετ εντοπίζουν μια περιοχή στη βάση αμμοθινων .Αποφασίζουμε να στήσουμε τις σκηνές..

Ώρα με την ώρα η ένταση του αέρα μειώνεται .

Ο ουρανός βάφεται με τα εντυπωσιακά για άλλη μια φορά χρώματα, εγώ επιλέγω να απολαύσω ένα καφέ παρατηρώντας αυτό το ουράνιο πίνακα..

Το βραδινό μας λιτό και άνοστο…οι κουβέντες της παρέας είναι γύρω από την επιστροφή.. αύριο η τελευταία μας μέρα σε αυτή τη χώρα της ερήμου..

Ελπίζω να μην ψάχνουμε το πρωί τις σκηνές ευχόμαστε αποχωρώντας κάθε μια στη σκηνή της..

Την νύχτα ο αέρας δεν μας λυπήθηκε χόρεψα αρκετά και δυνατά .και εγώ βρισκόμουνα ανάμεσα σε σκηνή και αμμόλοφο..

Επιτέλους ξημέρωσε. .Γρήγορο πλύσιμο με μαντηλάκια, κλείσιμο βαλίτσας και εξω για πρωινό.

Ζεστός καφές ότι πρέπει αλλά το ψωμί λιγοστό.. προμήθειες τέλος. .βγαίνουν οι εφεδρείες, μπισκότα, μπάρες δημητριακών.. Γέλια όταν η Μαρία ανακάλυψε ότι τα νόστιμα όπως έλεγε μπισκότα που έτρωγε ήταν Τουρκικής προέλευσης..

=Βρε δεν ντρέπεσαι Τούρκικα αγοράζεις?

-Σου ειπα μην της πεις πως είναι τούρκικα λέει η Βούλα…, θα τα φτύσει!

-Ε δεν απειλείται και η κυριαρχία της χώρας από αυτή την αγορά, εξ άλλου τα αγόρασα από το Chinquetti, ζήτησα Μιράντα Παπαδοπούλου αλλά είχαν τελειώσει!!!!!

-Α να χαθείτε με κοροϊδεύετε ..λέει εκείνη,,,

Vamos vamos φωνάζει ο Αχμετ.. φορτώνουμε

Βγάζω τη βαλίτσα το στρώμα το υπνόσακο…..

-Δεν χωράνε στη βαλίτσα σου ρωτά η Ιωάννα..

-Όχι μοιράζω τα ιμάτια μου..

Δηλαδή?

Mai piu mai piu , ποτέ πια ποτέ πια κατασκήνωση ,, εδώ γράφω τέλος σε αυτή τη δραστηριότητα.. Μοιράζω υπνόσακο, ηλιακό πάνελ, φακούς στο Αχμετ και τον οδηγο μας ,

-Παιδιά σας είναι χρήσιμα, εγω θα τα πετάξω..

Φεύγουμε θέλουμε 80 χιλιόμετρα ως τη Νουαξοτ, ,Ο δρόμος ευτυχώς είναι άσφαλτος

Φτάνουμε Νουαξοτ και κατ ευθείαν στη ψαραγορά. .μιας από τις μεγαλύτερες στη δυτική Αφρική, ζωντανή, έντονη πολύχρωμη χαώδης, θορυβώδης. Α και μην ξεχάσω και μυρωδάτη,,

Εδώ να δεις η χαρα του φωτογράφου. Πολύχρωμε ψαρόβαρκες φτάνουν μια μια και άνδρες βοηθούν να ακινητοποιήσουν τη βάρκα κρατώντας χοντρά σκοινιά , ενώ άλλοι αδειάζουν το φορτίο και το μεταφέρουν στη παραλία όπου περιμένουν αλλοι αγοραστές. όλο αυτό γίνεται με ρυθμό , τραγουδούν λέγοντας πως όλοι μαζι θα τα καταφέρουν και σήμερα πως η βοήθεια θα τους επιτρέψει να ζήσουν και να ξαναβγούν στα άγρια νερά του ατλαντικού..

Περνάς μέσα από κιβώτια, κουβάδες γεμάτα ψάρια .πολλά ψάρια, αλλα σήμερα μόνο ένα είδος εχει υπεραλιευτει ..το λένε perna..

Κάποιοι αρνούνται φωτογραφία διαμαρτυρόμενοι έντονα άλλοι ποζάρουν κιόλας.

Μια γυναίκα τηγανίζει φρέσκια σαρδέλα που καμμιά σχέση σε μέγεθος δεν έχει με τις δικές μας .Η μυρωδιά γαργαλάει τη μύτη μας. Αποφασίζουμε για μεσημεριανό σάντουιτς σαρδέλα. Πέσαμε με τα μούτρα.. πεντανοστιμο..
Για ώρα παρακολουθήσαμε όλη αυτή τη τελετή γνωρίσαμε και κάποια παιδιά από τη Γκάμπια που είναι εδώ για δουλειά.. εδω λεει βγαίνουν καλά λεφτά οπότε μετανάστευσαν για τη σεζον….

Επιστροφή στη πόλη.. Δεν θα μπορούσαμε να φύγουμε χωρίς να περάσουμε από τα σουβενίρ, ,Καταθέσαμε και τα τελευταία μας ουγκιγια και πάμε ξενοδοχείο..

Επιτέλους μπάνιο..αμ δε.. ανοίγω τη βρύση ..στάλα. Απανωτά εγκεφαλικά…

Περίμενε λίγο μπας και η σωλήνα έχει αερα..

-Ούτε αέρα εχει ούτε νερό..

Στη ρεσεψιόν μου λένε πως φτιάχνουν τη παροχή..

Τα νεύρα μου τσατάλια. .ήξεραν ότι θα ερχόμασταν..

Ξέχασα αυτά που είχα διαβάσει .Ξέχασα πως η χώρα πλήττεται από ξηρασία, ξέχασα πως η πόλη εχει στερέψει από νερό και το αγοράζουν με δελτίο σχεδόν.. Ξέχασα πως η πόλη δεν εχει σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης, ότι το πόσιμο νερό το αγοράζουν στις φτωχειες γειτονιές γιατί .. στις γειτονίες των πλουσίων ο Αλλάχ έχει άλλα σχέδια και άλλες παροχές ..εδω έχουν νερό που φτάνει με αγωγό από ένα ποτάμι της Σενεγάλης.

Στη δική μας γειτονιά και μετα από ώρα επιτέλους η σωλήνα έφερε νερό και εμείς καταφέραμε να βγάλουμε τη σκόνη από πάνω μας..

Ετοιμαστήκαμε για το τελευταίο δείπνο που ευτυχώς δεν θα μαγείρευε ο Αχμέτ.

Απόψε φάγαμε και ήπιαμε σε ένα εστιατόριο της πόλης.. κουβεντιάσαμε λίγο ανταλλάξαμε τηλ και διευθύνσεις και αποχαιρετήσαμε τους οδηγούς.

Επιστροφή στο ξενοδοχείο και ύπνο ως τις 3 τα ξημερώματα. Η πτήση μας είναι στις εξι το πρωί και ο Αχμέτ θα περάσει να μας πάρει 3 και μισή..

Το ρολόι μετρά αντίστροφα. Λίγες ΄ώρες ακόμη ..

Η πτήση μας χωρίς καθυστέρηση ως τη Καζαμπλάνκα . Η Air Maroco μας φέρνει πίσω και στις 3 ώρες περίπου πτήσης ως τη Ελληνικό η κάθε μια βυθίστηκε στις σκέψεις στις αναμνήσεις κάνοντας ένα απολογισμό βιωμάτων και συναισθημάτων…

Η Μαυριτανία για μένα ήταν αποκάλυψη αλλά δύσκολη, λόγω σωματικών αδυναμιών και σε ερώτηση αν θα επέστρεφα ποτέ η απάντηση χωρίς δισταγμό θα ήταν θετική αλλά ποτέ πια σε κατασκήνωση… κατασκήνωση για μένα τέλος..

 

[KIKI]

Να εισαι καλά να πηγαινεις ταξιδαρες και να μας τα μεταφερεις εδώ με τη μοναδική γραφή σου!

 

[silversurfer]

Μεταφερθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Αφρική

 

[Anas Tassos]

Λιτός βίος? μόνο?
χειρότερα...ωχ παναγια μου..

Τώρα θα μου πειτε ποιος φταει ?
Μα το ροζ γουρουνι και η Ισαβελλα φυσικα με εκεινες τις καταπληκτικες φωτογραφίες με εκεινες τις περιγραφες και η δικη μου ζηλεια για τετοιους προορισμους..
Θα ρωτησετε τωρα .. και αφου διαβασες την ιστορια, το τιτλο τι περιμενες δηλαδη??
Μα παντα υπαρχει ελπιδα οτι κατι θα εχει βελτιωθει...( λεω τωρα εγω)\
Ετσι παραμασχαλα με το ευαγγελιο κατα ισαβελλα κωστα και παναγιωτη αρχιζω το διαβασμα και το ψαξιμο για αυτο το ταξιδι ..
Ο χρονος επισκεψης οριστηκε τελικα ο Φλεβαρης ετσι για να μπορεσουμε ολοι να εχουμε πιο χαλαρο εργασιακο προγραμμα..
Απο τη παρεα γυναικοπαρεα και φετος , ειχαμε μια απωλεια αλλα συμπληρωθηκε αμέσως απο τη νεα σαλονικια φιλη , οποτε το νουμερο 8 ειναι αρκετα ικανοποιητικο ...
Αρχισα διαβασμα και ψαξιμο αλλα ο περιορισμένος χρόνος μου ταλαιπωρούσε κυρίως εμενα και ο σχεδιασμος δεν προχωρουσε ετσι ανελαβε η φιλη η Μαρια να ολοκληρώσει το ολο ταξιδι.. που αληθεια ειναι μεχρι τελευταια στιγμη στα χέρια μας ειχαμε μόνο τα εισιτήρια ,αφου το πρωτο πρακτορειο της Μαυριτανιας μας εδωσε κοκκινη καρτα( ειπαν οτι τους βγαλαμε τον εξω απο εδω στις ερωτησεις και δεν μας αναλαμβανουν.. για τετοιο σουτ παιδι μου !!! τους στολισα ομως κανονικα στη σελιδα τους οχι θα τους αφηνα..) και το δευτερο φυσικα καθυστερισε στις διαδικασιες για να βρουμε καλο ντιλ..αλλα σχεδον μια εβδομαδα και κατι πριν τη αναχωρηση νιωσαμε οτι οκ.. σε καλο δρομο ειμαστε..
Για αεροπορικη εταιρεία τωρα αλλα βασανα..
Αποκλείσαμε εξ αρχης τις τουρκικες για δυο λόγους.. Ο πρωτος πολιτικου περιεχομενου εχει να κανει με την εισβολη στη Συρια που εκαναν οι τουρκοι και ο δευτερος ηταν πως περισυ και στα δυο ταξιδια μου σε Σουδαν και Νεπαλ μου ακυρωσαν πτησεις και με ταλαιπωρησαν αφανταστα..οποτε ενα μεγαλο ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ..
Η IBERIA ηταν η αλλη επιλογη αλλα δεν ειχε ενιαίο εισιτήριο, επρεπε να σταματησω στα καναρια νησια να παρω βαλιτσες και να παρω αλλη πτηση μετα και αν ακυρωνοταν καποια εχανα και ατα αυγα και τα πασχαλια και κυριως θα νευριαζα κατι που συμβαινει αρκετα συχνα.......................γκου γκουχ..
Τι μας μένει τώρα που να μην πληρωσουμε και τα μαλιοκεφαλα μας στη αιρ φρανς??
Το πεταγμα πελαργου? ικαρου? να κολισουμε φτερα? να παμε κολυμπόντας?
Μα οχι λεει ο κ Λευτερης.. υπ;αρχει και η air Maroco!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ωχ τι ειναι παλι αυτη ? καμμια ιπτάμενη νεκροφόρα?
Θα δειξει.......
Ετσι αποφασίσαμε να εμπιστευτουμε τη βασιλικη μαροκινη αεροπορια ελπιζοντας οτι δεν θα εχουμε κανενα χαζο πυραυλο να μας ακολουθει...
Η αναμονες και στο Ελ Βενιζελο και Καζαμπλανκα ηταν ολιγοωρες ,σχεδον αμμεσης μετεπιβιβασης κυριως αυτη απο Καζαμπλανκα..
Νασου λοιπον και οι 8 κυριες( μεγαλοκυραδες πια ) θρονιασμενες να απολαμβανουμε το καφε μας στο αεροδρομιο να κανουμε γνωριμια με τη Σοφια , Αυτο που δεν λειπει απο τις ταξιδιωτικες μας συναντησεις ειναι το γελιο και τα αστεια που φυσικα αναστατωνουν το περιγυρο...

Με την air Maroco στον αερα αρχαΐζει το ταξιδι μας.. Το αεροσκάφος άνετο με φαρδιά καθίσματα με αρκετή απόσταση από το μπροστινό κάθισμα δεν αισθάνεσαι στενάχωρα ιδιατερα και αδειο...είμαστε καμμιά 20 άτομα μέσα και ανακουφιζόμαστε που θα είμαστε άνετοι για τις πρώτες ωρες του ταξιδιου. Η περιποίηση καλη το φαγητό καλο , εχω καιρο να φάω ζεστό νόστιμο φαγητό ,με κρασάκι άφθονο μας έδωσαν μπουκάλια να πάρουμε και μαζι μας…..

Φτάνουμε Καζαμπλάνκα στις 11 το βράδυ και η πτηση μας φεύγει στις 12 και μιση και βρίσκομαι σε ένα άγνωστο καθαρό και πανέμορφο αεροδρόμιο. .Κοιταζόμαστε με τις φίλες που πριν δυο χρονια ειχαμε ελθει παλι..

Θυμάστε να είναι ετσι το αεροδρόμιο? Γυαλινο, καθαρό, λαμπερό?

Κοιταμε γύρω μας…όλα νεα…τίποτα δεν μας θυμίζει εικόνες που ζήσαμε πριν δυο χρονια εδώ….ας είναι ομαδικη ανοια…. ..

Στη πτηση για Ντακαρ δυστυχώς δεν θα εχουμε ανεση μιας και ειμαστε παρα πολλοι.. Εξι λεοφορεια ναι 6 μας μεταφέρουν στο θεριο Β 787--8 που στέκεται στο διαδρομο.. Μα που πάει τόσος κόσμος ? στο Ντακάρ??ε ναι στο Ντακαρ..Το βαρυ αεροσκάφος σηκώνεται σαν πούπουλο στον αέρα και εμεις απολαμβάνουμε ακομη μια φορα ένα πολύ καλο γευμα…

Φτάνουμε στο Ντακαρ στις 3 και μιση τα ξημερώματα. Γρήγορες οι διαδικασίες ελεγχου εισόδου, βιζα δεν απαιτείται και ναμάσετε ε΄ξω.. Πρώτη διαπίστωση .. εδώ μιλούν όλοι μονο γαλλικά, δεύτερη διαπίστωση είναι ενας πολύ εμφανίσιμος λαός..ψηλοί, διμετροι καλοφτιαγμένοι.. Εξω στην αιθουσα , αντι να δούμε τον οδηγο να μας περιμένει όπως συνηθίζεται , εμεις αρχίσαμε το κυνηγητό ενός αθέατου οδηγού , ο οποιος παραμένει αφαντος..

Και τώρα? . ψυχραιμία.. Στο γραφείο πληροφοριών ευτυχώς η υπάλληλος δέχεται να τηλ στο οδηγο να δούμε που βρίσκεται και ακουμε την ειδηση.. σας περιμένει εξω….!!!!!!!!!εμεις τωρα έπρεπε να μυριστούμε τα νυχια μας η να πάμε σε χαρτορίχτρα για να το μαθουμε..Εμφανίζεται ενας δίμετρος Σενεγαλέζος που ακουει στο ονομα Χαλιφα..

Όλα καλα… εχει περάσει και κάμποση ωρα..εν το μεταξυ, αλλάξαμε και χρήματα και μια πρωτη επαφή με τη πονηριά είχαμε.. δινω εκατο ευρω και μετρω τα χρηματα και είναι τα μισα..λεω έδωσα εκατο τα οποια ακόμη είναι στα χέρια της. .ξαφνιασμένη εκεινη φωνάζει τη προηγουμένη πελάτισσά και της ζητα τα χρήματα που της εδωσε που ευτυχως τα ειχε ακομη στα χερια,,,διαπιστώνει πως δεν εδωσε ουτε σε εκείνη ποσο ανάλογο 100 ευρω , οποτε μου δινει τα υπόλοιπα..χωρις απόδειξη χωρις κανένα παραστατικό….πρώτη φορα μετρούσα χρήματα σε ανταλλακτήριο και ευτυχώς γιατι θα εχανα μεσα σε δεκα λεπτα 50 ευρω.., οποτε το νου μας τετρακόσια από τωρα και έπειτα..

Ξεκινάμε ένα πολύωρο ταξιδι προς το νότο.. το πρόγραμμα μας θα είναι από νότο , Saloon delta και θα ανεβαίνουμε βόρεια για να περάσουμε μετά στη Μαυριτανία..

Τακτοποιηθήκαμε στο μπλε βανακι μας και πηραμε το μακρυ δρόμο των 150 χιλιομέτρων μέχρι το ξενοδοχειο μας Karum salon delta….

Ο δρόμος μια ευθεία αλλα με τόσα πολλά φορτηγα που δεν έχω ξαναδει.Η ζεστή νυχτα κρυβει τα κουρασμένα και νυσταγμένα προσωπα μας και ο ηχος του αυτοκινητου τα ροχαλητα καποιων που εχουν παραδοθεί στον υπνο..

Σιγα σιγα ένα ροζουλι χρώμα σκάει στο ουρανό, μια καινουργια μέρα εχει ειδη χαραξει το δρόμο της… οι πρώτες εικόνες αυτης της αφρικανικής χώρας κανουν την εμφανιση τους,,.

Σε κάθε πλευρα του δρόμου ακακίες, ξερα χορτάρια και baobao tree οι πρώτοι στη σκηνή..τα σπίτια με στρογγυλή η σε κόνο σχήμα οι χορταρινες στέγες τους με περίφραξη από ξύλινους φρακτες η χτιστούς από λάσπη.. Ζώα διασχίσουν το δρόμο, γουρούνια, τσακάλια και γαϊδουράκια μιας κοπης ( ιδιο χρωμα, υψος )..Μια θολούρα έχει και η ατμόσφαιρα θολή ενώ την υπολόγιζα για μια λαμπερη καθαρή και πολυχρωμη…

Φτάνουμε στο ξενοδοχείο Kerum Sallon..που αποτελείται από στρογγυλά ψάθινα τοκουλ χωμένα μέσα σε πλακόστρωτους λουλουδιασμένους διαδρόμους δίπλα στα καναλια του δέλτα. Παίρνουμε το κλειδι του 39 αφήνουμε τις βαλίτσες και παμε για πρωινο , δεν αντεχεται η διαμαρτυρία του στομαχιού μας..ενα καλο πρωινό και πισω στα δωματια να ξεκουραστούμε ως να ελεθει η ωρα της πρωτης μας ξενάγησης στο δελτα… View attachment 298902 View attachment 298903 View attachment 298904 View attachment 298905 View attachment 298906 View attachment 298907 View attachment 298908 View attachment 298909

Λογικά όταν ακους δέλτα θεωρείς ότι είναι οι εκβολές ενός ποταμού αλλα εδώ δεν είναι ετσι παρ ότι και η βικιπεδεια αυτό λεει..λεει ότι το saloyn delta είναι του το δελτα του Σενεγάλη ποταμού ενώ αυτός ρέει πολύ βόρεια στα σύνορα με τη Μαυριτανία.. Εδώ λοιπόν είναι τα νερα του ατλαντικού που ανάλογα με τη παλίρροια έχουν δημιουργήσει υδάτινους διαδρόμους στη στεριά … Μας φάνηκε πολύ περίεργο μιας και το είχαμε διαβάσει στην εγκυκλοπαίδεια αλλά ο Χαλίφα δεν κουράστηκε να μας το εξηγει …

Κανένας λοιπόν ποταμός η παραπόταμος, είναι ο ατλαντικος που σχηματίζει το δέλτα καλύπτοντας 180.000 εκταρια. Από αυτά το 20111 τα 145.000 που περιέχουν περίπου 200 μικρά νησάκια και ένα δάσος μαγκρόβιων δένδρων, η UNESCO τα χαρακτήρισε παγκόσμιας κληρονομίας δίδοντας το ονομα ‘’εθνικο πάρκο saloum Delta’’

..Πανω σε αυτά τα νησια και στα μαγκροβια βρίσκουν καταφύγιο χιλιάδες πουλιά…ανάμεσα τους φλαμίνγκο , royal tern, ryddy turnstone αλλα και 218 ειδη οστρακοειδών, τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί και για τη δημιουργία ενός νησιού ύψους 20 μέτρων κατάφυτο από baobao που θα επισκεφτούμε στη πρώτη μας ξενάγηση..

Εδώ λοιπόν καταφτάνουν παρατηρητές πουλιών αλλα και ψαράδες μιας και η πληθωρα πουλιων και ψαριών επιτρέπει και τα δυο αυτά ας τα πουμε σπόρ..

Μέχρι να ελθει η ωρα της ξενάγησης που είναι στις 5 το απόγευμα κάθομαι στο αίθριο μπαρ απολαμβάνοντας ένα αεράκι και το τιτίβισμα των πολύχρωμων πουλιων που πανε έρχονται στα κλαδια της βουκαμβιλιας χωρις να ενδιαφέρονται για εμας, για το θόρυβο που κανουμε για τα κλικ των μηχανών… εχουν συνηθίσει τη ανθρώπινη παρουσία,..

Τα νερά εχουν τραβηχτεί αποκαλύπτοντας ένα βυθό βούρκου και ανάλογης μυρωδιάς αφήνοντας όμως δεκάδες οστρακα και αστερίες να παλεύουν με τη λασπη…

Βαζω σε τάξη αυτά που εμαθα για τη χώρα της δυτικης αφρικης..Βρεχεται από το ατλαντικό συνορεύει με Μαυριτανία Μάλι Γουινέα και εχει και μεσα στα σπλαχνα της τη Γκάμπια…Εχει μια εκταση 196.000 τ χιλιομετρα που ζουν τα 16 εκκ των κατοικων της στη πλειοψηφία μουσουλμάνοι. Η χώρα κατοικείτο από προϊστορικούς χρόνους, αποτελούσε τμημα της αυτοκρατορίας της Γκάνας τον 8 αιωνα και του βασιλειου Djolof to 13 αιωνα..

Δεν απέφυγε δε τη μοίρα κάθε αφρικανικού κράτους δηλαδη να υποδουλωθεί πρώτα από τους Πορτογάλους ( τον 16 αιώνα,) θαλασσόλυκους-εμπόρους που ψάχνοντας νέα εμπορικά μονοπάτια μέτα το Μαρόκο το Αργκουιν της Μαυριτανίας κατέφθασαν και εδώ,., για να καταφτάσουν αργότερα και οι αλλοι καλοι ευρωπαίοι Αγγλοι, Γαλλοι και Ολλανδοί…και να στηθει το απεχθές εμπορίων ανθρώπων πέρα από το έλεγχο των αγαθών που έφταναν στη πλευρα του ατλαντικου…

Το ισλάμ εκανε την εμφάνιση του τον 11 μχ και εδραιώθηκε για τα καλα.

Επίσημή γλώσσα τα γαλλικά ενώ ομιλούνται επίσης και τοπικές διάλεκτοι (Βολόφ, Πουλάαρ, Ζολά, Μαντίνκα). Το 43,3% του συνολικού πληθυσμού ανήκουν στην εθνοτική ομάδα Βολόφ, που είναι και ο Χαλίφα

Οι γαλλοι ξεκουμπίστηκαν για τα καλα το 1960 τοσο αργά, αφού ξεζούμισαν τη χωρα, πλούτισαν από το σκλαβοπάζαρο , τα ορυκτα,και τα αγαθα..

Η χώρα είναι πλούσια σε κοιτάσματα φωσφόρου, σιδήρου, ζιρκόνια και τωρα ανακάλυψαν και πετρέλαιο και χαίρονται ιδιαίτερα γιατι το 2021 θα αρχίσει η άντληση του φυσικα από γαλλική εταιρεία η οποία θα αποδίδει στο κράτος μόνο το 15% για 25 χρόνια…και είναι κάτι που εξαγριώνει το Χαλιφα που ανεβοκατεβάζει προδότη το πρόεδρο Μακι Σαλ που επανεξελέγη το 2019.. και μια πολιτική αντιπαράθεση με το οδηγό μας ( ανήκει στη φυλη Παλαου)που είναι φανατικός Μακι Σαλ…. Και που κανει το Χαλιφα να δηλώνει πως επρεπε να γινει αυτός πρόεδρος και τα παντα θα διορθώνονταν.. Εγω του θυμίζω πως δεν εχει πολύ χρόνο , αφου το προσδόκιμο ζωής για τους ανδρες όπως μου ειπε είναι τα 50 χρόνια και αυτός βαδίζει στα 45, εχει μόνο 5 χρόνια στη διάθεση του να πολιτευτεί και να κερδισει τις εκλογες..

Και γιατι οι άνδρες ζουν μόνο περίπου 50 χρονια ενώ οι γυναίκες 60 ?

Για να ακούσω το φοβερό….ι εξπλαιν του γιου… γιατι οι ανδρες δουλεύουν περισσότερο , γιατι εξαντλούνται σε καθήκοντα..

Ποια καθήκοντα?? Ρωτω

Τα συζυγικά μαμ.. εδώ έχουμε πολυγαμία…δεν έχουν χρόνο για ξεκούραση..

Ξεσπούμε στα γέλια…

Εδώ Χαλίφα καλε μου παει το μη γκαμ… για να ζήσεις…. , και εκεινος σαν να σκέφτεται τη πρόταση, εχει και ένα ονειρο προεδρικό να εκπληρώσει, αλλα μπα προς στιγμη…..μετα σκαει στα γέλια και αυτος..

Η κληρονομιά της γης από πάππου εις παππου εχει βαθιές ρίζες στη παραδοση τους κυρίως στην επαρχία, οπου μπορεις να κτίσεις σε δικη σου γη, στη πόλη αγοράζεις τη γη από το κρατος και σου δινει 2 χρόνια καιρο για να ξεκινήσεις τα θεμελια. Και σιγα σιγα να ολοκληρώσεις το κτισμα..αν μέσα σε δυο χρόνια δεν βάλεις εστω και μια κολωνα , επιστρέφεις τη γη… ετσι εξηγούνται τα διάφορα μισοτελειωμένα κτήρια που βλέπουμε παντου..Δεν θα μπορούσαμε να μην κάνουμε την ερωτηση περι αμοιβων..ετσι μαθαμε πως οι υπαλληλοι εδώ είναι Α , Β C κατηγορίας. Στην Α ανήκουν οι κυβερνητικοί με παχυλούς μισθους και τα εχτρα…παντου τα παντα, στη Β ανήκουν οι εκπαιδευτικοί, γιατροι που φτάνουν 1500 ευρω( πολλα μου φαινονται) και στη C κατηγορια ανηκουν οι κηπουροι, καμαριέρες, ιδιωτικοί υπαλληλοι που ενώ συμφωνούν στα 300-330 ευρω το μηνα , στο τελος παιρνουν τα μισα και ουτε… εξαρταται από πόσο τσαγανο έχεις να ζητησεις και να απαιτήσεις τα δεδουλευμένα σου.. μα κοιτα να δεις τωρα που συμβαινουν και εδώ αυτά!!!!!!!!!!!

Για ασφάλιση ουτε λόγος, μόνο οσοι μπορούν να πληρωσουν,για δωρεαν εκπαίδευση επίσης, για υγεια αστα βραστα..αδεια νοσοκομεία, πληρώνεις επίσκεψη, τα φαρμακα δεν υπάρχουν και κυριως ο γιατρος σε εξεταζει από απόσταση ασφαλειας ( και δεν υπηρχε ο κορωνοιος)……………

Ένα δροσερο αεράκι κάνει την εμφάνιση του..η παρέα μαζευεται γύρω από το στρογγυλό τραπέζι για μεσημεριανό που τιμήσαμε δεόντως..μα τι άλλο ψαρι… εδώ πληθωρα τα ψαρια και ο σεφ του ξενοδοχείου δίνει ρεστα….γευστικοτατο……………..ωραια καλα θα φαμε αν όχι και φτηνα είναι η επόμενη διαπίστωση..

Η ξυλινη προβλήτα μας φέρνει στη βάρκα που θα μας παρει για τη βόλτα μας στο δέλτα..

Τα πορτοκαλί σωσίβια μας εμποδίζουν αλλα επιβάλλονται…. Η βαρκα σχιζει τα μαυρα θολα νερα, περνώντας μεσα από τα καναλια..Πάνω στα μαγκροβια πουλιά που ξαφνιασμενα πετουν σε χαμηλές πτησεις, γεράκια, king fish, κορμορανοι, γύπες…..

Σε αυτά τα νερα εχουν πιαστεί ψάρια τέρατα, στους διάφορους διαγωνισμούς ψαρέματος, τα ειδαμε σε φωτογραφίες στο μπαρ , εμεις βαλαμε πλωρη για το shell island ..

Στα γύρω νησιά ζει η φυλη Serrerro , κρυμμενη από τα γυμνα ( εχουν χασει τα φυλλα τους λογω ξηρασίας) bao bao που είναι εντελως διαφορετικα από εκεινα της Μαδαγασκάρης και μανγκροβια, μια φυλη ψαράδων… View attachment 298917 View attachment 298918 View attachment 298919 View attachment 298920 View attachment 298921 View attachment 298922 View attachment 298923 View attachment 298924 View attachment 298925 View attachment 298926 View attachment 298927 View attachment 298928

Η βάρκα ελίσσεται ανάμεσα στα στενα κανάλια αποφεύγοντας τη σύγκρουση η τα απονερα με τις άλλες βάρκες… θα είμασταν περίπου πέντε βάρκες, αν και τουριστική περίοδος δεν γίνεται και χαμός από τουρίστες.. πάντως από ότι είδα η TUI ( μεγάλο τουριστικό γραφείο) έχει ξεναγούς και εκπροσώπους της εδώ. .ακόμη και ο δικός Χαλίφα είναι ξεναγός και για την TUI και σήμερα φορά και το γαλάζιο μπλουζάκι της… γνωρίζοντας το κόσμο που το γραφείο φέρνει στα Χανιά είχα τις απορίες μου για το πώς συμπεριφέρονται , τι απαιτήσεις έχουν και κυρίως τι γίνεται με την ιατρική κάλυψη…

Φτάνουμε στο νησί που εδώ και αιώνες έχει δημιουργηθεί από την εναπόθεση οστρακοειδών… Υπάρχει άλλο ένα πιο διάσημο νησι joal fadiouth που θα επισκεφτούμε τις επόμενες μέρες..
Χρειαστήκαμε 20 λεπτά πεζοπορίας, αναμέσα σε ξερόκλαδα και απογυμνωμένα baobao για να ανέβουμε στο πιο ψιλό σημείο του νησιού πού είναι 20 μέτρα για να απολαύσουμε μια πανοραμική θέα του δέλτα.. Σε κάποιο σημείο υπάρχει ένα πολύ μεγάλο baobao και στο κορμό του έχει σχηματιστεί μια μεγάλη σπηλιά . Μάθαμε λοιπόν ότι οι παλιοί κάτοικοι έθαβαν τους νεκρούς τους μέσα στο κορμό αυτών των δένδρων, πράγμα που είδαμε και σε ένα άλλο πάρκο….

Στην επιστροφή προς τη βάρκα είδαμε μια παρέα ντόπιων ψαράδων επιδιορθώνουν τα δίχτυα τους και να ετοιμάζουν το βραδινό φαγητό ανάβοντας φωτιά μέσα στη ξύλινη πιρόγα τους..

Το δειλινό μας επισκέπτεται σιγά σιγά και οι ουρανός βάφεται με πολύχρωμος.. Μια ολιγόλεπτη στάση σε ένα κανάλι να δούμε τα πουλία που επιστρέφουν σε ένα συγκεκριμένο δένδρο να κουρνιάσουν για το βράδυ παρακολουθώντας και επικούς καυγάδες για τη κατοχύρωση του καλύτερου κλαδιού.. ..

Επιστροφή στο ξενοδοχείο καταγράφοντας πολύ όμορφες εικόνες ενός πανέμορφου ηλιοβασιλέματος,,..

Μπυροκατανυξη στο αιθριο μέχρι την ώρα του φαγητού και με χρήση wf που υπάρχει παντού ευτυχώς μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τους δικούς μας και με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης..

Φαγητό τι άλλο ..ψάρι πεντανοστιμο.. γουρουνοψάρο στον ατμό με λαχανικά και με μια υπέροχη σαλτσα..

Ο Χαλίφα μας ενημερώνει για το αυριανό σαφάρι…, στο πάρκο Fathala, ένας προστατευόμενος χώρος για τα ζώα που δημιουργήθηκε το 2006..

Για δες τώρα που φτάσαμε.. αντι τα ζώα να είναι ελεύθερα ζούν σε χώρους ( πολύ μεγάλους) προστατευμένους γιατι αλλιώς θα εξαφανίζονταν από τη λαθροθηρία, η τη νόμιμη δυστυχώς πια τουριστική κυνηγητική ατραξιόν.. κάποιοι πληρώνουν δεκάδες χιλιάδες ευρω για να σκοτώσουν ένα αγριο ζώο…. Που φτάσαμε … τίποτα δεν έχει αφήσει όρθιο ο ανθρωπος…

Ο Χαλίφα λοιπόν μάς ανακοινώνει ένα walking tour with lions..

Ωπα…για κάτσε άνθρωπε μου. Πεζοπορία με λιοντάρια?

Ναι είναι απόλυτα ασφαλές..δεν είχαμε ποτέ περιστατικό επίθεσης..

Να που ήλθε η ώρα ,λέω εγω.. θα γίνω γεύμα λιονταριού στα γεράματα..

Όχι επιμένει εκείνος.. είμαι 100% σίγουρος ότι θα ειστε ασφαλείς αρκεί να τηρήσετε αυτά που θα σας πουν.. αρκει follow the rules..

Ποιους κανόνες καλέ? Τα λιοντάρια θα κρατήσουν τους κανόνες?

Θα κρατάτε τα μπαστούνια στα χέρια,γιατι έτσι γνωρίζουν ποιος κάνει κουμάντο και πάντα πισω τους, δεν θα φοράτε γιαλια ηλίου , δεν θα φοράτε έντονα χρώματα και ουτε θα έχουν φιγούρες ζώων οι μπλούζες σας..

Ωπα .. κάτσε καλέ μου.. τα εχετε εκπαιδεύσει δηλαδή ? θα τους χώνετε και κάμποσα ηρεμιστικά για να παμε εμείς να κάνουμε τη φιγούρα μας …α ρε και να ξυπνήσουν τα ζωντανά..

Το όλο κονσεπτ μου έκατσε στραβά αλλα τι να κάνω ακολούθησα την ομάδα..

Η συνάντηση θα ήταν στις 5 και μιση…Μέσα στο υπνο μου ακούω την Ολγα να μου φωνάζει…σήκω, σήκω ήλθε η ώρα..

Φτου γμ λες και τα βλέφαρα ταχα κολλήσει με UHU .. Με χίλια βάσανα και βαριά πόδια σέρνομαι στο μπάνιο για ένα γρήγορο ντουζ να ξυπνήσω.. Βγαίνουμέ εξω .. σκοτάδι βαθυ… με το φακό βρήκαμε το δρομάκι για τη ρεσεψιον..

Ρε εσυ ψυχη δεν είναι εδώ.. μα καμμια από τις άλλες ? εμεις πρώτες?

Μια μαυρη φιγούρα σκά μύτη μέσα από τη μαυρίλα της νύχτας και προς στιγμη χεστηκα …ωχ μας την επεσαν..αλλα μετα θυμήθηκα ότι καπου υπάρχουν και οι φύλακες..

Πως να βγάλεις άκρη τώρα στα γαλλικά ?

Ο άνθρωπος πάσχιζε να μας επιστρέψει στα δωμάτια νομιζε πως χαθήκαμε..βγαζω το κινητό και βλέπω την ώρα.. 03.15.…και γαυγίζω..

Ρε Ολγα τι ωρα είναι?

Πεντε και μιση απαντά..

Οι ωρες σου !!!!!!!!!!!!!!!!! και πολλές είναι..

Ωχ καημένη λάθος έκανα……το ρολόι με την ελληνική ωρα είδα..

Σωπα……..!!!!!!

Πίσω στο σπιτάκι μας για να συμπληρώσουμε λίγες ώρες ύπνου ακόμη.. View attachment 299033 View attachment 299034 View attachment 299035 View attachment 299036 View attachment 299037 View attachment 299039 View attachment 299040 View attachment 299041 View attachment 299042 View attachment 299043 View attachment 299044 View attachment 299045 View attachment 299046 View attachment 299047 View attachment 299048 View attachment 299049 View attachment 299050 View attachment 299051 View attachment 299052

Ενας καφές να ανοίξει και το μάτι (στη λογική ώρα ΄πια) και φεύγουμε για το πάρκο Fathala 6 χιλιαδων εκταρίων από τα οποία τα δυο χιλιάδες είναι αφιερωμένα στα λιοντάρια..

Παραδίνουμε τα διαβατήρια στη ρεσεψιόν , για να μας αναγνωρίσουν μάλλον από ότι θα μένει ,μετα τη σφαγή, δίνουμε και τις τσάντες, εδώ ειχα ένσταση , αλλα μου εξήγησαν ότι όταν ταΐζουν τα ζώα έχουν το κρέας μέσα σε σακο, οπότε μην με περάσουν τα λιοντάρια για φαι τους…

Στη πόρτα πέφτει μια σκια και σηκώνουμε τα μάτια ,,,ωχ!!!!!!!!! Ο χριστός και απόστολος λέμε όλες μάζι…

Η σκιά είναι ο οδηγός μας ο Ιmudu δυο μετρα και κάτι στο υψος, σωματαρας, καλογυμνασμένος δηλαδή μην αναλύω τώρα , μόνο μια λεξη θα πω..κοριτσια ΚΟΛΑΣΗ View attachment 299054 ΟΚΟΛΑΣΗΣ,,,,,

Μας δίνει τα μπαστούνια , μας εξηγει πως θα πηγαίνουμε μαζι του, μόνο αυτος θα βγαζει φωτο φάτσα τα λιοντάρια , να μην φωνάζουμε…Μας εξηγει ότι είναι ο Κρις το αρσενικο και η λεγάμενη που δεν θυμάμαι το ονομα της, είναι τριών χρονών , απέκτησαν και ένα μικρούλη τωρα.. Συνήθως δουλεύουν με τα ζώα μέχρι τα 4 χρόνια μετα παραμεγαλώνουν και δεν πειθαρχούν , είναι επικίνδυνα και τα απομακρύνουν.. ποτε δεν έμαθα όσο και αν ρώτησα που τα πανε, αφου δεν τα αφήνουν ελεύθερα…μήπως σε τσιρκο? Μηπως θανατώνονται? Μήπως σε ιδιωτικά πάρκα για κυνηγι??

Τι τρώνε??? Πόσο τρώνε και κάθε πότε?

Τρια γαϊδουράκια κάθε 4 μέρες…

Εύχομαι να φάγανε χθες σκέφτομαι..

Αντε στη φωλια των λιονταριών λοιπον..

Περπατήσαμε κάμποσο.. κάποια στιγμη από μακρια ακούμε το χαρακτηριστικό βρυχηθμό..

Αντε ήλθε η ώρα μας… αγκαλιαστείτε…

Τα δυο λιονταρια κάνουν την μεγαλοπρεπή εμφάνιση τους παρέα με αλλους δυό φρουρούς.. Ανακούφιση .. τουλάχιστον κάποιος θα μείνει μάρτυρας να τα διηγηθεί..

Όπως τα είχα πει… τα δυο εκπαιδευμένα λιοντάρια ήλθαν πολύ κοντα μας, κάθησαν στο χώμα, έκαναν λες και δεν είμαστε εκει, κοινως μας εγραφαν..

ο Ιμοντου φάτσα στα λιοντάρια προτρέπει κάθε μια να παει σιγα σιγα πίσω τους και να τις φωτογραφήσει.. Ο Κρις ξαφνικα αισθάνθηκε περίσσια αγάπη και σεξουαλική ελξη προς τη λεγάμενη και αρχίζει να ερωτοτροπεί με τη λεονέσσα , πράγμα που δεν διέκοψαν οι φωνές του Ιμοντου , τον ειχε γραμμένο και αυτό εκεινη τη ώρα..… σε αυτό δεν υπάρχει συμμόρφωση. View attachment 299058 πάντως η Ιωάννα που πόζαρε πίσω εκείνη την ώρα είχε τη καλύτερη θέα μπανιστριτζιου….

Αρνήθηκα να φωτογραφηθω εξηγώντας πως το όλο κονσεπτ το βρίσκω τραγικο..Τα λιοντάρια μπρος και εμεις πίσω πήραμε το μονοπάτι. Η λιονταρίνα καποια στιγμή σκαρφαλώνει σε ένα δενδρο και αρχίζει να κάνει άλματα… και ξαφνικά χάθηκαν τόσο απότομα στα δένδρα.. το σοου τέλειωσε ευτυχώς χωρις επεισόδια..Πισω στη εισοδο να πάρουμε το τζιπ για το κανονικό σαφάρι πια…

Γυναίκα η οδηγός μας, ιδιας ομορφιας και αυτή…

Ευτυχώς το τζιπ ήταν με τέντα και έτσι ο καυτός ήλιος δεν μας έκανε τελειως ψητούς, ( Well done)μερικώς μόνο…medium δηλαδη,,,.

Το πάρκο κατάξερο…. Ούτε ένα πράσινο χορταράκι για δείγμα, ακόμη και οι ακακίες ξερες..Αν ανάψεις σπίρτο θα γίνει ότι στη Αυστραλία ..Σε πολλά σημεία είδαμε τα ιχνη ελεγχόμενης πυρκαγιάς.. ναι σωστο…αλλιως χάθηκαν..

Τι σκατα τρώνε τα ζώα? Που βρίσκουν νερό?

Σε ένα κεντρικό σημείο υπάρχει ενας νερόλακκος που φυσικά τροφοδοτείται από ένα αγωγο σε καιρούς ξηρασίας όπως τώρα, όπως και κάτι ταΐστρες που βάζουν φαγητό οι φύλακες.. Ζέβρες βοσκούν στο χώμα τα ξερόκλαδα, κάθε μια λέι εχει και το δικο της μοτιβο στις ριγες κάτι σαν αποτύπωμα…κάθε μια διαφορετική,, ,είναι ζώα που μπορεί να είναι όμορφα,( εκτος της φωνής τους ) είναι όμως ύπουλα και εκδικητικά…

Αγριόχοιροι αυτοί και αν είναι άσχημοι και τρομακτικοί, τρώνε γονατιστοί επειδή τα πόδια τους είναι πιο ψηλά και ο λαιμός τους κοντός και δεν φτάνει στο χωμα…

Αντιλόπες, βουβάλια, γκνου, εδώ υπάρχει και η μεγαλύτερη αντιλόπη στο κόσμο, καμηλοπαρδάλεις που τρέχουν δεξιά και αριστερά να κρυφτούν..

Νάσου και ο ρινόκερος .. έχει βρε παιδί μου ένα εκτόπισμα, ενα μεγαλείο., ένα βάρος…

Είναι 27 χρόνων και ελεύθερος.. χήρεψε πριν 4 χρόνια και ενώ του έχουν βρει τη νύφη από την Ν Αφρική, έχουν συμφωνήσει για τη προίκα η κυβέρνηση τους αρνείται και καθυστερεί τη συμβίωση… ελπίζουν φέτος να γίνει ο γάμος τελικα..

Το σαφάρι κράτησε κανένα διωρο..εντάξει δεν μου έκανε και καμμια εντύπωση έχω δει πολύ περισσότερα ζώα σε άλλες χώρες, αλλα για όσα κορίτσια ήταν πρώτη φορά ενθουσιάστηκαν..

Πισω στη εισοδο.. παγωμένα νερα ευτυχώς στο μπαρ.. Για μεσημεριανό πατάτες τηγανητές που πληρώσαμε 8 ευρω το πιάτο ακριβώς ίδια τιμή με το κρέας και ρύζι..,δεν θα το ξεχάσω…Γενικά η Σενεγάλη δεν είναι φτηνή στο φαγητό εκτος και αν τρως στο δρόμο… Δίπλα μας ένα γκρουπ 30 από τη Γκάμπια είχαν ξεκάνει τον κακόμοιρο ξεναγό τους….

Ο Χαλίφα μας κάνει το χατίρι να πάμε ως τα σύνορα με τη Γκάμπια, στο τελευταίο χωρίο που γίνονταν ένα παζάρι..

Η ζεστη και ο καυτός ήλιος ήταν τόσο έντονος και δυνατός που τα γυαλιά που τα είχα στο κεφάλι μου έλιωσαν…

Εδώ ο κόσμος αρκετά άγριος, με καμμιά δύναμη δεν δέχονταν φωτογραφίες .. βλεπεις γύρω σου αυτά τα χρώματα, τις φορεσιές, αυτές τις κορμοστασιές και μόνο με κρυμμένη μηχανή η μπροστά και σε συνεχή ληψη και ότι πιάσει. Πάντως αγριοφωνάρες και χειρονομίες είχαμε αρκετες.. Περπατήσαμε στα στενά στο παζάρι με τα φρούτα, λαχανικά, τα ρούχα, εδώ να δεις φίρμες, και φτάσαμε στο παζάρι ζωων .. εδώ κάποιοι πρότειναν να κρατήσουν μια από εμας με ανταλλαγή καμήλας, πράγμα που δεν εγινε δεχτο..

Στο γυρισμό περάσαμε από ένα χωριό που καλλιεργούν κασιους..εκατοντάδες δέντρα και πολύ νόστιμα και κυρίως πολύ φτηνα κασίους… η ζέστη δεν αντέχεται …δεν θυμάμαι να έχω καταναλώσει τέτοιες ποσότητες νερού ποτέ..

Επιστροφή στο ξενοδοχείο μας ντουζ και κάτω από το κλιματιστικό για να συνέλθω.. View attachment 299054 View attachment 299056 View attachment 299057 View attachment 299058 View attachment 299059 View attachment 299060 View attachment 299061 View attachment 299062 View attachment 299063 View attachment 299064 View attachment 299065 View attachment 299066 View attachment 299068 View attachment 299069 View attachment 299070 View attachment 299071 View attachment 299072 View attachment 299073 View attachment 299075 View attachment 299076 View attachment 299077 View attachment 299078 View attachment 299079 View attachment 299080 View attachment 299081 View attachment 299082 View attachment 299083 View attachment 299084 View attachment 299085 View attachment 299086 View attachment 299087 View attachment 299088 View attachment 299089 View attachment 299090 View attachment 299091 View attachment 299092

Το απόγευμα έχει αφιερωθεί στη εξερεύνηση του χωριού Toubakouta που μας φιλοξενει..

Με το που βγαίνουμε από ο ξενοδοχείο βρισκόμαστε αντιμέτωποι με χαμογελαστούς , πρόθυμους για φωτογράφιση κατοίκους , με καλωσορίσματα και κεράσματα ..

Τι γίνεται καλέ? Σε άλλη χώρα είμαστε? Εδώ μας αγριοκοιτάζουν με το που θα βάλουμε στο μάτι τη μηχανή….

Είδες τι σου κάνει ο τουρισμός? Η επαφή με άλλο κόσμο?

Στο χωριό οι κάτοικοι προσπαθούν να πιάσουν το ρυθμό και τις απαιτήσεις των επισκεπτών, βρίσκουν ευκαιρίες να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες και για αυτούς.. Τα σπίτια τους, τα μαγαζιά τους είναι πεντακάθαρα , τα σκουπίδια έχουν εξαφανιστεί από δρόμους και αλάνες, ίσως τα πήγαν στα χωράφια του διπλανού χωριού, αλλά η καθαριότητα είναι κάτι που αρχίζουν να μαθαίνουν.. Το σκουπίδι που υπάρχει στη χώρα δεν παίζεται…ενας κουρουπητος( χωματερή) όλη η χώρα..

Βόλτα στα μαγαζάκια και είναι η πρώτη φορά που δεν ενθουσιάζουν, δεν με ενδιαφέρουν τα στολίδια και τα αγαλματάκια.. Ασε που μάσκες και ξυλόγλυπτα προέρχονται από Καμερούν και εχω γεμίσει από αυτά το σπίτι μου..

Οι κοπέλες ρίχνονται στις αγορές υφασμάτων… φουλάρια και παρεο, που όταν τα ανοίξεις βλέπει πως είναι τρύπια και κακοκομμένα.. .., εδώ τελικα γούστο έχει η διαλογή, το παζάρι και όχι το προϊόν.. Στη πλατεία παίζουν bocce , ένα ιταλικό παιχνίδι( αυτοι επιμένουν πως είναι γαλλικό) με μπάλες και μας επιτρέπουν να παρακολουθήσουμε.. Παιδιά πάνε και έρχονται πάνω σε κάρα φορτωμένα με ξύλα, μηχανόβιοι ( παντου ετσι και εδώ) κόβουν βόλτες και σπινιάρουν στους χωμάτινους δρόμους.. Κατηφορίζουμε στη παραλία.. Στα αριστερά μας είναι ένα καινούργιο ξενοδοχείο που φτάνει ως το νερό.. Εδώ ο φύλακας δεν μας αφήνει ούτε να πατήσουμε το πόδι μας στη αμμο, ιδιωτική περιοχή μας λέει… View attachment 299134 View attachment 299135 View attachment 299137 View attachment 299138 View attachment 299140 View attachment 299139

Του λέμε να μας υποδείξει που δεν είναι ιδιωτική και παμε να φωτογραφίσουμε αλλα προς θεού όχι το ξενοδοχείο και τους φοίνικες του. .απαγορεύεται..

Στη άλλη πλευρά της παραλίας καμμια 15 άνδρες προσπαθούν να συναρμολογήσουν ένα φράκτη ....

Ο ήλιος δύει και η νύχτα αρχίζει να απλώνει το πέπλο της.. επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για να γευτούμε ένα ακόμη εξαιρετικό δείπνο..

Πέφτουμε για ύπνο νωρίς γιατι αυριο θα έχουμε μια πολύ γεμάτη και δύσκολη μέρα..Θα πορευτούμε βόρεια στο joal fadiouth και πράγματι δεν καταλαβαίνω το λόγο που θα επιστρέψουμε το βράδυ παλι πίσω για να ξαναφύγουμε πάλι προς την ίδια κατεύθυνση αυριο.. ας είναι δεν με πολυχαλάει , ωραίο ξενοδοχείο είναι πολύ καλο φαι εχει, δεν οδηγώ και εγω οπότε όλα καλα..

Εχουμε να διανύσουμε 180 χιλιόμετρα και σταματάμε στο δρόμο κάπου κάπου.. Σε μια από αυτές τις στάσεις που αριστερά μας κινούνται οι άμαξες -ταξι της εποχης View attachment 299141 σε ένα χωμάτινο δρόμο, υπάρχει μια περίφραξη και ένα χαντάκι που οδηγει προς τις αλυκες.

.Εκει στις αλυκές υπάρχουν φλαμίνγκο και εγω τρέχω να τα φωτογραφίσω.. δεν πτοούμαι εννοείται από το συρματόπλεγμα το οποίο παραβιάζω και βρίσκω το πιο στενο σημείο για να περάσω απέναντι.. ελα μου πως λογάριαζα χωρίς το ξενοδόχο, με το που πατω το πόδι μου στην υποτιθέμενη ξερη αλατολάσπη βουλιάζω ως το γόνατο.. Βήμα όπισθεν και πέφτω .. το μέλημα μου ήταν η μηχανή μου που τη γλύτωσε μόνο με μια μικρη γρατζουνιά..ενω εγω βουτηγμένη μεσα στη λάσπη ως το γόνατο.. View attachment 299142

Τα γέλια ακούγονται έντονα με το που διαπιστώσαμε πως τη γλυτωσα , μόνο το ηθικο πληγώθηκε κάπως… Αφησα να περάσει ένα 20 λέπτο στέγνωσε η λασπη πανω στο παντελόνι μου και αφαιρέθηκε η περισσότερη με το τίναγμα .. οσο για τα παπούτσια ευτυχώς αδιάβροχα αλλα γεμάτα λάσπη με το που σταματήσαμε σε ένα βενζινάδικο μου έδωσαν ένα κουβα νερό και τα έπλυνα…όμως αλατόνερο είχε περάσει μέσα στο παπούτσι, οπότε όλη μέρα τα δάκτυλα μου μέσα στην αλμύρα ήταν…μούλιασα κανονικά..

Όσο πρωί και να φύγαμε βάλε και τις καθυστερήσεις, φτάσαμε στο νησί μεσημεράκι…

Το νησί κατοικείται από τους serrer, ανήκει στη περιφέρεια Thies και στην ουσία αποτελείται από ένα κομμάτι στεριάς το Joal που συνδέεται μέσω μιας γέφυρας με το κανονικό νησάκι το Fadioyth.. που η Unesco εχει περιλάβει στους καταλόγους της.. Και οι δυό πόλεις έχουν 46,000 κατοίκους αλλά μόνο το νησάκι εχει 6.000. Η ιστορία έχει ρίζες στον 11 αιώνα , ενώ τον 17 οι πορτογάλοι αποικιοκράτες εγκαταστάθηκαν στη joal που ήταν από τους σημαντικότερους εμπορικούς σταθμούς στη Σενεγάλη και δυτικη Αφρική..οι πορτογάλοι και αργότερα οι γάλλοι προσηλύτισαν τους κατοίκους κάμπτοντας την αντίσταση τους..

To νησι φτιαγμένο όλο από κελύφη αχιβάδων που έχουν χρησιμοποιηθεί και για το χτίσιμο των σπιτιών . Στο νησάκι δεν επιτρέπονται και δεν υπάρχουν αυτοκίνητα κατοικείται από μουσουλμάνους και χριστιανούς σε μια αρμονική συμβίωση και συνύπαρξη. Οι κάτοικοι ζουν φιλικά, προστατεύουν τα συμφέροντα όλων, οι διαφορές τους λύνονται επι τόπου από τους σεβάσμιους γέροντες και σπανίως ζητούν λύση από τις αρμόδιες αρχές του κράτους.. Υπάρχει τζαμί και εκκλησία που λειτουργεί καθημερινά και το Σάββατο γίνεται λειτουργία πρωι και απόγευμα.. τόσος πολύς κόσμος εκκλησιάζεται.. και αφου στη ζωή ζουν αρμονικά δεν θα μπορούσαν να χωριστούν μετά θάνατον, ετσι οι νεκροί αναπαύονται σε κοινο κοιμητήριο φτιαγμένο και αυτό από όστρακα.. Περπατάμε στα δρομάκια του νησιού, χαζεύομε τα μαγαζιά και τα σπίτια και διασχίζοντας μια μικρη γέφυρα βρισκόμαστε στο νεκροταφείο.. Ζέστη πολύ , περπατάμε πανω στα κοχύλια, ανάκατοι τάφοι με σταυρό και τάφοι μουσουλμάνων.. View attachment 299146 View attachment 299145 View attachment 299147 View attachment 299148 View attachment 299149 View attachment 299151 View attachment 299157 View attachment 299161

O ήλιος καίει ανελέητα και στο τέλος της επίσκεψης αποφασίζομε να πάρουμε μια πιρόγα να μας μεταφέρει απέναντι παρα να περπατήσουμε …8 ευρω η πιρογάδα……………..

Στο κήπο του εστιατορίου δίνουμε παραγγελία και δροσιζόμαστε με παγωμένο νερό.. Στο τοίχο βλέπω ένα τεράστιο κάδρο.. πλησιάζω και βλέπω πως στολίζεται από τις φωτογραφίες των Αφρικανών ηγετών που πάλεψαν για τη παναφρικανικη ένωση…Πλησιάζω, κοιτώ καλά αλλα κάποιος λείπει..ολοι εδώ εκτος το Κανταφι..

Στη παρατήρηση μου προς τον Χαλίφα εκείνος χειρονομώντας φωνάζει..

That’s why mam φωνάζω ότι ο πρόεδρος είναι προδότης.. κανει ότι πουν οι γάλλοι και οι αλλοι ηγετες..thats why…you know…

Φαγαμε το πιο κακοψημένο ψάρι σε εστιατόριο της χώρας και φεύγουμε ..Π’αμε στο κέντρο σε ένα μαγαζι να αγοράσουμε τροφιμα και υλικά για μια οικογένεια της φυλής που ζει απομονωμένη σε ένα χωριο… Ρυζι, σαπούνι, κερια και καραμέλες για τα παδια που είναι και πολλά αφου εχει 2 γυναίκες ο μάγκας..
View attachment 299128

Η επίσκεψη δεν κράτησε και πολύ, να τους χαιρετίσουμε να μας δούνε να φωτογραφηθούμε, να δούμε που και πως ζουν , πως κάνουν το μιλετ κους κους και να τραγουδήσουν για εμας.. σας θυμίζει κατι? Ναι. σίγουρα . μόνο που σκέφτομαι πως αν δεν γινόταν ακόμη και ετσι ίσως δεν θα είχαν ρύζι, ισως δεν θα ειχαν φως…ισως τα παιδια δεν θα έτρωγαν καραμέλες.. αν και αυτά μας ζήτησαν μόνο τα νερά μας., σίγουρα θα υπάρχουν και άλλες οικογένειές και αλλα παιδια που έχουν τις ιδιες ανάγκες…
View attachment 299129 View attachment 299131 View attachment 299130 View attachment 299132
Φεύγουμε , ο κάθε ένας βουτηγμένος στις σκέψεις του , στις αμφιβολίες του στις ενστάσεις του..

Σταματάμε σε ένα σημείο όπου ένα τεράστιο babobao με 27 μέτρα περίμετρο αποτελεί στέκι μικροπωλητών. .αηδίασα.. δεν προλαβαίνεις να βγεις από το αυτοκίνητο και σου την πέφτουν ως κοπαδι ακρίδων… Δεν ξεβολεύτηκα καθισα στη θέση μου περιμένοτας την επιστροφη των κοριτσιών…

Βράδυ φτάνουμε το ξενοδοχείο και τα κορίτσια έχουν μια λύπη που δεν ήταν συνεπής στο ραντεβού τους για τσαι με ένα από τα παιδιά του χωριου.. και πως δεν μπορουσαν να τον ειδοποιήσουν..

Θα το κατάλαβε καλε.. χθες μας ρώτησε αν είμαστε με το μπλε βανακι..και είπαμε ναι. .αφού λοιπον δεν θα είδε( την στήνουν απ εξω και παρακολουθούν) το μπλε βαν να μπαίνει στο ξενοδοχείο , ξερει ότι δεν είμαστε μέσα…

ξεκούραση και πακετάρισμα .. αυριο φεύγουμε από εδώ … View attachment 299125 View attachment 299126 View attachment 299127 View attachment 299128 View attachment 299129 View attachment 299130 View attachment 299131 View attachment 299132 View attachment 299133 View attachment 299134 View attachment 299135 View attachment 299136 View attachment 299137 View attachment 299138 View attachment 299139 View attachment 299140 View attachment 299141 View attachment 299142 View attachment 299143 View attachment 299144 View attachment 299145 View attachment 299146 View attachment 299147 View attachment 299148 View attachment 299149 View attachment 299150 View attachment 299151 View attachment 299152 View attachment 299153 View attachment 299154 View attachment 299155 View attachment 299156 View attachment 299157 View attachment 299158 View attachment 299159 View attachment 299160 View attachment 299161 View attachment 299162 View attachment 299163 View attachment 299164 View attachment 299165 View attachment 299166 View attachment 299167 View attachment 299168 View attachment 299169 View attachment 299170 View attachment 299171 View attachment 299172 View attachment 299173 View attachment 299174 View attachment 299175 View attachment 299176 View attachment 299177

Αποχαιρετάμε το delta Saloum .. για να επισκεφτούμε ένα άλλο πάρκο της Σενεγάλης το Bandia.. Για να αποφύγουμε τη εκνευριστική και χαοτική κίνηση του Kaolack που είναι μια από τις μεγάλες πόλεις της χώρας , πήραμε την εθνική οδό ( φτιαγμένη από γαλλικές και κινέζικες εταιρείες) φτάσαμε στο Foundiougne για να πάρουμε το φερυ (σαπιοκάραβο) για ένα μισάωρο ταξίδι ως απέναντι . Βλέπουμε τα έργα μιας γέφυρας που κατασκευάζεται και κάποια στιγμή στο μέλλον θα ενώσει τα δυο αυτά χερσαία τμήματα.. View attachment 299298 View attachment 299299 View attachment 299300 View attachment 299301

View attachment 299302 View attachment 299288 View attachment 299296 View attachment 299303 View attachment 299291 View attachment 299292
Φτάνουμε στη Bandia ένα πάρκο που αποτελεί το διαμάντι της περιοχής, γιατί εχει καταφέρει να επανεισάγει ένα μεγάλο μέρος φυσικής πανίδας και πολλα ζώα.. Με έκταση 3.500 εκτάρια φιλοξενεί το μεγαλύτερο δάσος από baobab και πολλα ζωα..
Αφήνουμε το μπλε βανακι μας στην είσοδο. .Μπαίνουμε στο πάρκο , μαγαζάκια, τουαλέτες , μπαρ.. κιόσκια δοκιμής λικέρ κάθε είδους και σιγά μην άφησα την ευκαιρία να πάει χαμένη,,, με δυο σφηνάκια παραπάταγα… το κεντρικό μπαρ βρίσκεται πάνω από μια λιμνούλα που κολυμπούν και λιάζονται κροκοδείλιοι και βαράνοι ..Ο οδηγός μας θα καθυστερούσε και έτσι αποφασίσαμε να χαλαρώσουμε.. Σήμερα έχω γενέθλια και ευκαιρία να γευτούμε παγωτό και γλυκάκια..αμ δε…άρον άρον μας πήρε ο οδηγός για σαφάρι..ενας ξινός που το ξύδι έτρεχε από τα πατζάκια του….

Πω πω τι μούτρα έχει ο τύπος αυτός ??

Μπαίνουμε στο τζίπ..διασχίζουμε τα μονοπάτια μέσα σε ένα κατάξερο δάσος, ένα δάσος χωρίς ζωή… Οι στρουθοκάμηλοι τα πρώτα ζώα και είναι και πολλά, ο ζεστός αέρας κουνά τα φτερά τους ενώ και αυτά είναι ακίνητα ζαβλακωμένα από τη ζέστη..

Επίσης καθήμενοι και ζαβλακωμένοι οι δυο ρινόκεροι που αποτελούν ζευγάρι χωριστά σαν να μην αντέχει ο ένας τον άλλο….Αντιλόπες, καμηλοπαρδάλεις που προσπαθούν να φτάσουν τα ψηλά κλαδιά των ξερών ακακιών.. Δεν ξαφνιάζονται από εμάς δεν ενοχλούνται,.. Στη ρίζες ενός baobab που έχει γίνει χώρος ταφής βλέπουμε τα οστά .. View attachment 299313

Ζέστη, ήλιος καυτός.. το τοπίο μοιάζει να έχει βγει από τα χέρια ζωγράφου που αποτυπώνει στο καμβά νεκρή φύση… σκελετωμένα baobab χωρίς φύλλα, ..προσπαθούμε να φανταστούμε τα χρώματα του πράσινου που θα στολίζει το πάρκο τη περίοδο των βροχών..

Επιστροφή στο μαγαζάκι για ψώνια που έχει μέν ωραία αλλα πανάκριβα αντικείμενα..

Για μεσημεριανό επιλέξαμε να φάμε δίπλα στο κυμα…Φτάνουμε στο πιο τουριστικό θέρετρο της χώρας, βίλες, τζαγκουαρ, μερσεντες, πεντάστερα, κόσμος πολύς … εδώ έχει μαζευτει το χρήμα της Σενεγάλης,, στη Laguna Somone….την πατήσαμε.. Ο κόσμος ζει από το τουρισμό, πολλοί δυτικοί απέκτησαν ιδιοκτησίες και το κράτος αφήνει τις επιχειρήσεις να καταπατούν τους βιότοπους χτίζοντας βίλλες , ξενοδοχεία στο όνομα της ανάπτυξης…

Με μια βαρκούλα διασχίζουμε τη Λαγκούνα και πάμε στο εστιατόριο chez tzaz που από το ντεκορ ως ,το ντυσιμο των υπάλληλων είναι ράστα… με πολύ αγαπημένο φυσικά τον Μάρλευ… View attachment 299294 View attachment 299293 View attachment 299328

Οκ ράστα καλά είναι ναταν και καθαρά όμως…Είχαμε πάρει τη πρώτη κρυάδα ας υποστούμε και τα υπόλοιπα. Σε χρόνο ρεκόρ κατέφτασαν γυναίκες κουβαλώντας τη πραμάτεια τους στο κεφάλι, για πότε άνοιξαν φουλάρια στον αέρα, κρεμαστά, ουτε προλαβαίνεις να καταλάβεις…. Όντως δεν σε αφήνουν σε χλωρό κλαδι…υπομονή, υπομονή μέχρι να έλθουν κάτι τεράστιες καραβίδες και μύδια και παγωμένη μπύρα…νόστιμα και βεβαίως ακριβα…δεν πειραζει το χαρήκαμε…

Η χαρά κόπηκε όταν ο Χαλίφα μας ανακοινώνει πως έχουμε πεζοπορία στο βοτανικό πάρκο με τα μαγκροβια..

Πάμε καλα καταμεσήμερο? Με ντάλα τον ήλιο ? με το στομάχι τίγκα?

Οι μισές προτίμησαν να πιουν κάτι δροσιστικό σε ένα ξενοδοχείο και εμεις οι υπόλοιπες είπαμε να δοκιμάσουμε αντοχές και στομάχι..

Εντάξει τα είδα όλα , όλα και αλλά τόσα..40 βαθμοι, να σέρνω τα πόδια μου πάνω στα δρομάκια του βοτανικού χωρίς ίχνος πουλιού η ζώου.. και εννοείται κατέβασα και στόλισα στον εαυτό μου με ότι στολίδι διαθέτει το λεξιλόγιο μου.. View attachment 299316 View attachment 299317

Στο βανακι ανοίγω το ψυγειακι με το πάγο και νερά βουτώ μέσα τη μαντήλα μου και περιβρέχω πρόσωπο και κεφάλι και το επαναλαμβάνω κάμποσες φορές. ένα μπουκάλι παγωμένο νερό στο κεφάλι και ρίχνω τη θερμοκρασία…στο τσακ γλύτωσα το hit stroke..

Tα κορίτσια εμφανίστηκαν φρέσκα και δροσερά ………..

Φεύγουμε για τη Ντακαρ..τη πρωτεύουσα. Ιδρύθηκε γύρω από ένα γαλλικό κάστρο το 1750 πάνω σε έδαφος που προτοκατοικήθηκε από τους Πορτογάλους ενώ το 1895 έγινε και η πρωτεύουσα της Σενεγάλης παίρνοντας το τιτλο από το Σαν Λουις. . Μια πόλη των 3.500 εκκ κατοίκων ( με τη περιφέρεια) χωρισμένη σε πλούσιες και φτωχές γειτονιές με ταχεία ανάπτυξη και πολλές αλλαγές…μια πόλη που κοιτά τη δύση, την Ευρώπη, τη Γαλλία κυρίως.. Σήμερα είναι ένα από τα σπουδαιότερα λιμάνια και εμπορικά κέντρα της δυτικής Αφρικής..

Στη διαδρομή βλέπουμε πολλά τσιμεντένια δοκάρια στα χωράφια, άλλα όρθια αλλα γυρτά... είναι λέει τα σύνορα σε οικόπεδα που εχει αγοράσει ο κόσμος από τη κυβέρνηση. Τι ήταν να ρωτήσω ? Ο Χαλίφα αρχίζει πάλι τα στολίδια προς τη κυβέρνηση..

Μα βλέπεις πως εξαπατούν το κόσμο? Τους πουλούν οικόπεδα που βουλιάζουν, που είναι έλος, η που η έρημος τα καταπίνει… ..

Φτάνουμε στο ξενοδοχείο..lodge almadies.. Διπλα τα κτήρια της UNHER και WHO..

Eχετε προγράμματα αυτών εδώ ρωτώ?

Όχι λέει ο Χαλίφα.. είναι εδώ και επιβλέπουν τα προγράμματα τουs σε άλλες χωρες..

Το ξενοδοχείο καθαρό με μεγάλα δωμάτια και κυρίως με κλιματισμό. Περίεργο σε αυτή τη χώρα όταν σου δίνουν το κλειδι σου δεσμεύουν και ένα σεβαστό ποσόν σε περίπτωση που το χάσεις. Στο Δέλτα ήταν 160 ευρω αν το έχανες, εδώ 10 ευρώ δέσμευση αλλα δεν ξερω αν το έχανα πόσα θα πλήρωνα ακόμη..

Το βράδυ μας έκλεισε με δειπνο στο εστιατόριο του ξενοδοχείου που βρίσκεται δίπλα γιορτάζοντας τα γενέθλια μου.. View attachment 299333

View attachment 299288 View attachment 299289 View attachment 299290 View attachment 299291 View attachment 299292 View attachment 299293 View attachment 299294 View attachment 299295 View attachment 299296 View attachment 299297 View attachment 299298 View attachment 299299 View attachment 299300 View attachment 299301 View attachment 299302 View attachment 299303 View attachment 299304 View attachment 299305 View attachment 299306 View attachment 299307 View attachment 299308 View attachment 299309 View attachment 299312 View attachment 299313 View attachment 299314 View attachment 299315 View attachment 299316 View attachment 299317 View attachment 299318 View attachment 299319 View attachment 299320 View attachment 299321 View attachment 299322 View attachment 299323 View attachment 299324 View attachment 299325 View attachment 299326 View attachment 299327 View attachment 299328

View attachment 299391
Αν κάτι τελικά αξίζει να δείς στη χώρα αυτή είναι το νησί των σκλάβων που θα πάμε αύριο το πρωί.. Το νησάκι Ιλ ντε Γκορε η απλα Γκορέ απέχει πολύ λίγο από το Ντακάρ . View attachment 299383 View attachment 299384 View attachment 299388 . βρίσκεται καταμεσής του όρμου και αποτελεί σύμβολο μνήμης για τους νέγρους της Αφρικής, αποτελεί μνημείο φρίκης και ντροπής για τα όσα συνέβησαν με πρωτεργάτες τους Πορτογάλους το 1444 και μετέπειτα Ολλανδούς 1617 Γαλλων 1677 Αγγλων 1817 για να ξαναπεράσει στα χέρια των Γάλλων το 1817..Ολα αυτά τα χρόνια η συνθήκη των δούλων παρέμεινε ενεργή αναγκάζοντας 23 εκ Αφρικανούς συνολικά να πουληθούν στους πλούσιους γαιοκτήμονες της Αμερικής και της Ευρώπης, να καταδικαστούν σε θάνατο 6 εκ … Δουλεία, ένα επικερδές εμπόριο , το πιο απεχθές στη ανθρώπινη ιστορία.. Τα λιμάνια της Σενεγάλης, Κογκο, Μοζαμβίκης, ήταν τόποι συγκέντρωσης σκλάβων που συλλαμβάνονταν στα χωριά τους, αλυσοδένοντας τους και υποχρεώνοντας στους να περπατούν χιλιόμετρα μεχρι να φτάσουν στα λεγόμενα οχυρα..Πείνα, αρρώστιες, κακουχίες ξυλοδαρμοί δολοφονίες.. όσοι έφταναν στο νησί παρέμεναν έγκλειστοι σε στενά υγρά σκοτεινά μπουντρούμια 6 μήνες περιμένοντας τα καράβια που θα τους μετέφεραν στη Αμερική η Ευρώπη. Στο διάστημα των 6 μηνών ξύλο, βιασμοί πείνα. .και όσοι άντεχαν…Τα πλούτη δεν ήταν μόνο για τους λευκούς…είχαν και συνεργάτες Αφρικανούς, αρκετοί φύλαρχοι, μπήκαν στο παιχνίδι αποκομίζοντας πλούτο εξουσία και με περίσσια απανθρωπιά συνελάμβαναν , καταδίωκαν πρόδιδαν ομοεθνείς τους..τι σου κάνει το χρήμα… Αν δεις αναφορές Αμερικανών ιστορικών λένε πως μόνο 900 χιλιάδες άτομα έφτασαν από το νησι αυτό στη Αμερική. Και αν ακούσεις πάλι τη δικη μας ιστορικό καθηγήτρια Μαρία Ευθυμίου ( που έτρεφα και ένα σεβασμό) να ομιλεί για αυτή τη περίοδο , ουτε καν αναφέρει τη λέξη σκλαβιά , σκλάβοι, σκλαβοπάζαρα.. είπε δε σε ένα σεμινάριο της στα Χανιά πως οι Αφρικανοί επέλεξαν να μεταναστεύσουν στην Αμερική λογω ομοιότητας του κλίματος και των εδαφών.. !!!!!!!!!!!!! ρε αι στο διάβολο είπαν πολλοί και αποχωρήσαν από τη αίθουσα. .Καμμιά απορία λοιπόν πως γράφεται η ιστορία…

Το δουλεμπόριο κηρύχτηκε παράνομο 1807 από τους Άγγλους οι οποίοι ήταν οι μόνοι που είχαν κερδίσει τα περισσότερα από αυτό, ενώ πρώτοι οι Δανοι το 1780 περίπου είχαν απαγορεύσει τη δουλεία..

Κατεβαίνουμε από το πλοίο , απόλυτη σιγή μόνο τα κύματα που σκάνε στις πέτρες.. κανένα μηχανοκίνητο στους δρόμους..Σιγη , σιωπή να μην ξυπνήσουμε τις μνήμες, να μην ενοχλήσουμε τους νεκρούς…

Περπατάμε στα στενά του νησιού που έχει αναστηλωθεί ως μνημείο UNESCO , φτάνουμε στο σπίτι των σκλάβων. .Νομίζεις πως ακούς το κλάμα, τα ουρλιαχτά, τις φωνές των ανθρώπων.. μικρα-μικρα δωμάτια που στοιβάζονται 30 -40 άτομα, αλλού άνδρες αλλού γυναίκες αλλού τα παιδιά, αλλού οι άρρωστοι και αλλού οι γυναίκες που προορίζονταν να αναπαραγωγή. Χριστέ μου τι φρίκη.. τι υπομένει ο άνθρωπο στα χέρια ανθρώπου. .Η πόρτα που οδηγούσε στο καράβι ανοιχτή , αν περνούσες αυτή τη πόρτα η ζωη σου στη Αφρική ειχε τελειώσει και τα βάσανα σου σε νέους τόπους μόλις άρχιζαν…
View attachment 299399 View attachment 299395 View attachment 299406 View attachment 299427
Τι απέγιναν άραγε οι συνεργάτες των λευκών στο δουλεμπόριο?

-Τίποτα μου απαντά ο Χαλίφα, καμμιά δικαιοσύνη καμμιά ποινή, ίσα ίσα που οι απόγονοι τους κρατούν τις εξουσίες που απέκτησαν, τα κτήματα και τις περιουσίες που αποκτήθηκαν με αυτό το βάναυσο αιματηρό τρόπο…

Και τι μένει? Τα μνημεία να μας θυμίζουν την απανθρωπιά?

Και τι έγινε? Τίποτα.. σταμάτησε η σκλαβιά η δουλεία? Όχι σαφώς.. ζούμε μια καινούργια δουλεία στις μέρες μας.. και τι που κυβερνήσεις, οργανώσεις συνθήκες κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα? Τα επίσημα στοιχεία είναι τραγικά….

20,9 εκκ άνθρωποι βρίσκονται στη σύγχρονη δουλεία σε όλο το κόσμο από τα οποια τα 5,5 είναι παιδιά…τινα σου κάνει και η Unicef…, 4,5 εκκ άνθρωποι διακινούνται για σεξουαλική εκμετάλλευση ……….τι να πει κανείς….αίσχος, ντροπή…ο μόνος παντοδύναμος θεός το χρήμα..

Σκέψεις , ερωτηματικά συγκρούονται στο μυαλό μου.. Στη μέση του νησιου εμφανίζεται μια εκκλησία..

-Τι σκατα θέλει μια εκκλησία στο σκλαβονήσι? Χτίστηκε λεει 20 χρόνια πριν τη κατάργηση της δουλείας..

-Ε δηλαδή τι ρόλο έπαιξε? Για την εξομολόγηση των εμπόρων? για να ευλογεί τα καράβια η να ευλογεί τα κέρδη? Το κάτι τις στις συναλλαγές το έκανε και αυτή , στην υπηρεσία του θεού σου λέει..

Φεύγω εξαγριωμένη..

Όμορφα κτήρια καθαρά, φρεσκοβαμμένα, πολλά μαγαζιά ..Το μουσείο στη δεξιά πλευρά του λιμανιού που αρχικά ήταν φρούριο στεγάζει την ιστορία του τόπου, στους τοίχους φωτογραφίες των ηρώων, των δουλέμπορων των καραβιών……………..

Στα αυτιά μου φτάνει μουσική.. στο λιμάνι δένει το καράβι και κατεβαίνουν σχολεία και γκρουπ επισκεπτών.. τραγουδούν και χορεύουν , καφάσια τελάρα και τενεκέδες εκτελούν χρέη κρουστών και τυμπάνων.. Για λίγη ώρα το νησι παίρνει μια ζωντανή μορφή, για ελάχιστη ώρα ο νου σου ξεφεύγει από τη ιστορία.. για λίγο σου γίνεται φανερό πως η ζωή συνεχίζεται καλώς η κακώς, δίκαια η όχι, με ειρήνη η πόλεμο με δυνατότητες και επιλογές ………..

Επιστροφή στο Ντακάρ. Επόμενος σταθμός η ρόζ λίμνη..
View attachment 299379 View attachment 299380 View attachment 299381 View attachment 299382 View attachment 299383 View attachment 299384 View attachment 299385 View attachment 299386 View attachment 299387 View attachment 299388 View attachment 299389 View attachment 299390 View attachment 299391 View attachment 299392 View attachment 299393 View attachment 299394 View attachment 299395 View attachment 299396 View attachment 299397 View attachment 299398 View attachment 299399 View attachment 299400 View attachment 299401 View attachment 299402 View attachment 299403 View attachment 299404 View attachment 299405 View attachment 299406 View attachment 299407 View attachment 299408 View attachment 299409 View attachment 299410 View attachment 299411 View attachment 299412 View attachment 299413 View attachment 299414 View attachment 299415 View attachment 299416 View attachment 299417 View attachment 299418 View attachment 299419 View attachment 299420 View attachment 299421 View attachment 299422 View attachment 299423 View attachment 299424 View attachment 299425 View attachment 299426 View attachment 299427

Λίμνη και ρόζ? Ναι ροζ..

30 χιλιόμετρα από το Ντακάρ βρίσκουμε την Ρεντμπα , την πιο εντυπωσιακή λίμνη της χώρας που η Unesco ετοιμάζεται να την ανακηρύξει παγκόσμιας κληρονομιάς. Το εντυπωσιακό χρώμα της το οφείλει στα βακτήρια Dunaliella salina που αναπτύσσονται εδώ και παράγουν αυτή τη κόκκινη χρωστική ουσία View attachment 299591 View attachment 299592 View attachment 299593 View attachment 299596

Μια στενή λωρίδα άμμου χωρίζει αυτή τη λίμνη των 3 τετραγωνικών χιλιομέτρων από τον ατλαντικό που την τροφοδοτεί. Τας νερά της 3 μετρα σε βάθος περιέχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε αλάτι και για τους ντόπιους είναι ένα εισόδημα. .Η συλλογή του αλατιού δεν είναι εύκολη ουτε ξεκούραστη δουλειά.. Οι συλλέκτες πρέπει να αλείψουν το σώμα τους με βούτυρο πριν μπουν στο νερό και δεν μπορούν να μείνουν πάνω από 6 ώρες.. Κουβαλούν και σέρνουν ένα πλαστικό δοχείο στα πόδια τους και με ένα φτυάρι σκάβουν στο βυθό και γεμίζουν το δοχειο που το κουβαλούν μετα αδειάζοντας το σε μια βάρκα..

Πολύ εντυπωσιακή λίμνη, η χαρά των φωτογράφων αλλά όλη η περιοχή ενας κουρουπητος από σκουπίδια…

Μπαίνουμε σε μια βάρκα για μια βαρκάδα. .Πλησιάζουμε ένα αλατοσυλλεκτη και ευτυχώς δέχεται να τον φωτογραφίσουμε. Παρακολουθούμε κάμποση ώρα πως μαζεύει το αλατι και πως το μεταφέρει ως τη βάρκα, που όταν γεμίσει την μεταφέρει στη ακτη σε ένα χώρο συγκέντρωσης οπου υπάρχουν βουνά από αλάτι..εκει υπάρχει άλλο συνεργείο εργατών , άλλοι γεμίζουν σακιά , άλλοι τα μεταφέρουν και τα φορτώνουν σε φορτηγά που ετοιμα πια φεύγουν για τις αγορές της χώρας.. View attachment 299612 View attachment 299613 View attachment 299611 View attachment 299597

Επιστροφή στο Ντακάρ για την επόμενη στάση μας που είναι η ψαραγορά.. Το ειχαμε μάθει ότι εκει η κατάσταση είναι κάπως δύσκολη, μπορεί να εξελιχτεί ασχημα αν φωτογραφίσουμε χωρις την αδεια των ψαράδων..
View attachment 299598 View attachment 299601 View attachment 299602 View attachment 299607 View attachment 299605 View attachment 299609
Πολύ ζωή, έντονα χρώματα και αρώματα και ο κόσμος δεν ήταν και τόσο αρνητικός. Παρακολουθήσαμε το άδειασμα , τη μεταφορά ψαριών και τη αγοραπωλησία Πολλά και μεγάλα ψάρια , εδω είδαμε οτι ψαρεύουν και το λαγόψαρο που εμείς το έχουμε κατατάξει στα δηλητηριώδη.. Ξέρουν λέει πως να το καθαρίσουν και πως να το ψήσουν...Ικανοποιημένες φεύγουμε από εικόνες και φωτογραφίες για να παμε στο βανακι. Στη πλατεία σηκώνω να φωτογραφίσω και νασου ο μπάτσος.. μια μαλακοφατσα με σκουλαρικακι..

-Με φωτογράφισες λεει ποιος σου εδωσε την αδεια;

-Δεν φωτογράφισα εσας

Ποιος σου ειπε να φωτογραφίσεις..?

Εκεί άρχισα να τα παίρνω .. φώναζα.

Μου παίρνει το διαβατήριο ..πάμε στο κομισαριάτο,,

Άντε πάμε..λεω

Έχω τώρα βάρδια θα έλθεις αυριο το απόγευμα

Εγώ αύριο φεύγω.. πάρε τηλ το αρχηγό σου να στείλει περιπολικό η κάποιον να με μαζέψει,

Αυτός κοιτά αλλού…κατάλαβα..

Κάποιος ενημερώνει το Χαλίφα και σκάει μύτη.. τι είπαν μεταξύ τους δεν γνωρίζω αλλα αυτό που μου τη βίδωσε ήταν ότι πείστηκε ότι ειχα φωτογραφίσει τον αστυνομικό και του έδωσε τα λεφτά που ζήτησε, χωρίς να με ρωτήσει .γιατι εγω θα επέμενα να πάω κομισαριάτο….
Mμπάτσοι διαφθοράς με διεθνή φάτσα ..γουρουνοφάτσα..

Φεύγουμε και σε είκοσι μέτρα μας σταματά ενας άλλος μαλάκας αστυνομικός. Έλεγχος ..δεν βρήκε κατι και μας αφησε…

Συγχίστηκα ….. θα περάσει και αυτό…πάμε για αλλα.. αύριο άλλη μέρα παμε στο San Louis..

View attachment 299591 View attachment 299592 View attachment 299593 View attachment 299596 View attachment 299597 View attachment 299598 View attachment 299599 View attachment 299600 View attachment 299601 View attachment 299602 View attachment 299603 View attachment 299604 View attachment 299605 View attachment 299606 View attachment 299607 View attachment 299608 View attachment 299609 View attachment 299610 View attachment 299611 View attachment 299612 View attachment 299613

Πρωί πρωι αναχωρούμε για το San Louis..Παραδώσαμε τα κλειδιά στη ρεσεψιόν, αλλά συναντήσαμε την απροθυμία να μας επιστρέψουν τα χρήματα που μας είχαν παρακρατήσει, πράγμα που λύθηκε με την επιμονή στο αίτημα μας..

Αναχωρούμε από τη αδιάφορη μα την αλήθεια πόλη , εγω είχα και τους λόγους μου να κατατάξω τη χώρα στα τάρταρα, θα μου πεις μην γενικεύεις, οκ αλλα εγω αυτή την εμπειρία έχω και αυτή θα διηγούμαι…..

Σε μια από τις στάσεις φωτογραφικού ενδιαφέροντος , με το που πατώ στη ακρη του δρόμου, αποκολλάται ο δρόμος που ασφαλτοστρωμένος δε μη καλοπατημένος αφ ετέρου, και νασου κατάχαμα εγώ….αστράκια και βογγητά.. ο κόκκυγας μου υποφέρει και με το ζόρι περπατώ… α τι ατυχία πάλι. .σε κάθε σκαμπανέβασμα και ταρακούνημά του αυτοκίνητου εγω ουρλιάζω από το πόνο σιωπηλά( πόνος βουβός που λέμε) να μην γίνω και ρεζίλι στους άλλους..

Επόμενη στάση η Laguna de Barbarie , Στην ουσία είναι μια γλωσσίδα άμμου , μια στενή αμμώδη χερσόνησο ,που χωρίζει τον ατλαντικό από το ποταμό Σενεγάλη. .Εξ άλλου και το Barbarie στα γαλλικά ,σημαίνει ακριβώς αυτό, γλώσσα.. Το ομώνυμο πάρκο 2000 στρεμμάτων που βρίσκεται στη νότια πλευρά της χερσονήσου είναι καταφύγιο για πολλά πουλιά και 3 ειδών χελωνών και στη ουσία είναι σαν νησί αποκομμένο από τη κυρίως χώρα λόγω παρεμβάσεων για να προστατέψουν το San Louis από ενδεχόμενες πλημμύρες. View attachment 299667 Με μια βαρκα περνάμε απέναντι στο νησάκι και περπατάμε τα 800 μέτρα που μας χωρίζουν από τον ατλαντικό.. View attachment 299668 Κοχύλια, καβούρια μας υποδέχονται και τα μανιασμένα κύματα. Περπατήσαμε κατά μήκος της αμμουδιάς αλλά για λίγο αφου ο καυτός ήλιος ήταν ανελέητος. Γυρνάμε στη βάρκα και πάμε να βρουμε ένα καταφύγιο δροσιάς.. Είναι ένα πανέμορφο lodge ocean lodge , ενός Ελβετού, ο οποίος χαίρει βαθιάς εκτίμησης και σεβασμού από τους ντόπιους, είναι λέει ενας πολύ καλός άνθρωπος και εργοδότης… View attachment 299669 View attachment 299672 View attachment 299679 View attachment 299676

Από θέα κρατά υψηλή βαθμολογία, από εξυπηρέτηση προσωπικού πέφτει στα μισα , από ποιότητα καφέ και φαγητού πάει στα τάρταρα…

Ωρα μας για να δούμε επιτέλους τη πρώτη πρωτεύουσα της χώρας ,που οι ντόπιοι την γνωρίζουν με το όνομα Ndar, το μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco..απο το 2000..

Iιδρύθηκε το 1659 , στις εκβολές του ποταμού Σενεγάλη 320 χιλιόμετρα βόρεια της σημερινής πρωτεύουσας Ντακάρ , που ήκμασε ως πρωτεύουσα των αποικιοκρατών Γάλλων από το 1673 μέχρι το 1902..

Το ιστορικό κέντρο, η καρδία της παλιάς αποικιακής πόλης στην ουσία βρίσκεται πάνω σε μια στενή λωρίδα γής, ένα μικρό νησάκι 2 χιλιομέτρων μήκος και 400 μέτρα πλάτος, πάνω στο ποταμό Σενεγάλη που ενώνεται με τη στεριά μέσω μιας γέφυρας 500 μέτρων Ponte Faidherbe χτίσμα του 19 αιώνα.

Περίμενα να δω δεν ξέρω και εγω τι ,αλλά αυτό που είδα δεν περιγράφεται. Σαν να μην είναι η ίδια πόλη που περιγράφει ο Παναγιωτης στη ιστορία του

Ο σκουπιδότοπος, η βρώμα…,βάρκες, ψάρια, σκουπίδια, ζώα και άνθρωποι ένα μείγμα ,. Δεν ξέρεις τι να διαχωρίσεις και πως… View attachment 299675

Περνάμε τη γέφυρα και βρισκόμαστε στη απόλυτη βρώμα που συμπληρώνεται με τις εργασίες στους δρόμους,. οι δρόμοι σκάβονται και παρατημένοι με λακκούβες, καδρόνια και σίδερα να προεξέχουν, σκόνη λάσπη, τούβλα, καρότσια παρατημένα , αλλού δρόμοι κλειστοί ,με την αστυνομία και στρατό να περιπολεί.. όλοι βρίσκονται σε ένα απίστευτο εκνευρισμό και τσατίλα και η όλη άγρια κατάσταση δεν αργεί αν επηρεάσει και εμάς.. που δεν θέλαμε και πολύ…Μια αρνητική ενέργεια τόσο έντονη αναβλύζει από αυτό το τόπο που δεν μας αφήνει ανέγκικτους.

Ανεβαίνουμε σε κάρο.. να διασχίσουμε το παλιό κέντρο..εκεί ειδα το χριστό φαντάρο…το κάρο κατακτυπά και ελλείψει αμορτισέρ( ειδα και τα αυτοκίνητα που ειχαν) εγω ουρλιάζω σιωπηλά (είπαμε έχουμε και χαρακτήρα να δείξουμε) από το πόνο στο κόκκυγα ..αν δεν ειχε σπάσει σίγουρα θα σπάσει τώρα..

Κοιτώ τα παλιά κτήρια ξεχασμένα και αφημένα στο χρόνο, διώροφα με ξύλινα μπαλκόνια κόκκινες κεραμιδένιες σκεπές και περίτεχνα παραθυρόφυλλα και μπαλκόνια ανάμνηση αίγλης και ακμής.. Τα αναστηλωμένα κτίσματα μετρημένα στα δάκτυλα ενός χεριού , κάποια δε παραδομένα στις φλόγες., άλλα κλειστά , μισογκρεμισμένα …Ακόμη και τα δυο τρία ωραία μαγαζάκια και το ενδιαφέρον φωτογραφικό μουσείο που επισκεφτήκαμε , δεν κατάφεραν να μας αλλάξουν μουντ.. View attachment 299687 View attachment 299692 View attachment 299699 View attachment 299681 View attachment 299682 View attachment 299688 View attachment 299695 View attachment 299698

Μα τι διάολο κάνει η UNESCO? Δεν επιβλέπει που πάνε τα λεφτά της? Δεν επιβλέπει τα έργα? Δεν εγκρίνει τα σχέδια αναστήλωσης που όσα έχουν γίνει έχουν γίνει με αρκετές παρεμβάσεις..

Το ξενοδοχείο μας για απόψε βρίσκεται στο νότιο τμήμα του san louis..Τα δωμάτια χαμένα μέσα στους λουλουδιασμένους διαδρόμους, μια όαση πρασίνου και χρωμάτων ..απόψε γράφεται το τέλος για το πρώτο μέρος αυτού του ταξιδιού. Αν ερωτηθώ αν μου άρεσε, αβίαστα θα βγει αρνητική απάντηση και έχει να κάνει τελικά με το χρόνο επίσκεψης της χώρας. .την επισκέφτηκα αργά και έχω δει ωραιότερες αφρικανικές χώρες, καλύτερα σαφάρι αν όχι και καλύτερους ανθρώπους που έχουν ιδιαίτερη θέση στη μνήμη μου,.. αυριο φεύγουμε για Μαυριτανία, την απόκοσμη αυτή χώρα που τη καταπίνει η ερημος σιγά σιγά.. View attachment 299700 View attachment 299703 View attachment 299707 View attachment 299708 View attachment 299710

View attachment 299667 View attachment 299668 View attachment 299669 View attachment 299670 View attachment 299671 View attachment 299672 View attachment 299675 View attachment 299676 View attachment 299677 View attachment 299678 View attachment 299679 View attachment 299681 View attachment 299682 View attachment 299683 View attachment 299684 View attachment 299685 View attachment 299686 View attachment 299687 View attachment 299688 View attachment 299689 View attachment 299690 View attachment 299691 View attachment 299692 View attachment 299693 View attachment 299694 View attachment 299695 View attachment 299696 View attachment 299697 View attachment 299698 View attachment 299699 View attachment 299700 View attachment 299701 View attachment 299702 View attachment 299703 View attachment 299704 View attachment 299705 View attachment 299706 View attachment 299707 View attachment 299708 View attachment 299709 View attachment 299710

Μαυριτανία.. η δεύτερη αραιοκατοικημένη χώρα του κόσμου με μόλις 4.500 εκκ κατοίκους και με το πιο παράξενο όνομα νομίσματος παγκοσμίως, ‘’ουγκίγια’’ βρίσκεται στη δυτική Αφρική. .Ο Ατλαντικός βρέχει τα παράλια της και η δύναμη του νερού αντιστέκεται στις ορέξεις της κατακτητικής ερήμου που όλο και κερδίζει έδαφος σε αυτή την συνεχόμενη αδιάκοπη μάχη των αιώνων..

Από το Sun Louis διανίουμε τα 22 χιλιόμετρα που μας χωρίζουν από τα σύνορα Diama. Το μικρό χωριό βρίσκεται πάνω στο ομώνυμο φράγμα του ποταμού Σενεγάλη , το φυσικό σύνορο μεταξύ Σενεγάλης -Μαυριτανίας . Το φράγμα δημιουργήθηκε για να αποτρέπονται οι αλατοπλημμυρίδες και να επιτρέπεται η άρδευση των 45.000 στρεμμάτων καλλιεργειών της περιοχης..

Φτάσαμε νωρίς στο φυλάκιο. .Γνωρίζαμε πως η γραφειοκρατία και η διαπεραίωση των διαδικασιών θα έπαιρνε χρόνο..

Γύρω μας Σενεγαλέζοι και Μαυριτανοί με εμπορευματα , ζώα και σαραβαλιασμένα αυτοκίνητα μετακινούνται και από τις δυο πλευρές.. κάποια σταθερά μικρομαγαζα-εστιατορεια ετοιμάζουν φαγητά και ντόπια εδέσματα για τους πεινασμένους , ξενυχτισμένους ταλαιπωρημένους περαστικούς..

Ο Αχμέτ , τυλιγμένος στη γαλάζια μπουμπου( παραδοσιακή φορεσιά) και το τουρμπάνι στο κεφάλι, ο ξεναγός προσπαθεί να συνεννοηθεί στα γαλλικά ..εμεις γαλλικά γκρι, δεν είμαστε των κολεγίων και πιανοαναθρεμενων κορασίδων.. τώρα πως μας έστειλαν γαλλόφωνο ξεναγό ενώ γνώριζαν ότι είμαστε αγγλόφωνοι ήταν ένας γρίφος που λύθηκε γρήγορα…γιατί απλά αγγλικά μιλάνε ελάχιστοι και είναι δυσεύρετοι.. Η Κική στύβει το μυαλό της και από την καλή ανατροφή και εκπαίδευση σε κολλέγιο καλογριών ξεθάβει τα γαλλικά .. α γειά σου κοπελιά μου… πιάνο μην μας ζητήσεις όμως στην ερημιά..

Καταφτάνουν και δεκάδες μηχανόβιοι View attachment 299969 με κάτι τεράστιες μηχανές .λάτρεις της περιπέτειας, του ανωμάλου δρόμου και της σκόνης…αναβιώνουν εν μέρει το ράλι Παρισι-Ντακαρ που εδώ και χρόνια έχει μετακομίσει σε άλλη χώρα μετα τη δολοφονία μιας οικογένειας Γάλλων τουριστών από αντάρτες Μαλινέζους το 2008 …

Στηνόμαστε μπροστά σε κάμαρες, δακτυλικά αποτυπώματα και παλι φωτογραφία, και νασου τυπώνεται η βίζα αφού πληρώσαμε και 55 ευρώ, που θέλει υπογραφή από τον υπεύθυνο για να πάρει σειρά μια πρόχειρη μικροανακριση από ένα άλλο αστυνομικό και αφού εγινε έλεγχος των αποσκευών (,συνολικός χρόνος 3 ωρων) είμαστε έτοιμες να μπούμε στα Μαυριτανικά εδάφη..

Χαλαρές πια παρατηρούμε γύρω μας. .Υπάρχει εντονη διαφορά μεταξυ των δύο χωρών.. Εμφανή τα σημεία της ελλιπής ανάπτυξης, των υποδομών, των οδικών αρτηριών. Οι κάτοικοι πιο φτωχοί, με ήρεμα χαρακτηριστικά και περίσσεια υπομονή..

Χωριστήκαμε σε τρία τζιπ και αναχωρούμε για τη πρωτεύουσα διασχίζοντας το πάρκο Diawling..O Aχμετ υποσχέθηκε ότι θα μας βρει μεταφραστή για το υπόλοιπο του ταξιδιού ,γεγονός που μας χαροποιεί..

Το ταξίδι, το οδοιπορικό ξεκινά… Τα τζιπ μουγκρίζοντας καταπίνουν τη αμμο…κάνουν ελιγμούς και προσπεράσματα στο πουθενά.., εκει που δεν υπάρχει δρόμος, η εμείς δεν βλέπουμε το δρόμο η αυτό που εκείνοι λένε δρόμο εγω με το πονεμένο κόκκυγα τόν λέω λακκούβες και πέτρες..

Φτάνουμε στη είσοδο του Παρκου Diawling που δημιουργήθηκε το 1991 έχει έκταση 16000 εκτάρια και είναι καταφύγιο εκατοντάδων πτηνών. Οι ντόπιοι εδώ δεν είδαν με καλό μάτι την ίδρυση του προστατευόμενου πάρκου φοβούμενοι τις απαγορεύσεις στην αλιεία, στη καλλιέργεια , στη βόσκηση όπως έγινε και από τη πλευρά της Σενεγάλης στο καταφύγιο Djoudi που συνορεύει με το Diawlling και που θα επηρέαζαν το τρόπο ζωής τους ..

Και η ζωή τους σίγουρα επηρεάστηκε από τη δημιουργία του φράγματος που επέφερε σημαντική αύξηση των κρουσμάτων ελονοσίας , μάστιγα για τους κάτοικους εδώ…

Πληρώνουμε 5 ευρω εισοδο..

Βλάστηση, παραπόταμοι, λίμνες, ελη, πολλά πουλιά, εκατοντάδες φλαμίνγκο αγριόχοιροι, αγρια γαϊδουράκια οι μόνιμοι κάτοικοι του πάρκου και εμείς με ταχύτητες Λεκρεκ (φορμουλα ..) View attachment 299959 View attachment 299960 View attachment 299961 View attachment 299974

Μα δεν θα κατέβουμε ούτε για μια φωτογραφία?

Όλα τα κανονίζει το πρωτο αυτοκίνητο..

Να χεσω το πρώτο αυτοκίνητο….. πως θα συνεννοηθούν ? η γαλλόφωνη είναι στο τελευταίο τζιπ ..

Περάσαμε σαν σίφουνες το πάρκο, ούτε οι μηχανές προλάβαιναν να καδράρουν.. την ωρα που ειχες το στοχο έπεφτες και σε λακκούβα, εγω να βογκώ από τους πόνους και η μηχανή στο ουρανό του αυτοκινήτου…

Κοπέλες τη κάτσαμε τη βάρκα…

Βγαίνουμε από το πάρκο και μπαίνουμε στο πουθενά, η μπήκαμε στο σύννεφο άμμου.. Ορίζοντας φλατ, ανύπαρκτος, γύρω μόνο πέτρες, ξέρα και ένα σύννεφο σκόνη και άμμου να σε καταπίνει..ενα τοπίο απόκοσμο..

Χαμηλά σπίτια βαμμένα ροζ η μπλε για να σπουν αυτή τη μονοτονία του τοπίου και καμιά καμήλα που προχωρά αγέρωχη στη απεραντοσύνη ,σαν εικόνες άλλου τόπου , άλλου χρόνου…που σε κανει αν αναρωτιέσαι, μα που είμαι?? View attachment 299962 View attachment 299977 View attachment 299980 View attachment 299964 View attachment 299965 View attachment 299966 View attachment 299971 View attachment 299981

View attachment 299959 View attachment 299960 View attachment 299961 View attachment 299962 View attachment 299963 View attachment 299964 View attachment 299965 View attachment 299966 View attachment 299967 View attachment 299968 View attachment 299969 View attachment 299970 View attachment 299971 View attachment 299972 View attachment 299974 View attachment 299975 View attachment 299976 View attachment 299977 View attachment 299978 View attachment 299979 View attachment 299980

Φτάνουμε στη πρωτεύουσα Νουακσοτ, (τι όνομα και αυτό παναγία μου μπερδεύει η γλώσσα).. αλλα στα Βερβερικα σημαίνει το μέρος των ανέμων Μια πόλη που γεννήθηκε το 1958 για ένα και μόνο λόγο. .για να έλθει δω ο Γάλλος πρόεδρος Ντεγκόλ για να υπογράψει τη συνθήκη ανεξαρτησίας της χώρας…Δεν γίνεται λοιπόν να ποθείς τη ανεξαρτησία σου, να την κερδίζεις και να μην έχεις βρε αδελφέ ένα υπουργείο, ένα γραφείο ,ένα ξενοδοχείο για να υποδεχτείς ολόκληρο πρόεδρο και την ακολουθία του..

Γύρω λοιπόν από ένα ξεροπήγαδο λίγα χιλιόμετρα από τον ατλαντικό και σε μια αμμώδη κοιλάδα ( τι άλλο εκτος από άμμο) έριξαν τα θεμέλια της πόλης… View attachment 300414 View attachment 300415 View attachment 300416 View attachment 300417 Καμμιά γκλαμουριά, κανένα μεγάλο εργο πέρα του αεροδρομίου και των μεγάλων δρόμων (ας είναι και χωμάτινοι) αλλά με ηλιακά πάνελ σε όλα τα ΄φωτα του δρόμου, δεν σε συγκινεί σε αυτή τη πόλη που σήμερα είναι το διοικητικό και εμπορικό κέντρο της χώρας με 1.500,000 εκ κατοίκους. .μια πόλη που στερείτε ύδρευσης, εδω το νερό είναι πολυτέλεια . Πιθανολογείται δε, ότι ήταν εδώ τόπος καταγωγής των Βερβερων Αλμοραβιδων, Γενικά ελάχιστα είναι τα στοιχεία για τη προέλευση του πληθυσμού της χώρας γιατί με το όνομα Μαυριτανοί καλούνταν όλοι οι λαοί της βορειοανατολικής Αφρικής και Σαχάρας. Ετσι δικαιολογείται η παντελής έλλειψη αρχιτεκτονικών Μαυριτανών στοιχείων που υπάρχουν σε Ισπανία , Ανδαλουσία και Πορτογαλία.., εδω μόνο έρημος και πέτρες.

Εθνότητες προέρχονται από τους Άραβες, Βέρβερους ,Ουλεντ Ντελιμ, Ρεγκμπατ,Φουλανι, Τεκρουρ με επίσημη γλώσσα τα αραβικά και επίσημη θρησκεία το Ισλαμ αν και στη Νουακσοτ υπάρχει και ο καθεδρικός ναός του Αγίου Ιωσήφ..

Αν και ο μισός πληθυσμός της χώρας βρίσκεται στη πρωτεύουσα , οι υπόλοιποι προτιμούν το νότο που υπάρχει ζήτηση εργασίας και καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Η δε Σαχάρα η απέραντη Σαχάρα μένει μόνη και ερημη δηλώνοντας τη ταυτότητα της…έρημος’’, μόνο στα σύνορα της χώρας με το Μάλι βρήκαν καταφύγιο 55 χιλιάδες πρόσφυγες( υπάρχουν και αλλού όχι μόνο στα νησια μας ) στο καταυλισμό Erbera χωρίς νερό, χωρίς εξασφαλισμένη σίτιση, μόνο σκόνη και άμμος και φόβος , φόβος για επιδρομές και δολοφονίες από τους αντάρτες του Μαλι….

Φτάνουμε στο σπίτι του Αχμετ …δεν καταλάβαμε και καλά τίνος ήταν το σπίτι ..αυτο που καταλάβαμε ήταν ότι εδώ θα τρώγαμε για μεσημεριανό.. View attachment 300418 View attachment 300419 View attachment 300420

Περάσαμε την αυλη, αριστερά η κουζίνα που δυο κοπελούδες μαγείρευαν, στο κεντρικό δωμάτιο απέναντι βρίσκουμε ξαπλωμένες δυο μεγαλύτερες γυναίκες πάνω στα στρώματα, Στη μια γωνία ένας νεαρός ασχολείται με τη προετοιμασία του τσαγιού…, οι κυρίες είναι αμέτοχες.. Αριστερά υπάρχει ένα άλλο δωμάτιο με στρώματα και χαλιά.. εδώ θα είναι η τραπεζαρία μας.

.Ο Αχμέτ και οι οδηγοί ασχολούνται με το στρώσιμο τραπεζιού και το φαγητό και πάλι οι κυρίες άφαντες…δηλαδή ξαπλωμένες…

Τρώμε τονοσαλατα που πολύ μας άρεσε , πεινάγαμε κιόλας, αλλα δεν φανταστήκαμε ,πως η σαλάτα θα αποτελούσε το μεσημεριανό μας για τις υπόλοιπες οκτώ μέρες… Το καρπούζι καθάρισε λίγο τη ψαρίλα στη γεύση μας και το τσαι ανεβάζει τη τιμη σακχάρου μας στα υψη…Εδώ το τσαι είναι αργό τελετουργικό…είναι. τέχνη .Βράζει στη φωτιά σιγά με ζάχαρη σερβίρετε σε μικρά ποτηράκια ( σφηνοποτηρα) πέφτοντας από ψηλά για να κάνει αφρό και σερβιρεται 3 φορές., λέγεται ότι το πρώτο ποτηράκι είναι πικρό σαν τη ζωή, το δεύτερο ισχυρό (αφού συμπληρώσουν και άλλη ζάχαρη) σαν αγάπη και το τρίτο απαλό σαν το θάνατο…Δοκιμάσαμε και τα τρία αν και ορισμένες πρότειναν χωρίς σάκχαρη αλλά και πάλι γλυκό ήταν.. τότε δεν ξέραμε για τελετουργικό και τη σημασία του.., τις επόμενες μέρες καταφέραμε να κρατήσουμε τα επίπεδα ζαχάρου μας φυσιολογικά μην πίνοντας τσαι σε καθημερινή βάση..

Και ενώ απολάμβανα λίγη χαλάρωση το καθήκον με καλεί..

Ελα ακούω.. εδώ υπάρχει μια γυναίκα άρρωστη ….Δεν εχω αφιερώσει τόσο χρόνο στη λήψη ιστορικού από την αποστολή στη Σομαλία το 94..

Να λέω στη Κική στα ελληνικά τις ερωτήσεις, εκείνη στα γαλλικά στον Αχμέτ, ο Αχμέτ στα αραβικά και πάλι πίσω … Μας πήρε ώρα αλλά όλα καλά.. είχαμε και φάρμακα και το θέμα λύθηκε ..

Εμφανίζεται επιτέλους και ο αγγλόφωνος Μαυριτανός., ακούει στο όνομα Μοχάμεντ όπως εκκ άλλοι , είναι καθηγητής αγγλικών παρακαλώ σε σχολείο και θα είναι μαζι μας τις επόμενες μέρες, παίρνοντας φυσικά άδεια από τη σημαία.. τη πρωτότυπο !!

Φεύγουμε προς Nouamhgar και θα διανυκτερεύσουμε στο Tiwillit..σε ελεύθερο κάμπινγκ .. και εδώ το μαρτύριο ξεκινά.. Εντάξει το γνώριζα ότι μια μέρα θα είχαμε κάμπινγκ και είχα προετοιμαστεί ..ελα σου όμως πως αναλύοντας το πρόγραμμα το Αχμετ ανέφερε πως όλες οι νύχτες μας θα είναι κατω από τα αστέρια!!!!!!!!!!!!!!
View attachment 300422 View attachment 300423 View attachment 300425 View attachment 300426 View attachment 300427 View attachment 300431 View attachment 300434 View attachment 300438
Εγώ απανωτά τα εγκεφαλικά…

Με τη βοήθεια του Μοχαμεντ που μετέφραζε, διατύπωσα τις ενστάσεις μου λέγοντας πως στο πρόγραμμα είχαμε δυο μέρες ως στέγη τον έναστρο ουρανό και τις υπόλοιπες είχαμε auberge, που ανάθεμα και αν ήξερα τι ήτανε αλλα για να το αναφέρει το πρόγραμμα έτσι και όχι free camp θεώρησα πως ήταν αλλιώς…ειχα μπει και στο ίντερνετ και είχα δει πως ήταν καλυβουλες αλλά μόνιμη κατασκευή σε σταθερό χώρο κυρίως με νερό και τουαλέτες..

Τι να μου εξηγήσει τώρα ο άνθρωπος και πως ..τη μια δεν υπάρχουν ανοικτά αυτή την εποχή τα auberge, την άλλη θα δούμε, θα κάνει προσπάθεια να αλλάξει κάτι στη διαδρομή, κάτι τα γελάκια δυο τριών που το παίζουν κατασκηνωτές και λάτρεις της φύσης έβγαλα το σκασμό και εφάρμοσα το σκάσε και κολύμπα…

Επιλέγουμε ένα ύψωμα δίπλα στο ατλαντικό να στήσουμε τις σκηνές την ώρα που έδυε ο ηλιος χαρίζοντας μια χρωματιστή παλέτα στο ουρανό και το φεγγάρι ολόγιομο να εμφανίζεται σιγά σιγά λάμπει ο ουρανός λάμπει και ο ατλαντικός…Τόσο μας συνεπήρε το όλο σκηνικό που καθίσαμε ώρες χαζεύοντας τα άστρα και ακούγοντας το τραγούδι των κυμάτων.. View attachment 300443 View attachment 300444


View attachment 300414 View attachment 300415 View attachment 300416 View attachment 300417 View attachment 300418 View attachment 300419 View attachment 300420 View attachment 300421 View attachment 300422 View attachment 300423 View attachment 300424 View attachment 300425 View attachment 300426 View attachment 300427 View attachment 300429 View attachment 300431 View attachment 300433 View attachment 300434 View attachment 300435 View attachment 300437 View attachment 300438 View attachment 300443 View attachment 300444

Η νύχτα ήταν ακριβώς όπως την είχα σκεφτεί και υπολογίσει.. εγώ να βογκώ από το πόνο πάνω στο λεπτό στρωματάκι σε κάθε γύρισμα, να επισκέπτομαι συχνά τη αμμοθυνη πίσω από τη σκηνή και να χαζεύω το φεγγάρι που μεσουρανεί λαμπρό.. Κρύο δεν είχε τις πρώτες ώρες, άλλα κατά τις 3 τα ξημερώματα και στον υπνόσακο μπήκα που τον είχα ως ως μαξιλάρι και φλις φόρεσα και τα σεντονακια που είχα φέρει χρησιμοποίησα..

6 το πρωί εγερτήριο….πλύσιμο με μαντηλάκια, και εμφιαλωμένο νερό . Τρώμε το πρωινό μας απολαμβάνοντας μια υπέροχη πολύχρωμη ανατολή. .μαζεύομαι σκηνές και πράγματα, βοηθούμε στο φόρτωμα και ξεκινάμε μια πρωινή βόλτα στη παραλία. .Στο πέρασμα μας ενοχλούνται τα γλαροπούλια ,που ξεσηκώνονται σε ένα σύννεφο χορού, ενώ το κύμα καλύπτει τις ρόδες των τζιπ που προπορεύονται.. Περπατήσαμε γύρω στο μισάωρο μέχρι να φτάσουμε το σημείο που είχαν σταματήσει τα αυτοκίνητα. View attachment 300481 View attachment 300482 View attachment 300483 View attachment 300483 View attachment 300484 View attachment 300485 View attachment 300486 View attachment 300487

Η πορεία μας σήμερα είναι για Bennichab μια πολύ ωραία περιοχή που θα μας χαρίσει λίγα από τα πιο υπέροχα τοπία της χώρας. Δεν χορταίνει το μάτι μας αυτήν την απεραντοσύνη της ξηρασίας, της άμμου της πέτρας και στο βάθος οι αμμοθύνες. Είμαστε οι μόνοι που διασχίζουμε αυτή την απεραντοσύνη , εμείς και περιπλανώμενες καμήλες που ψάχνουν φαί και νερό .

Ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο κινέζικης κατασκευής που χρησιμοποιήθηκε από τους κινέζους εργάτες οδοποιίας , θα γίνει ο χώρος του εστίασης για το μεσημεριανό μας. View attachment 300495 View attachment 300496 View attachment 300497


Αρκετά από τα δωμάτια έχουν λεηλατηθεί και άλλα έχουν καταπατηθεί από αιγοπρόβατα αλλά όσα διατηρούνται ακόμη δίνουν στους τουρίστες και περαστικούς ένα μέρος κατάλληλο για διαμονή αποφεύγοντας το καυτό ήλιο, τη ζέστη και την αμμο.

Ο Αχμέτ και οι οδηγοί ανάβουν φωτιά και ετοιμάζουν το φαγητό.. Μονοτονία μενού, σαλάτα , φρούτα και τσάι η καφές…αλλά ο ενθουσιασμός μεγάλος ..

Φεύγουμε.. τα τζιπ χύνονται οργώνοντας την έρημο. .η εικόνα μια.. έρημος, βρίσκεσαι στο αχανές, διασχίζεις μια απεραντοσύνη άμμου πέτρας , πέτρας άμμου. .εμείς και το απέραντο, εμείς και τρεις μηχανόβιοι που φάνηκαν μέσα σε ενα σύννεφο σκόνης και χάθηκαν ξαφνικά. . View attachment 300498 View attachment 300499

Με τέτοια κτυπήματα λακκούβες και πέτρες δεν αποφύγαμε το σκάσιμο λάστιχου στο δικό μας τζιπ.. Οι οδηγοί αλληλοβοηθιούνται και έτσι σε ελάχιστη ώρα μπήκαμε ξανά στο κατακτύπι.

Απορώ τι θα κάνουμε αν ξαναπαθουμε λάστιχο στη μέση του πουθενά δεδομένου πως μια ρεζέρβα είχε το τζιπ..

-Μα κάτι απορίες που σε πιάνουν ώρες ώρες λέει η Όλγα..

-Ε καλα θα βρούμε καμήλες τότε. .τόσες πάνε και έρχονται κατά καιρούς..

Θα περνάγαμε από ένα υδραγωγείο και ένα ορυχείο..

Στα δεξιά κάποια στιγμή βλέπω να ξεφυτρώνει μια οαση.. δέντρα , δροσιά.. ωραία θα σταματήσουμε..αμ δε.. προσπερνάμε παλι με ταχύτητες Χάμιλτον αυτή τη φορα, που σημαίνει φάε τη σκόνη μου…

Ο καθηγητής-ξεναγός ( που είναι πια μόνιμος συνεπιβάτης του τζιπ νούμερο 2)μου λέει πως περάσαμε τη πηγή από όπου πηγάζει το νερό που πίνουμε..

-Μα είχαμε πει ότι θα σταματάγαμε..

-Ξεείπαμε λέει η Όλγα..

Ρε εσείς λέω, εδώ όλα θα τα δούμε τρέχοντας .Δεν σταματήσαμε στο πάρκο, δεν έχουμε σταματήσει έστω να πατήσουμε το ποδαράκι μας πάνω σε ένα αμμόλοφο που τόσους συναντήσαμε στο δρόμο , δεν σταματήσαμε στο υδραγωγείο, δεν σταματάμε στο ορυχείο που είναι τώρα δίπλα, περνάμε τώρα… φωνάζω .. τι συμβαίνει?

-Λες να τελειώσουν οι αμμόλοφοι?

-Που να ξέρω? Μπας και εχω ξαναέλθει?

Τουλάχιστον μας είπε ο Μοχάμεντ πως είναι ένα παλιό ορυχείο ασημιού. Η χώρα εχει ασήμι, χρυσό, σίδηρο και τώρα ανακάλυψαν και αέριο και πετρέλαιο στα χωρικά τους ύδατα.. περιμένουν και αυτοί με ανυπομονησία να πλουτίσουν κάποιοι σίγουρα αλλά να έχουν και μια καλύτερη ζωή οι περισσότεροι..

-Σιγουρα ρωτω?

-Ναι λέει , ο πρόεδρος μας είναι πολύ καλός, στέκεται πάνω στα προβλήματα του τόπου, χτιζει νεα σχολεία και νοσοκομεία..

-Νάτος και ετούτος φιλοκυβερνητικός..

-Μα δεν προέρχεται από στρατιωτική υπηρεσία? Δεν ήταν το δεξί χέρι του προηγούμενου ,που ειχε πάρει την εξουσία πραξικοματικά από τον προγενέστερο ,που και εκείνος με τη σειρά του είχε κάνει πραξικόπημα?

Εδώ η χώρα κάθε χρόνο βίωνε και από ένα πραξικόπημα και κατάντησε στο τέλος οι πρόεδροι να ήταν όλοι στρατιωτικοί..

-Ναι λέει αλλά τούτος βγήκε με εκλογές , εχει εμπειρία και όρεξη να σταθεί στο λαό του..

-Το ευχόμαστε..

Προχωράμε διασχίζοντας ένα wadi χουρμαδιές. Πολλές χουρμαδιές.. Μόνο χουρμαδιές και ελάχιστους κατοίκους, τα σπίτια κλειστά και άδεια. .Ο καθηγητής μας ενημερώνει ότι εδώ το χωρίο σφίγγει από ζωη μόνο από Ιούνιο -Ιούλιο τη εποχή της συγκομιδής των χουρμάδων, όλο τον άλλο καιρό βρίσκονται στη πόλη η στα πιο μεγάλα κέντρα για άλλες δουλειές. View attachment 300501 View attachment 300502

Ένα μικρο αναπήδημα του τζιπ και ωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω βγαινει από το στόμα μας..

Μπροστά μας αμμόλοφοι δυο χρωμάτων , αμμόλοφοι λευκοί και σοκολατί… View attachment 300506 View attachment 300507 View attachment 300509 View attachment 300511 View attachment 300512

-Αν δεν σταματήσουμε και τώρα κάνω φόνο ..Μοχάμεντ κάνε σήματα στους άλλους δεν ξέρω πως, κάνε καπνό κάνε μορς να σταματήσουν αλλιώς καπουτ!

Τίποτα από όλα αυτά δεν χρειάστηκε.. Τα τζίπ πήραν κυκλικά θέση και πριν προλάβουν να σβήσουν οι μηχανές εγώ είχα πηδήξει έξω..

Τι θέαμα, τι εικόνα!

Μα που είμαστε λέι η Σοφία του 3 τζιπ? Κάθε μέρα και μια αποκάλυψη, τι θεϊκό!

-Τι ομορφιά ετούτη.. χάνεσαι χάνεται το βλέμμα, χάνεται ο νους. . περπατάς και γίνεσαι κόκκος, γονατίζεις και λές και μπαίνεις στα έγκατα της γής, και δεν θες να σηκωθείς μπας και αντικρύσεις τη ασκήμια του κόσμου .

Χαθήκαμε μόνο το κλικ των μηχανών διατάραζε το τοπίο. .Οι οδηγοί γύρω γονατιστοί στο καθιερωμένο προσκύνημα τους στο Αλλαχ..

View attachment 300481 View attachment 300482 View attachment 300483 View attachment 300484 View attachment 300485 View attachment 300486 View attachment 300487 View attachment 300488 View attachment 300489 View attachment 300490 View attachment 300491 View attachment 300492 View attachment 300493 View attachment 300494 View attachment 300495 View attachment 300496 View attachment 300497 View attachment 300498 View attachment 300499 View attachment 300500 View attachment 300501 View attachment 300502 View attachment 300503 View attachment 300504 View attachment 300505 View attachment 300506 View attachment 300507 View attachment 300508 View attachment 300509 View attachment 300510 View attachment 300511 View attachment 300512 View attachment 300513

Βρήκαμε ένα αμμόλοφο 55 μέτρων ψηλό για να κατασκηνώσουμε στη βάση του ..Ξεφορτώσαμε τα τραπέζια τις καρέκλες και τις σκηνές ..Σήμερα βοηθήσαμε στο στήσιμο των σκηνών μιας και χθες πήραμε εντατικά μαθήματα κυρίως πως μπαίνει το δεύτερο αδιάβροχο κάλυμμα.

Η τέντα κουζίνα στήθηκε και άναψε η φωτιά.. ώρα για το τσαι μας..

Τα κορίτσια του ορειβατικού ανέβηκαν στη κορυφή του αμμολόφου να πάρουν μια πανοραμική θέα.. εγώ από τη βάση κουνώ μαντήλι…δεν είναι για εμένα αυτές οι ταρζανιές.. View attachment 300538 View attachment 300539 View attachment 300542 View attachment 300552 View attachment 300553 View attachment 300547

Ο ήλιος χάνεται χωρίς βιασύνη πίσω από τις χουρμαδιές είναι η ώρα που νιώθεις ότι αιωρείσαι που αφήνεις τις έγνοιες, τα προβλήματα , που αδειάζεις .Στρώθηκε το τραπέζι. .Για απόψε δεν είναι απαραίτητο το ηλιακό πάνελ και φως, έχουμε αυτό το υπέροχο φως του φεγγαριού….Το μενού σούπα. .τώρα πόσες πιθανότητες έχεις να θέλεις λεμόνι στη σούπα και να βρεις?

Καμμιά θα μου πείτε….Και όμως, η καλη Βούλα βρήκε τα λεμόνια στο ψυγείο της και είπε δεν βαριέσαι ας τα πάρω που ξέρεις??

Έτσι νοστιμίσαμε τη σούπα μας και τα λαχανικά μπλουμ που σερβιριστηκαν ως δεύτερο πιάτο.. ο καημένος ο Αχμετ κάνει ότι μπορεί.. αλλά ως σεφ σίγουρα θα αποκλειστεί από το πρώτο γύρο σε διαγωνισμό μαγειρικής.

Γύρω από τη φωτιά προσπαθούμε να λύσουμε το πρόβλημα της απλυσιάς μας .. Προτείνουμε στο Αχμετ για αύριο στο Ανταρ να βρούμε ένα ξενοδοχείο, μια πανσιόν οτιδήποτε με προϋπόθεση να υπάρχει τρεχούμενο νερό και ηλεκτρισμός, πρέπει να βγάλουμε λίγη αμουτσα και ιδρώτα από πάνω μας και να φορτίσου με τις μπαταρίες των μηχανών.. Εκείνος υποσχέθηκε ότι θα το τακτοποιήσει και εμείς αρχίσαμε τα γέλια και τα πειράγματα στη παράκληση της θεσσαλονικιας φίλης Μαρίας που ζητά μονόκλινο…η φίλη μας λοιπόν που δεν τη φωνάζουμε με το όνομα της αλλά με το μεγαλοκυρα, μιας και οι απαιτήσεις της αλλά και η άνεση που έχει στη διαβίωση της μας παρακίνησε να της δώσουμε αυτό το χαρακτηρισμό, που τον έχει αποδεχτεί πλήρως σε όλα τα ταξίδια μας.. Περνάμε στιγμές γέλιου όταν διηγούμαστε το πως διαχειριζόμαστε τις δυσκολίες. .Η μεγαλοκυρα μας κάνει να λυνόμαστε στα γέλια αλλά είναι γεγονός πως αν ήμουν στο ίδιο τζιπ μαζί της θα μουρμουρίζαμε και οι δυο, η μια για τα πεντάστερα , η άλλη για τη κοκκυγοδυνια και τη έλλειψη νερού και η έκρηξη θα ήταν γεγονός.. Εγώ όμως στο τζιπ είμαι με την αγία Όλγα και τη οσία Βούλα ήρεμες χαλαρές οπότε δεν έχω κάποια να με σεκοντάρει…

Πάμε για ύπνο …η νύχτα όπως και η χθεσινή.. ,σκηνη-αμμολοφος, σκηνή αμμόλοφος..

Το ξυπνητήρι στις 6 ακριβώς. . Ετοιμάζουμε βαλίτσες και μέχρι να ετοιμαστεί το πρωινό απολαμβάνουμε τις τελευταίες στιγμές ζωής του φεγγαριού στον ουρανό ενώ ο ήλιος έχει κάνει την εμφάνιση του .. Τι χρώμα, τι σκηνικό.. στο ουρανό ταυτόχρονα φεγγάρι και ήλιος.. View attachment 300545 View attachment 300557

Μαζεύομε και φορτώνουμε τα πράγματα στα τζιπ..

Φεύγομε πάλι μέσα από τις δίχρωμες αμμοθύνες με κατεύθυνση το wadi Qued ..`

H διαδρομή μέσα από πετρώδεις εκτάσεις κα ερημο..

View attachment 300538 View attachment 300539 View attachment 300540 View attachment 300542 View attachment 300543 View attachment 300544 View attachment 300545 View attachment 300546 View attachment 300547 View attachment 300548 View attachment 300549 View attachment 300551 View attachment 300552 View attachment 300553 View attachment 300554 View attachment 300555 View attachment 300556 View attachment 300557

H διαδρομή μέσα από πετρώδεις εκτάσεις και έρημο τα αυτοκίνητα δεινοπαθούν στην κυριολεξία. Ενημερώνω το δάσκαλο για ένα παράξενο θόρυβο που εντοπίζω στο αυτοκίνητο. .εκείνος γουρλώνει τα μάτια από έκπληξη κάτι λέει στο οδηγό που με τη σειρά του σκάει ένα τζοκοντέζικο χαμόγελο.. τύπου ήλθε και η ευρωπαία να μας πει για τα γονικά μας.

-Σε έγραψαν Μουλού λέει η Όλγα...

Ε καλά…ίδωμεν

Τι ίδωμεν που σε είκοσι λεπτά το τζιπ ανάβει…Μαζεύονται οι οδηγοί να λύσουν το πρόβλημα..

-Νο Μπινγκ προμπλεμ..

-Μακάρι ..

Μετα από κάτι κτυπήματα, μετα από αφαίρεση και άλλου αέρα από τα λάστιχα ξαναπαίρνουμε τον πετροδρομο

Αισθανόμαστε οι μόνοι επισκέπτες αυτής της ερήμου, οι μόνοι και οι τυχεροί...
Σε ένα χωριό σταματήσαμε για προμήθειες.. Γίναμε το θέατρο του χωριού..
View attachment 300680 View attachment 300681 View attachment 300682 View attachment 300683 Δυο τρια 13 χρονα αγοράκια σε τέλεια αγγλικά, αργκο αγγλικά την πέφτουν στην Ιωάννα, πάρα τρίχα γλυτώσαμε το διπλωματικό επισοδειο..,Στο μαγαζί τύπου σούπερ μάρκετ βρήκαν οι κοπέλες μια κυρία που δεν μπορούσε να περπατήσει.. Με φωνάζουν πάνω στην ώρα που θα χαστούκιζα τα κωλόπαιδα..
Οση ώρα ασχολούμουν με τη γυναίκα έγινε ουρά εξω από το μαγαζί , κάποιοι απο προσποίηση κάποιοι με περιέργεια..που και σε αυτη τη περίπτωση τη πλήρωσε γατα..

Μπήκαμε στο φαράγγι που μας οδηγεί στο Αzougui.. Χιλιάδες χουρμαδιές , καλλιέργειες με σύστημα άρδευσης γιατί έτσι μόνο έχεις παραγωγή.. .Οσες χουρμαδιές αφέθηκαν στις ορέξεις της φύσης και στα χέρια του Αλλάχ είναι κατάξερες.. ούτε φύλο ..ο θεός της βροχής τις εγκατέλειψε..

Μια μικρή ανηφόρα και νασου μπρος μας να κυλά ένα μικρό ποτάμι με πεντακάθαρα κρύα νερά. Μια δροσερή νότα στη τόση ξηρασία ..Ενοχλήσαμε τις καμήλες που ήλθαν οι καημένες να δροσιστούν.., απομακρυνθήκαν αφήνοντάς μας ελεύθερο το πεδίο.. View attachment 300658 View attachment 300659 View attachment 300660
Ο καθηγητής έκανε τις βουτιές του, εγώ τσαλαβουτούσα πάνω κάτω απολαμβάνοντας το αεράκι ( δυνατό) και οι άλλοι οδηγοί έστησαν τη τέντα για να φάμε εδώ για μεσημέρι..

Το μενού σαλάτα με άμμο, μιας και λύσσαξε να φυσά με το που καθίσαμε να φάμε..

Φεύγουμε για Ατάρ ..μια πόλη του ομώνυμου οροπεδίου Ατάρ σήμερα είναι γνωστό στους επισκέπτες ως η είσοδος για τις δύο διάσημες αρχαίες πόλεις Quadane και Chinquetti μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco

.Στο Αταρ επίσης κατέφθαναν και τα αυτοκίνητα του πιο διάσημου ράλι Παρίσι Ντακάρ την εποχή της διεξαγωγής του…

Εδώ εμείς θα ψάξουμε για κατάλυμα με νερό..
View attachment 300661
Δεν περιπλανηθήκαμε και πολύ ..Μια σιδερόπορτα ανοίγει και μπαίνουμε σε μια αυλή



View attachment 300664 View attachment 300678 ..Στη μια πλευρά είναι στημένες μικρές ψάθινες καλύβες με την είσοδο μικροσκοπική που για να μπεις ερπεσαι και ένα πανί που ανεμίζει στον αέρα για πόρτα. Κατάχαμά δυο λεπτά στρωματακια. Δεν χωρά παρα μόνο ένα άτομο με μια βαλίτσα. .όρθιος δε δεν στέκεσαι…ξάπλα η γονατιστός/.

.Η μεγαλοκυρα ζήτησε μονόκλινο…τα γέλια μας ακούστηκαν ίσαμε τα Χανιά.. αλλά λόγω της δικής της πρότασης πήραμε όλες μονόκλινη καλύβα και πληρώσαμε διαφορά 8 ευρώ το άτομο..

Στα αριστερά ευτυχώς υπάρχουν 4 μπάνια και τουαλέτες φυσιολογικού μεγέθους.

Ξεφορτώνουμε τις βαλίτσες.. , θα φύγουμε για το Azougui που βρίσκεται στα 6 χιλιόμετρα από το Αταρ θα ξεναγηθούμε στο αρχαιολογικό χώρο και γυρίσουμε πίσω να πλυθούμε σαν άνθρωποι χωρίς βιασύνη..

Το τζιπ μας με το νο μπιγκ προμπλεμ βογκά ..και βογκά πολύ..

-Βρε θα διαλυθεί καλέ.. αλλά που. .μόνο γελάκια..

-Ε καλά δεν είναι και δικό μου να σκάσω,..

Από ψηλά το δρόμο το Azougui φαίνεται να πνίγεται στη άμμο, γύρω του αμμοθύνες και ένα φαράγγι με χουρμαδιές και φοίνικες κατά μήκος του wad Tayarit που αριθμούν 20.000 δένδρα!

Τον 11 αιώνα αποτελούσε τη βάση της δυναστείας των Αλμοραβιδων , που εκτεινετο από τη αυτοκρατορία της Γκάνας , στο Μαρόκο και την Ιβηρική Χερσόνησο View attachment 300666 View attachment 300667 View attachment 300668 View attachment 300668 View attachment 300671 View attachment 300672

.Ο αρχαιολογικός χώρος είναι ένα φρούριο χτισμένο σε ξηρή πέτρα με έναν τοίχο που το περιβάλλει και με πολλές παραχωρήσεις. Γύρω από το φρούριο είναι τα νεότερα κτίσματα του χωριού, υπάρχουν και δύο auberge κλειστά βέβαια . Εδώ θα στήναμε απόψε το τσαντίρι μας αν δεν βρίσκαμε που την κεφαλήν κλιναι στο Αταρ..

Παιδιά εμφανίζονται από το πουθενά, χοροπηδούν γύρω μας , μας κοιτούν περίεργα ..Κική και Σοφία τους χαρίζουν καραμέλες και γλυκά..

Επιστροφή στις καλύβες μας..

Επιτέλους ζεστό νερό , πολύ νερό για να έλθουνε στα ίσα μας και στα καθαρά μας…

Επιτέλους ένα φαγητό έργο θεού που δεν είναι άλλο από πατάτες τηγανητές και κοτόπουλο και επιτέλους δυο παρτίδες μπιριμπα με τα κορίτσια, ταίρι μου η Σοφία, ενάντια στη Όλγα και Ιωάννα…τις τσακίσαμε…

Πήγαμε αργά για ύπνο…χαρτόμουτρα βλέπεις…..

View attachment 300657 View attachment 300658 View attachment 300659 View attachment 300660 View attachment 300661 View attachment 300662 View attachment 300663 View attachment 300664 View attachment 300665 View attachment 300666 View attachment 300667 View attachment 300668 View attachment 300669 View attachment 300670 View attachment 300671 View attachment 300672 View attachment 300677 View attachment 300678 View attachment 300679 View attachment 300680 View attachment 300681 View attachment 300682

ο πρωί ήλθαν τα νέα πως το δικό μας τζιπ ξεψύχησε τελικά αλλα και το πρώτο τζιπ είχε κάτι προβλήματα.…Έγινε αντικατάσταση και των δύο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα που είναι να απορείς πρώτον που τα βρίσκουν και δεύτερον αν είναι σοι… δεδομένου πως στη χώρα κυκλοφορεί όλος ο σάπιος χιλιοτρακαρισμένος στόλος της μερσεντες ..Τα αυτοκίνητα με το ζόρι τσουλάνε στο δρόμο, συναρμολογούμενα με κάθε είδος υλικό, ταινία, σκοινιά, μπαλώματα..

Φεύγουμε για τη κεντρική αγορά για προμήθειες. Στενά δρομάκια με πάγκους και μαγαζιά που πουλούν φρούτα, λαχανικά, κουζινικα, τα ρούχα βρίσκονται κατάχαμα στοιβαγμένα η απλωμένα, ευκολία στο να επιλέξεις είδος, χρώμα και μέγεθος, για στυλ τώρα άστο να πάει.., αποτελούν τη κεντρική αγορά του Αταρ. Στο δίπλα οικόπεδο τα συγκεντρωμένα μαγαζιά πουλούν μόνο είδη τέχνης και σουβενίρ. Δεν με εντυπωσίασε τίποτα, ενώ οι άλλες ψωνίζουν με μανία, μέχρι ασημένια κουταλάκια τις είδα να παζαρεύουν σκληρά και από τα χαμόγελα κατάλαβα πως νίκησαν την κάθε αντίσταση του πωλητή. .τον κακόμοιρο με ποιες έμπλεξε.. Ακόμη και εγώ ντρέπομαι πολλές φορές για το θράσος και τη καπατσοσύνη τους. Έχουν μια αλάνθαστη στρατηγική που πιάνει πάντα.. Λυπάμαι όποιο πέσει στα χέρια τους.. View attachment 300749 View attachment 300750 View attachment 300751 View attachment 300752 View attachment 300753

Έψαξα για πετρώματα που έχω μια μανία, αλλά δεν βρήκα τίποτα ενδιαφέρον,. Ίσως θα είναι πιο εύκολο να βρω μόνη μου στο μάτι της ερήμου που θα το επισκεφτούμε σύντομα. Βλέπω τη Μαρία που όλες τις μέρες περπατά σκυφτή όλο κάτι χώνει στις τσέπες. .έχει μαζέψει του κόσμου τις πέτρες .., αλλά μικρούλες που μπορούν να κρυφτούν εύκολα ανάμεσα σε ρούχα. μπας και απαγορεύεται όπως πέρυσι στο Σουδάν που δεν μπορέσαμε να τις πάρουμε και εχω μέγα καημό ακόμη στη θύμηση τους..

Φεύγουμε από Αταρ .Διασχίζουμε τεράστιες εκτάσεις από πέτρα μέσα σε μια ομίχλη που δημιουργεί ένα απόκοσμο σκηνικό. Συχνές στάσεις για φωτογραφίες . View attachment 300754 View attachment 300755 View attachment 300757

Ανηφορίζουμε ένα φιδίσιο δρόμο Ampijiar plateau. Ένας πολύ δύσκολος και επικίνδυνος δρόμος από ροζ , καφέ και γκρι ψαμμίτη που αποσπάται πολύ εύκολα σε κάθε δυνατό φύσημα του αέρα και δυνατής βροχής. Απολαμβάνουμε το αέρα και το άγριο επιβλητικό σκηνικό που μας περιβάλλει. .Στη βάση αυτών των απόκρημνων βράχων σχηματίζεται μια κοιλάδα, μια κοιλάδα χωρίς ζωή που διαβρώνεται όλο και πιο πολύ από τη βροχή. Αν και επικίνδυνος αυτός είναι ο κύριος δρόμοςoς προς Quadane και Chinquetti…. Η κυβέρνηση σκέφτεται τη διάνοιξη ενός άλλου δρόμου λιγότερο επικίνδυνος. View attachment 300759 View attachment 300759 View attachment 300760

Ερημιά απέραντη και στο πουθενά βρήκαμε να στρίψουμε κάπου αριστερά.. Ακροβατούμε στα βράχια. Στα αριστερά ένα μικρο περιφραγμένο χωράφι που χρησιμοποιείται για κατασκήνωση και ένα μικρομάγαζο .΄Οι μόνοι κάτοικοι και ιδιοκτήτες ένα γέρικο ζευγάρι , εκεινη πουλά σουβενίρ και εκείνος ξεναγεί τους επισκέπτες στις βραχογραφίες που βρίσκονται κοντα..
View attachment 300761 View attachment 300762
Γνωρίζονται με τους οδηγούς μας που τους προσφέρουν φρεσκοαρμεγμενο καμηλίσιο γάλα.

Στη σκια ενός πελώριου βράχου θα ξεκουραστούμε και θα φάμε . View attachment 300766 View attachment 300768 View attachment 300770

, Απίστευτες εικόνες,, απίστευτη ομορφιά.. Το μάτι χάνεται .Στο βάθος μέσα από το καφετί χρώμα των πετρωμάτων, διακρίνεται ένα κάστρο -φρούριο χτισμένο από τους Γάλλους, που δυστυχώς δεν είναι επισκέψιμο με αυτοκίνητο λόγω της καταστροφής του δρόμου, μόνο με πεζοπορία αλλα πολλών χιλιομέτρων.. Ο γεράκος που ζει εδώ μας πλησιάζει , είναι έτοιμος για ξενάγηση. Ντυμένος με καφέ ριγέ ρούχα και ανάλογο τουρμπάνι στο κεφάλι εχει περάσει σταυρωτά στους ώμους μια τσαντούλα όλα τα λεφτά…μια μπλε σιελ τσάντα κοριτσίστικη με μια νεράιδα ζωγραφιά τύπου μπιλλι μπο…πολύ προχω στιλιστικα, σιγουρα θα ζήλευε ο Γαβαλάς .Οδηγηθήκαμε μέσα από βράχια και στενά περάσματα φτάνοντας στη βάση ενός βράχου όπου υπήρχαν βραχογραφίες νεολιθικής περιόδου,.., όχι πολλές αλλά είναι στοιχείο ότι εδώ υπήρχε ζωή.. Αν θυμάμαι καλά το όνομα είναι καταφύγιο Agrour rock Paintings..
View attachment 300772 View attachment 300775 View attachment 300774
Επιστρέψαμε στη σκιά του βράχου και βρήκαμε στρωμένο το τραπέζι για φαγητό. .και για σήμερα τρώμε ριζοσαλατα με τόνο…α α α και κάτι ελίτσες, νόστιμες ήτανε...ευτυχώς που έχουμε πολύ και νόστιμο ψωμί…

Φεύγουμε για Quadane…

View attachment 300749 View attachment 300750 View attachment 300751 View attachment 300752 View attachment 300753 View attachment 300754 View attachment 300755 View attachment 300756 View attachment 300757 View attachment 300758 View attachment 300759 View attachment 300760 View attachment 300761 View attachment 300762 View attachment 300763 View attachment 300764 View attachment 300766 View attachment 300767 View attachment 300768 View attachment 300769 View attachment 300770 View attachment 300771 View attachment 300772 View attachment 300773 View attachment 300774 View attachment 300775

Φεύγουμε για Quadane…διασχίζοντας και πάλι τις τεράστιες πετρώδεις εκτάσεις .Συντροφιά μας το σύννεφο σκόνης , κάποιες ακακίες που επιμένουν να ζουν παρα τη ξηρασία, τις αρχόντισσές της ερήμου τις καμήλες, που νωχελικά περπατούν λες και δεν πτοούνται από τίποτα αν και αρκετοί σκελετοί σκορπισμένοι στο δρόμο δηλώνουν πως και για αυτές ο τόπος και οι συνθήκες είναι πολύ σκληρές εως θανατηφόρες.. View attachment 300784 View attachment 300785 View attachment 300787

Το τέλος του πέτρινου πλατό σημαίνει ανακούφιση από την κοκκυγοδυνια μου. ,.επιτέλους πέφτουμε στα μαλακά, σε μια θάλασσα άμμου και εμείς χανόμαστε στο βαθύ καφέ της. .Κάθε φορά που σωματικά φτάνω στα όρια μου σφίγγοντας τα χείλη από το πόνο κάνοντας αιωνίους όρκους και κατάρες, με το που αντικρύζω αυτές τις εικόνες, αυτη τη αμμοθάλασσα αυτή τη αποκοσμια, ξανακάνω ρισταρτ. .Πόσες εικόνες πιά, πόση ομορφιά μπορεί να χωρέσει στη μνήμη, πόσα συναισθήματα και έντονα, πόσα ερωτηματικά, πόσες διαπιστώσεις για τη διαφορετικότητα της δίκης μας καθημερινής ζωής. View attachment 300788

Quadane . μια πόλη μνημείο παγκόσμιας κληρονομίας της Unesco χωμένη στη αγκαλιά της Σαχάρα.. Η παλιά πόλη χτισμένη μάλλον από τους Πορτογάλους το 1487 ( αβέβαιη η πρώιμη ιστορία της πόλης) υπήρξε ένα σημαντικός σταθμός εμπορίας χρυσού , αλατιού και σκλάβων…

Η πόλη έπεσε το 16 αιώνα και τα ερείπια της που βρίσκονται σχεδόν άθικτα είναι η κληρονομιά της ανθρωπότητας…Λίγο πιο έξω από τα τείχη και τη πύλη της παλιάς πόλης, ένας νέος οικισμός έχει αναπτυχθεί..

Το έντονο φως του ήλιου μας εμποδίζει να δούμε καθαρά τα ερείπια .Μπαίνουμε στο χώρο από την πάνω είσοδο που βρίσκεται δίπλα στο νέο τζαμί. Ένας νεαρός αναλαμβάνει τη ξενάγηση μέσα στη παλιά πόλη..

Εδώ μαθαίνουμε πως το χωρίο χτίστηκε το 1141 πάνω στο λόφο λόφο από λάσπη και πέτρα. Υπήρξε ένα οχυρό και κεντρικός σταθμός καμήλων προϊόντων που έρχονταν από Μάλι με προορισμό το Μαρόκο και Καιρο και το αντίθετο.. Για 400 χρόνια ευημερία , πλούτος ήταν διασφαλισμένος στους 10.000 κατοίκους. View attachment 300794 View attachment 300797 View attachment 300801 View attachment 300794 Υπήρχαν βέβαια και οι εχθρικές διαθέσεις από γείτονες αλλά η καλή στρατηγική θέση η καλή προετοιμασία και αντίσταση δεν κατάφεραν να τους νικήσουν .. Αυτό που νίκησε και έφερε τη καταστροφή και παρακμή, αναγκάζοντας τους κατοίκους να εγκαταλείψουν τη πόλη, ήταν τα 3 κακά της ερήμου που ήταν, οι αμμοθύελλες, τα σκουλήκια που ρήμαξαν τις στέγες και η πλημμύρες των δύο ποταμών που βρίσκονται στη βάση των τοιχίων της πόλης… View attachment 300841 View attachment 300843 View attachment 300844 View attachment 300804 Περνάμε ανάμεσα σε παλιές κατοικίες, υδραγωγεία, τζαμιά, σχολεία , λουτρά, οχυρά, φυλάκια..Απο την κορυφή βλέπουμε το πόλη που απλώνεται κάτω και τα εξωτερικά τοιχία , το μόνο έργο που αποκατάστησε η Unesco. . όπως τους να τοποθετήσει ξεναγό, να εφαρμόσει ωράριο επισκεψιμότητας, αυτό που δεν έκανε ήταν να αποτρέψει να γίνει ένα κομμάτι του φρουρίου παζάρι… Ξάφνου μπροστά μας πολύχρωμα υφάσματα είναι κρεμασμένα στους τοίχους, σουβενίρ απλωμένα στο χώμα και δεκάδες γυναίκες να σου διαπερνούν το μυαλό φωνάζοντας διαλαλώντας τη πραμάτειας τους και να σε σπρώχνουν στο δικό τους μαγαζάκι.. View attachment 300806

Τα κορίτσια δεν έχασαν καιρό αγοράζοντας φουλάρια τα οποία είναι με τρύπες, οι άκρες είναι χυτές και σχισμένες.. αυτό το γνωρίζαμε από την αρχή αλλά δεν βαριέσαι έτσι για να τονωθεί η τοπική οικονομία. .,εγώ ΄τώρα να πάρω τρύπια υφάσματα να τα μεταφέρω στο σπίτι για να τα πετάξω ε δεν το κάνω, αν και η Σοφία μου λέει ότι θα τα μπαλώσει εκείνη και θα μου τα στείλει, αλλα ακόμη δεν πείστηκα για τη ποιότητα και χρηστικότητα τους..

.Αν και η ώρα είναι περασμένη, απόγευμα πια, ο ήλιος μας κτυπά ανελέητα..

Έχουμε καταναλώσει μεγάλες ποσότητες νερού με όλες τις συνέπειες και είμαστε σε ένα διαρκές ψάξιμο δένδρου-τουαλέτας η αμμόλοφου-τουαλέτας.. View attachment 300814 View attachment 300815 View attachment 300817 View attachment 300818 View attachment 300819 View attachment 300822 View attachment 300820

Απόψε θα κοιμηθούμε κάτω από τα αστέρια και ψάχνουμε το κατάλληλο χώρο.. στρίβουμε δεξιά και φεύγομε εξω από το χωριό. Ανάμεσα σε βραχώδη λόφους βρίσκομαι μια άπλα για να στήσουμε τις σκηνές. Πρέπει να είναι κοίτη η χώρος συγκέντρωσης νερών στη περίοδο των βροχών. .Ελπιζω να μην έχουμε κανένα βροχερό απρόοπτο και τρέχουμε..

Επιλέγω να στήσω τη σκηνή οσο κοντά γίνεται σε ένα δένδρο… Η Ιωάννα απομακρύνεται αρκετά για να μην μας ενοχλεί λόγω ροχαλητού και η Μαρία για να μην την ενοχλούμε από το θόρυβο των μετακινήσεων μας μάλλον..

Η μεγαλοκυρα είναι λιγο πιο στη μπροστά σκηνή και σκέφτεται τρόπους να βγαίνει λιγότερες φορές για τουαλέτα…το τι εχει σκεφτεί είναι απίστευτο…

-Ρε Μαράκι τουλάχιστον εχεις μονόκλινο και πεντεστερο κοίτα κάτω από πόσα αστέρια είσαι..

Ένας αέρας δυναμικά κάνει την παρουσία του..

Το τραπέζι στήνεται για το πιο απαίσιο φαγητό που εχω δοκιμάσει ποτέ. .Κάτι μακαρόνια τόσο λιωμένα που είναι σαν να τρως αλεύρι με μια σάλτσα ντομάτας και κρεμμύδι.. Κοροϊδεύουμε την Ιωάννα η οποία είναι η μόνη που εκθειάζει τη μαγειρική του Αχμετ..

-Ρε εσυ και σκατα να σου δώσουν θα πεις ότι είναι τέλεια!!!!!!

Ανάβουμε φωτιές για την ιεροτελεστία του τσαγιού. .Και εκει που νομίζαμε πως είμαστε μόνοι, νασου και εμφανίζονται 4 γυναίκες με την πραμάτειας τους,.

-Ρε εσεις κατάλαβαν πως αγοράζετε τα πάντα και έρχονται και κατ οικον.

Κάνουν παζάρια υπο το φως των φακών. .Αυτή τη φορά ενέδωσα και εγώ αγοράζοντας ένα ύφασμα με τρύπες εννοείται αλλά θα μου το φτιάξει η Σοφία.

Κερνάμε τσάι τις γυναίκες που άναψαν και εκείνες τη δική τους φωτιά ..

Μάλλον θα κατασκηνώσουν μαζί μας ετσι για να κάνουμε και τα πρωινά μας ψώνια..

Μια παρέα αγοριών πλησιάζει.. είμαστε για αυτούς το τσίρκο? Το θέατρο ?και μας αποθανατίζουν με τα κινητά τους..

Ξάφνου μια γυναίκα αρχίζει να κτυπά ένα ξύλινο κιβώτιο με ρυθμό.. και αρχίζει ο χορός..

Η μεγαλοκυρα ντύνεται με τη στολή που είχε αγοράσει και μπαίνει στο χορό μαζί με το Αχμέτ και το Μοχαμεντ ..Άρχισε το πανήγυρι που κράτησε για αρκετή ώρα μέχρι που και τα κορίτσια χόρεψαν ελληνικούς χορούς ετσι για ανταλλαγή μουσικοχορευτικής κουλτούρας.. Ευτυχώς γελάσαμε πολύ γιατι η νύχτα ήταν απλά τραγική..

Ο αέρας λυσσομανούσε, σήκωνε τη σκηνή και ένα βουητό που νόμιζες ήλθε το τέλος του κόσμου.. το σκοτάδι πυκνό αφου το φεγγάρι έκανε την εμφάνιση του στις 11.

Εγω πέρα δώθε σκηνή – δένδρο , σκηνή δένδρο.. Στην επιστροφή μετα από μια από τι δενδροεπίσκεψη , η σκηνή μου ειχε κάνει φτερά, είχε πετάξει.. κατάφερα να την επαναφέρω ..βάζω άμμο στις γωνιές από εξω και στην πίσω πλευρά, ανοίγω τη βαλίτσα που είναι διπλή και την τοποθετώ στη μια πλευρά , στην άλλη βάζω το στρώμα που με το σώμα και τα κιλά μου βεβαίως βεβαίως θα τη κρατήσω σταθερή,, στις άλλες γωνιές βάζω μπουκάλια νερό και το σακίδιο μου που είναι αρκετά βαρύ. . Στιγμές σαν και αυτές, παίρνω και αποφάσεις του τύπου mai piu mai piu.. ποτε πια ποτε πια..

Χάραξε η μέρα …ευτυχώς, μαζεύομαι τα κομμάτια που έχουν σκορπιστεί παντού..

Φορτώνουμε τα τζιπ και φεύγουμε ..άλλη μια μέρα στο απέραντο, στο άγριο στο μοναδικό.. Ναι μοναδικό γιατι σήμερα θα βρεθούμε στο μάτι της Σαχάρας..

View attachment 300784 View attachment 300785 View attachment 300787 View attachment 300788 View attachment 300791 View attachment 300794 View attachment 300797 View attachment 300801 View attachment 300804 View attachment 300806 View attachment 300809 View attachment 300814 View attachment 300815 View attachment 300816 View attachment 300817 View attachment 300818 View attachment 300819 View attachment 300820 View attachment 300821 View attachment 300822 View attachment 300823 View attachment 300824 View attachment 300839 View attachment 300841 View attachment 300842 View attachment 300843 View attachment 300844 View attachment 300845 View attachment 300846 View attachment 300847 View attachment 300848 View attachment 300849 View attachment 300850 View attachment 300851 View attachment 300852 View attachment 300853 View attachment 300854 View attachment 300855 View attachment 300856 View attachment 300857

Αφήσαμε πίσω τις αμμοθύνες για να μπούμε στο μοναδικό τοπίο της μαύρης πέτρας Αν τις προηγούμενες μέρες ένιωθα ένα συνεχόμενο πόνο , σε αυτή τη διαδρομή είπα το Χριστό Παναγιώτη.. Δηλαδή μαρτύριο που δεν έλεγε να τελειώσει και εγώ γελώ , γελώ νευρικά..

Τι έπαθες λένε οι φιλενάδες?

-Λοιπόν κάντε εικόνα τώρα, εγώ με σπασμένο κόκκυγα πια, να καλέσω τη Mondial assistance.. που διάολο θα με βρουν , πως και κυρίως πότε θα με βρουν…αν πάθω κάτι ούτε από τη βρώμα .. θαχω γίνει άσπρο κοκαλάκι κάτασπρο, σαν αυτά των καμήλων που είδαμε στο δρόμο πεταμένα και πολυκαιρισμένα..

-Μα κοίτα το τοπίο αυτή την αγριάδα… View attachment 300959 View attachment 300960 View attachment 300962 View attachment 300961 View attachment 300966

-Παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του.. εντάξει δε λέω , μοναδικό τοπίο, άγριο, γκαραντί αφιλόξενο και απροσπέλαστο, άντε να νιώσω και κατις τις ιδιαίτερο που είχα τη τύχη να το ζήσω, αλλά ζορίζομαι γμ παρ όλα τα αντιφλεγμονώδη και συναφή..

Υπερβολές…λένε



Υπερβολή όχι όπως δεν είναι υπερβολή και αυτό που καταγράφουν τα μάτια μου και η μηχανή μου.. φτάνοντας στο μάτι της Σαχάρας..

Όλα γίνονται για κάποιο λόγο τελικά..

Μα όλη αυτή τη μαγεία ,βαθιά κρυμμένη στη έρημο και εγώ παραπονιέμαι για ένα κόκκυγα?

Το αφήνω στην άκρη, επιβάλλεται εξ άλλου έχω κατέβει και από το τζιπ.. περπατώ πάνω σε πέτρες βαθύ μπλε, σε πέτρες γκρι-σιελ….
View attachment 300969 View attachment 300970
Νιώθω σαν τον αστροναύτη που κάνει τα πρώτα βήματα στη σελήνη.. άλλωστε και αυτοί από εκει επάνω το εντόπισαν και μας το παρουσίασαν.. Με 55 χιλιόμετρα διάμετρο μόνο από εκεί ψηλά φαίνεται αυτός ο περίεργος σχηματισμός 8 κύκλων. Ένας ανεξήγητος σχηματισμός. .Αρχικά πίστεψαν ότι ήταν από πτώση μετεωρίτη αλλά οι μετέπειτα θεωρίες αναφέρουν πως πριν πολλά εκκ χρόνια με την απόσπαση της Αφρικής από τη Αμερική δημιουργήθηκαν σε εκείνο το σημείο οι βράχοι διαφορετικής σύστασης άρχισαν να διαβρώνονται σιγά σιγά σχηματίζοντας αυτούς τους κύκλους. Οι κύκλοι δηλαδή που αντιπροσωπεύουν τη διάβρωση των βράχων και αντιστοιχούν στο διαφορετικό χρόνο διάβρωσης,,.

Ο Μοχαμεντ αναφέρει πως οι πέτρες ήταν παρα πολλές αλλά έχουν εξαφανιστεί από τη συνήθεια των τουριστών να τις παίρνουν..

Πράγματι αλήθεια γιατί από τις φωτογραφίες της Ισαβέλλας φαίνονταν ότι ο χώρος ήταν σπαρμένος από πέτρα , τώρα είναι αραιά κάποιες μεγάλες και πολύ μικρές διασκορπισμένες..

Βάζετε και εσείς το χεράκι σας,, δεν είναι μόνο οι ορέξεις των τουριστών, λέω δείχνοντάς του δυο κλειστές καλύβες που απ εξω υπάρχουν πέτρες μεγάλες κομμένες , σπασμένες σε μικρότερες έτοιμες προς πώληση….

Και σίγουρα και εμείς κάναμε όπως οι άλλοι τουρίστες, νόμου επιτρέποντος … παρ ότι ξέρουμε ότι δεν ήταν σωστό, δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε σε αυτό το μπλε, σε αυτή τη πέτρα μυστηρίου .. Αυτή η μυστηριώδη πέτρα που στο σπίτι μου δεν έχει πια αυτό το μπλε χρώμα…

Φευγουμε… ιδια διαδρομή μεσα από πέτρες στην ερημιά, ουτε καμήλες, ουτε περαστικοί. .Μπαίνουμε στο δρόμο για Chinqueti που απέχει περίπου 80 χιλιόμετρα. .Μετα από κάμποσα χιλιόμετρα βρίσκουμε πάλι τη γνωστή μας αμμοθάλασσα..
View attachment 300978 View attachment 300977
Τη μονοτονία του καφέ διακόπτεται από φυτείες χουρμάδων και μικρές οάσεις.. που δεν μπορούμε να πλησιάσουμε γιατί είναι περιφραγμένες. Έχουμε τόσο ανάγκη δροσιάς , έχουμε και άρρωστη τη Μαρία ..κάπου πρέπει να καταλήξουμε ..

Βρίσκουμε ένα χάνι-εστιατόριο τέντα. .που δροσιά που δένδρο. Τα βλέπουμε από μακριά.. View attachment 300981 View attachment 300983 View attachment 300984

Η Μαρία σωριάζεται και αρχίζουμε να την γιατροπορευουμε...Οι οδηγοί τρομάζουν λίγο ..

-Κάνε την καλα γιατρός είσαι. .μου λεει με νοήματα ο οδηγός της..

-Θα περάσει.. θα γίνει καλά του λέω.

Φάγαμε σαλάτα( τι πρωτότυπο) αλλά κυρίως ήπιαμε πολύ νερό.

Φεύγουμε με παρέα,, βρήκαμε ένα ντόπιο ταξιδιώτη που εγκαταλείπει τη περιοχή μετά από δουλεία 3 εβδομάδων και το φορτώσανε στο δικό μας τζιπ..

Παραπονιέται για τα μάτια του που πέρα από καταρράκτη έχει και μια επιπεφυκίτιδα.. Έχουμε σταγόνες αλλά όχι αρκετές.. View attachment 300985

Γράψτε μου και θα πάρω από φαρμακείο..

Α και εδώ χωρίς επίσημη συνταγή δίδουν μάλλον., οπότε έγραψα μια απλή συνταγή ελπίζοντας πως θα βρει το φάρμακο …

Φεύγουμε για Chinguetti μια από τις 7 ιερες πόλεις του Ισλάμ φωλιασμένη στη Σαχάρα., μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, στολίδι της κουλτούρας των Βερβέρων.. Ιδρύθηκε το 77 μχ και γρήγορα έγινε κέντρο προσκυνητών και εμπόρων που έπαιρναν το δρόμο για τη Μέκκα

Μια άλλη μοναδικότητα που έχει αυτή η ιερή ιστορική πόλη είναι η ύπαρξη ιδιωτικών βιβλιοθηκών, βιβλιοθήκες της ερήμου, με αρχαία πολύτιμα κείμενα, που χρονολογούνται από τον μεσαίωνα. Εδώ πριν κάμποσα χρόνια γαλλοι τουρίστες τυχαία ανακάλυψαν πως ετούτοι εδώ οι χωρικό φύλασσαν στα σπίτια τους πολύτιμους ιστορικούς θησαυρούς. .Μάταια η Uneso και η κυβέρνηση προσπάθησαν να βάλουν χέρι..οι κάτοικοι αρνήθηκαν να παραδώσουν την κληρονομιά των προγόνων τους και έγινα οι ίδιο φύλακες και συντηρητές μιας και μάχονται με τη άμμο και τον ξηρό αέρα της Σαχάρα. Στη ΄πόλη υπάρχουν εξι ιδιωτικές βιβλιοθήκες από τις 50 που υπήρχαν το 1950.

Η άμμος όλο και βαδίζει απειλητικά να καταβροχθίσει τη πόλη, λένε ότι σε 50 χρόνια από τώρα δεν θα υπάρχει και είναι και ο φόβος που οι κάτοικοι έχουν δημιουργήσει τη νέα πόλη λίγο πιο έξω..

Δεν χορταίνει το μάτι το καφέ..

Περπατάμε στα στενά σοκάκια χαμένοι σε ένα λαβύρινθο που κρύβει μυστικά και εικόνες από το παρελθόν. .Δυστυχώς δεν είμαστε μόνοι, δεν μας αφήνουν να χαρούμε να βιώσουμε αυτή τη στιγμή με την ιστορία οι δεκάδες πωλήτριες που σε τραβούν από όπου βρουν.. View attachment 300994 View attachment 300998 View attachment 301016 View attachment 301022 View attachment 301025 View attachment 301026

-Κάπου βάζω τις φωνές.. εξαφανιστείτε τώρα .δεν θέλω δώρα βραχιολακια δεν θέλω όρκους φιλίας θέλω να είμαι μόνη να περπατήσω ήσυχα..

Βρίσκουμε καταφύγιο στη ίδια ιδιωτική βιβλιοθήκη που πήγε και ο Παναγιώτης με την Ισαβέλλα..

Ο Saif με τη παραδοσιακή μπλε φορεσιά του μας υποδέχεται με ένα καλωσόρισμα στα ελληνικά. ,μάλλον τα διδάχτηκε από εκείνους και δεν τα ξέχασε.. Με ευλάβεια μας παρουσιάζει τα ιερά κείμενα και μας απαγγέλει στίχους Αράβων ποιητών.. ξαφνικά σταμάτα.. το κάλεσμα για τη προσευχή., μας αφήνει σύξυλους και φεύγει για το τζαμί και εμείς περιμένουμε να γυρίσει .

Με το που βγαίνουμε έξω μας την πέφτουν οι πωλητές και πωλήτριες σαν ακρίδες πάνω σε φύλλα…..και εγώ έξαλλη …Προσπαθώ να αποφύγω κάνοντας ελιγμούς που δεν πετυχαίνουν πάντα,,,.. φεύγω τρέχοντας μην μπουμπουνίσω κανένα και βρεθώ σε κανένα μπουντρούμι..

Απόψε θα κοιμηθούμε σε κανονικό κρεββάτι..το auberge είναι το Quarane.Γύρω από μια ωραία μα την αλήθεια αυλή βρίσκονται 4 δωμάτια με κρεβάτια σαράβαλα δε ευτυχώς όμως με μπάνιο μέσα… ω τι πολυτέλεια View attachment 300986 View attachment 300987 View attachment 300988 View attachment 300991

Η μεγαλοκυρα θέλει μονόκλινο…αλλά δεν γίνεται ,δεν υπάρχουν δωμάτια και μοιράζεται το δίκλινο με την Κική που μάλλον δεν ροχαλίζει…

View attachment 300958 View attachment 300959 View attachment 300960 View attachment 300961 View attachment 300962 View attachment 300963 View attachment 300964 View attachment 300965 View attachment 300966 View attachment 300967 View attachment 300968 View attachment 300969 View attachment 300970 View attachment 300971 View attachment 300972 View attachment 300975 View attachment 300977 View attachment 300978 View attachment 300979 View attachment 300980 View attachment 300981 View attachment 300982 View attachment 300983 View attachment 300984 View attachment 300985 View attachment 300986 View attachment 300987 View attachment 300988 View attachment 300989 View attachment 300990 View attachment 300991 View attachment 300994 View attachment 300995 View attachment 300996 View attachment 300998 View attachment 301004 View attachment 301006 View attachment 301009 View attachment 301010 View attachment 301011 View attachment 301013 View attachment 301014 View attachment 301015 View attachment 301016 View attachment 301018 View attachment 301019 View attachment 301020 View attachment 301021 View attachment 301022 View attachment 301023 View attachment 301024 View attachment 301025 View attachment 301026 View attachment 301027 View attachment 301028 View attachment 301029

Πρωι και εγώ βρίσκομαι στη αυλή να συγγράφω, που αλλού θα βρώ ευκαιρία να καταγράψω εικόνες και συναισθήματα ?

-Τι εγνοια και αυτή που έχεις παιδάκι μου! λένε οι άλλες αντί του καλημέρα ..

Πάμε για πρωινό…

Έξω από το auberge γίνεται διαδήλωση..

Τι γίνεται καλε ?

Μαζευτήκαν πωλητές και πωλήτριες. Ήλθε το παζάρι στην εξώπορτα..

Άντε τώρα να γλυτώσεις, γίνεται? Δεν γίνεται.., αν και τα κορίτσια δεν ενοχλούνται καθόλου και άρχισαν αγορές και παζάρια..

Η φήμη των καλών αγοραστών έχει διαδοθεί σε ολη τη χώρα. .δεν αφήνεται κανένα παραπονεμένο, ειδικά η Σοφία έχει αδειάσει τη αγορά από τα προϊόντα..

Δεν άντεξα στο πειρασμό και αγόρασα κάτι πολύ όμορφα μπρελόκ από ξύλο..

Θα αγοράζαμε προμήθειες για τη τελευταία βραδιά κατασκήνωσης που δεν γνωρίζαμε ακόμη που θα ήταν..

Η κεντρική αγορα του Chinquetti απλή, συγυρισμένη και κυρίως καθαρή..

Στο ψαράδικο οι γυναίκες περιμένουν στην ουρά να αγοράσουν ψάρι που αν και δεν θα είναι σπαρταριστά είναι ένα προϊόν μεγάλης ζήτησης..

Περπατάμε στους δρόμους φωτογραφίζουμε όπου μας επιτρέπουν και κάνουμε τα ψώνια μας, χαρτομάντηλα, μπισκότα και πατάτες τσιπ.. View attachment 301396 View attachment 301397 View attachment 301403

Μια βουή και ένας χείμαρρος παιδιών κατακλύζει τη πλατεία.. μαθητές που βγαίνουν από το σχολείο.. τόσο γρήγορα η τα πανε εκδρομή?? Δεν μάθαμε..

Παρακολουθούμε το μελίσσι ..τα αγόρια αστειεύονται μεταξύ τους και οι κοπέλες χαμηλοβλεπούσες και με γρήγορο περπάτημα προσέχοντας να καλύψουν με χάρι το πρόσωπο τους μόλις καταλάβαιναν τις προθέσεις μας για φωτογράφιση..

Αφήνουμε τη πόλη.. Τα τζιπ σε μια αγωνιστική διάθεση ανεβαίνουν τους αμμόλοφους για μια τελευταία πανοραμική ματιά… .όλα εκτός το δικό μας που και στις 4 προσπάθειες απέτυχε.. τώρα απέτυχε το τζιπ η οδηγός?? View attachment 301390 View attachment 301391 View attachment 301392 View attachment 301393 View attachment 301394

Κατεβαίνουμε και ανηφορίζουμε προς την κορυφή, τι πρωινή γυμναστική και αυτή θεε μου!!!!!!

Εντάξει η θέα σε αφήνει με το στόμα ανοικτό… μια κοιλάδα αμμοθυνων γύρω και μέχρι που φτάνει το μάτι σου…

Μια γυναικεία μαυροντυμένη φιγούρα φαίνεται να ανηφορίζει ..

-Μην μου πείτε πως έρχεται κινητό μαγαζάκι εδώ πάνω!!!!!!!

Ω και όμως ναι.. κινητό μαγαζάκι.. Μέχρι να ανηφορίσει και να φτάσει εκεί που είμασταν, εμείς επιβιβαζόμασταν να φύγουμε. .κάποιες έκαναν αγορές τελευταίου δευτερολέπτου από το παράθυρο…έτσι πρέπει, η καημένη έκανε τόσο δρόμο να μην πάρουμε κάτι? λέει η συμπονιαρα Σοφία..

Αφήνουμε τη μαλακή άμμο και μπαίνουμε και πάλι σε ένα πετρώδες έδαφος.. Το κατακτύπι συνεχές, δυνατό και επώδυνο..Πολλες φορές βρίσκομαι στον αέρα κρατιέμαι από τη χειρολαβή έτσι για να μειωθεί η ένταση της πρόσκρουσης μου στο κάθισμα.. Και εκει που πήγα να προφυλάξω το κόκκυγα βρέθηκα να τραυματίζω κεφάλι και παρ ολίγο να κόψω τη γλώσσα μου σε μια προσγείωση μιας βαθιάς λακκούβας.. View attachment 301404

-Α στο διάολο δεν θα μπορώ να μιλώ ύστερα ..

-Ναι και θα έσκαγες λέει η κολλητή μου. .που και εκείνη έχει κάποια προβληματάκια… γεράματα γμ και όχι μόνα…

-Αχ κανείς δεν με καταλαβαίνει… οι ξένοι πόνοι χάχανα που λέει και ο λαός.. αλλά θα περάσει και αυτό…

Το να οδηγείς πάνω στα κατσάβραχα είναι άθλος θέλει γερά νεύρα καλά μάτια υπομονή και ένα κάλο αυτοκίνητο αν και πιστεύω πως μετα από κάμποσες διαδρομές πάνω σε αυτά τα βραχώδη όρη τα αυτοκίνητα είναι για απόσυρση.. View attachment 301405 View attachment 301406 View attachment 301407 View attachment 301408 View attachment 301412

Μετά από ένα δυνατό ταρακούνημα που είπα ότι ούτε εγώ ούτε το τζιπ θα ανακάμψει εμφανίζεται μπροστά μας μια όαση, η Μhairet .. ένα καταπράσινο καταφύγιο από χουρμαδόδενδρα Τα σπίτια και αυτής της όασης κλειστά και οι κάτοικοι λιγοστοί.. Και εδώ ο κόσμος θα επιστρέψει για τη συγκομιδή τον Ιουνιο. Κάποιοι σιγά σιγα έρχονται για να επιδιορθώσουν σκεπές η ότι βλάβη έχει προκληθεί από τις βροχές. Οι χουρμάδες είναι ένα βιώσιμο προϊόν και οι καλλιεργητές του οροπεδίου Αταρ που έχει και τις περισσότερες χουρμαδιές, έχουν ένα εισόδημα επιπλέον.. Πήραν στη κυριολεξία φωτιά οι μηχανές Διασχίζουμε το wadi και το ποτάμι που ευτυχώς έχει λίγο νερό και περνάμε στην απέναντι πλευρά του βουνού ..

Ανηφορίζομε αγκομαχώντας και πάλι.. Διαπίστωση πως μέχρι να φτάσουμε στο Τergit θαχουμε παραδώσει ψυχή και σώμα....

Το Terjit είναι μια άλλη καλοσυντηριμένη όαση του οροπεδίου. Ανήκει λέει σε μια οικογένεια που χρόνια πολλά πριν την είχαν αγοράσει ως επένδυση.. Φωλιάζει σε ένα φαράγγι ‘όπου δίπλα και μέσα από βράχια αναβλύζει πεντακάθαρο νερό.. Σχηματίζονται δε και δυο λίμνες όπου μπορείς να πάρεις και ένα δροσιστικό μπάνιο..

Ως ιδιωτική όαση έχει και τιμη εισόδου .

Περπατάμε κάτω από τη σκια των φοινίκων και νιώθουμε τη θερμοκρασία μας να πιάνει φυσιολογικά επίπεδα.

Φτάνουμε σε ένα σημείο όπου χρησιμοποιείται για κατασκήνωση Λίγες σκηνές και τέντες για φαγητό είναι στημένες δίπλα στο ποταμάκι λιγοστοί τουρίστες.

Προχωράμε.. θέλω να δω τη λίμνη,..

Μοχαμεντ υπάρχει λίμνη η με κοροϊδεύεις?

Υπάρχει υπάρχει λέει η Μαρία , τοχουμε διαβάσει κιόλας....

Μετά πενήντα μέτρα βλέπω μια λακουβιτσα με λίγα εκκ νερό που αν βάλεις το πόδι σου μέσα δεν θα φτάσει ουτε στον αστράγαλο..

-Να μου λέει ο Μοχαμεντ..αυτη είναι.. View attachment 301446

-Αυτό το πράγμα το λέτε λίμνη? Αν αυτό είναι λίμνη αν δείς τη λίμνη Κουρνά( που δεν είναι και μεγάλη) θα νομίζεις πως είναι ωκεανος…

Ξέσπασαν στα γέλια οι άλλες και εκείνος ρωτά με απορία

-Τι είναι Κουρνας?

Αστο άστο καλύτερα..

Να ξέρεις λέει , ότι όταν βρέχει το νερό καλυβει και τις κορυφές των δένδρων..

-Και τι να το κάνω εγω αν τότε δεν μπορεί να είναι ψυχή εδώ? Ας είναι. .είχαμε πάρει και μαγιό για μπάνιο τρομάρα μας..

ανηφορίζομε κάτι σκαλοπάτια ανεβαίνουμε σε ένα πιο ψηλό σημείο γι8α να δούμε τη θέα ..θέα παραδείσου λεει ο Μοχαμεντ..

Εγω που ανέβηκα με τη ψυχή στο στόμα γιατί τα σκαλοπάτια ήταν πολύ πιο ψηλά από ότι ο δρασκελισμος μου πήρα δυο ανάσες να συνέλθω ..Ξάφνου από τη δροσιά και σκιά βρίσκομαι στη κορυφή να με ζεματά ο ήλιος. Οι φίλες φυσικά προτίμησαν το ποταμάκι δεν είναι του ορειβατικού, ούτε εγώ αλλά κάνω και επικίνδυνα σπορ πότε πότε.. View attachment 301418 View attachment 301419 View attachment 301414 View attachment 301420

Η θέα καλή δεν λέω αλλά παράδεισος δεν είναι ,ουτε κάν κοντά.. προτιμώ την έρημο, το απέραντο καφέ , τη άμμο σε σχηματισμό φρεσκοχτυπημένης σαντιγί..

Κατηφορίζω .. ευκολά κι αυτή τη φορά.. σε μια τέντα -εστιατόριο το φαγητό έχει σερβιριστει.. σαλάτα, οκ.. σήμερα μια αύριο δυο και τέρμα..

Δροσιστήκαμε αρκετά ,πήραμε και ένα υπνάκο μέχρι να μας καλέσει ο Αχμετ

Πάμε έχουμε δρόμο .. θα βρούμε να κατασκηνώσουμε όσο πιο κοντά γίνεται στη Νουαξοτ

Φεύγουμε και μπαίνουμε σε μια αμμοθύελλα. . Σκοτείνιασε ξαφνικα. Ορατότητα σχεδόν μηδενική, αέρας σκόνη και άμμος παντού .

Μα που θα σταθούν σκηνές με αυτό τον αέρα?

Θα βρουν αυτοί τόπο…ξέρουν..

4 ώρες διαδρομή και δεν λέει να καταλαγιάσει η φύση. Μοναδικές απαραίτητες στάσεις για τουαλέτα και για προσευχή.. View attachment 301422 View attachment 301423 View attachment 301424 View attachment 301425 View attachment 301428 View attachment 301427

Τα γατίσια μάτι του Αχμετ εντοπίζουν μια περιοχή στη βάση αμμοθινων .Αποφασίζουμε να στήσουμε τις σκηνές..

Ώρα με την ώρα η ένταση του αέρα μειώνεται .

Ο ουρανός βάφεται με τα εντυπωσιακά για άλλη μια φορά χρώματα, εγώ επιλέγω να απολαύσω ένα καφέ παρατηρώντας αυτό το ουράνιο πίνακα..

Το βραδινό μας λιτό και άνοστο…οι κουβέντες της παρέας είναι γύρω από την επιστροφή.. αύριο η τελευταία μας μέρα σε αυτή τη χώρα της ερήμου..

Ελπίζω να μην ψάχνουμε το πρωί τις σκηνές ευχόμαστε αποχωρώντας κάθε μια στη σκηνή της..

Την νύχτα ο αέρας δεν μας λυπήθηκε χόρεψα αρκετά και δυνατά .και εγώ βρισκόμουνα ανάμεσα σε σκηνή και αμμόλοφο..

Επιτέλους ξημέρωσε. .Γρήγορο πλύσιμο με μαντηλάκια, κλείσιμο βαλίτσας και εξω για πρωινό.

Ζεστός καφές ότι πρέπει αλλά το ψωμί λιγοστό.. προμήθειες τέλος. .βγαίνουν οι εφεδρείες, μπισκότα, μπάρες δημητριακών.. Γέλια όταν η Μαρία ανακάλυψε ότι τα νόστιμα όπως έλεγε μπισκότα που έτρωγε ήταν Τουρκικής προέλευσης..

=Βρε δεν ντρέπεσαι Τούρκικα αγοράζεις?

-Σου ειπα μην της πεις πως είναι τούρκικα λέει η Βούλα…, θα τα φτύσει!

-Ε δεν απειλείται και η κυριαρχία της χώρας από αυτή την αγορά, εξ άλλου τα αγόρασα από το Chinquetti, ζήτησα Μιράντα Παπαδοπούλου αλλά είχαν τελειώσει!!!!!

-Α να χαθείτε με κοροϊδεύετε ..λέει εκείνη,,,

Vamos vamos φωνάζει ο Αχμετ.. φορτώνουμε

Βγάζω τη βαλίτσα το στρώμα το υπνόσακο…..

-Δεν χωράνε στη βαλίτσα σου ρωτά η Ιωάννα..

-Όχι μοιράζω τα ιμάτια μου..

Δηλαδή?

Mai piu mai piu , ποτέ πια ποτέ πια κατασκήνωση ,, εδώ γράφω τέλος σε αυτή τη δραστηριότητα.. Μοιράζω υπνόσακο, ηλιακό πάνελ, φακούς στο Αχμετ και τον οδηγο μας ,

-Παιδιά σας είναι χρήσιμα, εγω θα τα πετάξω..

Φεύγουμε θέλουμε 80 χιλιόμετρα ως τη Νουαξοτ, ,Ο δρόμος ευτυχώς είναι άσφαλτος

Φτάνουμε Νουαξοτ και κατ ευθείαν στη ψαραγορά. .μιας από τις μεγαλύτερες στη δυτική Αφρική, ζωντανή, έντονη πολύχρωμη χαώδης, θορυβώδης. Α και μην ξεχάσω και μυρωδάτη,,

Εδώ να δεις η χαρα του φωτογράφου. Πολύχρωμε ψαρόβαρκες φτάνουν μια μια και άνδρες βοηθούν να ακινητοποιήσουν τη βάρκα κρατώντας χοντρά σκοινιά , ενώ άλλοι αδειάζουν το φορτίο και το μεταφέρουν στη παραλία όπου περιμένουν αλλοι αγοραστές. όλο αυτό γίνεται με ρυθμό , τραγουδούν λέγοντας πως όλοι μαζι θα τα καταφέρουν και σήμερα πως η βοήθεια θα τους επιτρέψει να ζήσουν και να ξαναβγούν στα άγρια νερά του ατλαντικού..

Περνάς μέσα από κιβώτια, κουβάδες γεμάτα ψάρια .πολλά ψάρια, αλλα σήμερα μόνο ένα είδος εχει υπεραλιευτει ..το λένε perna..

Κάποιοι αρνούνται φωτογραφία διαμαρτυρόμενοι έντονα άλλοι ποζάρουν κιόλας. View attachment 301430 View attachment 301431 View attachment 301433

View attachment 301436 View attachment 301438
Μια γυναίκα τηγανίζει φρέσκια σαρδέλα που καμμιά σχέση σε μέγεθος δεν έχει με τις δικές μας .Η μυρωδιά γαργαλάει τη μύτη μας. Αποφασίζουμε για μεσημεριανό σάντουιτς σαρδέλα. Πέσαμε με τα μούτρα.. πεντανοστιμο..
Για ώρα παρακολουθήσαμε όλη αυτή τη τελετή γνωρίσαμε και κάποια παιδιά από τη Γκάμπια που είναι εδώ για δουλειά.. εδω λεει βγαίνουν καλά λεφτά οπότε μετανάστευσαν για τη σεζον….

Επιστροφή στη πόλη.. Δεν θα μπορούσαμε να φύγουμε χωρίς να περάσουμε από τα σουβενίρ, ,Καταθέσαμε και τα τελευταία μας ουγκιγια και πάμε ξενοδοχείο..

Επιτέλους μπάνιο..αμ δε.. ανοίγω τη βρύση ..στάλα. Απανωτά εγκεφαλικά…

Περίμενε λίγο μπας και η σωλήνα έχει αερα..

-Ούτε αέρα εχει ούτε νερό..

Στη ρεσεψιόν μου λένε πως φτιάχνουν τη παροχή..

Τα νεύρα μου τσατάλια. .ήξεραν ότι θα ερχόμασταν..

Ξέχασα αυτά που είχα διαβάσει .Ξέχασα πως η χώρα πλήττεται από ξηρασία, ξέχασα πως η πόλη εχει στερέψει από νερό και το αγοράζουν με δελτίο σχεδόν.. Ξέχασα πως η πόλη δεν εχει σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης, ότι το πόσιμο νερό το αγοράζουν στις φτωχειες γειτονιές γιατί .. στις γειτονίες των πλουσίων ο Αλλάχ έχει άλλα σχέδια και άλλες παροχές ..εδω έχουν νερό που φτάνει με αγωγό από ένα ποτάμι της Σενεγάλης.

Στη δική μας γειτονιά και μετα από ώρα επιτέλους η σωλήνα έφερε νερό και εμείς καταφέραμε να βγάλουμε τη σκόνη από πάνω μας..

Ετοιμαστήκαμε για το τελευταίο δείπνο που ευτυχώς δεν θα μαγείρευε ο Αχμέτ.

Απόψε φάγαμε και ήπιαμε σε ένα εστιατόριο της πόλης.. κουβεντιάσαμε λίγο ανταλλάξαμε τηλ και διευθύνσεις και αποχαιρετήσαμε τους οδηγούς.

Επιστροφή στο ξενοδοχείο και ύπνο ως τις 3 τα ξημερώματα. Η πτήση μας είναι στις εξι το πρωί και ο Αχμέτ θα περάσει να μας πάρει 3 και μισή..

Το ρολόι μετρά αντίστροφα. Λίγες ΄ώρες ακόμη ..

Η πτήση μας χωρίς καθυστέρηση ως τη Καζαμπλάνκα . Η Air Maroco μας φέρνει πίσω και στις 3 ώρες περίπου πτήσης ως τη Ελληνικό η κάθε μια βυθίστηκε στις σκέψεις στις αναμνήσεις κάνοντας ένα απολογισμό βιωμάτων και συναισθημάτων…

Η Μαυριτανία για μένα ήταν αποκάλυψη αλλά δύσκολη, λόγω σωματικών αδυναμιών και σε ερώτηση αν θα επέστρεφα ποτέ η απάντηση χωρίς δισταγμό θα ήταν θετική αλλά ποτέ πια σε κατασκήνωση… κατασκήνωση για μένα τέλος..

View attachment 301390 View attachment 301391 View attachment 301392 View attachment 301393 View attachment 301394 View attachment 301395 View attachment 301396 View attachment 301397 View attachment 301398 View attachment 301399 View attachment 301400 View attachment 301401 View attachment 301402 View attachment 301403 View attachment 301404 View attachment 301405 View attachment 301406 View attachment 301407 View attachment 301408 View attachment 301409 View attachment 301410 View attachment 301411 View attachment 301412 View attachment 301413 View attachment 301414 View attachment 301415 View attachment 301416 View attachment 301418 View attachment 301419 View attachment 301420 View attachment 301421 View attachment 301422 View attachment 301423 View attachment 301424 View attachment 301425 View attachment 301426 View attachment 301427 View attachment 301428 View attachment 301429 View attachment 301430 View attachment 301431 View attachment 301432 View attachment 301433 View attachment 301434 View attachment 301435 View attachment 301436 View attachment 301438 View attachment 301439

"Barbarie στα γαλλικά ,σημαίνει ακριβώς αυτό, γλώσσα"
Το καλύτερο όλων! Ούτε ο μπαμπουινιώτης δε θα το έγραφε!

 

[LULLU]

"Barbarie στα γαλλικά ,σημαίνει ακριβώς αυτό, γλώσσα"
Το καλύτερο όλων! Ούτε ο μπαμπουινιώτης δε θα το έγραφε!

...μέχρι να κατανοήσω ακριβώς το νοημα του μηνύματος σου και κυριως το που αποσκοπεί, εχω να δηλώσω οτι τα διαγωνίσματα τα εχω τελειώσει δεκαετίες τωρα......