Αποσύρεται το φουα γκρα

[ΕΡΣΗ]

Καθε φορα που πιανουμε κουβεντα για τον σκοτωμο των ζωων, σχεδον παντα υπεισερχεται στην κουβεντα και το θεμα του σκοτωμου των ανθρωπων. Πραγμα που κατα τη γνωμη μου μπλεκει τα πραγματα και χανεται η εστιαση απο τα ζωα ως ανθρωπινη διατροφη σε αλλα θεματα οπως ειναι η ανθρωπιμη απληστια, σκληροτητα που ισως και να ακουμπουν το θεμα σε διαφορες οψεις του, αλλα παραλληλα απομακρυνονται και απο αυτο .

Βλεπετε, συνηθως -εκτος ελαχιστων εξαιρεσεων οπως αυτες που περιεγραφε σε ενα παλαιοτερο και ενδιαφερον αρθρο του ο traveladdict- οι ανθρωποι δεν σκοτωνουν τους συναθρωπους τους για να τραφουν, που για μενα τουλαχιστον θα ειχε και μια καποια λογικη: "πειναω και ειπα να σου κοψω και ενα κοψιδακι με το συμπαθειο", αλλα για να τους παρουν το χωραφι, το νερο τους, την εργατικη τους δυναμη, τα προιοντα τους, τα δημιουργηματα τους, τις αποταμιευσεις τους η το υστερημα τους, τη γυναικα τους η τις κορες τους η οτι αλλο βαλει ο νους του καθενος. Πραγμα που σαφως ειναι απολυτως πιο τρελλο και παραλογο απο το θεμα της διατροφης: πεινω και πρεπει να τραφω. Οποτε προτιμω να μην μπω στη λογικη των συγκρισεων των σκοτωμων, δεδομενου οτι οι λογοι που σκοτωνοται οι ανθρωποι απο τους συνανθρωπους τους δεν ειναι γιατι εχουμε πεθυμησει να τραφουμε με ανθρωπινο τζιερι.

Και η ανθρωπινη φυση (και οχι μονο αυτη, πλειστα οσα ζωα τρεφονται απο αλλα ζωα: και η Φανουλα υποθετω οτι το τρωει το κρετακι της, και η γατα μου τιμαει το κοτοπουλο της το οποιο εχει αποδημησει σε καποιο φριχτο ορνιθοτροφειο κλπ) καλως η κακως ειναι φτιαγμενη να τρεφεται και με κρεας. Ο σχεδιασμος μας καταρχην αυτο απαιτει. Καποιοι, τους θαυμαζω πως το καταφερνουν, μετα απο πολυ προσωπικη επεξεργασια σταματουν να τρεφονται με κρεας και με το αντικαθιστουν με μια αλλη ποικιλια τροφης. Αυτο ομως δεν ειναι κατορθωτο απο ολους: δεν ειναι ολοι ικανοι να αλλαξουν την φυση τους και απο παμφαγοι να γινουν χορτοφαγοι.

Και δεν ειμαι προθυμη καθολου να κατηγορησω κανενα που δε θελει να σταματησει να τρεφεται με κρεας, πουλερικα, ψαρια, η οστρακοδερμα. Αρκει να μην διαταρασσεται η οικολογικη ισορροπια, οπως στην περιπτωση του οξυρυγχου λογω χαβιαριου. Με βαση την οικολογικη ισορροπια θεωρω οτι σαφως ειναι πιο σημαντικος ο σκοτωμος του οξυρρυγχου απο τον σκοτωμο της χηνας. Ο πρωτος κινδυνευει να εξοντωθει και να μην εμφανιστει ποτε ξανα επι γης, βλεπεις τα νουμερα που εχουν απομεινει σε οξυρυγχους ειναι επικινδυνα χαμηλα πλεον, ενω η δευτερη θα συνεχιζει να υπαρχει και να βασανιζεται εσαει. Για μενα αυτο ειναι μια τεραστια διαφορα: στην πρωτη περιπτωση γινομαστε φτωχοτεροι σε ειδη, με ανυπολογιστες συνεπειες: Θα χαθει ο οξυρυγχος απο την ιδια βλακεια που εξαφανισε μεχρις στιγμης δεν ξερω ποσα ειδη. Η παπια και η χηνα ομως ως ειδη δεν κινδυνευουν απο καμια εξαφανιση: οι πληθυσμοι τους ειναι ακμαιοτατοι. Οποτε θεωρω εντελως ατυχες το παραδειγμα το εσκιμωου και του κινεζου: και οι δυο ειναι ανθρωποι. Και τελεια επ αυτου: Δεν ειναι διαφορετικα ειδη: ειναι ιδιο ειδος με καποια διαφορετικα τυπικα χαρακτηριστικα: διαφερουν οσο ενα λευκο απο ενα μαυρο σκυλι. Δεν γινεται συγκριση οξυρυγχου (ψαρι) με παπια (πτηνο).

Παραλληλα θεωρω πολυ πιο αγριο πραγμα ο βασανισμος ενος νοημονος ζωου απο ενα το οποιο ειναι λιγοτερο νοημον: Εχω το κακο συνηθειο να πιστευω καταρχην τους βιολογους που θεωρουν τον χοιρο ενδεχομενως και πιο νοημονα και απο τον σκυλο ακομη. Πραγμα που σημαινει οτι εχει μεγαλυτερη συναισθηση: την παπια μπορει κανεις να την κοροιδεψει και να τις αφαιρει τα παπακια της και δε θα το καταλαβει παρα μονο οταν χασει και το τελευταιο. Οχι πριν. Τοτε θα καταλαβει οτι κατι τρεχει. Η γουρουνα ομως ξερει πολυ καλα να μετρα οποτε καταλαβαινει οτι της λειπει το μωρο της που εφυγε για να γινει παριζακι και ας της εχουν μεινει αλλα τρια. Και ανιλαμβανετα ο κα πολ ασχμο συμβαινει στο χαμενο παιδι της και σκουζει. Αυτο το βρισκω πολυ πιο οδυνηρο για το ζωο. Η συγκριση για μενα ειναι ως εξης: αν στα "σωματικα" βασανιστηρια που υποφερει η παπια προκειμενου να γινει φουα γκρα και τα οποια αλλωστε υπηρξαν η αφορμη αυτου του θεματος θα δεχθουμε οτι η χοιρινη μας μπριζολα εχει υποστει επι πλεον και "ψυχικα" βασανιστηρια μεχρι να καταληξει στο πιατο μας. Και παραλληλα ολοι μας εχουμε τη χειροτερη αποψη για τα γουρουνια: νομιζουμε οτι ειναι βρωμικα: αλλα τους αρεσει πολυ η καθαριοτητα: εμεις ειμαστε που τα διατηρουμε στη βρωμια.

Επισης δεν ειμαι καθολου προθυμη να κατηγορησω κανεναν που χρησιμοποιει δερματινα παπουτσια, τσαντες, ζωνες, μπουφαν, χαρτοφυλακες, καπελα, γαντια, δερματινα καθισματα, καναπεδες κλπ. Και το δερμα αλλωστε, αλλωστε, ειναι προιον που προκυπτει απο τη σφαγη των ζωων και λιγο πολυ ολοι μας σε καποια φαση μας το χρησιμοποιουμε. Αρκει φυσικα τα δερματα να προερχονται απο κανενα ζωο "βιομηχανικης" παραγωγης και οχι απο καμια αντιλοπη, κροκοδειλο, κλπ. Τα παπουτσια μου, ιδιως τον χειμωνα, που ειναι και βαρυς εδω πανω, ειναι σαφως δερματινα και λυπαμαι που θα σας απογοητευσω αλλα δε θα φορεσω στη βροχη η στο χιονι ουτε πανινα, ουτε πλαστικα πατουμενα: θα μεινω με τις δερματινες μποτες μου. Τα μαξιλαρια μας, τα μπουφαν μας και οι υπνοσακκοι, πολυ συχνα ειναι φτιαγμενα απο πουπουλα χηνας η παπιας των οποιων το συκωτακι εγινε φουα γκρα και το σωμα φαγωθηκε ειτε με σως πορτοκαλι ειτε με γεμιση απο μηλα. Παντως σας διαβεβαιω οτι μποα απο ροζ φλαμιγκο δεν φορω στις βραδινες μου εμφανισεις.

Και οσον αφορα εμενα : μερικα ζωα τα σκοτωνω με ευκολια και ενιοτε με ευχαριστηση: τα κουνουπια, αυτοχθονα και εκ της δυτικης οχθης του Νειλου, τις σκνιπες, τις μυγες, τις σφηγκες, τις κατσαριδες, τους σκορπιους, τα μυρμηγκια και διαφορα αλλα ζουδια που τρυπωνουν και αγνοω το ονομα τους, αν και φυσικα προτιμω να φωναξω τον αντρα του σπιτιου για τετοιες σιχαμερες αποστολες εξοντωσης: δε τα λυπαμαι καθολου, αλλα ανατριχιαζω. Με τα ποντικια δεν εχω προβλημα. Μαλλον τα βρισκω χαριτωμενα. Αντιπαθω ομως βαθυτατα τους αρουραιους και δε θα ειχα καμια αντιρρηση αν ο δημοτικος μας αρχοντας αποφασιζε να τους εξοντωσει απο τα ερειπια του συγκροτηματος του Γαλεριου οπου φωλιαζουν χρονια τωρα, αλλα που αυτος... εδω αλλα και αλλα δεν εχει κανει...

Δε μπορω ομως να με φανταστω να σκοτωνω κανενα σπονδυλωτο,με τους αρουραιους αμφιβαλλω αλλωστε αν μπορω να τα βαλλω: ουτε οι αδεσποιτες γατες δε τα βγταζουν περα, αλλα δε μπορω να σκοτωσω ουτε καν ψαρι: μια φορα στις διακοπες για πλακα ψαρεψαμε και ειμασταν τυχεροι στην ασχετοσυνη μας μια και ειχαμε και καλη ψαρια, αλλα με επιασε μια τετοια λυπηση για τα ψαρια που πιαναμε που τα ξαναπεταξα μεσα στη θαλασσα. Παντως εκεινο το βραδυ θυμαμαι οτι φαγαμε μια κακαβια στην ταβερνα εξαιρετικη. Και εννοειται οτι ολοι δικαιως με κοροιδευανε, οταν ζητησα και δευτερο πιατο. Τετοια συμπονια νιωθω και για τα χταποδια, τους αστακους, τις κολοχτυπες, αλλα εννοειται οτι τα τρωω μετα χαρας ετσι και τα πετυχω!

Πραγμα το οποιο σημαινει οτι εκει καπου στα ψαρια ειναι το οριο μου στο να σκοτωνω. Αλλα τρωω τα παντα: στα πλαισια της δυτικης διατροφης: μη μου πειτε τιποτε γιακερασματα με μυρμηγκια.

Εννοειται οτι, ως παιδι της πολης, δεν ειχα εμπειρια να χρειαστει να εχω οπτικη εικονα σκοτωμου ενος ζωου το οποιο θα γινοταν το μελλοντικο φαγητο μου. Υποθετω οτι αν ειχα γεννηθει σε χωριο, θα ειχα τετοιες εμπειριες και ισως να ειχα και μια αλλη σταση: παντως δε θεωρω οτι ντε και καλα οι χωρικοι επειδη σφαζουν και κανενα κοκορι, κανα κατσικι, αντε και το γουρουνι τα χριστουγεννα, ειναι εν δυναμει ντε και καλα και δολοφονοι ανθρωπων.

Το θεμα ειναι οτι εξαφνα γιναμε πολυ καμια 6 δις επι της γης και παραλληλα εμεις οι δυτικοι αυξησαμε κατα πολυ τη διατροφη μας σε κρεας: προπολεμικα ο κοσμος ετρωγε κρεας που και σπανιως και την εβγαζε μια χαρα απο υγεια - μαλλον ειχε και καλυτερη χοληστερινη- ενω στις ημερες μας, το βλεπω και στο δικο μας σπιτικο -το κρεας εχει σχεδον σε καθημερινη βαση τη τιμητικη του. Που να μας προφτασουν λοιπον τα ζωα απο το χωριο, να καλυψουν τις αναγκες μας; Η λυση ειναι λοιπον τα ορνιθοτροφεια, οι σταβλοι, οι κλωβοι για ψαρια κλπ. Η αλλη λυση ειναι να τρωμε κρεας μια φορα το μηνα, οπως οι "ευποροι" παππουδες μας εκαναν, γιατι οι πιο φτωχοι παππουδες μας ετρωγαν κρεας μονο καθε χριστουγεννα, πασχα και της Παναγιας. Αλλα πια ειμαστε τοσο πολλοι και ο αγροτικος πληθυσμος τοσος λιγος πια, που ισως και να ονειροβατω και να μην ειναι εφικτο πλεον κατι τετοιο.

Εννοειται οτι το κυνηγι ειναι ο απολυτως παραλογισμος- και ας σκοτωνεται η περδικα με πιο ευσπλαχνικο τροπο απο οτι η παπια στο ορνιθοτροφειο κλπ.: υπαρχει επαρκεια κρεατος και με το παραπανω: ας αφησουν λοιπον την αγρια πανιδα στην ησυχια της να αναπτυσσεται αδιαταρακτη. Χλωμο το βλεπω και αυτο ομως.
ΥΓ Θυμαται κανεις πιο ειναι εκεινο το πουλακι το κυνηγι του οποιου θα απαγορευε η Κυπρος προκειμενου να γινει δεκτη στην Ευρωπαικη Ενωση και εχει κανεις πληροφορηση τι εχει γινει επ αυτου;