Νορβηγία Αναρρίχηση στον Παγετώνα FoLgefonna

[ELGEO2]

βροχουλα στο flam



Uploaded with ImageShack.us

το πλοιο που μας μετεφερε στο bergen ,


Uploaded with ImageShack.us

 

[ELGEO2]

διαπλεοντας το φιορδ



Uploaded with ImageShack.us

αφιξη στο bergen


Uploaded with ImageShack.us

 

[pattyyy]

Ανυπομονώ για την εμπειρία της αναρρίχησης!!!

 

[toumpiotis]

Μια πρόχειρη έρευνα την προηγούμενη μέρα μας είχε δείξει το πώς θα φθάναμε στο Jondal. Ξυπνήσαμε πολύ νωρίς το πρωί διότι το λεωφορείο για το Norheimsund έφευγε λίγο μετά τις 07:00 .

Η πόλη και ο σταθμός λεωφορείων του Μπέργκεν χωρίς κόσμο εκείνη την ώρα. Αγουροξυπνημένοι μπήκαμε στο λεωφορείο και μέσω μιας πανέμορφης διαδρομή φθάσαμε στον Norsheimsund.

Από δώ έπρεπε να πάρουμε το τοπικό λεωφορείο για το Torvikbygdαπό όπου ξεκινούσε το φέρυ που διασχίζει το φιόρδ Hardanger. ToNorheimsundένα μικρό ψαροχώρι είναι μια ζωγραφιά. Τα σπίτια οι γύρω λόφοι και τα σύννεφα καθρεφτίζονταν μέσα στο φιόρδ , ενώ μερικές πάπιες δίπλα στο μικρό λιμανάκι ολοκλήρωναν την γαλήνια εικόνα.

Η διαδρομή μεταξύ Norrheimsundκαι Torvikbygdήταν πολύ σύντομη και γρήγορα βρεθήκαμε στο φέρυ που θα μας μετέφερε στην απέναντι μεριά του φιορδ. Στον διάπλου είδαμε και καμιά 15αριά κανό που διέσχιζαν το Hardanger.

Στο Jondalπρέπει να φθάσαμε γύρω στις 10:20-10:30.Το πρόβλημα μας τώρα ήταν πώς να ανέβουμε μέχρι την βάση του Παγετώνα μιας και μετά τις 20 Αυγούστου σταματάνε τα λεωφορεία που πάν μέχρι εκεί. Βρέθηκε λύση με την ταξιτζού (άργησε λίγο γιατί μόλις είχε βάλει το φαί στον φούρνο) από το διπλανό χωριό που ήρθε να μας ανεβάσει.

Η ώρα είχε πάει 11:30 όταν συναντήσαμε τον Ashmundπάνω στο πρόχειρο κατάλυμα από όπου θα ξεκινούσαμε για την ανάβαση. Γύρω στα 13 άτομα ήταν ήδη έτοιμοι για αναχώρηση (εντέλει μας χώρισαν σε δύο γκρουπ με εμάς να μα βάζουν στο δεύτερο).Το πρώτο γκρουπ έφυγε κατευθείαν.


Επειδή είχαμε αργήσει και δεν είχαμε φορέσει τον εξοπλισμό για να μην χάσουν χρόνο τα 4 άτομα από το δικό μας γκρουπ ξεκίνησαν και υποτίθεται θα τους προλαβαίναμε μέχρι το πλατό (μετά απο 1,5 χιλιόμετρο ανηφόρα).Βρήκαμε τα μεγέθη σε στολές και μπότες αλλά τα βρήκαμε μπαστούνια με τις δέστρες. Εκεί συνειδητοποίησε ο οδηγός μας πως δεν κατέχουμε γρι από αναρρίχηση και παγετώνες . (Στο μήνυμα που του είχα στείλει για να κλείσω του έλεγα πως έχω ξαναπάει σε Παγετώνα αλλά αλήθεια σας λέω ποτέ δεν του είπα ότι έχω ανεβεί κιόλας ).

Αφού βάλαμε τελικά την εξάρτηση μας έδεσε με σχοινί σε απόσταση 2-2,5 μέτρων ο ένας από το άλλο.

…………………………………………………………………………………………………………………………

 

[ELGEO2]

Uploaded with ImageShack.us





Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us

 

[ELGEO2]

Uploaded with ImageShack.us

 

[_antonis_]

Πάρα πολύ ωραία!
Ευχαριστούμε για την συνέχεια και τον ELGEO2 για τις συμπληρωματικές φωτό.

Πάντως και μένα αν μου έλεγε κάποιος ότι έχει ξαναπάει σε παγετώνα ή θα πίστευα ότι εννοεί πως έχει ανέβει ή θα ρωτούσα για να σιγουρευτώ αν έχει ανέβει. Αλλά έγινε λάθος συνεννοήση. Για να δούμε στη συνέχεια, ενδιαφέρον θα έχει....

 

[toumpiotis]

Ξεκινήσαμε λοιπόν για να φθάσουμε τους άλλους. Ο Ashmundένα νέο παιδί με μεγάλη εμπειρία σε αναρριχήσεις βάλθηκε να μας ξεκάνει. Αντί να ανεβαίνει την ανηφόρα ζιγκ ζακ όπως έκαναν και οι υπόλοιποι του γκρουπ μας, πήρε τον ανήφορο όλο ευθεία.

Τα πρώτα 400-500 μέτρα τα βγάλαμε σχετικά εύκολα ,μετά από εκεί όμως και μέχρι να φθάσουμε στην κορυφή είδα τον Χριστό φαντάρο. Κάτι το πολύ πρωινό ξύπνημα κάτι η ταλαιπωρία μέχρι να φθάσουμε εκεί κάτι τα συνεχόμενα τσιγαράκια σε κάθε στάση λεωφορείων/φέρυ και κάτι η ευθύβολη πορεία που επέλεξε ο οδηγός τουλάχιστον εμένα με κούρασε. Αυτά μέχρι να φθάσουμε επάνω στο πλατό διότι στην ευθεία δεν με έφθανε μετά ούτε ο Ashmund(τις ευθείες τις έχω ,εκεί που ψιλοδυσκολεύομαι είναι στις ανηφόρες ειδικά από τότε που ξαναξεκίνησα το τσιγάρο) .Η εμπειρία του περπατήματος πάνω στον πάγο είναι φοβερή. Είναι σαν να περπατάς σε γυαλί ,νιώθεις τα τρυπήματα από τα καρφιά στον πάγο .

Στο πλατό ενωθήκαμε με το υπόλοιπο γκρουπ και συνεχίσαμε την πορεία πάνω στο πλατό. Σε κάποια στιγμή κάναμε μια μικρή στάση και αμέσως μπήκαμε σε ένα τούνελ από πάγο. Καθώς περάσαμε το τούνελ έπρεπε να βγούμε μέσα από μια τρύπα , ο Ashmund ως πρώτος σκάλισε μερικά πατήματα πάνω στην κάθετη επιφάνεια όπου βοήθησαν αρκετά στο ανέβασμα. Μετά ξανά περπάτημα πάνω στον Παγετώνα ,ο πάγος εδώ είχε αρχίσει να λιώνει και σε ορισμένα σημεία είχαν δημιουργηθεί ρυάκια (ήπιαμε και λίγο νερό ).Στα δεξιά μας ένα βραχώδες άνοιγμα ήταν ιδανικό για ένα μεγαλύτερο διάλειμμα όπου και ξεκουραστήκαμε τρώγοντας τα σάντουιτς που είχαμε πάρει μαζί μας. Ο Ashmundμας διηγήθηκε μερικές ιστορίες σχετικές με τον Παγετώνα (εντύπωση μου έκανε μία με έναν άγγλο ευγενή που στο τέλος του 19ου αιώνα έχασε την κόρη του εδώ πάνω σε μια θύελλα και από τότε ο μύθος θέλει να εμφανίζεται όταν έχει τέτοιον καιρό).Μας είπε και μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για τον Juklavas .

Hσυνέχεια περιλάμβανε μια μικρή κατηφορική πορεία που σε κάποια στιγμή διακόπτονταν από μικρές χαράδρες. Εκεί χρήστηκα βοηθός του Ashmundμιας και μου ανέθεσε να μαζεύω τα icescrew (αλήθεια ποια είναι η ονομασία τους στα ελληνικά ?).Είπα κάποια στιγμή να κρατήσω κανένα για ενθύμιο αλλά με αποκάρδιωσε ο αρχηγός λέγοντας μου την τιμή (130 ευρώ).Τα συγκεκριμένα ήταν επαγγελματικά και είχαν την δυνατότητα να κρατήσουν όλη την ομάδα σε περίπτωση ατυχήματος (είναι ικανά να κρατήσουν μέχρι και 3 τόνους!!!). Δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα και χαρήκαμε όλη την διαδικασία .


Το τοπίο γύρω μας πανέμορφο !! Πιο κάτω μια λίμνη που όπως μας είπε ο οδηγός κάποιοι τολμηροί κάνουν κολύμπι .Αν και το υψόμετρο δεν ήταν πολύ μεγάλο τα σύννεφα σχεδόν ακουμπούσαν τις διπλανές κορυφές .

Στην επιστροφή ακολουθήσαμε την ίδια πορεία (χωρίς να περάσουμε όμως από το τούνελ)και γύρω στις 5:15 μμ ήμασταν στην βάση του παγετώνα. Η παρέα από το πρώτο γκρουπ (Γάλλοι ) φιλοτιμήθηκε να μας κατεβάσει μέχρι το Jondal (που να βρεις ταξί εκεί πάνω….) με το βαν τους και από εκεί η ίδια πορεία για Μπέργκεν (μέσω TorvikbygdκαιNorheimsund)και κατά τις 21:00φτάσαμε στο ξενοδοχείο κατάκοποι αλλά χαρούμενοι .

Ο συμφορουμίτης έπεσε νωρίς για ύπνο ενώ εγώ πήγα για ένα τσιγάρο στο προαύλιο του ξενοδοχείου. Εκεί βρήκα μια παρέα από Γερμανούς, Αγγλίδες και κάποιους Σκανδιναβούς όπου ανταλλάξαμε τις ταξιδιωτικές μας εμπειρίες. Με το που ήρθαν 2 ακόμη Γερμανοί από την Στουτγάρδη νάσου και οι μπύρες (ξεροσφύρι) και ξέρετε πως είναι οι Γερμανοί με τις μπύρες ,δεν του προλαβαίνεις .. Καλά παιδιά ,όμως πίνουν πολύ και την άλλη μέρα δεν θυμούνται τίποτα .

………………………………………………………………………………………………………

 

[ELGEO2]

γαληνιο θεαμα ....................



Uploaded with ImageShack.us

εντυπωσιακα τα χρωματα του παγου καθως μπαιναμε στην υπογεια διαδρομη


Uploaded with ImageShack.us

 

[harilander]

φοβερή εμπειρία! α ρε άτιμοι, παίζετε με τον πόνο μου,
σας ζηλεύω...

 

[ELGEO2]

φοβερή εμπειρία! α ρε άτιμοι, παίζετε με τον πόνο μου,
σας ζηλεύω...

κρυβε λογια ....
ο αρχηγος της ομαδος τραβουσε ευθεια μπροστα χωρις σταματημο ......



Uploaded with ImageShack.us

ηταν μια διαφορετικη εμπειρια ....
παντου παγος ..δεξια και αριστερα χασματα με αγνωστο βαθος.


Uploaded with ImageShack.us

μακρυα φαινοταν η λιμνη ..
ο ηλιος ψηλα στον ουρανο εριχνε τις ακτινες του στους παγους ....
τα χρωματα εντυπωσιακα
μια παρεα -αγνωστοι μεταξυ μας- ζουσαμε μια διαφορετικη στιγμη δεμενοι ανηφοριζοντας τον παγετονα..
αξιζε τελικα .....

 

[toumpiotis]

Το επόμενο πρωί το αφιερώσαμε τριγυρνώντας στο Μπέργκεν. Δίπλα στο ξενοδοχείο ξεκινούσε το τελεφερίκ για την κορυφή Ulriken. Η άφιξή μας στην κορυφή μας έδωσε μια πανοραμική θέα της πόλης.

Αφήσαμε τα πράγματα μας στον χώρο φύλαξης αποσκευών του σιδ.σταθμού και περιηγηθήκαμε στο κέντρο . Πάνω σε ένα κομμάτι από γρανίτη υπήρχαν λουλούδια ως φόρο τιμής για τα θύματα του νησιού Utoya. Στο λιμάνι είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε το StatsraadLehnkuhlένα από τα παλαιότερα ιστιοφόρα στον κόσμο. Ναυπηγημένο το 1914 στην Γερμανία σκοπός του ήταν να εκπαιδεύσει το Βασιλικό Νορβηγικό ναυτικό. Ακόμη και σήμερα θεωρείτε από τα ταχύτερα ιστιοφόρα του είδους του στον κόσμο.
Δίπλα στο κάστρο έπαιζε η ναυτική μπάντα ,ρίξαμε μια ματιά και στην συνέχεια αφιερώσαμε χρόνο στην ψαραγορά του Μπέργκεν .Δεκάδες πάγκοι πουλούσαν όλων των ειδών τα θαλασσινά. Δίπλα στους πάγκους υπήρχαν τραπέζια με ξύλινα καθίσματα όπου μπορούσες να απολάυσεις τα νόστιμα πιάτα των ψαροπωλητών. Ένας ψαροπώλης μας έδωσε να δοκιμάσουμε φάλαινα (αγόρασα και 150 γραμμάρια για το σπίτι τα οποία μου τα έβαλαν σε ειδική συσκευασία για μεταφορά) η οποία ήταν νοστιμότατη.
Περάσαμε στην απέναντι πλευρά όπου βρισκόταν το Brygge(ο πρώτος οικισμός του Μπέργκεν).Τα ξύλινα σπίτια ξανακτιστήκαν μετά την πυρκαγιά του 1702 .Μεταξύ πολλών σπιτιών υπάρχει ξύλινο πάτωμα δίνοντας μια αίσθηση για το πώς ήταν ο οικισμός πριν από το 1700.
Η ώρα είχε πάει 12 το μεσημέρι και είχαμε ακόμη ένα τρίωρο μπροστά μας ,έτσι αποφασίσαμε να πάρουμε το τρένο να επισκεφτούμε την Fantoft Stave Church.
Η συγκεκριμένη εκκλησία έχει ιδιαίτερη ιστορία. Η αρχική της θέση βρίσκονταν στο Fortun όπου και είχε κτιστεί το 1150μχ.Στο τέλος του 19ου αιώνα οι κάτοικοι άρχισαν να χρησιμοποιούν το ξύλινο περίβλημα της εκκλησίας για καυσόξυλα και ευτυχώς ο Fredrik Georg Gade την αγόρασε και την μετέφερε (σε κομάτια) το 1883 στην τωρινή της θέση. Δυστυχώς όμως η άτυχία της εκκλησίας συνεχίστηκε ,το 1992 πήρε φωτιά .Την φωτιά την έβαλαν (όπως και σε 50 ακόμη ξύλινες εκκλησίες τα μέλη την μαύρης μεταλ. μουσικής την Νορβηγίας).Σκηνές της φλεγόμενης εκκλησίας στην φωτιά του 1992 υπάρχουν στο ντοκυμαντέρ Until the Light Takes Us του Aaron Aites και Audrey Ewell το 2009 που αναφέρεται στην Νορβηγική μαύρη μέταλ σκηνή. Τα καμένα υπολείμματα της εκκλησίας υπάρχουν στο εξώφυλλο του μουσικού άλμπουμ του 1993 Aske του συγκροτήματος Burzum. Ο αρχηγός του συγκροτήματος αναφερόμενος στην συγκεκριμένη ενέργεια είπε πως έγινε ως εναντίωση στην τακτική του Χριστιανισμού που χρησιμοποιεί παλιούς χώρου παγανισμού για να στήσει εκκλησίες.Η εκκλησία ξανακτίστηκε το 1997 .

Επιστρέφοντας από το Μπέργκεν στο Όσλο με το τρένο βρήκαμε και μια Ελληνίδα με την Νορβηγίδα φίλη της και η οποία μένει μόνιμα στο Μπέργκεν. Η γνωριμία έγινε σε μία από τις στάσεις του τρένου όπου κατεβαίναμε να κάνουμε κανένα τσιγαράκι στα γρήγορα . Η δουλειά με την οποία ασχολούνται αμφότερες είναι να βγάζουν βόλτα τα σκυλάκια στο Μπέργκεν και από ότι μας είπαν είναι αρκετά επικερδές επάγγελμα.

Η άφιξή μας στο Όσλο έγινε πολύ αργά (μετά τις 12:00) .Το λεωφορείο που θα μας πήγαινε στο αεροδρόμιο ήρθε στις 4:00 πμ (στο ενδιάμεσο είχαμε την ευκαιρία για μια νυχτερινή περιήγηση στο Όσλο). Κατά την απογείωση έριξα μια τελευταία ματιά από το παράθυρο και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα ξαναγυρίσω σε αυτήν την χώρα .