Αμερικάνικες και άλλες ξένες σειρές!!

[x7777]

1.Πώς δεν είναι; Απείρως φτωχότερη είναι η Κούβα, με ίδιο πληθυσμό. Πολύ ωραίες παραγωγές έχουν οι Ισλανδοί με αστείο πληθυσμό, γενικώς οι βόρειες χώρες, δεν έχω δει τόσο ατάλαντους παρουσιαστές στην πορτογαλική τηλεόραση κλπ. Δε μιλάω για το κόστος των παραγωγών, που είναι θέμα κλίμακας κοινού, αλλά για το ατομικό ταλέντο, κι αυτό σε χώρες με ίδιο ή μικρότερο πληθυσμό (πχ Αυστρία) έχει τεράστια διαφορά.


2.Δεν έχω και σε μεγάλη εκτίμηση τους Αμερικανούς ηθοποιούς να σου πω την αλήθεια, ούτε και τον κινηματογράφο τους, κατά τη γνώμη μου δεν ξέρουν να κάνουν ταινίες οι καημένοι. Κλάσεις ανώτεροι οι Γερμανοί για παράδειγμα. Αλλά ακόμη κι οι Αμερικανοί έχουν την αξιοπρέπεια να μη βγάζουν απαράδεκτους στο γυαλί.

3.Ναι, αν μιλάς για παραγωγή διότι η παραγωγή είναι θέμα επένδυσης, εδώ συμφωνώ. Το να μην είναι παράφωνο ένα παιδάκι είναι θέμα μουσικής παιδείας και των βασικών.

1.Μα προφανώς παίζει ρόλο το ταλέντο. Το ανέφερα και εγώ.
2. Δεν ανέφερα ηθοποιούς αλλά παραγωγές συνολικά και συγκεκριμένα για σειρές. Ο κινηματογράφος είναι άλλη ιστορία. Ε δε μπορεί τις παραγωγές (σκηνοθεσία, σενάριοα, ηθοποιούς, φωτογραφία) της HBO να τις κάνει ο Γερμανός με την ίδια ευκολία και συχνότητα.
3. Αυτό ακριβώς. Συνδυασμός των δύο είναι. Στην Ελλάδα δεν έχουμε τίποτα απο τα δύο.

 

[x7777]

1.Δε βρίσκω γιατί μια χώρα που δεν έχει σύνδεση με την Αφρική πρέπει να βγάζει παράφωνα παιδιά, ηθοποιούς σαν τις Οικογενειακές Ιστορίες ή παρουσιαστές σαν τον Δες και Βρες.
2.Τη Σερβία ανέφερα ως φτωχότερη και την Κορατία ως μικρότερη, αλλά ακόμη κι έτσι όπως το λες, δε στέκει. Αν οι Έλληνες ήταν φτωχότεροι από τους Σέρβους δε θα ξόδευαν πολλαπλάσια σε ταξίδια, αυτοκίνητα, εστιατόρια , ξένες γλώσσες. Πολύ πιο εύκολα γράφεις το παιδί σου σε ωδείο ή σε ποδοσφαιρική ακαδημία ή σε σχολή κινηματογράφου αν βγάζεις 1000 ευρώ απ' ό,τι αν βγάζεις 350. Τώρα, αν έχεις άλλες προτεραιότητες ή κάνεις κακή δουλειά στις ακαδημίες σε οποιοδήποτε τομέα είναι κάτι που διορθώνεται, ή αν υπάρχει νεποτισμός και επιλέγονται οι ρούκουνες ή οι ταλαντούχοι, αλλά δε φταίει το εξωτερικό χρέος γι αυτό , ούτε νομίζω ότι είμαστε στα κάγκελα όλοι για να μετακομίσουμε όλοι στη Σερβία για να ζούμε πλουσιοπάροχα σαν τους Σέρβους.

1.Για ποδόσφαιρο αναφέρθηκες.
2. Δεν ισχυρίστηκα ότι το χρέος παίζει ρόλο σε αυτά που συζητάμε. Είπες ότι αυτές οι δύο χώρες είναι μικρότερες (προαφανώς είναι) και φτωχότερες. Και σε ρώτησα πως το συμπεραίνεις αυτό?

 

[Yorgos]

1.Για ποδόσφαιρο αναφέρθηκες.

Ακόμη και στο ποδόσφαιρο λοιπόν, δεν έχουν ιδιαίτερους δεσμούς με τους Αφρικανούς και τους Λατινοαμερικάνους οι Σερβοκροάτες.

2. Δεν ισχυρίστηκα ότι το χρέος παίζει ρόλο σε αυτά που συζητάμε. Είπες ότι αυτές οι δύο χώρες είναι μικρότερες (προαφανώς είναι) και φτωχότερες. Και σε ρώτησα πως το συμπεραίνεις αυτό?

Μαθηματικά είναι, δες εισόδημα και κατανάλωση, με τη Σερβία ειδικά οι διαφορές είναι τεράστιες, αλλά μια βόλτα να πας στη Σερβία τη βλέπεις τη διαφορά, δεν είναι ότι ταξιδεύουμε και βλέπουμε εκατομμύρια Σέρβους να πλημμυρίζουν τον πλανήτη. Δεν έχουν τις ίδιες οικονομικές δυνατότητες μια σέρβικη και μια ελληνική οικογένεια, με τις κροατικές είναι πολύ μικρότερες οι διαφορές.

Θα ξεφύγουμε από τη συζήτηση που είναι σειρές, οπότε το αφήνω εδώ, αλλά για μένα το θέμα είναι
α) η νοοτροπία του Έλληνα γονιού
β) κακή μεθοδολογία στην παιδεία
γ) έλλειψη αξιοκρατίας ακόμη και στα απλά (παράδειγμα, έβλεπα πριν από μισή ώρα μια εκπομπή με άθλιο υποτιτλισμό, παίρνω τηλέφωνο φίλο σε εταιρεία που δραστηριοποιείται στον τομέα και μου είπε ότι η τάδε εκπομπή υποτιτλίζεται από κόρη ιδιοκτήτη εταιρείας τηλεοπτικών παραγωγών που έχει Αγγλικά επιπέδου Lower, δεν περιγράφω άλλο).

 

[Yorgos]

Αυτό που παρατηρώ είναι ότι οι Ιταλοί παίρνουν ισπανικές σειρές ξέρω γω 157.822.14.552 επεισοδίων και της κάνουν 20. Καλά ακόμα παίζεται, δεν το βαρέθηκαν;

Γενικά δε βαριούνται αυτοί. Ας πούμε Big Brother έχουν εδώ και 20 χρόνια, αδιάλειπτα.

Κάποτε είχα διαβάσει ένα άρθρο για τον κύκλο των προϊόντων σε κάθε χώρα. Πχ ένα μουσικό χιτ, μια μόδα, ένα κούρεμα, μια τηλεοπτική σειρά τι διάρκεια έχει σε κάθε χώρα. Δε θυμάμαι πού ήταν η Ισπανία, αλλά στην Ελλάδα κρατούσαν συγκριτικά πολύ οι κύκλοι, περίπου 14 μήνες, ενώ στον αντίποδα ήταν οι Γιαπωνέζοι, που διαρκούσαν... 2,5 μήνες. Ε θα χει γούστο στην Ισπανία να είναι 20 χρόνια ξέρω γω, πραγματικά το pop culture τους ανανεώνεται πολύ αργά, αν κάτι πιάσει δε φεύγει με τίποτε.

 

[fotast]

Καθώς μιλάμε και για την Netflix,μια παλιά ιστορία..

https://menshouse.gr/extras/134559/...ia-psichoyla-to-netflix-esvise-katachreomenos

 

[barkour]

Δυο προτασεις στο Netflix , το <<Fallet>>σουηδικης παραγωγης, μαυρη κωμωδια που συνδυάζει το βρετανικο χιουμορ με το σκανδιναβικο αστυνομικο θριλερ. Και το ισπανικο θριλερ << Los favoritos de Midas >> με τον Louis Tosar, της ισπανικης σχολης με plot twist

 

[chrisbd]

Unforgotten.. μινι αγγλική σειρά . 3 κυκλοι μέχρι τωρα, ίσως πάει και 4ο .. Εξιχνίαση παλιών υποθέσεων απο μια ομάδα ντεντέκτιβ στο Λονδίνο.. Αρκετα καλό με καλες ερμηνείες ενιοτε με βαθύ συναίσθημα χωρίς αμερικανιές υπερβολές ... Είναι και στη βιβλιοθήκη COSMOTE δορυφορική..

 

[ludovica]

Αυτό πρέπει να είναι το πρώτο καταλανικό σήριαλ που μετέδωσε Netflix, όχι ότι ενδιαφέρει κανέναν να το δει (αλλά μπορεί να ενδιαφέρει σαν πληροφορία).

 

[thanos75]

Ξένη σειρά δεν είναι, αλλά είμαι εντυπωσιασμένος από το πόσο καλογυρισμένη είναι η σειρά της ΕΡΤ "Τα Καλύτερά μας Χρόνια" με θέμα τη ζωή μιας μέσης αθηναϊκής οικογένειας επί χούντας. Πολύ ρεαλιστική (η μάνα μου λέει ότι είναι σα να κάνει φλασμπάκ στη ζωή της σε κάθε επεισόδιο), κανένα ξέπλυμα αλλά και χωρίς υστερίες, περιέργως καλές ερμηνείες για Έλληνες ηθοποιούς, εξαιρετική μεταφορά της αντίστοιχης ισπανικής στην οποία στηρίζεται. Το παιδάκι είναι ηθοποιάρα, ενώ και η σκηνοθετική προσπάθεια είναι πολύ αξιόλογη δεδομένων των περιορισμών, πραγματικά μπράβο στην ΕΡΤ.

Παρακολούθησα λίγο την κουβέντα σχετικά με το ταλέντο ή μη των Ελλήνω ηθοποιών και γενικά καλλιτεχνών. Θα έλεγα ότι στα περισσότερα συμφωνώ μαζί σου. Θα προσέθετα όμως και μια άλλη αιτία για το γεγονός αυτό. Οι εντελώς λάθος σε πολλές περιπτώσεις κατευθύνσεις που λαμβάνουν πολλά παιδιά από τις δραματικές σχολές! Θα έλεγα ότι ακόμα και όταν υπάρχει κάποιο ταλέντο, πολλές φορές γίνεται κάκιστη καθοδήγηση στην απόδοση των εκφραστικών τους μέσων από δασκάλους δραματικών σχολών (συνήθως παλαιότεροι θεατρικοί σκηνοθέτες ή ηθοποιοί, οι οποίοι είναι συνηθισμένοι σε συγκεκριμένου τύπου "μανιέρες"). Όσο για τα παιδιά-ηθοποιούς, όταν μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν υπήρχε καν στο δημοτικό κάποιο μάθημα θεατρικής αγωγής (και αυτό που τώρα υπάρχει έγκειται μάλλον στην ποιότητα του καθηγητή) και γενικότερα καμία έμφαση στις τέχνε;ς, τί να περιμένουμε? Σε άλλες χώρες εάν ένα παιδί δείξει την κλίση του, υπάρχουν εξειδικευμένα art schools στα οποία μπορεί να φοιτήσει (για να μη μιλήσω για την Αμερική όπου τα μεγάλα studio λειτουργούν και ως ακαδημίες ή "φυτώρια" ηθοποιών). Εδώ στην Ελλάδα τα μόνα art schools που υπάρχουν είναι τα μουσικά γυμνάσια που υπάρχον σε διάφορες περιοχές της χώρας. Και ευτυχώς κάνουν σοβαρή δουλειά, για αυτό έχουμε τουλάχιστον καλούς μουσικούς!
Και περνάω στα "Καλύτερά μας χρόνια". Η συγκεκριμένη σειρά θεωρώ ότι κερδίζει σκηνοθετικά πρώτα απ'όλα, αλλά και σε επίπεδο παραγωγής και μπράβο στην ΕΡΤ. Αλλά και η διασκευή σεναρίου (από το ισπανικό) στο ελληνικό γίγνεσθαι της περιόδου έχει γίνει με εξαιρετικά πετυχημένο τρόπο (δεν "φωνάζει", ούτε "κουνάει το δάχτυλο"). Το μόνο ίσως "μελανό σημείο" του σεναρίου είναι οι διάλογοι σε κάποια σημεία. Χρησιμοποιούν εκφράσεις σε κάποιες περιπτώσεις που δε νομίζω ότι ήταν συνήθεις το 1969-1970, χώρια κάποια μηνύματα (κάτι φιλοπεριβαλλοντικά ας πούμε που "πετάει" η θεία, ούτε κατά διάνοια εκείνα τα χρόνια!). Επίσης και ο παπάς παρουσιάζεται υπερβολικά εξωραισμένος για τα δεδομένα της περιόδου (αν και ο ηθοποιός που τον κάνει είναι εξαιρετικός).
Όοο για τις ερμηνείες των ηθοποιών που σου αρέσουν (και ορθώς), νομίζω ότι είναι αποτέλεσμα ενός πολύ σωστού casting! Είχαμε την ευτυχή συγκυρία να βρεθεί σε γενικές γραμμές ο σωστός ηθοποιός για το σωστό ρόλο. Και πάλι όμως βλέπω και "υποκριτικά φάλτσα" από κάποιους ηθοποιούς, όπως από αυτούς που που κάνουν τα μεγάλα παιδιά της οικογένειας, από την ηθοποιό που κάνει τη θεία, και επιπλέον υπάρχουν και περιπτώσεις ηθοποιών αναγνωρισμένης αξίας όπως ο Ερρίκος Λίτσης που κάνει τον περιπτερά, ο οποίος μάλλον έχει μείνει "χωρίς καλές σεναριακές πάσες", ή η Νατάσα Ασίκη (η Πελαγία), που είναι ολίγον καρικατούρα κρητικιά
Πάντως γενικά είναι αξιοπρεπέστατη σειρά και τη βλέπω πολύ πολύ ευχάριστα

 

[fotast]

Από σήμερα διαθέσιμη η μινι-σειρά(4 επεισόδια) στο Netflix.

https://www.tanea.gr/2020/12/09/wor...s-kan-tha-kanei-thoryvo-opos-kai-i-ptosi-tou/

 

[interted]

Είδα την πρώτη σεζόν του The Americans (Amazon Prime) που την έμαθα από το φόρουμ. Ας πω κι εγώ την γνώμη μου.

1980's κάπου στην Washington DC, ένα ζευγάρι Ρώσων πρακτόρων παριστάνουν τους Αμερικάνους προσπαθώντας να διεισδύσουν όσο γίνεται στο σύστημα. Βασίζεται στην πραγματική ιστορία των "Illegals". Η σειρά εστιάζει χοντρικά 50% στις αποστολές τους και 50% στις προσωπικές τους σχέσεις, οπότε μιλάμε για κάτι σαν κατασκοπικό οικογενειακό δράμα. Πολύ πρωτότυπο και νομίζω μέχρι στιγμής πετυχαίνει τον σκοπό του, ειδικά δίνοντας διαφορετικές οπτικές στο θέμα από τα διάφορα μέλη της οικογένειας. Επειδή τα επεισόδια είναι σχετικά σύντομα (μερικά <40 λεπτά), είναι πραγματικά άθλος πως στα περισσότερα καταφέρνουν και δίνουν και δόση αγωνίας, και αίσθημα παράνοιας (ειδικά στο πρώτο επεισόδιο), και πειστικό δράμα. Ίσως μερικά χάνουν λίγο στον ρεαλισμό σε σκηνές δράσης ή κάποιες βεβιασμένες υποθέσεις υστερούν σε αγωνία. Ειδικά όσο προχωράει η σεζόν και μπαίνεις πιο πολύ στο story arc γίνεται και καλύτερο και ελπίζω η 2η σεζόν να έχει πιο ισχυρό story arc. Πολύ καλή επιλογή μουσικής!

 

[psilos3]

Είδα την πρώτη σεζόν του The Americans...

Κατάφερε να γίνει από τις αγαπημένες μου σειρές. Έκανες πολύ καλή επιλογή.
Εχω γράψει τη γνώμη μου πριν λίγο καιρό στο νήμα, ωστόσο αυτό που έχω επιπλέον να της πιστώσω είναι η πιστότητα της και η άψογη μεταφορά της στη δεκαετία του 80, κάτι που προσωπικά με ενθουσιάζει σε σειρές και ταινίες. Ειδικά όταν τα γεγονότα διαδραματίζονται στη δεκαετία αυτή.
Ίσως υστερεί σε ταχύτητα κάποιες φορές, αλλά δε πειράζει, βλέπεται πολύ ευχάριστα.