Vrasidas Cub
Member
- Μηνύματα
- 74
- Likes
- 370
25-08-2016
Η διαδρομή
https://www.google.gr/maps/dir/Πευκοχώρι/Λουτρά/Πετράλωνα/Φωτεινά/Λεπτοκαρυά/Στόμιο/@40.1501533,22.3142979,8z/data=!4m83!4m82!1m5!1m1!1s0x14a625d66b8edee3:0x621732ff66dd3229!2m2!1d23.6140148!2d39.9880319!1m10!1m1!1s0x14a6254f7ecbc2fb:0x88ec233587531080!2m2!1d23.5860574!2d39.9276561!3m4!1m2!1d23.3477406!2d40.1122532!3s0x14a7d56e2fb098bd:0xc1bdfb9d2dcb5d98!1m25!1m1!1s0x14a86f11a459f83d:0x560a71354fc64480!2m2!1d23.1596712!2d40.3689931!3m4!1m2!1d23.0891347!2d40.4954815!3s0x14a841fbed2402c1:0x5f28148597120a98!3m4!1m2!1d22.596841!2d40.4409619!3s0x1357e2b61fec3d0d:0x6b084fbe0fc5b183!3m4!1m2!1d22.6176619!2d40.3915696!3s0x1357fd80e6f2d967:0xfbfca34b72d7f573!3m4!1m2!1d22.6157308!2d40.3069894!3s0x1357ffd76e9ee2b5:0x9ae4c9c191ca0910!1m15!1m1!1s0x1358199fba67e4a9:0x2e7ed59d9427bbed!2m2!1d22.3137232!2d40.2204814!3m4!1m2!1d22.1828416!2d40.0127527!3s0x135841030d64d225:0x3d72e92be08ccf8f!3m4!1m2!1d22.3692737!2d39.9755615!3s0x13586c57cf74639f:0x2e4bbc0de797120d!1m15!1m1!1s0x13580be89b481967:0xfefdc4fd2fcd8fc3!2m2!1d22.5627377!2d40.0600581!3m4!1m2!1d22.61855!2d39.8918726!3s0x135875fe97506b1d:0xa10d5bc751e67a1e!3m4!1m2!1d22.7076797!2d39.9052687!3s0x14a78b828a8119f3:0x48365dfd4c9e0bd9!1m5!1m1!1s0x14a78944c1be4619:0x500bd2ce2ba8020!2m2!1d22.7269846!2d39.8690702!3e0?hl=el
Ανοίγω τα μάτια και αντικρίζω αυτό …
Άλλοι χαράματα αντικρίζουν το κάτω μέρος του κρεβατιού του από πάνω - ταβάνια – ορούς νοσοκομείων – το μουστάκι της γυναίκας τους που μεγάλωσε από εχθές – την χαμογελαστή φατσούλα του Πέτρου του Άγιου …
Βρασίδα μην μιλάς καθόλου … είσαι προνομιούχος και διάγεις βίον ανθόσπαρτον … και μην τολμήσεις ποτέ … μα ποτέ … να υποπέσεις στο 2ο βαρύτερο αμάρτημα από καταβολής κόσμου … ΤΗΝ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ …
Μιλάμε για κρεβατάρα πολλών αστέρων … με όλα τα κομφόρ και τις ανέσεις … Κάνω ζωάρα ... τέλος.
Πως και τι να περιγράψει κανείς …
Είναι πολύ πρωί και είμαι ήδη στον δρόμο ... κάπου θα βρω βρύση για να πλυθώ και ίσως μετά, μέρος για αναζωογονητικό καφεδάκι … Και έτσι και έγινε … ως προς το πρώτο σκέλος τουλάχιστον ….
Μπαίνω Λουτρό … τι γραφικό μέρος … τι ήσυχο … Πόσο ανθρώπινο όταν λείπουν οι άνθρωποι … Περνώ από τα μαγαζιά και πάω στην μικρή προβλήτα … Μέρος για ζωγράφους της φύσης … Φοβερό μέρος για πρωινό καφέ αλλά ανοικτό τίποτα … Όπως τα ταξί όταν τα χρειάζεσαι … Φεύγω με μαύρη καρδιά αλλά είπαμε … ποτέ, μα ποτέ μην πέσεις σε αχαριστία … Μόνο και μόνο η θέα και η αποτύπωση της εικόνας από την προβλήτα ήταν κάτι παραπάνω από αποζημίωση για καφέ …
Μέχρι Ν. Σκιώνη οι παραλίτσες αριστερά ήταν χάρμα οφθαλμών … Πόσο τυχεροί όσοι πέρασαν εκεί καλοκαιρινές ημέρες … Επιβεβαιώθηκε και η άποψη ότι οι δυτικές ακτές από και στα 3 πόδια της Χαλκιδικής είναι ομορφότερες από τις ανατολικές … τουλάχιστον, σε ότι αφορά το γούστο μου …
Στρίβω και πηγαίνω προς παραλία … Όμως, ο νόμος του Μέρφυ για τα ταξί και τους καφέδες αμείλικτος …
Σιγά μην κάτσω να σκάσω και βουρ για πιο βόρεια … Ησυχία – ωραία διαδρομή – δροσούλα … Τι άλλο (εκτός από καφέ) να θέλει κανείς … Αρχίζω και το διασκεδάζω με τον μαλάκα τον Μέρφυ … που να ήξερε ότι ούτε καπνίζω – ούτε είμαι αντίκτιβ του κόφυ και της καφεΐνης … Απλά γουστάρω την στιγμή της ρέμπελης κίνησης και άπλωμα κορμιού πάνω σε τρεις τουλάχιστον καρέκλες …
Μικρή παραφωνία για το λιμανάκι της Ν. Σκιώνης … Μπόιζς και γκέρλς, να ξυπνάτε λίγο νωρίτερα … είναι κρίμα να χάνονται τέτοιες στιγμές. Τα καφενεία μέσα στο χωριό ήταν ανοικτά με κόσμο … και στο λιμανάκι τίποτα.
Βγαίνω από το χωριό και χαζεύω τα εξοχικά κατά μήκος της διαδρομής … ειδικά αυτά στην αριστερή μεριά του δρόμου, κολλητά με την παραλία … Ωραία μικρά ξενοδοχεία και πανσιόν με ενοικιαζόμενα συμπληρώνουν την εικόνα. Όλα τακτοποιημένα- καθαρά – περιποιημένα …
Περνώ την Σκάλα Φούρκας και στην Σίβηρη δεξιά για Κασσανδρεία και να αφήσω πλέον την Χαλκιδική ... Ομολογώ πως μια μικρή ψιλοκατάθλιψη την πέρασα …
Το πέρασμα από την ισθμό της Ν. Ποτίδαιας είναι τελεσίδικο … Πάμε για άλλα Βρασίδα …
Σήμερα έχει Προϊστορική περιπλάνηση … και στρίβω προς Πετράλωνα … Πάντα ήταν στους στόχους μου αυτό το σπήλαιο … ότι θα το επισκεπτόμουν με παπί, δεν το περίμενα …
Διασχίζω ξανά χωράφια και χωριά … Λίγο υψόμετρο ρε παιδιά … έλεος … Και μετά από λίγη ώρα φτάνω έξω από τα Πετράλωνα στην διασταύρωση με το καφέ και την είσοδο προς το μουσείο … Για σπάσιμο παίρνω βυσσινάδα … παγωμένη και γευστική … αλλά όχι όπως από τα χεράκια της θειάς της Σούζης … Από αυτές με τα ολόκληρα κομμάτια μέσα … που τα αφήνεις μέσα για να ξαναβάλεις νερό και να φτιάξεις βυσσινάδα από την αρχή … και που μετά τα καταβροχθίζεις αλύπητα …
Ώρες ώρες σκέφτομαι πόσες μαλακίες έχω κάνει στην ζωή μου και πόσες βυσσινάδες θα είχα πιεί μέχρι τώρα … Αλλά είπαμε να μην είμαστε αχάριστοι … και το φαρμάκι καλό είναι …
Η είσοδος προς το μουσείο είναι αποκλεισμένη για τα οχήματα με μπάρα. Με πληροφορούν ότι ή πας επάνω με τα πόδια σε απόσταση 700 περίπου μέτρων ή περιμένεις το τραινάκι που μεταφέρει τον κόσμο … Κάνει πολύ ζέστη και δεν λέει περπάτημα και ανηφόρα … θα πάρω το τρένο … Πίνω την φανταστική μου βυσσινάδα και στο διπλανό τραπέζι παρέα από μέλλουσες τσεμπεροφόρες θεούσες, υπάλληλοι κάποιας δημόσιας υπηρεσίας που κάνει τουρ με πούλμαν, δεν είναι ότι τσιρίζουν με φωνή που και ο σκληρότερος κατάσκοπος θα τα ξέρναγε όλα αρκεί να τον έπαιρναν από εκεί … έχουν γυρίσει και την ασφάλεια στο κατά ριπάς σε ανούσιες παπαρολογίες … Από την τσιρίδα, υποχρεωτικά κάτι πιάνει το αυτή μου για υπουργεία εξωτερικών … Συνειρμικά και αυθόρμητα το μυαλό μου πάλι πάει στην Ελληνοφρένεια …
Αυτό ακριβώς και δεν κάνω πλάκα ...
Σαν αντίμετρα σκέφτομαι την Σούζη … Δεν ξέρω τι διάλο με έχει πιάσει αυτές τις μέρες αλλά έχω συνδέσει ότι φρούτο έχει πέσει στα χέρια μου και με μια θεϊκή ύπαρξη … ροδάκινα - σταφύλια - βύσσινα … και πίσω από το καθένα από αυτά και ένα βάσανο …
Ντόπιος που έπινε καφέ δίπλα με πλησιάζει, μου κόβει το όνειρο και μου λέει ότι το τρενάκι θα αργήσει … Να πάω με το παπί πάνω γιατί είναι κρίμα να περιμένω … Σε ευχαριστώ πατριώτη !! Περνώ δίπλα από την μπάρα και ανεβαίνω ... Κόβω εισιτήριο ακριβώς την στιγμή που το επόμενο γκρουπ ετοιμάζεται να μπει στο σπήλαιο ! Σε ευχαριστώ πατριώτη ακόμα μια φορά ! … Πάρτα κουφάλα Μέρφυ !!
Για το σπήλαιο τι να πει κανείς … τίποτα απολύτως … Απλά στέκεσαι μπροστά σε μια αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι είμαστε μια ακρούλα από πεσμένη τρίχα από τα παπάρια του χρόνου ... και μάλιστα τριχούλα που έπεσε κάποια εκατομμύρια χρόνια πριν … Αυτό το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε» αντηχεί συνεχώς στα αυτιά μου … Η ανθρώπινη ματαιοδοξία, πληγή που δεν θα κλείσει ποτέ … πύον με χαρακτηριστικά μεταδιδόμενης νόσου …
Οστά από ρινόκερους - λιοντάρια - αρκούδες και άλλα αρπακτικά και χορτοφάγα ζώα, με την βοήθεια της επιστήμης, συνθέτουν ένα παζλ εξέλιξης 600,000 χιλιάδων περίπου ετών … Ένα ανθρώπινο κρανίο επίσης … Οι ρινόκεροι, τα λιοντάρια και λοιπά ζωντανά, παρέμειναν όπως ακριβώς ήταν τότε … χωρίς να αλλάξουν παραδόσεις – συνήθειες - ήθη … σεβασμό προς την φύση … Για τους απογόνους των υπόλοιπων ευρημάτων δεν έχω την ίδια άποψη …
Ένας τύπος ονόματι Φίλιππος Χαντζαρίδης κατά λάθος ανακάλυψε μια τρύπα που έκρυβε αυτό το σπήλαιο ... και άλλαξε ολόκληρη η ιστορία … Πόσες ακόμα τρύπες περιμένουν για να ανατρέψουν μέρος της πλάνης που ζούμε …
Όσοι είστε σε απόσταση ανάξια να το συζητήσει κανείς και δεν έχετε πάει … τολμήστε το … Μπορεί να πετύχετε και εσείς πούλμαν με τσιρίδες και να διπλασιαστεί η αξία της εκπαιδευτικής εκδρομής … Θα δείτε ότι πολλοί από τους φίλους σας έχουν το ίδιο κρανίο με του αρχανθρώπου … Εγώ πάντως τον αισθάνομαι σαν μακρινό μου ξαδερφάκι … και εξέταση ντι εν έι όπως του Πασχάλη, δεν κάνω …
Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω … Σαλόνικα σου έρχομαι … Η διαδρομή χωρίς δάσος ή πυκνή βλάστιση ... μόνο χωράφια ... Μικρό υψόμετρο, ικανό όμως να δώσει θέα μέχρι πέρα μακριά στον Όλυμπο … Τελικά οι λέξεις είναι μεγάλη αυταπάτη … το «πέρα μακριά στον Όλυμπο» ακούγεται κάπως … Σωστά ?
Φλούδες … με το παπί σε 4 ώρες ήμουν ήδη εκεί … «στο πέρα μακριά» … και με στάσεις και διάσχιση του κέντρου της Θεσσαλονίκης … Ζούμε σε μια διάσταση απόλυτου μύθου … ο οποίος καθημερινά καταρρίπτεται …
Στάση για την βενζίνη της ημέρας – νερό και λίγη δροσιά … Ο πιτσιρικάς τσιμπάει με το ντεπόζιτο και αρχίζει τις ερωτήσεις … Με κοιτά με δυσπιστία … Ποιος ξέρει πόσες παπάτζες έχει ακούσει … Κανά δυό φωτογραφίες από το κινητό τον πείθουν και φωνάζει και τον άλλον πιτσιρικά … Κοιτάζουν με μια περίεργη έκφραση … από αυτές που χαίρομαι … Κάτι μου λέει ότι ήδη είναι πάνω στα παπιά τους και νοητά τριγυρίζουν σε τόπους φανταστικούς …
Νωρίς έξω από την Θεσσαλονίκη, η κίνηση έχει δείξει τα δόντια της … τα νεύρα μου τσίτα … τα αμάξια τόσο κοντά μεταξύ τους που δεν χωρά ανάμεσά τους, ούτε η ηρωική μέχρι τώρα πάπια … Η ζέστη αρχίζει και με ενοχλεί … ντάλα μεσημέρι και ο ήλιος βαρά αλύπητα … Το μυαλό μου ανασύρει τις παγωμένες βυσσινάδες της Σούζης … μαρτύριο διαχρονικών Σταλινικών πρακτικών …
Η διαδρομή
https://www.google.gr/maps/dir/Πευκοχώρι/Λουτρά/Πετράλωνα/Φωτεινά/Λεπτοκαρυά/Στόμιο/@40.1501533,22.3142979,8z/data=!4m83!4m82!1m5!1m1!1s0x14a625d66b8edee3:0x621732ff66dd3229!2m2!1d23.6140148!2d39.9880319!1m10!1m1!1s0x14a6254f7ecbc2fb:0x88ec233587531080!2m2!1d23.5860574!2d39.9276561!3m4!1m2!1d23.3477406!2d40.1122532!3s0x14a7d56e2fb098bd:0xc1bdfb9d2dcb5d98!1m25!1m1!1s0x14a86f11a459f83d:0x560a71354fc64480!2m2!1d23.1596712!2d40.3689931!3m4!1m2!1d23.0891347!2d40.4954815!3s0x14a841fbed2402c1:0x5f28148597120a98!3m4!1m2!1d22.596841!2d40.4409619!3s0x1357e2b61fec3d0d:0x6b084fbe0fc5b183!3m4!1m2!1d22.6176619!2d40.3915696!3s0x1357fd80e6f2d967:0xfbfca34b72d7f573!3m4!1m2!1d22.6157308!2d40.3069894!3s0x1357ffd76e9ee2b5:0x9ae4c9c191ca0910!1m15!1m1!1s0x1358199fba67e4a9:0x2e7ed59d9427bbed!2m2!1d22.3137232!2d40.2204814!3m4!1m2!1d22.1828416!2d40.0127527!3s0x135841030d64d225:0x3d72e92be08ccf8f!3m4!1m2!1d22.3692737!2d39.9755615!3s0x13586c57cf74639f:0x2e4bbc0de797120d!1m15!1m1!1s0x13580be89b481967:0xfefdc4fd2fcd8fc3!2m2!1d22.5627377!2d40.0600581!3m4!1m2!1d22.61855!2d39.8918726!3s0x135875fe97506b1d:0xa10d5bc751e67a1e!3m4!1m2!1d22.7076797!2d39.9052687!3s0x14a78b828a8119f3:0x48365dfd4c9e0bd9!1m5!1m1!1s0x14a78944c1be4619:0x500bd2ce2ba8020!2m2!1d22.7269846!2d39.8690702!3e0?hl=el
Ανοίγω τα μάτια και αντικρίζω αυτό …
Άλλοι χαράματα αντικρίζουν το κάτω μέρος του κρεβατιού του από πάνω - ταβάνια – ορούς νοσοκομείων – το μουστάκι της γυναίκας τους που μεγάλωσε από εχθές – την χαμογελαστή φατσούλα του Πέτρου του Άγιου …
Βρασίδα μην μιλάς καθόλου … είσαι προνομιούχος και διάγεις βίον ανθόσπαρτον … και μην τολμήσεις ποτέ … μα ποτέ … να υποπέσεις στο 2ο βαρύτερο αμάρτημα από καταβολής κόσμου … ΤΗΝ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ …
Μιλάμε για κρεβατάρα πολλών αστέρων … με όλα τα κομφόρ και τις ανέσεις … Κάνω ζωάρα ... τέλος.
Πως και τι να περιγράψει κανείς …
Είναι πολύ πρωί και είμαι ήδη στον δρόμο ... κάπου θα βρω βρύση για να πλυθώ και ίσως μετά, μέρος για αναζωογονητικό καφεδάκι … Και έτσι και έγινε … ως προς το πρώτο σκέλος τουλάχιστον ….
Μπαίνω Λουτρό … τι γραφικό μέρος … τι ήσυχο … Πόσο ανθρώπινο όταν λείπουν οι άνθρωποι … Περνώ από τα μαγαζιά και πάω στην μικρή προβλήτα … Μέρος για ζωγράφους της φύσης … Φοβερό μέρος για πρωινό καφέ αλλά ανοικτό τίποτα … Όπως τα ταξί όταν τα χρειάζεσαι … Φεύγω με μαύρη καρδιά αλλά είπαμε … ποτέ, μα ποτέ μην πέσεις σε αχαριστία … Μόνο και μόνο η θέα και η αποτύπωση της εικόνας από την προβλήτα ήταν κάτι παραπάνω από αποζημίωση για καφέ …
Μέχρι Ν. Σκιώνη οι παραλίτσες αριστερά ήταν χάρμα οφθαλμών … Πόσο τυχεροί όσοι πέρασαν εκεί καλοκαιρινές ημέρες … Επιβεβαιώθηκε και η άποψη ότι οι δυτικές ακτές από και στα 3 πόδια της Χαλκιδικής είναι ομορφότερες από τις ανατολικές … τουλάχιστον, σε ότι αφορά το γούστο μου …
Στρίβω και πηγαίνω προς παραλία … Όμως, ο νόμος του Μέρφυ για τα ταξί και τους καφέδες αμείλικτος …
Σιγά μην κάτσω να σκάσω και βουρ για πιο βόρεια … Ησυχία – ωραία διαδρομή – δροσούλα … Τι άλλο (εκτός από καφέ) να θέλει κανείς … Αρχίζω και το διασκεδάζω με τον μαλάκα τον Μέρφυ … που να ήξερε ότι ούτε καπνίζω – ούτε είμαι αντίκτιβ του κόφυ και της καφεΐνης … Απλά γουστάρω την στιγμή της ρέμπελης κίνησης και άπλωμα κορμιού πάνω σε τρεις τουλάχιστον καρέκλες …
Μικρή παραφωνία για το λιμανάκι της Ν. Σκιώνης … Μπόιζς και γκέρλς, να ξυπνάτε λίγο νωρίτερα … είναι κρίμα να χάνονται τέτοιες στιγμές. Τα καφενεία μέσα στο χωριό ήταν ανοικτά με κόσμο … και στο λιμανάκι τίποτα.
Βγαίνω από το χωριό και χαζεύω τα εξοχικά κατά μήκος της διαδρομής … ειδικά αυτά στην αριστερή μεριά του δρόμου, κολλητά με την παραλία … Ωραία μικρά ξενοδοχεία και πανσιόν με ενοικιαζόμενα συμπληρώνουν την εικόνα. Όλα τακτοποιημένα- καθαρά – περιποιημένα …
Περνώ την Σκάλα Φούρκας και στην Σίβηρη δεξιά για Κασσανδρεία και να αφήσω πλέον την Χαλκιδική ... Ομολογώ πως μια μικρή ψιλοκατάθλιψη την πέρασα …
Το πέρασμα από την ισθμό της Ν. Ποτίδαιας είναι τελεσίδικο … Πάμε για άλλα Βρασίδα …
Σήμερα έχει Προϊστορική περιπλάνηση … και στρίβω προς Πετράλωνα … Πάντα ήταν στους στόχους μου αυτό το σπήλαιο … ότι θα το επισκεπτόμουν με παπί, δεν το περίμενα …
Διασχίζω ξανά χωράφια και χωριά … Λίγο υψόμετρο ρε παιδιά … έλεος … Και μετά από λίγη ώρα φτάνω έξω από τα Πετράλωνα στην διασταύρωση με το καφέ και την είσοδο προς το μουσείο … Για σπάσιμο παίρνω βυσσινάδα … παγωμένη και γευστική … αλλά όχι όπως από τα χεράκια της θειάς της Σούζης … Από αυτές με τα ολόκληρα κομμάτια μέσα … που τα αφήνεις μέσα για να ξαναβάλεις νερό και να φτιάξεις βυσσινάδα από την αρχή … και που μετά τα καταβροχθίζεις αλύπητα …
Ώρες ώρες σκέφτομαι πόσες μαλακίες έχω κάνει στην ζωή μου και πόσες βυσσινάδες θα είχα πιεί μέχρι τώρα … Αλλά είπαμε να μην είμαστε αχάριστοι … και το φαρμάκι καλό είναι …
Η είσοδος προς το μουσείο είναι αποκλεισμένη για τα οχήματα με μπάρα. Με πληροφορούν ότι ή πας επάνω με τα πόδια σε απόσταση 700 περίπου μέτρων ή περιμένεις το τραινάκι που μεταφέρει τον κόσμο … Κάνει πολύ ζέστη και δεν λέει περπάτημα και ανηφόρα … θα πάρω το τρένο … Πίνω την φανταστική μου βυσσινάδα και στο διπλανό τραπέζι παρέα από μέλλουσες τσεμπεροφόρες θεούσες, υπάλληλοι κάποιας δημόσιας υπηρεσίας που κάνει τουρ με πούλμαν, δεν είναι ότι τσιρίζουν με φωνή που και ο σκληρότερος κατάσκοπος θα τα ξέρναγε όλα αρκεί να τον έπαιρναν από εκεί … έχουν γυρίσει και την ασφάλεια στο κατά ριπάς σε ανούσιες παπαρολογίες … Από την τσιρίδα, υποχρεωτικά κάτι πιάνει το αυτή μου για υπουργεία εξωτερικών … Συνειρμικά και αυθόρμητα το μυαλό μου πάλι πάει στην Ελληνοφρένεια …
Αυτό ακριβώς και δεν κάνω πλάκα ...
Σαν αντίμετρα σκέφτομαι την Σούζη … Δεν ξέρω τι διάλο με έχει πιάσει αυτές τις μέρες αλλά έχω συνδέσει ότι φρούτο έχει πέσει στα χέρια μου και με μια θεϊκή ύπαρξη … ροδάκινα - σταφύλια - βύσσινα … και πίσω από το καθένα από αυτά και ένα βάσανο …
Ντόπιος που έπινε καφέ δίπλα με πλησιάζει, μου κόβει το όνειρο και μου λέει ότι το τρενάκι θα αργήσει … Να πάω με το παπί πάνω γιατί είναι κρίμα να περιμένω … Σε ευχαριστώ πατριώτη !! Περνώ δίπλα από την μπάρα και ανεβαίνω ... Κόβω εισιτήριο ακριβώς την στιγμή που το επόμενο γκρουπ ετοιμάζεται να μπει στο σπήλαιο ! Σε ευχαριστώ πατριώτη ακόμα μια φορά ! … Πάρτα κουφάλα Μέρφυ !!
Για το σπήλαιο τι να πει κανείς … τίποτα απολύτως … Απλά στέκεσαι μπροστά σε μια αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι είμαστε μια ακρούλα από πεσμένη τρίχα από τα παπάρια του χρόνου ... και μάλιστα τριχούλα που έπεσε κάποια εκατομμύρια χρόνια πριν … Αυτό το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε» αντηχεί συνεχώς στα αυτιά μου … Η ανθρώπινη ματαιοδοξία, πληγή που δεν θα κλείσει ποτέ … πύον με χαρακτηριστικά μεταδιδόμενης νόσου …
Οστά από ρινόκερους - λιοντάρια - αρκούδες και άλλα αρπακτικά και χορτοφάγα ζώα, με την βοήθεια της επιστήμης, συνθέτουν ένα παζλ εξέλιξης 600,000 χιλιάδων περίπου ετών … Ένα ανθρώπινο κρανίο επίσης … Οι ρινόκεροι, τα λιοντάρια και λοιπά ζωντανά, παρέμειναν όπως ακριβώς ήταν τότε … χωρίς να αλλάξουν παραδόσεις – συνήθειες - ήθη … σεβασμό προς την φύση … Για τους απογόνους των υπόλοιπων ευρημάτων δεν έχω την ίδια άποψη …
Ένας τύπος ονόματι Φίλιππος Χαντζαρίδης κατά λάθος ανακάλυψε μια τρύπα που έκρυβε αυτό το σπήλαιο ... και άλλαξε ολόκληρη η ιστορία … Πόσες ακόμα τρύπες περιμένουν για να ανατρέψουν μέρος της πλάνης που ζούμε …
Όσοι είστε σε απόσταση ανάξια να το συζητήσει κανείς και δεν έχετε πάει … τολμήστε το … Μπορεί να πετύχετε και εσείς πούλμαν με τσιρίδες και να διπλασιαστεί η αξία της εκπαιδευτικής εκδρομής … Θα δείτε ότι πολλοί από τους φίλους σας έχουν το ίδιο κρανίο με του αρχανθρώπου … Εγώ πάντως τον αισθάνομαι σαν μακρινό μου ξαδερφάκι … και εξέταση ντι εν έι όπως του Πασχάλη, δεν κάνω …
Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω … Σαλόνικα σου έρχομαι … Η διαδρομή χωρίς δάσος ή πυκνή βλάστιση ... μόνο χωράφια ... Μικρό υψόμετρο, ικανό όμως να δώσει θέα μέχρι πέρα μακριά στον Όλυμπο … Τελικά οι λέξεις είναι μεγάλη αυταπάτη … το «πέρα μακριά στον Όλυμπο» ακούγεται κάπως … Σωστά ?
Φλούδες … με το παπί σε 4 ώρες ήμουν ήδη εκεί … «στο πέρα μακριά» … και με στάσεις και διάσχιση του κέντρου της Θεσσαλονίκης … Ζούμε σε μια διάσταση απόλυτου μύθου … ο οποίος καθημερινά καταρρίπτεται …
Στάση για την βενζίνη της ημέρας – νερό και λίγη δροσιά … Ο πιτσιρικάς τσιμπάει με το ντεπόζιτο και αρχίζει τις ερωτήσεις … Με κοιτά με δυσπιστία … Ποιος ξέρει πόσες παπάτζες έχει ακούσει … Κανά δυό φωτογραφίες από το κινητό τον πείθουν και φωνάζει και τον άλλον πιτσιρικά … Κοιτάζουν με μια περίεργη έκφραση … από αυτές που χαίρομαι … Κάτι μου λέει ότι ήδη είναι πάνω στα παπιά τους και νοητά τριγυρίζουν σε τόπους φανταστικούς …
Νωρίς έξω από την Θεσσαλονίκη, η κίνηση έχει δείξει τα δόντια της … τα νεύρα μου τσίτα … τα αμάξια τόσο κοντά μεταξύ τους που δεν χωρά ανάμεσά τους, ούτε η ηρωική μέχρι τώρα πάπια … Η ζέστη αρχίζει και με ενοχλεί … ντάλα μεσημέρι και ο ήλιος βαρά αλύπητα … Το μυαλό μου ανασύρει τις παγωμένες βυσσινάδες της Σούζης … μαρτύριο διαχρονικών Σταλινικών πρακτικών …
Last edited: