Vrasidas Cub
Member
- Μηνύματα
- 74
- Likes
- 370
21-08-2016
Η διαδρομή
https://www.google.gr/maps/dir/39.682847,21.6534309/Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Αναπαυσά/Σέρβια/Έδεσσα/40.9091513,22.6486645/Δοϊράνη/Νέο Πετρίτσι/Σέρρες/@40.4164918,21.7720236,8.17z/data=!4m75!4m74!1m5!3m4!1m2!1d21.6493546!2d39.7142669!3s0x13590f96db8e9db3:0xb6fc6d88b1ccb7ee!1m15!1m1!1s0x0:0x908f12f68ece6011!2m2!1d21.6247569!2d39.7238763!3m4!1m2!1d21.6648294!2d39.7642689!3s0x13590f55a42ba0cb:0x340078276be3b974!3m4!1m2!1d21.9500119!2d39.985608!3s0x13584c2a114554a1:0x72c220abf27e2313!1m15!1m1!1s0x135830e0cf8c43b9:0x3decc3818dc7a5cc!2m2!1d22.002802!2d40.1858788!3m4!1m2!1d21.7863015!2d40.3022831!3s0x1359d26cb81ad277:0xc1d0469ddc540b90!3m4!1m2!1d21.7543088!2d40.6365907!3s0x135770d1c142b045:0x14f59e7872df75b9!1m10!1m1!1s0x1357a4cb093a4ff3:0xd25fa72d7a086386!2m2!1d22.0439798!2d40.8016803!3m4!1m2!1d22.7002206!2d40.7288188!3s0x14a828a68129a62d:0x480fc65e171571ca!1m5!3m4!1m2!1d22.5866696!2d40.991897!3s0x13562990a062b49d:0x8a92fa10a19b05cc!1m5!1m1!1s0x14a9e778d6b2d8a9:0x483ec36674fe09e6!2m2!1d22.7602316!2d41.1769975!1m5!1m1!1s0x14a983e3b1fb2b31:0x1bed4553a4b3a8b!2m2!1d23.2927645!2d41.275748!1m5!1m1!1s0x14a9718b6729e5d5:0x9dd7c70595ce357!2m2!1d23.5413198!2d41.090923!3e0?hl=el
Ξύπνημα με το πρώτο φως … Ησυχία – αρώματα – ωραία θερμοκρασία …Ντουζάκι με όλες τις ντουζιέρες για πάρτη μου … Ζωάρα κανονική … Ένα γρήγορο τίναγμα και μάζεμα της «υπαίθριας κρεβατοκάμαρας», δέσιμο (για να καταλάβουμε την αθλιότητα της ανθρώπινης φυλής, έχουμε αγάλματα για κάποιους οι οποίοι άφησαν πίσω τους όλεθρο και καταστροφή … και για αυτόν που ανακάλυψε τα χταπόδια και τους ελαστικούς ιμάντες, ούτε κουβέντα) με τρόπο που να υπάρχει στήριγμα για την μέση και δρόμο για βόρεια … Αυτά τα πρωινά, είναι σκέτη πρόκληση για οδήγηση σε άγνωστα μονοπάτια …
Η θέα των βράχων των Μετεώρων προκαλεί δέος, όσες φορές κι αν τους δεις ... όλες τις ώρες … όλες τις εποχές … από όλες τις γωνίες ...
Κάνω τον γύρο των βράχων … ο δρόμος πραγματικά προσεγμένος – με διαγραμμίσεις – ωραία άσφαλτο … Ίσως θα έπρεπε να σπείρουμε παντού μοναστήρια … δεν βλέπω άλλον τρόπο για να αποκτήσουμε Ευρωπαϊκό οδικό δίκτυο ... Παντού πούλμαν με «προσκυνητές» ή με κόσμο που κάνει τουρισμό και περιοδείες ... Σταματώ σε μια άκρη για να διορθώσω λίγο το δέσιμο των αποσκευών. Σε πολύ άκρη … δεν ενοχλούσα ούτε το παρακείμενο μονοπάτι των δουλευταράδων μερμηγκιών που κουβαλούσαν πραμάτειες στις δικές τους αγορές … Τσεμπεροφόρα ντόπια με κατάστημα – παράπηγμα από απέναντι μου φουνάζ’ εις την Αγγλικήν «νο παρκ χιαρ!!» … αν μου το ‘λεγε στα Ελληνικά, αναρωτιέμαι εάν θα καταλάβαινα λέξη …. Την αγνοώ τελείως και συνεχίζω την επιστημονική δέση των αποσκευών μου … Πλησιάζει τσαμπουκαλεμένη από απέναντι επαναλαμβάνοντας τα ίδια Αγγλικά …. Όταν έρχεται σε απόσταση βολής, της λέω :
- κρατάς το λάστιχο για να δέσω καλύτερα … ??
Από τις στιγμές που ήθελα κάμερα … Σταματά απότομα – ανοίγει στόμα …. Κάτι πάει να βγει σε ήχο από τον λάρυγγα … γυρίζει όπως ήρθε πίσω … και έμεινα με το λάστιχο στο χέρι ...
Κάποια μέρη πραγματικά έχουν μετατραπεί σε Μεγάλη Μπίζνα … Πάντως την τελευταία φορά ή μάλλον την προτελευταία, οι αναμνήσεις από αυτό το μέρος είναι από τις ευχάριστα χαραγμένες στην ψυχή … και μόνο γι’ αυτό, προσπερνώ όλες τις τσεμπεροφόρες αφήνοντάς τες στην μιζέρια της καθημερινότητάς τους …
Φεύγω με κατεύθυνση προς Σκεπάρι … Έχω φύγει πλέον από τα βουνά και το μεγαλείο τους … Η πάπια αυτό ίσως δεν το καταλαβαίνει, αλλά τι περιμένεις από πτηνά … το μόνο που τους νοιάζει είναι μαμ – κακά και νάνι …
Τα υψόμετρα εδώ δεν έχουν καμία σχέση με τις περιοχές της Ευρυτανίας - Αιτωλοακαρνανίας … παρ’ όλα αυτά δεν υστερούν σε θέα … Δεν υπάρχει το κλειστό στροφιλίκι (δυστυχώς για αρκετούς - ευτυχώς για άλλους) … απ’ όλα όμως έχει ο μπαξές …
Μέχρι να φύγουν από τον ορίζοντα οι βράχοι των Μετεώρων, παραμένουν ένα καταπληκτικό θέαμα.
Προσπερνώ το Σκεπάρι και στην διασταύρωση με τον ποταμό Ίων (μην φαντάζεστε κανέναν Δούναβη) στρίβω δεξιά για Δεσκάτη … Έκανα λάθος που δεν συνέχισα για λίγο ευθεία μέχρι το χωριό Γάβρος … Ψάχνοντας λίγο περισσότερο την διαδρομή αργότερα, κατάλαβα ότι είναι ένα από τα χωριά που πρέπει να επισκεφτεί κανείς καθώς περικλείεται από ωραίες συστάδες με βραχώδεις τεράστιους ογκόλιθους. Στα υπ’ όψιν και αυτό …
Ακολουθώ μια εύκολη διαδρομή ανάμεσα από χωράφια και λόφους δεξιά και αριστερά … οι ανηφόρες ελάχιστες και όταν υπάρχουν η κλίση είναι ελάχιστη … Κρατώ έναν χαλαρό ρυθμό στα ¾ του γκαζιού και παρ’ όλα αυτά τα χιλιόμετρα φεύγουν χωρίς να το καταλαβαίνω ή να κουράζουν … Το κόντεμα των σχέσεων έχει αποδειχθεί σωτήριο για την πάπια και το βάρος που κουβαλά … Καταλαβαίνεις αμέσως ότι δεν δυσανασχετεί και ότι το μοτέρ ακούει χωρίς κομπιάσματα στο άνοιγμα του γκαζιού … Τι κι αν έχω χάσει περίπου 10 – 15 χιλιόμετρα τελικής ... το όφελος στο βάθος της ημέρας είναι πολλαπλάσιο …
Η Κερασούλα και η Παρασκευή φεύγουν πίσω σύντομα και μπαίνω Δεσκάτη. Δεν κάνω τον γύρο του χωριού και μπαίνω πλατεία … Από το ντύσιμο των ανθρώπων στα καφενεία καταλαβαίνεις ότι είναι Κυριακή … Ένα από τα πράγματα που μου αρέσει στην επαρχία … Η Κυριακή είναι γιορτή … καλό ντύσιμο – γραβάτα – κουστούμι – επίσημο κόφυ πάρτυ στο καφενείο … Ίσως και οι κουβέντες να έχουν πιο επίσημη χροιά … ποιος ξέρει … Πάντως ζήλεψα …
Πινακίδα πολύ πριν οποιαδήποτε διασταύρωση για Δεσκάτη ή Γρεβενά ... Αναρωτιέμαι πόσα blanco χάλασε ο μπαγλαμάς για την καλλιγραφία και ποιός αποφάσισε να την βάλει εκεί ... Γι΄αυτό η Ελλαδάρα δεν θα χάσει ποτέ ... και ο νοών νοείτω ...
Αφήνοντας την Δεσκάτη (μεγαλοχώρι σε σχέση με το υπόλοιπα κοντινά – μέχρι και γηπεδάρα με γκαζόν είδα) αρχίζω να ψιλο-ανηφορίζω προς Λιβαδερό.
Το τοπίο πλέον λιγότερο πράσινο, περισσότερα χωράφια και ελαφριά ανηφόρα …
Φτάνω Λουτρό και στην μέση του χωριού λόγω αμφιβολίας για την κατεύθυνση ρωτώ έναν τύπο σε μπαλκόνι για Λιβαδερό … Παθαίνω πλάκα και αρχίζω πάλι να ψάχνω για κρυμμένη κάμερα … ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΙΠΟΤΑ !!! Του κάνω νόημα «θενγκς και ευχαριστώ πολύ» και με χαιρετά όλο χαρά επίσης … Αυτός έγραψε + μια καλή πράξη στο τεφτέρι του Άγιου Πέτρου και εγώ το πλήρωσα με ένα απίστευτο μπέρδεμα στο μυαλό μου … Το σκηνικό πάντως έχει απίστευτη πλάκα.
Πιο κάτω έξω από κρεοπωλείο ένα Ντατσούν με (πώς το λένε κορέκτ πλέον) Ρομά, κάτι εμποροδιαπραγματεύονται με την και τον κρεοπώλη …
Ρωτάω τα ίδια και … κουφάλα κάμερα αυτήν την φορά θα σε βρω … Κάποιος με έχει δει χαζό και με κοροϊδεύει …
Και εκεί που ετοιμάζομαι να φύγω με αυτό το ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη, ακούω τον γύφτο να μου λέει :
-Φιλαράκι, θα πας ευθεία μέσα από χωριό χωρίς να βγεις από τον φαρδύ δρόμο … Στην πρώτη μεγάλη διασταύρωση έξω από το χωριό συνεχίζεις αριστερά και όχι πολύ μακρυά είναι η Άκρη … μετά την Άκρη και συνεχίζοντας ευθεία πάνω στο βουνό φτάνεις Λιβαδερό. Δεν είναι μακρυά.
Α ρε αθάνατη Ελλάδα ... μια ζωή θα με εκπλήσσεις …
Όντως το να ακολουθήσω την διαδρομή ήταν πανεύκολο και απορώ πώς διάλα είχα μπλοκάρει με τις κατευθύνσεις … Δεν χάθηκα μέσα στα βουνοκορφίδια και μπλόκαρα στην ισιάδα … Βρασίδα θες επειγόντως service εγκεφάλου ... (όχι το προτεινόμενο της αντιπροσωπείας ...) ...
Έξω από το Λουτρό αρχίζει ένα ανέβασμα βουνού, τόσο όσο χρειάζεται για να έχεις ωραία θέα και αρκετές στροφές για να μην βαριέσαι. Φτάνοντας Άκρη από το ύψωμα, βλέπεις πανοραμικά το χωριό, αρκετά γελάδια … Το ευχάριστο είναι ότι υπήρχε ποδηλατικός αγώνας με πολύ κόσμο και πολλά νέα παιδιά !! Από τα ευχάριστα που συμβαίνουν σε αυτόν το τόπο.
(βλέπεις και θάμνους επίσης ... μπροστά από την εικόνα του χωριού ... Αυτά τα κινέζικα τηλέφωνα πρέπει να καταργηθούν ... δεν βγάζουν καλές φωτο ...)
Από Λιβαδερό μέχρι Σέρβια η διαδρομή απλά σχεδόν αδιάφορη. Χαμηλή βλάστηση – χαμηλά υψόμετρα – λίγες στροφές … Εννοείται ότι σε ΟΛΑ αυτά τα χιλιόμετρα, η κίνηση ή η οποιαδήποτε ανθρώπινη παρουσία είναι σχεδόν ανύπαρκτη … Καταλαβαίνω αμέσως γιατί ζω σε δύο κράτη ταυτόχρονα … στο «παρακράτος» των Αθηνών και στο κράτος της Ελλάδας ….
Μπροστά μου η τεχνητή λίμνη Πολυφύτου και η μεγάλη της γέφυρα να την διασχίζει κάθετα.
Μπαίνω Κοζάνη και λέω καιρός να βάλουμε κάνα λίτρο καύσιμο . Ούτε που θυμάμαι πού είχα βάλει την τελευταία φορά. Ο βενζινάς έξω καρδιά … Μόνο τσίπουρα και λοιπούς συνοδευτικούς μεζέδες που δεν με κέρασε. Έχω μια θεώρηση για τους κάτοικους αυτής της χώρας, από την μέση και επάνω … η οποία σε κάθε ευκαιρία επιβεβαιώνεται … Οι βόρειες περιοχές κατοικούνται από διαφορετικούς στην ψυχή ανθρώπους … Όλες οι θάλασσες έχουν νερά ... δεν είναι όμως παντού το ίδιο καθαρά …
Η Κοζάνη σαν πόλη αν και ήταν γεμάτη ζωή και έδειχνε δραστήρια οικονομικά , μου φάνηκε αδιάφορη … ίσως γιατί ποτέ μου δεν συμπάθησα αυτό το μονότονα ίσιο.
Αρχίζω και ανεβαίνω προς Πτολεμαΐδα. Το τοπίο απελπιστικά άσχημο … Από τις λιγοστές στιγμές που μου έλειψαν τα κυβικά … ίσως η πραγματικά μοναδική. Καταλαβαίνω ότι πολλές φορές και η ασχήμια είναι απαραίτητη … Δεν μπορώ να μην έχω σεβασμό σε όσους σπαταλούν την ζωή τους σε τέτοια και αντίστοιχα μέρη, ώστε να μπορούν οι υπόλοιποι συμπολίτες τους να καλύπτουν τουλάχιστον στοιχειώδης ανάγκες επιβίωσης ή να εξασφαλίζουν εργαλεία για ανάπτυξη (π.χ. ρεύμα) …
Η διαδρομή
https://www.google.gr/maps/dir/39.682847,21.6534309/Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Αναπαυσά/Σέρβια/Έδεσσα/40.9091513,22.6486645/Δοϊράνη/Νέο Πετρίτσι/Σέρρες/@40.4164918,21.7720236,8.17z/data=!4m75!4m74!1m5!3m4!1m2!1d21.6493546!2d39.7142669!3s0x13590f96db8e9db3:0xb6fc6d88b1ccb7ee!1m15!1m1!1s0x0:0x908f12f68ece6011!2m2!1d21.6247569!2d39.7238763!3m4!1m2!1d21.6648294!2d39.7642689!3s0x13590f55a42ba0cb:0x340078276be3b974!3m4!1m2!1d21.9500119!2d39.985608!3s0x13584c2a114554a1:0x72c220abf27e2313!1m15!1m1!1s0x135830e0cf8c43b9:0x3decc3818dc7a5cc!2m2!1d22.002802!2d40.1858788!3m4!1m2!1d21.7863015!2d40.3022831!3s0x1359d26cb81ad277:0xc1d0469ddc540b90!3m4!1m2!1d21.7543088!2d40.6365907!3s0x135770d1c142b045:0x14f59e7872df75b9!1m10!1m1!1s0x1357a4cb093a4ff3:0xd25fa72d7a086386!2m2!1d22.0439798!2d40.8016803!3m4!1m2!1d22.7002206!2d40.7288188!3s0x14a828a68129a62d:0x480fc65e171571ca!1m5!3m4!1m2!1d22.5866696!2d40.991897!3s0x13562990a062b49d:0x8a92fa10a19b05cc!1m5!1m1!1s0x14a9e778d6b2d8a9:0x483ec36674fe09e6!2m2!1d22.7602316!2d41.1769975!1m5!1m1!1s0x14a983e3b1fb2b31:0x1bed4553a4b3a8b!2m2!1d23.2927645!2d41.275748!1m5!1m1!1s0x14a9718b6729e5d5:0x9dd7c70595ce357!2m2!1d23.5413198!2d41.090923!3e0?hl=el
Ξύπνημα με το πρώτο φως … Ησυχία – αρώματα – ωραία θερμοκρασία …Ντουζάκι με όλες τις ντουζιέρες για πάρτη μου … Ζωάρα κανονική … Ένα γρήγορο τίναγμα και μάζεμα της «υπαίθριας κρεβατοκάμαρας», δέσιμο (για να καταλάβουμε την αθλιότητα της ανθρώπινης φυλής, έχουμε αγάλματα για κάποιους οι οποίοι άφησαν πίσω τους όλεθρο και καταστροφή … και για αυτόν που ανακάλυψε τα χταπόδια και τους ελαστικούς ιμάντες, ούτε κουβέντα) με τρόπο που να υπάρχει στήριγμα για την μέση και δρόμο για βόρεια … Αυτά τα πρωινά, είναι σκέτη πρόκληση για οδήγηση σε άγνωστα μονοπάτια …
Η θέα των βράχων των Μετεώρων προκαλεί δέος, όσες φορές κι αν τους δεις ... όλες τις ώρες … όλες τις εποχές … από όλες τις γωνίες ...
Κάνω τον γύρο των βράχων … ο δρόμος πραγματικά προσεγμένος – με διαγραμμίσεις – ωραία άσφαλτο … Ίσως θα έπρεπε να σπείρουμε παντού μοναστήρια … δεν βλέπω άλλον τρόπο για να αποκτήσουμε Ευρωπαϊκό οδικό δίκτυο ... Παντού πούλμαν με «προσκυνητές» ή με κόσμο που κάνει τουρισμό και περιοδείες ... Σταματώ σε μια άκρη για να διορθώσω λίγο το δέσιμο των αποσκευών. Σε πολύ άκρη … δεν ενοχλούσα ούτε το παρακείμενο μονοπάτι των δουλευταράδων μερμηγκιών που κουβαλούσαν πραμάτειες στις δικές τους αγορές … Τσεμπεροφόρα ντόπια με κατάστημα – παράπηγμα από απέναντι μου φουνάζ’ εις την Αγγλικήν «νο παρκ χιαρ!!» … αν μου το ‘λεγε στα Ελληνικά, αναρωτιέμαι εάν θα καταλάβαινα λέξη …. Την αγνοώ τελείως και συνεχίζω την επιστημονική δέση των αποσκευών μου … Πλησιάζει τσαμπουκαλεμένη από απέναντι επαναλαμβάνοντας τα ίδια Αγγλικά …. Όταν έρχεται σε απόσταση βολής, της λέω :
- κρατάς το λάστιχο για να δέσω καλύτερα … ??
Από τις στιγμές που ήθελα κάμερα … Σταματά απότομα – ανοίγει στόμα …. Κάτι πάει να βγει σε ήχο από τον λάρυγγα … γυρίζει όπως ήρθε πίσω … και έμεινα με το λάστιχο στο χέρι ...
Κάποια μέρη πραγματικά έχουν μετατραπεί σε Μεγάλη Μπίζνα … Πάντως την τελευταία φορά ή μάλλον την προτελευταία, οι αναμνήσεις από αυτό το μέρος είναι από τις ευχάριστα χαραγμένες στην ψυχή … και μόνο γι’ αυτό, προσπερνώ όλες τις τσεμπεροφόρες αφήνοντάς τες στην μιζέρια της καθημερινότητάς τους …
Φεύγω με κατεύθυνση προς Σκεπάρι … Έχω φύγει πλέον από τα βουνά και το μεγαλείο τους … Η πάπια αυτό ίσως δεν το καταλαβαίνει, αλλά τι περιμένεις από πτηνά … το μόνο που τους νοιάζει είναι μαμ – κακά και νάνι …
Τα υψόμετρα εδώ δεν έχουν καμία σχέση με τις περιοχές της Ευρυτανίας - Αιτωλοακαρνανίας … παρ’ όλα αυτά δεν υστερούν σε θέα … Δεν υπάρχει το κλειστό στροφιλίκι (δυστυχώς για αρκετούς - ευτυχώς για άλλους) … απ’ όλα όμως έχει ο μπαξές …
Μέχρι να φύγουν από τον ορίζοντα οι βράχοι των Μετεώρων, παραμένουν ένα καταπληκτικό θέαμα.
Προσπερνώ το Σκεπάρι και στην διασταύρωση με τον ποταμό Ίων (μην φαντάζεστε κανέναν Δούναβη) στρίβω δεξιά για Δεσκάτη … Έκανα λάθος που δεν συνέχισα για λίγο ευθεία μέχρι το χωριό Γάβρος … Ψάχνοντας λίγο περισσότερο την διαδρομή αργότερα, κατάλαβα ότι είναι ένα από τα χωριά που πρέπει να επισκεφτεί κανείς καθώς περικλείεται από ωραίες συστάδες με βραχώδεις τεράστιους ογκόλιθους. Στα υπ’ όψιν και αυτό …
Ακολουθώ μια εύκολη διαδρομή ανάμεσα από χωράφια και λόφους δεξιά και αριστερά … οι ανηφόρες ελάχιστες και όταν υπάρχουν η κλίση είναι ελάχιστη … Κρατώ έναν χαλαρό ρυθμό στα ¾ του γκαζιού και παρ’ όλα αυτά τα χιλιόμετρα φεύγουν χωρίς να το καταλαβαίνω ή να κουράζουν … Το κόντεμα των σχέσεων έχει αποδειχθεί σωτήριο για την πάπια και το βάρος που κουβαλά … Καταλαβαίνεις αμέσως ότι δεν δυσανασχετεί και ότι το μοτέρ ακούει χωρίς κομπιάσματα στο άνοιγμα του γκαζιού … Τι κι αν έχω χάσει περίπου 10 – 15 χιλιόμετρα τελικής ... το όφελος στο βάθος της ημέρας είναι πολλαπλάσιο …
Η Κερασούλα και η Παρασκευή φεύγουν πίσω σύντομα και μπαίνω Δεσκάτη. Δεν κάνω τον γύρο του χωριού και μπαίνω πλατεία … Από το ντύσιμο των ανθρώπων στα καφενεία καταλαβαίνεις ότι είναι Κυριακή … Ένα από τα πράγματα που μου αρέσει στην επαρχία … Η Κυριακή είναι γιορτή … καλό ντύσιμο – γραβάτα – κουστούμι – επίσημο κόφυ πάρτυ στο καφενείο … Ίσως και οι κουβέντες να έχουν πιο επίσημη χροιά … ποιος ξέρει … Πάντως ζήλεψα …
Πινακίδα πολύ πριν οποιαδήποτε διασταύρωση για Δεσκάτη ή Γρεβενά ... Αναρωτιέμαι πόσα blanco χάλασε ο μπαγλαμάς για την καλλιγραφία και ποιός αποφάσισε να την βάλει εκεί ... Γι΄αυτό η Ελλαδάρα δεν θα χάσει ποτέ ... και ο νοών νοείτω ...
Αφήνοντας την Δεσκάτη (μεγαλοχώρι σε σχέση με το υπόλοιπα κοντινά – μέχρι και γηπεδάρα με γκαζόν είδα) αρχίζω να ψιλο-ανηφορίζω προς Λιβαδερό.
Το τοπίο πλέον λιγότερο πράσινο, περισσότερα χωράφια και ελαφριά ανηφόρα …
Φτάνω Λουτρό και στην μέση του χωριού λόγω αμφιβολίας για την κατεύθυνση ρωτώ έναν τύπο σε μπαλκόνι για Λιβαδερό … Παθαίνω πλάκα και αρχίζω πάλι να ψάχνω για κρυμμένη κάμερα … ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΙΠΟΤΑ !!! Του κάνω νόημα «θενγκς και ευχαριστώ πολύ» και με χαιρετά όλο χαρά επίσης … Αυτός έγραψε + μια καλή πράξη στο τεφτέρι του Άγιου Πέτρου και εγώ το πλήρωσα με ένα απίστευτο μπέρδεμα στο μυαλό μου … Το σκηνικό πάντως έχει απίστευτη πλάκα.
Πιο κάτω έξω από κρεοπωλείο ένα Ντατσούν με (πώς το λένε κορέκτ πλέον) Ρομά, κάτι εμποροδιαπραγματεύονται με την και τον κρεοπώλη …
Ρωτάω τα ίδια και … κουφάλα κάμερα αυτήν την φορά θα σε βρω … Κάποιος με έχει δει χαζό και με κοροϊδεύει …
Και εκεί που ετοιμάζομαι να φύγω με αυτό το ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη, ακούω τον γύφτο να μου λέει :
-Φιλαράκι, θα πας ευθεία μέσα από χωριό χωρίς να βγεις από τον φαρδύ δρόμο … Στην πρώτη μεγάλη διασταύρωση έξω από το χωριό συνεχίζεις αριστερά και όχι πολύ μακρυά είναι η Άκρη … μετά την Άκρη και συνεχίζοντας ευθεία πάνω στο βουνό φτάνεις Λιβαδερό. Δεν είναι μακρυά.
Α ρε αθάνατη Ελλάδα ... μια ζωή θα με εκπλήσσεις …
Όντως το να ακολουθήσω την διαδρομή ήταν πανεύκολο και απορώ πώς διάλα είχα μπλοκάρει με τις κατευθύνσεις … Δεν χάθηκα μέσα στα βουνοκορφίδια και μπλόκαρα στην ισιάδα … Βρασίδα θες επειγόντως service εγκεφάλου ... (όχι το προτεινόμενο της αντιπροσωπείας ...) ...
Έξω από το Λουτρό αρχίζει ένα ανέβασμα βουνού, τόσο όσο χρειάζεται για να έχεις ωραία θέα και αρκετές στροφές για να μην βαριέσαι. Φτάνοντας Άκρη από το ύψωμα, βλέπεις πανοραμικά το χωριό, αρκετά γελάδια … Το ευχάριστο είναι ότι υπήρχε ποδηλατικός αγώνας με πολύ κόσμο και πολλά νέα παιδιά !! Από τα ευχάριστα που συμβαίνουν σε αυτόν το τόπο.
(βλέπεις και θάμνους επίσης ... μπροστά από την εικόνα του χωριού ... Αυτά τα κινέζικα τηλέφωνα πρέπει να καταργηθούν ... δεν βγάζουν καλές φωτο ...)
Από Λιβαδερό μέχρι Σέρβια η διαδρομή απλά σχεδόν αδιάφορη. Χαμηλή βλάστηση – χαμηλά υψόμετρα – λίγες στροφές … Εννοείται ότι σε ΟΛΑ αυτά τα χιλιόμετρα, η κίνηση ή η οποιαδήποτε ανθρώπινη παρουσία είναι σχεδόν ανύπαρκτη … Καταλαβαίνω αμέσως γιατί ζω σε δύο κράτη ταυτόχρονα … στο «παρακράτος» των Αθηνών και στο κράτος της Ελλάδας ….
Μπροστά μου η τεχνητή λίμνη Πολυφύτου και η μεγάλη της γέφυρα να την διασχίζει κάθετα.
Μπαίνω Κοζάνη και λέω καιρός να βάλουμε κάνα λίτρο καύσιμο . Ούτε που θυμάμαι πού είχα βάλει την τελευταία φορά. Ο βενζινάς έξω καρδιά … Μόνο τσίπουρα και λοιπούς συνοδευτικούς μεζέδες που δεν με κέρασε. Έχω μια θεώρηση για τους κάτοικους αυτής της χώρας, από την μέση και επάνω … η οποία σε κάθε ευκαιρία επιβεβαιώνεται … Οι βόρειες περιοχές κατοικούνται από διαφορετικούς στην ψυχή ανθρώπους … Όλες οι θάλασσες έχουν νερά ... δεν είναι όμως παντού το ίδιο καθαρά …
Η Κοζάνη σαν πόλη αν και ήταν γεμάτη ζωή και έδειχνε δραστήρια οικονομικά , μου φάνηκε αδιάφορη … ίσως γιατί ποτέ μου δεν συμπάθησα αυτό το μονότονα ίσιο.
Αρχίζω και ανεβαίνω προς Πτολεμαΐδα. Το τοπίο απελπιστικά άσχημο … Από τις λιγοστές στιγμές που μου έλειψαν τα κυβικά … ίσως η πραγματικά μοναδική. Καταλαβαίνω ότι πολλές φορές και η ασχήμια είναι απαραίτητη … Δεν μπορώ να μην έχω σεβασμό σε όσους σπαταλούν την ζωή τους σε τέτοια και αντίστοιχα μέρη, ώστε να μπορούν οι υπόλοιποι συμπολίτες τους να καλύπτουν τουλάχιστον στοιχειώδης ανάγκες επιβίωσης ή να εξασφαλίζουν εργαλεία για ανάπτυξη (π.χ. ρεύμα) …