Ισπανία Αγαπημένο μου Βαρκελωνέζικο ημερολόγιο

[Rosa]

Φίλε Θάνο, οι περιγραφές σου και η αγάπη σου γι αυτή την πόλη, έχουν καταφέρει και την έχουν βάλει στον ταξιδιωτικό χάρτη μου με τα προσεχώς! Υπόσχομαι να εντρυφήσω στην ιστορία τώρα στις γιορτές, και να εξεταστώ γραπτώς με το που θα ανοίξουν τα σχολεία!!!

 

[KIKI]

Bαρκελώνη ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ

στα συντριβάνια σου, στα χρωματα σου, στα αγαλματα σου, στα κτίρια σου, στις λεωφόρους σου, στα καταστήματα σου, στις παραλίες σου, στους πεζόδρομούς σου, στα φαγητά σου, στις εκκλησίες σου, στις αρένες σου, στις ιδιυφυίες σου, στους καλλιτεχνες σου, στους αρχιτέκτονές σου,στις ράμπλες σου, στα τελεφερίκ σου, στα ποδήλατά σου, στα τραμ σου, στα τρένα σου, στα κοκτέιλ σου, στα μπαράκια σου, στα ξενοδοχεία σου, στα πλοία σου....


μετα απο αρκετα ταξιδια στη Βαρκελωνη ξερω τι θα απαντω οταν με ρωτανε γιατι παω και ξαναπαω.
σε ευχαριστω Θανο που σε λιγες γραμμες συνοψισες αυτα που θα χρειαζομουν σελιδες για να εξηγησω .....

 

[chrikky]

το tibidabo το περίμενα γιατί είναι από τα μέρη που δεν έχω πάει στη βαρκελώνη!

(ίσως σε μια επόμενη επίσκεψη)

ευχαριστούμε θάνο, για ακόμη μια φορά!!!

 

[thanosth]

Ετσι λοιπόν σιγά σιγά αρχισε η κατηφορική πορεία με επόμενο σταθμό το λουνα παρκ του Ντιμπιντάμπο. Ο καιρός ήταν βρέξει δεν βρέξει. Εντονα μαύρα σύννεφα δημιουργούσαν ενα αγχος!
Με τέτοιες καιρικές συνθήκες δεν υπηρχε διαθεση για απολαυστικές βόλτες σε ολα τα επίπεδα του λουνα παρκ.
Προτιμηθηκε η βόλτα στο επιπεδο το πρωτο που ειναι και υψηλώτερο με την καλύτερη θέα. Ο τροχός και το αεροπλανάκι ειναι τα δύο που ξεχωρίζουν σε αυτό το επίπεδο!
Η θέα πάντως προς την πόλη κυριολεκτικά μοναδική!
Mετά ακολούθησε μια βόλτα σε ενα επίπεδο δρομάκι με παγκάκια απο την μια μεριά και ενα μικρο παρκάκι με τρενάκι για μικρά παιδάκια από την αλλη.
Στην συνέχεια στο τελος αυτου του ωραιου μικρού δρόμου ήταν ενα ακόμη μικρό με αρκετά δέντρα παρκάκι με ενα εξαιρετικό γυναικείο γλυπτό. Ηταν αρκετά απολαυστικό να κάθεται κανείς εκεί κ να απολαμβάνει την ησυχια, την σιωπή, να επεξεργάζεται στο μυαλό του όλες τις υπέροχες εικόνες που ειχε καταγράψει πριν, τοσο ο εγκέφαλος του οσο και η φωτογραφική του μηχανή.


Μετά από λίγα λεπτά ρελάξ κ ξεκούρασης επρεπε η μεσημεριανή βόλτα να φτάσει στο τέλος της.
Ετσι αρχισε η πεζοπόρα πορεία προς την έξοδο του Ντιμπιντάμπο.
Πριν ομως έγινε μία στάση στο μουσείο παραδοσιακών παιχνιδιών που αναγράφεται σε όλους τους οδηγούς για την Βαρκελώνη.
Εναντι μικρού τιμήματος, νομίζω 2 Ε είδα τα διάφορα μικρά εκθέματα, κουκλιτσες να χορευουν ως μπαλαρίνες, μάγοι μικροί να κάνουν μαγικά κ.α..
Yπήρχε κ μια μεγάλη μακέτα με αναπαράσταση ολου του χώρου στο Ντιμπιντάμπο. Aν και το συνιστούνε το συγκεκριμένο μουσείο ολοι οι οδηγοί, προσωπικά τελικά δεν με ενθουσίασε!


Μετά από όλα αυτά κάποια στιγμή επρεπε να τα αφήσω πίσω μου.Ετσι βρεθηκα στο χρωματιστό τρενάκι που με οδήγησε προς τη στάση του τραμ.
Εδωσα ομως μια υπόσχεση στον εαυτό μου: σε αυτό το ωραίο λόφο θα ξαναεπιστρέψω κάποια στιγμή και σίγουρα θα συνοδεύω τον δικό μου μικρό μπόμπιρα!

 

[thanosth]

Casa Battlo, ενα σπίτι αρχιτεκτονικό “διαμάντι”
Ηταν η πιο βροχερή μέρα του επταήμερου χειμωνιάτικου μου ταξιδιού, στην αιώνια αγαπημένη μου πόλη, την Βαρκελώνη.
Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2009. Στο πρόγραμμα είχε μπει “επίσκεψη στην κάζα μπατλό” made by antoni gaudi!
Αν και ειχα δει τι εστί κάζα made by gaudi πριν 7 χρόνια εχοντας πάει στην περίφημη κ γειτονική Λα Πεδρέρα η κάζα Μίλα, ηθελα πολύ να δω ξανά την εμπνευση αυτου του Καταλανού μέγα μάστορα της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής! Η Πεδρέρα ομολογώ δεν με είχε ενθουσιάσει κ ιδιαίτερα.

Η πρώτη μου οπτική επαφή με το σπιτι μπατλό ήταν νυχτερινή.
Κυριακή αργά το απόγευμα γύρω στις 19 αλλά λογω χειμώνα ειχε ήδη νυχτώσει. Αρτις αφιχθείς από το αεροδρόμιο Πρατ, κατέβηκα στην Passeig del Gracia για να κατευθυνθώ στην Ραμπλα Καταλούνια οπου ήταν το χόσταλ που θα έμενα τις επομενες 7 βραδυές!
Μόλις βγήκα στην δεξιά μεριά της λεωφόρου Πάσέι ντελ Γκράσια απέναντι μου αντίκρυσα ένα υπέροχα φωτισμένο κτίριο το γνωστό στους πάντες Κάζα Μπατλό.
Ηταν τοσο μεγάλη η μαγεία που μου προκάλεσε, ωστε μπήκε στο πρόγραμμα για επίσκεψη.

Η Τρίτη έφτασε και πρωι πρωι γυρω στις 9 κατευθύνθηκα στο κοντινό μου προορισμό.
Ευτυχως ουρές δεν είχε. Δυστυχώς όμως ειχε βροχή. Αν και ψιλόβροχο, η βροχή παραμένει βροχή.
Οχι και οτι καλύτερο για εναν που του αρέσει να φωτογραφίζει.
Ευτυχώς το αντικείμενο φωτογράφησης αυτή τη φορά κατά 80% ήταν σε εσωτερικό χώρο και το υπόλοιπο 20% σε εξωτερικό. Η οροφή με τις μοναδικές κ πασίγνωστες καμινάδες οσο και η αυλή ηταν τα μέρη που μου προκάλεσαν κάποιους φωτογραφικούς μπελάδες.

Η είσοδος ειχε καπου στα 16 και κάτι ψηλά Ευρώ που με την barcelona card μειώθηκε στα 13,5 περιπου. Για κάποιους ισως να είναι ακριβά. Για μένα προσωπικά ειλικρινά δεν με ενοιαζε. Πρώτον τα χρήματα αυτά τα πλήρωσα μετά μεγάλης ευχαρίστησης γιατί το κτίριο αυτό ειναι μοναδικό στον κόσμο. Για αυτο και ειναι στην λίστα της Ουνέσκο για την παγκόσμια κληρονομιά. Δεύτερον η σχέση τιμής και απόδοσης μετά την εξοδο μου αποδείχθηκε οτι ίσως να ήταν κ λίγα. Αλλά για αυτό το θέμα περισσότερα προς το το τελος της ιστορίας...

Με λίγα λόγια το σπιτι αυτο αν και σχειδιασμένο κ κατασκευασμένο απο τον Γκαουντί, πήρε το όνομα Μπατλό απο τον οικονομικά επιφανή εντολέα του Γκαουντί, ο οποίος ήθελε να ανακαινήσει το σπίτι του στο οποίο έμενε με την οικογένεια του.
Το κτίριο ολόκληρο αποτελεί έναν συμβολισμό στον μύθο του Αγ. Γεωργίου που σκοτώνει τον κακό δράκο και που αποτελεί και τον προστάτη της πόλης της Βαρκελώνης, Η πρόσοψη του κτιριου συμβολίζει το τέρας με τα εξωτερικά σχήματα στον 1ο οροφο να απεικονίζουν το στόμα του τέρατος ενώ χαρακτηριστική είναι η οροφή που κτιρίου που συμβολίζει την πλάτη του δράκου.

Αφού περασα το κατώφλι του σπιτιού, με τον τηλεφωνικό ακουστικό ξεναγό ανα χείρας ξεκινάει η βόλτα.
Το πρώτο πράγμα που με άφησε σχεδόν άφωνο ηταν το τζάκι σε σχήμα μανιταριού που αντίκρυσα. Ενα τζάκι μοναδικό και εντοιχιζόμενο απο κεραμύδια σε γήινα χρώματα. Βρίσκεται στο ισόγειο της κάζα και βρισκεται σε ενα χώρο που ήταν και το γραφείο του κυρίου Μπατλό.
Ο οδηγός με ενημέρωνε πως στο σπίτι αυτό ολα ειναι εμπνευσμένα απο τη μαμά φύση οπου οι επίπεδες επιφάνεις σπανίζουν. Αντίθετα ολα ειναι καμπυλωτά.
Αυτή την κατασκευαστική και πρωτότυπη νοοτροπία την διαπιστώνει κανείς στον 1ο όροφο.

Ο επόμενος χώρος ήταν η τεράστια σαλοτραπεζαρία στον 1ο όροφο! Με υπέροχη θέα στην Πασέι ντε Γκράτσια, την λεωφόρο των αγορών κ των καταστημάτων. Θυμάμαι που ο τηλεφωνικός μας οδηγός έλεγε πως για να μην τυφλώνονται οι ιδιοκτήτες του σπιτιού απο το πολύ φως τα κρύσταλλα -τζάμια που επιλεχθηκαν ειχαν διάφορες διαβαθμίσεις σε ότι αφορά την διαπεραστικότητα του φωτός.Τα εσωτερικά κουφώματα ήταν ξύλινα και εξισου εντυπωσιακά. Δεν ήξερες αν οι τοίχοι ήταν προσαρμοσμένοι στα κουφώματα η το αντίστροφο. Αφού χαζέψαμε λίγο εξω αλλα κ στα ταβάνια με κάτι υπεροχα καμπυλωτά σχέδια προχωρήσαμε για τα ενδώτερα.
Μετά απο λιγα δωμάτια βρεθήκαμε στο χώρο που οδηγούσε στην αυλή του κτιριου. Σαν αυλή δεν ήταν κάτι το πολύ εντυπωσιακό. Το εντυπωσιακό ήταν μια κατασκευή με ψηδιδωτά στην άκρη της αυλής που εμοιαζαν με γλάστρες. Χαρακτηριστική γραφή του καταλανικού μοντερνισμού. Εδώ αρχισε και ο προσωπικός μου εφιάλτης μιας και έπρεπε με το ενα χέρι να φωτογραφίζω και με το άλλο να κρατάω την ομπρέλα. Ετσι δεν πρόλαβα να φωτογραφίσω οσο θα ήθελα την πίσω πρόσοψη του κτιρίου που αποτελείται απο σιδερένια μπαλκόνια και μια πολύχρωμη διακόσμηση στην κορυφή!

Ευτυχώς μέσα σε λίγα λεπτά η περιήγηση στην αυτή τελείωσε και ο δρόμος μας οδήγησε προς την οροφή του κτιρίου περνώντας κ το μπλε κλιμακοστάσιο με τα πάμπολα μπλε πλακάκια. Νομίζω οτι τέτοιο εμπνευσμένο κλιμακοστάσιο δεν υπάρχει πουθενά αλλού!
Πριν βγούμε στην υπαίθρια οροφή διασχίσαμε στη σοφίτα οπου ήταν και τα πλυσταριά της οικίας Μπατλό. Αυτο που εντυπωσιάζει εδώ ειναι ο διάδρομός του.
Για να αερίζονται ο χώροι στα πλάγια εχει κάτι χαραμάδες που θυμίζουν βράγχια απο καρχαρία και είναι σα να βρίσκεσαι μέσα στο σκελετό του ψαριού. Οι γοτθικές επιρροές ειναι εμφανείς!
Είπαμε, ολα εμπνευσμένα απο τη μαμά φύση.
Αφού διασχίσαμε δυο δωμάτια με πληροφοριακα στοιχεία για τον Αντώνη Γκαουντί με εντυπωσιασκα σχέδια δαπέδου, τα οποία εντελώς συμπτωματικά παρατήρησα πως υπάρχουν και στα πεζοδρόμια της πόλης, φτάσαμε στην οροφή.
Το ψιλόβροχο άρχισε να δυναμώνει με αποτέλεσμα να δυσκολεύει την φωτογράφιση.
Αυτά που έβλεπαν τα ματάκια μου ήταν τόσο ...δυνατά που το πρόβλημα της βροχής πέρασε σε 2η μοίρα. Από τη μια η αρχιτεκτονική έμπνευση του μεγάλου μάστορα της πόλης αυτής, από την άλλη η θέα προς το λόφο του Μονζουίκ.
Οι καμινάδες να προεξέχουν εκεί ψηλά στην Πασέι ντε Γκράσια, ο κεραμεικός σταυρός ο οποίος αν και αποτελείται απο σπασμένα κομμάτια κατα την μεταφορά από την Μαγιόρκα, οπως μας ενημέρωνε ο τηλεφωνικός ξεναγός , του Γκαουντί του άρεσε και τον χρησιμοποίησε ετσι όπως ήταν.Τα βλέμματα εκτός απο τις εντυπωσιακές με διάφορα σχέδια καμινάδες συγκεντρώνονται και στα χρωματιστά κεραμίδια πάνω απο την πρόσοψη που θυμίζει σπονδυλική στήλη ερπετού!

Γενικά ενα σημείο του κτιρίου με μεγάλο ενδιαφέρον μεν, αλλά λόγω βροχής με μικρή παρουσία μου εκεί.

Σαν επίλογο θέλω να πω οτι δεν είμαι και τόσο καλός μάστορας με τις λέξεις οσο αρκετά άλλα μέλη εδώ μέσα και δεν μπορώ να αποδώσω καλύτερα αυτο που ειδα τις 3 πρώτες ώρες και όχι μόνο στην κάζα μπατλό. Αυτό που μπορώ να πω οτι ειναι αυτο το κτίριο με εντυπωσίασε σε μέγιστο βαθμό οσο λίγα πράγματα που εχω δει στα ταξίδια μου. Αυτή η ιδιοφυία, αυτή η τελειότητα, αυτή η ομορφιά, αυτή η αρχιτεκτονική μαγεία, με έκαναν για αρκετές ώρες μετά το τέλος της επίσκεψης μου εκεί να μην εχω κ πολύ διάθεση να δω αλλο αξιοθέατο στην Βαρκελώνη. Ενιωσα μια πληρότητα.
Βέβαια ήμουν ....καταδικασμένος καθε πρωινό και κάθε βραδυνό να το αντικρύζω, αφου επρεπε να παρω το μετρό απο τη στάση που βρισκόταν κάτω από την κάζα Μπατλό.
Ηταν φυσικά η πιο γλυκιά καταδίκη των ματιών μου!!!

Και ένα μικρό βιντεάκι απο την βόλτα μου εκεί που προσπαθεί να καταγράψει όλα τα παραπάνω!

 

[Defkalion]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης.

 

[thanosth]

Τρίτη, 23 Ιουνίου 2009.


Ναι, είμαι εδώ. Τα κατάφερα. Στην πιο ωραία γιορτή των Βαρκελωνέζων. Για λίγα λεπτά νιώθω και εγώ βαρκελωνέζος!!! Ας είναι καλά ομως η φίλη μου η Κάριν που μου ...άνοιξε τα μάτια και με έβαλε να μπω σε μια διαδικασία ταξιδιού αξέχαστη!


Ας γίνει ένα σύντομα φλας μπακ:
Κανονίστηκε 6 μήνες πριν, την τελευταία επίσκεψη μου στην πρωτεουσα της Καταλωνίας.
Συγκεκριμένα η γέννηση της επιθυμιας για επίσκεψη ξανά, προήλθε ενα συννεφιασμένο χειμωνιάτικο απόγευμα, σε ενα υπεροχο παραλιακό αργεντίνικο εστιατόριο οταν απολάμβανα αργεντίνικο κρεατικό με την γερμανoισπανίδα φίλη μου την Κάριν στο παραλιακό προάστιο Καστελντεφέλς της Βαρκελώνης.
(Βλ. http://www.travelstories.gr/40953-post11.html




Εκεί η Κάριν μου είπε πως αν μια μέρα αξίζει να βρεθεί ενας βαρκελωνόπληκτος στην Βαρκελώνη, τότε είναι η 23η Ιουνίου, στην οποία, οι βαρκελωνέζοι και όχι μόνο, γιορτάζουν την νύχτα του Σάντ Χουάν, την μικρότερη νύχτα του χρόνου, με πυροτεχνήματα και ολονύχτια γλέντια στην παραλία και στις πλατείες.
Ιδίως στην Μπαρσελονέτα και στο Μονζουίκ το πάρτι είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό.
Ετσι με μεράκλωσε για 3η επισκεψη στην πόλη του Γκαουντί το συντομώτερο δυνατόν.
Σκέφτηκα μέσα μου, “ ας ειναι καλά οι προσφορές των αεροπορικών εταιρίων” όλο και καμιά σουπερ προσφορά θα ...σκάσει μύτη. 23 Ιουνίου ειναι ταμάμ ταξιδιωτική περίοδο για αεροπορικές προσφορές, πριν το ...φορτωμένο καλοκαιρινό διμηνο με Ιούλιο και Αύγουστο να ταξιδεύει ολος ο ντουνιάς, εγχώριος και μη...


Το επόμενο που σκέφτηκα αμέσως ήταν η φωτογράφηση αυτου του υπερθεάματος που μου περιέγραψε η Κάριν.
Δύσκολο εγχείρημα για εναν ερασιτέχνη, αλλα οχι ακατόρθωτο...
Ευτυχώς ομως υπάρχουν τα τριπόδια...


Ετσι κάποια στιγμή την άνοιξη αν δεν με απατά η μνήμη μου, ήρθε η προσφορά.
Μια προσφορά που την πρωτοδιάβασα εδω στο φορουμ


και ήταν από την Αλιτάλια με τα 99Ε η οποία στην αρχή αφορούσε προορισμούς σε αυτή την τιμή από Ελλάδα για την γειτονική μας Ιταλία. Συγκεκριμένα ο τίτλος του τόπικ ήταν “Μοναδικές προσφορές Αλιτάλια με 99Ε”
http://www.travelstories.gr/%F0%F1%...F1%E5%F2-alitalia-%E1%F0%EF-99%E5-euro-4.html


Κάποια στιγμή καποια αλλα μέλη εγραψαν οτι η προσφορά ισχύει από Ελλάδα και για άλλους προορισμούς με μια ελάχιστη ανάξιας λογου επιβάρυνσης. Ετσι εγραψαν πχ ο Cakenet και για Βαρκελώνη. Οταν ο ιδιος δοκίμασα τις ημερομηνίες με την 1η προσπάθεια δεν μου εβγαιναν όπως τα ήθελα. Μετά ομως απο επιμονή του Cakenet με την 2η δοκιμή, μου έκατσαν τοσο οι ημερομηνίες οσο και οι τιμές. 129Ε πηγαινε έλα απο Θεσσαλονίκη μέσω Ρώμης με ολους τους φόρους μέσα, καθόλου άσχημα....


Ετσι ορμώμενος από το Μακεδονία, βρέθηκα με ιταλικά φτερά
μέσω Ρώμης


στην αγαπημένη μου Καταλονία!


Βέβαια με επιασε και ενα αγχος σχετικά με την αποσκευή. Τόσα πολλά είχαν γραφτεί, τοσα πολλά είχαν ακουστεί, για την τύχη των αποσκευών με την συγκεκριμένη εταιρία. Και οπου υπάρχει τοσος καπνός σίγουρα υπάρχει και η φωτιά.
Δεν γινόταν να ταξιδέψω την Βαρκελώνη χωρις την απαραίτητη αποσκευή. Που θα έβαζα τον τρίποδα για την φωτογράφηση? Δεν επαιζε να τον έπαιρνα ως χειραποσκευή. Ειχα φωτογραφική μηχανή, ειχα λαπτοπ, δεν γινόταν να κουβαλώ και τον τρίποδα ως χειραποσκευή.
Τέλος πάντων: έβαλα τον ογκώδη τρίποδα στην αποσκευή και έκανα την προσευχή μου και ειπα μέσα μου ο Θεός βοηθός. Δεν μπορείτε να φανταστείτε με τη αγωνία περίμενα την αποσκευή μου στο Ελ Πρατ. Η ανακούφιση που ένιωσα ήταν σχεδον απερίγραπτη οταν είδα στον ιμάντα την αποσκευή μου.

Φυσικά υπήρχε η ενναλακτική λύση της επι τοπου αγοράς ενος νέου τρίποδα, αλλα δεν ηθελα να μπει σε εφαρμογή αυτό το εναλλακτικό το σχέδιο Β.


Στην Βαρκελώνη αν και έφτασα Κυριακή, η μεγάλη βραδυά ήταν η Τρίτη.
Δεν θα αναφερθώ το πως και που κινήθηκα όλες εκείνες τις μέρς στην Βαρκελώνη και τα περίχωρα, μιας και κάποιες εξορμήσεις μου έχουν προστεθεί στην ιστορία της Πανδόρας, Καταλονία ετσι ξαφνικά
http://www.travelstories.gr/%F4%E1%...DF%E1-%DD%F4%F3%E9-%EE%E1%F6%ED%E9%EA%DC.html


Θα μείνω στην αξέχαστη βραδυά της 23ης Ιουνίου.
Πλησιάζει το βράδυ για το μεγάλο πάρτι.
Σακίδιο στην πλάτη, φωτογραφική τσάντα στην μια μερια του ωμου, στην άλλη η θήκη με τον τρίποδα και βοουυυυρ για μπαρσελονέτα μεριά.
Ηταν γύρω στις 9 το βράδυ οταν πήρα τη γραμμή 3 του μετρό με κατεύθυνση την Μπαρσελονέτα από την στάση της Πασέι ντε Γκράσια. Το τι κοσμοσυρροή υπήρχε κάτω στα έγκατα της πόλης δεν περιγράφεται. Λες και ολος ο πληθυσμός της πόλης αποφάσισε εν μια νυχτί να μετακινηθεί υπογείως.
Εκείνο το καιρό τοσο εδω στο φόρουμ οσο και στα κανάλια εκφράζονταν οι φοβοι για τον επικινδυνο ιό της γρίππης και οι τρόποι μετάδοσης του.
Ενας σιγουρος τρόπος για να τον κολλήσει κανείς εκείνη την βραδυα ηταν να μετακινηθεί με το μετρό στην Βαρκελώνη.
Με τόσο κόσμο ο ενας σαρδελοποιημένος δίπλα στον άλλο.

Δεν πάει να κανει έρωτα σκέφτηκα από μέσα μου ο ιός και όλη η φάρα του...
Κάποια στιγμή απο τα μεγάφωνα ακούγεται “πρόξιμα παράδα Ζομ”.
Ο οδηγός του συρμού έκανε το λάθος να ανοιξει τις πόρτες. Τι το ήθελε ο ερμος;
Δεν χωρούσε βελόνα να μπει άλλος κόσμος μέσα. Ελα ντε ομως που προσπαθούσαν να μπουνε. Μετά από αρκετά λεπτά αναμονής και καθυστέρησης καταφέραμε να φύγουμε...
“Πρόξιμα Παράδα Ciutadella”.
Εδώ είμαστε. Χρειάστηκε πάνω απο 15 λεπτά για να αδειάσουν οι συρμοί και να καταφέρουμε να βρεθούμε από τα εγκατα της βαρκελωνέζικου μετρο στην επιφάνεια ακριβώς απέναντι από τους δίδιμους παραλιακούς πύργους.
Τι κόσμος θεέ μου. Τοσο κόσμο να συμμετέχει σε νυχτερινό υπαίθριο δεν ειχα ξαναδεί. Ολοι τους με τα σακκίδια, με τα ψυγεία εκστρατείας και με παγωμένες μπύρες και όχι μονο εντός ολοι να κατευθύνονται προς παραλία μεριά.

Εντυπωσιακοί οι διδυμοι πύργοι φωτισμένοι by night! H μηχανή άρχισε να παίρνει ..φωτιά.
Ειχα προμηθευτεί 2 μπαταρίες, 2 κάρτες αποθήκευσης των 2 GB μιας και δεν ήξερα τι θα έβλεπε και θα αποθανάτιζε ο φωτογραφικός φακός αυτή τη βραδυά
Και η νυχτερινή φωτογράφιση δεν ειναι και ότι απλούστερο, με την έννοια οτι βγάζεις 2,3, 5 φωτογραφίες και καθάρισες. Θα πρέπει να πειραματιστείς με μερικές δεκάδες φωτογραφήσεις με διαφορετικές καθε φορά εκθέσεις. Ας μην γίνομαι όμως άλλο κουραστικό με τεχνικά θέματα.


Επόμενο αντικείμενο του φωτογραφικού μου πόθου αυτό το υπέροχο γλυπτό που με τον φακό φλερτάριζε έντονα και που θύμιζε ανθρωπινη φατσουλα η κάτι σαν emoticons αλλα ένας μη φιλοτεχνος θα έλεγε οτι ειναι μια πλάκα με μερικές οπές και μερικές κολόνες
Μετά η επόμενη μου έγνοια ήταν να βρω ενα κατάλληλο σημείο για να μπορώ να φωτογραφήσω τα βαρκελωνέζικα θεάματα με τα πυροτεχνήματα. Location νομίζω το λένε αγγλιστί.
Δεν ήθελα να έχει και πολύ κοσμο ώστε να είμαι άνετος στις φωτογραφικές μου κινήσεις.
Ευτυχώς ημουν τυχερός σε αυτό μιας και η φαρδύπλατη αποβάθρα απέναντι απο του πύργους δεν εχει πολυ κοσμο μιας και ο κοσμος προτίμησε να ....στρατοπεδεύσει στην άμμο της παραλίες η να κάνει βόλτες πέρα δώθε.


Και μετά άρχισε το πάρτι. Κάθε λογής σχηματισμοί απο πυροτεχνήματα δειλα δειλά εμφανίζονται στον βαρκελωνέζικο νυχτερινό ουρανό.
Ακουγονται δεξιά μου και αριστερά τα πρώτα επιφωνήματα θαυμασμού.
Δεν προλαβαίνω να κανω κλικ και να ρυθμίζω διαφράγματα και ταχυτητες στην ...καημένη την Κάνον. Το τι τράβηξε και θα τραβούσε την νύχτα αυτή η φωτογραφική μου μου σχεδόν δεν περιγράφεται.
Πλάνα κοντινά, πλάνα μακρυνά, πότε με τον τηλεφακό, πότε με τον ευρυγώνιο. Κάθε κάδρο, συνοδεύοταν και από καμια 5 λήψεις.
Και όλα αυτά για να αποτυπωθεί ρεαλιστικά αυτό που έβλεπαν δεκάδες χιλιάδες ζευγάρια ματιών
Κάδρα με την σέσουλα.
Εξάλου μια νύχτα ήταν αυτή, αλλά τι νύχτα.
“Μάλλον έπρεπε να είχε περάσει από εδω και ο δικός μας ο Διόνυσος” σκέφτηκα. Δεν μπορεί τέτοια εκσταση να μην ειναι διονυσιακή.
Από την αριστερή πλευρά η μαρίνα στην Μπαρσελονέτα με ολα τα μικρά και μεγάλα σκάφη, αραδιασμένα και ο κοσμος να βολτάρει....


Απο την αλλη πλευρα οι αμμουδερή παραλία της Μπαρσελονέτα κατάμεστη απο παρέες νεανικές και μή να τραγουδουν, να χορεύουν, να πίνουν, να ανάβουν φωτιές, να πετάνε πυροτεχνήματα...
Διονυσιακή πανδαισία.




Και κάθε λίγα δευτερόλεπτα ο βαρκελωνέζικος νυχτερινός ουρανός με φόντο από πίσω τον λόφο του Μονζουίκ να γεμίζει με φως κάθε λογής χρωμάτων και σχηματισμών από τα πυροτεχνήματα.
Ηταν η στιγμή που είπα μέσα μου: “ευχαριστώ καλέ μου Θεούλη που με έχεις υγειή και μπορώ να παραβρίσκομαι σε μια τέτοια γιορτή!
Μετά από αρκετές δεκάδες φωτογραφίες που τράβηξα, ξεχύθηκα για να απολαύσω χωρίς φωτογραφικές έγνοιες αυτό το πάρτι στο οποίο ημουν παρών.


Ολες οι παραπάνω στιγμές άξιζαν και με το παραπάνω που μπήκα ξανά στην διαδικασία να επισκεφτώ την πρωτεύουσα της Καταλονίας για δεύτερη φορά μέσα σε ενα εξάμηνο.



Αυτή ήταν η νύχτα του Αγίου Ιωάννη που συστήνω ανεπιφύλακτα να την ζήσει κάποιος επισκέπτης αυτής της πόλης. Εκεί στην άκρη της Μεσογείου, παρέα με πάνω από 80.000 λαό, οπως έγραψε την επόμενη μέρα η τοπική εφημερίδα La Vanguardia!


Πιστεύω πως το παρακάτω βίντεο αποδίδει καλύτερα από τις παραπάνω λέξεις την υπέροχη βραδυά που έζησα στην Βαρκελώνη!

 

[Pandora]

Αχ βρε Θάνο, εσύ και η Βαρκελώνη σου, ένα αχτύπητο δίδυμο
Ωραίες εικόνες μας μετέφερες και το βιντεάκι σούπερ