tryxx
Member
- Μηνύματα
- 89
- Likes
- 961
Οι συνειρμοί στη σκέψη της Αιγύπτου είναι κοινότυποι για όσους ακόμη θυμούνται τα σχολικά τους χρόνια ή διαβάζουν ειδήσεις: Πυραμίδες, Νείλος, Φαραώ, Σαρκοφάγοι, Μούμιες, Αραβική Άνοιξη, Σινά, Σουέζ, Αλεξάνδρεια, Καβάφης…
Ναι! Όλα αυτά συν μια οσμή βρώμας, κάτουρου και σκουπιδιών συνθέτουν μια γοητευτική, παράξενη έλξη… μια βρώμικη αγάπη δύσκολο να εξηγηθεί αλλά εύκολο να βιωθεί!
Το ταξίδι με τον φίλο Νίκο κράτησε 17 μέρες, διασχίσαμε κατά μήκος του Νείλου τη χώρα από Νότο προς Βορρά συν μια αρχική παρένθεση στην Ερυθρά θάλασσα.
Εισαγωγή
Η αλήθεια είναι ότι βρεθήκαμε από σπόντα στην Αίγυπτο μιας και το εισιτήριο και η επιθυμία μας από πέρσι ήταν να επισκεφθούμε το Ιράν. Τα γεγονότα του Οκτωβρίου 2023 (είχαμε εισιτήρια για τα μέσα Οκτώβρη) μας ανάγκασαν να αναβάλλουμε την πτήση για ένα χρόνο. Τα φετινά πάλι επεισόδια του ίδιου μήνα μας ανάγκασαν να αλλάξουμε κατεύθυνση μιας και θα χάναμε τα εισιτήρια που έληγαν.
Έτσι βρεθήκαμε σε πτήση για Πόλη και από κει για Αίγυπτο.
Είναι γραμμένα τόσα πολλά για την πολύπαθη αυτή χώρα μιας και είναι από τις αρχαιότερες με πηγές και ευρήματα που χάνονται σε βάθος χιλιετιών. Μια ματιά στη Wikipedia ή όπου αλλού δίνει τροφή για πολύ μα πολύ υλικό!
Το μυαλό μου και οι σκέψεις μου για το ταξίδι αυτό, αφού επιστρέψαμε, είναι ακόμα χαώδεις… “Ίσως φταίει το κυκλοφοριακό χάος του Καΐρου”, σκωπτικά ανέφερε ο Νίκος!
Πιθανόν! Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω και τι να πρωτογράψω.
Τα εκατοντάδες στη σειρά ξενοδοχεία της Χουργκάντα, οι τεράστιες ευθείες δρόμου στην έρημο, ο ζωοδόχος Νείλος, οι επιβλητικοί ναοί και οι τάφοι του Λούξορ, το τεράστιο φράγμα του Ασουάν, ο μοναδικός ναός του Άμπου Σίμπελ στα σύνορα του Σουδάν, το χαοτικό Κάιρο με τις απόκοσμες πυραμίδες, η γοητεία της παρακμασμένης Αλεξάνδρειας…
Απ΄ την άλλη οι πρόθυμοι και φιλικοί Αιγύπτιοι που αγαπάνε την Ελλάδα σίγουρα, η πολύβουη οδηγική κόλαση – χωρίς φώτα, χωρίς φανάρια, χωρίς κράνη -, οι μυρωδιές και τα μπαχάρια της ανατολής στα σουκ και τα παζάρια αναμειγμένα με ιδρώτα, κάτουρα, σκουπίδια και μούχλα, οι απίστευτοι χυμοί μάνγκο, οι ναργιλέδες, οι καφέδες, τα τσάγια και το ραχάτι, τα μεγαλόπρεπα τζαμιά, οι καμήλες και τα άλογα, η νεολαία διχασμένη στη μαντήλα και την ανατολίτικη ραπ…
Ωπ! Σίγουρα το κουβάρι του μυαλού μου δεν έχει αρχή και τέλος! Καλύτερα αυτήν την αίσθηση πήρα και θέλω να την κρατήσω! Αυτήν την Αίγυπτο ένιωσα και αγάπησα… Μια βρώμικη αγάπη!! Give me your dirty love που τραγουδούσε και ο μακαρίτης Frank Zappa. Ναι, η Αίγυπτος τη δίνει απλόχερα!
Ναι! Όλα αυτά συν μια οσμή βρώμας, κάτουρου και σκουπιδιών συνθέτουν μια γοητευτική, παράξενη έλξη… μια βρώμικη αγάπη δύσκολο να εξηγηθεί αλλά εύκολο να βιωθεί!
Το ταξίδι με τον φίλο Νίκο κράτησε 17 μέρες, διασχίσαμε κατά μήκος του Νείλου τη χώρα από Νότο προς Βορρά συν μια αρχική παρένθεση στην Ερυθρά θάλασσα.
Εισαγωγή
Η αλήθεια είναι ότι βρεθήκαμε από σπόντα στην Αίγυπτο μιας και το εισιτήριο και η επιθυμία μας από πέρσι ήταν να επισκεφθούμε το Ιράν. Τα γεγονότα του Οκτωβρίου 2023 (είχαμε εισιτήρια για τα μέσα Οκτώβρη) μας ανάγκασαν να αναβάλλουμε την πτήση για ένα χρόνο. Τα φετινά πάλι επεισόδια του ίδιου μήνα μας ανάγκασαν να αλλάξουμε κατεύθυνση μιας και θα χάναμε τα εισιτήρια που έληγαν.
Έτσι βρεθήκαμε σε πτήση για Πόλη και από κει για Αίγυπτο.
Είναι γραμμένα τόσα πολλά για την πολύπαθη αυτή χώρα μιας και είναι από τις αρχαιότερες με πηγές και ευρήματα που χάνονται σε βάθος χιλιετιών. Μια ματιά στη Wikipedia ή όπου αλλού δίνει τροφή για πολύ μα πολύ υλικό!
Το μυαλό μου και οι σκέψεις μου για το ταξίδι αυτό, αφού επιστρέψαμε, είναι ακόμα χαώδεις… “Ίσως φταίει το κυκλοφοριακό χάος του Καΐρου”, σκωπτικά ανέφερε ο Νίκος!
Πιθανόν! Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω και τι να πρωτογράψω.
Τα εκατοντάδες στη σειρά ξενοδοχεία της Χουργκάντα, οι τεράστιες ευθείες δρόμου στην έρημο, ο ζωοδόχος Νείλος, οι επιβλητικοί ναοί και οι τάφοι του Λούξορ, το τεράστιο φράγμα του Ασουάν, ο μοναδικός ναός του Άμπου Σίμπελ στα σύνορα του Σουδάν, το χαοτικό Κάιρο με τις απόκοσμες πυραμίδες, η γοητεία της παρακμασμένης Αλεξάνδρειας…
Απ΄ την άλλη οι πρόθυμοι και φιλικοί Αιγύπτιοι που αγαπάνε την Ελλάδα σίγουρα, η πολύβουη οδηγική κόλαση – χωρίς φώτα, χωρίς φανάρια, χωρίς κράνη -, οι μυρωδιές και τα μπαχάρια της ανατολής στα σουκ και τα παζάρια αναμειγμένα με ιδρώτα, κάτουρα, σκουπίδια και μούχλα, οι απίστευτοι χυμοί μάνγκο, οι ναργιλέδες, οι καφέδες, τα τσάγια και το ραχάτι, τα μεγαλόπρεπα τζαμιά, οι καμήλες και τα άλογα, η νεολαία διχασμένη στη μαντήλα και την ανατολίτικη ραπ…
Ωπ! Σίγουρα το κουβάρι του μυαλού μου δεν έχει αρχή και τέλος! Καλύτερα αυτήν την αίσθηση πήρα και θέλω να την κρατήσω! Αυτήν την Αίγυπτο ένιωσα και αγάπησα… Μια βρώμικη αγάπη!! Give me your dirty love που τραγουδούσε και ο μακαρίτης Frank Zappa. Ναι, η Αίγυπτος τη δίνει απλόχερα!