Ότι και να πω είναι λίγο....υποκλίνομαι....με απογοήτευσε η Αίγυπτος που την έχω στη λίστα μου όχι για τώρα βέβαια με όλα αυτά που γίνονται....και ξετρελάθηκα με Βιρμανία πολύ αυθεντικό τοπίο....
Έμεινα σε ένα από αυτά τα ιστορικά κτίρια που εμφανίζονται στις ταινίες του Μπρους Λι και του Τσάκι Τσαν, όπου οι κακοί του οργανωμένου εγκλήματος τις τρώνε σε σκουριασμένες σκάλες, χαλασμένα ασανσέρ και απερίγραπτες ταράτσες.
Στην είσοδο του ασανσέρ κάποιοι ένοικοι στέγνωναν σεντόνια.
Το δωμάτιο απίστευτα μιρκοσκοπικό αλλά και λειτουργικό. 28€/μέρα με εξαιρετικό ίντερνετ, πολύ ζεστό νερό και σε εξαιρετική τοποθεσία. Α, και με ΝΒΑ κάθε βράδυ, απόλαυση.
Με γοήτευσε ο τρόπος με τον οποίο "γεμίζουν" τους ελεύθερους χώρους με πράσινο.
Όπως και ο συνδυασμός θέας βουνού, θάλασσας και ουρανοξυστών.
Ένα από τα περίεργα μουσεία είναι αυτό της αστυνομίας. Όπου βλέπεις μερικούς αποκεφαλισμούς για παράδειγμα...
Ή το πώς η αστυνομία αντιμετώπιζε τις τίγρεις...
Ή την ιστορία εγκλήματος του γκέτο του Χονγκ Κονγκ που πλέον δεν υπάρχει...
Κι εκεί που αναρωτιέσαι τι κάνει ένα μεγάλο ψάθινο καλάθι στριμωγμένο στο ταβάνι ενός μουσείου αστυνομίας...
...μαθαίνεις πως αποτελούσε συνηθισμένο μέσο λαθρομετανάστευσης.
Είχε κι άλλα ωραία το μουσείο, όπως το πολύ ενδιαφέρον θέμα των "τριάδων", αλλά μετά ασχολήθηκα με τις αγορές.
Μου φάνηκε και πολύ ενδιαφέρον πως παραδοσιακοί ναοί ξεπετάγονται ανάμεσα σε ουρανοξύστες...
Ακόμη και το street food στο Hong Kong είναι ενδιαφέρον, αν και δεν περιορίστηκα σε αυτό.
Αυτό το παγωτό που φτιάχνουν με ατμό ή ό,τι είναι, ενδιαφέρον ήταν, αλλά δεν πέταξα και τη σκούφια μου.
Μπασκετολαός, δηλαδή σωστοί άνθρωποι, τους συμπάθησα.
Είχε ενδιαφέρον και ο ιππόδρομος, ήταν κάπως σουρεάλ οι σουίτες, οι ιππείς που περνάνε σύριζα δίπλα σου και στο βάθος οι ουρανοξύστες. Χαμός από στοιχήματα βέβαια, με τη βρετανική και την κινέζικη κουλτούρα να ενώνουν τη μανία τους για το τζόγο.
Α, είχε και χορευτικά.
Το μουσείο ιστορίας ήταν πολύ ενδιαφέρον, είχε και τα αρχαιολογικά, οικολογικά, αρχιτεκτονικά του στοιχεία, αλλά το πιο ενδιαφέρον είναι το πόσο επιμελή είναι τα παιδάκια.
Έχει κι ένα ολόκληρο κομμάτι πόλης για να δείξει πώς ήταν η ιστορική αρχιτεκτονική της πόλης.
Αστεράκια Μισελέν διαθέτουν ακόμη και φτηνά εστιατόρια στο Χονγκ Κονγκ, αδικαιολόγητα κατά τη γνώμη μου.
Ωραία και η αντίθεση ανάμεσα στα παραδοσιακά μέσα μεταφοράς και το μοντέρνο λιμάνι. Είναι και σχεδόν τσάμπα οι μεταφορές.
Το μουσείο ναυσιπλοϊας ή όπως λεγόταν είχε μοντέλα πλοίων, αλλά πιο ενδιαφέροντες μου φάνηκαν οι πίνακες, έδιναν μια πολύ ωραία αίσθηση της ναυτικής ιστορίας του λιμανιού, από τους πορτογαλικούς/κινεζικούς/βρετανικούς καιρούς μέχρι τη σύγχρονη εποχή.
Το φοβερό με τους ναούς δεν είναι πως βρίσκονται χωμένοι ανάμεσα σε καθαρά αστικά τοπία,
αλλά το πόσοι άνθρωποι, ντυμένοι μπίζνεσμεν βγαίνουν από τα γραφεία τους ή το μετρό για να προσευχηθούν έστω ένα πεντάλεπτο.
Το βράδυ τα κτίρια στο λιμάνι συντονίζονται και προσφέρουν ένα υπαίθριο σόου με τα φώτα τους, δωρεάν, για όσους βρίσκονται εκεί.
Φυσικά δε λείπουν τα υπαίθρια χάπενινγκς.
Απαραίτητη παρουσία κι ο Μπρους Λη.
Από τα πολύ περίεργα μουσεία είναι αυτό για τα γεγονότα της Τιεν Αν Μεν. Καταρχήν με εξέπληξε που επιτρέπεται -και μάλιστα με βαρείς χαρακτηρισμούς- να λειτουργεί κάτι τέτοιο "εντός" της Κίνας, σοβαρή ένδειξη πραγματικής ανεξαρτησίας.
Βίντεο συγγενών θυμάτων, εκθέσεις ιατροδικαστών, μαρτυρίες βασανιστηρίων, κράνη που διαλύθηκαν από σφαίρες αστυνομικών, απ' όλα είχε ο μπαξές. Όλα αυτά σε ένα μουσείο που μάλλον δικαίως αυτοαποκαλείται το μιρκότερο στον κόσμο.
Πάντα στη μέση του αστικού τοπίου, υπάρχουν αναδομημένοι ναοί, εξαιρετικά πάρκα που σέβονται την κινέζικη τεχνοτροπία, tea houses που σε μεταφέρουν αλλού.
Εξαιρετική urban architecture, που λεν και στου χουριού'μ.
Tην καλύτερη ζεστή σοκολάτα της ζωής μου περίμενα να την πιω σε κανένα Μεξικό, μια Ελβετία, έστω μια Βιέννη... Αμ δε, στο Χονγκ Κονγκ. Απίστευτα γευστική.
Κάπου στα New Territories έχουν επιβιώσει και δυο γειτονιές με ιστορικά κτίρια. Τίποτε το φοβερό βέβαια αν εχεις επισκεφθεί την επαρχιακή Κίνα, αλλά συνιστούν μια όμορφη βόλτα.
Απίστευτα φτηνό michelin-rated εστιατόριο, πάλι δεν ενθουσιάστηκα.
Και τελεφερίκ διαθέτουμε...
Όπου από κάτω βλέπεις τρέκερς να καλύπτουν όμορφες διαδρομές...
...που κλασικά καταλήγουν σε έναν τεράστιο Βούδα.
Μικρολίμανα με ωραίο και πάμφθηνο φαγητό.
Και κάποιοι αλήτες κλέβουν ρεύμα από το ασανσέρ για να μαγερεύουν, χαχα, αγαπώ το κτίριό μου.
Πήγα και στο Μακάο, όμορφα στοιχεία κινέζικης αρχιτεκτονικής...
και μπόλικης πορτογαλικής...
Χάπενινγκ στους δρομους...
Πανέμορφα καφέ με εδέσματα...
Και φυσικά τα πασίγνωστα ξενοδοχεία-καζίνο τέρατα.
Με δεδομένο ότι οι περισσότεροι εισαγόμενοι τζογαδόροι έρχονται από την Κίνα, η τοπική κυβέρνηση του προειδοποιεί να μην είναι τόσο γύφτουλες όσο στον τόπο διαμονής τους.
Πάλι ωραία έφαγα πάντως.
Το κιτς των ξενοδοχείων ήταν αναμενόμενο, με τις οροφές, να φωτίζονται, να καπνίζονται και να ...διαμαντίζονται.
Το πορτογαλικό στοιχείο πολύ έντονο στην αρχιτεκτονική, πανέμορφη πόλη.
Μου είχαν πει να αποφύγω τα ΣΚ και τα πλήθη, αλλά μεσοβδόμαδα είχε πλεϊ οφ Ευρωλίγκας ρε παιδιά.
Η Πορτογαλία είναι παρούσα και στη γαστρονομία βέβαια... αααχ, egg tarts.
Μας έμεινε και η πρόσοψη ενός ναού.
Kάποιες γωνιές είναι βγαλμένες από την Πορτογαλία.
TOP-5 Hong Kong
1. To φαγητό... εξαιρετικά πράγματα
2. Ο συνδυασμός φύσης/πράσινου και αστικού τοπίου
3. Η αρχιτεκτονική του Μακάου
4. Η ποιότητα ζωής/άνεση, χρειαζόμουν μια εβδομάδα στο ίδιο κατάλυμα, ανθρώπινο ίντερνετ, μπασκετάκι κάθε βράδυ στο κρεβάτι μου μετά από ένα φανταστικό δείπνο και χορταστικά μουσεία
5. Ο πολιτισμός των ντόπιων
Κι από εκεί, Λονδίνο, τελευταίος σταθμός. Εντάξει, δεν ήταν μόνο ακριβώς Λονδίνο, πήγαμε και λίγο πιο έξω κι εκεί θα εστιάσω.