Ιορδανία Ισραήλ Κίνα Μιανμάρ (Βιρμανία) Νότια Κορέα Παλαιστίνη Αίγυπτος-Σουδάν-Ιορδανία-Ισραήλ-Σεούλ-Γουαμ-Παλάου-Μικρονησία-Χαβάη-Αυστραλία-Μυανμαρ-Η.Κοng-Λονδίνo

[hydronetta]

Δυστυχώς λόγω της ελονοσίας δεν ήρθε στο Mrauk U, διάβασε ότι είναι η περιοχή με το πιο χοντρό πρόβλημα.

Δεν το πιστεύω…. μια τσάντα φάρμακα και δεν είχε μαζί του ένα σπρέι κουνουποδιωκτικό και χάπια Malarone? Α, να τον μαλώσεις
Και μη ξεχάσεις να τον φέρεις στα 10χρονα του φόρουμ
Α…ο "Α" θα αναφωνήσουν όλοι

 

[Yorgos]

Δεν το πιστεύω…. μια τσάντα φάρμακα και δεν είχε μαζί του ένα σπρέι κουνουποδιωκτικό και χάπια Malarone? Α, να τον μαλώσεις
Και μη ξεχάσεις να τον φέρεις στα 10χρονα του φόρουμ
Α…ο "Α" θα αναφωνήσουν όλοι

Είχε απ' όλα αλλά διάβασε ότι δεν είναι 100% αποτελεσματικά κι έχασε το καλύτερο ο δύσμοιρος, κι ήθελε να' ρθει.
Άστο, καλύτερα να μην έρθει σε καμιά συνάντηση, αν μάθε τι φωτό σήκωσα δε θα μου ξαναμιλήσει (ξανά!)...

 

[coco]

Εσυ μπορει να *δινεις* (με τρυφεροτητα)τον Α φιλο σου,εμεις ομως περναμε υπεροχα!Ευχαριστω,ευχομαι υγεια,φραγκα και πολλα τετοια ταξιδια!

 

[James]

Εμένα πάντως με προβληματίζει το γεγονός ότι σε λίγο δεν θα έχεις πού να πας. Να δω τότε τι θα κάνεις. Θα παρακαλάς για ξενάγηση στη Σάμο (που δεν έχεις έρθει) και θα κάνω τον δύσκολο.

Αλήθεια το έχεις σκεφτεί αυτό?

 

[ka8y]

Αμα πιάσεις το Βορειο Αιγαίο έλα και Λήμνο

 

[Yorgos]

Και ξαφνικά σκοτείνιασε, άρχισε να μπάζει νερό από παντού, όλα μούσκεμα, τρομερός αέρας, οι πιο δυνατοί κεραυνοί που έχω δει ποτέ μου έπεφταν ολόγυρα και μάλλον τα χρειάστηκα. Ο καπετάνιος πάντως ήταν μουσκίδι αλλά ψύχραιμός, όταν τον ρωτούσα αν θα φτάσουμε μου έλεγε "yes, yes", αν θα προσαράξουμε κάπου μέχρι να περάσει η θεομηνία "yes yes", στο τέλος την ψυλλιάστηκα και τον ρώτησα αν θα αφήσουμε τα κοκκαλάκια μας εδώ και πάλι "yes yes" μου είπε...

Μετά από 3 ώρες συνεχόμενης καταιγίδας μπόρεσα να διακρίνω κάτι βουβάλια, ατάραχα. Συνεχίσαμε και φτάσαμε στο τιμημένο Mrauk U στις 2 το πρωί αντί για τις 7 το απόγευμα.

Έπεσα για ύπνο σε ένα απίθανο αχούρι που βρήκα στην προβλήτα, που τύφλα να'χει η τρώγλη του Σουδάν μπροστά του. Το πρωί που ξύπνησα, με υποδέχθηκε ένα κατάλοιπο του φεστιβάλ νερού, που επιτέλους είχε τελειώσει πάντως.

Πέραν των αρχαίων και λοιπών αξιοθεάτων, το πιο όμορφο πράγμα ήταν ότι μιλάμε για ένα χωριό ξεχασμένο από το χρόνο και από τον τουρισμό, αφού η πρόσβαση επιτράπηκε σχετικά πρόσφατα και μάλιστα μόνο αεροπορικώς μέχρι το Sittwe και μετά με κάποια σκυλοπνίχτρα, οπότε ελάχιστοι είναι οι τουρίστες που κάνουν τον κόπο να φτάσουν μέχρι μια περιοχή που εκτός όλων των άλλων είναι στο επίκεντρο των εθνοτικών συγκρούσεων και έχει σοβαρότερο πρόβλημα με την ελονοσία απ' ό,τι η μέση επαρχία της χώρας.

Έτσι οι πάντες συναλλάσσονται, τρώνε, χαιρετιούνται και περνάνε τη μέρα τους στο δρόμο, το δε νερό το προμηθεύονται από μια γούρνα στο κέντρο του χωριού.

Και βέβαια στα περίχωρα υπάρχουν άπειροι ναοί, πιο εντυπωσιακοί από το πασίγνωστο Μπαγκάν για μένα, αφού προτιμώ την πέτρα από το τούβλο. Κακώς λέγεται "το άλλο Μπαγκάν" το Mrauk U, μάλλον το Bagan είναι το "άλλο Mrauk U". Δε θα κουράσω πολύ με φωτό ναών γιατί ήταν ατελείωτοι και τεράστιοι, σε κάποιους είχε χιλιάδες αγάλματα μέσα, τούνελ κλπ.

 

[Yorgos]

Τα περίχωρα δεν είναι άσχημα.

Οι ναοί ατελείωτοι και με πάρα πολλή δουλειά στο εσψτερικό τους.

Με σχεδόν κανένα σπίτι να μην έχει τρεχούμενο νερό, οι ντόπιοι χρησιμοποιούν τα ίδια πηγάδια που χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί τους επί αιώνες.

Άπειροι ναοί σε βουκολικά τοπία. Για μένα θες δύο πολύ γεμάτες μέρες μόνο για τους ναούς.

Σε κάποιους πιο μοντέρνους πάντως δε λείπει το κλασικό βουδιστικό κιτς.

Την τρίτη μέρα είπα να πάω μερικές δεκάδες χιλιόμετρα παραπέρα, να επισκεφθώ μια μειονότητα στην οποία έχουν απομείνει κάποιες γηραιές κυρίες που έχουν τα πρόσωπά τους τατουαρισμένα. Ένας ντόπιος tour operator (αν μπορεί να ειπωθεί πως υπάρχει κάτι τέτοιο στην περιοχή, στα σπάργανα είναι ακόμη ο τουρισμός), μου ζήτησε 60$, χαχα. Τελικώς πήγα μόνος μου με περίπου 5$ συνολικά. Αρχικά πήρα μηχανάκι μέσα στο κρύο του χαράματος για μερικές δεκάδες χιλιόμετρα...

...μέχρι το λιμάνι. Το οποίο βασικά είναι η όχθη του ποταμού με μερικές πιρόγες.

...μία εκ των οποίων με πήγε απέναντι για λίγα λεπτά του ευρώ.

Όπου είχε διάφορα χωριά, όπου οι αγορές γίνονται ακόμη με ανταλλαγή προϊόντων και ζύγι.

 

[Yorgos]

Αφού είδα ψαράδες...

κυρίες που έπλεναν ρούχα και σκεύη...

...καπνίζοντας την πίπα τους...

...βρήκα και το ποηθητό χωριό, μετά από συνεννόηση-καρούμπαλο.

Βρέθηκε ένας δασκαλάκος με καλά Αγγλικά που τελικώς με πήγε να δω κάποιες από τις γιαγιάκες. Αν δεν ήταν η απομόνωση λόγω της απαγόρευσης πρόσβασης στους ξένους, φαντάζομαι πως το όλο σκηνικό θα είχε εμπορευματοποιηθεί πλήρως. Εγώ πάντως βρήκα μια κοινότητα κανονική, όπου οι άνθρωποι ζουν από τη δουλειά τους κι όχι επειδή ποζάρουν στους έτσι κι αλλιώς ελάχιστους επισκέπτες.

Κανείς δε φαίνεται να ξέρει το λόγο για τον οποίο τα πρόσωπα των γυναικών αυτών τατουαριζόντουσαν στην προεφηβική τους ηλικία. Είναι πάντως μια πρακτική που έχει σταματήσει εδώ και δεκαετίες και σύντομα θα χαθεί, αφού έχουν απομείνει ελάχιστες. Ιδού η πρώτη που αντίκρυσα.

Κι από πιο κοντά...

Εξαιρετικά φιλικοί όλοι, χάρη στο δασκαλάκο-διερμηνέα με κάλεσε και ο ντόπιος βουδιστής ιεροδιδάσκαλος να φάμε στο σπίτι του, από αυτά τα γεύματα με τα 16 πιατάκια...

Οι Βιρλαμνοί τρώνε τουλάχιστον 5 φορές τη μέρα, απ' ο,τι μου είπαν μάλιστα το αντίσοιχο "τι κάνεις, καλά;" δικό μας είναι το "έφαγες καλά;" εκεί. Καλές εντυπώσεις μου άφησε η κουζίνα της χώρας.

Την τέταρτη μέρα ήρθε η ώρα να γυρίσω πίσω στο Sittwe με "πλοίο", προκειμένου να πάρω την πτήση της επιστροφής για τη Γιαγκόν. Είχα έρθει με μια βάρκα μόνος μου και τώρα έπρεπε να τη μοιραστώ με άλλους πενήντα, χωρίς καθόλου χώρο, παρότι οι άνθρωποι μου έδωσαν καρέκλα, εξαιρετικά ευγενείς πάντα οι Βιρμανοί.

Τλεικά η μηχανή της βάρκας χάλασε, μείναμε στη μέση για πάνω από μια ώρα, άρχισα να ανησηχώ ότι θα τη χάσω την πτήση μου... Εξήγησα στους συνεπιβάτες μου για ποιο λόγο βιάζομαι με παντομίμες κι αυτοί μετη σειρά τους έκαναν νόημα σε όποια μηχανοκίνητη πιρόγα περνούσε για να με πάρει. Δυστυχώς κανείς δεν πήγαινε τόσο μακριά όσο το Sittwe (στο οποίο τελικώς -παρά τις απαγορεύσεις της κυβέρνησης- θα μπορούσα να είχα πάει με λεωφορείο). Σε κάποια φάση δυο ντόπιοι κολύμπησαν μέχρι την όχθη για να μιλήσουν με τον ιδιοκτήτη μιας βάρκας μπας και με πάρει και δε χάσω την πτήση. Τελικώς πέρασε μια βάρκα που είχαν νοικιάσει δυο Γερμανοί. Όταν αποβιβλαστηκα για να μπω στη βάρκα τους όλοι οι ντόπιοι με χειροκρότησαν και μου ευχόντουσαν καλό ταξίδι, χαρούμενοι που δεν έχασα την πτήση μου... ενώ αυτοί έμειναν στη μέση του ποταμού περιμένοντας στωικά να δουν αν θα επισκευαστεί η μηχανή της βάρκας τους. Αξιολάτρευτοι.

Προσοχή στους λεπτοδείκτες... μάλλον στην τύχη την έβαζαν την ώρα.

Δυο μέρες αργότερα έφυγα από τη Γιανγκόν, πετώντας για Χονγκ Κονγκ. Ατελείωτη η ακτογραμμή της χώρας, με έκανε να σκεφτώ την ατελείωτη δυναμική του τουρισμού, που σίγουρα θα απογειωθεί σύντομα. Οι 500.000 επισκέπτες ετησίως -εκ των οποίων πολλοί είναι βασικά οι εργαζόμενοι στις μυριάδες ΜΚΟ με multiple entries- είναι ελάχιστοι για μια χώρα που εύκολα μπορεί να γίνει η νέα Ταϊλάνδη. Στην πτήση της επιστροφής έκατσα με ένα βρετανοϊταλικό ζευγάρι που πλέον είχαν έρθει να ανοίξουν την πρώτη αγγλόφωνη ανεξάρτητη εφημερίδα στη χώρα. Σε μια χώρα που αλλάζει και δε μετάνιωσα που πρόλαβα να τη δω όπως είναι ακόμη.

 

[Yorgos]

ΤΟΠ-5 Βιρμανίας​

1. Οι ναοί του Μράουκ Ου, το χωριό και οι κοινότητες
2. Το Μπαγκάν
3. To χωριουδάκι στο τρεκ
4. Η εκδρομή πέριξ της λίμνης Ίνλε
5. Τα περίχωρα του Μανταλάι με τους ναούς, τους ορυζώνες κλπ

Γενικώς η χώρα είναι ένα παράθυρο στο παρελθόν, στο πώς ήταν η ΝΑ Ασία πριν από κάποιες δεκαετίες και αυτό είναι το βασικό της αξιοθέατο για μένα, μαζί με τους ανθρώπους της, πάνω από ναούς, τρεκ και φύση.

Ωραία η Βιρμανία, αλλά είχα διάθεση για μια μεγάλη πόλη, μοντέρνα, διαφορετική. Πάμε Χονγκ Κονγκ!

 

[Action]

 

[KLEOPATRA]

Ουφ ,ουφ,ουφ......ειμαι η Κλεοπατρα και μολις τελειωσα!
Λογω διακοπων ειχα χασει πολλα επεισοδια και μου βγηκε η γλωσσα στο διαβασμα.
Χειμαρρωδης ,οπως παντα,πολυ παραστατικες φωτογραφιες...εννοειται καμια σχεση αυτο που εβλεπα στην Αυστραλια ..με αυτο που ειδα στην Βιρμανια.Κριμα και την ειχα πιο ψηλα την Αυστραλια.Οι ναοι της Βιρμανιας ειναι καταπληκτικοι...δηλ αν αυτοι ειναι λιγοι ...τοτε οι ναοι των Ταιλανδη-Λαος-Καμποτζη πως ειναι?

 

[Masbass]

μπήκα να διαβάσω γι Αυστραλία που θα πάω σε δυο εβδομάδες και τελικά το πήρα μονορούφι απ την αρχή. Πολύ ενδιαφέρον ταξίδι και όντως θέλει ποικιλία για να μη κουραστείς παίρνοντας σβάρνα γειτονικές χώρες με πάνω κάτω παραπλήσιες εικόνες. Επειδή δεν κατάλαβα καλά, είπες οτι πήρες ΚΤΕΛ απο Alice Springs μέχρι Darwin (πόσες μέρες και κόστος περίπου; ) κι εκεί έκανες tour μ εκείνο το βανάκι με τη μπαγκαζιέρα και τον οδηγό/ξεναγό/ξυλοκόπο/μάγειρα (επίσης, πόσες μέρες ήταν το tour και πόσο κόστισε περίπου; ). Χωρίς να έχω πατήσει ακόμα πόδι στην Αυστραλία την έχω χωρίσει σε τρια ταξίδια: Ένα στα νοτιοανατολικά που θα πάω τώρα (Sidney + Μelbourne + μικρές μονοήμερες στην ακτή), ένα στα νότια και νοτιοδυτικά (Adelaide + Kangaroo Island + Perth) κι ένα στα βόρεια (Darwin ... και μετά τι; ). Γενικά προς τα βόρεια δεν έχω βρει κατι να με τραβηξει για τοσες μερες. Θα μου πεις, πηγαινε πρωτα, δες πως ειναι, αν σ αρεσει κλπ και μετα βλεπεις αφου πας και το νοτιο-νοτιοανατολικο ταξιδι. Ε και αυτο το tour με το βανακι φαινεται πολυ ενδιαφερον. Στον βράχο στο κέντρο δε με βλεπω καν να πηγαινω, ισως σε συνδιασμο με κατι αλλο, γενικα οπως τα λες το περιμενω: ε να ενας μεγαλος βραχος στη μεση του πουθενα, οκ, και τωρα τι;