Έχετε μετανιώσει ποτέ για κάποιο ταξίδι σας;

[turms]

Έχεις ακούσει ποτέ Γερμανό να μιλάει Αγγλικά;

δεν το εχω προσεξει ποτε να σου πω...εχω ακουσει Αγγλο να κανει εκπομπη στο Γερμανικο ραδιοφωνο κ καταλαβαινα ποτε έκανε (αγγλικο) χιούμορ κ πότε ρωτούσε

Μάλλον η γλώσσα που ακούγατε ήταν η καταλανική και όχι η ισπανική.

έχεις απόλυτο δίκιο. Λάθος μου. Αλλά και πάλι όποτε ακούω Ισπανικά το ίδιο συμπέρασμα βγάζω

Έχοντας 7,5 εκατομμύρια πληθυσμό η Καταλονία εσύ την αποκαλείς κρατίδιο!!!!!
Τι να πει και η Σλοβενία με 2 εκ.,η Σλοβακία με 5,5 Λουξεμβούργο με μισό εκ.
κλπ.
Στα πόσα κατά την άποψη σου εκ.μια περιοχή μπορεί να λέγετε κράτος κι όχι απαξιωτικά κρατίδιο;

1. η λέξη κρατίδιο δεν ήταν απαξιωτική. Κρατίδιο είναι και το Μονακό αν δεν κάνω λάθος, αλλά μόνο για απαξίωση δεν είναι.
2. Πιο πολυ είχα στο μυαλό μου ότι θέλει η Βαρκελώνη σαν πόλη να γίνει ανεξάρτητη (όπως θέλει η Βενετία και καλά) και όχι Καταλονία όπως το έθεσες εσύ...για αυτό κ είπα κρατίδιο

 

[buffon85]

ταξιδι εκτος χωρας εχω κανει μονο ενα, ουσιαστικα για τα ταξιδια που δεν εχω κανει μετανιωνω. πολυ ομως.
στην ελλαδα μονο για την σεριφο μετανιωσα και πηρα το καραβακι μου και σε αλλο νησακι.
ευτυχως πλεον βρισκει κανεις απειρες πληροφοριες για να καταλαβαινει αν του ταιριαζει το μερος που θα παει.

 

[KLEOPATRA]

Γενικα το καθε ταξιδι εχει απο κατι ως πολλα να σου προσφερει οποτε δεν μετανιωνω ευκολα.Πιο πολυ μετανιωνω που δεν προλαβαινω να τα δω ολα σε εναν προορισμο ή μετανιωνω θυμωμενη οταν γυρισω κ ανακαλυψω εκ των υστερων σημεια που αξιζε να δω κ δεν ειδα.Ωστοσο αν κατι πρεπει να αναφερω, θα πω τη Βιεννη γιατι κ το πρακτορειο δεν ηταν καλο κ ηταν λαθος να παμε με γκρουπ αλλα κ η ιδια η πολη δεν με ενθουσιασε.

 

[spirosninja]

μετανιωνω για ταξιδια που τελικα δεν εκανα!

 

[Yorgos]

2. Πιο πολυ είχα στο μυαλό μου ότι θέλει η Βαρκελώνη σαν πόλη να γίνει ανεξάρτητη (όπως θέλει η Βενετία και καλά) και όχι Καταλονία όπως το έθεσες εσύ...για αυτό κ είπα κρατίδιο

Κάτι έχεις καταλάβει λάθος. Η Βαρκελώνη είναι το κομμάτι της Καταλονίας που θέλει ΛΙΓΟΤΕΡΟ την ανεξαρτησία, η υπόλοιπη Καταλονία είναι που θέλει απόσχιση:
http://www.elperiodico.com/es/grafi...ltados-elecciones-catalanas-municipios-12130/

 

[turms]

ναι εχεις δίκιο. Δεν το έψαξα ποτέ το θέμα αυτό...για αυτό είχα τέτοια άποψη

 

[Billouk]

Ας πούμε ότι δεν μετανιώνουμε αλλά ότι περάσαμε λιγότερο καλααά!
Οπότε και εγώ θα πω Παρίσι, ακριβή μεγαλούπολη με ουρές σε μουσεία και Eurodisney!

Υ.Γ.: <3 Βαρκελώνη!!

 

[underwater]

Μολονότι υπάρχουν χώρες/πόλεις/προορισμοί που δεν με έχουν ενθουσιάσει, δεν έχω ποτέ μετανιώσει για την όποια επιλογή μου. Κάθε μέρος ήταν και μια εμπειρία, όλο και κάτι αποκόμισα, ακόμα κι ας μη με συγκλόνισε.

Έχω μετανιώσει όμως μερικές φορές για τη χρήση του ταξιδιού ως "θεραπεία", μιλώντας όμως για την "άρπα-κόλα" και όχι την ουσιαστική έννοια του όρου. Πώς είναι το shopping therapy, αυτό που νιώθεις απογοήτευση για κάτι ή είσαι πεσμένη και πας και "σηκώνεις" ένα φουστάνι, μία φούστα, πέντε καλσόν και τρεις μπλούζες από τα μαγαζιά; Και μετά γυρνάς σπίτι με τρελό ενθουσιασμό και έξαψη, συναισθήματα που όμως ξεθυμαίνουν μετά από λίγες ώρες; Το έκανα πολύ αυτό παλιότερα και με τον καιρό συνήλθα κι αποφάσισα να σταματήσω τις παρορμητικές αγορές. Όσον αφορά τα υλικά αγαθά εννοώ, επειδή με τα ταξίδια δεν το έχω κόψει.

Έχω περάσεις φάσεις που το κλείσιμο ενός ταξιδιού ήταν η απάντηση σε κάθε (δύσκολη) ερώτηση ή γεγονός. Κι έχω κλείσει πολλά ταξίδια μέσα σε λεπτά. Νιώθω πεσμένη ψυχολογικά; Ας κλείσω ένα 3ημεράκι. Χώρισα; Ας κάνω ένα μεγαλύτερο ταξίδι αυτογνωσίας. Έχω άγχος με τη δουλειά; Ας εκμεταλλευτώ τη νέα προσφορά της aegean να έχω κάτι να περιμένω!

Το θετικό είναι ότι τις περισσότερες φορές, ακόμα κι αν η αφορμή ήταν κάπως επιφανειακή, τα χάρηκα τα ταξίδια μου. Όχι πάντα όμως. Έχει τύχει να κάνω ταξίδια απλά επειδή είχα κλείσει τα αεροπορικά, χωρίς να με καλύπτει η παρέα, χωρίς να είμαι σε φάση να "αφεθώ" και να χαρώ αυτά που ο προορισμός μπορούσε να μου δώσει. Και γι' αυτά τα ταξίδια (που είναι μάλλον λίγα) μετανιώνω. Γενικά προσπαθώ να είμαι συνειδητοποιημένη σαν άνθρωπος, σαν προσωπικότητα, σαν ταξιδιώτισσα και με χαλάει που έχω κατά καιρούς πέσει στη λούμπα που περιγράφω. Αλλά εντάξει, συμβαίνει στους περισσότερους from time to time (ελπίζω! ).

 

[isabelle]

Μολονότι υπάρχουν χώρες/πόλεις/προορισμοί που δεν με έχουν ενθουσιάσει, δεν έχω ποτέ μετανιώσει για την όποια επιλογή μου. Κάθε μέρος ήταν και μια εμπειρία, όλο και κάτι αποκόμισα, ακόμα κι ας μη με συγκλόνισε.

Έχω μετανιώσει όμως μερικές φορές για τη χρήση του ταξιδιού ως "θεραπεία", μιλώντας όμως για την "άρπα-κόλα" και όχι την ουσιαστική έννοια του όρου. Πώς είναι το shopping therapy, αυτό που νιώθεις απογοήτευση για κάτι ή είσαι πεσμένη και πας και "σηκώνεις" ένα φουστάνι, μία φούστα, πέντε καλσόν και τρεις μπλούζες από τα μαγαζιά; Και μετά γυρνάς σπίτι με τρελό ενθουσιασμό και έξαψη, συναισθήματα που όμως ξεθυμαίνουν μετά από λίγες ώρες; Το έκανα πολύ αυτό παλιότερα και με τον καιρό συνήλθα κι αποφάσισα να σταματήσω τις παρορμητικές αγορές. Όσον αφορά τα υλικά αγαθά εννοώ, επειδή με τα ταξίδια δεν το έχω κόψει.

Έχω περάσεις φάσεις που το κλείσιμο ενός ταξιδιού ήταν η απάντηση σε κάθε (δύσκολη) ερώτηση ή γεγονός. Κι έχω κλείσει πολλά ταξίδια μέσα σε λεπτά. Νιώθω πεσμένη ψυχολογικά; Ας κλείσω ένα 3ημεράκι. Χώρισα; Ας κάνω ένα μεγαλύτερο ταξίδι αυτογνωσίας. Έχω άγχος με τη δουλειά; Ας εκμεταλλευτώ τη νέα προσφορά της aegean να έχω κάτι να περιμένω!

Το θετικό είναι ότι τις περισσότερες φορές, ακόμα κι αν η αφορμή ήταν κάπως επιφανειακή, τα χάρηκα τα ταξίδια μου. Όχι πάντα όμως. Έχει τύχει να κάνω ταξίδια απλά επειδή είχα κλείσει τα αεροπορικά, χωρίς να με καλύπτει η παρέα, χωρίς να είμαι σε φάση να "αφεθώ" και να χαρώ αυτά που ο προορισμός μπορούσε να μου δώσει. Και γι' αυτά τα ταξίδια (που είναι μάλλον λίγα) μετανιώνω. Γενικά προσπαθώ να είμαι συνειδητοποιημένη σαν άνθρωπος, σαν προσωπικότητα, σαν ταξιδιώτισσα και με χαλάει που έχω κατά καιρούς πέσει στη λούμπα που περιγράφω. Αλλά εντάξει, συμβαίνει στους περισσότερους from time to time (ελπίζω! ).

Με αφορμή τα όσα πολύ σωστά και συνειδητοποιημένα καταθέτει η @underwater, θα προσθέσω και κάτι ακόμα, έστω και διακινδυνεύοντας να βγω ελαφρώς off topic. Μια συνήθη παγίδα όπου πήγα να πέσω όταν πρωτοξεκίνησα να ταξιδεύω, κι από την οποία βγήκα ευτυχώς πολύ πολύ γρήγορα, είναι αυτή του πρωταθλητισμού στο ταξίδι. Αναφέρομαι στο γνωστό στοίχημα που συχνά πυκνά βάζουν διάφοροι ταξιδεμένοι με τον εαυτό τους να πάνε (ονομαστικά) σε όσες περισσότερες χώρες γίνεται, ει δυνατόν σε όλες. Κάτι σαν τρόπαιο στο βιογραφικό τους. "Σε πόσες χώρες έχεις πάει εσύ; Σε 97; Μόνο; Γιατί εσύ σε πόσες έχεις πάει; Εγώ σε 113". Τεράστιο λάθος κατά τη γνώμη μου. Χίλιες φορές καλύτερα να εμβαθύνει κανείς σε κάποιες περιοχές με ιδιαίτερο πολιτισμικό βάρος ή/και φυσική ποικιλία και ομορφιά από το να τρέχει να "καλύψει" τύποις και τελείως επιφανειακά έναν όσο μεγαλύτερο αριθμό κρατών προλαβαίνει. Με αυτό το σκεπτικό έχω ταξιδέψει (για παράδειγμα) δύο φορές στην Ινδονησία, από ένα μήνα κάθε φορά, και μετανιώνω μάλιστα που, όταν πήγα κάποια άλλη φορά στην περιοχή για να επισκεφτώ το Βόρνεο, δεν επέλεξα τότε την ινδονησιακή πλευρά (δηλαδή το Καλιμαντάν) παρά επισκεφτηκα τη πολύ πιο χαλασμένη μαλαισιανή πλευρά για να'χω να λέω ότι πήγα στην Μαλαισία. Η ανοησία της ματαιοδοξίας...

 

[coco]

Συμφωνω απολυτα..κατα καποιο τροπο με βοηθαει να καταλαβω καλλιτερα την εμμονη μου να ξαναπηγαινω σε τοπους που νοιωθω οτι αφησα ανοιχτους λογαριασμους η που εχω ερωτα μαζι τους,κι ας το κανω κατα κανονα μονη..ολοι μου λενε να δω και κατι καινουργιο..Σωστο κι αυτο,αλλα κι η χαρα να ξαναβλεπεις οτι αγαπας..Ξερω οτι η ζωη που μου μενει δεν μου φτανει να δω ολα οσα θελω..ετσι λοιπον ταξιδευω γυρευοντας περα απο τη γνωση,τη χαρα που μονο το ταξιδι μπορει να μου δωσει..

 

[alma]

Με αφορμή τα όσα πολύ σωστά και συνειδητοποιημένα καταθέτει η @underwater, θα προσθέσω και κάτι ακόμα, έστω και διακινδυνεύοντας να βγω ελαφρώς off topic. Μια συνήθη παγίδα όπου πήγα να πέσω όταν πρωτοξεκίνησα να ταξιδεύω, κι από την οποία βγήκα ευτυχώς πολύ πολύ γρήγορα, είναι αυτή του πρωταθλητισμού στο ταξίδι. Αναφέρομαι στο γνωστό στοίχημα που συχνά πυκνά βάζουν διάφοροι ταξιδεμένοι με τον εαυτό τους να πάνε (ονομαστικά) σε όσες περισσότερες χώρες γίνεται, ει δυνατόν σε όλες. Κάτι σαν τρόπαιο στο βιογραφικό τους. "Σε πόσες χώρες έχεις πάει εσύ; Σε 97; Μόνο; Γιατί εσύ σε πόσες έχεις πάει; Εγώ σε 113". Τεράστιο λάθος κατά τη γνώμη μου. Χίλιες φορές καλύτερα να εμβαθύνει κανείς σε κάποιες περιοχές με ιδιαίτερο πολιτισμικό βάρος ή/και φυσική ποικιλία και ομορφιά από το να τρέχει να "καλύψει" τύποις και τελείως επιφανειακά έναν όσο μεγαλύτερο αριθμό κρατών προλαβαίνει. Με αυτό το σκεπτικό έχω ταξιδέψει (για παράδειγμα) δύο φορές στην Ινδονησία, από ένα μήνα κάθε φορά, και μετανιώνω μάλιστα που, όταν πήγα κάποια άλλη φορά στην περιοχή για να επισκεφτώ το Βόρνεο, δεν επέλεξα τότε την ινδονησιακή πλευρά (δηλαδή το Καλιμαντάν) παρά επισκεφτηκα τη πολύ πιο χαλασμένη μαλαισιανή πλευρά για να'χω να λέω ότι πήγα στην Μαλαισία. Η ανοησία της ματαιοδοξίας...

Το θέτεις πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου. Επίσης προσωπικά πιστεύω ότι πολύ πιθανόν να μετανιώσει κανείς για κάποιο ταξίδι, είναι αν το κάνει επειδή το κάνουν πολλοί στο περιβάλλον του, επειδή είναι "must" ή για διάφορους παρεμφερείς λόγους...Δεν μου λέει κάτι να πάω στο Ντουμπάι γιατί έχω πολλούς γνωστούς που το θεωρούν "must"....

Επίσης μου έχει τύχει πριν από ταξίδι να μας ρωτούν:"Καλά πάλι μωρέ Ισπανία;"
"Σε χώρες που έχετε ξαναπάει πηγαίνετε;"
Άντε τώρα να καταλάβει ο άλλος πόσα αξιόλογα μέρη έχει η Ισπανία και πως και 15 φορές να πας, πάντα κάτι ενδιαφέρον θα έχει να δεις....

Γενικά νομίζω η επιλογή προορισμών που ελκύουν τον καθένα προσωπικά, είναι μία καλή επιλογή για την οποία συνήθως δεν μετανιώνει...να έχει διαλέξει το μέρος με τα προσωπικά του κριτήρια και όχι για να το μοστράρει στους άλλους....

Το ίδιο και μέρη εντός Ελλάδας.Προσωπικά βρίσκω απίστευτα ελκυστικά πολλά μέρη της Ηπείρου, με την υπέροχη φύση, τα γραφικά χωριά και την υπέροχη ατμόσφαιρα....Απολύτως αδιάφορο για μένα αν σε κάποιον άλλον φαίνεται "μπανάλ"να ταξιδεύει εντός της χώρας του.

 

[patriarchea]

Το μόνο ταξίδι για το οποίο μετανιώνω είναι ένα ταξίδι στην Ελλαδα που κάναμε με αυτοκίνητο φίλου.Ειπαμε για να μειώσουμε το κόστος να πάμε με ένα αυτοκίνητο.Μεγαλο λάθος , η τσιγκουνιά του τύπου αποδείχθηκε απίστευτη και δεν είδαμε σχεδόν τίποτα για να μην κάψει βενζίνη.Ακομα και όταν του είπαμε να πληρώσουμε εμείς το κόστος αυτό πήραμε την απάντηση πως τα χιλιόμετρα θα καταπονουσαν το αυτοκίνητο. Εγκλωβιστηκαμε λοιπόν σε ορεινή πόλη χωρίς να δούμε φυσικές ομορφιές , χωριά κ.λ.π. τρωγοντας χάμπουργκερ και σουβλάκια (ούτε καν τοπικά εδέσματα δεν δοκιμασαμε) για να κάνει οικονομία το άλλο ζευγάρι.Ασε που και τα δύο βράδια ήθελε να μείνει στο ξενοδοχείο να δει ποδόσφαιρο.Γι αυτό προσέχουμε με ποιόν πάμε ταξίδι παιδιά .Αν δεν βρεθεί καλή παρέα , καλύτερα μόνος.