Ολλανδία Ένα τρελό ταξίδι!Μα πού αλλού?Φυσικά στην Ολλανδία!!

[fenia42]

Γεμίσαμε τις μπάκες μας λέει !!!!
Ελα βρε annoulita, ενα stylish girl σαν εσένα !

 

[annoulita100]

Γεμίσαμε τις μπάκες μας λέει !!!!
Ελα βρε annoulita, ενα stylish girl σαν εσένα !

Φένια μου έχω μία μικρή-τόσο δα-αδυναμία στο φαγητό...

 

[fenia42]

Φένια μου έχω μία μικρή-τόσο δα-αδυναμία στο φαγητό...

Εισαι τυχερή γιατί δε σου φαίνεται καθόλου

 

[villi]

Μας άνοιξες και μας την όρεξη και είμαστε και σε δίαιτα οικογενειακώς!
Τι χαρούμενη παρέα,ιστορία,αφήγηση...μας εκπέμπεις τη θετική σου ενέργεια και βεβαίως σε ευχαριστούμε γιατί την εχουμε πολύ ανάγκη!

 

[annoulita100]

-Καλημέρες όμορφες!!Ξυπνήστε η ώρα έχει πάει 8.Μας έχουν ετοιμάσει πρωινό!!
-Ρε μωρό μου δεν ήρθε και μεσημέρι.Άσε μας λίγο ακόμα..:roll:
Είχε δώσει ''παραγγελία'' ο καλός μου να μας ξυπνήσει ο συμπαθέστατος κυριούλης πρωί πρωί.Κι έτσι κι έκανε(άλλο αν εμείς-I mean Christos and Ι-χρειαζόμαστε καμπαναριό για να ξυπνήσουμε!)ρωτώντας τον μάλιστα τί ώρα να μας ετοιμάσει πρωινό.Ε!Γαιδουριά να μην σηκωθούμε!
Από τη τζαμαρία του δωματίου ξεχωρίζει ο καιρός βροχερός και η θερμοκρασία σίγουρα υπό του μηδενός.

Παραμένοντας στις ζεστές μου πυτζαμούλες και φορώντας απλά τα all starakia μου κατέβηκα με τους ιππότες μου στη σάλα του πρωινού.Στο πλάι της τζαμαρίας ένα μεγάλο στρογγυλό τραπέζι γεμάτο καλούδια μας περιμένει!Διαφόρων ειδών ψωμάκια,χυμοί,τυριά,μαρμελάδες,αυγουλάκια,κρουασανάκια είναι μερικοί προμηθευτές υδατανθράκων,αρκετοί ώστε να καλύψουν τα επίπεδα της ενέργειας για ολόκληρη την ημέρα!!Πραγματικά ίσως από τα ωραιότερα πρωινά που έχω ποτέ πάρει-συνδυασμένο πάντα με την υπέροχη θέα του ιδιαίτερα όμορφου αυτού χωριού...
Επιστροφή στο δωμάτιο όπου σχεδιάστηκε το μίνι πρόγραμμα της ημέρας.Φωτογραφίες,περίπατος και φυσικά προπόνηση στα βάθη της...φύσης!!Βρέχει??Και τί με αυτό??!!
Ο περίπατος ξεκινά..η φωτογραφική αρχίζει να παίρνει φωτιά..

Στο χωριό η απόλυτη γαλήνη...Σπιτάκια μικρά,κουκλίστικα που από τα χωρίς κουρτίνες παράθυρά τους έβλεπες τους κατοίκους άλλοι να διαβάζουν πλάι στο τζάκι,άλλοι να ζωγραφίζουν,άλλοι απλά να είναι βυθισμένοι στις σκεψεις τους αγναντεύοντας τη θέα και άλλοι πάλι να μας χαιρετάνε και να είναι πρόθυμοι να μας ανοίξουν το κατώφλι τους!

Η βροχή έπαψε και εμείς γεμάτοι δύναμη και ζωντάνια ήμασταν έτοιμοι για ένα μάθημα qi gong και γιατί όχι και πρόθυμοι να το μεταδώσουμε..Όπως κι έγινε!Βρήκαμε λοιπόν το κατάλληλο σημείο και αφού κάναμε το καθιερωμένο μας ζέσταμα ξεκινήσαμε μία μαλακή φόρμα gong fu,''Πραγματεία αλλαγής μυών και τενόντων''(στόχος της οποίας είναι το χτίσιμο του τσι σε ένα υψηλό επιπέδο για την βελτίωση της υγείας και την ενδυνάμωση της φυσικής κατάστασης.)
Και ναι!!!Υπήρχε κοινό.Ένα νεαρό ζευγάρι που μας παρακολουθούσε θέλησε να συμμετέχει και χωρίς να το καταλάβουμε μία ομάδα είχε δημιουργηθεί! Τί όμορφο συναίσθημα Θεέ μου!Να μοιράζεσαι αυτό που αγαπάς με ΟΛΟ τον κόσμο κυριολεκτικά!!Κλείσαμε το ''μάθημα'' και συνειδητοποιήσαμε πως μόλις αποκτήσαμε άλλους δύο φίλους!!Κουβεντιάσαμε για μερική ώρα,περπατήσαμε παρέα και αφού μας ευχαρίστησαν για την εμπειρία που τους χαρίσαμε χωριστήκαμε-αυτοί στα σπίτια τους κι εμείς πίσω στο παραμυθένιο ξενοδοχείο μας..Έξω ήδη είχε σκοτεινιάσει και η θερμοκρασία είχε πέσει κι άλλο..
Πήραμε το βραδυνό μας,αράξαμε στο δωμάτιό μας και περάσαμε το βράδυ μας διασκεδάζοντας στο δικό μας κόσμο....

εκείνο που κανένας δεν επιτρέπουμε να μολύνει με οτιδήποτε βρώμικο,στενάχωρο και μικροπρεπές!!

Ξεκούραση τώρα γιατί αύριο......back to Amsterdam!!!H Κωνσταντίνα έρχεται

 

[Tsilis]

Συνέχισε Άννα ανυπομονώ να ακούσω την συνέχεια...!!!!

 

[annoulita100]

Συνέχισε Άννα ανυπομονώ να ακούσω την συνέχεια...!!!!

Ανυπομονείς πολύ κύριος Tsilis???
Aφού συστηθείς πρώτα στην παρέα θα συνεχίσω...

 

[Tsilis]

Λοιπόν παιδιά γεια σας και από εμένα.. είμαι ο Χρήστος της ιστορίας!!!

 

[annoulita100]

Λοιπόν παιδιά γεια σας και από εμένα.. είμαι ο Χρήστος της ιστορίας!!!

Τώρα μάλιστα!!!!Σύντομα η συνέχεια

Υ.Γ Καλώς σε βρήκαμε

 

[annoulita100]

Αυτό το πρωί δεν θέλει κανένας μας να σηκωθεί από το κρεβάτι.Κάποιος άλλος όμως έχει αντίθετη άποψη...
-Μμμμ....Παρακαλώ?
-Καλά ακόμα κοιμάστε???
-Όχι απλώνουμε τραχανά!Τί θες να κάνουμε??
-Σήμερα έρχομαι..HELLOOOOOO!!!!!
-8 το απόγευμα φτάνεις όχι 8 το πρωί!!!
-Καλά καλά θα σας πάρω μόλις φτάσω Ρώμη.
Με το κλείσιμο του τηλεφώνου συνειδητοποίησα την αγωνία και ανυπομονησία της Κωνσταντίνας!!Πρώτη της φορά εξωτερικό...στην Ολλανδία που τόσο ήθελε...με μία τρελή παρέα!
Ξύπνησα τα παλικάρια,τράβηξα τη βαριά κουρτίνα να μπεί ο ήλιος που μέρες είχαμε να δούμε και χωρίς να το πολυσυζητήσουμε φύγαμε για πρωινό.Για ακόμα μία φορά ο γλυκός ξενοδόχος μας καλημέρισε με ένα πλατύ χαμόγελο και μας οδήγησε στο πλούσιο τραπέζι μας!
-Παιδιά προτείνω μιας που είναι ακόμα νωρίς να πάμε να κάνουμε μία τελευταία βόλτα στο χωριό για φωτογραφίες και ύστερα κατηφορίζουμε για...την πόλη!
-Φυσικά ,συμφωνεί αμέσως ο καλός μου...
Πού να ξέραμε όμως τί μας περίμενε....:roll:

Μέσα στο δωμάτιο επικρατούσε το απόλυτο χάος!!!Πεταμένα ρούχα,ρούχα,ρούχα κια πάλι ρούχα.Αααααχχχχχ άντρες!!!Αφού βάλαμε μία τάξη και πακετάραμε τα πράγματα και αφού αράξαμε λίγο στην βεράντα απολαμβάνοντας το ηλιόλουστο πρωινό,ήμασταν έτοιμοι για την αποχαιρετηστήρια βόλτα στο Giethoorn.

-Βαγγελάκο μου δώσε μου την κάμερα να τραβήξω κι εγώ καμμία φωτογραφία!
-Άσε με τώρα!Ξεκινάω τις καλλιτεχνικές!!
Πφφφφ....Καλά....
Και καθώς έπαιζα πάνω σε ένα γεφυράκι με μία περαστική γατούλα ακούω μία κραυγή που μου σήκωσε την πέτσα ολόκληρη...
-Ωωωωχχχχχ...ήταν το επιφώνημα του Χρήστου που μου διαπέρασε το κορμί σαν ηλεκτροσόκ...
Χωρίς καν να γυρίσω να κοιτάξω τί είχε συμβεί τα είχα καταλάβει όλα...Από το άλλο μέτωπο(βλέπε καλλιτέχνης(!!)) ούτε φωνή ούτε ακρόαση...Το κακό είχε συμβεί..
-Ε...συγνώμη δεν φταίω...γλίστρησα και έπεσε..
Ναι ναι καλά καταλάβατε!!Η φωτογραφική μου μηχανή έκανε τα χειμερινά της μπανάκια στα νερά της Ολλανδίας.
Η φωνή μου δεν έβγαινε..μα το μυαλό μου δούλευε με ραγδαίους ρυθμούς.
-Βούτα να την πιάσεις!Να σώσουμε τουλάχιστον την memory card.
Σε κλάσματα δευτερολέπτου ο αγαπημένος μου Βαγγέλης είχε μείνει με το σώβρακο. Μια βουτιά και μέσα στο ποτάμι.
-Πού είναι την βλέπετε??
-Λίγο πιο δεξιά..λίγο πιο πίσω...ναι ναι εκεί...
Και επιτέλους η κάμερα είναι και πάλι στα χέρια μου!!!
-Τρέξτε γρήγορα για το ξενοδοχείο!Στεγνώστε την μήπως και την προλάβουμε.Και αμέσως τα πόδια στο κεφάλι!Ο Χρήστος να βαράει κατοστάρι και εγώ να ακολουθώ.
Θα σωθεί η μηχανή ή το φωτογραφικό μας υλικό θα μείνει στο Giethoorn???...

 

[annoulita100]

-Τί έγινε παιδιά?Όλα καλά?
-Όχι!!Μήπως έχετε πιστολάκι για τα μαλλιά?
-Υπάρχει στο δωμάτιό σας μέσα στη ντουλάπα.
-Ευχαριστούμε!
Και χωρίς πολλές πολλές εξηγήσεις ''πετάξαμε'' για το δωμάτιο.Αφού κάναμε τη σχετική αποσυναρμολόγηση της μηχανής το πιστολάκι έλαβε δράση!Αφήναμε το σκούπισμα,πιάναμε το στέγνωμα.Αφήναμε το στέγνωμα,πιάναμε το σκούπισμα.Μέσα στα λίγα αυτά λεπτά που είχανε περάσει από το τραγικό συμβάν η ψυχολογία μου είχε ήδη προλάβει να πιάσει πάτο...Το ξέρω,θα παίρναμε καινούργια μηχανή στο Άμστερνταμ αλλά δεν είναι κρίμα να χάσουμε τόσες όμορφες εικόνες από το μέχρι τώρα ταξίδι μας?Αλλά είπαμε...think positive!!!
Και χαμένη στις άσχημες σκέψεις μου με το πιστολάκι να μου έχει κάψει το χέρι ακούω έναν μπουρμπουλιστό ήχο να εισέρχεται στο δωμάτιο.Ποιός άλλος από τον καλλιτέχνη της συμφοράς με το ύφος της-κυριολεκτικά-βρεγμένης γάτας...
-Τί έγινε?Την σώσαμε?
-Δεν ξέρω.Τώρα θα δοκιμάσουμε,του απαντάει ο καλοπροαίρετος φίλος Χρήστος σκορπώντας την ελπίδα...
Κάπου εδώ να σημειώσω πως σε τελαυταίο του ταξίδι ο αγαπημένος μας ήρωας Βαγγέλης έχασε μια DSLR Nikon D3000.Αντίδραση Αννούλας??Κυρία!!Τώρα??
Και ναι!Για άλλη μία φορά κυρία!!!
-Αγάπη μου μην ανησυχείς.Κάθε εμπόδιο για καλό.Θα πάρουμε καινούργια μόλις φτάσουμε Άμστερνταμ.Ωστόσο πήγαινε να αλλάξεις προτού μου αρρωστήσεις.
Ο Βαγγελάκης δεν πίστευε στα...αυτιά του!Το λιγότερο που περίμενε ήταν καμμία καρέκλα στο κεφάλι.Ο δε Χρήστος σε ετοιμότητα να προλάβει το κακό..αλλά μάταια.Δεν αξίζει να χαλάσουμε το ταξίδι μας για μία κακιά στιγμή.Θα τα πούμε μόλις γυρίσουμε σπίτι!!!Χαχαχαχα
Για άλλη μία φορά λοιπόν η θετική μας ενέργεια απέφερε καρπούς.Η memory card δούλευε(περάσαμε αμέσως τις φώτο στο λαπτοπ) το ίδιο και η μηχανή-με κάποιες μικρές διακοπές.Όπως και να είχε όμως μηχανή θα αγοράζαμε!
Ξεπερνώντας και αυτό το περιστατικό ήμασταν πλέον έτοιμοι για αποχώρηση από το χωριό του Giethoorn.Για το φινάλε όμως θέλω μία φωτογραφία με το δράστη στον τόπο του εγκλήματος!

Η ώρα είχα πάει κιόλας 4 όταν πατήσαμε το πόδι μας στο centraal station.Είχαμε μπροστά μας 4 ώρες να βρούμε hostel για τις υπόλοιπες 3 μέρες,να τσιμπήσουμε κάτι και φυσικά να αγοράσουμε καινούργια μηχανη μέχρι να φτάσει η Κωνσταντίνα αεροδρόμιο για να πάω να την παραλάβω!Αφού απευθυνθήκαμε σε γραφείο πληροφοριών καταλήξαμε σε ένα χόστελ..κεντρικό μεν..της κακιάς ώρας δε!Καλά μην γίνομαι και τραγική-ήταν σχετικά καθαρό αλλά ρε αδελφάκι μου 5ο όροφο και χωρίς ασανσέρ??!!Αλλά στην τελική νέα παιδιά είμαστε,διακοπές στην Ολλανδία κάνουμε,το τελευταίο που μας νοιάζει είναι ο ύπνος!!
Next station?Digital station!Αυτή τη φορά θέλαμε κάτι φτηνό ίσα ίσα να απαθανατίζει στιγμές.Και έτσι έγινε!Ότι πληρώνεις παίρνεις...Θα καταλάβετε τί εννοώ στις φωτογραφίες που θα ακολουθούν από εδώ και πέρα.
Πρόχειρο φαγητό και απογευματινή περιπλάνηση στο κέντρο και ο δρόμος μάς οδηγεί σε ένα από τα καλύτερα μαγαζιά που έχω πάει ποτέ-Kokopelli smartshop.To μαγαζί κατά βάση πουλάει ψυχεδελικά μανιτάρια αλλά προσφέρει και έναν πολύ όμορφα διαμορφωμένο χώρο για να πιείς καφέ,να παίξεις επιτραπέζια ακόμα και να διαβάσεις ένα βιβλίο.Και πιθανότατα σε όλους θα έχει τύχει να διαπιστώσετε πόσο μικρός είναι ο κόσμος,στο μαγαζί αυτό ο Βαγγελάκης συνάντησε έναν παλιό καλό φίλο που είχε χρόνια να δει και να ακούσει νέα του...Η ώρα πέρασε όμορφα αναπολώντας στιγμές απ'τα παλιά οι 2 φίλοι και ακούγοντας όμορφες ιστορίες ο Χρήστος κι εγώ.Η ώρα 7 και πρέπει να φύγω για αεροδρόμιο-8 παρά 20 το αεροσκάφος που μεταφέρει την Κωνσταντίνα προσγειώνεται στο Schiphol.Αφού χαιρέτησα τους άντρες και αφού δώσαμε ραντεβού στην Dam έφυγα για το σταθμό.Ο καιρός βροχερός και το κρύο να ξυρίζει.Ολοκλήρη τη διαδρομή μέχρι το αεροδρόμιο σκεφτόμουν την αγωνία και τη χαρά της Κωνσταντίνας!!Ήθελα αυτό το ταξίδι να της μείνει αξέχαστο..!!
-Πού είσαι επιτέλους?Έχουνε βγεί σχεδόν όλοι οι συνεπιβάτες σου..
-Περιμένω ακόμα τη βαλίτσα...
-Άντε άντε!!Και πριν προλάβω να σηκώσω τα μάτια από το κινητό που μόλις έκλεινα να σου μπροστά μου!!Φανερά κουρασμένη από τη μια καταενθουσιασμένη από την άλλη!!

Και τώρα ξεκινά το part2 του ταξιδιού,είπαμε και οι 2 με ένα στόμα απολαμβάνοντας το ψιλόβροχο όση ώρα περιμέναμε τους άντρες να έρθουν να μας παραλάβουν από την Dam!!
Και να'τοι! Όχι 2 αλλά 3.Ο καλός φίλος που λέγαμε παραπάνω,ο οποίος μένει μόνιμα στο Άμστερνταμ 2 χρόνια τώρα.Μας πήγε για φαγητό σε ένα όμορφο εστιατόριο(λίγο έξω από τα νερά μας βέβαια)και ανέλαβε και τη βραδινή μας έξοδο.Ο ίδιος δεν ακολούθησε γιατί δούλευε στο ξενοδοχείο αλλά μας πρότεινε ένα μαγαζάκι εκεί κοντά με καλή μουσική και καλό κόσμο.Γελάσαμε,διασκεδάσαμε,χορέψαμε και αφού περάσαμε από το ξενοδοχείο να του πούμε μία καληνύχτα περπατήσαμε το δρόμο για το χόστελ. Η ώρα 4 και η πόλη κοιμάται...Το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς...

 

[annoulita100]

Ο ενθουσιασμός της προηγούμενης καλά κρατεί και έτσι πουρνό πουρνό η Κωνσταντίνα στο πόδι.Αυτή τη φορά όμως δίπλα μας,σε ένα μέρος πού τόσο ποθούσε να έρθει.Εντάξει εντάξει το κατανοώ και το σέβομαι αλλά ρε πουλάκι μου τί σου φταίμε εμείς και μας ξυπνάς από τα άγρια χαράματα???

-Αμάν υπναράδες σηκωθείτε!Έχει σούπερ μέρα!!Πάμε να πάρουμε ποδήλατα!!!

-Κοριτσάκι μου θα πάρουμε ποδήλατα αλλά και οι ποδηλατάδες κοιμούνται τέτοια ώρα!

Τί ώρα είναι θα με ρωτήσετε τώρα!8 παρά 20....Υπόψην πως ο ύπνος μας πήρε γύρω στις 5 με 5.30 το ξημέρωμα...

Με τα πολλά σηκωθήκαμε και κάναμε όλοι από ένα αναζωογονικό μπανάκι να ξυπνήσουμε γαι τα καλά.Ο καιρός σήμερα πραγματικά σούπερ με τον ήλιο να θυμίζει τυπική ανοιξιάτικη ελληνική ημέρα.Τουλάχιστον έτσι φαίνεται από το παράθυρο.........

Κάπου εδώ να σημειώσω το εξής:Το δωμάτιο-κοιτώνας 6 ατόμων το κλείσαμε μόνο για την αποψινή βραδιά μιας και ήταν το μόνο διαθέσιμο.Τώρα λοιπόν έπρεπε να βρούμε άλλο...Απευθυνθήκαμε στον ρεσεψιονίστ και μας είπε πως υπάρχει ένα διαθέσιμο στο ισόγειο....12 ατόμων.....

-Πόσων????

-Έλα μωρέ αγάπη μου μια νύχτα είναι μόνο,θα περάσει...

Τί να κάνω η άμοιρη συμφώνησα και έτσι παραλάβαμε το κλειδί για το δωμάτιο.Χάος...Το απόλυτο χάος..Παντού σκόρπια ρούχα,βαλίτσες,κλειστά παράθυρα,βρώμα...Ωχχχ....Μάλλον θα περιπλανιέμαι στους δρόμου το Άμστερνταμ όλο το βράδυ προκειμένου να περάσει η νύχτα...

Αφήσαμε τα πράγματα λοιπόν και κατευθυνθήκαμε γρήγορα γρήγορα δίπλα στον σταθμό για να νοικιάσουμε ποδήλατα!Και τί ποδήλατα!Με το φρένο στο πετάλι.....Ναι τα αγόρια θέλανε να σπάσουνε πλάκα και εμείς προφανώς να σπάσουμε τα μούτρα μας!Δεν εξηγείται αλλιώς!!

Πήραμε τα οχήματά μας και η ποδηλατάδα ξεκινά!Ποδήλατο και φωτογραφία-φωτογραφία και ποδήλατο.

Αφού γυρίσαμε όλο το κέντρο(δεν είναι και μεγάλο!) επόμενος προορισμός Broek in Waterland.Ένα μικρό χωριουδάκι περίπου 10 χιλιόμετρα από το Αmsterdam.Και κάπου εδώ τα ρίγη ξεκινούν,το τουρτούρισμα αρχίζει,τα χέρια παραλύουν,οι μύτες τρέχουν σαν βρύσες..Από τί ε?Από το υπέρτατο κρύο!Τα εξυπνοπούλια ξεγελαστήκαμε από τον πρωινό ''ανοιξιάτικο'' ήλιο αγνοώντας μάλλον πως βρισκόμαστε Ιανουάριο μήνα στην Βόρεια Ευρώπη και δεν φορέσαμε ισοθερμικά,ούτε καν γάντια δεν πήραμε-οι μισοί.Τα κορίτσια ήμασταν τυχερές γιατί είχαμε κάτι ξεχασμένα ζευγάρια στην τσάντα μας..Δεν είμαι υπερβολική πιστέψτε με!Το κρύο ήταν ΑΝΥΠΟΦΟΡΟ!!!Η διαδρομή επώδυνη!!Τα πόδια είχαν πάρει φωτιά να ζεσταθεί το κορμί-μάταια-και να φτάσουμε γρηγορότερα.Και το σημαντικότερο!Πηγαίναμε κατά μήκος των καναλιών.Να μην αναφέρω την υγρασία..Εγώ η έξυπνη φορούσα λεπτά καλτσάκια με all starakia και αμέσως τα πόδια παπάρα!Μια στάση κάπου εδώ-στην μέση του δρόμου-για να βάλω το ένα και μονάκριβο ζευγάρι γάντια που είχα μέσα στα παπούτσια μπας και ζεσταθώ!

Μετά από προσευχές και πολύ πολύ πετάλι φτάνουμε επιτέλους στον προορισμό μας.Ψάχνοντας σαν τρελοί το πρώτο μαγαζί να μπούμε να ζεσταθεί το κοκκαλάκι μας βρίσκουμε ένα κουκλίστικο μαγαζάκι που φτιάχνει pancakes-De witte Swaen-και χωρίς δεύτερη σκέψη παρκάρουμε τα ποδήλατα.Ο Θεός μας αγαπάει και πραγματικά το μαγαζί ήταν ονειρεμένο και κυρίως πολύ ζεστό!Τα δε πιάτα του εξαιρετικά!

Φάγαμε,ήπιαμε,κουβεντιάσαμε,γελάσαμε...Γενικά περάσαμε πολύ ωραία!Τώρα που ανακτήσαμε δυνάμεις ήμασταν έτοιμοι για μια βολτάδα στο χωριό και για μερικές φωτογραφιές.

Γεμίσαμε το μυαλό μας και φυσικά την φωτογραφική μας με όμορφες εικόνες και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.Εντάξει!!!Τί να πώ τώρα???Το κρύο 10 φορές περισσότερο...Αχ Παναγίτσα μου θα ξεράσω τα pancakes από το πολύ ποδήλατο!!Κυριολεκτικά τα πόδια μας πήραν φωτιά!!Αλλά πόσο αστείοι φαινόμασταν!!!Να τρέχουμε μες την νυχτιά λες και μας κυνηγάνε οι Ταλιμπάν της Ολλανδίας!!

Με τα πολλά και τα γρήγορα φτάσαμε στο....παραμυθένιο δωμάτιο των 12 ατόμων να ξεκουραστούμε.Τί να ξεκουραστούμε μωρέ εκεί μέσα??Μία που ξαπλώσαμε και μία που σήκωσα τον Βαγγέλη να πάμε για ένα τσάι.Απλά δεν παλευόταν.Πραγματικά ήπιαμε το τσαγάκι μας,ανταλλάξαμε τις αγκαλίτσες μας σαν ερωτευμένοι πινγκουίνοι και επιστρέψαμε στο δωμάτιο να ενεργοποιήσουμε και τα παιδιά.Η ώρα είχε πάει 10 και αφού αυτή τη φορά ΝΤΥΘΗΚΑΜΕ,πήραμε πάλι τα ποδηλατάκια μας για νυχτερινή εξόρμηση στο κουκλίστικο νυχτερινό Αμστερνταμ.Λέγαμε να πάμε για ποτάκι αλλά....κανένα μαγαζί δεν θα μας γέμιζε περισσότερο από αυτή την όμορφη και χαλαρή ποδηλατάδα..Και κάπου εδώ εμφανίζονται και οι πρώτες νιφάδες χιονιού πάνω μας....Τώρα δεν πάμε πουθενά!Βρήκαμε ένα σημείο σε μια γεφυρούλα και απολαύσαμε την νύχτα ανταλλάσοντας γέλια,κουβέντες και ευχές....