Την επόμενη ημέρα το πρόγραμμα είχε Σιδώνα και Τύρο, δύο πόλεις νότια της Βηρυτού. Μια και το γραφείο δεν αναλάμβανε εκδρομή σε αυτές τις πόλεις, φορτωθήκαμε αξημέρωτα τα σακίδια μας και περιμέναμε υπομονετικά στη στάση να πάρουμε το λεωφορείο που μας υποδείξανε και θα μας οδηγούσε στο σταθμό...
μάλλον κάτι τέτοιο θα έγινε, αλλά μου βγάζει, πως πέρασε η διωρία που έχω δικαίωμα να επεξεργαστω το μνμ. οπότε έστειλ μνμ. στο διαχειριστή και θα δω αν μπορώ να διορθωθεί...ευχαριστώ πάντως για τη διευκρίνηση...
δηλ.??? στο δικό μου κείμενο φαίνονται οι φωτό, αλλά τώρα μόλις που επικοινώνησα με γνωστό να το τσεκάρει, μου είπε, πως δεν τις βλέπει...
επειδή δεν είμαι και η πιο σχετική, τί μπορεί να έκανα λάθος?
μιαι και ζω στην Αριδαία φίλε Μιχάλη να σου πω, πως το ξενοδοχείο Λήδρα είναι ανακαινισμένο και πολύ ωραίο, αλλά έχει τόσα πολλά ωραιότερα και κυρίως ξενώνες στα Λουτρά, που δεν υπάρχει λόγος να κλειστείς σε μία συνηθισμένη επαρχιακή πόλη...Ξενώνες που συστήνω μεταξύ άλλων είναι το Σάντα Μαρίνα...
Ευχαριστώ όλους σας για τα καλά σας λόγια...
και δική μου ευχαρίστηση αυτή η ιστορία, μια και πέρασε 1μιση χρόνος και μέσα από αυτές τις γραμμές ξαναθυμάμαι και ξαναζώ αυτό το ταξίδι...
επειδή ακριβώς είδα πως υπήρχε ενδιαφέρον για Λίβανο, γι΄αυτό και ξεκίνησα την ιστορία...ευελπιστώ να την τελειώσω μέσα στην εβδομάδα.
Δεν ξέρω πόσο πάει η ενοικίαση αυτοκινήτου... όσο για μας δεν νοικιάσαμε ταξί, αλλά από λιβανέζικο ταξιδιωτικό γραφείο κλείσαμε για δύο μέρες αυτοκίνητο και...
Μετά το πρωινό, μας παρέλαβε η Πωλίν για την πρώτη μας εξόρμηση στο Λίβανο και συγκεκριμένα στην κοιλάδα Κουαντίσα και στην περιοχή των Κέδρων.
Μετά από μία ώρα περίπου και κάποιες στάσεις σε διάφορα σημεία για φωτογραφίες, αρχίσαμε να διασχίζουμε αυτήν την περίφημη κοιλάδα
Πανέμορφα...
Καλοκαίρι 2006…Ο πολύπαθης Λίβανος βομβαρδίζεται και δοκιμάζεται για άλλη μία φορά…εικόνες φρίκης και παιδικά μάτια ανίκανα να κατανοήσουν τους λόγους αυτού του παράλογου πολέμου μας καθηλώνουν μπροστά στην τηλεόραση…
Η επιθυμία να επισκεφτούμε αυτήν τη μαρτυρική χώρα γίνεται έντονη όσο ποτέ...
την πρώτη φορά που μας την φέρανε μαζί με κάτι πασατέμπο, πιστέψαμε πως τα παραγγείλαμε, χωρίς να ξέρουμε και κοντέψαμε να αλληλοφαγοθούμε για το ποιος έκανε τη γκάφα...και να την φάμε, αφού πεινούσαμε...
στην πορεία καταλάβαμε, πως αυτή η σαλάτα πάει από τραπέζι σε τραπέζι, απλά την ψακάζουν...