Έχω διαβάσει πολλές ιστορίες σας για ταξίδια που έκανα κυρίως νοερά (προς το παρόν
). Το τελευταίο μου ταξίδι ωστόσο ήταν πραγματικό κι αυτή την εμπειρία θέλω να μοιραστώ μαζί σας.
Η ιδέα για απόδραση στην Ευρώπη έπεσε ξαφνικά μες στις γιορτές και κανονίστηκε στο τσακ μπαμ. Ευκαιρία έψαχνα να πάω στη Βουδαπέστη, την είχα βάλει από καιρό στο μάτι
Τρεις διανυκτερεύσεις έλεγε ο προγραμματισμός, αλλά λίγο η στραβωμάρα μου, λίγο η βιασύνη, λίγο η κακιά η ώρα έκλεισα λάθος ημερομηνία επιστροφής κι οι διανυκτερεύσεις γίναν δύο
Έκλαψα λίγο, το πήρα απόφαση, κι έπεσα με τα μούτρα στην οργάνωση για να καλύψουμε όσα γινόταν περισσότερα σε 2 σκάρτες μερούλες. Και νομίζω τα καταφέραμε μια χαρά. Πάμε λοιπόν!!
Ημέρα 1η
Μεσημεριανή πτήση, χωρίς καθυστέρηση και άφιξη τοπική ώρα 2 και κάτι το μεσημέρι. Με το λεωφορείο 100Ε πήγαμε άνετα στο κέντρο της πόλης, Deak Ferenc Ter, στην Πέστη. Είχαμε κλείσει διαμέρισμα μόλις πέντε λεπτά με τα πόδια από εκεί, σε σημείο που αποδείχτηκε εξαιρετικό. Και σε πολύ καλή τιμή επίσης. Τακτοποιηθήκαμε στο σπίτι, ψωνίσαμε τα απαραίτητα σε μίνι μάρκετ της γειτονιάς, φάγαμε κι ένα πολύ καλό πιτόγυρο ακριβώς έξω από την πόρτα μας και ξεκινήσαμε για την πρώτη γνωριμία με την πόλη. Είχε νυχτώσει, αλλά παραδόξως δεν έκανε ιδιαίτερο κρύο.
Με τα πόδια ως τη Γέφυρα των Αλυσίδων, με θέα τα φωτισμένα κτίρια της Βούδας. Το Κάστρο, τον Προμαχώνα των Ψαράδων και το ανάκτορο Σάντορ ανάμεσά τους. Διασχίσαμε πεζοί τη Γέφυρα, φροντίζοντας να περπατάμε από την πλευρά που θα μας εξασφάλιζε θέα προς το Κοινοβούλιο που θα φαινόταν σιγά σιγά. Φτάσαμε απέναντι μαζί με ένα ψιλόβροχο που μας μούσκευε σιγά σιγά κι αθόρυβα και που θα μας συνόδευε ως το τέλος της βραδιάς. Αλλά με τέτοια θέα ποιος νοιάζεται!!
Ακολουθήσαμε τον παραποτάμιο δρόμο χαζεύοντας το φωτισμένο Κοινοβούλιο που όσο πλησιάζαμε, τόσο πιο μεγάλο και επιβλητικό φαινόταν. Ώσπου φτάσαμε ακριβώς απέναντί του, όπου ήταν και ο στόχος μας. Το καλύτερο σημείο να παρατηρήσει κανείς σε ανοιχτή θέα το κτίριο αυτό στο πλήρες μήκος του!
Ακριβώς πίσω μας η πλατεία Batthyany με τον ομώνυμο σταθμό του μετρό που θα μας έβγαζε από τη δύσκολη θέση να περπατήσουμε αρκετά ώστε να βρεθούμε ακριβώς απέναντι. Σε μια μόλις στάση βρεθήκαμε στο πλάι του Κοινοβουλίου για να δούμε και αυτή του την πλευρά.
Επί τη ευκαιρία βγάλαμε και εισιτήριο για 24 ώρες, να είμαστε καλυμμένοι και για την επόμενη μέρα.
Από το Κοινοβούλιο κατεβήκαμε στον παραποτάμιο δρόμο, με θέα ξανά τα κτίρια της Βούδας και στόχο να δούμε από κοντά και νύχτα τα "παπούτσια του Δούναβη". Ένα μνημείο για τους Εβραίους της Βουδαπέστης, που βρήκαν τραγικό θάνατο από τους συμπατριώτες τους κατά το Β' Π.Π.
Συνεχίσαμε την περιήγηση, ξανά με τα πόδια, παρέα με την ύπουλη βροχούλα, σε δρόμους ελάχιστα φωτισμένους και σχεδόν άδειους.
Πλατεία Ελευθερίας, όπου μας τράβηξε την προσοχή μια σειρά αντικειμένων και σημειώσεων σε παράταξη στο πεζοδρόμιο, που έμοιαζα συνέχεια του μνημείου των παπουτσιών. Βαλίτσες, ομπρέλες, γυαλιά, παπούτσια, βότσαλα που έγραφαν άγνωστο τι..
Από εκεί στη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου, αφού δοκιμάσαμε υπέροχο soft παγωτό σε σχήμα τριαντάφυλλου, στο gelarto rosa.
Το πρόγραμμα της βραδιάς είχε και ένα πέρασμα από την όπερα, να λέμε ότι είδαμε το κτίριο, δε μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Η φωτογραφία βγήκε για να βγει, όπως καταλαβαίνετε
Το σπίτι μας ήταν μόνο 5 λεπτά από εκεί. Γυρίσαμε νωρίς, ξεκουραστήκαμε λίγο και βρήκαμε ξανά για ένα ποτάκι. Πάλι στα 5 λεπτά από το σπίτι ήταν το διάσημο ruin bar Szimpla Kert. Ακριβώς δίπλα ένα αδιέξοδο δρομάκι με καντίνες, street food Karavan Budapest. Δεν το τιμήσαμε, ήταν αρκετά "βρώμικο" για τα γούστα μας. Στο bar μπήκαμε βέβαια για τοπική μπύρα και ζεστό κρασί, πολύ ωραίο.
Ουσιαστικά, πρόκειται για παλιό σπίτι, με εσωτερική αυλή και δωμάτια στο ισόγειο και στον όροφο, σε όλα κυκλοφορούσαν πελάτες, η διακόσμηση τρελή και ο,τι να ναι, είχε νεολαία, κέφι! Στην είσοδο ένας τύπος φώναζε "μαριχουάνα" και φυσούσε στα μούτρα μας μυρωδάτο καπνό
Και κάπως έτσι τελείωσε η πρώτη, γεμάτη μέρα (ή μάλλον νύχτα) στη Βουδαπέστη.
Ημέρα 2η
Πρωινό ξύπνημα, καφέ και πρωινό στο σπίτι και κατά τις 9 στους δρόμους να προλάβουμε. Με κρύο φοβερό και τρομερό!
Πήραμε λεωφορείο από την Όπερα, να την δούμε και πρωί επί τη ευκαιρία, με προορισμό την πλατεία Ηρώων, μέσω της πανέμορφης Λεωφόρου Andrassy.
Η πλατεία τεράστια, αφιερωμένη στους μαγιάρους που ίδρυσαν την πόλη. Τίποτα το συγκλονιστικό.
Η μαγεία βρισκόταν πίσω από την πλατεία.
Στο Πάρκο της Πόλης, εκεί όπου βρίσκονται και τα διάσημα Λουτρά Σέτσενι, τα οποία δεν επισκεφτήκαμε και λόγω έλλειψης χρόνου και λόγω κρύου!!
Είδαμε όμως το πιο υπέροχο παγοδρόμιο στην είσοδο του πάρκου, με θέα το πανέμορφο κάστρο Βαϊνταχουνιάντ (τόσο εύκολο).
Βασικά, καμία φωτογραφία δεν περιγράφει την ομορφιά της εικόνας.
Και ο χώρος του κάστρου ήταν πανέμορφος, πάρα το γυμνό χειμωνιάτικο τοπίο.
Επιστροφή στην Όπερα με το Μετρό, γραμμή 1, η πιο παλιά και ιδιαίτερη, τόσο στους σταθμούς, όσο και στα βαγόνια. Αν βρεθείτε στην πόλη, κάντε κι ένα δρομολόγιο με αυτή!
Στάση στη μαγαζί της γειτονιάς μας για ανασύνταξη δυνάμεων, καφέ και πρωινό. Από το κεντρικό Deak Ferenc Ter με λεωφορείο ως τον Προμαχώνα των Ψαράδων. Ωραία και ξεκούραστη διαδρομή.
Ενδιαφέρον μνημείο με ωραία θέα στην απέναντι πλευρά του Δούναβη κι ιδιαίτερα στο κτίριο του Κοινοβουλίου. Επιβλητική η εκκλησία του Αγίου Ματθαίου με την εντυπωσιακή στέγη.
Από εκεί με τα πόδια κι ενώ εκτελούνται έργα στους δρόμους φτάσαμε στο κάστρο της Βούδας. Εκεί φιλοξενούνται μουσεία ή και εκθέσεις, δεν επισκεφτήκαμε το εσωτερικό. Εξωτερικά όμορφο περιβάλλον, πάλι με όμορφη θέα.
Επιστροφή στην Πέστη πάλι με λεωφορείο, που διασχίζει τη Γέφυρα των Αλυσίδων.
Ήταν πια μεσημέρι και ως το βράδυ περάσαμε το χρόνο χαλαρά, με βόλτες στην πόλη με συγκοινωνία, χαζεύοντας γειτονιές και κτίρια κι απολαμβάνοντας γκούλας και "καμινάδες “ (chimney cakes).
Ημέρα 3η
Είχαμε λίγες ώρες πριν το ταξίδι επιστροφής και θέλαμε να δούμε ο,τι ακόμα προλάβουμε. Κάναμε check out και αφήσαμε τις βαλίτσες σε κεντρική αποθήκη φύλαξης, κοντά στο σημείο από όπου θα παίρναμε αργότερα λεωφορείο για το αεροδρόμιο. Περπατήσαμε ως τα "παπούτσια του Δούναβη", να τα δούμε και στο φως της ημέρας. Δεν άξιζε τόσο, είχε πολύ κόσμο.
Βέβαια η θέα πάντα μας αποζημίωνε.
Άλλο ένα γρήγορο πέρασμα από την πλατεία Ελευθερίας, καθώς θέλαμε να δούμε πάλι το μνημείο με τις βαλίτσες. Τελικά είχε τόσα γκρουπ τουριστών μπροστά που παρατήσαμε την προσπάθεια. Μάθαμε αργότερα και ψάχνοντας στους χάρτες ότι εκεί υπήρχε ένα ολόκληρο γλυπτό μνημείο για τα θύματα του ναζισμού, που δεν παρατηρήσαμε ούτε νύχτα, ούτε μέρα
, το οποίο μνημείο έχει προκαλέσει κάποιες αντιδράσεις στο ντόπιο πληθυσμό κι έχει φέρει ως αντίδραση, αν κατάλαβα καλά, τα υπόλοιπα αντικείμενα στο πεζοδρόμιο. Όποιος γνωρίζει λίγο την ιστορία της χώρας κατά το Β' Π.Π. θα καταλάβει.
Σειρά είχε η Βασιλική του Αγίου Στεφάνου στο φως της ημέρας, πλημμυρισμένη από κόσμο κι ένα ζεστό καφεδάκι με πλούσιο πρωινό, γιατί το κρύο παρέμενε πολύ πολύ τσουχτερό.
Η ώρα είχε περάσει. Πήραμε βαλίτσες, φάγαμε "καμινάδες" πάλι και δρόμο για το αεροδρόμιο.
Μακάρι να επιστρέψουμε κάποτε σε αυτή την όμορφη πόλη, ίσως μια άνοιξη, να τη δούμε και πράσινη!
Συμπερασματικά η πόλη γυρίζεται σε δύο μέρες, χωρίς μουσεία βέβαια. Και Λουτρά θεωρώ ότι χωράνε στο πρόγραμμα. Φθηνή δεν είναι, άλλα ούτε ακραία ακριβή. Σχεδόν σε επίπεδα Αθήνας θα έλεγα και με καλύτερες τιμές σε κεντρική διαμονή. Συνάλλαγμα δεν κάναμε κι ούτε χρειάστηκε. Πληρώναμε παντού με revolut σε ψηφιακή μορφή. Οι ντόπιοι είναι ψυχροί αλλά ευγενικοί και μιλούν αγγλικά, τουλάχιστον όσοι δουλεύουν με τουρίστες, απλά η προφορά τους δυσκολεύει κάπως την κατανόηση.
Μακάρι η ανάρτηση μου να βοηθήσει κάποιον, όπως βοήθησαν κι εμένα οι δικές σας ταξιδιωτικές εμπειρίες.
Για οποιαδήποτε απορία είμαι στη διάθεσή σας!
Καλή χρονιά σε όλους!!
). Το τελευταίο μου ταξίδι ωστόσο ήταν πραγματικό κι αυτή την εμπειρία θέλω να μοιραστώ μαζί σας.Η ιδέα για απόδραση στην Ευρώπη έπεσε ξαφνικά μες στις γιορτές και κανονίστηκε στο τσακ μπαμ. Ευκαιρία έψαχνα να πάω στη Βουδαπέστη, την είχα βάλει από καιρό στο μάτι
Τρεις διανυκτερεύσεις έλεγε ο προγραμματισμός, αλλά λίγο η στραβωμάρα μου, λίγο η βιασύνη, λίγο η κακιά η ώρα έκλεισα λάθος ημερομηνία επιστροφής κι οι διανυκτερεύσεις γίναν δύο
Έκλαψα λίγο, το πήρα απόφαση, κι έπεσα με τα μούτρα στην οργάνωση για να καλύψουμε όσα γινόταν περισσότερα σε 2 σκάρτες μερούλες. Και νομίζω τα καταφέραμε μια χαρά. Πάμε λοιπόν!!
Ημέρα 1η
Μεσημεριανή πτήση, χωρίς καθυστέρηση και άφιξη τοπική ώρα 2 και κάτι το μεσημέρι. Με το λεωφορείο 100Ε πήγαμε άνετα στο κέντρο της πόλης, Deak Ferenc Ter, στην Πέστη. Είχαμε κλείσει διαμέρισμα μόλις πέντε λεπτά με τα πόδια από εκεί, σε σημείο που αποδείχτηκε εξαιρετικό. Και σε πολύ καλή τιμή επίσης. Τακτοποιηθήκαμε στο σπίτι, ψωνίσαμε τα απαραίτητα σε μίνι μάρκετ της γειτονιάς, φάγαμε κι ένα πολύ καλό πιτόγυρο ακριβώς έξω από την πόρτα μας και ξεκινήσαμε για την πρώτη γνωριμία με την πόλη. Είχε νυχτώσει, αλλά παραδόξως δεν έκανε ιδιαίτερο κρύο.
Με τα πόδια ως τη Γέφυρα των Αλυσίδων, με θέα τα φωτισμένα κτίρια της Βούδας. Το Κάστρο, τον Προμαχώνα των Ψαράδων και το ανάκτορο Σάντορ ανάμεσά τους. Διασχίσαμε πεζοί τη Γέφυρα, φροντίζοντας να περπατάμε από την πλευρά που θα μας εξασφάλιζε θέα προς το Κοινοβούλιο που θα φαινόταν σιγά σιγά. Φτάσαμε απέναντι μαζί με ένα ψιλόβροχο που μας μούσκευε σιγά σιγά κι αθόρυβα και που θα μας συνόδευε ως το τέλος της βραδιάς. Αλλά με τέτοια θέα ποιος νοιάζεται!!
Ακολουθήσαμε τον παραποτάμιο δρόμο χαζεύοντας το φωτισμένο Κοινοβούλιο που όσο πλησιάζαμε, τόσο πιο μεγάλο και επιβλητικό φαινόταν. Ώσπου φτάσαμε ακριβώς απέναντί του, όπου ήταν και ο στόχος μας. Το καλύτερο σημείο να παρατηρήσει κανείς σε ανοιχτή θέα το κτίριο αυτό στο πλήρες μήκος του!
Ακριβώς πίσω μας η πλατεία Batthyany με τον ομώνυμο σταθμό του μετρό που θα μας έβγαζε από τη δύσκολη θέση να περπατήσουμε αρκετά ώστε να βρεθούμε ακριβώς απέναντι. Σε μια μόλις στάση βρεθήκαμε στο πλάι του Κοινοβουλίου για να δούμε και αυτή του την πλευρά.
Επί τη ευκαιρία βγάλαμε και εισιτήριο για 24 ώρες, να είμαστε καλυμμένοι και για την επόμενη μέρα.
Από το Κοινοβούλιο κατεβήκαμε στον παραποτάμιο δρόμο, με θέα ξανά τα κτίρια της Βούδας και στόχο να δούμε από κοντά και νύχτα τα "παπούτσια του Δούναβη". Ένα μνημείο για τους Εβραίους της Βουδαπέστης, που βρήκαν τραγικό θάνατο από τους συμπατριώτες τους κατά το Β' Π.Π.
Συνεχίσαμε την περιήγηση, ξανά με τα πόδια, παρέα με την ύπουλη βροχούλα, σε δρόμους ελάχιστα φωτισμένους και σχεδόν άδειους.
Πλατεία Ελευθερίας, όπου μας τράβηξε την προσοχή μια σειρά αντικειμένων και σημειώσεων σε παράταξη στο πεζοδρόμιο, που έμοιαζα συνέχεια του μνημείου των παπουτσιών. Βαλίτσες, ομπρέλες, γυαλιά, παπούτσια, βότσαλα που έγραφαν άγνωστο τι..
Από εκεί στη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου, αφού δοκιμάσαμε υπέροχο soft παγωτό σε σχήμα τριαντάφυλλου, στο gelarto rosa.
Το πρόγραμμα της βραδιάς είχε και ένα πέρασμα από την όπερα, να λέμε ότι είδαμε το κτίριο, δε μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Η φωτογραφία βγήκε για να βγει, όπως καταλαβαίνετε
Το σπίτι μας ήταν μόνο 5 λεπτά από εκεί. Γυρίσαμε νωρίς, ξεκουραστήκαμε λίγο και βρήκαμε ξανά για ένα ποτάκι. Πάλι στα 5 λεπτά από το σπίτι ήταν το διάσημο ruin bar Szimpla Kert. Ακριβώς δίπλα ένα αδιέξοδο δρομάκι με καντίνες, street food Karavan Budapest. Δεν το τιμήσαμε, ήταν αρκετά "βρώμικο" για τα γούστα μας. Στο bar μπήκαμε βέβαια για τοπική μπύρα και ζεστό κρασί, πολύ ωραίο.
Ουσιαστικά, πρόκειται για παλιό σπίτι, με εσωτερική αυλή και δωμάτια στο ισόγειο και στον όροφο, σε όλα κυκλοφορούσαν πελάτες, η διακόσμηση τρελή και ο,τι να ναι, είχε νεολαία, κέφι! Στην είσοδο ένας τύπος φώναζε "μαριχουάνα" και φυσούσε στα μούτρα μας μυρωδάτο καπνό
Και κάπως έτσι τελείωσε η πρώτη, γεμάτη μέρα (ή μάλλον νύχτα) στη Βουδαπέστη.
Ημέρα 2η
Πρωινό ξύπνημα, καφέ και πρωινό στο σπίτι και κατά τις 9 στους δρόμους να προλάβουμε. Με κρύο φοβερό και τρομερό!
Πήραμε λεωφορείο από την Όπερα, να την δούμε και πρωί επί τη ευκαιρία, με προορισμό την πλατεία Ηρώων, μέσω της πανέμορφης Λεωφόρου Andrassy.
Η πλατεία τεράστια, αφιερωμένη στους μαγιάρους που ίδρυσαν την πόλη. Τίποτα το συγκλονιστικό.
Η μαγεία βρισκόταν πίσω από την πλατεία.
Στο Πάρκο της Πόλης, εκεί όπου βρίσκονται και τα διάσημα Λουτρά Σέτσενι, τα οποία δεν επισκεφτήκαμε και λόγω έλλειψης χρόνου και λόγω κρύου!!
Είδαμε όμως το πιο υπέροχο παγοδρόμιο στην είσοδο του πάρκου, με θέα το πανέμορφο κάστρο Βαϊνταχουνιάντ (τόσο εύκολο
).
Βασικά, καμία φωτογραφία δεν περιγράφει την ομορφιά της εικόνας.
Και ο χώρος του κάστρου ήταν πανέμορφος, πάρα το γυμνό χειμωνιάτικο τοπίο.
Επιστροφή στην Όπερα με το Μετρό, γραμμή 1, η πιο παλιά και ιδιαίτερη, τόσο στους σταθμούς, όσο και στα βαγόνια. Αν βρεθείτε στην πόλη, κάντε κι ένα δρομολόγιο με αυτή!
Στάση στη μαγαζί της γειτονιάς μας για ανασύνταξη δυνάμεων, καφέ και πρωινό. Από το κεντρικό Deak Ferenc Ter με λεωφορείο ως τον Προμαχώνα των Ψαράδων. Ωραία και ξεκούραστη διαδρομή.
Ενδιαφέρον μνημείο με ωραία θέα στην απέναντι πλευρά του Δούναβη κι ιδιαίτερα στο κτίριο του Κοινοβουλίου. Επιβλητική η εκκλησία του Αγίου Ματθαίου με την εντυπωσιακή στέγη.
Από εκεί με τα πόδια κι ενώ εκτελούνται έργα στους δρόμους φτάσαμε στο κάστρο της Βούδας. Εκεί φιλοξενούνται μουσεία ή και εκθέσεις, δεν επισκεφτήκαμε το εσωτερικό. Εξωτερικά όμορφο περιβάλλον, πάλι με όμορφη θέα.
Επιστροφή στην Πέστη πάλι με λεωφορείο, που διασχίζει τη Γέφυρα των Αλυσίδων.
Ήταν πια μεσημέρι και ως το βράδυ περάσαμε το χρόνο χαλαρά, με βόλτες στην πόλη με συγκοινωνία, χαζεύοντας γειτονιές και κτίρια κι απολαμβάνοντας γκούλας και "καμινάδες “ (chimney cakes).
Ημέρα 3η
Είχαμε λίγες ώρες πριν το ταξίδι επιστροφής και θέλαμε να δούμε ο,τι ακόμα προλάβουμε. Κάναμε check out και αφήσαμε τις βαλίτσες σε κεντρική αποθήκη φύλαξης, κοντά στο σημείο από όπου θα παίρναμε αργότερα λεωφορείο για το αεροδρόμιο. Περπατήσαμε ως τα "παπούτσια του Δούναβη", να τα δούμε και στο φως της ημέρας. Δεν άξιζε τόσο, είχε πολύ κόσμο.
Βέβαια η θέα πάντα μας αποζημίωνε.
Άλλο ένα γρήγορο πέρασμα από την πλατεία Ελευθερίας, καθώς θέλαμε να δούμε πάλι το μνημείο με τις βαλίτσες. Τελικά είχε τόσα γκρουπ τουριστών μπροστά που παρατήσαμε την προσπάθεια. Μάθαμε αργότερα και ψάχνοντας στους χάρτες ότι εκεί υπήρχε ένα ολόκληρο γλυπτό μνημείο για τα θύματα του ναζισμού, που δεν παρατηρήσαμε ούτε νύχτα, ούτε μέρα
, το οποίο μνημείο έχει προκαλέσει κάποιες αντιδράσεις στο ντόπιο πληθυσμό κι έχει φέρει ως αντίδραση, αν κατάλαβα καλά, τα υπόλοιπα αντικείμενα στο πεζοδρόμιο. Όποιος γνωρίζει λίγο την ιστορία της χώρας κατά το Β' Π.Π. θα καταλάβει.Σειρά είχε η Βασιλική του Αγίου Στεφάνου στο φως της ημέρας, πλημμυρισμένη από κόσμο κι ένα ζεστό καφεδάκι με πλούσιο πρωινό, γιατί το κρύο παρέμενε πολύ πολύ τσουχτερό.
Η ώρα είχε περάσει. Πήραμε βαλίτσες, φάγαμε "καμινάδες" πάλι και δρόμο για το αεροδρόμιο.
Μακάρι να επιστρέψουμε κάποτε σε αυτή την όμορφη πόλη, ίσως μια άνοιξη, να τη δούμε και πράσινη!
Συμπερασματικά η πόλη γυρίζεται σε δύο μέρες, χωρίς μουσεία βέβαια. Και Λουτρά θεωρώ ότι χωράνε στο πρόγραμμα. Φθηνή δεν είναι, άλλα ούτε ακραία ακριβή. Σχεδόν σε επίπεδα Αθήνας θα έλεγα και με καλύτερες τιμές σε κεντρική διαμονή. Συνάλλαγμα δεν κάναμε κι ούτε χρειάστηκε. Πληρώναμε παντού με revolut σε ψηφιακή μορφή. Οι ντόπιοι είναι ψυχροί αλλά ευγενικοί και μιλούν αγγλικά, τουλάχιστον όσοι δουλεύουν με τουρίστες, απλά η προφορά τους δυσκολεύει κάπως την κατανόηση.
Μακάρι η ανάρτηση μου να βοηθήσει κάποιον, όπως βοήθησαν κι εμένα οι δικές σας ταξιδιωτικές εμπειρίες.
Για οποιαδήποτε απορία είμαι στη διάθεσή σας!
Καλή χρονιά σε όλους!!
