Λουξεμβούργο Winter lights… Στο ομορφότερο μπαλκόνι της Ευρώπης!

[giannismits]

Πριν λίγες μέρες υπήρχε προσφορά στο public για τη hero 5 στα 219€, δεν ξέρω αν ισχύει ακόμα. Την ώρα που μου απαντούσες συμπλήρωνα στο προηγούμενο post την ευκολία της go pro για τη θάλασσα, δεν ξέρω αν πρόλαβες να το δεις.
Σίγουρα είναι μεγάλη ευκολία για το καλοκαίρι γιατί δεν ανησυχείς μήπως πάει κάτι στραβά και βραχεί ή γεμίσει άμμο ή μηχανή.

Πάντα μιλάμε για την γνήσια και όχι για απομιμήσεις.

Μάλλον συγχρόνως γράφαμε αυτό για τη θάλασσα. Πολύ καλή η τιμή στα 219. Πάντα μιλάμε για γνήσια γιατί έχω δει μια απομίμηση και ήταν χάλια η ποιότητα.
Αφού βγήκε ζωντανή η dslr στο Λουξεμβούργο και έβγαλε αξιοπρεπείς φωτογραφίες δεν τη φοβάμαι.
Αλλά μια hero θα την ήθελα!

 

[Klair]

Μάλλον συγχρόνως γράφαμε αυτό για τη θάλασσα. Πολύ καλή η τιμή στα 219. Πάντα μιλάμε για γνήσια γιατί έχω δει μια απομίμηση και ήταν χάλια η ποιότητα.
Αφού βγήκε ζωντανή η dslr στο Λουξεμβούργο και έβγαλε αξιοπρεπείς φωτογραφίες δεν τη φοβάμαι.
Αλλά μια hero θα την ήθελα!

Εννοείται ότι μιλάμε για γνήσια γιατί την αγοράσαμε σε αυτή την τιμή την παραμονή των Χριστουγέννων. Η προηγούμενη που είχαμε ήταν η hero 4 και ήταν μια χαρά.

 

[giannismits]

Εξόρμηση στο Vianden!

Ήταν μεσημέρι και η ώρα είχε περάσει χωρίς να το καταλάβουμε. Την πόλη την είχαμε δει όλη και είχε μείνει μόνο η Ευρωπαϊκή συνοικία Kirchberg που θα βλέπαμε όμως την επόμενη μέρα. Αμφιταλαντευόμουν αν θα κάναμε μια εξόρμηση εκτός της πρωτεύουσας γιατί ήταν ήδη μεσημέρι και στις 16:30 βράδιαζε. Ο Rose που τρελαίνεται για τις διαδρομές με το τρένο, με έπεισε να πάμε να δούμε κάτι διαφορετικό. Καλή και χρυσή η πόλη του Λουξεμβούργο αλλά ένιωθε πως την εξαντλήσαμε. Δεν είχε κι άδικο. Ο σταθμός τρένων ήταν μπροστά μας!

Αν και μικρό το Δουκάτο, οι επιλογές για εκδρομές είναι πάρα πολλές. Η μικρή Ελβετία όπως αποκαλούν την περιοχή Mullerthal, η εντυπωσιακή κοιλάδα του Moselle και στα βόρεια οι Αρδέννες, είναι από τις πιο ειδυλλιακές περιοχές του Λουξεμβούργου. Ένας μύθος λέει πως μια φορά που ο διάβολος έτρεχε μέσα στο Λουξεμβούργο, άνοιξε ο σάκος του και ξεχύθηκαν από μέσα φρούρια και κάστρα που φύτρωσαν σε όλη τη χώρα! Το παραμυθένιο Λουξεμβούργο θεωρείται η καστροπρωτεύουσα της Ευρώπης, έχοντας σε κάθε γωνιά του μεσαιωνικούς πύργους και οχυρώσεις που μοιάζουν να ξεφυτρώνουν μέσα στα πυκνά δάση, τους λόφους και τις κοιλάδες. Υπάρχουν διάσπαρτα σε όλη τη χώρα πολλά μεσαιωνικά κάστρα και τα πιο εντυπωσιακά βρίσκονται στις Αρδέννες στη βόρεια περιοχή της χώρας. Τέλεια διατηρημένα ή προσεκτικά ανακαινισμένα ερείπια και οχυρώσεις που αφηγούνται τη μεσαιωνική ιστορία της περιοχής Eislek (των Αρδεννών του Λουξεμβούργου). Τα επιβλητικά κάστρα Vianden, Bourscheid και Esch-sur-Sure ζουν ως μάρτυρες του μεσαιωνικού παρελθόντος της χώρας. Ήθελα πάρα πολύ να δω και τα τρία αλλά κάτι τέτοιο ήταν απίθανο. Στην περίπτωση μας δεν υπήρχε χρόνος ούτε για σκέψεις! Είχαμε μια ευκαιρία να βγούμε εκτός της πόλης και η επιλογή λόγω απόστασης, εύκολης πρόσβασης, καιρού, εποχής και δημοφιλίας ήταν μία. Vianden!

Υπάρχουν ως 130 κάστρα στο Λουξεμβούργο αλλά πιο ρεαλιστικά υπάρχουν πιθανώς λίγο πάνω από εκατό, αν και πολλά από αυτά θα μπορούσαν να θεωρηθούν μεγάλες κατοικίες ή αρχοντικά σπίτια, παρά κάστρα.
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_castles_in_Luxembourg

Μπήκαμε στον σταθμό τρένου και από το εκδοτήριο βγάλαμε εισιτήρια με επιστροφή. Το κόστος είναι 2€ η μονή διαδρομή, όπως ισχύει σε οποιαδήποτε περιοχή του Δουκάτου και με κάθε μέσο μεταφοράς. Δρομολόγια είχε αρκετά συχνά και μετά από 15 λεπτά έφτασε το τρένο. Προορισμός η μικρή πόλη Ettelbruck που αποτελεί συγκοινωνιακό κόμβο για τη χώρα. Το υπερσύγχρονο τρένο ήταν διώροφο, πεντακάθαρο και αθόρυβο! Η διαδρομή ήταν σύντομη και μετά από περίπου 30 λεπτά κατεβήκαμε στον σταθμό Ettelbruck. Χωρίς καθυστέρηση τρέξαμε προς τον σταθμό των λεωφορείων που βρίσκεται λίγα μετρά μακριά και οριακά προλάβαμε να ανέβουμε στο αστικό 570. Εισιτήριο 2€ απευθείας από τον οδηγό και προορισμός το Vianden!

Μετά από άλλα 30 λεπτά κατεβήκαμε στο κέντρο του χωριού Vianden, δίπλα από την μικρή πέτρινη γέφυρα. Με το που κατεβήκαμε από το αστικό, αντικρίσαμε ένα έρημο μέρος άκρως ατμοσφαιρικό. Οι μοναδικές ανθρώπινες παρουσίες ήμασταν εμείς!

Το Vianden είναι ένα χωριό 1800 κατοίκων στα σύνορα του Λουξεμβούργου με τη Γερμανία. Είναι χτισμένο στην κοιλάδα του ποταμού Our σε υπέροχο φυσικό τοπίο και το βλέπει από ψηλά το εντυπωσιακό κάστρο στο βραχώδη λόφο. Το χωριό είναι πανέμορφο με λιθόστρωτα δρομάκια, σπίτια βαμμένα σε παστέλ χρώματα και τον ποταμό να ρέει ήρεμα.

Μιας και ο χρόνος ήταν περιορισμένος, ανηφορίσαμε προς το κάστρο. Ένας είναι ο κεντρικός πλακόστρωτος δρόμος που οδηγεί στο κάστρο η Grand Rue, κι ενώ φαίνεται πολύ ψηλά και μακριά τελικά ήταν εύκολη η διαδρομή με τα πόδια ως εκεί. Απόλυτη η ηρεμία και πολύ το κρύο. Ένα γραφικό χωριό μόνο για μας. Τέλεια! Ανηφορίσαμε σιγά σιγά το δρόμο και κάναμε μόνο μια μικρή στάση στο αρτοποιείο Fischer για τουαλέτα, και για να φάμε κάτι τέλεια γλυκά σνακ με σφολιάτα και κρέμα.

Το Δημαρχείο του Vianden

Η γραφική ατμόσφαιρα του χωριού, η τοποθεσία του, το μεγάλο δίκτυο πεζοπορίας που προσφέρει πρόσβαση στην παρθένα φύση της κοιλάδας και φυσικά το κάστρο έχουν κάνει το Vianden έναν δημοφιλή τουριστικό προορισμό στο Λουξεμβούργο με πολλές δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Εμείς όμως αντικρίσαμε ένα χωριό χωρίς κανέναν άλλον επισκέπτη εκτός από μας ούτε καν στην περιοχή του κάστρου. Τώρα θα μου πείτε μέσα στο καταχείμωνο στην παγωνιά και στις 3-4 το μεσημέρι τι κόσμος να κυκλοφορεί! Είχαμε σχεδόν φτάσει στο μεσαιωνικό κάστρο, που στέκεται αγέρωχο στο λόφο σαν να μη πέρασε μια μέρα, σαν να ζει ακόμα τις δόξες του!

Το κάστρο του Vianden είναι ένα από τα μεγαλύτερα οχυρωμένα κάστρα δυτικά του Ρήνου. Με ρίζες που χρονολογούνται από το 10ο αιώνα, το κάστρο χτίστηκε μεταξύ του 11ου και του 14ου αιώνα στον βραχώδη λόφο με υψόμετρο 310 μέτρων ενώ το ίδιο το κάστρο έχει συνολικό ύψος 90 μέτρα. Τον 17ο αιώνα έγιναν οι τελευταίες προσθήκες, αλλά στη συνέχεια το κάστρο εγκαταλείφθηκε και το 1820 ο ιδιοκτήτης του, κατεδάφισε μεγάλο μέρος του και ξήλωσε σχεδόν τα πάντα. Σύντομα το κάστρο ήταν ένα ερείπιο. Το 1977 ξεκίνησε η ολική αποκατάσταση του και το έργο αυτό ολοκληρώθηκε το 1990. Το κάστρο είναι πλέον ένα πραγματικό αρχιτεκτονικό στολίδι στις Αρδέννες και εξελίχθηκε σε ένα από τα διασημότερα αξιοθέατα της χώρας.

Το κάστρο είναι ανοιχτό για τους επισκέπτες όλο το χρόνο από τις 10 π.μ. έως 4 μ.μ. κάθε μέρα και το εισιτήριο κοστίζει 7€. http://www.castle-vianden.lu/

Εμείς ήμασταν στην είσοδο του κάστρου 4 παρά και ήμασταν έτοιμοι να πάμε στο εκδοτήριο να κόψουμε εισιτήρια. Περισσότερο με ενδιέφερε η πανοραμική θέα που θα βλέπαμε παρά καθεαυτού το ίδιο το κάστρο. Ο Rose όμως δεν ήταν και πολύ θετικός. Εκτός του ότι δεν είχε καμιά ιδιαίτερη κάψα να δει εσωτερικά το κάστρο, δεν ήθελε να βραδιάσει και προσπαθούσε να με πείσει να μη μπούμε. Δεν ήταν και πολύ δύσκολο να με πείσει. Ίσως γιατί κι εγώ μάλλον προτιμούσα να συνεχίσουμε τη βόλτα μας στο λόφο και στο χωριό όσο ακόμα είχε φως. Έτσι συνεχίσαμε στην τύχη, χωρίς να ξέρουμε που οδηγεί ο λασπωμένος χωματόδρομος στο λόφο έξω από τα τείχη του κάστρου.

Πίσω από τα δέντρα είχαμε πανοραμική θέα τον ποταμό και το χωριό.

Λίγο πιο χαμηλά στο λόφο βρεθήκαμε σε έναν πυργίσκο που ήταν μέρος του πρώην εξωτερικού τείχους που περικύκλωνε την πόλη. Ευτυχώς που είχε μια πινακίδα με βέλος που έγραφε ''Panoramic View'' γιατί το πιο πιθανό είναι πως θα το προσπερνούσαμε. Έτσι προχωρήσαμε λίγα μέτρα από τον πυργίσκο σε ένα πλάτωμα. Μια υπέροχη πανοραμική θέα του κάστρου και του χωριού ήταν μπροστά μας και μάλιστα δωρεάν! Χωρίς οχλαγωγίες, χωρίς άλλον άνθρωπο και μέσα στην ηρεμία απολαύσαμε το πανόραμα!

Κατηφορίσαμε το λόφο, και η περιοχή με τα στενά μονοπάτια και τα σπίτια ήταν υπέροχη.

Από τα σκαλιά βρεθήκαμε και πάλι στην κεντρική Grand-Rue και στο αγαπημένο αρτοποιείο Fischer από το οποίο πήραμε και πάλι τα τέλεια σφολιατίνια με την κρέμα.

Είχαμε φτάσει από εκεί που ξεκινήσαμε, στην μικρή γέφυρα πάνω από τον ποταμό Our. Πλέον είχε σουρουπώσει και το μικρό χωριό ήταν απλά πανέμορφο. Το μοναδικό πράγμα που δεν κάναμε στο Vianden γιατί και να είχαμε χρόνο δεν μπορούσαμε, ήταν να πάρουμε το Chairlift, το τελεφερίκ από την όχθη του ποταμού στο κάτω μέρος του χωριού, που ανεβαίνει σε ύψος 450 μέτρα πιο ψηλά από το κάστρο που εκτός από εξαιρετική πανοραμική θέα δίνει μια καλή ευκαιρία για εκδρομή στη φύση. Όμως λειτουργεί μόνο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και συγκεκριμένα από το Πάσχα μέχρι 19 Οκτωβρίου και μόνο όταν έχει καλό καιρό. Το κόστος με επιστροφή είναι 4,80€. Να το έχετε υπόψιν λοιπόν αν βρεθείτε εκεί εκτός χειμώνα.

Γενικά χαρήκαμε και απολαύσαμε πάρα πολύ αυτή την βόλτα στο Vianden και μου άρεσε ακόμα περισσότερο που το είδαμε έτσι ήρεμο και ατμοσφαιρικό μέσα στην καταχνιά του χειμώνα.

Στη γέφυρα βρίσκεται η προτομή του Βίκτωρ Ουγκώ. Ο διάσημος Γάλλος συγγραφέας έζησε στο Vianden κατά την εξορία το 1871, στην οδό Rue de la Gare 37 δίπλα από τη γέφυρα, και το σπίτι του είναι ένα μουσείο που στεγάζει μια συλλογή από έγγραφα, κείμενα και σχέδια από τις επισκέψεις που έκανε στο Vianden και τη χώρα του Λουξεμβούργου τα προηγούμενα χρόνια. Ο Βίκτωρ Ουγκώ μέσα από τα κείμενα του, ήθελε να γνωστοποιήσει στον υπόλοιπο κόσμο το Vianden και τις ομορφιές του και πάντα ήθελε να το διαφημίζει και να το προβάλει εξυμνώντας το!

Το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου (Eglise Saint Nicolas) του 13ου αιώνα

Περπατήσαμε την Rue de la Gare μέχρι το σταθμό λεωφορείων

Απέναντι από τη στάση των αστικών

Ευτυχώς όση ώρα ήμασταν στο Vianden δεν χρειάστηκε να ανοίξουμε την ομπρέλα μας. Δεν έριξε ούτε στάλα. Πάλι καλά. Όμως όσο ήμασταν στο αστικό για την πόλη Ettelbruck είχε αρχίσει να βρέχει. Φτάνοντας στο Ettelbruck, τρέξαμε στον σταθμό τρένων και είδαμε πως είχε τρένο για Λουξεμβούργο σε 10 λεπτά. Η όμορφη εξόρμηση στο Vianden είχε τελειώσει και μας άφησε ωραία αίσθηση. Μια γεύση πάντως από την υπέροχη ύπαιθρο του Δουκάτου την πήραμε! Στο βροχερό Λουξεμβούργο ήμασταν λίγο πριν τις 6 το απόγευμα και είχε ήδη βραδιάσει.

Πήγαμε στα γρήγορα στο ξενοδοχείο να φρεσκαριστούμε και ξαναβγήκαμε στους στολισμένους δρόμους του Λουξεμβούργου. Ξανά μανά διασχίζουμε την Avenue de la Liberte της συνοικίας Gare με κατεύθυνση το κέντρο με τις χριστουγεννιάτικες αγορές.

Ομιχλώδες τοπίο

Η συνέχεια είναι γνωστή. Βόλτα στις Χριστουγεννιάτικες αγορές, κόσμος, μουσικές, συναυλίες, λουκάνικα,
σνακ, βάφλες αλλά και βροχή και πολύ κρύο.

Place de la Constitution

Place d'Armes

Μετά το φαγοπότι στην αγορά της Place d'Armes, πήγαμε στο Urban Bar στην οδό 2 Rue de la Boucherie. Μια ωραία ζεστή μπυραρία με αρκετό κόσμο, φιλικό προσωπικό και ωραίες μπύρες. Το μεγάλο ποτήρι μπύρας 6€ και το μικρό 4,50€. Όμορφη και ζεστή ατμόσφαιρα μέσα και η βροχή να μη λέει να σταματήσει έξω!

Όταν φύγαμε οι δρόμοι της πόλης είχαν σχεδόν ερημώσει. Ήταν το τελευταίο μας βράδυ στο Λουξεμβούργο και ήταν ατμοσφαιρικό, βροχερό και παγωμένο! Περάσαμε την πλατεία Place de Clairefontaine, την Rue de la Congregation και τα αστέρια στον Καθεδρικό Notre-Dame! Τα αστέρια σε μια πόλη που η ίδια ήταν σαν αστερόκοσμος!

Πριν φύγουμε για το ξενοδοχείο μας, ακόμα μια στάση στην Χριστουγεννιάτικη αγορά της Place de la Constitution. Είχε και πάλι μια συναυλία από ένα συγκρότημα αλλά ο κόσμος είχε αραιώσει αρκετά. Άλλωστε η αγορά σε λίγη ώρα έκλεινε και είχε παγωνιά. Από ένα ξύλινο περίπτερο αγόρασα και το καθιερωμένο μαγνητάκι για τη συλλογή. Το δεύτερο πιο ακριβό μαγνητάκι που έχω πάρει μετά τη Στοκχόλμη. 6€.

Η επόμενη ημέρα είχε τις συνοικίες Kirchberg και Pafendall και την αναχώρηση μας!

 

[giannismits]

Το Ευρωπαϊκό Kirchberg και το γραφικό Pafendall!

Αφού φάγαμε το πρωινό μας, παραδώσαμε τις βαλίτσες μας και βγήκαμε για την τελευταία μας εξόρμηση στην πρωτεύουσα του Δουκάτου. Από την Avenue de la Liberté, ανεβήκαμε στο αστικό 16. Η κατάσταση μου θύμισε τα αστικά στη Θεσσαλονίκη. Τρελός κόσμος ο ένας πάνω στον άλλον και δυσκολία στο κατέβασμα και στο ανέβασμα. Είναι καθημερινή όλοι πάνε στις δουλειές τους και όλα τα αστικά με κατεύθυνση το Kirchberg όπως το 1 το 16 και όσα αναγράφουν Eurobus είναι τιγκαρισμένα με κόσμο. Περνάμε την Pont Rouge δηλαδή την Κόκκινη γέφυρα και κατεβήκαμε στην στάση Kirchberg, Rout Bréck – Pafendall στην αρχή της λεωφόρου John-F Kennedy.

Είναι νωρίς το πρωί και ακόμα δεν είχε ξημερώσει καλά καλά. Έμοιαζε λες και ήταν απόγευμα και σουρούπωνε. Το σίγουρο είναι πως μας ξύπνησε για τα καλά η παγωνιά που είχε εκείνη την ώρα. Είχε πολλή κίνηση από αυτοκίνητα και είναι λογικό αφού το Kirchberg είναι το Ευρωπαϊκό Κέντρο της πόλης. Εδώ χτυπά η καρδιά της επιχειρηματικής δραστηριότητας του Λουξεμβούργου! Καθημερινά 8.000 υπάλληλοι εργάζονται στο Kirchberg.

Ερχόμενοι από το κέντρο της πόλης, μπαίνοντας στη συνοικία του Kirchberg, εντυπωσιαστήκαμε με το μοντέρνο κομμάτι της πόλης με την σύγχρονη αρχιτεκτονική, τους ουρανοξύστες τα πολυτελή εμπορικά κέντρα και τις τράπεζες, με τα μοντέρνα γλυπτά, τις φουτουριστικές λεπτομέρειες και με τα κτίρια που εδρεύουν τα όργανα της Ε.Ε όπως η Γενική Γραμματεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Αυτό βέβαια που εντυπωσιάζει περισσότερο είναι το κτίριο της Φιλαρμονικής (Philharmonie Luxembourg), με τις 823 λευκές κολώνες στην πρόσοψη του. Το συναυλιακό μέγαρο της Φιλαρμονικής του Λουξεμβούργου, άνοιξε το καλοκαίρι του 2005 και παράγει περίπου 400 καλλιτεχνικές παραστάσεις ετησίως!

Η βόλτα στο Kirchberg αξίζει για όποιον είναι λάτρης της σύγχρονης αρχιτεκτονικής όπως είμαι εγώ. Όπως και για τη σύγχρονη τέχνη, η οποία είναι παρούσα σε δημόσιους χώρους. Σε αντίθετη περίπτωση δεν θα έλεγα ότι έχει ουσία μια περιήγηση ανάμεσα στα γυάλινα μεγάλα κτίρια. Όμως αυτό το κομμάτι της πόλης δείχνει το Λουξεμβούργο του σήμερα και τη νεότερη ιστορία του Λουξεμβούργου που σχετίζεται με την ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Μια πόλη του σήμερα που είναι ένας μικρόκοσμος της Ευρώπης του αύριο!

Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, οι πολιτικοί του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, προσπάθησαν να προσελκύσουν διεθνείς οργανισμούς για την πόλη, αλλά για πολύ καιρό οι προσπάθειες ήταν χωρίς επιτυχία. Και τότε, ξαφνικά, το 1952, ήρθε η μεγάλη ευκαιρία για την οποία περίμεναν. Την ευκαιρία να ολοκληρώσουν τις προσπάθειες τους μετά από τόσα χρόνια εργασιών. Οι υπουργοί Εξωτερικών της πρώτης Ευρωπαϊκής Κοινότητας, της Κοινότητας Άνθρακα και χάλυβα, επέλεξαν το Λουξεμβούργο ως προσωρινή έδρα τους. Όμως το προσωρινό, προοριζόταν τελικά να έχει διάρκεια. Έτσι το Λουξεμβούργο, παράλληλα με το Στρασβούργο και τις Βρυξέλλες, είναι σήμερα μια από τις τρείς έδρες για τα κεντρικά γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο αντίκτυπος όλων αυτών υπήρξε σημαντικός για την πόλη. Μέχρι τότε το οροπέδιο του Kirchberg ήταν απλά ένα πεδίο. Από την αρχή της δεκαετίας του εξήντα, μια ευρωπαϊκή συνοικία άρχισε να αναπτύσσεται στο οροπέδιο του Kirchberg, που συνδέθηκε με την πόλη του Λουξεμβούργου με την κόκκινη γέφυρα (Pont Rouge ) ή αλλιώς γέφυρα της Μεγάλης Δούκισας Σαρλότ (Pont Grande-Duchesse Charlotte) που φτιάχτηκε το 1963. Η αστικοποίηση και η ανάπτυξη του Kirchberg με την σταδιακή εγκατάσταση των υποδομών για τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, σηματοδότησε την έναρξη μιας εποχής, κι έτσι η μικρή πόλη έγινε το σταυροδρόμι της Ευρώπης! Η εξέλιξη του σε οικονομικό κέντρο από τα τέλη της δεκαετίας του εξήντα τονίζει ακόμα περισσότερο το διεθνή χαρακτήρα της πόλης. Το 1960 ο αριθμός των τραπεζικών ιδρυμάτων ήταν 17. Ο αριθμός αυτός σήμερα έχει αυξηθεί σε 218 τραπεζικά ιδρύματα!

Το δεύτερο Κοινοβούλιο της ΕΕ στο Λουξεμβούργο - Κτίριο Konrad Adenauer

Χρυσοί πύργοι

Σε πολλά σημεία είδαμε εργάτες, δεντροφυτεύεις και ανέγερση νέων ουρανοξυστών! Δεν γυρίσαμε όλο το Kirchberg όμως η βόλτα ήταν ενδιαφέρουσα. Άλλωστε ο χρόνος που είχαμε στη διάθεση μας ήταν συγκεκριμένος και είχαμε να δούμε κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον και πιο όμορφο! Ο καιρός άρχισε λίγο να ανοίγει και να σπάει κάπως η παγωνιά και ο αέρας. Επιστρέψαμε στη Place de l'Europe με τα μεγάλα κτίρια και το εξαιρετικό κτίριο της Φιλαρμονικής και απέναντι το ξενοδοχείο Meliá. Στην πλατεία de l'Europe βρίσκεται και το κτίριο Robert Schuman που στεγάζει το πρώτο ημικύκλιο που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε το 1973 για τις συνεδριάσεις της ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα από τη Γραμματεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Στο σημείο αυτό, πίσω από τα μεγάλα κτίρια της Place de l'Europe βρίσκεται και το Mudam, το Μουσείο μοντέρνας τέχνης (Musee d'art moderne Grand-Duc Jean) που εγκαινιάστηκε το2006. Το προσπεράσαμε επιδεικτικά και κατηφορίσαμε. Από εκεί αρχίζει το μεγάλο πάρκο της συνοικία Clausen, το Parc des Trois Glands ή Parc Dräi Eechelen.

Εδώ κάτι ελάφια, παλεύουν? Φιλιούνται? Το κάνουν?

Ακριβώς πίσω από το Mudam, είναι το Φρούριο Thüngen

Το Fort Thüngen ήταν μέρος της οχύρωσης της πόλης, χτισμένο από τους Αυστριακούς το 1732 για να ενισχύσουν το Οχυρό του Λουξεμβούργου. Συνέπεια της περιβόητης Συνθήκης του Λονδίνου το 1867, ήταν να κατεδαφιστεί το μεγαλύτερο μέρος του κτηρίου εκτός από τους τρεις στρογγυλεμένους πυργίσκους γνωστούς ως Dräi Eechelen, δηλαδή ''Τα Τρία Βελανίδια''! Στο Οχυρό Thüngen στεγάζεται το Μουσείο Dräi Eechelen, που άνοιξε τον Ιούλιο του 2012 στο πλήρως ανακαινισμένο Φρούριο του 18ου αιώνα. Το Μουσείο αποτελεί μέρος του Εθνικού Μουσείου Ιστορίας και τέχνης.

Από το μεγάλο πλάτωμα μπροστά από το οχυρό, είδαμε backround μια ακόμα εξαιρετική θέα προς την παλιά Άνω πόλη του Λουξεμβούργου και μπροστά μας άλλο ένα κομμάτι της οχύρωσης, το φρούριο Obergrünewald.

Το Fort Obergrünewald ακριβώς μπροστά, δεν χρειαζόταν κανένα εισιτήριο εισόδου και δεν είχε καμία πόρτα ασφαλείας! Είναι ανοιχτό για το κοινό ως μέρος του μεγάλου πάρκου Dräi Eechelen, και ήρθε στο φως στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Όταν τα γαλλικά στρατεύματα με διοικητή τον στρατιωτικό μηχανικό ‎‎Sébastien Le Prestre de Vauban‎‎ ανέκτησαν το φρούριο το 1684, αμέσως ξεκίνησε μια μεγάλη επέκταση του οχυρού και ένα κομμάτι αυτού ήταν το φρούριο Obergrünewald. Κατεβήκαμε στη βαθιά τάφρο, είδαμε τα στιβαρά τείχη από κοντά, μπήκαμε στα εσωτερικά τμήματα του και ανεβήκαμε από σκάλες στην κορυφή του. Πόσο ωραία να βλέπεις ελεύθερα χωρίς περιορισμούς, ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της πόλης και το κυριότερο να μην υπάρχει άλλος άνθρωπος στο σημείο! Μπορεί να παγώσαμε από το κρύο, αλλά το ευχαριστηθήκαμε!

Η συνέχεια ήταν καταπληκτική. Στόχος ήταν να φτάσουμε στην κάτω συνοικία Pafendall στον ποταμό Αλζέτ. Έπρεπε να διασχίσουμε δασικά μονοπάτια του μεγάλου πάρκου Dräi Eechelen και να κατηφορίσουμε. Μελετώντας τη διαδρομή και βλέποντας από ψηλά το δάσος, δεν ήταν ξεκάθαρο πως ακριβώς θα φτάναμε στον ποταμό αφού ενδιάμεσα υπήρχε και η γέφυρα με τις γραμμές του τρένου. Η διαδρομή ήταν συγκεκριμένη γιατί ήθελα να περάσουμε και από ένα συγκεκριμένο σημείο του πάρκου που έχει πανοραμική θέα στην κοιλάδα. Όλα αυτά έγιναν πανεύκολα, πάντα με την βοήθεια του maps.me. Μας οδήγησε στα σωστά μονοπάτια, με κατεύθυνση το φρούριο Niedergrünewald και το πλάτωμα με την υπέροχη θέα. Η δασική διαδρομή ήταν εξαιρετική και μας έκανε να ξεχάσουμε πως εκεί έξω βρίσκεται μια πολύβουη πόλη, ουρανοξύστες και κίνηση.

Στο σημείο αυτό δεν συνεχίσαμε ευθεία στην ασφαλτοστρωμένη Rue des Trois-Glands, αλλά κυκλικά και πάλι από χωμάτινο μονοπάτι μέσα στο δάσος. Πάντως και την Rue des Trois-Glands να ακολουθήσετε πάλι θα φτάσετε στο φρούριο Niedergrünewald.

Λίγο μετά, συναντήσαμε το Fort Niedergrünewald. Όπως και στην περίπτωση του φρουρίου Obergrünewald που είδαμε λίγο νωρίτερα, έτσι και το φρούριο Niedergrünewald με προπύργια και προμαχώνες αποτελεί ένα τεράστιο έργο ανακατασκευής και επέκτασης των οχυρώσεων που άρχισε ο Γάλλος διοικητής Vauban το 1684 χρησιμοποιώντας περισσότερους από 3.000 άνδρες. Τα απομεινάρια αυτά έχουν ανακαινιστεί και είναι ανοιχτό για το κοινό αλλά αυτή τη φορά δεν κατεβήκαμε αλλά το είδαμε από πάνω.

Είχαμε φτάσει στο επιθυμητό σημείο του πάρκου στο ύψος της κοιλάδας. Στο μεγάλο πλάτωμα σχεδόν δίπλα στην μεγάλη Κόκκινη Γέφυρα με μια πανέμορφη θέα προς την κουκλίστικη συνοικία Pafendall. Ήταν άλλη μια υπέροχη στιγμή μοναξιάς σ’ αυτό το ταξίδι και η αίσθηση της γαλήνης και ησυχίας σε συνδυασμό με μια εξαίρετη πανοραμική θέα.

Στο βάθος το ασανσέρ που συνδέει την Άνω πόλη με την συνοικία Pafendall και σε πρώτο πλάνο οι μεσαιωνικοί πύργοι Vauban που ενσωματώθηκαν στο φρούριο το 1865.

Η βόλτα αυτή μέσα από το δασικό μονοπάτι μέχρι τους πύργους Vauban και τη συνοικία Pafendall ήταν καταπληκτική και είναι από τις διαδρομές που οι περισσότεροι επισκέπτες στο Λουξεμβούργο δεν γνωρίζουν. Μάλιστα επιτέλους είχε ανοίξει ο καιρός και ο ήλιος είχε κάνει δειλά την εμφάνιση του. Αυτή η πόλη συνεχώς μας εξέπληττε και μας χάριζε διαφορετικά πανοράματα που τα απολαύσαμε όσο σε καμία άλλη πόλη! Λίγο μετά λύθηκε και το μυστήριο πως θα φτάσουμε στην συνοικία Pafendall από τη στιγμή που υπάρχει το εμπόδιο της σιδηροδρομικής γέφυρας. Υπάρχει μια σκάλα που συνδυάζει τα μεσαιωνικά σκαλιά των οχυρώσεων με μια σύγχρονη σκάλα που είναι ενσωματωμένη. Έτσι από τις σκάλες κι από μια μικρή πεζογέφυρα, περάσαμε πάνω από τις γραμμές του τρένου και κατεβήκαμε τις σκάλες φτάνοντας ακριβώς κάτω στον έναν πύργο Vauban και στον ποταμό.

Η περιοχή μου άρεσε απίστευτα. Ένα μικρό ήσυχο γραφικό χωριό στις όχθες του ποταμού Αλζέτ, με τους μεσαιωνικούς πύργους του, πέτρινες γέφυρες και μέσα στη φύση.

Rue du Pont

Από τη γέφυρα της Rue du Pont… στο βάθος η πέτρινη γέφυρα που ενώνει την πύλη Eich με τον πύργο Vauban και από πάνω η μεγάλη γέφυρα Grande-Duchesse Charlotte.

Eglise Catholique et Roumaine-orthodoxe Saint Matthieu

η άλλη πλευρά…

Eich Gate

Το Ascenseur panoramique du Pfaffenthal

Συνεχίζεται...

 

[Klair]

Χρόνια πολλά Γιάννη, υγεία, ευτυχία και πολλά ταξίδια!

 

[giannismits]

Χρόνια πολλά Γιάννη, υγεία, ευτυχία και πολλά ταξίδια!

Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ

 

[giannismits]

Τελευταίες εικόνες!

Περιμέναμε ένα τρελό γκρουπ που εμφανίστηκε ξαφνικά, να ανέβει το ασανσέρ και λίγο μετά μπήκαμε κι εμείς. Ο σύγχρονος γυάλινος ανελκυστήρας που αντέχει μέχρι και 5 τόνους βάρος, μας ανέβασε στα 71 μέτρα στην Άνω πόλη σε περίπου 30 δευτερόλεπτα. Η θέα ήταν εκπληκτική και η χρήση του εντελώς δωρεάν. Κι έτσι πρέπει να είναι. Ποτέ ας πούμε δεν κατάλαβα γιατί στον αντίστοιχο ανελκυστήρα της Λισαβόνας Santa Justa πληρώσαμε εισιτήριο και μάλιστα τσουχτερό. Merci λοιπόν Λουξεμβούργο!

Ήμασταν ξανά στην άνω πόλη Ville-Haute. Ακλουθήσαμε τον κεντρικό δρόμο και κάναμε την ίδια διαδρομή με την προηγούμενη ημέρα, μόνο που αυτή τη φορά δεν έβρεχε. Τα μεσαιωνικά μπαλκόνια με τους πυργίσκους και τα πεζοδρομημένα σημεία για άλλη μια φορά μας πρόσφεραν την υπέροχη θέα της κοιλάδας με τους οικισμούς και τις γέφυρες.

Φτάσαμε για τελευταία φορά στο ομορφότερο μπαλκόνι του Λουξεμβούργου την Chemin de la Corniche και στο Casemates du Bock. Δεν γινόταν να μην αποχαιρετίσουμε το Λουξεμβούργο από το ωραιότερο σημείο! Κι άλλες εικόνες από τη συνοικία Grund. Την είδαμε χιονισμένη, την είδαμε βροχερή και τέλος την είδαμε και συννεφιασμένη με λίγο ήλιο! Αυτή τη θέα όποια ώρα και να τη δεις, με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες θα σε μαγέψει.

Η ώρα της επιστροφής για το ξενοδοχείο είχε ξεκινήσει. Φεύγοντας δεν γινόταν να μη περάσουμε από τις χριστουγεννιάτικες αγορές της Place Guillaume II και της Place de la Constitution για μια τελευταία ματιά, για μια τελευταία βόλτα για ένα τελευταία λουκάνικο για μια τελευταία βάφλα! Ο καιρός άρχισε και πάλι να αγριεύει με μαύρα σύννεφα και θερμοκρασία κοντά στους 0 βαθμούς.

Place Guillaume II

Place de la Constitution

Ακόμα μια φορά η θέα της κοιλάδας Petrusse και της γέφυρας Adolphe που συνδέει την πόλη με την συνοικία Gare

Όπως έχω ξαναπεί στα προηγούμενα κεφάλαια, η συνοικία του Σταθμού Gare μπορεί να είναι η λιγότερο όμορφη και ενδιαφέρουσα στο λουξεμβούργο, όμως η Avenue de la Liberte είναι από τους πιο γοητευτικούς δρόμους σε όλη την πόλη με παριζιάνικο αέρα!

Το Λουξεμβούργο είχε φτάσει πια στο τέλος του! Όχι όμως και το ταξίδι. Από το ξενοδοχείο πήραμε τις αποσκευές μας, αποχαιρετίσαμε την γλυκούλα ρεσεψιονιστ και πήγαμε στον κεντρικό σταθμό τρένων. Τελειώσαμε από εκεί που ξεκινήσαμε! Το λεωφορείο της Flibco ήρθε στην ώρα του και αναχωρήσαμε για το Frankfurt Hahn-Airport.

ΤΕΛΟΣ

 

[oanna mpourletou]

Τέλεια. Αν έχεις μέρες να κάνεις και κάποια εκδρομή. Έχει φοβερή φύση το κρατίδιο και φαντάζομαι την Άνοιξη θα είναι τέλεια. Στη εισαγωγή αναφέρω τα μέρη που αξίζουν να αφιερώσεις σε κάποια εξόρμηση. Και δεν είναι λίγα. Αν έχεις λίγες μέρες απόλαυσε την καταπληκτική πρωτεύουσα.

αγαπημενε μου διαδικτυακε φιλε σου ευχομαι χρονια πολλα με υγεια και πολλα πολλα ταξειδια για να σε ακολουθω και να μαθαινω οπως κανω μεχρι σημερα

 

[giannismits]

αγαπημενε μου διαδικτυακε φιλε σου ευχομαι χρονια πολλα με υγεια και πολλα πολλα ταξειδια για να σε ακολουθω και να μαθαινω οπως κανω μεχρι σημερα

Σ'ευχαριστώ πολύ! Καλή χρονιά και σε σένα.

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[DRAKFIREMAN]

Τιτανομέγιστε εκπληκτική η ιστορία και ακόμα πιο φοβερές οι φωτογραφίες σου!Ήταν να πάμε κάποτε Λουξεμβούργο μαζί με κάποιες γειτονικές χώρες με ταξιδιωτικό γραφείο, όμως το ταξίδι ακυρώθηκε λόγω μη συμπλήρωσης του απαιτούμενου αριθμού συμμετεχόντων!Τώρα μετά την ιστορία σου συνειδητοποιώ τι χάσαμε!Από τότε δεν ξαναταξιδέψαμε ποτέ με ταξιδιωτικό γραφείο αλλά μόνοι μας!

 

[giannismits]

Τιτανομέγιστε εκπληκτική η ιστορία και ακόμα πιο φοβερές οι φωτογραφίες σου!Ήταν να πάμε κάποτε Λουξεμβούργο μαζί με κάποιες γειτονικές χώρες με ταξιδιωτικό γραφείο, όμως το ταξίδι ακυρώθηκε λόγω μη συμπλήρωσης του απαιτούμενου αριθμού συμμετεχόντων!Τώρα μετά την ιστορία σου συνειδητοποιώ τι χάσαμε!Από τότε δεν ξαναταξιδέψαμε ποτέ με ταξιδιωτικό γραφείο αλλά μόνοι μας!

Ευχαριστώ πολύ.
Δεν είναι καμιά μεγάλη απόφαση νομίζω ένα 3ημερο στο Λουξεμβούργο. Και πολύ καλά κάνατε και ταξιδεύετε μόνοι σας γι' αυτό και βάλε στη λίστα και το Δουκάτο. Αξίζει όπως είδες