Λουξεμβούργο Winter lights… Στο ομορφότερο μπαλκόνι της Ευρώπης!

[giannismits]

Χριστουγεννιάτικες αγορές!

Αφού χορτάσαμε τη θέα και το μπότοξ που κάναμε από το κρύο που μας χτυπούσε τόση ώρα εκεί πάνω, ανηφορίσαμε προς τη Άνω πόλη. Οι Χριστουγεννιάτικες αγορές μας περίμεναν! Αν και διάβαζα πως τις Κυριακές η πόλη είναι νεκρή, εμείς την είδαμε πολλή ζωηρή. Κόσμος στους δρόμους, στα καφέ και βέβαια στις πλατείες που είχαν στηθεί διάφορα event και πλήθος κόσμου είχε γεμίσει τις αγορές.

Rue Sigefroi

Rue de la Boucherie

Grand-Rue

Πολύς ο κόσμος στους δρόμους

Rue des Capucins - Theatre des Capucins

Rue des Capucins - Eglise Saint-Alphonse

Στην Place d'Armes έχει στηθεί η μεγαλύτερη Χριστουγεννιάτικη αγορά της πόλης, ένα πραγματικό χριστουγεννιάτικο χωριό. Η κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας είναι γεμάτη με μικρά ξύλινα σαλέ που πωλούν κεριά, παιχνίδια, διακοσμητικά, γλυκά, ζεστό κρασί και εννοείται διάφορα παραδοσιακά και όχι μόνο φαγητά. Η ατμόσφαιρα ήταν καταπληκτική, άκρως γιορτινή με πάρα πολύ κόσμο που έδειχνε να το απολαμβάνει παρά το υπερβολικό κρύο που είχε και το σπαστικό ψιλόβροχο που είχε κάνει την εμφάνιση του.

Στην πλατεία είχε στηθεί και εξέδρα για live μουσική υπόκρουση

Τρελαθήκαμε από το γιορτινό κλίμα γιατί σίγουρα δεν είχαμε ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Μας τρέλαναν και οι μυρωδιές και δεν ξέραμε τι να επιλέξουμε. Αρχικά ήπιαμε ένα Gluhwain το ζεστό κρασί που μας προθέρμανε και τελικά φάγαμε ένα φοβερό ασιατικό με 5€ το κάθε κουτάκι. Χαζεύαμε αρκετή ώρα στην αγορά αν και η ενοχλητική βροχή όλο και δυνάμωνε. Βέβαια η αγορά είναι οργανωμένη και προστατευμένη με ένα μεγάλο στέγαστρο οπότε τρως και πίνεις χωρίς να ενοχλείσαι από τη βροχή ή το χιόνι. Αν έριχνε όμως ένα χιονάκι θα ήταν το απόλυτο σκηνικό. Δεν μας έκανε το χατίρι. Πάλι καλά που προλάβαμε να δούμε λίγη άσπρη μέρα!

Στην Place d'Armes υπάρχει και μια εξαιρετικά διαμοσμημένη ξύλινη φάτνη

Μια μπάντα παίζει χριστουγεννιάτικα τραγούδια

Σειρά είχε η Place Guillaume II που την ανακαλύψαμε τυχαία περνώντας μια στοά

Στην πλατεία Guillaume II έχει στηθεί ένα μεγάλο παγοδρόμιο και φυσικά υπάρχει θερμαινόμενος χώρος θεατών με σαλέ που προσφέρει ζεστά ροφήματα και σνακ. Ωραία θα ήταν να κάναμε μια φορά κι εμείς πατινάζ αλλά επειδή θα γελούσε κάθε πικραμένος το αφήσαμε και αρκεστήκαμε να παρακολουθούμε μικρούς και μεγάλους που δοκίμαζαν τις δεξιότητες τους στον πάγο.

Στην πλατεία βρίσκεται και το Δημαρχείο της πόλης και σε ξεχωριστό κτίριο δίπλα από αυτό, η Δημοτική Διοίκηση της πόλης του Λουξεμβούργου. Κι η βροχή έχει δυναμώσει!

Με συνεπήρε τόσο πολύ η ατμόσφαιρα στη πόλη, που πρώτη φορά δεν γκρίνιαξα για την βροχή που τη σιχαίνομαι στα ταξίδια. Εντάξει γκρίνιαξα αλλά πολύ λίγο! Αλλά 0 βαθμοί και βροχή, δεν ήταν ο καλύτερος συνδυασμός. Τέλειες οι αγορές, ήμασταν και χορτάτοι κι έτσι είχε έρθει η ώρα να πάμε κάπου ζεστά να την αράξουμε. Λίγο νωρίτερα όταν περπατούσαμε στην Rue de la Boucherie, ο Rose είχε προσέξει ένα καφέ γεμάτο κόσμο και με ιδιαίτερη διακόσμηση. Χωρίς να το έχω στις σημειώσεις μου λοιπόν, πήγαμε στο Kaale Kaffi να πιούμε κάτι ζεστό να χαλαρώσουμε και να πετάξουμε από πάνω μας, τσάντες, σκούφους, ζακέτες, και μπουφάν! Βέβαια μετά είδα πως είναι το Νο2 καφέ του Λουξεμβούργο στο tripadvisor. Πως φαίνεται ότι δεν είχα ψάξει σχεδόν τίποτα αυτή τη φορά. Ευτυχώς το κοφτερό μάτι του Rose το εντόπισε τυχαία.

Με το που μπήκαμε μέσα, ο χαμογελαστός ιδιοκτήτης μας έκανε χειραψία. Με ξάφνιασε αυτή η τόσο ευγενική χειρονομία. Αν και γεμάτο το μαγαζί την ώρα που μπήκαμε, βρέθηκαν δύο θέσεις σε ένα μεγάλο τραπέζι κι έτσι καθίσαμε τρελοπαρέα στο ίδιο τραπέζι δίπλα σε δύο ισπανίδες, δύο γερμανούς και μετά που έφυγαν οι γερμανοί με δύο Βρετανούς! Για τον χώρο τι να πω! Απλά ενθουσιάστηκα. Αρτιστίκ σαν γκαλερί με υπέροχους πίνακες σε κάθε γωνιά, με χαλιά, καναπέδες, με ξύλινες παλιές καρέκλες , σερβίτσια άλλης εποχής και έναν αέρα τέχνης παντού. Ένας κορυφαίος χώρος με μια σπιτική ζεστασιά. Το ωραιότερο καφέ που έχω επισκεφτεί μέχρι στιγμής και το λέω χωρίς φόβο και πάθος! Χωρίς πολυτέλειες, χωρίς υπερβολές αλλά με αυθεντικό χαρακτήρα και νεανικό. Το λάτρεψα. Best of the best!

Ξέρω, τρελό φωτογραφικό αφιέρωμα αλλά είπαμε… είναι το καλύτερο καφέ που έχω επισκεφτώ στα ταξίδια μας στην Ευρώπη. Και ήταν η συνολική ατμόσφαιρα και αίσθηση. Χειμώνας, έξω βροχή, Χριστούγεννα, άλλη χώρα και σπιτική ζεστασιά. Οι ζεστές σοκολάτες που ήπιαμε ήταν σχετικά μέτριες σε σύγκριση με τις σοκολάτες που ήπιαμε στο Chocolate House, αλλά όταν είσαι σε ένα τέτοιο μέρος τι να σε νοιάξει το ρόφημα που πίνεις! Άλλωστε 3,5€ είναι τζάμπα για ένα τέτοιο μαγαζί. Μετά από αυτή την εξαιρετική στιγμή στο Kaale Kaffi, είχε έρθει η ώρα να αποχωρήσουμε. Ξανά φάσκιωμα και έξω στην παγωνιά! Η βροχή είχε δυναμώσει και η ομπρέλα της κακιάς ώρας που είχαμε φέρει από την Ελλάδα δεν έκανε και πολύ δουλειά.

Η Rue du marche-aux-Herbes με το Παλάτι, έρημη και υγρή!

Φεύγοντας κάναμε στάση στην Χριστουγεννιάτικη αγορά στην Place de la Constitution. Την είχαμε δει το απόγευμα, αλλά βράδυ με τα αναμμένα φωτάκια της ήταν το κάτι άλλο. Για μένα η ομορφότερη και η αγαπημένη μου αγορά στο Λουξεμβούργο.

Η Χριστουγεννιάτικη αγορά είχε πολύ κόσμο παρά το κρύο και τη βροχή. Όλοι έπιναν και έτρωγαν αλλά και διασκέδαζαν με τα λάτιν και ροκ εντ ρολ τραγούδια που ερμήνευε ένα ζευγάρι με τρελό κέφι και ζωντάνια. Επικρατούσε μια πραγματική γιορτή και μια αληθινή εορταστική ατμόσφαιρα. Η αγορά στην πλατεία Συντάγματος, έχει γύρω στα 60 ξύλινα σπιτάκια που σε βάζουν σε γαστρονομικό πειρασμό προσφέροντας μεγάλη ποικιλία από αλμυρά και γλυκά σνακ. Εμείς ήμασταν χορτάτοι αλλά φάγαμε ένα εξαιρετικό καραμελωμένο ρολό τσουρέκι που το καταβροχθίσαμε σε χρόνο ρεκόρ. Σταθήκαμε κι εμείς μπροστά στην εξέδρα, κάτω από το ξύλινο σκέπαστρο και χορέψαμε γνωστές παγκόσμιες επιτυχίες!

Ήμασταν υπερπλήρεις από την πρώτη μέρα στο Λουξεμβούργου. Χωρίς να έχουμε μεγάλες προσδοκίες, η πόλη μας μάγεψε. Και όταν δεν το περιμένεις είναι ακόμα πιο μεγάλος ο ενθουσιασμός. Στην επιστροφή μας για το ξενοδοχείο η βροχή δυνάμωσε και η ομπρέλα της συμφοράς που είχαμε δεν πρόσφερε τίποτα, γι’ αυτό και ο Rose την πέταξε με μανία σε έναν κάδο! Η Avenue de la Liberte ήταν σχεδόν έρημη.

Οι βρεγμένες κάλτσες, τα παπούτσια και τα ρούχα μπήκαν πάνω στο καλοριφέρ για να στεγνώσουν και να είναι έτοιμα για την αυριανή μέρα που επίσης προβλεπόταν έντονα βροχερή

 

[Eurotraveler]

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον @Eurotraveler γιατί έχει γράψει την πιο ολοκληρωμένη και αναλυτική ιστορία για το Λουξεμβούργο η οποία με βοήθησε σε μεγάλο βαθμό στην οργάνωση της περιήγησης μου για το που πρέπει να κινηθώ και να κατανοήσω την ιδιαίτερη μορφολογία της πόλης. Οπότε προτείνω όποιος διαβάσει την ιστορία μου και θέλει να επισκεφτεί το Δουκάτο μελλοντικά να δει και την εξαιρετική ιστορία του Eurotraveler ώστε να έχει έναν πλήρη οδηγό!
https://www.travelstories.gr/community/threads/Ένα-ΣΚ-στο-Μεγάλο-Δουκάτο.55562/
248305179[/MEDIA]

@giannismits
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
Για ακόμα μια φορά εξαιρετικός! Προβλέπω ότι το Λουξεμβούργο θα γίνει τάση στο άμεσο μέλλον μετά την ιστορία σου. Και δικαίως, γιατί σπάνια προσελκύει τους ταξιδιώτες ως αυτοτελής προορισμός, όπως γράφεις κι εσύ. Οι περισσότεροι το "καίνε" σε μια μονοήμερη εκδρομή.

ΥΓ. Την ημέρα που ξεκίνησες την ιστορία και έκανες επίκληση στην ιστορία μου διάβασα στα γρήγορα το πρώτο κεφάλαιο, αλλά βρισκόμουν στο χριστουγεννιάτικο Σιμπίου και δεν είχα πολύ χρόνο. Γι'αυτό απαντάω τώρα έχοντας πια αφιερώσει το χρόνο που πρέπει για να διαβάσω προσεκτικά την αφήγησή σου.

 

[giannismits]

@Eurotraveler εγώ σ'ευχαριστώ γιατί πραγματικά με βοήθησε η ιστορία σου.
Ελπίζω όντως το Λουξεμβούργο να γίνει τάση. Αλλά και να μη γίνει, εγώ χαίρομαι που το είδα από κοντά και το απόλαυσα ειδικά αυτή την εποχή του χρόνου.

 

[giannoula]

εξαιρετικές φωτογραφίες για μια ακόμη φορά! μ'έβαλες στο τριπάκι να το ψάξω για ένα σύντομο 3μεράκι στα κοντά... Θα δείξει!!!

 

[giannismits]

εξαιρετικές φωτογραφίες για μια ακόμη φορά! μ'έβαλες στο τριπάκι να το ψάξω για ένα σύντομο 3μεράκι στα κοντά... Θα δείξει!!!

Σ'ευχαριστω κοριτσι.
Το καλο ειναι πως ενα 3ημερο ειναι αρκετο αλλα απο την αλλη δεν ξερω με τα απευθειας αεροπορικα της aegean τι παιζει. Αλλα εφοσον ξεκινας απο Θεσσαλονικη θα το κανεις με τον ιδιο τροπο με μενα

 

[giannismits]

Η βροχερή Άνω πόλη και το ωραιότερο μπαλκόνι!

Κατεβήκαμε έτοιμοι για την εξόρμηση μας στην πόλη, αφού πρώτα πήγαμε να φάμε το λιτό πρωινό μας. Όταν πήγαμε στη ρεσεψιόν να αφήσουμε το κλειδί μας, είδαμε από την τζαμαρία πως έξω έβρεχε τρελά. Απογοήτευση αλλά και ψυχραιμία. Άλλωστε τον καιρό στο Λουξεμβούργο τον παρακολουθούσα για εβδομάδες και η πρόγνωση έδινε δυστυχώς ισχυρές βροχοπτώσεις. Ρωτήσαμε τη γλυκιά ρεσεψιονίστ μήπως έχει να μας δώσει καμιά ομπρέλα. Γεμάτη κατανόηση και με διάθεση να μας εξυπηρετήσει προθυμοποιήθηκε να μας δώσει τη δική της ομπρέλα, μόνο που ήταν χρώματος ροζ! Μας την έδειξε αλλά ήξερε ότι θα αρνηθούμε. Πάρε βρε κοπέλα μου κι εσύ μια λιγότερο κοριτσίστικη ομπρέλα να τη δανείζεις στους άντρες πελάτες του ξενοδοχείου! Τη ρωτήσαμε αν υπάρχει κάποιο μαγαζί να αγοράσουμε και μας έδειξε το Κινέζικο, ακριβώς απέναντι από το ξενοδοχείο μόνο που επειδή ήταν πολύ πρωί ακόμα δεν είχε ανοίξει. Περιμέναμε λίγο στην είσοδο και μετά από λίγο είδαμε τις πόρτες του κινέζικου να ανοίγουν. Πήγαμε κατευθείαν με το καλημέρα σας, και πήραμε μια ωραιότατη μεγάλη ομπρέλα με μόνο 5€.

Τα χιόνια είχαν λιώσει τελείως και την βροχή όπως φαινόταν θα την τρώγαμε στη μάπα όλη τη μέρα. Υπό άλλες συνθήκες θα είχα ΤΑ νεύρα, όμως αυτή τη φορά το πήρα απόφαση. Ίσως έφταιγε η καλή διάθεση, ίσως γιατί μου άρεσε τόσο το Λουξεμβούργο που δεν με ένοιαζε να το δω μέσα στη βροχή! Ήταν λίγο μετά τις 9 και έμοιαζε και από την μαύρη συννεφιά, έμοιαζε πως ξημέρωνε εκείνη την ώρα.

Από τη γέφυρα Adolphe η Place de la Constitution

Με την καινούρια ομπρέλα ανά χείρας, γεμάτοι αυτοπεποίθηση περπατούσαμε στη δυνατή βροχή. Στο τέλος της γέφυρας Adolphe, στρίψαμε αριστερά για μια βόλτα στο μεγάλο δημοτικό πάρκο Parc Edmund Klein. Το μεγάλο αστικό πάρκο των 49 στρεμμάτων αποτελεί ένα όριο που χωρίζει την κεντρική ‎‎Ville Haute‎‎ ‎‎(ιστορικό κέντρο)‎‎ από το υπόλοιπο της πόλης. Μέσα στη λασπουριά και τη βροχή δεν ήταν και η ιδανική βόλτα αλλά να μη το βλέπαμε? Οι μόνοι τρελοί που τριγυρνούσαν εκεί ήμασταν εμείς!

Κατά την ανασκαφή για την κατασκευή του υπόγειου χώρου στάθμευσης αυτοκινήτων στην οδό Monterey, αποκαλύφθηκαν ερείπια του φρουρίου. Το προπύργιο Lambert‎‎, το πενταγωνικό φρούριο που αρχικά χτίστηκε το 1685 και ισοπεδώθηκε μεταξύ 1868 και 1874. Από την Avenue Monterey είχαμε καλύτερη οπτική στο μέρος.

Το σπαστικό με τη βροχή ήταν το βρέξιμο της φωτογραφικής μηχανής. Την είχα προστατευμένη με τη νάιλον θήκη της αλλά όσο φωτογράφιζα δεν μπορούσα να αποφύγω τις στάλες πάνω στο φακό της. Τη σκούπιζα με πανάκι ανά διαστήματα αλλά και πάλι κάποιες φωτό βγήκαν με κυλίδες. Και να έχω τον Rose να κρατά την ομπρέλα μονίμως πάνω μου ώστε να μη βρέχεται η μηχανή. Ένας μπελάς δηλαδή. Η πόλη είχε αρχίσει να ξυπνάει και να ανοίγουν τα καταστήματα. Είχαμε μπει πια στο Ville Haute ή αν προτιμάτε στα Λουξεμβουργιανά στο Uewerstad δηλαδή στην ιστορικό κέντρο, την κεντρική συνοικία του Λουξεμβούργου. Περπατήσαμε στους κύριους εμπορικούς πεζόδρομους του κέντρου Avenue Monterey, Rue Philippe II, Grand-Rue…

Το χαρακτηριστικό χάλκινο γλυπτό Hämmelsmarsch στην Grand-Rue

Πολύ κοντά, η Place du Theatre, η πλατεία με τα γλυπτά θεατρικών χαρακτήρων στο κέντρο της.
Τα αγάλματα των γλετζέδων!

Από ένα στενάκι της πλατείας, βγήκαμε στην Rue des Capucins και στην Église Saint-Alphonse

Κεντρική Τράπεζα του Λουξεμβούργου στην 2 Boulevard Royal

Avenue Jean-Pierre Pescatore. Είμαστε στο Parc Fondation Pescatore με το επιβλητικό κτίριο του Fondation J.P. Pescatore, το Κέντρο ψυχαγωγίας ηλικιωμένων.

Μετά από ώρες κλείνουμε την ομπρέλα. Η βροχή έχει σταματήσει.

Parc Fondation Pescatore

Από το μπαλκόνι του πάρκου βλέπουμε πανοραμική θέα της χαράδρας και της γέφυρας Grande-Duchesse Charlotte που ενώνει την άνω πόλη με το οροπέδιο του Kirchberg και την επιχειρηματική συνοικία. Στο σημείο αυτό είναι ένα μεγάλο σύγχρονο γυάλινο ασανσέρ που συνδέει την άνω πόλη με την κάτω συνοικία Pafendall. Το Ascenseur Panoramique du Pfaffenthal είναι δωρεάν και προσφέρει εκπληκτική θέα από τα 71 μέτρα. Το πρόγραμμα της ημέρας δεν είχε τη συνοικία Pafendall οπότε δεν το χρησιμοποιήσαμε. Δεν μπορούσα να βγάλω καν φωτογραφίες γιατί το γυαλί ήταν θαμπό και βρεγμένο από τη βροχή. Όχι όμως ότι θα μου γλίτωνε το ασανσέρ! Φυσικά και το χρησιμοποιήσαμε την επόμενη μέρα!

Το Λουξεμβούργο με ξάφνιαζε συνεχώς με τους τρόπους πρόσβασης από το ένα σημείο στο άλλο, από τα ψηλά στα χαμηλά! Μονό από κοντά μπόρεσα να συνειδητοποιήσω την περίεργη μορφολογία που είναι χτισμένη η πόλη. Έβλεπα μπροστά μου σκαλάκια, μονοπάτια, μεγάλους δρόμους, πεζοδρόμους στο χείλος της χαράδρας, δασικές διαδρομές. Όλα κοντά το ένα με το άλλο που όταν τα βλέπεις δεν ξέρεις που οδηγεί το καθένα. Η βροχή και πάλι δυνάμωσε, ο Rose ανέλαβε την ομπρέλα, εγώ την προστασία της φωτογραφικής μηχανής που όμως αναπόφευκτα ανά διαστήματα βρεχόταν.

Η διαδρομή που ακολουθήσαμε ήταν δίπλα από τον κεντρικό δρόμο, και σε διάφορα σημεία υπήρχαν μπαλκόνια με τους Echauguette espagnole δηλαδή τους Ισπανικούς πυργίσκους που κι αυτοί ήταν ενσωματωμένοι στις μεγάλες οχυρώσεις του φρουρίου που ξεκίνησε κατά την Ισπανική κυριαρχία. Σε όλη τη διαδρομή είχαμε πιάτο την πανοραμική θέα στην κοιλάδα του ποταμού Αλζέτ και την συνοικία Pafendall. Η εικόνα του μουντού βροχερού τοπίου ήταν εξαιρετική. Ήταν λες και ήμασταν σε κάποιο χωριό στα βάθη ενός δάσους. Μόνο οι ουρανοξύστες που αχνοφαίνονταν από απέναντι και οι μεγάλες γέφυρες μαρτυρούσαν ότι είμαστε σε πόλη. Η ατμόσφαιρα ήταν ειδυλλιακή και εγώ, ΕΓΩ δεν γκρίνιαζα που έβρεχε! Ίσως γιατί η δυνατή βροχή, η θολούρα και η μαυρίλα ταίριαζαν τρομερά στο τοπίο!

Κατηφορίζοντας τον δρόμο, πέσαμε πάνω σε δύο πύργους με μια πύλη που δεν είχα δει σε φωτογραφία ούτε είχα κάποια πληροφορία γι’ αυτό. Πάνω από την είσοδο υπάρχει πινακίδα που αναγράφει πως οι πύργοι χτίστηκαν το 1050!

Ή θα συνεχίζαμε ευθεία ή θα μπαίναμε στην παλιά πόλη από την πύλη. Επιλέξαμε να μπούμε από τους πύργους, πριν όμως ατενίσαμε και πάλι την υπέροχη θέα από το μπαλκόνι με τους πυργίσκους.

Στη συνέχεια περάσαμε την είσοδο των πύργων και περάσαμε στην παλιά πόλη βλέποντας ένα κομμάτι της το οποίο δεν το είχα στα υπόψιν ούτε το ήξερα. Αυτή η πόλη είναι όλο εκπλήξεις. Το σημείο αυτό είναι γραφικό με μεσαιωνική αύρα και το καλύτερο ότι δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Λίγο μετά διαπιστώσαμε πως αυτή η είσοδος επικοινωνεί με την Rue Sigefroi που περπατούσαμε το προηγούμενο βράδυ.

Από την Rue Sigefroi πήγαμε και πάλι στο ωραιότερο μπαλκόνι της Ευρώπης Chemin de la Corniche κατά μήκος του επιβλητικού τείχους. Η θέα την ημέρα και με τα χιόνια να έχουν λιώσει ήταν εξίσου εντυπωσιακή. Είδαμε και πάλι από ψηλά το Casemates du Bock, τη κοιλάδα του Αλζέτ και την κάτω πόλη Grund. Αυτό που με εκνεύρισε και το διαπίστωσα αργότερα ήταν πως αρκετές φωτογραφίες βγήκαν θολές εξαιτίας του φακού της μηχανής που είχε βραχεί. Ευτυχώς όχι πολλές αφού μετά τον σκούπισα και η βροχή επιτέλους είχε σταματήσει!

Περπατώντας το μονοπάτι, διαπίστωνα ακόμα μια φορά την ιδιαίτερη γεωγραφική θέση της πόλης. Αυτή η τέλεια ρομαντική πανοραμική άποψη οφείλεται στην κατεδάφιση του μεγαλύτερου μέρους των τειχών του οχυρού που αποκάλυψαν τη μοναδική θέα στην κοιλάδα του Alzette και την περιοχή Grund.

Συνεχίζεται…

 

[giannismits]

Κάτω συνοικία Grund και η κοιλάδα Alzette!

Αρκετά όμως με το πάνω μέρος της πόλης. Ήρθε η ώρα, ότι βλέπαμε από ψηλά να το δούμε από κοντά. Η συνοικία Grund είναι πολύ πιο κοντά απ’ ότι μοιάζει από ψηλά. Από την Chemin de la Corniche, βρήκαμε μικρά σκαλιά που μας οδήγησαν στην πλακόστρωτη Montee du Grund που κατηφορίζει στην κάτω παλιά πόλη Grund.

Η μικρή συνοικία Grund ή Gronn όπως λέγεται στα Λουξεμβουργιανά, από κοντά ήταν ακόμα πιο γραφική και όμορφη. Στα υπέροχα κτίρια μπορούσαμε να δούμε από τα παράθυρα χωρίς κουρτίνες, ανθρώπους να δουλεύουν στα τέλεια γραφεία τους. Τι ωραία να δουλεύεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον σ’ αυτό το τέλειο μέρος!

Να λοιπόν από κοντά το Grund και ο ποταμός Alzette που κυλούσε με αρκετή ορμή! Ένα πανέμορφο και γαλήνιο μέρος στους πρόποδες της άνω πόλης. Και αυτή εδώ η άποψη από τη γέφυρα της Rue Munster, είναι η πιο χαρακτηριστική και όμορφη στην περιοχή.

Κι αυτό εδώ το σκίτσο του 1834 από τον Nicolas Liez, δείχνει ακριβώς το ίδιο σημείο όπου μπορούμε να διακρίνουμε, πως ήταν η οχύρωση της πόλης πριν την γκρεμίσουν. Πάντως τα κτίρια στις όχθες του ποταμού φαίνονται διαφορετικά με το σήμερα. Να γκρεμίστηκαν, να επεκτάθηκαν ή να χτίστηκαν καινούρια? Ποιος ξέρει!

Το Grund είναι μία από τις 24 περιοχές της Πόλης του Λουξεμβούργου με περίπου 1000 κατοίκους. Ένα χωριό δηλαδή. Το 40,56% των κατοίκων είναι Λουξεμβούργιοι έναντι 59,44% που είναι αλλοδαποί με το μεγαλύτερο ποσοστό να το έχουν οι Πορτογάλοι με 12,69%.

Μετά το 1980 η συνοικία του Grund ανακαινίστηκε και πλέον θεωρείται από τις μοντέρνες περιοχές της πόλης και αρκετά δημοφιλής για τη νυχτερινή της ζωή. Όχι ακριβώς σ’ αυτό το σημείο που είναι υπερβολικά ήσυχη, αλλά αρκετά μέτρα πιο μακριά στην Rue Emile Mousel και Rives de Clausen που είναι συγκεντρωμένα πολλά μπαρ και εστιατόρια.

Περάσαμε τη μικρή γέφυρα και συνεχίσαμε με κατεύθυνση το Αββαείο του Neimenster και την εκκλησία St Jean du Grund , δίπλα στην όχθη του ποταμού Αλζέτ. Στα ενδότερα, η συνοικία Grund ήταν γραφική και ατμοσφαιρική και ιδιαίτερα ήσυχη! Την ησυχία έσπαγε μια ομάδα μικρών παιδιών του δημοτικού που ήταν σε εκδρομή που μας χαιρετούσαν.

Η διαδρομή δίπλα από την καθολική εκκλησία του Αγ. Ιωάννη (St Jean du Grund), μας έφερε σε άμεση επαφή με τον ποταμό. Το τοπίο είναι καταπληκτικό και μας αποκάλυψε τη μαγεία της κοιλάδας. Σαν κρυφός παράδεισος μέσα σε έναν αστικό ιστό! Ολομόναχοι πια απολαμβάναμε αυτό το φανταστικό μέρος.

Από το σημείο αυτό είχαμε μια τελείως διαφορετική οπτική των εντυπωσιακών απότομων βράχων και των οχυρώσεων. Μπορούσαμε να διακρίνουμε καλύτερα από κοντά τις αμυντικές δομές και τις υπόγειες οχυρώσεις στο ακρωτήριο Bock. Κρίμα που το χειμώνα είναι κλειστά και δεν μπορέσαμε να δούμε από μέσα τα περιβόητα Bock Casemates. Το ακρωτήρι Bock είναι το λίκνο της πόλης του Λουξεμβούργου! Είναι ο βράχος στον οποίο ο κόμης Siegfried το 963 έχτισε το πρώτο φρούριο, castellum Lucilinburhuc, γύρω από το οποίο μια πόλη άρχισε να αναπτύσσεται. Το Λουξεμβούργο!

Το μικρό μεσαιωνικό πέτρινο γεφύρι Stierchen, χρονολογείται στο τέλος του 14ου αιώνα και αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι των οχυρώσεων. Είναι κι αυτό στον κατάλογο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO ως μέρος των οχυρώσεων όπως και το σύνολο από τα ερείπια του φρουρίου και η παλιά άνω πόλη. Το πέτρινο γεφύρι λέγεται ότι είναι το σπίτι για ένα από τα πιο τρομακτικά και πιο παράξενα φαντάσματα του Λουξεμβούργου το Stierches-geescht! Το φάντασμα στοιχειώνει τα παλιά τμήματα της πόλης τη νύχτα και έχει μανία τους μεθυσμένους τους οποίους τρομάζει ή τους χτυπάει κρατώντας ένα μεγάλο ξύλο! Κάποιοι ισχυρίζονται ότι το έχουν δει και ότι το φάντασμα μπορεί να εμφανιστεί με διάφορες μορφές άλλοτε ως ταύρος, λύκος, σκυλί, γάτα, λαγός ή ακόμα ως ένα γουρουνάκι. Ορισμένοι ισχυρίστηκαν ότι έχουν συναντήσει το Stierches-geescht ως ένα άδειο βαρέλι και μερικοί ως κοπριά αλόγων! Υπάρχουν πολλές ιστορίες για το φάντασμα μέσα στους αιώνες, και ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι έχουν συναντήσει το Stierches-geescht. Αυτό που εξακολουθεί να είναι αβέβαιο, είναι αν αυτή η ιστορία ισχύει στην πραγματικότητα ή αν το αλκοόλ δημιούργησε στη φαντασία πολλών ένα μεσαιωνικό φάντασμα. Εγώ θα έλεγα πως ισχύει μάλλον το δεύτερο αλλά πάντα είναι γοητευτικό το να πλανάται ένας μύθος! Εγώ θα είμαι ειλικρινής. Δεν είδαμε κανένα φάντασμα!

Ήμασταν πάνω στο γεφύρι και παρατηρώντας το μέρος δεν είχα ακόμα αποφασίσει προς τα πού θα πάμε για τη συνέχεια και από πού θα πάμε. Που συνεχίζει ο ποταμός και τι βρίσκεται πιο πέρα. Ωραίες οι εκπλήξεις όμως και το να μη ξέρεις τι θα δεις ακριβώς λίγο πιο πέρα. Η πέτρινη γέφυρα είχε και κάτι σκαλιά που οδηγούσαν σε υπόγειο αλλά πιστέψαμε πως θα βρεθούμε σε αδιέξοδο γι’ αυτό και συνεχίσαμε δεξιά της γέφυρας στο σημείο που ο ποταμός Αλζέτ ρέει ορμητικά. Κατεβήκαμε κάτι σιδερένιες σκάλες που βρήκαμε μπροστά μας και βρεθήκαμε ακόμα πιο κοντά στη φύση, ακόμα πιο βαθιά στην κοιλάδα!

Το χειμερινό δασικό τοπίο υπέροχο. Ευτυχώς η βροχή είχε αρκετή ώρα να εμφανιστεί κι έτσι απολαύσαμε αυτή την εξαιρετική δασική διαδρομή. Είδαμε από κοντά τη μεγάλη σιδηροδρομική γέφυρα αφού περάσαμε από κάτω της, περπατήσαμε το μονοπάτι ακριβώς δίπλα στον ποταμό και αφεθήκαμε στη μαγεία της φύσης μέσα στην απόλυτη ησυχία.

Λίγο μετά φτάσαμε στην γέφυρα που αποτελεί το βόρειο άκρο της συνοικίας Grund.

Στρίψαμε αριστερά της γέφυρας στην Rives de Clausen ή Rue Emile Mousel ή Mousel et Clausen (ούτε η google έχει αποφασίσει πως ονομάζεται τελικά η περιοχή). Εδώ χτυπάει η νυχτερινή ζωή της πόλης. Δυστυχώς τα δύο βράδια που ήμασταν στο Λουξεμβούργο δεν βρήκαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε βράδυ το μέρος. Μάλιστα τις μέρες του Δεκεμβρίου εδώ στήνεται η Gourmet Market στη συνοικία Grund με πληθώρα από τοπικά αλλά και διεθνή γκουρμέ τρόφιμα. Κρίμα που το χάσαμε. Η περιοχή αυτή είναι γεμάτη ζυθοποιίες, εστιατόρια και μικρά εμπορικά. Την ώρα που περάσαμε εμείς από κει είδαμε μια κινητικότητα με εφοδιασμό προμηθειών από τα μαγαζιά και γενικά μια ηρεμία.

Έτσι απλά περάσαμε την περιοχή και κάναμε ουσιαστικά έναν κύκλο, και ξαναβρεθήκαμε στην απέναντι όχθη του ποταμού και στο πέτρινο γεφύρι Stierchen. Η θέα ήταν και πάλι εξαιρετική και μεσαιωνική μέσα στη βαριά συννεφιά! Αφού καταφέραμε να περάσουμε ένα σημείο με πολύ νερό από την υπερχείλιση του ποταμού πηδώντας κάτι χαμηλά κάγκελα για να μη βουλιάξουμε στο νερό, ανεβήκαμε τις εσωτερικές σκάλες του πύργου της πέτρινης γέφυρας και βρεθήκαμε και πάλι στην άλλη μεριά στο προαύλιο της εκκλησίας St Jean du Grund.

Διανύσαμε την ίδια διαδρομή επιστρέφοντας από την Rue Munster και την Montee du Grund. Βρήκαμε σκάλες και ανηφορίσαμε ξανά στην Άνω πόλη στο τέλος της Chemin de la Corniche.

Το μοναδικό κομμάτι που δεν είχαμε δει από το κεντρική συνοικία Ville Haute, ήταν το Plateau du Saint-Esprit (οροπέδιο του Αγίου Πνεύματος) στο άκρο της Άνω πόλης . Το Cite Judiciaire δηλαδή η συνοικία των Δικαστηρίων της πόλης, στεγάζει μια σειρά από δικαστήρια και νομικά γραφεία, που συμπεριλαμβάνουν 300 γραφεία και 16 αίθουσες συνεδριάσεων. Ουσιαστικά ενοποιεί όλα δικαστικά κτίρια της πόλης του Λουξεμβούργου, εκτός εκείνων που σχετίζονται με τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα οποία βρίσκονται στην συνοικία του Kirchberg. Τα εντυπωσιακά καλοφτιαγμένα και απαστράπτοντα κτίρια της συνοικίας αυτής, αν και ολοκληρώθηκαν μόλις το 2008 είναι σχεδιασμένα σε μοντέρνο Μπαρόκ ώστε να ταιριάζει με τη γύρω περιοχή του ιστορικού κέντρου της Άνω πόλης.

Από την πλατεία των δικαστηρίων δεν χάσαμε την ευκαιρία φυσικά να απολαύσουμε για ακόμα μια φορά, από άλλη οπτική άποψη την πανέμορφη συνοικία Grund στην κοιλάδα του Alzette. Πάντως όσες φορές και να είδα αυτή τη θέα, από όλες τις οπτικές γωνιές και από διαφορετικά σημεία, δεν την χόρτασα ποτέ και δεν την βαρέθηκα. Μα χορταίνεται αυτή η εξαιρετική πανοραμική θέα?

Εδώ βρίσκεται ο δεύτερος ανελκυστήρας της Άνω πόλης, Ascenseur / Aufzug / Lift Plateau St.Esprit Grund που κατεβαίνει στην συνοικία Grund. Εμείς όμως είχαμε φτάσει στο τέλος της διαδρομής αυτής και βρισκόμασταν κοντά στην μεγάλη γέφυρα Passerelle, που συνδέει την άνω πόλη με την συνοικία του σταθμού πάνω από την κοιλάδα του Petrusse.

Πιο χαμηλά, πίσω από τα Δικαστήρια βρίσκεται το Monument National de la Solidarite Luxembourgeoise! Το Εθνικό Μνημείο Αλληλεγγύης όπου καίει η αιώνια φλόγα, προς τιμήν των Λουξεμβουργιανών που σκοτώθηκαν στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Από την γέφυρα La Passerelle, η κοιλάδα του μικρού ποταμού Petrusse που εκβάλει από τον μεγαλύτερο ποταμό της πόλης Alzette. Νομίζω πως τη γεωγραφία και μορφολογία του Λουξεμβούργου με τις κοιλάδες, τα ποτάμια, τις συνοικίες, τα φυσικά βραχώδη φρούρια, την εμπεδώσαμε αρκετά καλά!

Συνεχίζεται…

 

[Klair]

Πόσο όμορφη φαίνεται η πόλη του Λουξεμβούργου μέσα από τη φωτογραφική σου ματιά!
Σίγουρα προστέθηκε και αυτή στον μακρύ κατάλογο των μελλοντικών προορισμών μας!

Σε καταλαβαίνω απόλυτα και συμπάσχω μαζί σου, για όλα τα "φωτογραφικά προβλήματα" που σου δημιούργησε η συνεχής και πάντα εκνευριστική στα ταξίδια βροχή!
Τουλάχιστον εσύ την "έβγαλες καθαρή" με λίγες σταγόνες ή θολούρες στις φωτογραφίες.
Εμείς το Γενάρη του '17 στη Βουδαπέστη πάθαμε χειρότερα, αφού από το υπερβολικό κρύο θάμπωσε εντελώς ο φακός και μας άφησε στα "κρύα του λουτρού" πάνω στο καλύτερο, όταν βολτάραμε βραδιάτικα κάτω από πυκνή χιονόπτωση στο κάστρο της Βούδας.
Ευτυχώς λειτούργησαν τα κινητά και έχουμε κάποιες ωραίες φωτογραφίες.
Θυμάσαι φαντάζομαι από την ιστορία μου όλο το σκηνικό με τους -10 και -13 βαθμούς.
Ο φακός συνήλθε με μαλάξεις και εντριβές στο ξενοδοχείο.

Αναμένω ανυπόμονα κι άλλο φωτογραφικό υλικό!

 

[giannismits]

Πόσο όμορφη φαίνεται η πόλη του Λουξεμβούργου μέσα από τη φωτογραφική σου ματιά!
Σίγουρα προστέθηκε και αυτή στον μακρύ κατάλογο των μελλοντικών προορισμών μας!

Σε καταλαβαίνω απόλυτα και συμπάσχω μαζί σου, για όλα τα "φωτογραφικά προβλήματα" που σου δημιούργησε η συνεχής και πάντα εκνευριστική στα ταξίδια βροχή!
Τουλάχιστον εσύ την "έβγαλες καθαρή" με λίγες σταγόνες ή θολούρες στις φωτογραφίες.
Εμείς το Γενάρη του '17 στη Βουδαπέστη πάθαμε χειρότερα, αφού από το υπερβολικό κρύο θάμπωσε εντελώς ο φακός και μας άφησε στα "κρύα του λουτρού" πάνω στο καλύτερο, όταν βολτάραμε βραδιάτικα κάτω από πυκνή χιονόπτωση στο κάστρο της Βούδας.
Ευτυχώς λειτούργησαν τα κινητά και έχουμε κάποιες ωραίες φωτογραφίες.
Θυμάσαι φαντάζομαι από την ιστορία μου όλο το σκηνικό με τους -10 και -13 βαθμούς.
Ο φακός συνήλθε με μαλάξεις και εντριβές στο ξενοδοχείο.

Αναμένω ανυπόμονα κι άλλο φωτογραφικό υλικό!

χαχα δηλαδή σώθηκε η μηχανή? Φυσικά και θυμάμαι την παγωμένη τέλεια ιστορία σου.
Η βροχή είναι εφιάλτης για μένα αλλά πρώτη φορά το πήρα ψύχραιμα. Αλλά ειλικρινά πες δεν είναι απίστευτα σπαστικό να την προστατεύεις να μη βραχεί και να βγάζεις φωτογραφίες με ομπρέλες και τέτοιες συνθήκες? Όντως ευτυχώς την σκούπισα μετά και έφυγαν οι θολούρες. Εύκολα και χωρίς να χρειαστεί να της κάνω ανάνηψη ή επέμβαση

Πάντως το πρόβλημα είναι πιο μεγάλο αν είσαι μανιακός με τη φωτογαφία. Σαν εμάς δηλαδή. Που βγάζουμε φωτογραφίες συνεχόμενα και ασταμάτητα και δεν μας σταματά ούτε η βροχή ούτε τα χιόνια ούτε οι θύελλες!

 

[Klair]

χαχα δηλαδή σώθηκε η μηχανή? Φυσικά και θυμάμαι την παγωμένη τέλεια ιστορία σου.
Η βροχή είναι εφιάλτης για μένα αλλά πρώτη φορά το πήρα ψύχραιμα. Αλλά ειλικρινά πες δεν είναι απίστευτα σπαστικό να την προστατεύεις να μη βραχεί και να βγάζεις φωτογραφίες με ομπρέλες και τέτοιες συνθήκες? Όντως ευτυχώς την σκούπισα μετά και έφυγαν οι θολούρες. Εύκολα και χωρίς να χρειαστεί να της κάνω ανάνηψη ή επέμβαση

Πάντως το πρόβλημα είναι πιο μεγάλο αν είσαι μανιακός με τη φωτογαφία. Σαν εμάς δηλαδή. Που βγάζουμε φωτογραφίες συνεχόμενα και ασταμάτητα και δεν μας σταματά ούτε η βροχή ούτε τα χιόνια ούτε οι θύελλες!

Ναι ευτυχώς σώθηκε και λειτούργησε κανονικά την επόμενη μέρα.
Θαυμάζω την υπομονή σου να βγάζεις φωτογραφίες κάτω από τέτοιες συνθήκες!
Αλλά και εμείς την ίδια τρέλα κουβαλάμε, οπότε σε καταλαβαίνω απόλυτα.
Στη Βουδαπέστη κοντέψαμε να πάθουμε κρυοπαγήματα και να χάσουμε τα χέρια μας από το κρύο, αλλά δεν σταματούσαμε να φωτογραφίζουμε τα πάντα, εναλλάξ με τον γιο μου.
Η βροχή όμως ειλικρινά δεν παλεύεται γι' αυτό σου αξίζουν συγχαρητήρια για τον κόπο σου!

Εμείς για τις πολύ βροχερές μέρες έχουμε και την εναλλακτική λύση της go pro με την αδιάβροχη θήκη. Μην τυχόν και μας ξεφύγει τίποτα χωρίς να φωτογραφηθεί.

Μήπως να καταφύγεις και εσύ σε κάποια τέτοια λύση για να μην ταλαιπωρείσαι και παιδεύεσαι όταν τυχαίνουν τόσο δύσκολες συνθήκες? Λέω εγώ τώρα.... μία ιδέα

EDIT: Ξέχασα να αναφέρω για την go pro ότι θα βγάζεις και υποβρύχιες φωτογραφίες!

 

[giannismits]

Ωραία η ιδέα αλλά είναι ακριβή η go pro Και οι ιμιτασιόν go pro ξέρω πως έχουν κακή ποιότητα.
Να σου πω την αλήθεια στα ταξίδια που έχω κάνει ελάχιστες είναι οι φορές που πέτυχα βροχή. Στο Λουξεμβούργο ο καιρός δεν ήταν σύμμαχος. Πάντως όντως η βροχή είναι πρόβλημα και μπελάς για φωτογράφιση αλλά τι να κάνουμε.
Η go pro θα με ενδιέφερε και για καλοκαίρι για τη θάλασσα. Μη περπατάω μέσα στη θάλασσα στα βράχια με την dslr όπως έκανα φέτος στη Μάλτα. Δεν λέει

 

[Klair]

Ωραία η ιδέα αλλά είναι ακριβή η go pro Και οι ιμιτασιόν go pro ξέρω πως έχουν κακή ποιότητα.
Να σου πω την αλήθεια στα ταξίδια που έχω κάνει ελάχιστες είναι οι φορές που πέτυχα βροχή. Στο Λουξεμβούργο ο καιρός δεν ήταν σύμμαχος. Πάντως όντως η βροχή είναι πρόβλημα και μπελάς για φωτογράφιση αλλά τι να κάνουμε.
Η go pro θα με ενδιέφερε και για καλοκαίρι για τη θάλασσα. Μη περπατάω μέσα στη θάλασσα στα βράχια με την dslr όπως έκανα φέτος στη Μάλτα. Δεν λέει

Πριν λίγες μέρες υπήρχε προσφορά στο public για τη hero 5 στα 219€, δεν ξέρω αν ισχύει ακόμα. Την ώρα που μου απαντούσες συμπλήρωνα στο προηγούμενο post την ευκολία της go pro για τη θάλασσα, δεν ξέρω αν πρόλαβες να το δεις.
Σίγουρα είναι μεγάλη ευκολία για το καλοκαίρι γιατί δεν ανησυχείς μήπως πάει κάτι στραβά και βραχεί ή γεμίσει άμμο η μηχανή.

Πάντα μιλάμε για την γνήσια και όχι για απομιμήσεις.