Βοσνία-Ερζεγοβίνη Welcome to Sarajevo! (Bosnia & Herzegovina trip) με ολίγον Βελιγράδι!

[STKF]

Τεράστιο όμως το ιστορικό αυτό κεφάλαιο και μπορεί κάποιος να ψάχνεται απεριόριστα. Δεν μπορείς να είσαι βέβαιος για αρκετά πράγματα...

Αν κάποιος ρίξει μία ματιά στην ιστορία της περιοχής κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου, συγκεκριμμένα, ποιανού το μέρος έλαβαν, οι διάφορες εθνότητες και θρησκευτικές ομάδες που απάρτιζαν την πρώην Γιουγκοσλαβία, λαμβάνει αρκετές απαντήσεις.

 

[travelbreak]

Όταν είδα τις πρώτες γραμμές της εισαγωγής είπα: Ωχ, πάλι θα ξύσουμε πληγές.
Όμως το κείμενο ήταν λιτό και αντικειμενικό. Μπράβο!
Φυσικά θυμήθηκα τα παλιά. Αυτά που ακούγαμε στις τηλεοράσει (κι εμείς αν και όχι και τόσο της θρησκείας, ήμασταν φανατικά υπέρ των Σέρβων) μας έκαναν να μην ξέρομε τι να πιστέψομε. Οι Αμερικάνοι έλεγαν τα αντίθετα από τους ντόπιους δημοσιογράφους. Ακόμα και σήμερα δεν είμαι σίγουρος για την καθαρή αλήθεια. Πάντως για τη Σρεμπρένιτσα σιγουρευτήκαμε.
Επειδή κάποιος είπε για πρόβλεψη του πολέμου, εγώ έχω μια ακόμα παλιότερη μαρτυρία: 1975 στο Λύκειο ένας καθηγητής μας λέει: Όταν θα πεθάνει ο Φράνκο όλα θα κυλίσουν ομαλά στην Ισπανία (πέθανε λίγο μετά). Όταν όμως φύγει ο Τίτο θα γίνει χαμός.
Όταν λοιπόν μετά το 1980 που πέθανε ο Τίτο και περνούσαν τα χρόνια και όλα προχωρούσαν ομαλά σκεφτόμουν τα λόγια εκείνα και έλεγα ότι είχε άδικο. Κι όμως!
Τελικά αυτή η ιστορία θα έχει πολύ ενδιαφέρον και ως επεικοινωνία για το θέμα της χώρας μεταξύ των μελών.
Περιμένουμε.

 

[Vasileti]

Αν κάποιος ρίξει μία ματιά στην ιστορία της περιοχής κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου, συγκεκριμμένα, ποιανού το μέρος έλαβαν, οι διάφορες εθνότητες και θρησκευτικές ομάδες που απάρτιζαν την πρώην Γιουγκοσλαβία, λαμβάνει αρκετές απαντήσεις.

Δεν ξέρω το λόγο που ο συγγραφέας της ιστορίας στην εισαγωγή ανέφερε και το 1914, οι ρίζες των εναλλασσόμενων πογκρόμ στην περιοχή όντως φτάνουν τουλάχιστον μέχρι εκεί, δηλ. το 14.
Πρέπει να εντρυφήσει κανείς στην ιστορία της περιοχής για να αποκτήσει μια σχετικά ασφαλή εκτίμηση του τι έγινε. Διαφωνώ ήδη σε κάποια σημεία κάπως ιστορικής απόχρωσης της εισαγωγής του giannismits αλλά δικό του είναι το τοπικ και δεν θα ήθελα να παρενοχλήσω ή να καθυστερήσει το ξεδίπλωμα μιας ιστορίας που μάλλον πρέπει να παραμείνει ταξιδιωτική, να κρατήσει δε τον εξαιρετικά ενδιαφέροντα χαρακτήρα που της δίνει. Απλώς θα σύστηνα σε όποιον θεωρεί ότι η ιστορία του παρελθόντος δείχνει το μέλλον να δει και άλλες πηγές ώστε να αποκτήσει σφαιρικότερη άποψη για την περιοχή αυτή που κατά κάποιους θα κρίνει και το μέλλον της Ευρώπης. Δεν δίνω links γιατί θα εξοκείλουμε.

 

[giannismits]

Αγαπητοί συμφορουμήτες μου η ιστορία θα είναι καθαρά ταξιδιωτική. Όπως έγραψα στην έναρξη, προβληματίστηκα για το αν θα πρεπε να αναφέρω έστω και περιληπτικά στα γεγονότα της δεκαετίας του '90. Δεν έχω σκοπό ούτε πληγές να ξύσω, ούτε να κάνουμε ιστορικές και πολιτικές αναλύσεις. Δεν έχω εντρυφήσει τόσο βαθιά στην ιστορία της περιοχής και ότι κατέθεσα δεν είναι δικές μου απόψεις αλλά ότι έχει γράψει η ιστορία. Δεν ξέρω που μπορεί να διαφωνείς φίλε Vasileti αλλά σέβομαι την οποιαδήποτε διαφωνία.
Την χρονιά του 1914 απλά την σημείωσα ως ένα σημαντικό γεγονός που πολλοί ίσως δεν γνωρίζουν όπως και την χρονιά των Ολυμπιακών αγώνων το '84.

Η ιστορία θα είναι ταξιδιωτική καθαρά με σκοπό να γνωρίσουν αυτοί που δεν ξέρουν, μια χώρα ενδιαφέρουσα και ανερχόμενη τουριστικά.

 

[STKF]

Δεν ξέρω το λόγο που ο συγγραφέας της ιστορίας στην εισαγωγή ανέφερε και το 1914,

Ηταν μία από τις πιο διάσημες πολιτικές δολοφονίες παγκοσμίως

Ακόμα και σήμερα δεν είμαι σίγουρος για την καθαρή αλήθεια.

Πρέπει να εντρυφήσει κανείς στην ιστορία της περιοχής για να αποκτήσει μια σχετικά ασφαλή εκτίμηση του τι έγινε

Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί έχετε τόσες επιφυλάξεις. Τα ιστορικά γεγονότα σε γενικές γραμμές είναι αρκετά ξεκάθαρα.
Η δική μου αναφορά περί Β Π.Π έγινε για τον εξής λόγο. Ακόμη και αν δεν είχε γίνει τίποτα στην περιοχή πριν το 1939, αυτά που έγιναν εκείνη την περίοδο αρκούν για να αιτιολογήσουν επαρκώς αυτά που ακολούθησαν.
θεωρώ ότι ο giannismits έπραξε ορθά, κάνοντας αναφορά στα ιστορικά γεγόνοτα.
Κάποιες περιοχές είναι τόσο φορτισμένες ιστορικά που θέλοντας και μη δεν μπορείς να αποφύγεις σχετικές αναφορές.

 

[travelbreak]

Ηταν μία από τις πιο διάσημες πολιτικές δολοφονίες παγκοσμίως

Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί έχετε τόσες επιφυλάξεις. Τα ιστορικά γεγονότα σε γενικές γραμμές είναι αρκετά ξεκάθαρα.

Εγώ γενικά έχω επιφυλάξεις για πολλά κεφάλαια της ιστορίας, δικής μας και παγκόσμιας. Φοβάμαι πολύ την προπαγάνδα που για χρόνια μας έκανε να συμπαθούμε πρόσωπα και καθεστώτα και σήμερα όλα τα αναθεωρούμε.
Σημερινό παράδειγμα οι τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι, και όχι μόνο, που σίγουρα διαμορφώνουν τη γνώμη του κοινού, όπως εμείς.
Άλλο σημερινό παράδειγμα οι αμερικάνικες εκλογές και οι υποψήφιοι.
Για να μην αρχίσουμε να λέμε για το Παλαιστινιακό.....

 

[dpapatsimpas]

Λατρεμενα βαλκανια.Ειδικα η πρωην Γιουγκοσλαβια αποπνεει για εμας που αγαπαμε αυτον τον χωρο μια νοσταλγια μια ελξη την οποια ποτε δεν μπορεσα να εξηγησω.Ενα παραπανω για οσους εχουμε σπουδασει σ αυτες τις χωρες αποτελουν εναν μαγνητη οπου επιστρεφουμε ξανα και ξανα

 

[chris7]

Η ιστορία θα είναι ταξιδιωτική καθαρά

Περιμένουμε τη συνέχεια της ιστορίας η οποία , όπως λέει και ο Γιάννης θα είναι καθαρά ταξιδιωτική.

 

[giannismits]

Διαδρομή μέχρι το Βελιγράδι και το…Βελιγράδι!

Το γνωστό δίδυμο ο Giannis και ο Rose ήταν έτοιμοι για αναχώρηση. Το ραντεβού με τη Gea tours δόθηκε στον σταθμό της Βούλγαρη. Βέβαια ο οδηγός δυσκολεύτηκε κάπως και ανταλλάξαμε 2-3 μηνύματα μέχρι να μας βρεί. Το βανάκι της Gea έφτασε 7 παρά το απόγευμα και αναχωρήσαμε. Μέσα ήταν ένα ζευγάρι με το μωράκι τους (ευτυχώς αθόρυβο σε όλη τη διαδρομή), μια κοπέλα και ο οδηγός. Από την λεωφόρο Καραμανλή ανέβηκε ένα παλικάρι και από τον σταθμό του ΟΣΕ μια τσαχπίνα νεαρά. Και η τρελοπαρέα έδεσε. Λες και τα είχαμε συμφωνήσει, όλοι ήμασταν κοντά στην ηλικία. Μέσος όρος 30-35. Όλοι οι επιβάτες ήταν σέρβοι όπου η μία κοπέλα και το αγόρι ήξεραν και λίγα ελληνικά.

Η διαδρομή ήταν μέσω Βουλγαρίας και όχι από τα Σκόπια. Οι έλεγχοι στα σύνορα ήταν γρήγοροι χωρίς καθυστερήσεις και η κανονική στάση που κάναμε ήταν μόνο μία. Κατάλαβα πως με την ταχύτητα που τρέχει ο οδηγός θα φτάναμε πολύ γρήγορα στο Βελιγράδι. Κάτι που για μας δεν ήταν και τόσο θετικό. Είχα στο μυαλό μου πως θα φτάναμε κατά τις 5 τα ξημερώματα και πως έστω με λίγες ώρες αναμονής, το πρωί θα πηγαίναμε στο κατάλυμα μας. Τελικά φτάσαμε Βελιγράδι στη 1 το βράδυ.

Και τώρα Rose τι κάνουμε? Από τη μία σκεφτήκαμε να αφήναμε τις βαλίτσες στον γραφείο της Gea (αν ήταν ανοιχτό) και να ξενυχτούσαμε στα μπαρ του Βελιγραδίου. Απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες αυτή η έσχατη λύση. Το Mini bus άφησε τους επιβαίνοντες ακριβώς εκεί που ήθελαν και κάνοντας γύρες στα προάστια του Βελιγραδίου και μείναμε οι τελευταίοι επιβάτες. Έτσι η ώρα πήγε 1:30.

Θέσαμε τον προβληματισμό μας στο οδηγό μπας και βοηθήσει την κατάσταση. Τον ρωτήσαμε αν ξέρει κανένα ξενοδοχείο να ξαποστάσουν τα ταλαίπωρα κορμιά μας. Ο οδηγός πρόθυμα έκανε τα τηλεφωνήματα του και μας είπε.. Υπάρχει ένα χόστελ στο κέντρο με διαθέσιμο δωμάτιο στα 32€ και για τους δυο μας. Δεν χρειάστηκε και το σκεφτούμε και δεχτήκαμε. Έξω από το χόστελ αγοροπαρέες τα έλεγαν και τα έπιναν. Το χόστελ ήταν το Hedonist Hostel Belgrade και εκ των υστέρων είδα πως είναι το No 1 χόστελ του Βελιγραδίου στο Tripadvisor!

https://www.tripadvisor.com.gr/Hotel_Review-g294472-d2288931-Reviews-Hedonist_Hostel_Belgrade-Belgrade.html

http://www.hedonisthostelbelgrade.com/

Αποχαιρετήσαμε και ευχαριστήσαμε τον οδηγό ενώ ο οικοδεσπότης του hostel μας υποδέχτηκε ένθερμα. Δώσαμε τα στοιχεία μας και μας πήγε στο δωμάτιο. Τώρα γιατί εγώ νόμιζα πως θα έχουμε δικό μας δωμάτιο δεν ξέρω.. Έτσι ζήσαμε την εμπειρία της κουκέτας και του ύπνου μαζί με άλλους! Δεν ήταν και κάτι τραγικό, λίγο στην αρχή κοιταχτήκαμε μόνο. Ευτυχώς ήταν δωμάτιο με μόνο 4 κουκέτες. Οι δύο δικές μας, ήδη μια κοπέλα κοιμόταν και ένας αυστραλός ήρθε και ξάπλωσε λίγο μετά. Εγώ ξάπλωσα αγκαλιά με τον μικρό σάκο που είχε πορτοφόλια και φωτογραφικές μηχανές Το wifi άψογο μας έκανε παρέα μέχρι να μας πάρει ο ύπνος και σ’ αυτό βοήθησε και η δυνατή βροχή.

Κοιμηθήκαμε ωραιότατα και ξυπνήσαμε σούπερ ανανεωμένοι και χαρούμενοι. Ο ήλιος εμφανίστηκε και στην κοινή τουαλέτα καλημερίσαμε τους υπόλοιπους ένοικους Πληρώσαμε στην γλυκιά ρεσεψιονίστ που πέταξε τη σκούφια της όταν της είπαμε πως είμαστε Έλληνες, ευχαριστήσαμε για τη φιλοξενία και αποχωρήσαμε. Να πω πως τα 32€ τελικά δεν ήταν και τόσο φτηνά αν αναλογιστούμε πως μείναμε σε χόστελ ενώ η κανονική μας διαμονή θα ήταν σε δικό μας διαμέρισμα με 20€.

Ο Rose μόλις ξύπνησε

Η είσοδος του hostel

Από τη οδό Simina 7 που ήταν το χόστελ έπρεπε να πάμε στην οδό Balkanska 48 που ήταν το διαμέρισμα μας. Η απόσταση ήταν κάνα 25λεπτο αλλά το πήραμε ποδαράτο. Αναγνωρίσαμε κάποια σημεία και δρόμους που περπατήσαμε 3,5 χρόνια πριν και ήταν πολλή οικεία η πόλη. Περάσαμε μάλιστα και από το διαμέρισμα που είχαμε μείνει το 2013 στην οδό dobracina. Κοντοσταθήκαμε στην κεντρική πλατεία

Trg Republike πριν κατηφορίσουμε προς την Balkanska.

Είναι ωραίο όταν επιστρέφεις σε έναν τόπο μετά από κάποια χρόνια. Ακόμα κι αν το Βελιγράδι είναι πολύ χαμηλά στη λίστα μου χάρηκα που το ξαναείδα. Από την άλλη όμως χάνεται η περιέργεια και η μαγεία της πρώτης φοράς. Δεν υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης και του καινούριου. Γι’ αυτό και η μέρα μας στο Βελιγράδι ήταν χαλαρή. Κινηθήκαμε σε κεντρικά σημεία, είδαμε τα ίδια με το 2013 με έξτρα 2-3 διαφορετικά μέρη. Δεν θα αναλύσω λοιπόν εκτενώς το Βελιγράδι. Έχω γράψει άλλωστε λεπτομερέστατη ιστορία 3,5 χρόνια πριν. Φωτογραφικά όμως το Βελιγραδάκι δεν το άφησα παραπονεμένο οπότε θα σας το δείξω!

Η ώρα είχε πάει 10 και είχαμε ραντεβού έξω από το κατάλυμα με την Jovana. Με την Jovana συνομιλούσαμε μέσω viber. Είναι μια πρόσχαρη ευγενέστατη κοπέλα και συζητούσαμε τα της άφιξης μας και λεπτομέρειες για το κατάλυμα. Λίγες μέρες πριν όμως με ενημέρωσε με λύπη πως το διαμέρισμα που κλείσαμε έχει πρόβλημα στα υδραυλικά και δεν μπορεί να μας το δώσει. Τσατίστηκα γιατί ήταν εξαιρετικό και με 31 ευρώ τη βραδιά. https://www.booking.com/hotel/rs/downtown-apartments-beograd.el.html

Μου πρότεινε ένα άλλο διαμέρισμα στην ίδια όμως οικοδομή. Μου είπε πως είναι ενός φίλου της και θα μας το δώσει 20€ ενώ η κανονική τιμή είναι 30€. Μου έστειλε φωτό και της είχα πει ξεκάθαρα πως δεν έχει καμία σχέση με το δικό της αλλά τέλος πάντων το δεχόμαστε. Ζήτησε χίλια συγνώμη και αισθάνθηκε πολύ άσχημα αλλά φαντάζομαι το ξεπέρασε!
Και από κοντά ζήτησε συγνώμη για την αναστάτωση αλλά ένοιωσε καλύτερα όταν της είπα πως από κοντά το διαμέρισμα ήταν πολύ καλύτερο απ’ ότι στις φωτογραφίες. Πράγματι από τις φωτό φαινόταν μίζερο και τρύπα. Τελικά ήταν ένα μικρό εργένικο γλυκό και λειτουργικό διαμέρισμα. Υπερ αρκετό για μια διανυκτέρευση. Την Τζοβάνα δεν την ξαναείδαμε. Το κλειδί θα το αφήναμε στο κουτί στην είσοδο της πολυκατοικίας

Η θέα από τα παράθυρα δεν ήταν αυτό που λέμε όμορφη, αλλά ήταν Βαλκανική σαν σκηνικό ταινίας!

Ο καιρός ήταν ανάμεσα στα σύννεφα τη βροχή και τον ήλιο, και η θερμοκρασία γύρω στους 24 βαθμούς. Κινηθήκαμε σε κεντρικούς και γνώριμους δρόμους όπως η Nemanjina και η Kneza Milosa.

Επί τη ευκαιρία πήγαμε και μέχρι τα γραφεία της Gea tours στην Kneza Milosa 65. Ωραία γραφεία με πολλούς υπαλλήλους. Ζητήσαμε απόδειξη για την διαδρομή Θεσσαλονίκη – Βελιγράδι με επιστροφή που πληρώσαμε και απ’ ότι κατάλαβα δεν είναι κάτι που συνηθίζεται ούτε και απαραίτητο. Άλλωστε δεν ήταν κανονική απόδειξη αλλά μια χειρόγραφή απόδειξη πληρωμής. Τους ρωτήσαμε τι ώρα είναι η αυριανή αναχώρηση για Σαράγεβο και φυσικά δεν μας είπαν. Ε να μη μιλήσουμε πάλι στα τηλέφωνα? Μας είπε λοιπόν ο υπάλληλος πως μέσα στη μέρα κατά τις 5 το απόγευμα θα μας πάρουν τηλέφωνο να μας πουν.

Λίγο μετά το κτίριο του Beogradjanka είναι η μικρή πλατεία Cvetni trg η οποία έχει αρκετά καφέ στη σειρά. Έτσι κάναμε στάση κι εμείς για ένα καφεδάκι με λιγότερα από 1,70€.

Ακολουθώντας την κεντρική Kralja Milana, φτάσαμε στον κυκλικό κόμβο της πλατείας Trg Slavija και κατευθυνθήκαμε προς τον καθεδρικό ναό του Αγίου Σάββα.

Τον Ναός του Αγίου Σάββα το 2013 τον είχαμε δει μόνο βράδυ όταν είχαμε πάει για την ανάσταση. Έτσι ήταν ευκαιρία για μια πρωινή επίσκεψη υπό το φως του ήλιου. Το περιποιημένο πάρκο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εκκλησίας και μαζί με το σιντριβάνι το καθιστούν από τα πιο όμορφα και σημαντικά αξιοθέατα του Βελιγραδίου. Είναι από τις μεγαλύτερες εκκλησίες στον κόσμο και μπορεί εξωτερικά να έχει ολοκληρωθεί από το 2009, ωστόσο, οι εργασίες για την εσωτερική διακόσμηση της εκκλησίας είναι ακόμα σε εξέλιξη.

Για κάτι διαφορετικό, στη συνέχεια πήγαμε μέχρι το Topcider park. Ήταν βέβαια λίγο μπελάς η εύρεση της στάσης του τραμ 3 και χρειάστηκε να περπατήσουμε αρκετά από τον Αγιο Σάββα μέχρι τον σταθμό Mostar που περνάει το τραμ 3. Στοπ κάναμε στην στάση Ζeleznicka stanica Topcider. Εκεί είναι ο σταθμός τρένων Topcider. Όταν αμέριμνος τον έβγαλα φωτογραφία, από τον σταθμό βγήκε μία και μου έκανε νεύμα πως απαγορεύεται! Εγώ τη δουλειά μου την είχα κάνει πάντως!

Το πάρκο Topcider είναι μεγάλης έκτασης οπότε είδαμε ένα μικρό μέρος του. Τριγυρίσαμε ολομόναχοι ανάμεσα στα ψηλά δέντρα, χαλαρώσαμε και φάγαμε στα παγκάκια, κάναμε βόλτα στους κήπους και αποχωρήσαμε με το τραμ 3 από τη στάση Topciderski park.

Κατεβήκαμε στη στάση Glavna zeleznicka stanica στον κεντρικό σταθμό τρένων όπου πολύ κοντά ήταν το διαμέρισμα μας. Μου έκανε εντύπωση μια μεγάλη αφίσα έξω από τον σταθμό που απεικονίζει το Belgrade Waterfront. Ένα τεράστιο έργο ανάπτυξης με στόχο τη βελτίωση του αστικού τοπίου και της οικονομίας του Βελιγραδίου με την αναζωογόνηση ενός παραμελημένου τμήματος γης στη δεξιά όχθη του ποταμού Σάβα. Ένα έργο μεταξύ της σερβικής κυβέρνησης και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων που περιλαμβάνει γραφεία και πολυτελή διαμερίσματα, πάρκα, ξενοδοχεία πέντε αστέρων, εμπορικά κέντρα και ουρανοξύστες. Το Βελιγράδι αλλάζει λοιπόν! https://www.belgradewaterfront.com/en/eagle-hills-belgrade/

Ακολούθησε μια ανάπαυλα στο διαμέρισμα και ξαναβγήκαμε λίγο αργότερα στην καλύτερη ώρα του απογεύματος. Αυτή τη φορά μέσω της οδού Karadordeva πήγαμε στην γέφυρα Brankov και ατενίσαμε τη θέα του ποταμού και της πόλης όπως κάναμε λίγα χρόνια πριν.

Το στενάκι Fruskogorska

Ένα φρούριο Kalemegdan, το Νο1 αξιοθέατρο του Βελιγραδίου επιβαλλόταν! 3,5 χρόνια πριν το είχαμε γυρίσει ένα ζεστό ηλιόλουστο πρωί. Αυτή τη φορά θα το απολαμβάναμε στο σούρουπο με μια ωραία φθινοπωρινή ψύχρα. Η θέα όμορφη και ειδυλλιακή εκείνη την ώρα και η βόλτα στα διάφορα σημεία του Kalemegdan χαλαρή και ενδιαφέρουσα.

Όσο περνούσε η ώρα το τοπίο γινόταν ακόμα πιο όμορφο στο δειλινό και ο Δούναβης μαζί με τον αδερφό του τον Σάβα χάρμα οφθαλμών!

Η ώρα είχε πάει 7 και ακόμα δεν είχαμε δεχτεί τηλεφώνημα από την Gea tours ενώ μας είπαν πως μέχρι τις 5 θα τηλεφωνούσαν. Λίγο μετά χτυπάει το τηλέφωνο. Ο εξαιρετικός διάλογος και η συνεννόηση για την αυριανή μέρα ανάμεσα στον Rose και την υπάλληλο της Gea ήταν η εξής:
G-Hello
R-Hello
G-Hello
R-Yes Hello
G- Do you hear me? Hello
R-Nαι Hello το ‘παμε αυτό!
G- what? Τomorrow the driver will call you after 8:00
R- ok
G- ok?
R- ok!!!
Άντε να σαι σίγουρος μετά για την ώρα αναχώρησης

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα φωταγωγημένα τείχη και τις πύλες του φρούριου Kalemegdan

Είχε βραδιάσει και διασχίσαμε τον πεζόδρομο της Kneza Mihaila

Στην αναζήτηση μας για εστιατόριο χωρίς σκέψη μπήκαμε στο Klub Taverna στην ZMAJ JOVINA 9. Γραφικό και ζεστό και ταυτόχρονα τουριστικό. Καταβροχθήσαμε τις πλεσκαβίτσες μας με τις μπύρες μας και σκάσαμε. Η μουσική υπόκρουση κατ’ εξοχήν σκυλέ καψουροτράγουδα made in Greece! Ότι πιο παλιό και τριτοτέταρτο το έβαλαν. Για πόση ώρα ακούγαμε Βασίλη Καρρά. Και Άντζυ Σαμίου? Πόσο να αντέξουμε οι άνθρωποι. Δεν τα ακούμε στην Ελλάδα, θα τα ακούσουμε στο Βελιγράδι? Οκ μας αγαπάνε οι Σέρβοι όμως έλεος. Φυσικά γρήγορα καταλάβαμε πως το αφεντικό έχει ελληνική καταγωγή. Εμ έτσι εξηγείται! Αλλά ανανεώστε τη λίστα ρε παιδιά. Πάνω στην Ελένη Καρουσάκη τα νεύρα χτύπησαν κόκκινο και φύγαμε τάχιστα. Τουλάχιστον φύγαμε χορτάτοι!

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το δωμάτιο αφού κάναμε στάση για ένα γλυκό σε μια Pekara. Από Pekara άλλο τίποτα σε Βελιγράδι και όλη τη Βοσνία. Τα αρτοποιεία δηλαδή Pekara είναι μια καλή και πάμφθηνη επιλογή για σνακ αλμυρά και γλυκά.

Εν αναμονή λοιπόν της αυριανής μέρας για την πραγματική έναρξη του ταξιδιού και του κυρίως μενού που ήταν το Σαράγεβο.

 

[giannoula]

Όπως πάντα θεούλης!! Πού το ξετρύπωσες αυτό το πρακτορείο βρε άτιμε;;; δεν ξέρεις πόσο με βοηθάς μ'αυτό!! Χρόνια την ψάχνω την περιοχή αλλά ποτέ δε βρήκα κάτι από Θεσσαλονίκη!!!! Go onnnn!!!!!

 

[giannismits]

Όπως πάντα θεούλης!! Πού το ξετρύπωσες αυτό το πρακτορείο βρε άτιμε;;; δεν ξέρεις πόσο με βοηθάς μ'αυτό!! Χρόνια την ψάχνω την περιοχή αλλά ποτέ δε βρήκα κάτι από Θεσσαλονίκη!!!! Go onnnn!!!!!

Ευχαριστώ πολύ κορίτσι
Δεν ήταν δύσκολο να την ανακαλύψω. Είναι γνωστή στα φόρουμς απ' ότι είδα και δραστηριοποιείται χρόνια. Εγώ σκέφτομαι με τον ίδιο τρόπο να πάω Ζάγκρεμπ κάποια στιγμή. Το καλό είναι πως έχει δρομολόγιο και από/προς Θεσσαλονίκη. Αν και νομίζω η μετάβαση στο Βελιγράδι είναι το εύκολο της υπόθεσης αφού πολλές εταιρείες λεωφορείων υπάρχουν εδώ. Απλά το καλό είναι πως είναι πιο γρήγορα τα mini bus.

 

[giannismits]

Ταξίδι ατελείωτο και Dobrodosli u Sarajevo!

Η ανυπομονησία μας για το ταξίδι, μας έκανε να χορτάσουμε ύπνο και να ξυπνήσουμε νωρίτερα. Με την άνεση μας ετοιμαστήκαμε και εφόσον μας είπαν κατά τις 8 θα πάρει τηλέφωνο ο οδηγός δεν περιμέναμε στο δωμάτιο αλλά κατεβήκαμε, αφήσαμε το κλειδί του σπιτιού στο κουτί της Τζοβάνα και βγήκαμε από την πολυκατοικία. Μέγα λάθος.

Γιατί τέτοια βιασύνη ακόμα δεν το έχω καταλάβει. Αντί να περιμένουμε χαλαροί και άνετοι στους καναπέδες μας, περιμέναμε σαν τους χαζούς μέσα στην ψύχρα. Από τις 07:50 περιμέναμε κάτω στην τσίτα μέχρι να χτυπήσει το κινητό. Φάγαμε από τη διπλανή Πεσκάρα. Ξαναφάγαμε κι ακόμα ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Στις 8:35 παίρνουμε τηλέφωνο την Gea. Κάντε λίγη υπομονή μας είπαν και ο οδηγός είναι ήδη στο δρόμο και φορτώνει τα άτομα. Άντε να δούμε. Πάει 9:10 κι ακόμα τίποτα. Ξανά μανά τηλέφωνο. Ακόμα περιμένουμε τι συμβαίνει? Και πάλι ο υπάλληλος μας είπε να κάνουμε υπομονή γιατί ο μέσος χρόνος για να παραλάβει το βανάκι τον κάθε επιβάτη είναι 15 λεπτά, και ελάχιστα λεπτά πριν φτάσει στη διεύθυνσή μας θα μας πάρει τηλέφωνο. Αμήν και πότε.

Τελικά το βανάκι έφτασε στις 10:05! Φορτώνουμε και φύγαμε! Αυτή τη φορά ο οδηγός μεγάλος, ένας άλλος μεγάλος κύριος, τρείς γυναίκες θείες, και ένας νεαρός όλοι Σέρβοι ή Βόσνιοι. Μόνο μία κοπέλα ξένη κι εμείς. Και το παρεάκι δεν έδεσε πολύ!

Γρήγορα συνειδητοποίησα πως στο Σαράγεβο θα φτάσουμε αργά το απόγευμα, πράγμα που με δυσαρέστησε γιατί ουσιαστικά η μέρα θα ήταν λειψή και δεν θα προλαβαίναμε να κάνουμε πολλά την πρώτη μέρα. Νόμιζα πως η διαδρομή από το Βελιγράδι ως το Σαράγεβο θα είναι κάπου στις 5,30 ώρες και βέβαια πίστευα πως θα ξεκινούσαμε πολύ νωρίτερα από τις 10. Ο καιρός ήταν μουντός και βροχερός. Ο δρόμος επαρχιακός και σε νορμάλ κατάσταση.

Μετά από 3 ώρες φτάσαμε στο Mali Zvornik στα σύνορα με τη Βοσνία.

Η καθυστέρηση στα σύνορα ήταν μικρή και επιτέλους μπήκαμε Βοσνία Ερζεγοβίνη! Μέχρι στιγμής οι ώρες είχαν περάσει σχετικά εύκολα και ο δρόμος ήταν καλός. Κάναμε δύο στάσεις αλλά τα τελευταία περίπου 100 χιλιόμετρα ήταν ατελείωτα.

Μόνο στροφές και σε όλη τη διαδρομή είχα κλειστά τα μάτια γιατί ζαλιζόμουν. Η ατελείωτη συνολική διαδρομή κράτησε γύρω στις 7,5 ώρες! Και είχαμε κι από πάνω τον μπελά, να αφήνει ο οδηγός τον καθένα στο σημείο που ήθελε κι εμείς πάλι ήμασταν οι τελευταίοι. Πήραμε όμως τις πρώτες εικόνες της πόλης και σιγά σιγά άρχισα να αναγνωρίζω κτίρια και δρόμους που είχα δει στο ίντερνετ.

Μέσα στο ψιλόβροχο φτάσαμε επιτέλους στην κεντρική πλατεία της Bascarsija (παλιά πόλη). Ένοιωθα περίεργα και οι πρώτες εικόνες ήταν χλωμές! Ίσως η πολυκοσμία, το σούρουπο, ο μουντός καιρός, οι μιναρέδες που πετάγονταν από παντού μας έκαναν να νοιώσουμε λες και φτάσαμε σε μια επαρχιακή πόλη στα βάθη της Τουρκίας!

Το ξενοδοχείο μας https://www.booking.com/hotel/ba/yildiz.el.html το εντοπίσαμε εύκολα στο στενάκι Tahcica sokak 4.

Ακολούθησε η ωραιότερη υποδοχή που έχουμε ζήσει! Στην ρεσεψιόν δύο μίζερες κακομούτσουνες μουσουλμάνες. Η μία τυπική σημειώνει τα στοιχεία μας. Η άλλη ξαφνικά με χαρά, περιμένοντας να πάρει θετική απάντηση μας ρωτάει ''είστε Γερμανοί''? και μας το λέει στα γερμανικά μάλιστα. Νο, we are Greeks της απαντάμε όμορφα κι ωραία. Στη στιγμή απροκάλυπτα ξινίζει την απαίσια φάτσα της και κάνει έναν μορφασμό του τύπου ''απεχθάνομαι τους Έλληνες''! Της απαντάω στα ελληνικά ''α δεν σ’ αρέσουν οι Έλληνες ε!'' Της λέει ο Rose πάλι στα ελληνικά ''ξεφτίλα η αντίδραση σου''! Η σκηνή ήταν σουρεαλιστική με μας αποσβολωμένους και σοκαρισμένους. Τι να της απαντήσεις που ούτε καλά αγγλικά ήξεραν. Τόσο αντιεπαγγελματική συμπεριφορά δεν είχαμε ξαναδεί. Και άντε δεν μας χωνεύεις. Πρέπει να το δείξεις? Λεφτά θα σου δώσουμε. Τι ελεεινή ρατσιστική συμπεριφορά ήταν αυτή!

Δεν θέλαμε να μας χαλάσει αυτό το γεγονός αλλά μας σύγχυσε πάρα πολύ. Το δωμάτιο ήταν οκ αλλά κρύο χωρίς κλιματιστικό και με νεκρά καλοριφέρ. Δεν κοιτάνε να βελτιώσουν τις παροχές, ξινίζονται και με τους Έλληνες πελάτες. Αλλά δεν μπορώ να ΄πω, το δωμάτιο είχε ανεμιστήρα!

Από μια ξεκάρφωτη πόρτα στον διάδρομο του ξενοδοχείου

Ταχτοποιηθήκαμε, σενιαριστήκαμε και βγήκαμε για την πρώτη επαφή μας με το Σαράγιεβο. Ψιλόβροχο, σκοτεινιά, καπνός από τις καμινάδες, ο ιμάμης να καλεί για προσευχή, και μια μελαγχολία να πλανάται στον αέρα! Ήδη οι πρώτες εικόνες μας έδειξαν σε πόσο διαφορετική πρωτεύουσα βρισκόμασταν και μας πήρε λίγα λεπτά να συνηθίσουμε αυτή τη διαφορετικότητα. Γρήγορα διαπιστώσαμε πως αυτή η μελαγχολία και περίεργη ατμόσφαιρα, ταίριαζε με την πόλη και μας γοήτευσε.

Το ιστορικό κέντρο η Bascarsija χτίστηκε τον 15ο αιώνα και είναι το δημοφιλέστερο σημείο για τους επισκέπτες καθώς περιλαμβάνει τα σημαντικότερα αξιοθέατα και είναι το πιο ζωντανό κομμάτι της πόλης. Το πρώτο χαρακτηριστικό αξιοθέατο που αντικρίσαμε ήταν το Sebilj, η οθωμανικού τύπου ξύλινη κρήνη στην πλατεία περιστεριών.

Το Σαράγιεβο είναι χτισμένο σε κοιλάδα, ανάμεσα στις Δειναρικές Άλπεις. Η πόλη περιβάλλεται από δασώδεις λόφους και πέντε μεγάλα βουνά και τα σπίτια στα προάστια τριγύρω είναι σκαρφαλωμένα στις πλαγιές των λόφων. Σαν πέφτει η νύχτα τα φώτα από αυτές τις περιοχές ψηλά μοιάζουν με αστέρια στον ουρανό!

Από την κεντρική πλατεία γρήγορα Βγήκαμε στον ποταμό Miljacka. Το πρώτο που αντικρίσαμε καμαρωτό και ολοκαίνουριο ήταν το εντυπωσιακό ρετουσαρισμένο Δημαρχείο (Vijecnica).

Το Δημαρχείο είναι ένα εξαιρετικό δείγμα της Αυστρο-ουγγρικής περιόδου στο Σεράγεβο σχεδιασμένο το 1891. Αυτό που θαυμάζουμε όμως σήμερα είναι αποτέλεσμα μιας εκτεταμένης δομικής επισκευής που κράτησε σχεδόν 20 χρόνια αφού το 1992 ειδικά το εσωτερικό του είχε καταστραφεί ολοκληρωτικά από τους βομβαρδισμούς. Η ανοικοδόμηση και η διαδικασία της αποκατάστασης έγινε σε 4 στάδια και στις 9 Μαΐου 2014 το εθνικό αυτό μνημείο άνοιξε ξανά για το κοινό. Το κτίριο είναι πραγματικά εντυπωσιακό και στεναχωρήθηκα που δεν επισκεφτήκαμε το εσωτερικό του για να θαυμάσουμε την ανακατασκευασμένη βιβλιοθήκη και τον μουσειακό χώρο. Το άφησα για το τέλος και όπως πάντα δεν πρόλαβα ή το αμέλησα.

Απέναντι από το Δημαρχείο, η πέτρινη γέφυρα Seher-Cehajina που είχε χτιστεί κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας.

Απέναντι η γειτονιά Veliki Alifakovac

Η ανηφόρα δεν μας τρόμαξε κι έτσι λίγο αγκομαχώντας την ανεβήκαμε για να φτάσουμε στο μουσουλμανικό νεκροταφείο Alifakovac.

Ο συννεφιασμένος ουρανός σε συνδυασμό με τους τάφους και την πόλη background μας χάρισε ένα ιδιαίτερο και όμορφο πανόραμα. Μου φαίνεται πρέπει να προσέξω αυτή την τελευταία μου τρέλα με τα νεκροταφεία!

Στη συνέχεια είχαμε μια πιο στενή επαφή με τον ποταμό Miljacka με μια πολύ ωραία βόλτα κατά μήκος του. Και στις δύο όχθες του έχει ενδιαφέροντα κτίρια της Αυστρο-Ουγγρικής περιόδου, πάρκα, Τζαμιά και βέβαια τις 13 γέφυρες που συνδέουν τις δύο όχθες. Περπατήσαμε κυρίως στην δεξιά όχθη Obala Kulina bana τον δρόμο που περνάει και το τραμ του Σεράγεβου. Πόσο του πάει όμως ο μουντός καιρός!

Η Latinska cuprija (Λατινική γέφυρα) πάνω από τον ποταμό Miljacka είναι από τις πιο εμβληματικές της πόλης αφού εκτός του ότι είναι η παλαιότερη γέφυρα του ποταμού, είναι η πιο διάσημη αφού στο βόρειο άκρο της δολοφόνησαν τον διάδοχο του Αυστρο-ουγγρικού θρόνου, αρχιδούκα Φραγκίσκο Φερδινάνδο (Franz Ferdinand) της Αυστρίας και της συζύγου του. Το περιστατικό αυτό, που είναι γνωστό ως η δολοφονία του Σεράγεβου, οδήγησε στην έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου! Στο σημείο βρίσκεται το Μουσείο Sarajevo 1878 – 1918, αφιερωμένο στην πόλη του Σεράγεβο κατά τη διάρκεια της Αυστρο-ουγγρικής περιόδου.

Τα εντυπωσιακά μέγαρα δίνουν μια αίσθηση Βιέννης, όμως το μάτι κάπου μπερδεύεται σαν αντικρίζει μουσουλμανικά τεμένη και κτίρια σοσιαλιστικού τύπου, όμως αυτή είναι και η μαγεία αυτής της πόλης.

Από τα πιο εντυπωσιακά κτίρια και σύμβολα της Βοσνιακής πρωτεύουσας είναι η Ακαδημία των Καλών Τεχνών, ένα υπέροχο κτίριο στις όχθες του Miljacka. Το κτίριο χτίστηκε το 1899 και λειτούργησε ως Ευαγγελική εκκλησία για πολλές δεκαετίες. Ο δρόμος Obala Maka Dizdara που βρίσκεται η Ακαδημία, συνδέεται με την απέναντι όχθη και την κεντρική Obala Kulina Bana με την ολοκαίνουρια πεζογέφυρα ''σπεύδε βραδέως''! Είναι μια σύγχρονη γέφυρα η οποία φωτίζεται με φωτισμό LED!

Αφήσαμε προς το παρόν το ποτάμι και μπήκαμε στο εσωτερικό της πόλης ξεκινώντας από την κεντρική λεωφόρο Marsala Tita ακολουθώντας τον κατευθυνθήκαμε στην παλιά πόλη.

Στο τέλος της Marsala Tita ξεκινούν δύο δρόμοι, οι Mula Mustafe Baseskije και Ferhadija. Στην διασταύρωση, μπροστά από ένα κτίριο βρίσκεται η αιώνια φλόγα (Vjecna Vatra).

Η φλόγα που δεν σβήνει ποτέ, είναι αφιερωμένη σε όσους απελευθέρωσαν το Σεράγεβο κατά τη διάρκεια του β ' Παγκοσμίου Πολέμου και βρίσκεται εκεί από τις 6 Απριλίου 1946. Ένα απλό αλλά όμορφο μνημείο που προσφέρει και ζεστασιά σε όσους κρυώνουν αλλά είναι και το μέρος συνάντησης και ραντεβού των κατοίκων.

Συνεχίσαμε την βόλτα μας κατά μήκος της Ferhadija. Εδώ είμαστε στο ''δυτικό'' Σεράγεβο, σε έναν από τους πιο δημοφιλείς και ωραίους δρόμους της πόλης που τα περισσότερα κτίρια ανεγέρθηκαν στην περίοδο της Αυστρο-ουγγρικής κυριαρχίας. Το σύγχρονο κομμάτι του Σεράγεβου μπορεί να ήταν κάτι που έχουμε ξαναδεί, σίγουρα όμως μας έκανε να νοιώσουμε οικεία. Μοντέρνες βιτρίνες, κόσμος, σύγχρονα καφέ και ο ουρανοξύστης Vakuf, ο παλαιότερος στο Σαράγεβο χτισμένος το 1947.

Το μεγαλύτερο μέρος του κτιρίου καταλαμβάνει το Hecco Deluxe Hotel. Στον 10ο όροφο είναι το εστιατόριο το οποίο μπορεί να επισκεφθεί κανείς ακόμη και αν δεν είναι πελάτης του ξενοδοχείου, και προσφέρει μια εξαιρετική πανοραμική θέα της πόλης κατά τη διάρκεια της ημέρας ή τη νύχτα. Το είχα στα υπόψιν αλλά τον προσπεράσαμε.

Gradska trznica, η κλειστή αγορά της πόλης

Στην πλατεία Trg Fra Grge Martica, ο Καθεδρικός Ναός της Ιερής Καρδιάς του Ιησού (Katedrala Srca Isusova) του 1889 και απέναντι η πεζοδρομημένη Strosmajerova που θεωρείται ένας από τους ωραιότερους δρόμους του Σεράγεβο.

Στο τέλος της οδού Ferhadija, είχαμε φτάσει στο ''Σεράγεβο συνάντηση των πολιτισμών''. Ένα μήνυμα στον πεζόδρομο που θέλει να υπενθυμίσει τους δύο κυρίαρχους πολιτισμούς που διαμόρφωσαν το Σεράγεβο. Μια πόλη που ενώνει Ανατολή και Δύση, της Οθωμανικής και της Ισλαμικής Ανατολής με τη Δύση της Αυστρο-Ουγγρίας και του Χριστιανισμού. Με ένα βήμα, βρεθήκαμε από τον ένα πολιτισμό στον άλλο!

Όμως αυτή είναι και η γοητεία αυτής της τόσο διαφορετικής πόλης. Έτσι από την Ferhadija μπήκαμε στην οδό Saraci, τον πιο κεντρικό δρόμο της παλιάς συνοικίας Bascarsija. Περισσότερα από 200 καταστήματα και σημαντικά κτίρια χτίστηκαν μεταξύ 1521 και 1541 από τον ευεργέτη και ιδρυτή του Σαράγεβο Gazi Husrev Bey. Μέχρι τα τέλη του 16ου αιώνα και αρχές του 17ου, κατά τη διάρκεια της χρυσής εποχής, η συνοικία Bascarsija ήταν όχι μόνο το οικονομικό κέντρο του Σαράγεβο, αλλά και ο μεγαλύτερος εμπορικός κόμβος στα Βαλκάνια, με περίπου 12.000 καταστήματα.

Gazi Husrev Bey's Bezistan

Τα άπειρα μαγαζάκια εκθέτουν την πραμάτια τους με παραδοσιακά χειροποίητα προϊόντα και μας δείχνει πως η βιοτεχνία συνεχίζει να επιβιώνει στο Σεράγεβο και οι τεχνίτες εξακολουθούν και φτιάχνουν αντικείμενα, όπως έκαναν αιώνες πριν. Χόρτασε το μάτι μας μπακίρια και παντός είδους αντικείμενα. Είχε αρκετό κόσμο που βολτάριζε ενώ κάποια στενάκια ήταν πιο έρημα. Άλλωστε τα περισσότερα καταστήματα κλείνουν από μια ώρα και μετά. Παρατήρησα πάντως πως είχε αρκετούς τουρίστες πράγμα που μου προκάλεσε έκπληξη αφού δεν το περίμενα.

Εκτός από τα παραδοσιακά καταστήματα, η παλιά συνοικία είναι γεμάτη και από κρυμμένες αυλές με καφέ, ναργιλεδάδικα και φυσικά αμέτρητα φαγάδικα και είχε έρθει η ώρα να εντρυφήσουμε στην Βοσνιακή κουζίνα και να πλακωθούμε στα κρέατα! Έτσι χωρίς ψάξιμο στο στενό Gazi Husrev-begova 44 εντοπίσαμε την ταβέρνα Galatasaray και μπήκαμε αμέσως. Μας καλησπέρισε ο ιδιοκτήτης που όμως καθόταν με την παρέα του και έτρωγε. Το μαγαζί παραδοσιακό ανατολίτικο και φορτωμένο όπως μου αρέσει και θαμώνες ήταν μόνο Βόσνιοι . Η σερβιτόρα δεν ήξερε αγγλικά αλλά μια χαρά συνεννόηση έγινε. Εν ολίγοις ντερλικώσαμε το παραδοσιακό τσεβάπι (cevapi) που είναι μπιφτεκάκια μέσα σε ένα αφράτο ψωμάκι και ένα πιάτο με ποικιλία κρεάτων μαζί με μπύρες. Το κλίμα ήταν φιλικό και ευτυχώς μετρίασε την κάκιστη συμπεριφορά στο ξενοδοχείο (τι τις θυμήθηκα τις καρακάξες). Η κρεατοφαγία ήταν απόλαυση ειδικά εκείνη τη στιγμή που πεινούσαμε σαν λυσσασμένοι!

Αν και το ταξίδι λίγες ώρες πριν ήταν πολύωρο και κουραστικό, δεν νοιώσαμε καθόλου κουρασμένοι. Μετά το γεύμα πήραμε κι άλλες δυνάμεις οπότε υπήρχε όρεξη για περπάτημα! Η θερμοκρασία είχε πέσει κάτω από τους 10 βαθμούς αλλά ο καιρός είχε φτιάξει. Η έναρξη του δεύτερου γύρου της βόλτας έγινε και πάλι από την πλατεία περιστεριών.

Από τη στάση του τραμ πήραμε το 3 και κατεβήκαμε στην τύχη στη στάση Tehnicka skola στην λεωφόρο Zmaja od Bosne. Τα περισσότερα πολυώροφα κτίρια και οι πρεσβείες βρίσκονται σ’ αυτή την περιοχή.

Χαλαρός εγώ φωτογραφίζω τον ουρανοξύστη Avaz. Ένας ένοπλος φρουρός με σταματάει και μου λέει πως απαγορεύεται! Όχι φυσικά να φωτογραφίσω τον πύργο Avaz, αλλά την Αμερικανική Πρεσβεία που βρίσκεται στη διασταύρωση. Συγνώμη δεν το ήξερα και συνεχίζουμε. Περπατάμε κατά μήκος του δρόμου Halida Kajtaza, προσπερνάμε την πρεσβεία και ξανά φωτογραφίζω τον πύργο Avaz. Και πάλι άλλος φρουρός μου κάνει παρατήρηση. Ποιος είμαι και τι κάνω. Ρε παιδιά ηρεμήστε δεν φωτογραφίζω τη Πρεσβεία αλλά τον πύργο, έλεος! Καλά αυτά τα είπα στον Rose όχι στον φρουρό! Οφείλω να πω βέβαια πως οι παρατηρήσεις έγιναν με ευγενικό τρόπο και όχι αυταρχικά.

Το Εθνικό Μουσείο της Βοσνίας Ερζεγοβίνης και αριστερά το Κοινοβούλιο

Στον κήπο του Εθνικού Μουσείο βρίσκονται οι Stecci, οι πέτρινες επιτύμβιες στήλες της οθωμανικής περιόδου, αριστουργήματα της μεσαιωνικής τέχνης. Υπάρχουν περίπου 60.000 stecci σε ολόκληρη τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη και οι πιο διάσημες είναι αυτές του Εθνικού Μουσείο.

Ακριβώς απέναντι το Hotel Holiday δίδυμοι πύργοι UNITIC

Η πλατεία Trg Karla Parzika στις λεωφόρους Zmaja od Bosne, Marsala Tita και Hiseta. Η διασταύρωση περιβάλλεται από τα πιο μεγάλα και σύγχρονα εμπορικά κέντρα της πόλης ενώ στην άκρη της πλατείας είναι η ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Ιωσήφ (Crkva svetog Josipa).

Τελικά οι λίγες ώρες που είχαμε από την απογευματινή άφιξή μας στο Σαράγιεβο, ήταν αρκετές να δούμε το μεγαλύτερο μέρος του κέντρου της πόλης με το κομμάτι του ποταμού, την παλιά συνοικία αλλά και τις λεωφόρους με τα μεγάλα γυάλινα κτίρια. Το Σαράγιεβο όμως δεν είναι τελικά τόσο μικρή πόλη. Η Λιουμπλιάνα που είχαμε επισκεφτεί λίγους μήνες πριν έχει ένα μικρό συμπαγές ιστορικό κέντρο που σε λίγες ώρες το έχεις γυρίσει. Στο Σαράγιεβο τα σημεία ενδιαφέροντος είναι αρκετά και μη ξεχνάμε και τους λόφους με τις συνοικίες τριγύρω. Αν και η νυχτερινή άποψη των πόλεων και των κτιρίων μου αρέσει πιστεύω πως στο φως της μέρας αποκαλύπτονται καλύτερα όπως και οι πραγματικοί ρυθμοί κάθε πόλης. Έτσι όλα όσα είδαμε αυτή τη νύχτα θα τα βλέπαμε λεπτομερώς την επόμενη μέρα και ακόμα περισσότερα. Ήδη ήμασταν πολύ χαρούμενοι που ήμασταν στο Σεράγεβο, γι’ αυτά που είδαμε και για όσα σπουδαία θα δούμε τις επόμενες μέρες!

Το τελευταίο κομμάτι της βόλτας μας έγινε από την λεωφόρο Hiseta και από την Obala Kulina bana κατά μήκος της όχθης του ποταμού. Η κίνηση είχε μειωθεί αισθητά κι εμείς περάσαμε τις γέφυρες, καθίσαμε στα παγκάκια μπροστά στο ποτάμι και καταλήξαμε στο φωτισμένο λαμπερό Δημαρχείο.

Hiseta

Η γέφυρα Skenderija

Η πεζογέφυρα Skenderija

Η εντυπωσιακή πεζογέφυρα ''σπεύδε βραδέως''

Veliki Alifakovac

Το Δημαρχείο / Vijecnica

Η πρώτη δυνατή γεύση Σαράγιεβο ήταν εξαιρετική. Μπορεί να ήμασταν λίγες ώρες στην πόλη όμως είχαμε συνηθίσει την αύρα της και την ιδιαιτερότητα της. Γοητευτήκαμε και περιμέναμε την αυριανή μέρα πως και πως για να ρουφήξουμε κι άλλες εικόνες και να δούμε ακόμα πιο βαθιά αυτό το διαφορετικό. Επιστρέψαμε στο δωμάτιο και βλέποντας τα email μου είδα ένα μήνυμα από τον Ervin. Συνομιλούσαμε λίγες μέρες πριν και του είπα πως ενδιαφέρομαι για ξενάγηση. Έτσι με ρώτησε αν ισχύει και του είπα οπωσδήποτε ναι! Έτσι δώσαμε ραντεβού στις 9:00 το πρωί στην πλατεία περιστεριών.

Η επόμενη μέρα θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον!