War: Αθήνα vs Θεσσαλονίκη

[Sassenach77]

και 15 Παρθενώνες να είχε δεν θα έκαναν καμιά διαφορά

Και 15 Παρθενώνες να είχε δεν θα είχαν καμία αξία και δεν θα έκανε καμία διαφορά γιατί δεν θα ήταν πολυδιαφημισμένοι. Αν δεν είσαι στη διαφημιστική καμπάνια της πόλης δεν μετράς. Και τα σκουπίδια δεν είναι. Όλα καλά λοιπόν.

 

[tripakias]

Υ.Γ Ο Λευκός Πύργος είναι το γνωστότερο αξιοθέατο της Θεσσαλονίκης, το ότι δεν είναι το ιστορικά ή αισθητικά σημαντικότερο είναι άλλο θέμα. Αν ρωτήσεις 10 άσχετους σε όλη την Ελλάδα ποιο είναι το πρώτο μνημείο που τους έρχεται στο μυαλό για την πόλη αυτή θα είναι η απάντηση κι όχι η μονή Λατόμου με το πράγματι εξαίσιο ψηφιδωτό του Χριστού Εμμανουήλ (χρόνια πολλά στους εορτάζοντας btw).

Φυσικά και ο Λευκός Πύργος είναι το πιο αναγνωρίσιμο αξιοθέατο όμως η πληθώρα των μνημείων από το συνονθύλευμα πολιτισμών που υπάρχει στην πόλη (Μακεδονικός, Ρωμαϊκός, Βυζαντινός, Οθωμανικός, Εβραϊκός, Αρμένικος και Σύγχρονος Ελληνικός και Ευρωπαϊκός) σίγουρα δεν αφήνει αδιάφορο τον τουρίστα και γεμίζει αρκετές μέρες ταξιδιού. Θεωρώ περισσότερες από αυτές που γεμίζουν τα αξιοθέατα της Αθήνας που μπορεί να είναι μεγαλύτερου βεληνεκούς αλλά η συντριπτική τους πλειοψηφία αναφέρονται στον ίδιο πολιτισμό και σε συγκεκριμένη περίοδο. Πόσες μέρες να πηγαίνει να βλέπει ένας άνθρωπος μνημεία του Χρυσού αιώνα;

Παρά τα πολλά μνημεία Ουνέσκο (κυρίως εκκλησίες) που έχει η Θεσσαλονίκη, πιστεύω πως το δυνατό της χαρτί είναι η Νέα Παραλία. Για μένα μία από τις ωραιότερες (ίσως η ωραιότερη) προμενάντ της Ευρώπης και της Μεσογείου.

Κατά τα άλλα τα είπες άψογα στο προηγούμενο εκτενές ποστ σου.

 

[KIKI]

Αν και ήδη στο νήμα Αθήνας vs Επαρχίας εξήγησα γιατί θεωρώ τη Θεσσαλονίκη ιδανική φοιτητούπολη, αλλά προτιμώ παρασάγγας την Αθήνα ως εργαζόμενη, ας κάνω κι εδώ το προσωπικό μου crash test ανάμεσα σε δυο πόλεις που αγάπησα όσο καμία άλλη ως τώρα στη ζωή μου.

Ως σεσημασμένη κοιλιόδουλη foodie, θα ξεκινήσω από το φαγητό: Εύκολη νίκη για τη Θεσσαλονίκη, με αστερίσκους ωστόσο.

Είναι αδιαμφισβήτητη πρωτεύουσα του street food στην Ελλάδα (κι η μπουγάτσα εξάλλου τέτοιο είναι), το οποίο το υποστηρίζω με παρρησία έχοντας κάνει γαστριμαργικές επιδρομές σε φούρνους, ταχυφαγεία και σουβλατζίδικα σε όλες τις πρωτεύουσες - κι όχι μόνο - νομών της ηπειρωτικής χώρας, της Κρήτης και ορισμένων ακόμα νησιών. Το φαγητό στα σπίτια είναι κατά μέσον όρο πιο νόστιμο απ' ό,τι στην πρωτεύουσα, ενώ σημαντική είναι και η διαφορά στη γεύση -αλλά και στην τιμή, αν κι ο πληθωρισμός δεν έχει αφήσει τίποτε αλώβητο -σε οτιδήποτε έχει να κάνει με ταβέρνες, μεζεδοπωλεία και γενικά ελληνική/πολίτικη/μακεδονίτικη κουζίνα. Όχι επειδή δεν έχει καλά χαμηλομεσαίου μπάτζετ μαγαζιά στο λεκανοπέδιο και στην υπόλοιπη Αττική, αλλά επειδή για να τα βρεις θέλει συνήθως αρκετό ψάξιμο και συστάσεις για να μην πέσεις στην πληθώρα μετριότητας που κυριαρχεί. Σε πιο γκουρμέ επιλογές, στο βαθμό που μου επιτρέπει το πορτοφόλι μου να κρίνω, αντικειμενικά οι επιλογές είναι περισσότερες στην Αθήνα, κι ό,τι δοκίμασα πάνω, χωρίς να είναι κακό, δε νομίζω ότι ανταποκρινόταν στα χρήματά του. Εκεί που όντως πάσχει η Θεσσαλονίκη πιστεύω είναι στην έθνικ κουζίνα, χωρίς πλάκα αναλογικά με την πληθυσμό του το Ηράκλειο παίζει να έχει μεγαλύτερη ποικιλία και καλύτερη ποιότητα. Κερδίζει όμως στα σιροπιαστά- ανάμεσά τους και τα τρίγωνα βέβαια, το καζάν ντίπι (μόνο στο Γαλατά Χανίων έχω φάει καλύτερο, δεν έχω πάει Τουρκία όμως να συγκρίνω με το αυθεντικό) και φυσικά το τσουρέκι, όχι τα γνωστά της γνωστής υπερτιμημένης αλυσίδας προφανώς, αλλά κάτι απίστευτου αρώματος και αφρατότητας (sic) σε συνοικιακά πρατήρια που δεν τα πιάνει το μάτι σου.

Καιρός. Ασυζητητί Αθήνα, καμία έκπληξη αφού η Αττική φημίζεται από την αρχαιότητα για το κλίμα της. 10 μήνες οι συνθήκες - με εξαίρεση κάτι πλημμύρες και χιονιάδες των 1-2 ημερών - είναι σχεδόν ιδανικές, μόνο Ιούλιος - Αύγουστος είναι ανυπόφοροι. Τα καλοκαίρια στη Θεσσαλονίκη όμως είναι σχεδόν εξίσου θερμά, ενώ χειμώνα καλοκαίρι η ατμόσφαιρα είναι πιο βαριά, ο δε βαρδάρης περονιάζει τα κόκκαλα, έχω παρατηρήσει ωστόσο ότι οι χειμερινές θερμοκρασίες έχουν κάπως γλυκάνει τα τελευταία χρόνια, μπορεί όμως απλά να έτυχε.

Παραλιακό μέτωπο: Ψήφος στη Νέα Παραλία, κι ας βρωμάει ο Θερμαϊκός. Πάντα λατρεμένη διαδρομή, ειδικά τα βράδια, κλάσεις ανώτερη από όλα τα Νιάρχος και όλη την αθηναϊκή ριβιέρ(αχαχα) μαζί. Η εύκολη πρόσβαση στις παραλίες της Χαλκιδικής δίνει επιπλέον πόντους σε σχέση με τις μέτριες, το πολύ καλούτσικες αττικές παραλίες.

Συγκοινωνία-μετακινήσεις: Άνω Τούμπα - Λιμάνι 45 λεπτά με το αυτοκίνητο πέρσι. Δεν περιγράφω άλλο.

Άνθρωποι: Θα βάλω ισοπαλία, μιας και σε γενικές γραμμές βρίσκω τους Θεσσαλονικείς (αλλά και συνολικά τους βορειοελλαδίτες) πιο φιλικούς και "κιμπάρηδες", από τον μέσο κάτοικο Αθηνών. Όπως έχω ξαναγράψει ωστόσο στο άλλο νήμα, η γκρίνια ξεπερνάει τον ήδη υψηλό ελληνικό μέσο όρο. Ένα από τα στοιχεία που την καθιστούν όμως πιο κουραστική από τη μίρλα στην Αθήνα, στην Πάτρα, το Ηράκλειο ή τη Λάρισα, είναι αυτή η διάχυτη πεποίθηση συνωμοσίας του "αθηναϊκού κράτους" που την αναπαράγουν δυστυχώς και αρκετά ειδησεογραφικά και αθλητικά ΜΜΕ, αλλά ενίοτε και τοπικοί άρχοντες, ακόμα και παράγοντες της κεντρικής εξουσίας, δηλ. σχιζοφρένεια, η οποία όμως σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απολύτως εκ του πονηρού. Στην Αθήνα πάλι μπορεί να είναι περισσότεροι οι σκυθρωποί κι ανάγωγοι συμπολίτες μας, αλλά όπως έγραψε κι η @paefstra νομίζω, είναι πιο εύκολο να φτιάξει κάποιος IRL κι όχι μόνο σε διαδικτυακά echo chamber έναν κύκλο ανθρώπων που του ταιριάζουν.

Διασκέδαση - πολιτισμός: Πολλές επιλογές και στις δύο πόλεις αναλογικά με τον πληθυσμό, ίσως λίγο πιο δύσκολη η ικανοποίηση niche ενδιαφερόντων στη Θεσσαλονίκη, αν και αυτό αλλάζει χρόνο το χρόνο. Το κύριο όμως που λείπει νομίζω από τη Θεσσαλονίκη, είναι μια δική της πολιτιστική ταυτότητα, που να ακτινοβολεί και προς την υπόλοιπη Ελλάδα, πρακτικά όλες οι τάσεις είναι δορυφορικές ή απευθείας εισαγόμενες από την πρωτεύουσα. Εξαίρεση μόνο ως ένα βαθμό το μουσικό κομμάτι, ειδικότερα η κουλτούρα της καψουροπίστας στην οποία η πόλη διαπρέπει εδώ και δεκαετίας, εξάγοντας τα μεγαλύτερα ονόματα του είδους, από τα οποία ο πρόσφατα εκλιπών είναι ένα μόνο από τα αρκετά παραδείγματα. Προσοχή δεν το λέω ειρωνικά ή αφ' υψηλού, αλλά ως απλή διαπίστωση. Εξάλλου, η πόλη έβγαλε και Παπάζογλου και Ρασούλη, και - για να πιάσουμε και κανάν ζωντανό - Αγγελάκα, το Μάλαμα στο βαθμό που μπορεί να θεωρηθεί Σαλονικιός, ο Σαββόπουλος πάλι είχε εξαρχής πιο "πανελλαδικά" χαρακτηριστικά στην τέχνη του, οπότε μόνο ξώφαλτσα εντάσσεται στο πολιτιστικό κλίμα της πόλης θεωρώ.

Μνημεία: Άδικη σύγκριση, γιατί όσο αντικειμενικά σπουδαία κι αν είναι τα μνημεία και τα μουσεία της Θεσσαλονίκης, τίποτε δεν μπορεί να ανταγωνιστεί το πολιτισμικό και ιστορικό φορτίο της Ακρόπολης κι ως ένα βαθμό των άλλων αρχαίων μνημείων της Αθήνας. Η Ακρόπολη ήδη θεωρούνταν "αξιοθέατο", όχι τόσο μακριά από τη σύγχρονη αντίληψη του όρου, ήδη από τα ρωμαϊκά χρόνια, ο δε Πέτρος Δ' της Αραγωνίας το 1380 έγραφε ότι "το κάστρο της Αθήνας είναι το πιο πολύτιμο στολίδι του κόσμου" (κατεβαίνοντας από τα Προπύλαια αριστερά στην πύλη Μπελέ είναι αναρτημένη σε μαρμάρινη στήλη η ρήση στα μεσαιωνικά καταλανικά, ισπανικά, ελληνικά κι αγγλικά, δωρεά της ισπανικής κυβέρνησης το 2011). Μιλάμε για κάτι παγκόσμια ανεπανάληπτο, σαν τις πυραμίδες της Γκίζας, την Πομπηία, το Ταζ Μαχάλ και το Μάτσου Πίτσου. Όσο και να με συγκινούν οι βυζαντινές εκκλησίες - μνημεία Ουνέσκο στην Άνω Πόλη, τι να κάνουμε, δεν έχουν το ιστορικό αποτύπωμα ούτε καν του ναού του Ποσειδώνα, όπου έκανε γκράφιτι ο Μπάιρον. Κάτι Βεργίνες και Πέλλες που διάβασα κάπου πριν, έχουν τόση σχέση με τη Θεσσαλονίκη, όση η αρχαία Κόρινθος και η Νεμέα με την Αθήνα, δηλαδή καμία πλην γεωγραφικής εγγύτητας. Ισχύει βέβαια ότι ο αρχαιολογικός πλούτος της Θεσσαλονίκης και γενικά της βόρειας Ελλάδας είναι παραγνωρισμένος ακόμα κι εντός Ελλάδος και χρειάζεται ανάδειξη. Αλλά δύσκολα μπορώ να φανταστώ πού θα μπορούσε να δημιουργηθεί κάτι αντίστοιχα μαγικό με τις διαδρομές πέριξ της Ακρόπολης και του Θησείου, ειδικά στη φωτισμένη νυχτερινή τους εκδοχή.

Είναι η δεύτερη φορά αυτές τις ημέρες που γράφεις αυτά που θα έγραφα και εγω!
Αυτα θα εγραφα γιά την Θεσσαλονίκη .Και ναι το καλυτερο τσουρέκι το τρωω στη Καλαμαριά σε ενα μαγαζάκι που δεν το πιάνει το μάτι σου.

 

[Extra muros]

Φυσικά και ο Λευκός Πύργος είναι το πιο αναγνωρίσιμο αξιοθέατο όμως η πληθώρα των μνημείων από το συνονθύλευμα πολιτισμών που υπάρχει στην πόλη (Μακεδονικός, Ρωμαϊκός, Βυζαντινός, Οθωμανικός, Εβραϊκός, Αρμένικος και Σύγχρονος Ελληνικός και Ευρωπαϊκός) σίγουρα δεν αφήνει αδιάφορο τον τουρίστα και γεμίζει αρκετές μέρες ταξιδιού. Θεωρώ περισσότερες από αυτές που γεμίζουν τα αξιοθέατα της Αθήνας που μπορεί να είναι μεγαλύτερου βεληνεκούς αλλά η συντριπτική τους πλειοψηφία αναφέρονται στον ίδιο πολιτισμό και σε συγκεκριμένη περίοδο. Πόσες μέρες να πηγαίνει να βλέπει ένας άνθρωπος μνημεία του Χρυσού αιώνα;

Παρά τα πολλά μνημεία Ουνέσκο (κυρίως εκκλησίες) που έχει η Θεσσαλονίκη (νομίζω περισσότερα από τα μισά Ουνέσκο που έχει η Ελλάδα βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη) πιστεύω πως το δυνατό της χαρτί είναι η Νέα Παραλία. Για μένα μία από τις ωραιότερες (ίσως η ωραιότερη) προμενάντ της Ευρώπης και της Μεσογείου.

Κατά τα άλλα τα είπες άψογα στο προηγούμενο εκτενές ποστ σου.

Για Νέα Παραλία όπως είπα συμφωνώ. Σαφώς έχει αξιοθέατα η Θεσσαλονίκη και πρέπει να προβληθούν περισσότερο, αλλά η Αθήνα, ακόμα και χωρίς Σούνιο, Μαραθώνα ή Βραυρώνα, έχει αντικειμενικά πιο πολλά πράγματα να κάνεις, μόνο τα πιο σημαντικά της μουσεία να δει κάποιος θέλει 3-4 μέρες μην πω παραπάνω (εννοείται ο μέσος τουρίστας θα πάει σχεδόν μόνο στο Ακρόπολης άντε και στο ΕΑΜ στο τσακίρ κέφι). Επίσης δεν είναι λίγα τα βυζαντινά της μνημεία και αρκετά είναι δίπλα ή πέριξ των αρχαίων μνημείων ή ακόμα και μέσα σε αυτά όπως οι Άγιοι Απόστολοι στην αρχαία Αγορά. Κάποια βέβαια είναι τελείως εκτός τουριστικού χάρτη, ποιος θα πάει στο Χαϊδάρι να δει την επίσης Ουνέσκο Μονή Δαφνίου με τα απίθανα ψηφιδωτά ή την Ομορφοκλησιά απέναντι από το άλσος Γαλατσίου; Συν βέβαια τον νεοκλασικισμό, τόσο τον κρατικό όσο και το λαϊκό, όσο κι αν τον έφαγε η αντιπαροχή, δε λέω ότι είναι από μόνος του λόγος να έρθει κανείς στην Αθήνα, αλλά ως παράδειγμα ότι η Αθήνα δεν σταματάει στον Περικλή, ούτε καν στον Αδριανό. Για να μη μιλήσω για κτίρια χαμηλής αισθητικής αξίας στην παρούσα φάση, αλλά φορτωμένα σύγχρονη ελληνική ιστορία όπως τα Προσφυγικά της Αλεξάνδρας.

 

[Borealis]

Αυτό που μας ξεφεύγει είναι ότι τα μνημεία Ουνέσκο προτείνονται από την χώρα που τα φιλοξενεί και όχι από μία διεθνή επιτροπή αξιολόγησης, είναι καθαρά θέμα πολιτικής και στα πλαίσια ίσης μεταχείρισης όλων των πολιτισμών δεν υπάρχει περίπτωση να αρνηθεί ο οργανισμός μία τεχνικά άρτια πρόταση. Είναι το λιγότερο γελοίο να μην είναι στην Ουνέσκο τα ανακτορικά συγκροτήματα της Κρήτης και να είναι όλες οι βυζαντινές εκκλησίες της Θεσσαλονίκης, ρίχνοντας καμιά πενηνταριά ιταλικές πόλεις στα βαριά βαρβουριτικά. Δεν αφήσανε εκκλησία για εκκλησία οι αθεόφοβοι όταν σχεδόν καμιά από αυτές δεν βρίσκεις σε κανένα σοβαρό εγχειρίδιο ιστορίας της τέχνης.

 

[tripakias]

Για Νέα Παραλία όπως είπα συμφωνώ. Σαφώς έχει αξιοθέατα η Θεσσαλονίκη και πρέπει να προβληθούν περισσότερο, αλλά η Αθήνα, ακόμα και χωρίς Σούνιο, Μαραθώνα ή Βραυρώνα, έχει αντικειμενικά πιο πολλά πράγματα να κάνεις, μόνο τα πιο σημαντικά της μουσεία να δει κάποιος θέλει 3-4 μέρες μην πω παραπάνω (εννοείται ο μέσος τουρίστας θα πάει σχεδόν μόνο στο Ακρόπολης άντε και στο ΕΑΜ στο τσακίρ κέφι). Επίσης δεν είναι λίγα τα βυζαντινά της μνημεία και αρκετά είναι δίπλα ή πέριξ των αρχαίων μνημείων ή ακόμα και μέσα σε αυτά όπως οι Άγιοι Απόστολοι στην αρχαία Αγορά. Κάποια βέβαια είναι τελείως εκτός τουριστικού χάρτη, ποιος θα πάει στο Χαϊδάρι να δει την επίσης Ουνέσκο Μονή Δαφνίου με τα απίθανα ψηφιδωτά ή την Ομορφοκλησιά απέναντι από το άλσος Γαλατσίου; Συν βέβαια τον νεοκλασικισμό, τόσο τον κρατικό όσο και το λαϊκό, όσο κι αν τον έφαγε η αντιπαροχή, δε λέω ότι είναι από μόνος του λόγος να έρθει κανείς στην Αθήνα, αλλά ως παράδειγμα ότι η Αθήνα δεν σταματάει στον Περικλή, ούτε καν στον Αδριανό. Για να μη μιλήσω για κτίρια χαμηλής αισθητικής αξίας στην παρούσα φάση, αλλά φορτωμένα σύγχρονη ελληνική ιστορία όπως τα Προσφυγικά της Αλεξάνδρας.

Η άποψη μου είναι πως η Αθήνα έχει ένα πολύ ωραίο, μα πάρα πολύ ωραίο κέντρο γύρω από την Ακρόπολη, Μοναστηράκι, Πλάκα, Θησείο, Στυλοι, Εθνικός Κήπος, Καλλιμάρμαρο, Λυκαβηττός κι άντε να βάλω χαριστικά και Ψυρρή και Γκάζι. Πέρα από αυτά έχει τα μαύρα της τα χάλια με ελάχιστες οάσεις ή αξιοπρεπείς περιοχές που δεν παρουσιάζουν όμως τουριστικό ενδιαφέρον. Ε, το καταπληκτικό της κέντρο το γυρνάς σε 2-3 μέρες κι έχεις επισκεφθεί με άνεση τα πάντα.

Η Θεσσαλονίκη έχει σχεδόν σε κάθε τετράγωνο της και μία διαφορετική ιστορία.

 

[varioAthens]

Η άποψη μου είναι πως η Αθήνα έχει ένα πολύ ωραίο, μα πάρα πολύ ωραίο κέντρο γύρω από την Ακρόπολη, Μοναστηράκι, Πλάκα, Θησείο, Στήλες, Εθνικός Κήπος, Καλλιμάρμαρο, Λυκαβηττός κι άντε να βάλω χαριστικά και Ψυρρή και Γκάζι. Πέρα από αυτά έχει τα μαύρα της τα χάλια με ελάχιστες οάσεις ή αξιοπρεπείς περιοχές που δεν παρουσιάζουν όμως τουριστικό ενδιαφέρον. Ε, το καταπληκτικό της κέντρο το γυρνάς σε 2-3 μέρες κι έχεις επισκεφθεί με άνεση τα πάντα.

Η Θεσσαλονίκη έχει σχεδόν σε κάθε τετράγωνο της και μία διαφορετική ιστορία.

Μια διορθωση: Στύλοι οχι Στηλες
Στην Αθηνα υπαρχει ενα καταπληκτικο κεντρο και μια απιστευτη ποικιλια απο γειτονιες οπως Εξαρχεια, Φωκιωνος, Κουκακι, Κεραμεικος, Μετς και ενα σωρο αλλες που καθε μια ειναι ενας διαφορετικος κοσμος. Αυτη η ποικιλια και εναλλαγη σε γειτονιες στην Θεσσαλονικη δεν υπαρχει.
Ποιες 2-3 μερες; Υπαρχουν πραγματα που ανακαλυπτουμε συνεχεια ακομα κι αν ζουμε εδω 40 χρονια π.χ. Η Υπόγεια Αθήνα: η αθέατη (και αληθινή) πόλη κάτω απ’ την πόλη | LiFO
Τελος, για το ποσες ιστοριες υπαρχουν σε καθε κτιριο και σε καθε τετραγωνο της Αθηνας θα σου προτεινα το βιβλιο «Δουκισσα της Πλακεντιας»… η ιστορια της Αθηνας ειναι ανεξαντλητη και σιγουρα οχι για τουρ 2-3 ημερων.

 

[Nikos86]

Η άποψη μου είναι πως η Αθήνα έχει ένα πολύ ωραίο, μα πάρα πολύ ωραίο κέντρο γύρω από την Ακρόπολη, Μοναστηράκι, Πλάκα, Θησείο, Στήλες, Εθνικός Κήπος, Καλλιμάρμαρο, Λυκαβηττός κι άντε να βάλω χαριστικά και Ψυρρή και Γκάζι. Πέρα από αυτά έχει τα μαύρα της τα χάλια με ελάχιστες οάσεις ή αξιοπρεπείς περιοχές που δεν παρουσιάζουν όμως τουριστικό ενδιαφέρον. Ε, το καταπληκτικό της κέντρο το γυρνάς σε 2-3 μέρες κι έχεις επισκεφθεί με άνεση τα πάντα.

Η Θεσσαλονίκη έχει σχεδόν σε κάθε τετράγωνο της και μία διαφορετική ιστορία.

Δηλαδή αν σου πει εσένα ένας τουρίστας έχω 10 μέρες ελεύθερες για διακοπές σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη πως να τις μοιράσω? Θα του πεις 7 Θεσσαλονίκη και 3 Αθήνα.
Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται περισσότερο χρόνο θα του πεις!
Εισ' ωραίος!

 

[Sassenach77]

Αυτό που μας ξεφεύγει είναι ότι τα μνημεία Ουνέσκο προτείνονται από την χώρα που τα φιλοξενεί και όχι από μία διεθνή επιτροπή αξιολόγησης, είναι καθαρά θέμα πολιτικής και στα πλαίσια ίσης μεταχείρισης όλων των πολιτισμών δεν υπάρχει περίπτωση να αρνηθεί ο οργανισμός μία τεχνικά άρτια πρόταση. Είναι το λιγότερο γελοίο να μην είναι στην Ουνέσκο τα ανακτορικά συγκροτήματα της Κρήτης και να είναι όλες οι βυζαντινές εκκλησίες της Θεσσαλονίκης, ρίχνοντας καμιά πενηνταριά ιταλικές πόλεις στα βαριά βαρβουριτικά. Δεν αφήσανε εκκλησία για εκκλησία οι αθεόφοβοι όταν σχεδόν καμιά από αυτές δεν βρίσκεις σε κανένα σοβαρό εγχειρίδιο ιστορίας της τέχνης.

Ζω για την ώρα και τη στιγμή που θα ενταχθεί η Τσουκα στην Ουνεσκο! Υπάρχει ελπίδα βλέπω.

 

[Borealis]

Ζω για την ώρα και τη στιγμή που θα ενταχθεί η Τσουκα στην Ουνεσκο! Υπάρχει ελπίδα βλέπω.

Είναι καταπληκτικό μνημείο και γίνεται καλή δουλειά τα τελευταία χρόνια εκεί, θα μπορούσαν στο μέλλον να ενταχθούν όλες οι εκκλησίες, οι παραδοσιακοί οικισμοί και το φυσικό περιβάλλον του Γράμμου, όπως έγινε πρόσφατα με τα Ζαγοροχώρια.
Όμως πρώτα επείγει η πόλη της Καστοριάς που θα έπρεπε να είναι ήδη

εντιτ: το έχω ξαναγράψει ότι η Καστοριά ήταν μισό βήμα πριν ζήσει μία εξαιρετική αναγέννηση μοναδική στα Βαλκάνια αλλά την πρόλαβε η λαίλαπα των Οθωμανών

 

[thanosth]

Μετρό Αθήνας VS μετρό Θεσσαλονίκης, σημειώσατε άσο, εδώ κ 2 δεκαετιες τουλάχιστον
VS

 

[Sassenach77]

Είναι καταπληκτικό μνημείο και γίνεται καλή δουλειά τα τελευταία χρόνια εκεί, θα μπορούσαν στο μέλλον να ενταχθούν όλες οι εκκλησίες, οι παραδοσιακοί οικισμοί και το φυσικό περιβάλλον του Γράμμου, όπως έγινε πρόσφατα με τα Ζαγοροχώρια.

Φαντάζομαι οτι μπορεί κάποιος να βρει τη μονή σε κανένα σοβαρό τεφτέρι. Μη μας πούνε και αθεόφοβους. Τα Γραμμοχώρια δεν τα ξέρει ούτε η μάνα τους. Τα Ζαγοροχώρια όμως, αλίμονο, όλη η Αθήνα τα ξέρει.

Όμως πρώτα επείγει η πόλη της Καστοριάς που θα έπρεπε να είναι ήδη

εντιτ: το έχω ξαναγράψει ότι η Καστοριά ήταν μισό βήμα πριν ζήσει μία εξαιρετική αναγέννηση μοναδική στα Βαλκάνια αλλά την πρόλαβε η λαίλαπα των Οθωμανών

Η Καστοριά μνημείο Ουνέσκο; Είναι τουλάχιστον γελοίο να μην είναι στην Ουνέσκο τα ανακτορικά συγκροτήματα της Κρήτης και να ζητάμε να μπει η Καστοριά. Ντροπή!