• Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάιο - Σεπτέμβριο 2020 !

ΗΠΑ USA Party!!!

evripidis4

Member
Μηνύματα
75
Likes
458
Επόμενο Ταξίδι
Βαρκελώνη
Ήταν Πρωτοχρονιά 2017 όταν αφήναμε πίσω μας την Νέα Υόρκη την οποία είχαμε επισκεφτεί για πρώτη φορά με την μέλλουσα, τότε γυναίκα μου. Μια εβδομάδα υπέροχη. Μια εβδομάδα γεμάτη εικόνες, συναισθήματα, εμπειρίες και έναν έρωτα που γεννήθηκε..αυτόν με την Νέα Υόρκη. Δύσκολα μπορεί κάποιος να επισκεφτεί αυτή την πόλη και να μην την ερωτευτεί...να μην θέλει να ξαναγυρίσει...Μετά από μια μαγευτική εβδομάδα, περίοδος εορτών γαρ, όταν φεύγαμε νιώθαμε και οι δύο ότι δεν μας ήταν αρκετό. Ότι έπρεπε κάποια στιγμή να επιστρέψουμε. Όχι γιατί παραλείψαμε κάτι να δούμε. Το κάθε άλλο. Απλά νιώθαμε ότι δεν ήταν αρκετό. Επί ένα χρόνο δεν μπορούσα να βγάλω το ταξίδι αυτό από το μυαλό μου...έτσι λοιπόν τα Χριστούγεννα του 2017 μαζί με την πρόταση γάμου (ναι, είπε το ναι...), σκάει μια ακόμα πρόταση... Pre-wedding ταξίδι - μέλιτος - στην Δυτική ακτή των ΗΠΑ... Οι ''δικαιολογίες'' πολλές.. Θέλεις ότι ένα φιλικό ζευγάρι που ζει και εργάζεται στο Σαν Φραντσίσκο, ότι είμαστε ακόμα μικροί και δεν έχουμε παιδιά (μόνο σκυλί) ή ότι δεν είχε λήξει ακόμα η ESTA; Δεν θέλαμε και πολύ. Φεύγουμε WEST COAST!!! Με την πρώτη έρευνα διαπιστώσαμε το πόσο ακριβά είναι τα εισιτήρια για Σαν Φραντσίσκο, χωρίς να υπολογίζουμε τα εντός των ΗΠΑ δρομολόγια που θέλαμε να κάνουμε. Κι εδώ κολλάει η εισαγωγή της ιστορίας... Μετά από ιδέα του γαμπρού μου κοιτάω τα εισιτήρια για ΝΥ....Boom!!!Θα πάμε μέσω ΝΥ!!! χμμμμ...και αφού θα πάμε μέχρι εκεί, γιατί να μην μείνουμε και λίγο;;; Με τα πολλά και τα λίγα το αρχικό πρόγραμμα του ταξιδιού άλλαξε...Το αποτέλεσμα; Με 500 ευρώ λιγότερα από τα εισιτήρια Θεσσαλονίκη-Σαν Φραντσίσκο, κλείσαμε όλα τα αεροπορικά εισιτήρια του ταξιδιού. Και η διαφορά στα λεφτά; New York baby!!!! Ήταν αρχές Μαρτίου και το ταξίδι έκλεισε για μέσα Ιουνίου. Αρκετός χρόνος για να ετοιμαστούμε αλλά και πολλά μέτωπα να αντιμετωπίσουμε. Τι ήταν στο πρόγραμμα; New York, Las Vegas (αχ αυτο το Las Vegas) με εκδρομή στο Grand Canyonν, Los Angeles, Santa Barbara, roadtrip στον Highway 1, San Francisco και επειδή είμαστε και άπλες (στην κούραση) μια εκδρομή στο Yosemite National Park...Όλα αυτά σε 2 εβδομάδες..Θα μου πείτε είστε τρελοί; Maybe.. Λες ένα ''ΠΑΟΚ ΕΙΣΑΙ'' και ξεκινάς... Η προετοιμασία ήταν μπελαλίδικη. Είχαμε και έναν γάμο να ετοιμάσουμε, οπότε τα χωρίσαμε...εγώ το ταξίδι, αυτή τον γάμο (δεν με χάλασε φυσικά). Αφού έκλεισαν όλες οι πτήσεις, το πρώτο μέλημα ήταν το αυτοκίνητο. Το αποτέλεσμα;;; Μια Ford Mustang Convertible!!!!!! Από την στιγμή που έκανα την κράτηση πραγματικά ΔΕΝ περνούσαν οι μέρες (ευτυχώς πέρασαν). Η τιμή εξευτελιστική, 50 δολάρια την μέρα..(εδώ με τα ίδια λεφτά κλείνεις κάρο)..Mustang (αχ αυτή η Mustang!!!!) λοιπόν για το roadtrip και μετά ένα πιο μικρό για το San Francisco. Παρόλο που την αποχωρίστηκα πολύ δύσκολα, νομίζω ήταν μια σωστή επιλογή να αλλάξουμε αυτοκίνητο. Σειρά μετά είχαν τα δωμάτια και ένας συνδυασμός ξενοδοχείων για New York, Las Vegas και roadtrip, και airbnb για το Los Angeles. Στο San Francisco θα μας φιλοξενούσαν οι φίλοι μας. Από την στιγμή που κλείσανε τα δωμάτια σειρά είχαν οι επισκέψεις που θα κάναμε. Στην Νέα Υόρκη δεν είχαμε πολλά καινούρια πράγματα να δούμε. Στο μόνο που δεν είχαμε πάει είναι στο παρατηρητήριου στο One World Center οπότε έκλεισα εισιτήρια για εκεί και τέλος. Το υπόλοιπο χρονικό διάστημα θα το αφιερώναμε στην πόλη. Περπάτημα και πάλι περπάτημα για να την χορτάσουμε. Επόμενο ήταν το Grand Canyon. Οι επιλογές πάρα πολλές για όλα τα γούστα και τα πορτοφόλια. Από εκδρομή (από το Las Vegas) με λεωφορείο έως deluxe εκδρομή με ελικόπτερο και γεύμα μέσα στο Grand Canyon στις όχθες του Colorado river με σαμπάνιες. Ούτε το ένα μας έκανε (λόγω χρόνου) ούτε το άλλο (λόγω $$$). Απλή εκδρομή με αεροπλανάκι, λίγο ακριβή για τα κυβικά μας μεν πολύ βολική σε θέμα χρόνου δε. Πολύ ωραία εμπειρία by the way, περισσότερα όταν θα έρθει η ώρα. Επόμενο 'αξιοθέατο' για το οποίο θέλαμε εισιτήρια ήταν τα Universal Studios..Μετά το πρώτο σοκ με τις τιμές και μια βαθιά ανάσα, αποφασίσαμε να κλείσουμε εισιτήρια Front of Line και ήταν ότι καλύτερο κάναμε..Επίσης δεν είναι της παρούσης αλλά η μέρα εκείνη στα U.S. παίζει να είναι μια από τις καλύτερες της ζωής μου. Αξίζει every cent.. Επόμενο αξιοθέατο, στο San Francisco πλέον, ''The Rock''...και, tickets booked για απογευματινή επίσκεψη (για διάφορους λόγους αυτό). Τέλος είδαμε ότι είχε αγώνα των San Francisco Giants στο AT&T Park και αποφασίσαμε να πάμε να δούμε ένα (;) ματσάκι baseball. Και μέσα σε όλη αυτή τη χαρά και ανυπομονησία, τσαααααα, πάρε και την σφαλιάρα σου... πρώτη είδηση παντού στις ΗΠΑ οι κατολισθήσεις που έγιναν νότια του Big Sur με αποτέλεσμα να κλείσει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του Highway 1... οι εικόνες αποκαρδιωτικές και τα νέα έλεγαν ότι θα πάρει πολύ καιρό για να απομακρυνθούν οι τόνοι λάσπης που έπεσαν στον δρόμο και φτιαχτεί και μια γέφυρα που γκρεμίστηκε.. και μαζί με την γέφυρα άρχιζαν να γκρεμίζονται και τα όνειρα για το roadtrip. Και γιατί να τύχει αυτό σε εμάς και τι να πάμε να δούμε, και αυτή ήταν η ατραξιόν της εκδρομής και άλλα τέτοια. Επειδή όμως όπως είπαμε και πιο πάνω ''ΠΑΟΚ ΕΙΣΑΙ'', δεν μασήσαμε, προσαρμόσαμε το πρόγραμμά μας, κάναμε λίγα χιλιόμετρα παραπάνω αλλά είδαμε όσο κομμάτι της διαδρομής ήταν ανοιχτό. Το υπόλοιπο; ε κάτι πρέπει να μείνει για να δούμε όταν ξαναπάμε!!! Έτσι με αυτή την γλυκόπικρη γεύση, περνούσαν οι μέρες μέχρι να έρθει η 17ή Ιουνίου...Η αρχή του USA Party!!!

To be Continued!!!
 

evripidis4

Member
Μηνύματα
75
Likes
458
Επόμενο Ταξίδι
Βαρκελώνη
Day 1

Ήταν οι πρώτες μικρές ώρες της 17ης Ιουνίου, με ελάχιστο ύπνο, όταν ξεκινήσαμε από το σπίτι μας με προορισμό το αεροδρόμιο Μακεδονία και αφού αφήσαμε το αυτοκίνητο στο παρκινγκ (σε ιδιωτικό κοντά στο αεροδρόμιο) πήγαμε καρφί στο desk της Air Serbia για να κάνουμε check-in. Δυστυχώς η συγκεκριμένη εταιρία δεν έδινε επιλογή για online check-in οπότε old school...παραδοσιακά. Μετά από λίγη ώρα και χωρίς καμία καθυστέρηση μπήκαμε στο λεωφορείο - με φτερά - της Air Serbia για να πετάξουμε με προορισμό το Βελιγράδι. Η πτήση (Νο1) σύντομη και χαλαρή αλλά μπροστά μας είχαμε 7 ολόκληρες ώρες μέχρι την πτήση και αναμονή στο αεροδρόμιο. Ταλαιπωρίαααα, πώς θα περάσουνε οι ώρες και τα σχετικά... Αμ δε!!! Κατά την προσγείωση πιάσαμε κουβέντα με δύο άλλα ζευγάρια τα οποία πήγαιναν Ν.Υ. και μας είπαν ότι δεν θα μένανε στο αεροδρόμιο και ότι θα βγαίνανε βόλτα στο Βελιγράδι. Ε, δεν θέλαμε και πολύ. Βγαίνουμε από το αεροδρόμιο, μπαίνουμε στα ταξί, κάνουμε την προσευχή μας γιατί ο δικός μας δεν μιλούσε γρι αγγλικά και ξεκινάμε για το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα ότι θα ξαναβρεθούμε με τους άλλους οι οποίοι είχαν κάνει το homework τους για την πόλη. Θες πιάσανε οι ευχές μας; Θες ότι το Βελιγράδι είναι ένα μεγάλο χωριό σαν την Θεσσαλονίκη; τους βρήκαμε στην Οδό Κνεζ Μιχαήλοβα. Μετά από μια πολύ ωραία και μεγάλη βόλτα στο κέντρο της πόλης και τον Δούναβη αλλά και ένα φραπεδάκι σε ένα από τα καφέ του κέντρου, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το αεροδρόμιο Νίκολα Τέσλα του Βελιγραδίου παστωμένοι σε ένα ταξί (μικρό βανάκι περισσότερο) και οι έξι. Να είναι καλά τα παιδιά που μας ξεσήκωσαν και πήγαμε μαζί τους. Περάσαμε σούπερ με πολύ γέλιο και ίσως αν δεν πηγαίναμε μαζί τους του ταξίδι μας να ήταν πολύ διαφορετικό, έστω τις πρώτες μέρες. Ενδιάμεσα, την ώρα του φραπεδακίου, σκάει μήνυμα στο travelstories από το Boxeraki ότι τράκαρε με το αυτοκίνητο και δεν θα μπορούσε να μας παραλάβει από το JFK για να μας μεταφέρει στο Μανχάταν. Και τώρα τι; Ευτυχώς είχαμε την εμπειρία της πρώτης φοράς και έκλεισα άμεσα το shuttle bus service που είχα κλείσει και τότε... Να είναι καλά το boxeraki και ίσως να τα πούμε την επόμενη φορά. Μετά τους απαραίτητους ελέγχους στο αεροδρόμιο μπήκαμε για την πτήση (Νο2) προς JFK η οποία, κι αυτή, έφυγε στην ώρα της. Μια χαρά η πτήση (κοιμόμασταν λόγω ξενυχτιού κατά την μεγαλύτερη διάρκεια) με σχετικά καλό φαγητό. Εδώ να πω πως το ταξίδι με την Turkish την πρώτη φορά που πετάξαμε για Ν.Υ. ήταν πολύ καλύτερο (φαγητό-ψυχαγωγία) αλλά, ενώ το εισιτήριο ήταν ακόμα πιο φθηνό από αυτό της Air Serbia, προτιμήσαμε να αποφύγουμε για ευνόητους λόγους την Κων/πολη. Φτάσαμε λοιπόν JFK και μετά τους απαραίτητους στο τελωνείο ελέγχους - πλήρως αυτοματοποιημένοι αυτή την φορά - πήγαμε να πάρουμε το shuttle bus το οποίο θα μας μετέφερε στο ξενοδοχείο. Μετά από μια μικρής διάρκειας αναμονή, μπήκαμε στο λεωφορειάκι και πήραμε τον δρόμο για Μανχάταν. Αρκετή η κίνηση στους δρόμους αλλά και επειδή το ξενοδοχείο μας ήταν στους 51 δρόμους μας άφησε τελευταίους, οπότε μας πήρε πολλή ώρα για να φτάσουμε και να χάσουμε πολύτιμο χρόνο από το πρώτο μας απόγευμα. Το ξενοδοχείο μας λοιπόν, το 3 West Club ήταν στους 51 δρόμους ακριβώς πάνω από το Rockefeller Center και τον καθεδρικό ναό του Αγίου Πατρικίου. Η επιλογή έγινε λόγω τοποθεσίας. Το ξενοδοχείο το οποίο φημίζεται για τα γαμήλια πάρτι που διοργανώνονται εκεί, ήταν παλιό, είχε μεν μια γοητεία αλλά για να πω την αλήθεια λίγο απογοητευτήκαμε. Τι θέλαμε όμως; Έναν ύπνο και ένα μπάνιο οπότε δεν μας ένοιαξε και πολύ. Αφού ''παρατήσαμε'' τις βαλίτσες μας στο δωμάτιο, βγήκαμε έξω για μια πρώτη βραδινή βόλτα αφού είχε ήδη σκοτεινιάσει... την νύχτα η Ν.Υ. είναι ακόμα πιο όμορφη. Πρώτη στάση το Rockefeller Center, στην γειτονιά μας γαρ, με την τεράστια φουσκωτή μπαλαρίνα που τότε κοσμούσε την πλατεία, στο σημείο που στήνεται το Χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Πέμπτη λεωφόρος και καρφί για την Times Square, το κέντρο του κόσμου. Αφού πήγαμε πρώτα σε ένα κατάστημα της T-Mobile για να αγοράσουμε μια SIM card με αρκετά δεδομένα για ίντερνετ, ανεβήκαμε στην κόκκινη εξέδρα της πλατείας και καθίσαμε εκεί για αρκετή ώρα προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουμε το που ήμασταν το προηγούμενο βράδυ και που εκείνη την στιγμή.
Τελευταία φορά που ήμασταν στην Times Square ήταν παραμονή πρωτοχρονιάς του 2016, περιμένοντας επί 10 περίπου ώρες για να πάρουμε μέρος στο Νο 1 Πρωτοχρονιάτικο πάρτι του πλανήτη. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Μετά από αρκετή ώρα και αφού περιπλανηθήκαμε στην πλατεία και στους γύρω δρόμους, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο με μία μόνο στάση στα Five Guys για ένα περιποιημένο Burger.
Είχε περάσει άλλωστε η ώρα, ήμασταν πολλές ώρες στο πόδι και έπρεπε να ξεκουραστούμε και λίγο για να πάρουμε δυνάμεις για την επόμενη μέρα.
 

chris7

Member
Μηνύματα
3.238
Likes
27.287
Επόμενο Ταξίδι
Λουξεμβούργο
Ταξίδι-Όνειρο
Καναδάς
Πολύ ωραία ιστορία. Περιμένουμε τη συνέχεια.
 

evripidis4

Member
Μηνύματα
75
Likes
458
Επόμενο Ταξίδι
Βαρκελώνη
Day 2

Ξημέρωσε η δεύτερη μέρα του ταξιδιού και ουσιαστικά η πρώτη, στην αγαπημένη Νέα Υόρκη. Πρωινό ξύπνημα και βουρ για να οργώσουμε τους δρόμους. Πρώτη στάση στην, φίλη μας πλέον, μπαλαρίνα, στο άδειο από κόσμο Rockefeller Center και αφού είπαμε και μια καλημέρα στον Άτλαντα απέναντι από τον Καθεδρικό ναό κατηφορίσαμε την 5η Λεωφόρο χαζεύοντας και τις βιτρίνες των διαφόρων καταστημάτων.
Προσπεράσαμε το Empire State Building και φτάσαμε μπροστά από το δεύτερο περισσότερο αγαπημένο κτήριο και των δυο μας, tο Flatiron.
Μετά τις σχετικές φωτογραφίες συνεχίσαμε προς τα κάτω και χωρίς να το καταλάβουμε φτάσαμε στην Washington square με την αψίδα και το μεγάλο σιντριβάνι, στην περιοχή Greenwich village. Εκεί τελειώνει/ αρχίζει η 5η λεωφόρος.
Το κόψαμε δεξιά και πήγαμε να πούμε ένα ''Γεια'' στην Κάρι Μπράντσω και στα Φιλαράκια. Όχι τίποτε άλλο φαντάσου να μαθαίνανε ότι ήμασταν εκεί και δεν περάσαμε για ένα hello. Κάπου στην διαδρομή ακούμε Ελληνικά (σπουδαίο πράμα θα μου πείτε αλλά θα εξηγήσω στο επόμενο κεφάλαιο γιατί το αναφέρω) και πιάνουμε κουβέντα με μια κυρία και τον γιο της. Αφού τα είπαμε για λίγο συνεχίσαμε την βόλτα μας προς τα κάτω. Αρχικά μέσα από τα όμορφα ''σοκάκια'' του Greenwich Village και μετά παραλιακά στις όχθες του Hudson River με θέα το New Jersey. Ψηλά είναι το Rockefeller Park και στο ύψος του Ground zero υπάρχει η μαρίνα με τα πολυτελή γιωτ μπροστά από το Brookfield Place, ένα εμπορικό κέντρο το οποίο αν το διασχίσεις σε βγάζει στο Ground Zero.
Λίγο πιο κάτω ήταν και ο προορισμός μας. Το πανέμορφο Battery Park. Είχε περάσει ή ώρα και οι Νεοϋορκέζοι είχαν ξυπνήσει και είχαν κατέβει στο Battery Park είτε για βόλτα είτε για γυμναστική. Διασχίσαμε το πάρκο ώσπου φτάσαμε στο σημείο από όπου φεύγουν τα καραβάκια για το άγαλμα της Ελευθερίας και το Ellis island. Και τα δύο τα είχαμε επισκεφτεί την προηγούμενη φορά και αυτό που μας έκανε τρομερή εντύπωση ήταν το πόσο λιγότερο κόσμο είχε που περίμενε να κάνει την εκδρομή αυτή.
Εκεί κοντά, είναι η πολύ-φωτογραφημένη Stone str. Ένας πλακόστρωτος δρόμος γεμάτος μπυραρίες και εστιατόρια. Ένα πολύ όμορφο πέτρινο δρομάκι γεμάτο τραπεζοκαθίσματα, με πολύ κόσμο να κάθετε έξω και να απολαμβάνει την πανέμορφη εκείνη μέρα. Κι εκεί που ψάχναμε που να καθίσουμε τι να δούμε;;; Πινακίδα ''Ulysses'' και μια μεγάλη ελληνική σημαία!! Άντε ρε Ελλαδάρα λέμε, εκεί θα πάμε να καθίσουμε, αλλά τελικά επειδή δεν μας άρεσε η συμπεριφορά του τύπου που ήταν στο μαγαζί προτιμήσαμε κάποιο άλλο για ένα καφεδάκι (κάποιος πρέπει να πάει να τους μάθει τον φρέντο εσπρέσο) και για να γεμίσουμε λίγο και τις μπαταρίες μας μια και ήταν μόνο μεσημεράκι και είχαμε μεγάλη ακόμα διαδρομή να διανύσουμε.
Έχοντας πάρει λοιπόν τις κατάλληλες ανάσες, αρχίσαμε να οργώνουμε το Financial District. Ξεκινήσαμε από τον Ταύρο και την Fearless Girl και μετά στο New York Stock Exchange και το Federal Hall με το άγαλμα του George Washington να δεσπόζει. Περιπλάνηση στους περισσότερους δρόμους της περιοχής χαζεύοντας τα τεράστια κτήρια τα οποία στεγάζουν είτε μεγάλες εταιρίες είτε δημόσιες υπηρεσίες και κατάληξη στο Δημαρχείο και το Manhattan Municipal Building, το νούμερο ένα αγαπημένο μας κτήριο στην Νέα Υόρκη. Λίγο πιο πάνω είναι το δικαστικό μέγαρο..
Κουραστήκατε;;; εμείς όχι.. πεινάσαμε όμως και τι καλύτερο από pizza; Little Italy λοιπόν μέσω Chinatown. Είπαμε.. τέλεια μέρα και κόσμος πολύς στους δρόμους αλλά και στα ιταλικά εστιατόρια με τα τραπεζάκια στα πεζοδρόμια. Μην βρίσκοντας τραπέζι στου Lombardi, την πιο φημισμένη πιτσαρία της περιοχής, αρκεστήκαμε να φάμε από άλλο μαγαζί. Μια χαρά η πίτσα και από εκεί. Άλλωστε η πείνα μας ήταν τεράστια. Έχοντας πάρει εκ νέου δυνάμεις κατηφορίσαμε την Broadway και φτάσαμε στο Ground Zero. Για το απόγευμα της ημέρας εκείνης είχαμε κλείσει εισιτήρια για να ανεβούμε στο One World Observatory. Το είχα κανονίσει να πετύχουμε την δύση του ηλίου για να απολαύσουμε την θέα και με φως της ημέρας και αλλά και της νύχτας. Είχαμε όμως λίγο χρόνο οπότε αποφασίσαμε να μπούμε στο Oculus. Τον καινούριο σταθμό των τρένων της περιοχής τον οποίο έφτιαξε ο περίφημος Καλατράβα. Εντυπωσιακό αν μη τι άλλο σε μέγεθος ξεχωρίζει στον χώρο.
Μετά και από μια μικρή στάση στο Ground Zero με τις δύο τεράστιες δεξαμενές εκεί που ήταν τα θεμέλια των δίδυμων πύργων κατευθυνθήκαμε προς την είσοδο του One World Trade Center ή αλλιώς Freedom tower, το υψηλότερο κτήριο στο δυτικό ημισφαίριο και έκτο στον κόσμο. Αυτό που θα ακολουθούσε θα ήταν μοναδικό. Μπήκαμε στο ασανσέρ το οποίο θα μας μετέφερε στον 101 όροφο σε μόλις 47 δευτερόλεπτα. Ένα χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο έβλεπες στους τοίχους του ασανσέρ να προβάλλεται η μεταμόρφωση της Νέας Υόρκης από άγονη γη στην ζούγκλα από ουρανοξύστες που είναι σήμερα. Κάθε δεκαετία, κάθε χρόνος που περνούσες έβλεπες και όλα τα καινούρια κτήρια τα οποία σήμερα κοσμούν την πόλη. Πραγματικά πολύ εντυπωσιακό. Φτάσαμε στον 101 όροφο και ακολουθήσαμε την διαδρομή που μας υπέδειξαν ώσπου φτάσαμε σε ένα δωμάτιο με ένα τεράστιο video wall, το See Forever Theater. Εκεί παρουσιάζονταν με μεγάλη ταχύτητα όλα τα αξιοθέατα της πόλης. Και ξαφνικά εκεί που σε έχει συνεπάρει το βίντεο με τις όμορφες εικόνες και την μουσική, σηκώνεται με ταχύτητα το video wall και εμφανίζεται κάτω από τα πόδια σου όλη η Νέα Υόρκη με ένα ωωωωωωωω να ακούγεται στο δωμάτιο. Και έτσι όπως γρήγορα σηκώθηκε το video wall έτσι απότομα κατέβηκε αφήνοντας μας όλους σαν τα παιδάκια που τους έχεις δώσει να γλύψουν λίγο παγωτό και τους το πήρες πίσω... Έπειτα από μια σύντομη ανοδική διαδρομή, φτάσαμε στον 103 όροφο όπου περιμετρικά μπορούσες να δεις όλη την Νέα Υόρκη. Η ώρα ήταν ιδανική και οι εικόνες μαγευτικές. Πραγματικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει πιο ιδανική στιγμή της μέρας για να επισκεφτεί κάποιος το παρατηρητήριο. Δεν χορταίναμε τις εικόνες και μείναμε εκεί χαζεύοντας ξανά και ξανά, για αρκετή ώρα.
Δεν μας φεύγονταν που λέμε στα μέρη μας. Επιστροφή στο ξενοδοχείο (όχι δεν το πήραμε με τα πόδια αλλά με τον υπόγειο, είπαμε...) για ξεκούραση μιας και ήμασταν παρά μόνο στο ξεκίνημα. Απολογισμός της ημέρας; 44235 βήματα και απόσταση 31,31 χλμ!!!
 

evripidis4

Member
Μηνύματα
75
Likes
458
Επόμενο Ταξίδι
Βαρκελώνη
Day 3

Έχοντας αποφασίσει ότι δεν ήταν και τόσο απαραίτητο να ξυπνήσουμε από τα άγρια χαράματα σηκωθήκαμε μια νορμάλ ώρα και πήραμε του δρόμους προς τα πάνω αυτή τη φορά. Και πάλι από την 5η λεωφόρο φυσικά με τα χλιδάτα καταστήματα των διάσημων οίκων μόδας. Ήταν Δευτέρα και έβλεπες καλοντυμένους ανθρώπους να πηγαίνουν στις δουλειές τους. Μετά από μια μικρή παράκαμψη προς το ''άγαλμα'' LOVE (μελλόνυμφοι ήμασταν ντε...) φτάσαμε στο νοτιοδυτικό άκρο του Central Park εκεί όπου βρίσκεται το περίφημο Plaza Hotel και το χρυσό άγαλμα του στρατηγού William Tecumseh Sherman.
Το πρωινό ήταν υπέροχο και μια βόλτα στο πάρκο έμοιαζε ιδανική. Λίγος κόσμος, μάλλον λόγω της ώρας, αλλά αυτό δεν μας ένοιαζε καθόλου. Το κάθε άλλο. Στο Central Park έχει πάρα πολλά πράγματα να δεις και να κάνεις με βασικότερο όλων, ίσως, τον Central Park Zoo. Μιας και τον είχαμε ήδη επισκεφτεί δεν υπήρχε λόγος για να πάμε ξανά οπότε διαλέξαμε ένα δρομάκι και όπου μας βγάζει. Αφού περάσαμε περιμετρικά του χώρου όπου τον χειμώνα στήνεται το μεγάλο παγοδρόμιο και που τώρα φιλοξενούσε ένα λούνα παρκ, βγήκαμε στον πεζόδρομο The Mall and Literary Walk με τις τεράστιες φτελιές του. Δεξιά και αριστερά διάφοροι καλλιτέχνες του δρόμου. Άλλοι παίζανε κάποιο όργανο και κάποιοι άλλοι ζωγράφιζαν.
Ο πεζόδρομος αυτός καταλήγει στο Bethesda Terrace και το Bethesda Fountain.
Περπατώντας περιμετρικά της λίμνης στην οποία αρκετός κόσμος έκανε την βαρκάδα του, φτάσαμε στην γραφική και χιλιο-παιγμένη Bow Bridge με θέα κτήριο San Remo με τους δίδυμους πύργους. Ανεβαίνοντας πιο βόρεια δεσπόζει το κάστρο Belvedere με θέα το Great Lawn. Μια τεράστια έκταση πρασίνου, χαρακτηριστικό μέρος που πάνε οι Νεοϋορκέζοι για πικ-νικ.
Η βόλτα μας όμως στο Central Park θα σταματούσε εκεί. Προορισμός μας ήταν το Columbia University όπου θα συναντούσαμε μια φίλη μας η οποία έκανε το μεταπτυχιακό της εκεί. Πήγαμε λοιπόν στην κοντινότερη στάση του μετρό για να πάρουμε το τρένο προς τα πάνω μέχρι το campus του πανεπιστημίου. Καθώς ήμασταν μέσα στο βαγόνι του μετρό, μου λέει η γυναίκα μου...Ρε συ, αυτοί δεν είναι οι δύο Έλληνες που μιλήσαμε χθες;;; Από όλη την Νέα Υόρκη, σε ένα τόσο μεγάλο δίκτυο υπόγειου σιδηρόδρομου, σε τόσες διαφορετικές στιγμές της μέρας, εμείς πέσαμε πάνω στους ίδιους ανθρώπους που είχαμε συναντήσει και μιλήσει την προηγούμενη μέρα στο Greenwich village. Πραγματικά δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε και αναλογιζόμασταν για άλλη μια φορά το πόσο μικρός είναι ο κόσμος. Φτάσαμε στο ραντεβού μας και μετά από λίγο έφτασε και η φίλη μας. Αγκαλιές φιλιά κλάματα γέλια και όλα τα σχετικά που συμβαίνουν όταν συναντιούνται Έλληνες στο εξωτερικό και ο υπόλοιπος κόσμος να μας κοιτάζει περίεργα. Το campus του πανεπιστημίου πραγματικά πανέμορφο. Προσεγμένα και όμορφα κτήρια και πολύ πράσινο. Μετά από μια βόλτα στο χώρο, μπήκαμε στην κεντρική βιβλιοθήκη όπου στην κεντρική αίθουσα εκδηλώσεων ναι με δεν είχε πολύ κόσμο, μόνο κάτι κινεζούλες, αλλά είχε το βάθρο και το μικρόφωνο από το οποίο γίνονται οι ομιλίες. Πιάνω κι εγώ το μικρόφωνο και ξεκινάω.....''Εσύ είσαι η αιτία που πονώωωω!!!! Παντρεμέεεενοι κι δυό γύρνα σε παρακαλώωωωωω!!!!'' Δάκρυα γέλιο και από τους τρείς αλλά και από τις κινεζούλες που κατάλαβαν τι γίνεται και ξέσπασαν στα γέλια... Μετά από το ρεζιλίκι αυτό, κάναμε μια βόλτα ακόμα στο τμήμα τις νομικής του πανεπιστημίου και αφού χαιρετίσαμε την φίλη μας μπήκαμε και πάλι στον υπόγειο με προορισμό τo Brooklyn.
Βγήκαμε από τον σταθμό και ακολουθώντας το gps σύντομα φτάσαμε στο Brooklyn Heights. Με το που φτάσαμε την όχθη του East river, η θέα ήταν μοναδική. Όλο το Manhattan μπροστά μας.
Μείναμε αρκετή ώρα να χαζεύουμε την θέα και ξεκινήσαμε να περπατάμε προς τα βόρεια. Αρχικά η διαδρομή είναι ψηλά, πάνω από το ύψος του ποταμού αλλά κάποια στιγμή κατεβαίνεις χαμηλά και φτάσει στο σημείο της Brooklyn bridge.
Πιστεύω ότι όποιος επισκέπτεται την Νέα Υόρκη πρέπει οπωσδήποτε να πηγαίνει στην περιοχή εκείνη. Μετά την γέφυρα του Brooklyn είναι η Manhattan bridge, όχι τόσο διάσημη όσο η πρώτη αλλά εξίσου όμορφη, και η περιοχή Dumbo με το μεγάλο καρουζέλ, την μικρή παραλία, πολλά μαγαζιά και την Washington street από όπου βγαίνει μια από τις πιο χαρακτηριστικές φωτογραφίες στην Νέα Υόρκη, με την Manhattan bridge και στον ορίζοντα το Empire State Building. Εγώ δυστυχώς δεν την πέτυχα στο 100%..next time!!!
Από νωρίς είχε αρχίσει να συννεφιάζει και ενώ είχε δημιουργηθεί μια όμορφα εικόνα στον ορίζοντα, σύννεφα έμοιαζαν πολύ απειλητικά. Στο Dumbo κάναμε μια στάση για καφέ σε ένα πολύ όμορφο μαγαζί αλλά επειδή είχε αρχίσει να μαυρίζει έξω είπαμε να ξεκινήσουμε για να διασχίσουμε την Brooklyn bridge και μετά να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο. Το πρόγραμμα έλεγε night out και κοκτέιλ σε rooftop bar. (αμ δε)...Με το που βγήκαμε έξω από το μαγαζί ξεκίνησε να ψιχαλίζει και ξέσπασε απότομη μπόρα. Αφού γίναμε μούσκεμα μέχρι να βρούμε κάποιο σημείο για να προστατευτούμε, και με την σκέψη ότι, έλα μωρέ μια καλοκαιρινή βροχούλα είναι, μείναμε εγκλωβισμένοι εκεί για πολλή ώρα. Πραγματικά ήταν σαν να άνοιξαν οι ουρανοί. Με το που έκοψε λίγο ρωτήσαμε που είναι η πιο κοντινή στάση του μετρό, μπήκαμε μέσα και πήραμε το τρένο για Times square. Ούτε Brooklyn bridge ούτε βόλτα ούτε τίποτα. Όταν φτάσαμε Times square, ακόμα έβρεχε και αποφασίσαμε να πάρουμε δύο ομπρέλες, από τους πλανόδιους πωλητές, και να πάμε στο ξενοδοχείο, παρόλο που ήταν ακόμα πολύ νωρίς, για να στεγνώσουμε.
Αφού φτάσαμε στο ξενοδοχείο και αλλάξαμε ρούχα διαπιστώσαμε ότι η βροχή είχε κοπάσει αποφασίσαμε ότι δεν θα μέναμε μέσα. Με τις ομπρέλες στα χέρια βγήκαμε πάλι στους δρόμους. Ευτυχώς η βροχή δεν άργησε να σταματήσει. Κατευθυνθήκαμε ανατολικά και περνώντας από το Helmsley Building, το τρίτο πιο αγαπημένο μας κτήριο, βγήκαμε στις όχθες του East river στο κτήριο των Ηνωμένων Εθνών.
Είχε αρχίσει να σουρουπώνει οπότε είπαμε να επιστρέψουμε προς την καρδιά του Manhattan, την Times square. Ήταν άλλωστε το τελευταίο μας βράδυ στην Νέα Υόρκη, οπότε έπρεπε να ξαναπάμε. Το τοπίο είχε πάρει μια άγρια ομορφιά λόγω του χρώματος του ουρανού. Μετά από μια μικρή στάση στον σταθμό Grand Central φτάσαμε στην Times square. Λιγοστός ο κόσμος λόγω της βροχής, τώρα ξεθάρρευε και έβγαινε πάλι στους δρόμους.
Μείναμε για λίγο στην πλατεία και μετά από μια στάση για φαγητό στο Shake Shack, επιστρέψαμε στο δωμάτιο για ύπνο και ξεκούραση. Απολογισμός της δεύτερης ημέρας; 32945 βήματα και 22,25 χλμ σύμφωνα με το ρολόι.
 

evripidis4

Member
Μηνύματα
75
Likes
458
Επόμενο Ταξίδι
Βαρκελώνη
Day 4

Ξημέρωσε η τελευταία μας μέρα στην Νέα Υόρκη και επειδή η βροχή το προηγούμενο απόγευμα μας είχε χαλάσει τα σχέδια, αποφασίσαμε να αλλάξουμε το αρχικό μας πρόγραμμα. Έτσι, ξυπνήσαμε νωρίς νωρίς, χαιρετίσαμε την φίλη μας την μπαλαρίνα και πήγαμε να πάρουμε το μετρό με προορισμό την Brooklyn bridge. Λόγω της ώρας δεν είχε πολύ κόσμο αλλά εμάς δεν μας πείραξε καθόλου. Το κάθε άλλο... Περπατήσαμε ως ένα σημείο την γέφυρα και επιστρέψαμε πάλι προς τα πίσω, έχοντας την ευκαιρία για άλλη μια φορά να απολαύσουμε το skyline του Manhattan. Ενδιάμεσα αφήσαμε και το στίγμα μας πάνω στην γέφυρα, έτσι για την αλητεία..
Ήταν πρωί ακόμα και η πτήση για τον επόμενο προορισμό μας ήταν αργά το απόγευμα, οπότε είχαμε αρκετό χρονικό διάστημα μπροστά μας. Είπαμε λοιπόν να επισκεφτούμε το εμπορικό Century 21 το οποίο βρίσκεται κοντά στο Ground Zero. Την προηγούμενη φορά που είχαμε πάει, πριν μπούμε μέσα, είχαμε πει ''Πάμε 20 λεπτά να πάρουμε δώρα, λόγω Χριστουγέννων, για τους πατεράδες μας''....και βγήκαμε μετά από τρεις ώρες με δύο βαλίτσες γεμάτες πράγματα τις οποίες σέρναμε όλη την ημέρα μέχρι να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο. Αυτή την φορά δεν ήταν έτσι όμως. Μείναμε πολύ λίγο και φύγαμε άπραγοι μιας και δεν είχαμε και πολλή όρεξη τελικά για ψώνια. Ανεβήκαμε την Broadway χαζεύοντας τα όμορφα κτήρια και τα μαγαζιά στο SOHO και το NOHO, περάσαμε από την Union Square, κάναμε μια μικρή στάση σε κάτι τραπεζάκια απέναντι από το Flatiron building, χαιρετίσαμε το Empire State Building και ανεβήκαμε την 5η λεωφόρο με προορισμό την Δημοτική βιβλιοθήκη. Ένα πολύ όμορφο κτήριο πίσω από το Bryant Park.
Το εσωτερικό της βιβλιοθήκης εξίσου όμορφο με πάρα πολλές αίθουσες οι οποίες είναι ανοιχτές για το κοινό. Είναι ένα μέρος το οποίο πραγματικά αξίζει κάποιος να επισκεφτεί.
Ήταν ήδη μεσημέρι, εργάσιμη μέρα, ώρα κατά την οποία ο κόσμος έκανε διάλειμμα από τις δουλειές του και ήταν έξω για ένα γρήγορο φαγητό. Σε όποιο μαγαζί πουλούσανε φαγητό έβλεπες ουρές. Χαρακτηριστικό ήταν ένα μαγαζί που πουλούσε μόνο σαλάτες. Η ουρά έβγαινε έξω από το μαγαζί και έστριβε στο τετράγωνο. Κι ενώ εμείς κοιτούσαμε απορημένοι, σταματάει ένας κύριος και μας λέει, πραγματικά, πόσο καλή μπορεί να είναι αυτή η σαλάτα για να περιμένει κάποιος τόση ώρα σε μια ουρά;;; Αφού συμφωνήσαμε μαζί του μπήκαμε στο Bryant Park εκεί που τα Χριστούγεννα φιλοξενείται μια τεράστια Χριστουγεννιάτικη αγορά. Εκείνη την μέρα έβλεπες άπειρο κόσμο να κάθεται στα τραπεζάκια και να απολαμβάνει το φαγητό του και την υπέροχη μέρα. Κάποιος είχε φέρει την ξαπλώστρα του και έκανε ηλιοθεραπεία!! Στην απέναντι πλευρά του πάρκου, μια τεράστια οθόνη στην οποία, όπως και σε αρκετά άλλα πάρκα στην πόλη, γινόταν δωρεάν προβολές ταινιών όλο το καλοκαίρι. Το είχαμε στο πρόγραμμα να πάμε το προηγούμενο βράδυ αλλά μας τα χάλασε η βροχή.
Μετά από μια στάση στο Shake Shack για να θυσιάσουμε ένα ακόμα burger, έπρεπε να πάμε μια ακόμα, τελευταία φορά, στο κέντρο του κόσμου, την Times square. Αυτή τη φορά είχε πολύ κόσμο. Τουρίστες, street performers, bloggers και γενικά κόσμος από κάθε γωνιά του πλανήτη να κάνει τα δικά του. Εμείς καθίσαμε στην εξέδρα της πλατείας για να απολαύσουμε τις τελευταίες μας στιγμές στην αγαπημένη μας Νέα Υόρκη. Εκείνη την στιγμή ήρθε ένας street performer ο οποίος πραγματικά ήταν πολύ καλός και έβγαζε πολύ γέλιο.
Τα χρονικά περιθώρια στένευαν όμως κι εμείς έπρεπε να πάμε να πάρουμε τα πράγματά μας από το ξενοδοχείο και να πάμε στο αεροδρόμιο. Με βαριά σηκωθήκαμε να φύγουμε και πήγαμε για το check out αφού πρώτα αποχαιρετίσαμε και την φίλη μας την μπαλαρίνα στο Rockefeller Center.
Η πτήση μας ήταν από το αεροδρόμιο Newark. Πήγαμε να πάρουμε το λεωφορείο με προορισμό το αεροδρόμιο και μετά από αρκετή ώρα, λόγω κίνησης, φτάσαμε στο terminal αναχωρήσεων της United. Ήταν η περίοδος μετά από αρκετά γεγονότα που είχαν συμβεί με την εν λόγω εταιρία και για να πω την αλήθεια τα εισιτήρια τα έκλεισα με βαριά καρδιά. Ήταν όμως πολύ βολική η πτήση όσον αφορά τις ώρες. Παραδώσαμε τις αποσκευές, check-in είχαμε κάνει ηλεκτρονικά, μπήκαμε στον χώρο αναμονής και το πρώτο που κάναμε ήταν να πάμε να βρούμε που είναι η έξοδος για την πτήση. Τότε όμως ήταν που άρχισαν να έρχονται τα mail για την καθυστέρηση της πτήσης λόγω αργοπορημένης, λέει, άφιξης του αεροσκάφους. Νέα ώρα, από τις 19:39 με άφιξη στις 22:15, στις 21:00 με άφιξη στις 23:22. Η όσο το δυνατόν νωρίτερα άφιξη στον προορισμό μας, ήταν για εμάς πολύ σημαντική λόγω του γεγονότος ότι την επόμενη ημέρα έπρεπε να ξυπνήσουμε από τα άγρια χαράματα για την προγραμματισμένη μας εκδρομή. Στις 21:30 περίπου, μπαίνουμε στο αεροσκάφος και περιμένουμε. Μας μιλάει ο κυβερνήτης, ένας πολύ ωραίος τύπος, και αφού μας εξηγεί τι έγινε μας λέει περιμένουμε την άδεια για να φύγουμε. Αμ δε...Περνάει καμιά ώρα και μας ανακοινώνουν ότι θα έπρεπε να αλλάξουμε αεροσκάφος. Το μπινελίκι πήγαινε σύννεφο. Εκείνη την στιγμή καθώς περιμέναμε να βγούμε από το αεροσκάφος, ήταν ένας τύπος μπροστά μου ο οποίος ανέβαζε ένα tweet με το σκηνικό και προσπαθούσε να βρει έναν ευγενικό τρόπο να μπινελικώσει την United αλλά δεν του έβγαινε. Δεν έχω δει άνθρωπο να γράφει και να σβήνει σε κινητό τόσο γρήγορα. Αφού τα κατάφερε τελικά, κατεβαίνουμε από το αεροπλάνο και μας λένε ότι η καινούρια έξοδος είναι στην άλλη άκρη του αεροδρομίου και ότι θα έπρεπε να βιαστούμε..Νέο μπινελίκι από εμάς (στα Ελληνικά βεβαίως), τα πόδια στην πλάτη και τρέξιμο για να προλάβουμε. Τελικά αναχωρήσαμε στις 23:35 με άφιξη στις 02:00 το πρωί τοπική ώρα. Το θετικό της ιστορίας ήταν ότι η κυριούλα που καθόταν δίπλα μας στο πρώτο αεροπλάνο πήγε κάθισε σε άλλη θέση οπότε είχαμε και τις τρεις θέσεις για να απλωθούμε. Και μετά τα πρώτα λεπτά της πτήσης ξεραθήκαμε και οι δύο. Στο ταξίδι αυτό θα κάναμε αρκετές πτήσεις. Ήταν η μόνη που δεν θέλαμε να έχει καθυστέρηση λόγω της επόμενης ημέρας. Α ρε Murphy εσύ και οι νόμοι σου..Α ρε United εσύ και η αμπαλοσύνη σου... Επόμενη στάση;;; Vegaaaaas!!!!!!
 

evripidis4

Member
Μηνύματα
75
Likes
458
Επόμενο Ταξίδι
Βαρκελώνη
Day 5

Όταν ανοίξαμε τα μάτια μας πλησιάζαμε το Las Vegas και κάπου στον ορίζοντα μέσα στο απόλυτο σκοτάδι έβλεπες φως. Πολύ φως. Η πόλη του Las Vegas εκτείνεται σε μια μεγάλη έκταση και κάπου εκεί στο μέσον ξεχώριζαν τα φώτα από την Strip. Την κεντρική λεωφόρο όπου στεγάζονται τα τεράστια ξενοδοχεία - καζίνο. Προσγειωθήκαμε περίπου στις 02:00 το βράδυ. Μπαίνοντας στο αεροδρόμιο McCarran, στην αίθουσα αναμονής, (στα αεροδρόμια στις ΗΠΑ η είσοδος και η έξοδος των επιβατών γίνεται από την ίδια πύλη) το πρώτο (και αντίστοιχα το τελευταίο όταν φεύγει) πράγμα που αντικρίζει κάποιος είναι, τι άλλο; κουλοχέρηδες!!!
Πήραμε τις βαλίτσες και αφήσαμε το άδειο από κόσμο αεροδρόμιο, μπας και βρούμε κάποιο μεταφορικό μέσο για να μας πάει στο ξενοδοχείο. Με το που βγήκαμε έξω καταλάβαμε ότι ήμασταν κάπου που είχε ζέστη. Πολλή ζέστη!!! ακόμα και στις 2 το βράδυ. Μπήκαμε σε ένα ταξί πήραμε τον δρόμο για το ξενοδοχείο μας, το Planet Hollywood. Όσο περιμέναμε στην Νέα Υόρκη, κάναμε online check-in για το ξενοδοχείο οπότε η όλη διαδικασία δεν μας πήρε αρκετή ώρα μέχρι να βρεθούμε στα κρεβάτια μας. Στην reception όμως μας ενημέρωσαν ότι δεν υπήρχε δυνατότητα να πάμε στο δωμάτιο που είχαμε επιλέξει αρχικά και ότι αν το επιθυμούσαμε θα μας μετέφεραν την επόμενη μέρα. Λίγο μας ένοιαξε εκείνη την στιγμή γιατί το μόνο που θέλαμε ήταν να κοιμηθούμε, έστω και λίγο, γιατί η επόμενη μέρα θα ήταν απαιτητική. Φυσικά την επόμενη μέρα αλλάξαμε δωμάτιο, το οποίο είχε θέα προς το σιντριβάνι του Bellagio.
Κοιμηθήκαμε δύο με δυόμιση ώρες και σηκωθήκαμε για να πάμε στο ραντεβού που είχαμε στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου από όπου θα μας παραλάμβανε το βανάκι το οποίο θα μας μετέφερε στο αεροδρόμιο του Boulder City, από όπου θα πετούσαμε προς το Grand Canyon. Το ραντεβού μας είχε οριστεί για τις 04:49. Είχε αρχίσει να ξημερώνει γρήγορα οπότε είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε μια πρώτη γεύση από την πόλη μιας και θα κάναμε κι άλλες στάσεις σε άλλα ξενοδοχεία για να πάρουμε κι άλλο κόσμο. Εδώ να αναφέρω, σε περίπτωση που κάποιος ενδιαφερθεί, πως την εκδρομή αυτή την κλείσαμε μέσω του site papillon.com, όπου προσφέρεται μια πλειάδα επιλογών για τον συγκεκριμένο προορισμό. Η διαδρομή ήταν περίπου μισή ώρα από την στιγμή που πήραμε και τους τελευταίους συνταξιδιώτες. Θα μου πει κανείς γιατί τόσο νωρίς ρε φίλε; Θα μέναμε μόνο ένα ακόμα βράδυ στο Vegas οπότε θέλαμε να επιστρέψουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από την εκδρομή αυτή. Με την επιλογή μας αυτή ήμασταν όμως και τυχεροί μιας και λόγω της πολλή ζέστης υπήρχε η αυξημένη πιθανότητα (κάτι που συνέβη την προηγούμενη μέρα) αν μην γίνουν οι εκδρομές μετά από κάποια ώρα λόγω των πολύ υψηλών θερμοκρασιών και επικινδυνότητας στο να πετάξουν τα αεροπλανάκια. Εμείς όμως, ευτυχώς, θα πηγαίναμε. Φαντάζεσαι να φτάναμε μέχρι εκεί και να μην μπορούσαμε να πάμε στο Grand Canyon; Πάλι καλά...
Μετά τις απαραίτητες διαδικασίες, στις 06:14 πήγαμε στο αεροπλανάκι για πετάξουμε προς Grand Canyon. Η πτήση σύντομη, περίπου 30 λεπτά. Πετάξαμε πάνω από την έρημο της Nevada, τον Colorado river, φτάσαμε στο West Wing του Grand Canyon, στην Αριζόνα πλέον, όπου και προσγειωθήκαμε.
Στο terminal του ξενοδοχείου μας έδωσαν μια σακούλα με φαγητό και νερό και έπειτα μπήκαμε στο λεωφορείο για να πάμε στο Eagle Point, ψηλά πάνω από τον Colorado river. Ψηλά; Λάθος. Είχα διαβάσει σε κάποια ιστορία στο travelstories οτι, θα πρέπει να σταθείς αρκετή ώρα, να κοιτάξεις, να σκεφτείς και να καταλάβεις το τι βλέπεις. Μόνο τότε θα μπορέσεις να αντιληφθείς το μεγαλείο του Grand Canyon. Ένα από τα εφτά θαύματα της φύσης. Μόνο τότε θα αντιληφθείς ότι δεν είσαι σε κορυφή μιας οροσειράς η οποία εκτείνεται ως εκεί που βλέπει το μάτι σου και ένα μηχάνημα με λεπίδες πέρασε και τις έκοψε όλες στο ίδιο σημείο. Θα αντιληφθείς ότι είσαι στο ύψος της επιφάνειας της θάλασσας και ότι όλες αυτές οι σκισμένες λωρίδες γης που βλέπεις στον ορίζοντα είναι τεράστιες χαράδρες που μπαίνουν στα έγκατα της γης. Και εκεί κάτω υπάρχει και ένας ποταμός που να τις διασχίζει. Πραγματικά μεγαλοπρεπές το τοπίο. Όσες φωτογραφίες και να δεις, όσο καλή και να είναι η φωτογραφική μηχανή, δεν μπορεί να αποτυπώσει αυτό που βλέπεις με τα μάτια σου. Στο σημείο εκείνο υπάρχει το Skywalk, μια γυάλινη γέφυρα η οποία βγαίνει πάνω από μια χαράδρα και μπορείς, πληρώνοντας κάποιο αντίτιμο, να βγεις και να την περπατήσεις. Ενώ δεν το είχαμε προγραμματίσει, τελικά είπαμε ότι μια φορά στην ζωή μας θα πηγαίναμε ως εκεί και δεν θα είχαμε άλλη ευκαιρία. Πληρώσαμε τα $25 το άτομο και βγήκαμε στην γέφυρα. Εγώ αμέσως περπάτησα πάνω στο γυαλί. Η γυναίκα μου πήγαινε τοίχο τοίχο και μετά από το μέσο της διαδρομής ξεθάρρεψε ενώ ήταν και μια κοπέλα από την Γαλλία η οποία έφτασε μέχρι την είσοδο και γύρισε πίσω. Δυστυχώς δεν μας άφησαν να πάρουμε κινητά μαζί μας και δεν βγάλαμε κάποια φωτογραφία. Δεν ξέρω αν αξίζει τα λεφτά του, μάλλον όχι, αλλά δεν το μετανιώσαμε που το κάναμε. Η περιοχή εκεί ήταν περιοχή των ινδιάνων, ανήκε στην φυλή των Hualapai, και έχουν διατηρήσει κάποια μικρά κτήρια και σκηνές που χρησιμοποιούσε παλιά η φυλή αυτή για να τα βλέπουν οι επισκέπτες.
Μετά από μια μικρή βόλτα στο χωριό των ινδιάνων πήραμε το λεωφορείο και πήγαμε στο δεύτερο σημείο ενδιαφέροντος, το Guano Point. Εκεί βλέπεις, πέρα από το εντυπωσιακό τοπίο, τα απομεινάρια ενός ορυχείου το οποίο υπήρχε κάτω στην κοίτη του Grand Canyon. Αυτό που κάνανε εξόρυξη το ανεβάζανε στην επιφάνεια με ένα μεγάλο καλώδιο το οποίο καταστράφηκε από το φτερό ενός μαχητικού αεροσκάφους της αμερικάνικής αεροπορίας το 1960 . Τότε σταμάτησε και η λειτουργία του ορυχείου αυτού.
Με τις βόλτες πέρασε η ώρα και έπρεπε να επιστρέψουμε για να πάρουμε το αεροπλανάκι τις επιστροφής. Όσο περνούσε όμως η ώρα ανέβαινε και η θερμοκρασία και όπως μας ενημέρωσαν από την εταιρία ίσα που προλαβαίνουμε να επιστρέψουμε στην βάση μας. Μπήκαμε στο αεροπλάνο και έπειτα από κάποιο σημείο μας ενημέρωσε ο πιλότος ότι θα έπρεπε λόγω ζέστης να ανεβούμε σε μεγαλύτερο υψόμετρο και πως θα κουνούσε αρκετά. Όταν φτάσαμε ήθελα να φιλήσω το έδαφος αλλά οι 43 βαθμοί κελσίου θα το έκαναν αδύνατο. Το μόνο που ήθελες ήταν να μπεις στο κτήριο του αεροδρομίου για να δροσιστείς. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και επειδή ήταν πραγματικά αδύνατο να κυκλοφορήσεις με τέτοια ζέστη επιλέξαμε να πάμε για μεσημεριανό ύπνο και μετά για καμιά βουτιά στις πισίνες του ξενοδοχείου πριν την απογευματινή μας βόλτα. Μετά από έναν τρίωρο ύπνο βάλαμε τα μαγιό και κατεβήκαμε στις πισίνες. Μία 0-99 για οικογένειες και μια +21 για αμπαλαέα, με DJs, μπαρ και πολύ κόσμο να πίνει και να χορεύει. Η ζέστη συνέχιζε να κάνει την ατμόσφαιρα αποπνικτική όμως η ώρα περνούσε και είχαμε και μια βόλτα να κάνουμε.
Πλησίαζε 19:00 όταν ξεκινήσαμε για την βόλτα μας στην Strip και η θερμοκρασία είχε πέσει στους 42 βαθμούς! Περπατούσαμε στο δρόμο και τα μάτια δακρύζανε από την ζέστη. Ήταν σαν να περπατάς και να έχεις σταθερά μπροστά σου ένα μεγάλο σεσουάρ για τα μαλλιά που να φυσάει ζεστό αέρα προς τα πάνω σου. Ευτυχώς σε πολλά σημεία στον δρόμο υπήρχαν μηχανισμοί που βγάζανε δροσιά οπότε πήγαινες εκεί και έπαιρνες μια ανάσα. Η Strip είναι τεράστια όπως και τα ξενοδοχεία-καζίνο που φιλοξενεί. Διαλέξαμε μια κατεύθυνση και ξεκινήσαμε την βόλτα. Ξαφνικά ήταν σαν ταξιδεύαμε ανά τον κόσμο. Παρίσι, Βενετία, Ρώμη, Νέα Υόρκη, Αίγυπτος. Τεράστια ξενοδοχεία όπως το MGM, το Mirage, το Flamingo κ.α. και στην μέση το Bellagio με το επιβλητικό σιντριβάνι, τα νερά του οποίου χορεύουν στους ρυθμούς της μουσικής που παίζει εκείνη την στιγμή. Αποκορύφωμα ο τελευταίος χορός τα μεσάνυχτα στους ήχους του ύμνου των Η.Π.Α..Εκπληκτικό!!!!
Μετά και τον τελευταίο χορό, μπήκαμε μέσα στο Bellagio για να δούμε την χλιδή του. Αφού κάναμε μια βόλτα στο καζίνο και στα διάφορα εστιατόρια και μπαρ, μπήκαμε σε μια αίθουσα όπου κάθε φορά παρουσιάζουν κάποιο έργο. Την περίοδο εκείνη το θέμα ήταν το Capri της Ιταλίας και η αίθουσα ήταν γεμάτη λουλούδια και πανέμορφες εικόνες.
Αφού κάναμε μια βόλτα ακόμα με μια στάση για φαγητό (burger, τι αλλο; δεν μας έπαιρνε για εστιατόριο) επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση. Δυστυχώς δεν είχαμε την πολυτέλεια του χρόνου ώστε να παρακολουθήσουμε ένα από τα πολλά show σε κάποιο από τα ξενοδοχεία της περιοχής. Πραγματικά κρίμα... Next Time!!!
 

evripidis4

Member
Μηνύματα
75
Likes
458
Επόμενο Ταξίδι
Βαρκελώνη
Day 6

Από το Vegas θα φεύγαμε το μεσημέρι με προορισμό το Los Angeles οπότε δεν είχαμε και πολύ καιρό για χάσιμο. Πρωινό ξύπνημα και μια βόλτα στο ξενοδοχείο. Στον ένα όροφο υπάρχει στριπτιτζάδικο και στον από κάτω εκκλησάκι τέλεσης γάμων. Μόνο στο Vegas αυτά. Παρόλο που ήταν πολύ πρωί υπήρχε κόσμος που ήταν κάτω στο καζίνο και έπαιζε διάφορα παιχνίδια. Από ρουλέτα έως black jack. Δεν υπήρχε στιγμή της ημέρας που να μην είχε κόσμο το καζίνο. Αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας στην ρουλέτα. Αγοράζουμε μάρκες για $20 και πάμε να ποντάρουμε. Βάζω $5 στο μαύρο και $5 στο 24, την ημέρα των γενεθλίων μου. Μου λέει η dealer ελάχιστο ποντάρισμα $10. Τσιφούτης εγώ παίρνω τα $5 από το 24 και τα βάζω στο μάυρο. Γυρνάει η τύπισσα την ρουλέτα.....24 μαύρο!!!! Μένω παγωτό... Δεν μου κοβότανε το χέρι που λένε; Παίρνω τα $20 λόγω μαύρου και τα χάνω στις επόμενες τρεις γύρες. Μην μπορώντας να πιστέψουμε αυτό που συνέβη (ευτυχώς η γυναίκα μου ήταν μπροστά και μπορεί να το επαληθεύσει) βγήκαμε για μια βόλτα ακόμα πριν πιάσει πάλι η τρελή ζέστη. Είχε μόνο 33 βαθμούς στις 07:30 το πρωί. Βγήκαμε από το ξενοδοχείο και πήγαμε από την άλλη πλευρά. Περπατήσαμε αρκετή ώρα αλλά αποφασίσαμε να επιστρέψουμε γιατί η θερμοκρασία ανέβαινε και η ατμόσφαιρα γινόταν και πάλι αποπνικτική. Στον δρόμο ποιον βλέπουμε μπροστά μας; Ο Alan (από το Hangover) παρέα με τον μωρό και την τίγρη του Μάικ Τάισον.
Είχαμε χρόνο και μπήκαμε για μια βόλτα στο Caesars Palace το οποίο είναι τεράστιο. Ιταλικά αγάλματα και συντριβάνια, εστιατόρια και καφέ σου δημιουργούν την αίσθηση ξαφνικά ότι βρίσκεσαι στην Ιταλία. Ένας κυριούλης που δούλευε εκεί μας ενημέρωσε ότι σε έναν χώρο του ξενοδοχείου παρουσιαζόταν ένα θέαμα το Atlantis και ότι δεν θα έπρεπε να το χάσουμε. Καθώς πλησίαζε η ώρα για την επόμενη ''παράσταση'' και μιας και δεν ήταν μακριά, πήγαμε να το δούμε. Νερά, φωτιές, Θεοί και άνθρωποι δημιούργησαν ένα εντυπωσιακό ολιγόλεπτο show.
Η ώρα όμως είχε περάσει και έπρεπε να πάμε να πάρουμε τις βαλίτσες μας και να φύγουμε για το αεροδρόμιο από όπου θα παίρναμε την επόμενή μας πτήση (4η) με προορισμό το Los Angeles. Η πτήση μας θα ήταν με την Virgin. Είχαμε κάνει online check-in οπότε και πάλι η διαδικασία ήταν σύντομη. Ήταν η πρώτη φορά που περάσαμε έλεγχο χρησιμοποιώντας το κινητό (από τους ελάχιστους που το έκαναν εκείνη την στιγμή γύρο μας) και ένιωσα πολύ μπροστά για την εποχή μου. Μπαίνουμε στην ώρα μας λοιπόν στο, πολύ προσεγμένο, αεροσκάφος, καθόμαστε στις θέσεις μας και ξεκινάμε για τον αεροδιάδρομο. Κι εκεί που περιμέναμε τις αεροσυνοδούς να μας παρουσιάσουν τα δικά τους, ξεκινά ένα απίστευτο βίντεο κλιπ με τραγούδι και χορούς στο οποίο παρουσιάζονταν όλα τα μέτρα ασφαλείας. Πόσο και γ@#$ ρε φίλε. Πόσο μπροστά από τους υπόλοιπους. Μπράβο ρε Richard (Branson) λέω από μέσα μου καθώς σκεφτόμουν την πρώτη εργασία που είχα κάνει στο πανεπιστήμιο με θέμα ποιον άλλο; Τον Richard Branson και την Virgin. Αξίζει όποιος θέλει να το ψάξει το βιντεάκι στο Youtube και να το δει. Η πτήση ήταν σύντομη και το εντυπωσιακό ήταν το πόση ώρα πετούσαμε πάνω από το L.A.. Τεράστιο. Προσγειωθήκαμε, παραλάβαμε τα πράγματά μας και πήγαμε να βρούμε το λεωφορειάκι της Alamo, της εταιρίας από την οποία νοικιάσαμε το αυτοκίνητο. Αφού φτάσαμε και ετοιμάστηκαν όλα τα έγγραφα και τα σχετικά, μας λέει ο υπάλληλος πάτε στο παρκινγκ και στον τρίτο διάδρομο είναι τα convertible. Η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει. Αφού προσπερνάμε μια Transam η οποία δεν ήταν για εμάς, πάμε στον τρίτο διάδρομο. Ευτυχώς προλάβαμε την τελευταία Mustang πριν μας την πάρει ένας κινέζος. Που πα ρε θείο του λέω (από μέσα μου) και μπαίνω μέσα.
Μήνες την περίμενα αυτή τη στιγμή. Για λίγο θα είχαμε ξεμείνει με την Camaro. Ποια Camaro; Συνδέουμε κινητό, φορτώνουμε βαλίτσες, ανοίγουμε την οροφή, βάζουμε μπρος και ξεκινάμε. Με την Mustang ρε φίλε. Τούμπανο το αυτοκίνητο. Βάζουμε στον χάρτη την διεύθυνση του Airbnb και βγαίνουμε στους δρόμους. Εμείς, η Mustang, η μουσική, τα φοινικόδεντρα και μπροστά μας η γνωστή πινακίδα. Σαν σε ταινία του Hollywood. Μόνο που δεν ήταν ταινία κι εμείς πηγαίναμε ακριβώς εκεί, στο Hollywood.
Χάρη στο Gps κινούμασταν στους δρόμους σαν ντόπιοι. Ιδιαίτερη εντύπωση στην διαδρομή μας έκανε το γεγονός ότι από γειτονιά σε γειτονιά υπήρχαν τεράστιες διαφορές. Από εκεί που έβλεπες βίλες με κήπους και ψηλούς φράχτες, εμφανίζονταν μπροστά σου χαμόσπιτα και φτωχογειτονιές. Μετά από αρκετή ώρα φτάσαμε στο Hollywood, έξω από το σπίτι όπου θα μέναμε τα επόμενα δύο βράδια. Παρκάρουμε απ' έξω, βγάζουμε τα πράγματα, κλειδώνουμε το αυτοκίνητο και ξεκινάμε για το σπίτι. Αλλά ας διπλοτσεκάρω το αυτοκίνητο. Κλείδωσε; Κλακ μια το χερούλι κλειδωμένο, κλακ δύο το χερούλι ξεκλείδωτο. Ρε γυναίκα πως κλειδώνει αυτό το πράμα; Φάγαμε μισή ώρα. Ξαφνικά μου έρχεται φαεινή ιδέα. Πάω στο απέναντι πεζοδρόμιο, κλειδώνω και της λέω: για δες τώρα; Μια δυό δεν ξεκλειδώνει. Ήθελα και Mustang πανάθεμά με. Αφού σιγουρευτήκαμε ότι δεν γελούσε κανείς μαζί μας, πήγαμε στο δωμάτιο. Η κοπέλα που μας ''φιλοξενούσε'' έλειπε αλλά μας είχε αφήσει οδηγίες για τα πάντα. Απόγευμα πλέον ξεκινήσαμε ποδαράτοι από το σπίτι προς το κέντρο του Hollywood, τον δρόμο με τα αστέρια και τα Dolby και Chinese Theater όπου γίνονται κάθε χρόνο τα Όσκαρ. Παρόλο που στον χάρτη φαινόταν κοντά, τελικά δεν ήταν και περπατήσαμε αρκετά μέχρι να φτάσουμε ως εκεί. Ήταν από τις λίγες φορές στην ζωή μου που φοβήθηκα στον δρόμο. Άδειοι από αυτοκίνητα δρόμοι, φτωχικά σπίτια, άστεγοι και κάτι περίεργες φάτσες λατινοαμερικάνικες βγαλμένες από ταινίες τρόμου. Να σου την πέσεις κανείς και να είσαι στο έλεός του. Τι σκέφτεσαι όταν ακούς Hollywood; ε καμία σχέση. Κάποια στιγμή αρχίσαμε να βλέπουμε αστέρια στο πεζοδρόμιο αλλά από κόσμο τίποτα. Μόνο κάτι μεθυσμένους. Ασφαλής αισθάνθηκα όταν πλέον φτάσαμε κοντά στο Dolby Theater όπου έβλεπες πλέον αρκετό κόσμο, κυρίως τουρίστες. Το θέατρο και γενικά ο χώρος εκεί δεν έχει καμία σχέση με αυτό που βλέπουμε την ημέρα των Όσκαρ. Μας είπαν ότι καθαρίζει η περιοχή από σκουπίδια και άστεγους ανθρώπους, διαμορφώνουν τον χώρο και αφού τελειώσει η τελετή όλα επιστρέφουν στην κανονικότητά τους. Ακριβώς δίπλα είναι το Chinese Theater στον προαύλιο χώρο του οποίου υπάρχουν, στο τσιμεντένιο πάτωμα, οι πατούσες και τα χέρια κάποιων από τους πιο διάσημους αστέρες, παραγωγούς και σκηνοθέτες του Hollywood.
Κάναμε μια μικρή βόλτα πέριξ των θεάτρων και έφτασε η ώρα να επιστρέψουμε πίσω. Uber? Uber! Μέχρι τότε κανείς από τους δύο δεν είχε πει κάτι για την διαδρομή από το σπίτι ως το κέντρο. Ήρθε λοιπόν ο Uberάς και μας πήγε σπίτι. Η οικοδέσποινά μας είχε ήδη πέσει για ύπνο και το ίδιο κάναμε κι εμείς.
 

evripidis4

Member
Μηνύματα
75
Likes
458
Επόμενο Ταξίδι
Βαρκελώνη
Day 7

Πηγαίνοντας για τα Universal Studio δεν ήξερα τι να περιμένω. Ναι μεν είχα διαβάσει τα καλύτερα, αλλά, άξιζε αλήθεια τα λεφτά που πληρώσαμε για να πάμε; Άξιζε το Front of Line που πληρώσαμε έξτρα; Η απάντηση στο τέλος της ημέρας ήταν εκκωφαντική. Άξιζε με τα χίλια. Όποιος αποφασίσει να τα επισκεφτεί να μην το σκεφτεί καθόλου το παραπάνω κόστος μιας και θα σας γλυτώσει από πολύ χρόνο και μεγάλη ταλαιπωρία. Φτάσαμε νωρίς νωρίς στα studio με αποτέλεσμα να μην πετύχουμε ουρά κατά την είσοδο. Μετά τις καθιερωμένες φωτογραφίες μπροστά στην υδρόγειο, σήμα κατατεθέν των Universal, και στο κόκκινο χαλί, μπήκαμε μέσα.
Μια τεράστια περιοχή με διάφορα αξιοθέατα, μαγαζιά με σουβενίρ, μπαρ και εστιατόρια. Από που ξεκινάμε όμως; Αυτό που ξεχωρίζει είναι το Hogwarts και το κάστρο του.
Μπαίνεις στο κάστρο και αυτό που ακολουθεί δεν το περιμένεις με την καμία. Αφήνουμε τα προσωπικά μας αντικείμενα σε έναν από τους φωριαμούς και ακολουθούμε της πινακίδες για το Front of line. Εκεί ο υπεύθυνος μας προτείνει να μην χρησιμοποιήσουμε το πάσο αλλά επειδή δεν είχε ακόμα κόσμο να πάμε στην κανονική ουρά και να επιστρέψουμε για άλλη μια βόλτα. Δεν το ακούσαμε και μπήκαμε μέσα. Ανεβαίνουμε στο τρένο βάζουμε τα γυαλιά μας...και η μαγεία ξεκινά. Ξαφνικά βρισκόμαστε να πετάμε πάνω από το Hogwarts πάνω σε μια σκούπα ακολουθώντας τον Harry και κυνηγώντας το ιπτάμενο μπαλάκι. Νομίζω ότι ήταν μια από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής μου παρόλο που δεν είμαι και φαν των ταινιών και δεν τις έχω δει και όλες. Πραγματικά ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!! Αφού για αρκετή ώρα προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι είχε γίνει αφήσαμε πίσω τον Harry Potter και συνεχίσαμε παρακάτω. Βόλτα με βάρκα στο Jurassic Park δίπλα στους δεινόσαυρους. Φωτογραφίες με τον Optimus Prime τον Bumblebee και τον Megatron από τους Transformer. Φωτογραφίες από εδώ κι από εκεί (ακόμα και με την Marilyn Monroe) και μετά το τουρ μέσα στα στούντιο όπου γυρίζονται ταινίες και σειρές.
Στο τουρ αυτό θα δεις μια πόλη στην άγρια δύση η οποία ξαφνικά πλημμυρίζει από νερό, σκηνικό από την ταινία Jaws, το αεροπλάνο από την ταινία War of the Worlds του Steven Spielberg, το Bates Motel από την ταινία Psycho του Alfred Hitchcock όπου ξαφνικά ο Norman Bates βγαίνει από το μοτέλ και αφού βάζει στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου του ένα χαλί παίρνει ένα μεγάλο μαχαίρι και έρχεται καταπάνω σου, μια μάχη 3D του King Kong απέναντι σε δεινοσαύρους, αυτοκίνητα από το Fast and Furious και πολλά άλλα. Δεν θα σας τα πω όλα... να πάτε να τα δείτε. Το τουρ κρατάει 60 λεπτά και πραγματικά αξίζει να το κάνετε.
Στο κέντρο του πάρκου υπάρχει το Waterworld. Εκεί σου παρουσιάζουν ζωντανά πως είναι μια ταινία δράσης με τα οπτικά και ακουστικά εφέ με ακροβατικά πολύ κυνηγητό, πιστολίδι και πολύ μπουγέλωμα. Προσέξτε που θα καθίσετε γιατί οι μπροστινοί γίνονται μούσκεμα. Παπάκια. Εμείς ευτυχώς ήμασταν οριακά. Αποκορύφωμα του show όταν πέφτει ολόκληρο αεροπλάνο μέσα στο σκηνικό. Δεν παίζονται οι άνθρωποι. Με διάφορά ότι καλύτερο έχω παρακολουθήσει live.
Αφού μπήκαμε σε όλα τα θεματικά, επιμέρους, πάρκα (χάρη στο Front of Line), είδαμε πως γίνονται τα σπέσιαλ εφέ και γνωρίσαμε διάφορα ζωάκια που έχουν πρωταγωνιστήσει σε ταινίες, μπήκαμε στο κτήριο του Walking Dead. Ακολουθούμε τον διάδρομο για το Front of line και πάμε μπροστά. Έρχεται ένα ζευγάρι ακόμα και ενώ στην άλλη ουρά έχει αρκετό κόσμο μας βάζουν μέσα τους τέσσερις μας. Εμείς μπροστά οι άλλοι από πίσω. Σκοτάδι παντού, περίεργοι ήχοι, φώτα να τρεμοπαίζουν και από το πουθενά να εμφανίζονται ζόμπι και να σε ακουμπάνε. Μας έφτασε το σ#@&ό στην κάλτσα μέχρι να βγούμε. Οι ώρες στα studio πέρασαν πολύ γρήγορα και πολύ ευχάριστα. Αφού πήραμε να σχετικά σουβενίρ πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το σπίτι. Από εκεί Uber και κατευθείαν στο Griffith Observatory.
Δεν πήραμε το αυτοκίνητο διότι είχαμε διαβάσει ότι το πάρκινγκ είναι πολύ δύσκολο και πρέπει να περπατήσεις αρκετά για να φτάσεις στο παρατηρητήριο. Μπαίνοντας μέσα το πρώτο που βλέπεις είναι ένα τεράστιο εκκρεμές και στο πάτωμα γραμμένα στα ελληνικά και τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Ανεβαίνεις πάνω και η θέα είναι φοβερή. Όλο το Los Angeles απλώνεται στα πόδια σου. Φώτα ως εκεί που βλέπει το μάτι σου.
Κάποια στιγμή είδαμε ουρά από κόσμο οι οποίοι περίμεναν να μπούνε να δούνε μέσα από το μεγάλο τηλεσκόπιο που υπάρχει εκεί.
Στηθήκαμε κι εμείς, αν και ήμασταν οριακά με την ώρα που θα έκλεινε, και μπήκαμε να δούμε τον πλανήτη Δία. Μεγάλη στιγμή. Αυτό που είδαμε ήταν μια κουκίδα στο σκοτάδι αλλά για να λένε ότι ήταν ο Δίας μάλλον κάτι παραπάνω θα ξέρανε. Χαρούμενοι που είδαμε και τον Δία μέσα σε όλα τα άλλα, έφτασε η ώρα να επιστρέψουμε στο σπίτι. Φτάνουμε και λέω ας πάω να τσεκάρω το αυτοκίνητο. Πλησιάζω και τι να δω...ερωτικό ραβασάκι από LAPD και κλήση για παρκάρισμα. Αφού δεν είχαμε κανένα γνωστό στο LAPD για να μας την σβήσει αλλάξαμε πάρκινγκ και μπήκαμε σπίτι για να κλαφτούμε και να κοιμηθούμε. Μας βγήκε ξινό το γέλιο στα Universal αλλά και τι α κανς; Να κατς α σκας;;; Το πήραμε απόφαση και πέσαμε για ύπνο.
 

evripidis4

Member
Μηνύματα
75
Likes
458
Επόμενο Ταξίδι
Βαρκελώνη
Day 8

To κύριο μέσο μεταφοράς των κατοίκων του L.A. είναι το αυτοκίνητο και τα Σαββατοκύριακα η κίνηση είναι ανυπόφορη. Έτσι αφήσαμε νωρίς νωρίς το δωμάτιο, φορτώσαμε τα πράγματα στην Mustang, ανοίξαμε την οροφή και ξεκινήσαμε προς Beverly Hills. Παρά τα όσα είχαμε ακούσει και διαβάσει, δεν είχε κίνηση στους δρόμους οπότε φτάσαμε εκεί πολύ νωρίς. Παρκάραμε σε πάρκινγκ σε ένα δρόμο παράλληλα της Rodeo drive και ξεκινήσαμε την βόλτα μας. Για την περιοχή δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Μεγάλα σπίτια, πανάκριβα πολυτελή αυτοκίνητα και μαγαζιά με όλες τις ακριβές φίρμες του χώρου της μόδας επί της Rodeo drive. Μετά την βόλτα μας στο κέντρο (ευτυχώς η αγορά ήταν κλειστή και η γυναίκα μου δεν μπήκε στον πειρασμό να ψωνίσει...) κατευθυνθήκαμε προς το Hotel Beverly Hills ή πιο γνωστό σε όλους Hotel California από το ομώνυμο τραγούδι. Πήγαμε με τα πόδια περπατώντας από δρόμους με τεράστιους φοίνικες και πολύ όμορφα σπίτια. Μπήκαμε μόνο για μια ματιά στο Lobby του ξενοδοχείου και μείναμε έξω να χαζεύουμε τα πανάκριβα αυτοκίνητα που ήταν σταθμευμένα εκεί. Επιστρέψαμε να πάρουμε το δικό μας αυτοκίνητο και μιας και ήταν ακόμα νωρίς, σε σχέση με αυτό που είχαμε προγραμματίσει, πήγαμε μια βόλτα στο Bel Air. Μια περιοχή με τεράστιες επαύλεις πολλών εκατομμυρίων όπου ζει η ελίτ του Hollywood και του επιχειρηματικού και όχι μόνο κόσμου του L.A..
Επόμενη στάση ήταν η Santa Monica όπου θα περνούσαμε το επόμενο μας βράδυ και πάλι σε Airbnb. Υπολογίζαμε να φτάσουμε πολύ αργότερα λόγω της κίνησης και η συνεννόηση με την οικοδέσποινά μας ήταν για να βρεθούμε αργά το απόγευμα. Ήταν όμως ακόμα νωρίς το μεσημέρι και δεν θα μπορούσαμε να πάμε στο δωμάτιο να αφήσουμε τα πράγματα. Βρήκαμε το σπίτι και πήγαμε να αφήσουμε εκεί το αυτοκίνητο μιας και είχε ιδιόκτητο παρκινγκ. Μην έχουμα πάλι κανά απρόοπτο... Η μέρα ήταν φανταστική και μια βόλτα στην παραλία έμοιαζε ιδανική. Και όχι σε όποια κι όποια παραλία. Στην Santa Monica. Το σπίτι ήταν κοντά στο Pier οπότε φτάσαμε εκεί πολύ γρήγορα. Ξαφνικά μεταφέρεσαι σε άλλο σκηνικό. Το μπλε του ωκεανού, η τεράστια αμμώδες παραλία, το Pier με το λούνα παρκ δημιουργούν ένα υπέροχο σκηνικό. Το πρώτο πράγμα που συναντάς στο Pier είναι η πινακίδα με το σημείο όπου τελειώνει η θρυλική Route 66.
Αφού κάναμε μια βόλτα πάνω στο Pier (όπου συναντάς από περίπτερα με αναμνηστικά έως εστιατόρια, μουσικούς και άλλους διάφορους καλλιτέχνες) και απολαύσαμε την θέα, το πήραμε παραλιακά προς την Venice beach.
Πήραμε ένα κρύο καφεδάκι από ένα ''beach bar'' που υπάρχει εκεί, αψηφήσαμε τον ήλιο και την ζέστη και ξεκινήσαμε να περπατάμε. Κατά μήκος της παραλίας έχει μέρη που προσφέρουν την δυνατότητα να κάνεις πολλές δραστηριότητες. Πλησιάζοντας προς την Venice beach συναντάς περισσότερο κόσμο και ξεκινάς να παίρνεις μια ιδέα για το γιατί έγινε διάσημο αυτό το κομμάτι της παραλίας. Η μεγάλη πίστα για skateboard, τα γήπεδα μπάσκετ, η muscle beach, τα πολλά μαγαζιά, οι street performers και η μυρωδιά σε βάζουν αμέσως στο πνεύμα.
Μας είχε ήδη ''βαρέσει'' ο ήλιος το κεφάλι οπότε αποφασίσαμε να πάμε να δούμε τον λόγο για τον οποίο η περιοχή λέγεται Venice και δεν είναι άλλος από την γειτονιά που υπάρχει εκεί με τα κανάλια. Πραγματικά το μέρος εκεί είναι φανταστικό με πανέμορφα σπίτια και τους κατοίκους να μετακινούνται μέσω των καναλιών με βάρκες σανίδες και θαλάσσια ποδήλατα.
Αφού τους ζηλέψαμε λίγο, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής προς την Santa Monica και πάλι παραλιακά. Ξαφνικά βλέπω κάτι που δεν το είχα παρατηρήσει την πρώτη φορά που περάσαμε από εκεί. Μια τεράστια γαλανόλευκη πινακίδα που γράφει ''GYROS''... άντε ρε Ελλαδάρα, φωνάζουμε, είσαι παντού. Κάνω λίγο πιο εκεί το κεφάλι μου και διαβάζω την επωνυμία του μαγαζιού... ''MALAKA BROTHERS''.... μας άκουσε όλη η Venice από τα γέλια μας. Θεοί τα αλάνια σκεφτόμαστε και συνεχίζουμε.
Ήταν απόγευμα πλέον και ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει. Και όσο περνούσε η ώρα και πλησιάζαμε και πάλι προς το Pier η εικόνα ήταν ειδυλλειακή με το ηλιοβασίλεμα. Ο ήλιος να χάνεται στον ωκεανό και τα χρώματα του ουρανού έκαναν το θέαμα μαγευτικό.
Μια τελευταία βόλτα πάνω στο Pier και επιστροφή στο σπίτι για να συναντήσουμε έναν φίλο της οικοδέσποινάς μας, ο οποίος θα μας έδινε τα κλειδιά για να μπούμε μέσα. Αφού τα είπαμε για αρκετή ώρα μαζί τους τρώγοντας και πίνοντας, αποσυρθήκαμε στο, εκκεντρικό κατά τα άλλα, δωμάτιο μας για ξεκούραση.
 

Εκπομπές Travelstories

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.743
Μηνύματα
910.740
Μέλη
39.480
Νεότερο μέλος
christinalkp

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom