Καζακστάν Κιργιστάν Ουζμπεκιστάν Τατζικιστάν Τουρκία Travelling along the ''Roof of the World" Pamir Highway..η ιστορία του δρόμου

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 12η, 14 Αυγούστου 2018

Μπουχάρα - Σαμαρκάνδη

Χλμ ημέρας 280

Σήμερα θα αποχαιρετούσαμε την μαγευτική Μπουχάρα που μας γέμισε με χρώματα, αρώματα και πολλά χαμόγελα και θα πηγαίναμε Σαμαρκάνδη! Τα χλμ που είχαμε να διανύσουμε ήταν λίγα σχετικά (περίπου 280) κι έτσι θα φτάναμε νωρίς. Ο δρόμος πολύ καλός στο μεγαλύτερο μέρος του και η θερμοκρασία καλή για την εποχή, γύρω στους 34 βαθμούς. Στη διαδρομή αυτή ανταλλάξαμε και μηχανάκια με τον Κώστα για το μισό της διαδρομής, να νιώσει πως είναι η οδηγική απόλαυση της μπέμπας (BMW), αλλά και το γεγονός ότι τραβάει τα περισσότερα βλέμματα. Πολύ καλό και το Τενερέ, άλλωστε είναι απ τα μηχανάκια που μου άρεσαν (εκτός στο χώμα )

Πριν ξεκινήσουμε φάγαμε το πρωινό μας, me paradosiak;o tr;opo (οκλαδόν) στην τραπεζαρία του ξενώνα. Οι απίστευτοι οικοδεσπότες ετοίμασαν ένα καταπληκτικό πρωινό! Όλα τα φαγώσιμα και χειροποίητα,τα ζουμερά φρούτα απ το κήπο τους και φυσικά με το υπέροχο ζυμωτό ψωμί που είχαμε αγαπήσει! (Φώτο με το πλήρες μενού δεν πρόλαβα να βγάλω καθώς έπεσα με τα μούτρα!) . Μαζί μας έκατσε ένας Ιταλός ταξιδιώτης Backpacker, ο οποίος όμως ήταν λίγο αρρωστούλης (στομαχικά) και για το λόγο αυτό ήπιε μόνο τσαγάκι.

Όμορφη, περιποιημένη και πεντακάθαρη η τραπεζαρία!

Αποχαιρετήσαμε τους αγαπημένους μας οικοδεσπότες, ευγνωμονώντας τους για την υπέροχη φιλοξενία! Αν και δεν ήξεραν καλά αγγλικά (μόνο ο άντρας κάτι σπαστά), όμως συνεννοηθήκαμε με την νοηματική αλλά και την γλώσσα της αγάπης προς τον συνάνθρωπο, έτσι καταλαβαινόμασταν απόλυτα! Τρελάθηκαν για άλλη μια φορά όταν έμαθαν ότι είμαστε από Ελλάδα, άλλωστε τα χώματα αυτά τα πάτησε ο Μέγας Αλέξανδρος και το γνωρίζουν περισσότερο κι από μας... απερίγραπτο συναίσθημα!

Τόσες χαιρετούρες...κι όμως δεν βαρέθηκα να χαιρετάω ποτέ! Ήθελα κι άλλο αγάπη, φιλοξενία και ευγνωμοσύνη!

Ξεκινώντας από Μπουχάρα γεμίσαμε βενζίνη η οποία θα μας πήγαινε χαλαρά έως την Σαμαρκάνδη (χαμηλές καταναλώσεις 5-5,5 λιτρα)

Οι κλασικοί αγωγοί φυσικού αερίου οι οποίοι ''τρέχουν'' σε όλες αυτές τις πόλεις της Ασίας

Στάση για να νιώσει ο Κώστας πως είναι η οδηγική απόλαυση ενός BMW GS

Πετύχαμε μια κηδεία στο δρόμο σταματώντας με τα υπόλοιπα οχήματα από σεβασμό μέχρι να περάσει

Εδώ ο Κώστας απολαμβάνει την σελάρα της μπέμπας, κι εγώ το τενερ(κ)έ!

Μόλις νιώσεις την ελευθερία που σου προσφέρει το Cruise control είσαι κάπως έτσι...

Η διαδρομή δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο να προσφέρει κι έτσι σιγά σιγά φτάσαμε αρκετά νωρίς Σαμαρκάνδη!

υπήρχε λίγο αναρχία κατά την είσοδο στην πόλη

Εκείνος απέναντι πάει στο άλλο ρεύμα!

Και τρίκυκλο με γαιδουράκι

Κι εδώ η πόρτα του σημερινού Guest House!!!

Ο ιδιοκτήτης άνοιξε και βάλαμε τις μηχανές στην εσωτερική αυλή

Μέχρι να ετοιμαστεί το δωμάτιο, μας κέρασε τσαγάκι (Πολύ τσάι λέμε )! Ο ξενώνας είχε αρκετούς επισκέπτες απ όλο τον κόσμο, Κίνα Ιαπωνία Ευρώπη κλπ

 

[jmar]

Σαμαρκάνδη!

Η Σαμαρκάνδη με πληθυσμό 412.300 κατοίκους το 2005, είναι η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη του Ουζμπεκιστάν και η πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας του. Η πλειονότητα των κατοίκων της είναι Τατζίκοι που μιλούν την περσική γλώσσα (φαρσί). Η πόλη είναι γνωστή για την ιστορική και πολιτιστική σημασία της, που οφειλόταν στην κεντρική της θέση στον Δρόμο του Μεταξιού ανάμεσα στην Κίνα και τη Δύση.

Το όνομα «Σαμαρκάνδη» προέρχεται από την αρχαία περσική λέξη ασμάρα = πέτρα, βράχος, και τη σογδιανήκαντ = κάστρο, οχυρή κωμόπολη. Το ελληνικό όνομά της, όταν την κατέλαβε ο Μέγας Αλέξανδρος, ήταν «Μαρακανδα».
Η Σαμαρκάνδη είναι ένα αρχέτυπο του ανατολίτικου εξωτισμού, περισσότερο ή λιγότερο ρομαντικό, σε όλη τη Δύση, αλλά και της πλούσιας και πολιτισμένης μεγαλούπολης στην αραβική λογοτεχνία:

Η Σαμαρκάνδη είναι μία από τις αρχαιότερες συνεχώς κατοικούμενες πόλεις στον κόσμο, που ευδοκίμησε εξαιτίας της θέσεώς της πάνω στον κύριο εμπορικό δρόμο μεταξύ Κίνας και Ευρώπης («Δρόμος του μεταξιού»). Σε κάποιες χρονικές περιόδους, η Σαμαρκάνδη ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Κεντρικής Ασίας. Ιδρύθηκε περί το 700 π.Χ. και ήταν η πρωτεύουσα της Σογδιανής (χώρας που αποτελούσε τότε σατραπεία της Περσίας των Αχαιμενιδών) όταν την κατέλαβε ο Μέγας Αλέξανδρος, το 329 π.Χ.. Επιτάφιος Πόλη για τον Κλείτο τον Μέλανα τό 328 π.Χ. Παρότι περσόφωνη περιοχή, παρέμεινε εκτός των συνόρων της Περσίας από τους χρόνους του Μ. Αλεξάνδρου μέχρι την κατάκτηση της Περσίας από τους Άραβες.

Κατά τη δυναστεία των Αββασιδών, το μυστικό του τρόπου παραγωγής χαρτιού διέρρευσε από δύο Κινέζους αιχμαλώτους της μάχης του Ταλάς το 751 μ.Χ., πράγμα που οδήγησε στην κατασκευή του πρώτου εργαστηρίου χαρτοποιίας του ισλαμικού κόσμου στην Ιστορία, στη Σαμαρκάνδη. Στη συνέχεια, η εφεύρεση του χαρτιού έγινε γνωστή στον υπόλοιπο μουσουλμανικό κόσμο, και από εκεί στην Ευρώπη.

Από τον 6ο μέχρι τον 13ο αιώνα, η πόλη μεγάλωσε και έφθασε να έχει μεγαλύτερο πληθυσμό από ό,τι σήμερα, ενώ περιήλθε διαδοχικά υπό τους Τούρκους, τους Άραβες (που εξισλάμισαν τον πληθυσμό), τους Σαμανίδες Πέρσες, και πάλι υπό τους Καραχανίδες και τους Σελτζούκους Τούρκους, προτού καταληφθεί και λεηλατηθεί από τους Μογγόλους το 1220. Μικρό μόνο μέρος του πληθυσμού επέζησε, και η Σαμαρκάνδη υπέστη τουλάχιστον μία ακόμα λεηλασία από τους Μογγόλους του Χαν Μπαράκ προκειμένου να συλλεγούν χρήματα για πληρωμή στρατεύματος. Χρειάσθηκαν πολλές δεκαετίες για να συνέλθει η πόλη από αυτές τις καταστροφές.

Το 1370 ο Τιμούρ-ι-Λενγκ (= Τιμούρ ο Χωλός), γνωστότερος ως Ταμερλάνος, αποφάσισε να καταστήσει τη Σαμαρκάνδη πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του, η οποία εκτεινόταν από την Ινδία ως την Τουρκία. Τα επόμενα 35 χρόνια έκτισε μια νέα πόλη και την εποίκησε με τεχνίτες από όλα τα μέρη που είχε κατακτήσει. Ο Τιμούρ έτσι κέρδισε μια καλή υστεροφημία ως σοφός και γενναιόδωρος, ενώ η Σαμαρκάνδη έγινε το κέντρο της περιοχής Υπερωξιανής.

Τον 16ο αιώνα οι Σαβανίδες μετακίνησαν την πρωτεύουσά τους στη Μπουχάρα και η Σαμαρκάνδη παρήκμασε. Μετά από μία επίθεση από τον Πέρση βασιλιά Ναντίρ Σαχ, η πόλη σχεδόν ερήμωσε κατά τον 18ο αιώνα.

Η Σαμαρκάνδη καταλήφθηκε από τους Ρώσους μετά από επιτυχή πολιορκία της ακροπόλεώς της από τον συνταγματάρχη Αλεξάντρ Αμπράμοφ το 1868. Μετά από λίγο, η μικρή ρωσική φρουρά εκ 500 ανδρών βρέθηκε να πολιορκείται η ίδια. Οι επιτιθέμενοι, υπό τον Abdul Malik Tura, τον πρωτότοκο γιο του εμίρη της Μπουχάρας, αποκρούσθηκαν με βαριές απώλειες. Ο Αμπράμοφ, στρατηγός πλέον, έγινε ο πρώτος κυβερνήτης του στρατιωτικού Οκρούγκ που ίδρυσαν οι Ρώσοι κατά μήκος του ποταμού Ζεραβσάν, με τη Σαμαρκάνδη ως το διοικητικό κέντρο. Η πόλη έγινε αργότερα πρωτεύουσα του ομώνυμου «υποκειμένου» («ομπλάστ») του Ρωσικού Τουρκεστάν και η σημασία της αυξήθηκε ακόμα περισσότερο όταν ο πρώτος σιδηρόδρομος, ο «Υπερ-κασπιακός», έφθασε στην πόλη το 1888. Η Σαμαρκάνδη έγινε πρωτεύουσα της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Ουζμπεκιστάν το 1925, αλλά το 1930 η πρωτεύουσα μετακινήθηκε στην Τασκένδη.

Ρετζιστάν
Από τα εντυπωσιακότερα αρχιτεκτονικά συμπλέγματα στην Κεντρική Ασία, το Ρετζιστάν ήταν το κέντρο της μεσαιωνικής Σαμαρκάνδης. Αποτελείται από τρεις τεράστιες μαντράσες, που περιβάλλουν μια μεγάλη πλατεία:

• Η Μαντράσα του Ούλουγκ Μπεγκ (δυτική) ολοκληρώθηκε το 1420, κατά τη βασιλεία του ίδιου του Ούλουγκ Μπεγκ, και περιέχει ψηφιδωτά με αστρονομικά θέματα. Περί τους 100 σπουδαστές διδάσκονταν εδώ την Αστρονομία, άλλες επιστήμες και Φιλοσοφία εκτός από Θεολογία.
• Η Μαντράσα του Σερντάρ (ανατολική) ολοκληρώθηκε το 1636 από τον Σαβανίδη εμίρη Γιαλανγκτούς ως κατοπτρική κατασκευή της Μαντράσας του Ούλουγκ Μπεγκ, εκτός από τη διακόσμηση με τους βρυχώμενους λέοντες.
• Η Μαντράσα Τίλλα-Κάρι (η μεσαία) ολοκληρώθηκε το 1660, φέρει επίχρυσο διάκοσμο και διαθέτει μία άνετη αυλή.

Τζαμί Μπίμπι-Χανίμ
Μερικοί υποστηρίζουν ότι αυτό το γιγάντιο κατεστραμμένο τζαμί κτίσθηκε από τη Μογγόλα σύζυγο του Ταμερλάνου, τη Μπίμπι-Χανίμ, ενώ ο Ταμερλάνος έλειπε σε εκστρατεία. Σύμφωνα με ένα θρύλο, ο αρχιτέκτονας την ερωτεύθηκε τρελά και αρνήθηκε να ολοκληρώσει το τζαμί αν δεν του έδινε ένα φιλί. Το φιλί άφησε σημάδι και ο εξοργισμένος Τιμούρ διέταξε να θανατωθούν και οι δύο. Δεν υπάρχει όμως αξιόπιστη πηγή που να μνημονεύει σύζυγο του Ταμερλάνου με αυτό το όνομα, που σημαίνει «Κυρία των γυναικών» ή «Βασίλισσα όλων των γυναικών» στα περσικά. Η «πρώτη κυρία» του Τιμούρ, μια κραταιά γυναίκα ονόματι Σαράι-μούλκ-χανούμ, πολύ ηλικιωμένη όταν κτίσθηκε το τζαμί, δεν φέρνει στο νου την όμορφη ηρωίδα του γοητευτικού παραμυθιού.

Το ίδιο το τζαμί, με την κύρια πύλη του να έχει ύψος πάνω από 35 μέτρα, είναι από τα μεγαλοπρεπέστερα οικοδομήματα στη Σαμαρκάνδη. Το μεγαλύτερο μέρος του κατέρρευσε στον σεισμό του 1897, αλλά αποκαταστάθηκε από τη σοβιετική κυβέρνηση με τίμημα την καταστροφή της αρχικής διακοσμήσεως των πλακιδίων.

Αστεροσκοπείο του Ούλουγκ Μπεγκ
Ο Ούλουγκ Μπεγκ (εξελληνισμένα Ουλούγ Βέης) υπήρξε ίσως πιο ονομαστός ως αστρονόμος, παρά ως πολιτικός άρχοντας. Οι εργασίες του στην Αστρονομία ήταν γνωστές μέχρι και στην Ευρώπη. Κατά τη δεκαετία 1420-1429, έκτισε ένα τεράστιο εξάντα, ύψους τριών ορόφων, ένα από τα μεγαλύτερα αστρονομικά όργανα που κατασκευάσθηκαν ποτέ, προκειμένου να μετρήσει τις θέσεις των αστέρων με ακρίβεια που δεν υπήρχε μέχρι τότε. Τα ερείπια αυτού του αστεροσκοπείου ανασκάφθηκαν το 1908.

Σαχ-ι-Ζίντα
Από τα ομορφότερα αξιοθέατα της Σαμαρκάνδης είναι ο «Τάφος του Ζώντος Βασιλέως». Το συγκρότημα βασίζεται πάνω στον τάφο του Κουσάμ ιμπν Αμπάς, εξαδέλφου του Προφήτη Μωάμεθ, ο οποίος έφερε το Ισλάμ στην περιοχή. Σύμφωνα με το θρύλο, έπεσε θύμα ληστείας και αποκεφαλίστηκε από ληστές ενώ προσευχόταν, όμως τέλειωσε την προσευχή του, πήρε το κεφάλι του και έφυγε. Το ιερό του είναι ένα από τα αρχαιότερα κτίσματα στη Σαμαρκάνδη. Πριν την είσοδο βρισκεται μια απέραντη νεκρόπολη, που απλώνεται πάνω από τα ερείπια της αρχαίας πόλης της Σογδιανής. Οι δύο μεγαλύτεροι τάφοι στη νεκρόπολη ανήκουν στον Ταμερλάνο και στην οικογένεια του Ούλουγκ Μπεγκ.

Μαυσωλείο Γκούρ-έ-Αμίρ
Μετά τον θάνατο του εγγονού του Μουχαμάντ-σουλτάν το 1403, ο Ταμερλάνος διέταξε την ανέγερση αυτού του μαυσωλείου γι' αυτόν. Με την πάροδο των γενεών, το Gur-e Amir κατέστη το οικογενειακό μαυσωλείο της Δυναστείας των Τιμουριδών.

Κεντρική αγορά
Στο κεντρικό παζάρι, που εκτείνεται γύρω και πίσω από το Τζαμί Μπίμπι-Χανίμ, τα πράγματα έχουν παραμείνει αμετάβλητα επί αιώνες.

Ερείπια του Αφρασιάμπ
Βορειοανατολικά από την κεντρική αγορά βρίσκεται ο εκτάσεως 2200 στρεμμάτων αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας Σαμαρκάνδης, της Μαρακάνδας ή Αφρασιάμπ, εκτεθειμένα στα στοιχεία της φύσης. Το Μουσείο Αφρασιάμπ έχει κάποιες τοιχογραφίες από τον 7ο αιώνα. Αξιοσημείωτος είναι ο δήθεν τάφος του προφήτη Δανιήλ.　Το αναστηλωμένο κτήριο είναι μία μακρόστενη και χαμηλή δομή με 5 τρούλους, που περιέχει μια τεράστια σαρκοφάγο μήκους 18 μέτρων: Κατά την παράδοση, το σώμα του Δανιήλ μακραίνει πάνω από ένα εκατοστό κάθε χρόνο.


Πάμε όμως να γυρίσουμε και να μαγευτούμε για άλλη μια φορά από άλλη μια ιστορική πόλη του πανέμορφου και με τους ζεστότερους ανθρώπους Ουζμπεκιστάν!

Φαίνεται απ την αρχή ότι η Σαμαρκάνδη έχει τα στοιχεία ''πρωτεύουσας'', δεν είναι τόσο γραφική όπως η Χιβα ή η Μπουχάρα!

Σύγχρονοι τρόποι μετακίνησης των τουριστών

Διάφορα τουριστικά μαγαζάκια-καφέ

Το επιβλητικό Bibi-Khanym Mosque

παιχνίδια με το φώς και τα φαντασμαγορικά κτίρια!

Παραδοσιακοί τσαγκάριδες στον δρόμο

Κατευθυνθήκαμε προς το Σαχ-ι-Ζίντα

Ανεβαίνοντας στο λόφο θαυμάζοντας την θέα!

Για άλλη μια φορά το επιβλητικό Bibi-Khanym Mosque από μακριά

Μας ζητήθηκε να βγάλουμε μια επαγγελματική οικογενειακή φωτογραφία με το φίλο Muhamad μετά της συζήγου και του τέκνου τους! ( όταν γύρισα τον Σεπτέμβριο του την έστειλα!) Είναι απ τα πράγματα που σου μένουν, τα θυμάσαι και αναπολείς!

Η κυρία όμως δεν ήθελε φώτο!!

Τα κορίτσια καλλωπίζουν τον περιβάλλοντα χώρο (προς το παρόν βέβαια κάνουν διαλειμματακι )!

Σαχ-ι-Ζίντα
Από τα ομορφότερα αξιοθέατα της Σαμαρκάνδης είναι ο «Τάφος του Ζώντος Βασιλέως»

Κατά την επίσκεψή μας δεν είχε πολύ κόσμο

Κεντρική αγορά
Στο κεντρικό παζάρι, που εκτείνεται γύρω και πίσω από το Τζαμί Μπίμπι-Χανίμ, τα πράγματα έχουν παραμείνει αμετάβλητα επί αιώνες.

Χρώματα και αρώματα μας πλημμύρισαν! Το μοναδικό πράγμα που με στενοχωρεί σε αυτά τα ταξίδια είναι ότι λόγω έλλειψης χώρου αλλά και συνθηκών (βάρος, χωμάτινα χλμ κλπ) ταξιδιού δεν μπορούμε να πάρουμε πράγματα μαζί μας! Προσωπικά πήρα κάποια αναμνηστικά από Χίβα και από Μπουχάρα τα οποία τα περισσότερα έσπασαν στους κακοτράχαλους δρόμους των Παμίρ! Δεν χωρούσαν στο tankbag και τα έβαλα στο σάκο, με αποτέλεσμα να πάνε στο κάτω μέρος με τους κραδασμούς κι έτσι όταν το πήρα χαμπάρι, είχαν σπάσει (Μόνο κάποια μαγνητάκια άντεξαν!)

 

[jmar]

O Islom Abduganiyevich Karimov (30 Ιανουαρίου 1938 - 2 Σεπτεμβρίου 2016) ήταν ο ηγέτης του Ουζμπεκιστάν και του προκάτοχου του κράτους, της σοβιετικής σοβιετικής σοσιαλιστικής δημοκρατίας, από το 1989 μέχρι το θάνατό του το 2016.
Από τότε και μετά άρχισε ν ανοίγει το Ουζμπεκιστάν στον μαζικό τουρισμό!

Πλησιάζοντας την πλατεία Registan, αντικρίζουμε υπέροχους κήπους

Και φωτογράφιση Γάμου είχε το μενού!

Αρχίζουμε και φτάνουμε στην μαγική πλατεία Registan!

Ρετζιστάν
Από τα εντυπωσιακότερα αρχιτεκτονικά συμπλέγματα στην Κεντρική Ασία, το Ρετζιστάν ήταν το κέντρο της μεσαιωνικής Σαμαρκάνδης. Αποτελείται από τρεις τεράστιες μαντράσες, που περιβάλλουν μια μεγάλη πλατεία:

• Η Μαντράσα του Ούλουγκ Μπεγκ (δυτική) ολοκληρώθηκε το 1420, κατά τη βασιλεία του ίδιου τουΟύλουγκ Μπεγκ, και περιέχει ψηφιδωτά με αστρονομικά θέματα. Περί τους 100 σπουδαστές διδάσκονταν εδώ την Αστρονομία, άλλες επιστήμες και Φιλοσοφία εκτός από Θεολογία.
• Η Μαντράσα του Σερντάρ (ανατολική) ολοκληρώθηκε το 1636 από τον Σαβανίδη εμίρη Γιαλανγκτούς ως κατοπτρική κατασκευή της Μαντράσας του Ούλουγκ Μπεγκ, εκτός από τη διακόσμηση με τους βρυχώμενους λέοντες.
• Η Μαντράσα Τίλλα-Κάρι (η μεσαία) ολοκληρώθηκε το 1660, φέρει επίχρυσο διάκοσμο και διαθέτει μία άνετη αυλή.

Ρέτζισταν

Κάθεσαι και χαζεύεις αποσβολωμένος αυτό το αρχιτεκτονικό αριστούργημα!

Σιγά σιγά προχωράμε μετά την πλατεία με κατεύθυνση το πάρκο προς εύρεση φαγητού! Είχα βρεί ένα μαγαζάκι (πιτσαρία αυτί τη φορά) στο trip advisorμε εξαιρετικές κριτικές

Μαυσωλείο Γκουρ Εμίρ

Εκεί επειδή το μαγαζί ήταν γεμάτο περιμέναμε να αδειάσει κάτι, μαζί με μας περίμενε κι ένα ζευγάρι Γάλλων. Όταν άδειασε τραπέζι κι επειδή ήταν για 4-5 άτομα τους προσκαλέσαμε να κάτσουν μαζί μας, φυσικά δέχτηκαν! Ήταν τελικά συμμετέχοντες κι αυτοί στο Mongol Rally με ένα παλίο Citroen βανάκι 1000cc, οι οποίοι σήμερα αποφάσισαν να ξεκουραστούν σε ξενώνα ! Μέχρι να έρθει το φαγητό, μιλήσαμε για ταξίδια, για τις χώρες μας, για τα όνειρα μας και για πολλά άλλα! ο Κώστας είχε στομαχικές διαταραχές (που θα τον ταλαιπωρούσαν τον κακόμοιρο για αρκετές ημέρες! δεν την γλιτώσαμε τελικα!).
Έιναι τόσο όμορφο να συναντάς ταξιδιώτες, να γνωρίζεις διαφορετικές κουλτούρες και να μοιράζεσαι τα όνειρά σου, ανταλλάσσοντας ιδέες!

Αφού τελειώσαμε με την κουβέντα, είχε πια βραδιάσει, έτσι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για να περάσουμε απ την μαγευτικά φωτισμένη πλατεία Registan για άλλη μια φορά! Οκόσμος ήταν σημαντικά περισσότερος και όλοι καθόντουσαν στα σκαλάκια και χαζεύανε αυτό το θαύμα της αρχιτεκτονικής!

Tillya Kori Madrasah

Καθώς νύχτωσε, κάτσαμε αρκετή ώρα και χαζεύαμε αυτή την μαγευτική πλατεία!

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο, με μια μικρή μελαγχολία καθώς την επόμενη μέρα θα αφήναμε αυτήν την πραγματικά μαγευτική και τόσο φιλόξενη χώρα!

Το Ουζμπεκιστάν, η χώρα που βρίσκεται πάνω στον περίφημο Δρόμο του Μεταξιού, ανάμεσα στο Καζακστάν, την Κιργιζία και το Αφγανιστάν. Το αλλοτινό εμπορικό σταυροδρόμι της κεντρικής Ασίας με παλάτια που θυμίζουν Ινδία και Ιράν, παραδοσιακά souks που ευωδιάζουν ανατολή, βασιλικές νεκροπόλεις όπου αναπαύονται σπουδαίες προσωπικότητες του μουσουλμανικού κόσμου, αλλά και σύγχρονες πτυχές. Στα χώματα του Ουζμπεκιστάν έδρασαν προσωπικότητες όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Ταμερλάνος και ο Τζένγκις Χαν.

Ότι και να πω γι αυτή τη χώρα θα είναι λίγο...ελπίζω να μην χάσει αυτή την αυθεντικότητα της καθώς πλειάδες τουριστών θα αρχίσουν να συρρέουν, απ την στιγμή που τα σύνορα έχουν ανοίξει αρκετά!

ΤΕΛΟΣ 12ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 13η, 15 Αυγούστου 2018

Σαμαρκάνδη - Ντουσάμπε

Χλμ ημέρας 360

Ξέχασα ν'αναφέρω για το Ουζμπεκιστάν ότι, στο τηλέφωνο σας ή αν κρατάτε laptop-tablet, θα πρέπει να σβήσετε όλες τις φωτογραφίες ''ευαίσθητου-σεξιστικού'' περιεχομένου γιατί σε ορισμένα σύνορα (Τον φίλο Αντώνη τον έλεγξαν στο Denau, εμάς ποτέ) κάνουν εκτεταμένους ελέγχους για τέτοιες φωτογραφίες! Επίσης να προσέχετε και για τυχόν υπνωτικά φάρμακα και αναστολείς του άγχους διότι είναι παράνομα στο Ουζμπεκιστάν!

Αφού ξυπνάμε, παίρνουμε το υπερπλούσιο πρωινό μας στην αυλή του Furkat Guest House ( δώσαμε 22 ευρώ με πρωινό), μαζί με τους άλλους ταξιδιώτες (οι 3-4 Κινέζοι γλώσσα δεν έβαλαν μέσα , πείτε με παράξενο αλλά είναι οι μόνοι ταξιδιώτες που δεν μπορώ! )


Απίστευτο πρωινό στην κυριολεξία!

Σήμερα η μέρα θα είχε έξοδο απ το υπέροχο Ουζμπεκιστάν και είσοδο στο Τατζικιστάν, την χώρα που βρίσκεται και ο τελικός μας στόχος, η κορυφή των Παμίρ! Ήμασταν τυχεροί και φέτος (λόγω του νέου προέδρου του Ουζμπεκιστάν) άνοιξαν τα σύνορα Penjikent τα οποία ήταν πολύ κοντα απ την Σαμαρκανδη (για περισσότερες πληροφορίες και updates υπάρχει όπως είπαμε το site του caravanistan που οπωσδήποτε πρέπει κάποιος να διαβάσει σαν Ευαγγέλιο γι αυτές τις χώρες!) Uzbekistan border crossings | Caravanistan
Πέρσι ο Αντώνης μπήκε από την κάτω πλευρά Denau – Tursanzade και τα παιδιά από πάνω (Chanak)

Ξεκινήσαμε λοιπόν αφού περάσαμε από άλλο ένα stop control πριν τα σύνορα! Στόχος μας ήταν,πριν την Dusambe να επισκεφθούμε την ξακουστή λίμνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου (IskanderKul)

Φτάνοντας στα σύνορα του Τατζικιστάν υπήρχε αρκετή ουρά και κόσμος που τα περνούσε με τα πόδια! Προχωρήσαμε παρακάμπτοντας την (λόγω του ότι είχαμε όχημα) με σχετικό νόημα! Εκεί συναντάμε και το ζευγάρι των Γάλλων με το παλιό Ρενό βανάκι που είχαμε φάει μαζί το προηγούμενο βράδυ! Στα σύνορα του Τατζικιστάν πληρώσαμε περίπου 7 δολάρια για την είσοδο στη χώρα, μάλιστα οι Γάλλοι φίλοι μας κρατούσαν μόνο ευρώ και έτσι τους αλλάξαμε εμείς! (Γι αυτό χρειάζονται τα δολάρια σε αυτές τις χώρες συν ότι στην αλλαγή σε τοπικό είναι αρκετά ισχυρό σε σχέση με το ευρώ)

Περάσαμε σε περίπου μια ωρίτσα τα σύνορα

Ντόπιοι περνάνε διάφορα τοπικά προιόντα σε μεγάλα καρότσια

Μπαίνοντας Τατζικιστάν στην πρώτη μεγάλη πόλη που βρήκαμε ψάξαμε για τράπεζα να αλλάξουμε σε τοπικό νόμισμα (μας είχαν πληροφορήσει οι συνοριακοί ότι υπήρχε τράπεζα). Αλλάξαμε αρχικά 100 δολάρια σε τοπικά!

Από δω και πέρα θα συναντούσαμε τις Τατζικικες σημαίες παντού

Το Τατζικιστάν είναι κατά 90% ορεινό με πανέμορφες αλπικές λίμνες σε όλη την έκταση του, λόγω του πολύ χιονιού στις τόσο υψηλές κορυφές του. Η χώρα έχει πλούσιο ιστορικό παρελθόν, από το Μέγα Αλέξανδρο μέχρι τον Τζένγκις Χαν. Είναι το σταυροδρόμι της συνάντησης του δυτικού-κινέζικου-ινδικού πολιτισμου. Παρά τις συγκρούσεις οι αρχαίοι Βακτριανοί, Σογδιανοί, Χοράσμιοι, Σκύθες και Πάρθοι, τα τούρκικα φύλα και οι Ιρανοί απόγονοι, συνεργάστηκαν για το «Δρόμο του Μεταξιού». Το Τατζικιστάν, όπως και οι υπόλοιπες χώρες της κεντρικής Ασίας, είναι γνωστό για την μεγάλη φιλοξενία που προσφέρει ο λαός του. Οι ντόπιοι φιλοξενούσαν τους κουρασμένους εμπόρους που αναζητούσαν καταφύγιο από την εξάντληση, τον ήλιο και τους μεγάλους κινδύνους του ταξιδιού στο «Δρόμο του Μεταξιού» .Αυτή η φιλοξενία συνεχίζεται έως και σήμερα. Οι άνθρωποι είναι ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο θα πρέπει να έρθει κάποιος στο Τατζικιστάν. Είναι σίγουρα η φτωχότερη όλων των χωρών της Κεντρικής Ασίας με το 50% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος να προέρχεται από τους ανθρώπους που εργάζονται στο εξωτερικό και στέλνουν χρήματα πίσω στο σπίτι.


Ξεκινάμε να γνωρίσουμε αυτή την μοναδική χώρα!

Το τοπίο άλλαξε άρδην...οι ατελείωτες φλάτ ευθείες έδωσαν την θέση τους στα πανέμορφα ψηλά βουνά και τα υπέροχα ''στροφιλίκια''

Υπέροχα τοπία

Οδηγάμε παράλληλα απ το Zeravshan ποταμό! Το όνομα προέρχεται από την περσική λέξη Zar-afšān, που σημαίνει "χρυσαφένιος") Το όνομά του, "εξαπλωτής χρυσού" στην περσική, αναφέρεται στην παρουσία χρυσαφένιας άμμου στα επάνω όρια του ποταμού. Στους αρχαίους Έλληνες ήταν γνωστός ως Πολυμέταιος. Ήταν επίσης παλαιότερα γνωστός ως Sughd River.

Περνάμε από επιβλητικά φαράγγια στον δρόμο προς Dusambe!

Η χαρά του μηχανόβιου...στροφές, στροφές, στροφές!

Πολλά ποτάμια από δω και πέρα θα μας κρατούσαν συχνά συντροφιά στις διαδρομές μας

Πριν την λίμνη, ανεβήκαμε λίγο βόρεια του Khushikat στον ξακουστό M34, να στρίψουμε λίγο και να θαυμάσουμε την θέα

Στην στάση που κάναμε εκεί γνωρίσαμε και τους πρώτους ντόπιους Τατζίκους!

Αυτό είναι που λέμε χε.. ψηλά κι αγνάντευε!!

Επιτέλους στα βουνά που τόσο αγαπάω!

Ανάμεσα στις άγριες ξηρές βουνοκορφές μια όαση στο Khushikat!

 

[jmar]

Συνεχίζουμε στον Μ34 με κατεύθυνση προς την λίμνη

Διασχίσαμε ένα μαγευτικό φαράγγι

Σιγά σιγά μπαίνουμε στον πρώτο χωματόδρομο στο Τατζικιστάν, μέσω μιας σιδερένιας γέφυρας!

Το ποτάμι που ερχόταν απ την λίμνη του Μ. Αλεξάνδρου είχε αυτό το έντονο κυανό χρώμα

Ξεκινάμε λοιπόν την ανάβαση μέσα στο φαράγγι προς την λίμνη!

Κάποια στιγμή κάνουμε μια στάση για φώτο και να θαυμάσουμε το υπέροχο τοπίο

Επιτέλους μετά από αρκετή ανάβαση στο χωμάτινο πάσο αντικρίσαμε την υπέροχη λίμνη!

Η λίμνη που ονομάστηκε έτσι από τον μεγάλο στρατιωτικό ηγέτη και κατακτητή Αλέξανδρο τον Μέγα. Σύμφωνα με ένα παλιό μύθο, πριν από 2300 χρόνια ο Μέγας Αλέξανδρος πέρασε απ την λίμνη στο δρόμο του προς την Ινδία, το 329 μ.Χ. Ο Iskander (Το όνομα στα Πέρσικα για τον Αλέξανδρο) ενώ kul σημαίνει λίμνη σε πολλές τουρκικές γλώσσες.

Η λίμνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου (Iskander-kul) είναι μια ορεινή λίμνη παγετώδους προέλευσης στην επαρχία Sughd του Τατζικιστάν. Βρίσκεται σε υψόμετρο 2.195 μέτρων (7.201 ft) στις βόρειες πλαγιές της σειράς Gissar στα Όρη Fann. Υποστηρίζεται ότι είναι μία από τις ομορφότερες ορεινές λίμνες στην πρώην Σοβιετική Ένωση, και είναι ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός. Δημιουργήθηκε από τη συμφόρηση του ποταμού Saratogh. Απέχει 134χλμ. Από το Dushanbe και 23χλμ. Από τον δρόμο Dushanbe-Khujand. Η εκροή της λίμνης είναι η Iskander Darya, η οποία ενώνει τον ποταμό Yaghnob για να σχηματίσει τον Fan Darya, έναν σημαντικό αριστερό παραπόταμο του ποταμού Zeravshan.

Έχει αυτό το μοναδικό τιρκουάζ χρώμα

Φτάνοντας, πληρώσαμε το πράσινο τέλος του ενός δολαρίου για την είσοδο!

Και αρχίσαμε να απολαμβάνουμε το καταπληκτικό τοπίο!

Η πρώτη μας αλπική λίμνη έμελλε να είναι τόσης ιστορικής σημασίας για μας!

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το camping που υπάρχει εκεί, είχε έρθει η ώρα να κάνουμε μια στάση ξεκούρασης και να απολαύσουμε την μοναδική ομορφιά της...

εκστασιασμένοι, δεν σταματούσαμε να βγάζουμε φωτογραφίες

Ένα ονειρεμένο μέρος που αξίζει να μείνει κάποιος το βράδυ! Είτε στο κάμπινγκ είτε σε κάποια λίγα δωμάτια που έχει εκεί .Βέβαια λόγω του τουρισμού η τίμη διαμονής που αρχικά ζήτησε ο άνθρωπος που είχε το Κάμπινγκ σε ένα ζευγάρι με ποδήλατα ήταν νομίζω 30 δολαρια! (Έκαναν μεταβολή και έφυγαν!) Αλλά νομίζω όλο και κάπου θα βρεις μια γωνίτσα! Εμείς λόγω του ''σφιχτού'' προγράμματος απλά την επισκεφθήκαμε και ''χαθήκαμε'' για λίγο στην γαλήνη και την ομορφιά που προσφέρει!

Κάτι γράφει στο απέναντι βουνό αλλά δεν καταλαβαίνω Τατζικικα

Στην απέναντι πλευρά της λίμνης μια μικρή όαση

 

[jmar]

Μαγεμένοι απ την εντυπωσιακή λίμνη, πήραμε σιγά σιγά τον δρόμο της επιστροφής στον Μ34 κατευθυνόμενοι προς την πρωτεύουσα Ντουσάμπε!

Τατζίκοι χωρικοί στα βουνά με γαιδουράκια...

Βγαίνοντας στον κεντρικό, υπήρχαν αρκετές νταλίκες σταματημένες στην άκρη του δρόμου

ανηφορίζουμε για το θρυλικό Anzob Tunnel!

Η σήραγγα Anzob, ή σήραγγα Istiqlol ή σήραγγα Ushtur, είναι μια σήραγγα μήκους 5.040 μέτρων που βρίσκεται 80 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πρωτεύουσας του Τανζικιστάν Dushanbe. Είναι μέρος της εθνικής οδού Μ34 και συνδέει την πρωτεύουσα με τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, Khujand. Η σήραγγα άνοιξε το 2006, παρά το γεγονός ότι τελείωσε μόνο ένα μέρος της και απέκτησε γρήγορα τη φήμη ως μία από τις πιο επικίνδυνες σήραγγες του κόσμου. Το 2014 η κυβέρνηση του Ιράν υπέγραψε συμφωνία για να ολοκληρωθεί , έτσι άνοιξε εκ νέου στα τέλη του 2015. Η συγκεκριμένη σήραγγα σώζει τους οδηγούς από τουλάχιστον 4 ώρες παραπάνω διαδρομής, όταν ταξιδεύουν μεταξύ Ντουσάνμπε και Khujand και επιτρέπει στους ταξιδιώτες να μην χρειάζεται να περάσουν μέσα από το Ουζμπεκιστάν.
Η κατασκευή της έθεσε τέλος την εξάρτηση απ το Ουζμπεκιστάν το οποίο μπορούσε να σταματήσει την κυκλοφορία μεταξύ των δύο μεγαλύτερων πόλεων του Τατζικιστάν (οι δύο χώρες υπέφεραν από μακροχρόνιες διπλωματικές διαμάχες). Σηματοδότησε την αρχή άλλων σημαντικών έργων συνεργασίας όπως ο σταθμός παραγωγής ενέργειας Sangtuda-2. Η σήραγγα λέγεται ότι είναι μέρος ενός σχεδίου κατασκευής αυτοκινητοδρόμου, που θα ξεκινάει από το Ιράν μέσω της Χεράτ στο δυτικό Αφγανιστάν, Μαζάρ-ι-Σαρίφ και Sherkhan Μπαντάρ στο βόρειο Αφγανιστάν προς το Τατζικιστάν και από εκεί μέχρι την Κίνα.
Η διαδρομή έχει ονομαστεί ο νέος δρόμος του μεταξιού.

Πριν από την κατασκευή της , ειδικά κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η απειλή χιονοστιβάδων κατά τη διάρκεια του έτους οδήγησε σε περιοδικές διαταραχές στον τομέα του εμπορίου. Η σήραγγα άνοιξε επισήμως τον Μάρτιο του 2006, το 2011, 5 χρόνια μετά το άνοιγμά της, ήταν χωρίς πεζοδρόμιο, αερισμό και φωτισμό. Χτίστηκε από την ιρανική Sabir Co. Λόγω της σημασίας της , επιτρεπόταν περιορισμένη κυκλοφοριακή ροή, καθώς υπήρχαν κίνδυνοι όπως πλημμύρες και νέφος εντός της, πριν από την τελική φάση κατασκευής, η οποία περιλάμβανε την εγκατάσταση αερισμού και αποστράγγισης.
Μετά από επισκευές επαναλειτουργεί τον Μάιο του 2014, ήταν όμως ακόμη ημιτελής. Η ιρανική κυβέρνηση και η κυβέρνηση του Τατζικιστάν είχε υπογράψει συμφωνία για την ολοκλήρωση του έργου από τα τέλη Μαρτίου του 2015. Έκλεισε τον Ιούνιο του 2015 για εργασίες επισκευής και άνοιξε ξανά για κυκλοφορία τον Σεπτέμβριο του 2015 μετά από προβλήματα διαρροής στη σκυροδέτηση της βάσης αλλά και στο φωτισμό.
Τελικά έγιναν επίσημα εγκαίνια τον Αύγουστο του 2017

Φυσικά η μια είσοδος χρησιμοποιείται, έτσι χωράνε 2 νταλίκες ίσα ίσα στον διπλής κατεύθυνσης δρόμο!

Το ονομάζουν ''The Tunnel of Death'' !

Αυτή η σκόνη μαζί με το καυσαέριο υπάρχουν εντός και θα δείτε μετά τα αποτελέσματα!

Μπαίνουμε σιγά σιγά μέσα στο τρομακτικό τούνελ! Ευτυχώς εγώ έκλεισα την ζελατίνα του κράνους, ο Κώστας όχι (η τουλάχιστον όχι σε όλη την διαδρομή)

Η παχιά σκόνη με τα καυσαέρια των φορτηγών σου μείωναν το οπτικό πεδίο, σκηνές τρόμου στο εσωτερικό, ειδικά όταν συναντούσες νταλίκες στο αντίθετο ρεύμα!

Επιτέλους μετά από 5 χλμ βγήκαμε

Και ιδού τ'αποτελέσματα στον Κώστα! : Μαυρίλα παντού, σαν να χει βάλει eyeliner

Σταματήσαμε για φώτο, το υψόμετρο sta 2800 μέτρα!

Το τοπίο κόβει την ανάσα!

Συνεχίσαμε και κατεβήκαμε το πάσο απ την άλλη πλευρά με τον δρόμο να είναι αρκετά καλός. Τα πρώτα χιονισμένα βουνά έκαναν την εμφάνιση τους!

Σιγά σιγά φτάσαμε στην πρωτεύουσα του Τατζικιστάν, την Ντουσάμπε

Φτάσαμε στο καταπληκτικό Doshan Hotel ( δίκλινο 16 ευρώ με πρωινό). Οικογενειακή επιχείρηση με πολύ καλούς οικοδεσπότες!

Η σημερινή ημέρα ήταν αρκετά κουραστική. Καθώς φτάσαμε μας περιτριγύρισαν τα πιτσιρίκια της οικογένειας, έπλεναν τις αυλές και όπως κρατούσαν ένα κουβά με καθαρό νερό, σκύβω και τους λέω με νόημα ριχτέ το στο κεφάλι μου! Ε αυτό ήταν, η απόλυτη δροσιά και αναζωογόνηση μετά από τέτοια μέρα, ακολούθησαν γέλια πειράγματα, καθώς το μπουγέλο συνεχίστηκε!

Αφού κάναμε μπανάκι και χαλαρώσαμε, αποφασίσαμε να μην κατέβουμε στην πόλη. Χρειαζόμασταν ξεκούραση καθώς από την επόμενη μέρα θα μπαίναμε στους σκληρούς χωματόδρομους του Τατζικιστάν, συν ότι δεν είχαμε κάνει καμία διπλή διαμονή μέχρι τότε και είχαμε μαζέψει και αρκετή κούραση! Ρωτήσαμε για φαγητό και μας είπαν ότι μπορούν να ετοιμάσουν κάτι να φάμε εκεί! Τέλεια!

Τελειώνοντας το φαγητό κάτσαμε έξω στην αυλή για να πάρουμε το καθιερωμένο Ασιάτικο τσαγάκι μας! Εκεί καθόντουσαν κάτι ταξιδιώτες από Ινδία , είχαν ετοιμάσει Ινδικό φαγητό και μας πρόσφεραν (κοτόπουλο κοκκινιστό). ΠΗΡΑ ΦΩΤΙΑ!!! απίστευτα καυτερό! Ίσα που έφαγα λίγο και μετά ήπια ένα μπουκάλι νερό για να συνέλθω! Πεθάναν στα γέλια οι Ινδοί!
Αφού τα είπαμε πάλι για τις χώρες μας, τα ταξίδια (εντυπωσιάστηκαν κι αυτοί που είχαμε φτάσει ως εκεί με τις μηχανές) κλπ σιγά σιγά αποσυρθήκαμε στο δωμάτιο μας εξουθενωμένοι.
Την αυριανή μέρα θα ξεκινούσε η μαγεία των Παμιρ!

ΤΕΛΟΣ 13ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

 

[travelbreak]

Ταξίδι από τα λίγα!!!!
Καταπληκτικές εμπειρίες και τέλειες φωτογραφίες.
Εντάξει, πάρε και τα BAFTA, πάρε και τα OSCAR. Άσε για μας τα βραβεία της Θεσσαλονίκης και της Δράμας.

 

[dammys]

Μας ταξιδέψατε Κώστα και Γιάννη. Είδαμε κι εμείς παρέα σας μαγευτικά τοπία και εικόνες που συνοδεύονται από μεστές και γλαφυρές περιγραφές ! Περιμένω τη συνέχεια και σας ευχαριστώ!

 

[jmar]

Ταξίδι από τα λίγα!!!!
Καταπληκτικές εμπειρίες και τέλειες φωτογραφίες.
Εντάξει, πάρε και τα BAFTA, πάρε και τα OSCAR. Άσε για μας τα βραβεία της Θεσσαλονίκης και της Δράμας.

Ευχαριστώ πιστέ μου αναγνώστη και σχολιαστή! Αλλά, με τι να τα Βάψω??

Μας ταξιδέψατε Κώστα και Γιάννη. Είδαμε κι εμείς παρέα σας μαγευτικά τοπία και εικόνες που συνοδεύονται από μεστές και γλαφυρές περιγραφές ! Περιμένω τη συνέχεια και σας ευχαριστώ!

Να είσαι καλά φίλε μου, χαίρομαι που ''ταξιδεύουμε'' παρέα!

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 14η, 16 Αυγούστου 2018

Dushanbe - Khalaikum

Χλμ ημέρας 290

O στόχος της σημερινής ημέρας ήταν επιτέλους να μπούμε στα Παμίρ, να οδηγήσουμε στον Θρυλικό M41 Pamir Highway στην λεγόμενη στέγη του κόσμου (''Roof of the World'') με επόμενη διανυκτέρευση το Khalaikhum.

Για να φτάσει κάποιος εκεί υπάρχουν δύο διαδρομές, είτε από τον νότιο δρόμο μέσω kulob είτε από τον Μ41 τον γνωστό δηλαδή Pamir Highway. Ο περισσότερος κόσμος και κυρίως οι ντόπιοι (νταλίκες, αυτοκίνητα κλπ) επιλέγουν τη νότια διαδρομή, γιατί σε μεγάλο κομμάτι της είναι ασφαλτοστρωμένη, πιο γρήγορη (αν δεν έχει μείνει καμία νταλίκα κι έχει κλείσει το δρόμο!) και πιο ασφαλής. Εμείς όμως θέλαμε την περιπέτεια και το χώμα! Φυσικά έτσι θα αποφεύγαμε και την κίνηση από τα πολλά φορτηγά τα οποία διασχίζουν τα Παμίρ αφού αποτελεί ακόμη τον κύριο οδικό άξονα.

Εδώ θέλω να πώ ένα μεγάλο RESPECT στον συνταξιδιώτη μου Κώστα που παρόλο που δεν είχε μεγάλη χωμάτινη εμπειρία, εντούτοις το τόλμησε και τα πήγε εξαιρετικά ! Οδήγησε με τον ρυθμό του (αρκετά γρήγορα για αρχάριο), δεν υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του και η μόνη πτώση που είχε ήταν μια ακίνδυνη με 10χλμ περνώντας ένα κομμάτι άμμου, κυριολεκτικά μερικά χιλιόμετρα πριν τελειώσουν τα χωμάτινα κομμάτια (Ίσα ίσα να θυμάται την εμπειρία!).

Εγώ δεν είμαι κανένας Pro στο χώμα, την πολλή λάσπη δεν την συμπαθώ, απλά επειδή η Κρήτη έχει πολύ πέτρα χαλίκια, σκόνη , αμμουδιές κλπ ήταν σαν να ήμουν στο στοιχείο μου εκεί! Και πάλι πάνω στην ''πώρωση'' μου μερικές φορές λίγο έλειψε να το ''χάσω'', για το λόγο αυτό χρειάζεται ι πολύ προσοχή και συγκέντρωση! Το καλό είναι πως πετύχαμε καθαρό καιρό χωρίς βροχές κλπ, επίσης τα λάστιχα Mitas E07 βοήθησαν αρκετά! Ήταν τα ιδανικά ειδικά για μένα που έκανα 18.000χλμ μέχρι να επιστρέψω! Το μπροστά ήταν ένα level κάτω απ το πίσω στα μπουκωμένα χαλίκια και στην άμμο, αλλά δεν μπορούμε να τα θέλουμε όλα (Δε νομίζω να άντεχε ένα ΤKC 80 μπροστά τόσα χλμ)

Επίσης από δω και πέρα οι διανυκτερεύσεις που πρέπει να κάνει κάποιος κινούμενος οδικά σε αυτό το κομμάτι είναι συγκεκριμένες! Τα χλμ βγαίνουν δύσκολα και τα μέρη πάνω στα βουνά που υπάρχουν ξενώνες είναι αραιά και συγκεκριμένα, γι αυτό και απαιτείται καλός προγραμματισμός. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν κάποιου δεν του ''βγούν'' τα χιλιόμετρα κάποιος ντόπιος θα βρεθεί να τον κοιμίσει στην φτωχική του γιούρτα, αφού η φιλοξενία και η ζεστασιά των ανθρώπων εκεί ξεπερνάει κάθε φαντασία!

Από το πρωί λοιπόν και για τις επόμενες 4-5 ημέρες θα οδηγούσαμε με το στόμα ανοιχτό μπροστά στις εικόνες που θα βλέπαμε ! Ξεκινάμε!

Στρουμφάκια δεξιά! Πάντα μα πάντα τους χαιρετούσα (κι αυτοί με χαιρετούσαν πίσω!), επίσης πάντα κινούμασταν αριστερά και ας είχα κόψει (δεξιά είναι πιο εύκολο να σε τσιμπήσουν). Ποτέ δεν συνέβει το παραμικρό

Ξανά ''χρυσαφένια'' ποτάμια συντροφιά

Ο ποταμός Kofarnihon ή Kofirnihan (που επίσης μεταγράφεται από τη ρωσική ως Kafirnigan) είναι ένας από τους σημαντικότερους παραποτάμους του Amudarya (μαζί με τους Vakhsh και Panj). Ξεκινάει απ τις νότιες πλαγιές της περιοχής Gissar στην επαρχία Vahdat, πρώην συνοικία Kofarnihon και ρέει για περίπου 400 χιλιόμετρα προς τα νοτιοδυτικά πέρα από τις πόλεις Kofarnihon, Vahdat και Dushanbe, όπου γυρίζει νότια και διέρχεται από την επαρχία Khatlon προς τα σύνορα με το Αφγανιστάν. Βρίσκεται με Amudarya περίπου 40 χλμ δυτικά του σημείου συρροής των ποταμών Vakhsh και Panj. Ο ποταμός Kofarnihon αποτελεί σημαντική πηγή πόσιμου νερού αλλά παρόλα αυτά είναι πολύ μολυσμένος από την απορροή των αρδεύσεων και από το ακατάλληλο καθαρισμό του ανακυκλωμένου νερού γύρω από τις πόλεις Dushanbe και Vahdat.

Σιγά σιγά κινούμαστε για να μπούμε στο χωματόδρομο, υπάρχουν αρκετά αυτοκίνητα πριν οι δύο διαδρομές (νότια και βόρεια) διαχωριστούν

Όταν παίρνουμε την βόρεια ξαφνικά ήμασταν μόνοι!

Σταματήσαμε να βγάλουμε πιέσεις για να μήν κοπανάνε πολύ οι μηχανές (Έβαλα για πίσω 2,3-2,4 και μπροστά 2,1, κανονικά φορτωμένος έχει 2,9 και 2,5 σε bar )

Λίγο νεράκι με ηλεκτρολύτες, για να με κρατήσει ενυδατωμένο στις δύσκολες διαδρομές που θα ακολουθήσουν, καθώς στο χώμα οδηγάς σε πολλές περιπτώσεις όρθιος και με τον ήλιο από πάνω σου!

Ευτυχώς όμως παρά το ξερό τοπίο, υπήρχαν δέντρα στις εκβολές των ποταμών αλλά και στις διάφορες πηγές που θα συναντούσαμε

Είμαστε έτοιμοι για τα βουνά!

Το τοπίο που δημιουργεί ο ποταμός καθώς ξεχύνεται στην κοιλάδα είναι μαγευτικό!

Που και που περνάει και κάποιο τζιπ

Μετά από κάποια χιλιόμετρα συναντάμε κάποια μικρά κομμάτια άσφαλτο ,στα δεξιά μας στο ίδιο ύψος πλέον έχουμε το ποτάμι Kyzylsu

Τα ''ανοίγματα'' που κάνει ο ποταμός και οι διάφορες ξύλινες γέφυρες συνθέτουν ένα απόκοσμο υπερθέαμα!

Φτάνουμε στη διασταύρωση κάτω απ το Chumdon, στο stop control εκεί μας ελέγχουν την βίζα για την είσοδο στα Παμιρ (GBAO Permit)

Ένα ρίγος μας διαπέρασε, καθώς επίσημα αρχίζουμε να μπαίνουμε στα Παμιρ!
Το τοπίο ''κοκκινίζει'' προς στιγμήν!

Συναντάμε κάποιους ντόπιους Τατζίκους και πιάνουμε για λίγο την ''κουβέντα''...στην νοηματική εννοείται, την οποία είχαμε μάθει πλέον ''φαρσί'' Όλοι τους τρελαινόντουσαν όταν μάθαιναν από που είχαμε έρθει με τις μηχανές, GRECIA, φυσικά και την ήξεραν!

Αρχίζουμε να ανεβαίνουμε σιγά σιγά!

 

[jmar]

Περνάμε από παλιές σιδερένιες γέφυρες

Μικρά ποταμάκια κατεβαίνουν από παντού, καθώς λιώνουν τα χιόνια στα ψηλά βουνά

Ο τόπος είναι γεμάτος από αφίσες του προέδρου της χώρας, αλλά και από πολλές σημαίες σε ειδικούς στύλους!

Καλώς ήρθατε στο CAHΓΒΟΡ. Από δω και πέρα θα συναντάμε συχνά τέτοιες ''πήλες'' που σηματοδοτούν μια περιοχή

Απαραίτητη η στάση για ξεκούραση σε μια παχιά σκιά που βρήκαμε, η θερμοκρασία δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλή αλλά όπως είπαμε, οδηγώντας για κάποια ώρα όρθιοι στην ντάλα του ήλιου λογικό είναι να ζεσταθείς και να χρειαστείς ξεκούραση και ενυδάτωση!

Νεαροί Τατζίκοι των βουνών μας χαιρετάνε περνώντας, καθώς η καθημερινότητα τους συνεχίζεται...

Μεγάλο RECPECT στους ποδηλάτες!! Είδαμε και γνωρίσαμε αρκετούς σε όλα τα Παμιρ, θαυμάζοντας την δύναμη της ψυχής και του μυαλού τους!

Πριν περάσουμε άλλη μια γέφυρα, άλλο ένα stop control για καταγραφή της πορείας μας, πλέον είχε γίνει μια όμορφη συνήθεια για μας!

Εδώ στις αφίσες μάλλον είναι όλη η κυβέρνηση!

Αρχίζουμε και αντικρίζουμε μοναδικά και απόκοσμα τοπία!

Ανά αραιά διαστήματα περνούσαμε και από κάποιο χωριό. Εντύπωση μου έκανε ότι όλα τα χωριά, όσο μικρά και αν ήταν, ήταν γεμάτα από πιτσιρίκια τα οποία έτρεχαν από παντού για να χαζέψουν τους περίεργους περαστικούς με τις μηχανές! Πεταγόταν στο δρόμο και άπλωναν το χέρι τους ώστε να το ακουμπήσουν στο δικό μας σαν Hi five! Τρελαινόντουσαν απ την χαρά τους! Συνήθως άπλωνα και εγώ το χέρι και πριν το βρουν το σήκωνα διότι με την ταχύτητα που κινούμασταν, ήταν επικίνδυνο! (1-2 φορές που δεν το σήκωσα πηγαίνοντας με ''λίγα'' πόνεσα κιόλας φορώντας γάντια! τα παιδάκια αντιθέτως δεν καταλάβαιναν τπτ!) Άλλη μια γλυκιά και μοναδική ''συνήθεια'' στο δρόμο μας

Περνώντας παλιές σιδερένιες γέφυρες... (κάποιες ψιλοσυντονίζονται όταν περνάς ειδικά αν διασταυρωθεί αμάξι )

Stop Control, τι άλλο...! Βοηθούσε και στην ξεκούραση!

Πως είμαστε ''σύντροχε''???

Μια χαρά!! Συνεχίζουμε!

Εκεί που ήταν το βουνό ξερό, σε ορισμένα σημεία είχε κάποιες ''οάσεις'', ήταν ένα μοναδικό θέαμα το οποίο δεν είχαμε ξαναδεί

 

[jmar]

Συνεχίζουμε, οδηγώντας εκστασιασμένοι..

Χαρούμενα παιδάκια παντού, κάνοντας μπουγάδα στο δρόμο! Φυσικά πάντα σταματούσαν ότι έκαναν για να μας χαιρετήσουν 'η ακόμα και να τρέξουν προς τις μηχανές!

Περνώντας μέσα από πολλά χωριά στα βουνά, στο πουθενά...!

Στη συνέχεια μπήκαμε σε ένα υπέροχο φαράγγι...

Όταν βλέπαμε ποδηλάτες στο δρόμο μας, πάντα σταματούσαμε να δούμε αν χρειάζονται νερό ή αν ήτανε όλα καλά. Σε αυτές τις χώρες επικρατεί η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια προς τον συνάνθρωπο σε μέγιστο βαθμό, κάτι που αργότερα θα το νιώσω κι εγώ επί προσωπικού . Αυτό το ταξίδι σίγουρα νιώθω ότι με έκανε καλύτερο άνθρωπο...ήταν μοναδική εμπειρία ζωής...

κάποια στιγμή μέσα στο φαράγγι είχε και κάποια ''κίνηση'' από τοπικά ''οχήματα''!

Δεξιά η αριστερά??

Δεξιά απάν!

Συνάντηση με έτερο νεαρό ''καβαλάρη''

Αρκετή ανηφόρα σε κάποια χωριά με τον δρόμο να έχει αρκετά νεροφαγώματα σε κάποια σημεία. Ήθελε προσοχή περνώντας, εμείς άλλωστε χαλάμε την ηρεμία των ντόπιων!

Φτωχικά σπίτια, στάβλοι κλπ

Συναντάμε ομορφες εικόνες με ντόπιους καθώς ανεβαίνουμε όλο και ψηλότερα

O δρόμος ανέβαινε συνεχώς μέχρι το Sagirdasht Pass στα 3252μ υψόμετρο

Ήρθε όμως η ώρα για ξεκούραση, ώστε να θαυμάσουμε και την απίστευτη θέα από ψηλά!

Μαγεία!

Το καλύτερο ανταποδοτικό, μετά την δύσκολη ανάβαση!

Μόνοι μας στα πανέμορφα βουνά και τις κοιλάδες με τα διάφορα μικρά καλυβάκια!

Ας παίξουμε και λίγο με τα ''θολώματα''!!