Ταϊλάνδη Thai μασαααααάζζζ

[Georgitsa0707]

Μπορείς σε 9 μέρες να γυρίσεις σε 4 διαφορετικά μέρη της Ταυλάνδης ?
Σύμφωνα με τον silversurfer μπορείς, αρκεί να είσαι σε κατάσταση ετοιμότητας κ με το backpack πάντα γεμάτο κ να είσαι έτοιμος για περπάτημα, οδήγημα, βαπόρια, lowcost αεροπλάνα, τουκ τουκ, longtails, περίεργα βανάκια, διάθεση για ανελέητο παζάρι κ έχεις κ μια καλή bepanthol για τα εγκαύματα απτον ήλιο

Το ταξίδι στην Ταυλάνδη, ονειρικός προορισμός απτο καλοκαίρι για την περίοδο των χριστουγέννων. Τηλέφωνα, σχέδια κ πλάνα, αναζήτηση παρέας, συλλογή πληροφοριών. Μπλόκο όμως απτη δουλειά καθώς έτυχε την περίοδο των γιορτών 2010-2011 να έχουμε full ρυθμούς κ υποχρεώσεις κ να μας ξεκόψουν απο νωρίς οτι σχέδια για άδεια. Nevermind σκέφτεται ο silversurfer θα τις κρατήσω όλες κ θα πάω το Πάσχα.

Ξανα μανα απτην αρχή, αναζήτηση άλλης παρέας, σχέδια, ημερομηνίες, προορισμοί. Τελικώς νενικήκαμεν. 4 πρώην συμφοιτητες με διαφορετικά σημεία κατοικίας (Σαλονίκη, Λάρισα, Αθήνα, Πάτρα) θα βρισκόμασταν μετά απο χρόνια για ένα ταξίδι-απωθημένο. Την οργάνωση του ταξιδιού την ανέλαβε επι προσωπικού ο silversurfer γνωρίζοντας οτι αυτος θα ακούσει κ τα μπράβο άλλα κ τα αναθέματα.

Νασου κ η προσφορά της Qatar Airways για Αθήνα - Μπανγκοκ στα 590 ? κ είμαστε κομπλε. Χαμένος στα φορουμ κ στα booking engines έψαχνα να βρω τον ιδανικό συνδυασμο για το ταξίδι μας ώστε να δούμε όσο το δυνατόν πιο πολλά, πράγμα που δν το συστήνω σε κανέναν όσον αφορά την Ταυλάνδη, εκτος αν έχει μπροστά του καμια 20ρια μέρες

Οταν άρχισα να λέω στους μη travel-addicted φιλους μου τον επόμενο προορισμό μου, ένα κύμα μιζέριας κ κακού ματιού άρχισε να με διαπερνάει. Κ που θα πάτε εκει, κ εκεί έχουν αρρώστιες, συφιλη, AΙDS, εγκληματικότητα, πορνεία, καρχαρίες κ δν ξέρω κ γω τι άλλο άκουσα. Το ίδιο πάνω κάτω κ με τους φίλους μου κ ετσι αποφασίσαμε να μν πολυδιαφημίζουμε το που θα πάμε.
Το "μάτι" πάντως είχε πιάσει

Η αρχή έγινε με τον μεγάλο σεισμό της Ιαπωνίας κ την ραδιενεργο-υστερία που κατέκλυσε όλον τον πλανήτη, κ φυσικά την ελλάδα. Κ να οι γονείς μας κ οι γνωστοί μας, που θα πάτε εκει έχει ραδιενέργεια, έχει πυρηνικά, τι θα τρώτε τι θα πίνετε. Στο καπάκι λίγο πριν πετάξουμε, κ άλλος σεισμός αυτη τη φορά στην Ταυλάνδη, άλλο που δν ήθελαν τα αδηφάγα ΜΜΕ να μεγαλοποιήσουν την κατάσταση. Κ μέσα στην σεισμοπαράνοια, εμφανίζονται κ οι πλημμύρες. Για μέρες έβρεχε καταρρακτωδως σε Κο Σαμούι κ Κράμπι κ μάλιστα βλέπαμε στις ειδήσεις σωστικά συνεργεία να απεγκλωβίζουν παγιδευμένους τουρίστες, με την κυβέρνηση της Ρωσίας να εκδίδει ταξιδιωτική οδηγία για αποχώρηση όλων των ρώσων τουριστών. Οι μετεωρολογικές προγνώσεις μιλούσαν για καθημερινές βροχές κ καταιγίδες στα μέρη που θα επισκεπτόμασταν. Απογοήτευση κ σκέψεις μέχρι κ για ακύρωση του ταξιδίου κ για επίσκεψη σε κάποια άλλη χώρα. Κ μέσα σ'ολα, αρρωσταίνει σοβαρά το ένα μέλος της παρέας, να κ το άγχος θα προλάβει δν θα προλάβει.

Μια καλή ξεματιάστρα κ ένα skype conference ήταν αρκετά για να μν χάσουμε την καλή μας διάθεση κ την αισιοδοξία μας. Ε ωραία ας βρέχει, στην τελική δν θα κάνουμε μπάνιο, πάντως το ταξίδι δν το χάνουμε με τπτ λέμε.
Τετάρτη μεσημέρι τελειώνω τη δουλειά (ποια δουλειά μεταξύ μας, δν μπορεί κανεις να δουλέψει μια μέρα πριν απο ένα τέτοιο ταξίδι) , φορτώνομαι ένα κτηνώδες 75λιτρο backpack έτοιμο κ τριπλοτσεκαρισμένο απο μέρες κ οδεύω προς αεροδρόμιο Μακεδονία --- την επόμενη μέρα πετούσαμε άλλα ήθελα να περάσω κ ένα athens by night με παλιούς φίλους κ γνωστούς.

Ευτυχώς ο 4ος της παρέας συνήλθε εγκαίρως κ έτσι μια ηλιόλουστη Πέμπτη μεσημέρι βρεθήκαμε κ οι 4 στα γκισε της Qatar γεμάτοι ανυπομονησία κ προσμονή. Η Qatar ήταν ίσως η ιδανικότερη επιλογή μετά την Thai καθώς είχε μικρό transit κ φημίζεται ως μια απτις 5 αστερων αεροπορικές.
Μετά απο δυο μεγάλες πτήσεις, καποια ικανοποιητικά γευματα, μια στάση για βολτα κ internet στο αεροδρόμιο του Κατάρ, μια ταινία, 2 κουβέρτες, μια μασκα υπνου κ 2 ουισκάκια για να γλαρώσουμε, ξυπνάω λίγο πριν προσγειωθούμε στο Suvarnabhumi της Μπανγκοκ. Μεγάλες ουρές για τον έλεγχο διαβατηρίων κ το καρφίτσωμα της βιζα κ μετά βόλτες στο σύγχρονο κ πραγματικά όμορφο αεροδρόμιο ώσπου να έρθει η ώρα να πετάξουμε με AirAsia για Πουκέτ.

Ευτυχώς το αεροπλάνο ηταν μισογεμάτο κ έτσι βολευτήκαμε σε 2 θέσεις ο καθένας καθώς οι τύποι ίσως θεωρούν οτι επειδη λέγονται AirAsia, πετάνε μαζί τους μόνον ασιάτες του 1.60. Anyway μετά τις τόσες πτήσεις, η 1,5 ωρίτσα μας φάνηκε τπτ. Απτο παράθυρο άρχισε να φαίνεται η θάλασσα, οι φοίνικες κ ήταν πλέον γεγονός ... μετά απο άπειρες ώρες ταξιδιού, είχαμε φτάσει στο τροπικό Πουκέτ ...
Το αεροδρόμιο του Πουκέτ είναι κοντά στη θάλασσα κ μετά την προσγείωση όλοι είχαμε ένα ηλίθιο χαμόγελο παρά τις πολύωρες πτήσεις κ την κούραση. Μετά την παραλαβή των αποσκευών κατευθυνθήκαμε προς τις εταιρείες ενοικίασης αυτοκινήτων. Εκεί νιώσαμε με τη μία τη δύναμη του "παζαρεύειν" κ μάλιστα χωρίς να το επιδιώξουμε. Λέμε θα κάνουμε μια γύρα σε όλες κ όποιοι μας δώσουν την καλύτερη τιμή. Ε καθώς κάναμε βόλτες πάνω κάτω, κάθε φορά που περνούσαμε απο το ίδιο σημείο, η τιμή έπεφτε, να μν πω κατρακυλούσε. Κάναμε συνεχώς συσκέψεις μέχρι που σκάει ένας τύπος με το μπλοκάκι κ μας λέει : "Γράψτε εδώ την τιμή που θέλετε εσείς !!! " Τελικά προτιμήσαμε να πάρουμε απο γνωστή πολυεθνική εταιρεία κ ο λόγος ήταν οτι αναζητούσαμε sedan (καθώς 3 απτους 4 είναι πάνω απο 1.90 + οτι δν θέλαμε να επιστρέψουμε στο αεροδρόμιο άλλα να το παρατήσουμε στο ξενοδοχείο μας)

Το αεροδρόμιο του Πουκέτ είναι στο βόρειο μέρος του νησιού κ γω είχα κλείσει ξενοδοχείο στην Κάτα. Το πιο πολυσύχναστο μέρος του νησιού είναι η Πάτονγκ κυρίως λόγω της νυχτερινής ζωής, που όμως έχει μετατραπεί σε ένα αρχιτεκτονικό τερατούργημα. Ο silversurfer είχε προνοήσει να βρεί κατάλυμμα στην Κάτα, η οποία έχει ίσως την ωραιότερη παραλία του νησιού (δν πέρνω κ όρκο δν πρόλαβα να το γυρίσω όλο).

Ξεκινώντας με το αυτοκίνητο για Κάτα κ οδηγώντας ανάποδα, χάσαμε στην αρχή το δρόμο μας λόγω του οτι το ξενοδοχείο ήταν μάλλον αλυσίδα κ είχε 3 σημεία με το ίδιο όνομα. Οπως φαντάζεστε, είμασταν τοσο γκαντέμηδες που πήγαμε πρώτα στα άλλα δυο μέχρι να βρούμε το σωστό. Ρωτώντας πας στην πόλη, άλλα εμείς ρωτώντας βρισκόμασταν αλλου γι'αλλου. Εκει επήλθε κ ο πρώτος εκνευρισμός, λίγο η κούραση, λίγο η ζέστη κ τα νευρα τσιτώθηκαν.

Το ξενοδοχείο ήταν πολύ καλό, λίγο μέσα στο δρόμο κ απέναντι η παραλία. Ήταν νεανική φάση, σχετικά καινούριο, 4στερο, πισίνα υδρομασάζ κ τα τοιαύτα, μεγάλα καθαρά δωμάτια, τεράστια κρεβάτια κ μπάνιο, σε ωραία χρώματα, κ με 17 ? / άτομο μείναμε απόλυτα ευχαριστημένοι. Ντουζάκι, αραλίκι κ πάμε για φαγητό, πρόχειρα σήμερα γτ πεθαίνουμε. Κ φυσικά στο καπάκι, παραλίααααααααααααααααα ------ ήταν πλέον απόγευμα κ ο κόσμος είχε αρχίσει να αραιώνει πράγμα που εμας δν μας χάλασε καθόλου, μετά απο μερικές βουτιές, λιώσαμε πραγματικά στις ξαπλώστρες (ακούστηκαν κ λίγα ροχαλητά )

Κάτσαμε εκεί μέχρι το σούρουπο, πραγματικά δν θέλαμε να φύγουμε με τπτ. Έχοντας μπροστά σου αυτην την εικόνα, εσυ θα σηκωνόσουν ???

Κάποιοι ντόπιοι άναβαν παραδοσιακούς χάρτινους (?) φανούς όπου μέσα είχαν ένα κερί κ τα άφηναν να αιωρούνται στον ουρανό. Το έθιμο αυτό θεωρείται οτι φέρνει καλή τύχη κ το κάνουν ύστερα απο μεγάλα φεστιβαλ. Εμεις φτάσαμε στην Ταυλάνδη μια μέρα μετά το Songkran το οποίο είναι για του Ταυλανδούς φεστιβάλ για την καινούρια χρονιά (κάτι σαν πρωτοχρονιά δλδ) κ συνοδεύεται απο ατελείωτα μπουγέλα κ εορτασμούς. Άλλα είπαμε εμεις φτάσαμε μια μέρα μετά το τέλος του κ χάσαμε το τζέρτζελο :roll: (by the way κάναμε κ ένα ταξιδι στο μέλλον καθως η χρονιά εκεί ήταν 2554 )

Εύκολα πέφταμε για ύπνο άλλα έπρεπε να αντέξουμε λίγες ώρες ακόμα ώστε να εναρμονιστούμε με την διαφορά ώρας. Καβαλάμε λοιπόν το αυτοκίνητο κ πάμε Πάτονγκ. Στην Πάτονγκ υπάρχει η διάσημη Bangla Road όπου βρίσκονται όλα τα μπαράκια-κλαμπάκια- go go bars (βέβαια η ελληνική ορολογία είναι αλλιώς, άλλα ας είμαστε κόσμιοι). Εντάξει είμασταν προετοιμασμένοι για το τι θα αντικρυσουμε, είχαμε ενημερωθεί απο φορουμ κ γνωστούς κλπ οπότε δν μας έκανε κ τόση άσχημη εντύπωση. Γενικά προσαρμοστήκαμε σε ρυθμούς Ταϋλάνδης κ είμασταν έτοιμοι για το κιτς, τη βρώμα στους δρόμους κ γενικά όλο το turist-oriented σκηνικό.

Δυο λόγια για τα go go bars --- δν έχουν σχέση με τα δικά μας κ...μπαρα (ε δν άντεξα) -- είναι openair φάση με πολλά μικρά μπαράκια στη σειρά όπου κόσμος κ τουρίστες περνάνε κ για βόλτα κ βλέπεις να κάθονται ακόμα κ ζευγαράκια (άλλα κ παπούδες ) Tα κορίτσια καθως περνας σου κάνουν κ λίγο χαβαλέ κ γενικά μπορείς είτε κεράσεις είτε όχι ένα ποτό, να πεις τις μπούρδες σου -- δν υπάρχουν δωμάτια κ οποιος θέλει περαιτέρω πρέπει να πάρει το κορίτσι στο ξενοδοχείο του πληρώνοντας ένα τίμημα στο μπαρ. (Τέλος το sex-guide )

Ξυπνώντας την άλλη μέρα νιώθαμε εμφανώς πιο ξεκούραστοι άλλα κ πάλι τα κατάλοιπα του ταξιδιού δν είχαν φύγει τελείως. Εγώ προσωπικά είχα πάρει 4 πτήσεις κ ένιωθα ακόμα πιασμένος. Ναι , ναι όλοι καταλάβατε που το πάω ... Thai massage λοιπόν --- στην Ταυλάνδη μπορείς να κάνεις μασάζ ακόμα κ στο δρόμο. Υπάρχουν άπειρα μαγαζάκια-μασατζίδικα που σε απλώνουν κάτω σε απόσταση αναπνοής απο κάποιον άλλο (προφανως τουρίστα), είναι κ λίγο βρώμικα (ετσι μου φάνηκαν εμένα) κ γενικά έξω απτα μαγαζιά έχει τις κοπέλες να "τραγουδάνε" σε ένα συνεχές κ μονότονο ρυθμό.

Μάσαααααααααααααααάζ ---- το ακούγαμε παντού κ πάντα. Ο silversurfer όμως προτίμησε την πολυτέλεια του ξενοδοχείου όπου η τιμή ήταν υπερδιπλάσια, άλλα πιστέψτε με, άξιζε μέχρι κ το τελευταίο baht. Μας έβαλαν άνα 2 άτομα σε δωματιάκια με θέα την πισίνα. Αφου γδυθήκαμε κ φορέσαμε κάτι "σαν μαγιο", ξαπλώσαμε σε υπερυψωμένα κρεβάτια-παγκους με ειδικό άνοιγμα για το πρόσωπο. Κάτω ακριβώς είχαν τοποθετήσει χρωματιστές λεκάνες με νερό όπου μέσα έπλεαν πολύχρωμα νούφαρα (αληθινα-ψευτικα θα σας γελάσω). Το δωμάτιο είχε ηχομόνωση κ μέσα έπαιζε απαλή ταυλανδέζικη μουσική. Την επόμενη μιαμιση ώρα ταξίδεψα νοερά σε άλλους κόσμους. Απέβαλα κάθε αρνητική ενέργεια/σκέψη απο πάνω μου κ όταν βγήκα απο εκείνο το δωμάτιο, ήμουν σαν να συνήλθα απο νιρβανα.

Ουφ τα θυμάμαι κ αναπολώ ---- η συνέχεια αύριο
Μετά το χαλαρωτικό μασάζ είμασταν έτοιμοι να δούμε το Πουκέτ. Έπρεπε σήμερα να γυρίσουμε όσο μπορούμε το νησί καθως στο πρόγραμμα την επομένη είχε εκδρομή. Μα καλά ποιος χαζός έφτιαξε το πρόγραμμα κ έδωσε μια μέρα εξερεύνηση του νησιού ??? Ναι οκ σηκώνω το χέρι --- Περνώντας τις παραλίες της Κάρον κ το τερατούργημα της Πάτονγκ (το πρωί αντιλαμβάνεσαι καλύτερα τι έκτρωμα έχει φτιαχτεί εκεί λόγω της υπέρμετρης τουριστικοποίησης), φτάσαμε στην πιο ήσυχη παραλία της Καμάλα. Πανέμορφη παραλία, την επιλέξαμε ομόφωνα για το μεσημεριανό μας μπάνιο.

Στην Ταυλάνδη όπως φαντάζεστε, δν έχουν φραπέ για την ξαπλώστρα, αντιθέτως έχουν εξαιρετικά δροσιστικές καρύδες τις οποίες ανοίγουν με ένα μπαλτά επι τόπου. Καλαμάκι κ πραγματική, φυσική απόλαυση. Ξεκινώντας για την επιστροφή είπαμε να δούμε κ την πόλη του Πουκέτ. Τζάμπα χαμένα χιλιόμετρα, θα έλεγα οτι η πόλη του νησιού είναι αρκετά άσχημη κ ουδέτερη κ χαρακτηριστικό της (όπως κ σε πολλά σημεία στην Ταυλάνδη), τα απίστευτα μπερδεμένα καλώδια της ΔΕΗ, πραγματικό κουβάρι, απορώ πως βρίσκουν άκρη οταν συμβαίνει κάτι.

Επιστροφή στην Κάτα κ άλλο ένα μπανάκι λίγο πριν το σούρουπο. Ακολούθησε γεύμα σε εστιατόριο στην άκρη της παραλίας. Να σας δείξω κ τη θέα του εστιατορίου :

Φυσικά επιλέξαμε όλοι Thai θαλασσινά. Εγώ απο περιέργεια επέλεξα να δοκιμάσω καρχαρία. Οχι κάτι το ιδιαίτερο θα έλεγα. Μια μεγάλη παγωμένη Chang ήταν απαραίτητο συμπλήρωμα κ ήρθε η ώρα για βόλτα στο χωριό της Κάτα με σκοπό να κλέισουμε την αυριανή εκδρομή. Λόγω του ότι ήμασταν 4 άτομα, αυτό μας έδινε τεράστια διαπραγματευτική ισχύ στα παζάρια. Μάλιστα με τον καιρό βλέπαμε το παζάρι σαν παιχνίδι, βλέπαμε την τιμή, βάζαμε ένα στόχο κ παίζαμε το θεατράκι μας μέχρι να το πετύχουμε.

Είχαμε βάλει κ ρόλους, εγώ ήμουν ο καλός κ ο Κ. ήταν ο κακός. Ο Κ. λοιπόν αντιδρούσε συνέχεια, έλεγε οτι η τιμή ειναι πολύ υψηλή κ έκανε πάντα πως φεύγει ενώ εγώ κ καλά τον συγκρατούσα, έκανα την συζήτηση με τον πωλητή κ ουσιαστικά έπαιζα τον μεσάζοντα, έλα λιγο πιο κάτω ρε Κ., έλα κ συ κυρ. μαγαζάτορα, ρίξε λίγο την τιμή, εγώ θέλω να πάρω απο σας άλλα ο φίλος μου λεει οτι ειστε ακριβοί. Με το καιρό κάναμε κ άλλα καφριλίκια, πέρναμε προσπέκτους απο άλλα πρακτορεία, γράφαμε πάνω με στυλο μια τιμή δικιά μας κ όπου πηγαίναμε, λέγαμε αααααα ο ταδε μας έδωσε πολυ χαμηλή τιμή, ορίστε κοιτάξτε.

Το βράδυ ξαναβγήκαμε στην Πάτονγκ για βόλτα στα μπαράκια. Αξίζει να προσθέσω οτι η Ταυλάνδη είναι γνωστή για τα τρανσέξουαλ, έχουν μάλιστα κ show κανονικό το οποίο δυστυχώς δν είχαμε χρόνο να παρακολουθήσουμε. Στο δρόμο πετύχαμε κάποιες οι οποίες ξεχώριζαν συνήθως λόγω ύψους κ προσώπου, με φτερά κ πούπουλα συναντήσαμε πάντως κ μία απίστευτης ομορφιάς, δν ξέρω αν όντως ήταν τρανσέξουαλ άλλα ήταν πραγματικά κούκλα. Χαλαρά πήγαινα μαζί της ότι κ αν ήταν :love1:

Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε για την εκδρομή στην Phang Nga Bay, τον κόλπο δλδ ανάμεσα στο Πουκέτ κ το Κράμπι, ο οποίος είναι γνωστός απο τους πολλούς απίστευτους πέτρινους σχηματισμούς που ξεφυτρώνουν μέσα απτη θάλασσα χωρίς καμία μα καμία λογική. Αφού μας μάντρωσαν στο ταχύπλοο μαζί με τουρίστες απο κάθε πιθανή κ απίθανη εθνικότητα, κ αφού ακούσαμε τα πενιχρά αγγλικά του χαζοαστείου ντόπιου οδηγού (ο οποίος ήθελε κ να τον αποκαλούμε King Kong τρομάρα του) ξεχυθήκαμε στην θάλασσα.

Μετά απο λίγη ώρα γεμίσαμε με εικόνες απο φανταστικούς σχηματισμούς σαν τον παρακάτω

Η εικόνα πραγματικά δν μπορεί να αποδώσει ούτε στο ελάχιστο τη θέα κ τα τοπία που ξετυλίγονταν μπροστά μας. Με τα πολλά φτάσαμε στο σημείο όπου θα κάναμε κ την πρώτη μας στάση κ το οποίο αποτελούσε κ τον λόγο που οι περισσότεροι επιλέγουν να κάνουν αυτήν την συγκεκριμένη εκδρομή. Το 1974 οι παραγωγοί του James Bond επέλεξαν τον συγκεκριμένο βράχο για να γυρίσουν σκηνές για την ταινία "The Man With The Golden Gun". Έκτοτε οι ντόπιοι μετονόμασαν το νησάκι σε James Bond Island, γέμισαν με τουριστικά μαγαζάκια το μέρος, απαγόρεψαν να περνάνε σκάφη δίπλα απτο βράχο μν τυχον πάθει τπτ κ χάσουμε την κότα με τα χρυσά αυγά κ κάπως έτσι το μέρος αποτελεί ένα απτα πιο πολυφωτογραφημένα τοπία της Ταυλάνδης.

Έτσι λοιπόν κ μεις το φωτογραφήσαμε απο κάθε πιθανό κ απίθανο σημείο. Κ μιας κ είμασταν 4, κάθε φορά που ένας πόζαρε, τον τραβούσαν οι άλλοι 3 με τις κάμερες τους ώστε αργότερα να διαλέξουμε την πιο όμορφη φωτο κ να την ανεβάσουμε στο FB ώστε να σκάσουν αυτοί που μας μάτιασαν (εντάξει πλάκα κάνω ). Δίπλα μου στο ταχύπλοο καθόταν μια αμερικανίδα μεγάλης ηλικίας η οποία ταξίδευε μόνη της στην Ταυλάνδη με την οποία πιάσαμε τη συζήτηση. (By the way ο αριθμός των ατόμων που γνωρίσαμε στο ταξίδι κ οι οποίοι ταξίδευαν μόνοι τους, κ ειδικά γυναίκες, μας έκανε να πέσουμε απτα σύννεφα !! )

Με την εν λόγω γυναίκα λοιπόν, αναλύαμε πως μια ταινία μπορούσε να δημιουργήσει έναν τέτοιο χαμό για ένα μέρος το οποίο στην τελική δν ήταν κ το πιο όμορφο απο όσα είχαμε δεί εως εκίνη τη στιγμή. Κάτι ανάλογο μου είπε οτι συνέβη κ με την παραλία όπου γυρίστηκε το The Beach του Leonardo Di Caprio. Άλλα αυτο το κομμάτι θα το περιγράψω στο κεφάλαιο των Phi Phi Islands.

Η συνέχεια περιλάμβανε φαγητό σε καλύβες μουσουλμάνων οι οποίες ήταν χτισμένες πάνω απτη θάλασσα

Ακολούθως μας έκανα βόλτες με κανό ανα δυο άτομα. Κάποια στιγμή μάλιστα το αλάνι που οδηγούσε μας πέρασε κάτω απο βράχους που για να περάσουμε οριζοντιοθήκαμε τελείως. ΟΚ η όλη φάση ήταν πολύ turistik άλλα είχε το χάζι του, γελάσαμε, κάναμε το χαβαλέ μας, ήπιαμε τις καρύδες μας ... Τελευταίος προορισμός της εκδρομής το μικρό νησάκι NaKa Island όπου είχε καθαρά νερά για να κάνουμε το μπανάκι μας. Αυτό που άρεσε με τις παραλίες στην Ταυλάνδη είναι οτι δν τιγκάρουν τη παραλία με ξαπλώστρες ως τη θάλασσα (όπως συνήθως αντικρύζει κανείς στις ελληνικές παραλίες) άλλα αφήνουν καμια 5-10 μέτρα απόσταση ώστε αν θες να απλώσεις απλά τη πετσέτα σου.

Στο νησάκι αυτό κάναμε λίγο μπάνιο κ χαλαρώσαμε με μερικές μπύρες καθώς είμασταν κουρασμένοι απο όλη την εκδρομή κ κυρίως είχαμε κατα-καεί. 4 ασπρουλιάρηδες έλληνες Απρίλιο μήνα εκτεθειμένοι όλη μέρα στον ήλιο δν ήθελε κ πολύ. Εδώ να επισημάνω οτι για την Ταυλάνδη ο Απρίλιος είναι σαν τον δικό μας Αύγουστο, έχει τις υψηλότερες θερμοκρασίες του χρόνου κ είναι ένα βήμα απτην αρχή της εποχής των μουσώνων. Ένα σύννεφο που μας ακολουθούσε απτην αρχή της εκδρομής, άρχισε να ρίχνει μερικές ψιχάλες, άλλα σε σχέση με αυτά που ακούγαμε κ φανταζόμασταν πριν αρχίσει το ταξίδι, ήταν πραγματικά ένα τπτ.

Επιστροφή στο ξενοδοχείο, πλατσούρισμα στην πισίνα, λίγο υδρομασάζ, bepanthol στο φουλ, κ βόλτα στην Πάτονγκ για την τελευταία μας νύχτα στο Πουκέτ
Το βαπόρι για Phi Phi Islands έφευγε γύρω στις 9 το πρωί γεμάτο νεαρόκοσμο κ backpacks. Συνήθως οι τουρίστες προτιμούν ολοήμερες εκδρομές καθώς το νησάκι (Koh Phi Phi Don, το μόνο που κατοικείται μόνιμα) δν φημίζεται (ακόμα) για τις ξενοδοχειακές ανέσεις. Μέσα στο πλοίο κάναμε αρκετές γνωριμίες -- ευρωπαίοι κυρίως -- μάθαμε για το fullmoon party που γινόταν εκείνη τη βραδιά σε κάποια παραλία κ πραγματικά ζήλεψα κάποια άτομα που έχοντας 1 κ 2 μήνες ελεύθερο χρόνο, τριγύριζαν την Ταυλάνδη κ την Ασία γενικότερα κ όπου τους άρεσε έμεναν κ μερικές μέρες. Κ μεις σε 9 μέρες έπρεπε να τα δούμε όλα. Ναι καλα ..

Μετά απο περίπου 2 ώρες, το βαπόρι φτάνει στο νησί κ ψάχνουμε το παλικάρι του ξενοδοχείου να φορτώσει τα σακίδια μας στο καρότσι του !!! Το ξενοδοχείο-bungalow ήταν αρκετά μακριά απτο λιμάνι κ καθώς προχωρούσαμε μέσα στο χωριό, προσπαθούσαμε να αντιληφθούμε τι ακριβώς είναι τα Phi Phi.

Κάθε μέρος αφήνει σε κάθε ταξιδιώτη διαφορετικά ερεθίσματα ο οποίος πολλές φορές εστιάζει σε σημεία που τον ευχαριστούν κ τον συναρπάζουν διαγράφοντας απτην εικόνα του τα αρνητικά. Περπατώντας μέσα στα Phi Phi αντικρύζεις μια φάση hippies --- budget νεαροί ταξιδιώτες, μικρά σπιτάκια κ τουριστικά μαγαζάκια άναρχα φτιαγμένα, ντόπιοι σε boem style, μυρίζεις κ λίγο φούντα (όλο κ κάποιος το έχει σκάσει εκεί στο δρόμο), δέντρα, μικροί δρόμοι χωρίς αυτοκίνητα, bungalows, φύση .... αν γουστάρεις την όλη φάση τότε μπορεί κ να μν παρατηρήσεις καθόλου τα πάμπολλα σκουπίδια κ τα μπάζα πεταμένα στις άκρες των δρόμων, τα κλασικά καλώδια-κουβάρι, την πολυκοσμία κ τα κλασικά κορίτσια που τραγουδάνε ολημερίς "μάσααααααααάζ"

Φτάνοντας στο ξενοδοχείο-bungalow που είχα κλείσει, ο τύπος κοιτάζει το confirmation κ γελάει : "Ήρθατε μόνον για μία μέρα ??? χοχοχο"
Τα παιδιά που είχαν γουστάρει με το σκηνικό στο νησί με αγριοκοίταξαν ... για πες silversurfer, ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ???

Το bungalow όπως βλέπετε ήταν μέσα στο πράσινο, ξύλινο, τετράκλινο, με ένα μεγάλο ανεμιστήρα στο ταβάνι, καραγουστάραμε όλοι μας. Ένα υποτυπώδες κολατσιό στο κοντινό ζαχαροπλαστείο, λίγα παζάρια με τον ιδιοκτήτη του bungalow για να μας βρεί εκδρομή για το koh phi phi leh κ σε λίγη ώρα είμασταν σε ένα ξύλινο longtail κ σαλπάραμε για την περιβόητη Maya Bay.

Ο βαρκάρης μας προέτρεψε να κρύψουμε κάμερες/κινητά/ρούχα καθώς σε λίγο το λιγοστό κύμα που είχε το πέλαγος μας έκανε πραγματικά μουσκίδι Είχαμε γίνει κυριολεκτικά παπιά μέχρι να φτάσουμε άλλα το πήραμε στην πλάκα. Φτάνοντας λοιπόν στην παραλία βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα θετικό κ ένα αρνητικό φαινόμενο. Το θετικό ήταν οτι ήταν απογεματάκι κ είχαν φύγει όλα τα τουριστικά ταχύπλοα, έτσι είχαμε την παραλία σχεδόν μόνοι μας με μερικά άλλα longtails. Το αρνητικό ήταν οτι ήταν πολύ έντονο το φαινόμενο της άμπωτης κ η θάλασσα κυριολεκτικά εξαφανιζόταν ώρα με την ώρα. Εμείς δν το ξέραμε αυτό μέχρι εκείνη τη στιγμή κ αντικρύζοντας το βάθος της θάλασσας (όπου δν μπορούσαμε να κάνουμε μπάνιο παρα μόνο να πλατσουρίσουμε ανάμεσα στις κοτρόνες) μας έκανε να αναθεματίζουμε το hollywood

"Ρε παιδιά αφου θυμάμαι οτι μέχρι κ σεξ έκαναν ο Λεονάρντο με τη γαλλίδα στην ταινία κάτω απτο νερό ενώ είχε σκάσει κ καρχαρίας, δν μπορεί κάποιο λάκκο έχει η φάβα" απορούσαμε κ αναθεματίζαμε ταυτόχρονα. "Ντάξει δλδ αν κάνανε ταινία για αυτην την παραλία, απορώ πως δν έχουν κάνει ακόμα τριλογία για πχ το Ναυάγιο της ζακύνθου" έλεγε ο άλλος. Μετά βέβαια καθώς βλέπαμε τα νερά να φεύγουν κ το βαρκάρη να μας καλεί πίσω, αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τι πραγματικά συνέβαινε. Δν ανεβάζω pics απο maya bay γιατι πραγματικά θα αδικήσω την τοποθεσία.

Εν συνεχεία μας πήγε απο την πίσω πλευρά του νησιού όπου αποζημιωθήκαμε. Ένας κολπίσκος χωρίς παραλία δίπλα στα καταπράσινα (!!) βράχια του νησιού -- το νερό λάδι, τα ψαράκια απο κάτω μας κατα δεκάδες, ήταν πραγματικά υπέροχα.

Κάναμε κ μια βόλτα στο εσωτερικό του νησιού όπου σε κάποια σημεία υπήρχε η ανθρώπινη παρέμβαση, μάλλον για τα γυρίσματα της ταινίας. Στην επιστροφή σημειώθηκε άλλο ένα ευτράπελο, ο βαρκάρης δν μπορούσε να πλησιάσει την στεριά λόγω της άμπωτης, με αποτέλεσμα να κατεβούμε κ να σπρώξουμε την βάρκα εως ότου δν πήγαινε άλλο κ γυρίσαμε στην ακτή με τα πόδια !!

Το βράδυ βάλαμε τις "καλές" βερμούδες μας, κάναμε βόλτα στα μαγαζάκια κ καθίσαμε σε μια ψαροταβέρνα στην παραλία. Πολύ ωραίο περιβάλλον με αρκετό κόσμο, ξύλινα τραπεζάκια σε φάση θρανίου με θέα την παραλία όπου κάποιοι άναβαν φωτιές, παίζανε κιθάρες, περπατούσαν, απλά λατρέψαμε το σκηνικό. Κοιτώντας τον κατάλογο κ βλέποντας τις τιμές (1,5 με 2 ? το πιάτο) φοβηθήκαμε μήπως είναι οι μερίδες μικροσκοπικές κ παραγγείλαμε απο 3 πιάτα ο καθένας + μια πιατέλα με ρύζι έτσι να υπάρχει. Όταν έφτασαν τα φαγητά μείναμε κάγκελο, ωχ τώρα ποιος τα τρώει όλα αυτά !!! Ντάξει τα noodles με θαλασσινά ήταν απλα θεϊκά κ όλα τα υπόλοιπα υπέροχα. Το βρέξαμε κ με μερικές Chang κ εκείνη την ώρα σκυλομετάνιωνα μέσα μου που είχα κλείσει μόλις μια μέρα στα Phi Phi.

Χαμένοι στα σοκάκια του χωριού κ γυρνώντας απο μπαράκι σε μπαράκι ανακαλύψαμε κ την παραλία όπου γινόταν το fullmoon beach party. ΟΚ μουσική δυτικού τύπου, κόσμος να χοροπηδάει ξυπόλητος κ να δροσίζεται στα νερά της θάλασσας, πετάξαμε κ μεις τα παπούτσια μας κ γίναμε ένα με τη μάζα. Διάφορα ευτράπελα έγιναν εκείνο το βράδυ, κάποια στιγμή χωριστήκαμε, άλλος δν ήξερε να γυρίσει στο ξενοδοχείο, άλλον τον ψάχναμε μέσα στη νύχτα στο νησί με τα παπούτσια του στο χέρι, άλλος πήγε για μαλλί κ παραλίγο να βγεί κουρεμένος anyway ...

Το πρωί ξαναγεμίσαμε τα backpack, τα παραδώσαμε στον "ξενοδόχο" με ένα μικρό tip ώστε να μας τα φέρουν με το "καρότσι" στο λιμάνι μια συγκεκριμένη ώρα κ ξεκινήσαμε για το Phi Phi viewpoint. Οποιος πάει στα Phi Phi κ δν ανέβει στο viewpoint δν έχει δεί τπτ απτην ομορφιά του νησιού. Σας προειδοποιώ όμως .. καλύτερα να πάτε όσο πιο πρωί γίνεται καθώς λίγο η ζέστη, λίγο η υγρασία, λίγο τα 40 λεπτά συνεχόμενα σκαλοπάτια, θα τα "δείτε όλα" μέχρι να φτάσετε στην κορυφή. Εκεί βέβαια μν λησμονήσετε να πιείτε τα απίστευτα smoothies που φτιάχνει ένα μικρό μαγαζάκι ώστε επανακτήσετε δυνάμεις. Πολλοί προτιμούν να ανέβουν στο viewpoint για το ηλιοβασίλεμα, σίγουρα όμως το πρωί αντικρύζεις θέα που όμοια της λίγες φορές θα απολαύσεις στη ζωή σου. Ξανα η φωτο απλά αδικεί το τοπίο

Αφού βγάλαμε άπειρες φωτο, γνωρίσαμε μερικούς άλλους τολμηρούς τουρίστες κ καθίσαμε στους βράχους απλά να αγναντέψουμε τη φανταστική θέα, ξεκινήσαμε για μια απτις παραλίες κοντά στο λιμάνι. Μερικά longtails αραγμένα, κόσμος να κολυμπάει, ξαπλώστρες πουθενά, κ το παρακάτω beach bar χωμένο στο πράσινο να μας καλεί με τα γευστικά smoothies

Η ώρα δυστυχώς πέρασε, με βαριά καρδιά σύραμε τα κορμιά μας μέχρι το λιμάνι για να πάρουμε το βαπόρι για Κράμπι. Μα καλά ποιος χαζός έκλεισε μόνο ένα βράδυ στα Phi Phi ???
Συζητώντας με μερικές κοπέλες απο κάποιο νησάκι ανάμεσα σε Γαλλία κ Αγγλία το οποίο αποτελεί ξεχωριστό κράτος (!!! όσο ταξιδεύεις μαθαίνεις !!!) κ οι οποίες μας λέγανε πως τα Phi Phi δν έχουν σχέση με το πως ήταν προ tsunami κ μας συνιστούσαν να επισκεφθούμε το Koh Lanta κ το Κο Tao (ναι λες κ είχαμε χρόνο όπως αυτές :roll, δν προσέξαμε πως η θάλασσα σιγά σιγά εξαφανιζόταν. Πραγματικά δν έχω συναντήσει ποτέ κάτι παρόμοιο, το πλοίο περνούσε απο μια στενή λωρίδα όπου έιχαν απομείνει ακόμα νερά κ γύρω γύρω έβλεπες βάρκες κ ταχύπλοα να έχουν "κάτσει" στη στεριά

Σύντομα το καράβι σταμάτησε κ μας παρέλαβαν βάρκες ανάλογα με το που θα πηγαίναμε (Ao Nang, Rai Leh, Krabi Town) κ αφού βγήκαμε στη προβλήτα μας μάντρωναν σε οχήματα τύπου καναδέζας κ μας πήγαιναν στο ξενοδοχείο που είχαμε κλέισει. Ωπα τις λέω τουριστικές υπηρεσίες !!
Το ξενοδοχείο στην Ao Nang ήταν απο πλευράς υπηρεσιών στο ίδιο επίπεδο με αυτο που μείναμε στο Phuket, φθηνότερο βέβαια, άλλα το ύφος του ήταν πιο σοβαρό κ οργανωμένο (μετάφραση : εγώ προτιμούσα αυτο στο Πουκέτ, πιο χαλαρό κ νεανικό)

Η διαφορά στον κόσμο εμφανής. Εδώ υπήρχαν πιο μεγάλης ηλικίας τουρίστες, οικογένειες, νιόπαντροι. Αφού τακτοποιθήκαμε στα δωμάτια, κατεβήκαμε κάτω για βουτιά στην πισίνα κ μασάζ. Δίπλα ακριβώς στην πισίνα είχαν διαμορφώσει ένα μικρό χώρο με ειδικά κρεβάτια. Κ να μν ήθελες να κάνεις δν μπορούσες να αντισταθείς. 3 βράδια που μείναμε στο ξενοδοχείο έκανα κάθε απογεματάκι μασάζ. Με λίγα baht παραπάνω σε αλείφανε με λάδια κ ειδικά αρρώματα. Οι άλλοι μαλώνανε για το ποιος θα πάρει το ωραίο γκομενάκι που υπήρχε, όμως εγώ, σκεπτόμενος οτι έτσι κ αλλιώς δν υπήρχε happy ending , έπαιρνα πάντα τη πιο μεγάλη κ έμπειρη (τελικά οι άλλοι την πάτησαν καθώς η πιτσιρίκα δν είχε ακόμα την απαραίτητη δύναμη να τους κουλαντρίσει κ την πρόσεξα που πολλές φορές κοιτούσε την "δικιά" μου για να θυμηθεί τι πρέπει να κάνει)

Είχε έρθει η ώρα για βόλτα στο χωριό κ την μεγάλη απογοήτευση. Υποθέτω πως μετά το tsunami το χωριό ξαναφτιάχθηκε -- ειτε έτσι είτε αλλιώς, το σκηνικό δν θύμιζε σε τπτ Ταυλάνδη. Ο δρόμος χωρίζοταν απτην παραλία με τσιμεντένιο ύψωμα (προφανώς για να μν ξαναπλημμυρίσουν), κόσμος υποτονικός, το χωριό υποτονικό, μπαρ ανύπαρκτα, εστιατόρια υπο του μετρίου, πραγματικά καμία σχέση με αυτά που βλέπαμε σε Πουκέτ κ Phi Phi. Συγκρίνοντας αυτό το μέρος με την προηγούμενη μέρα μας στα Phi Phi με έκανε πραγματικά να θέλω να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο. Καλύτερα να είχα πάει βόλτα στην Κατερίνη παρά εκεί. Την ώρα που καθόμασταν για φαγητό κ ήμασταν αμίλητοι, πραγματικά ένιωσα πολύ άσχημα καθώς όπως προείπα, εγώ ήμουν αυτός που τα οργάνωσε όλα.

Αφού ήπιαμε μερικές μπύρες παραπάνω (για να ξεχάσουμε προφανώς) τα παιδιά αντιλήφθηκαν οτι αισθανόμουν κάπως κ επιχείρησαν να μου φτιάξουν τη διάθεση. Το μέρος δν ήταν για να κάτσουμε όλη μέρα εκεί, οπότε ξεχυθήκαμε στην αγορά να κανονίσουμε κάποια ολοήμερη εκδρομή για την επόμενη μέρα. "Ρε σεις, έχετε ανέβει ποτέ σε ελέφαντα ? " .... "Εγώ δν έχω δει ποτέ μου ελέφαντα, μόνο στην τηλεόραση" .. κ κάπως έτσι (κ με εξαντλητικά παζάρια εννοείται) κλείσαμε την εκδρομή για την επόμενη μέρα.

Πρωί πρωί με την αυγή σκάει το βανάκι το οποίο είχε ήδη μέσα μια πολυμελή γαλλική οικογένεια κ αφού στριμωχτήκαμε στα πίσω καθίσματα ξεκινήσαμε για το Khao Phra Bang Khram Nature Reserve. Το εθνικό αυτό πάρκο ήταν ένα άλσος όπου στη μέση δέσποζε μια λίμνη με πεντακάθαρα νερά την οποία φυσικά τιμήσαμε.

Επόμενη στάση οι θερμές πηγές Klong Thom όπου το νερό έφτανε τους 35-40 βαθμούς. Μετά πο λίγα λεπτά συνηθίζεις την θερμοκρασία άλλα δν μπορείς να κάτσεις κ πάρα πολύ ώρα μέσα γιατί ζαλίζεσαι (ισως έχει περιεκτικότητα σε θειάφι ή κάτι άλλο "ζαλιστικό")

Μετά το φαγητό μας πήγαν για ελεφαντοβόλτα. Κάθε ελέφαντας είχε πάνω του έναν οδηγό κ στερεωμένο ένα φαρδύ κάθισμα με ενα safety rope. Καβαλούσαμε δυο δυο το ελεφαντάκι μας, το οποίο έκανε μια σχεδό μισάωρη διαδρομή μέσα στο δάσος γεμάτη ανηφόρες/κατηφόρες, επίτηδες ώστε οι ελέφαντες να καθυστερούν άλλα κ να κάνουν μεγάλα βήματα μέσα στη λάσπη τα οποία έκαναν τους χαζοτουρίστες να πηγαίνουν πάνω/κάτω στη θέση τους κ να νιώθουν κ λίγο αδρεναλίνη. Εμείς ανα χείρας τις μηχανές βγάζαμε συνέχεια τα πάντα.. δν λέω πολύ τουριστική φάση άλλα δν θα μου δωθεί ξανα η ευκαιρία για βόλτα με ελέφαντα.

Αφού ταϊσαμε κ μερικές μπανάνες τα συμπαθητικά αυτά ζώα, ξεκινήσαμε για το ναό του Τίγρη ή αλλιώς Tiger Cave Temple ή αλλιώς ας μαδήσουμε τους τουρίστες. Γύρω στα 40 λεπτά δρόμο για να δούμε έναν ναό ο οποίος δν είχε τπτ άξιο θαυμασμού. Αντίθετα εμένα μου έκανε άσχημη εντύπωση το πόσα κιτς μικρομάγαζα κ τιγροαγαλματάκια είχαν στήσει στα πέριξ του "ναού". Απ'οτι έμαθα αργότερα, εκεί μέσα έχουν κ αληθινές τίγρεις με τις οποίες μπορείς να φωτογραφηθείς πληρώνοντας το σχετικό τίμημα ενώ κ όσοι έρχονται μεμονωμένα, πληρώνουν κ είσοδο. Εμπορικός ναός δλδ --- βέβαια θα μου πείτε κ στα Μετέωρα αν πας , τα έχουν γεμίσει με μαγαζάκια αναμνηστικών. Anyway --- Το μόνο που θεωρητικά άξιο λόγου του εν λόγω ναού, η θέα που απολαμβάνεις εφόσον είσαι μαζόχας ή αθλητής στίβου κ ανεβείς τα 1237 σκαλοπάτια τα οποία οδηγούν σε ένα άγαλμα του Βούδα.

Επιστρέφοντας το απόγευμα στο ξενοδοχείο, η βουτιά στη πισίνα κ το μασάζ ήταν εκ των ων ουκ άνευ. Εκεί γνωρίσαμε κ μερικούς άλλους επισκέπτες του ξενοδοχείου. Μια κοπέλα απτη Πολωνία μάλιστα που ταξίδευε μόνη, μας είπε οτι στην περιοχή αυτη περνάει τις καλύτερες διακοπές της ζωής της (!!!), απόλυτη ηρεμία κ ησυχία. Ντάξει δν λέω, γούστα είναι αυτά κ ο καθένας αναζητά διαφορετικά πράγματα στις διακοπές του. Μας συνέστησε κάποια καλά εστιατόρια κοντά στη θάλασσα κ μας είπε που είναι τα μοναδικά μπαράκια της περιοχής.

Όταν λέμε μπαράκια, φανταστείτε την πλατεία ενος εμπορικού κέντρου όπου στο ισόγειο έχει κάποια ας πουμε μπάρ. Αφου μας δελέασαν με την υπερπροσφορά του special price ποτού της συγκεκριμένης νύχτας, κοπιάσαμε κ ήπιαμε μερικά ποτά την ώρα που παραδίπλα κάποιοι Αυστραλοί παίζαν μπιλιάρδο. Μια κοπέλα της παρέας τους μας πιάνει την κουβέντα κ μας ρωτάει όλο αγωνία αν όλη η Ταυλάνδη είναι τόσο ξενέρωτη. Οχι λέμε εμεις, "απλά είσαι στο λάθος μέρος" --- αφού την ορμηνέψαμε να φύγει όσο πιο σύντομα γίνεται για Phi Phi ξεκινήσαμε να κλείσουμε την επόμενη ημερήσια εκδρομή.
Δν είχαμε ιδέα τι θα μπορούσαμε να κάνουμε την επόμενη μέρα κ έτσι βρίσκουμε ένα ταξιδιωτικό γραφείο όπου μέσα εργαζόταν μια πανέμορφη Ταϊλανδεζούλα.
"Θέλουμε να μας προτείνεις την καλύτερη εκδρομή - θάλασσα κ πανέμορφα τοπία" --- "Έχω την κατάλληλη εκδρομή για σας, θα πάτε σε 4 διαφορετικά μικροσκοπικά νησάκια κ θα με θυμηθείτε !!!" ... "Οκ μας έπεισες για πες μας κ τιμές τώρα -- Ναι άλλα εμείς είμαστε 4 άτομα πόσο θα μας το αφήσεις ? -- Τι ? Δεν κατεβαίνει η τιμή ??? !!!" Μμμμ αν πιστεύει οτι επειδή είναι η πιο μπάνικη tour operator θα μας γδάρει κιόλας, μάλλον βρήκε τα λάθος άτομα ... "Ναι άλλα είναι αργά το βράδυ, αν θέλετε να πάτε αύριο την εκδρομή πρέπει να αποφασίσετε, σε μισή ώρα κλείνουμε"
Dont worry το καλό το παλικάρι (κ ο budget τουρίστας ) ξέρει κ άλλο μονοπάτι. Χωριστήκαμε, οι μισοί εδώ οι μισοί σε αποστολή να βρούμε τουλάχιστον τη μισή τιμή. Κ επικοινωνία με κινητά Οχι παίζουμε .. έλα ακούς, πόσο την βρήκες ? μμμ οχι πήγαινε κ αλλού .. εν τέλει κ για να μη σας κουράζω βρήκαμε την ίδια εκδρομή με μεγάλο longtail (κ οχι ταχύπλοο που μας πρόσφερε η κοπελιά) κάτω απτη μισή τιμή ... "Κλείστο όπως είσαι σου λέω !!!"

Πρωί λοιπόν στην παραλία της Ao Nang επιβιβαζόμασταν σε μια μεγάλη βάρκα η οποία θα πήγαινε μεν πιο αργά, άλλα εμας τι μας νοιάζει, τι έχουμε να κάνουμε πίσω στο χωριό ?? Στην τελική ήταν κ καλύτερη επιλογή καθώς η βάρκα ήταν γεμάτη νεαρόκοσμο ενώ το ταχύπλοο οικογένειες κ μεγάλες ηλικίες. Τσέχες, ρουμάνοι, κορεάτες, βρετανοί, αυστραλοί, μαλαίσιοι, σκανδιναβοί κ 4 ελληνάρες συνέθεταν ένα πολυπολιτισμικό puzzle -- μέχρι να κάνουμε τις πρώτες γνωριμίες κ να ανταλλάξουμε εμπειρίες φτάναμε στον πρώτο προορισμό μας, το νησάκι Poda.

Ένα μικροσκοπικό νησάκι γεμάτο δένδρα, εννοείται χωρίς ξαπλώστρες κλπ κ ένα τεράστιο βράχο στη μέση της θάλασσας. Μας αμολάνε λοιπόν κ καθώς είμασταν οι πρώτοι που φτάσαμε στο νησάκι (τα ταχύπλοα ακολουθούν άλλο δρομολόγιο) εξερευνούμε λίγο το νησάκι κ βουτάμε στα πεντακάθαρα νερά. Εκείνη την ώρα πραγματικά νιώθαμε πολύ τυχεροί που είχαμε τη δυνατότητα Απρίλιο μήνα να είμαστε στην άλλη άκρη του κόσμου κ να βλέπουμε αυτά τα ονειρικά τοπία.

Ήταν ακόμα σχετικά πρωί κ το μέρος ήταν φανταστικό, η απόλυτη ξεγνοιασιά κ ηρεμία. Κ τσαφ εκεί που αράζουμε εμφανίζεται μια μικροσκοπική ταυλανδεζούλα κουβαλώντας ένα μικρό ψυγειάκι με παγωτά !! Overpriced λίγο άλλα χαλάλι της. Αράζω με το παγωτό σε ένα ξύλινο παγκάκι κ απλά απολαμβάνω την θέα.

Επόμενο νησάκι το Chicken Island που ονομάστηκε έτσι λόγω ενός περίεργου βράχου που μοιάζει με λειρί κοκκόρου. Εκεί δν αποβιβαστήκαμε, αντιθέτως βουτήξαμε στο νερό απο τη βάρκα με τις μάσκες μας να απολάυσουμε τα άπειρα ψαράκια. Αυτην τη φορά βγάλαμε κ καλύτερες φωτογραφίες καθώς τα ψαράκια δν μασούσαν καθόλου κ κολυμπούσαν μπροστά στη μούρη μας. Respect ...

Απόλαυση -- δν λέγαμε να βγούμε απτο νερό με τίποτα όμως. Εν συνεχεία ήταν το Tup Island το οποίο ήταν ίσως το καλύτερο απ'ολα. Τα δέντρα ξεκινούσαν 3 μέτρα απτην παραλία κ τα κλαδιά πολλές φορές ακουμπούσαν τη θάλασσα !!! Εκεί το πρόγραμμα έλεγε φαγητό σε μεγάλα ξύλινα τραπέζια, όχι πάνω στο κύμα άλλα μέσα στο κύμα κυριολεκτικά !!! Είχαμε ήδη γνωριστεί καλύτερα κ με το υπόλοιπο γκρουπ κ όλα ήταν ιδανικά. Ήταν ίσως η πιο απολαυστική μέρα στην Ταυλάνδη.

Λίγο σκοτεινή η φωτο γτ την είχαμε ξεχάσει σε υποβρύχιο mode
Τελευταίος σταθμός η Phra Nang Cave, μια σπηλιά σε ένα μικρό νησάκι όπου υποτίθεται είχε θρησκευτική σημασία με βουδιστικά αγαλματάκια μέσα. Αφου τα είδαμε απο περιέργεια, αράξαμε κάτω απο μια σκιά κ αφεθήκαμε,χαλαρώσαμε, λιώσαμε.

Όπως προείπα ήταν η καλύτερη εκδρομή μας στην Ταυλάνδη. Όταν μας άφησαν στο ξενοδοχείο τα γνωστά πλέον οχήματα-καναδέζες, κάναμε ένα γρήγορο ντουζάκι, μια μικρή βουτιά στην πισίνα κ φυσικά ... μασάζ !!
Το βραδάκι πάλι στο μπαράκι κάτω απτο εμπορικό να κάνουμε παζάρια με ενα πιτσιρίκο ο οποίος ήθελε να μας πουλήσει χειροποίητα κολιέ. Τον έβλεπες τον πιτσιρικά εμμονή κ στο καπάκι έπερνε την μάνα του στο κιν να της πεί αν θα δεχθεί τις τιμές που του λέγαμε. Εν τέλει πάψαμε να το ταλαιπωρούμε το παιδάκι κ του είπαμε να αφήσει ενα κολιέ σε μας κ ένα να το πάει σε μια ξανθούλα που είχαμε μπανίσει στο μπαρ.

Η ξανθούλα γερμανίδα ήρθε στο τραπέζι μας μαζί με την φίλη της, Ταυλανδέζα απο τη Μπανγκόκ που είχαν γνωριστεί σε πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών. Μάλιστα την άλλη μέρα πετούσαν κ αυτές για την πρωτεύουσα όπως κ μεις άλλα με διαφορετική πτήση, έτσι αλλάξαμε κιν. κ δώσαμε υπόσχεση συνάντησης. ΟΚ δν πιστεύαμε οτι θα βρεθούμε ξανα άλλα who knows.

Βόλτα στην παραλία καθως ήταν η τελευταία μας μέρα σε μέρος με θάλασσα κ παζάρι με τους local ταρίφες για το ποιος θα μας πάει την επομένη στο αεροδρόμιο. Πραγματικά το παζαρεύειν το λάτρεψα στην Ταυλάνδη, ήταν πλέον σα παιχνίδι, παζαρεύαμε τα πάντα όλα Αφού κλείσαμε μια κυριλέ "μπέμπα" τζίπ, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση κ να μαζέψουμε τα πράγματα. Αύριο μας περίμενε η πρωτεύουσα κ πολύ πολύ μα πολύ περπάτημα ...
Σ`αυτα υπαρχουν καλυβες για να μεινει καποιος αν θελει??

silversurfer σε βλεπω να ξαναπηγαινεις Ταιλανδη.Υπάρχει ξενοδοχείο στο τελευταίο νησάκι που περιέγραψα άλλα είναι κυριλε κ δν έχει σχέση με καλύβες κ bungalow. Γνώμη μου είναι οτι καλύτερα που δν έχουν τπτ στα νησάκια, θα χάσουν τη μαγεία τους. Κ ναι, εννοείται θα ξαναπάω αν μου δοθεί η ευκαιρία, κ τώρα μάλιστα θα ξέρω να κινηθώ καλύτερα



Το αεροδρόμιο του Κράμπι ήταν όμορφο, φαινόταν σχετικά καινούριο, κ σίγουρα καλύτερο απ'αυτό του Πουκέτ. Είχαμε κλείσει super saver θέσεις με την Thai Airways η οποία είχε πρωινή πτήση κ έτσι την προτιμήσαμε απτην μεσημεριανή της AirAsia καθώς time is money. Μου έκανε εντύπωση οτι το αεροσκάφος ήταν πολύ μεγάλο με 9 θέσεις σε κάθε σειρά κ είχε πληρότητα 100% !!!

Να'μαστε λοιπόν ξανά στο Suvarnabhumi να ζητάμε πληροφορίες στο info kiosk. Παίρνουμε ένα ταξι-βανάκι κ ξεκινάμε για την πρώτη επαφή με τους δρόμους της πρωτεύουσας. Όπως ίσως θα ξέρετε, η κίνηση στην Μπανγκόκ είναι τρομακτική. Το ξενοδοχείο μας ήταν στις όχθες του ποταμού Chao Phraya κοντά στον περιβόητο δρόμο Khao San κ δίπλα επίσης στα περισσότερα αξιοθέατα της πόλης. Εδώ να προσθέσω οτι με την ίδια τιμή μπορούσαμε να κλείσουμε κ 5* hotel το οποίο έδινε σε προσφορά κάποια μεγάλα δωμάτια όμως ήταν αρκετά εκτος κέντρου, κ μιας κ είχαμε μόλις 2 μέρες, προτίμησα να κινηθώ με βασικό γνώμονα την τοποθεσία κ τα ΜΜΜ.

Πρώτη μας στάση ο δρόμος Khao San στον οποίο περιπλανηθήκαμε αρκετή ώρα για μικρο-αγορές κ φαγητό. Στο δρόμο αυτό υπάρχουν άπειρα μαγαζάκια, εστιατόρια, μασατζίδικα, μπαράκια κ γενικώς τα πάντα όλα. Ίσως η πιο κιτς περιοχή της πρωτεύουσας όπου φυσικά επικρατεί κοσμοσυρροή πρωί βράδυ.

Οι τιμές πάντως που αντικρύσαμε ήταν πιο ακριβές απ'οτι σε Πουκέτ κ Κράμπι κ μου έκανε έκπληξη. Φυσικά το παζάρι πήγαινε σύννεφο άλλα εδώ οι υπάλληλοι ήταν μπορώ να πω κ πιο αγενείς όπως κ γενικά ο κόσμος. Αφού φάγαμε κ μερικά noodles να καρδαμώσουμε ξεκινήσαμε για το Wat Pho να θαυμάσουμε το μεγαλύτερο "ξαπλωτό" Βούδα του κόσμου. Τώρα γιατί τον είχαν ξαπλωτό κ αν αυτό σημαίνει κάτι στη θρησκεία τους θα σας γελάσω (εκτος αν είχε ρίζες απο σαλονίκη κ την είχε δει χαλλλαράααα )

Ήταν απογεματάκι πια κ αφού περάσαμε μια βόλτα έξω απτο Grand Palace το οποίο θα επισκεπτόμασταν την επόμενη μέρα το πρωί αποφασίσαμε να πάμε στη πλατεία Siam κ να χαθούμε στις αγορές κ στα εμπορικά κέντρα. Μμμμ πως θα πάμε όμως, οι ταρίφες αρνούνταν να μας πάρουν για μια τόσο μικρή διαδρομή, κ είχαμε αποφασίσει να πάμε πάλι με τα πόδια όταν ..... πέρασε απο μπροστά μας ο εν λόγω κύριος

Καλά, χωράμε 4 μαντράχαλοι στο tuk tuk ? 1000 καλοί χωράνε κ αφού οι 3 στριμώχτηκαν στο κάθισμα κ εγώ ξάπλωσα στο δάπεδο κ έκανα μια προσευχή στο Βούδα να μν πεταχτώ έξω σε καμιά απότομη στροφή, φύγαμε για Siam !!! Στη Σιάμ υπάρχει το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Ταυλάνδης, το MBK center το οποίο έχει μέσα τα πάντα, μα τα πάντα.
Γύρω γύρω τρελή κίνηση, ενώ υπήρχαν υπέργειες διαβάσεις κ το γνωστό skytrain.

Στο MBK center χαθήκαμε , το πλήθος των ορόφων, των μαγαζιών, του κόσμου, η χαρά του καταναλωτή. Εμείς τεχνολογιόπληκτοι, κολλήσαμε στον όροφο με τα κινητά κ τα gadgets. Μου έκανε εντύπωση πως ενώ υπήρχε πχ το επίσημο κατάστημα της Apple, λίγο πιο πέρα υπήραν νόμιμα μαγαζάκια που πουλούσαν μαϊμουδιές Iphone κ οποιοδήποτε άλλο smartphone. Φυσικά τα καταλάβαινες αμέσως απο την αργή τους ταχύτητα ανταπόκρισης. Αγοράσαμε κάποια πραγματάκια που θέλαμε κ κάποια στιγμή βρεθήκαμε σε ένα κατάστημα με Iphone 4 κ να κάνουμε παζάρια στον τυπά !!! "Κοίτα αμα πάρουμε 4 κομμάτια πόσο θα μας το αφήσεις ?" ... είχαμε ξεφύγει ... η πλάκα είναι οτι όντως ο μαγαζάτορας μας έκοψε γενναία την τιμή άλλα εμεις δν είχαμε το ρευστό, πιο πολυ για το χαβαλέ το κάναμε.

Εκει που δν κάναμε χαβαλέ ήταν τα καταστηματάκια ρούχων κ αναμνηστικών. Το πόσα μπλουζάκια κ αναμνηστικά πήραμε, σακούλες ολόκληρες, ποσότητες οχι αστεία. Εδω να επισημάνω πάντως πως η ποιότητα δν είναι φυσικά κ πολύ καλή, μετά απο κάθε πλύσιμο εγώ νιώθω οτι τα μπλουζάκια μικραίνουν αισθητά !!! Λίγος καφές κ βάφλες στα Starbucks κ ήρθε πια η ώρα να φύγουμε. Η' έτσι νομίζαμε ... κάτω υπάρχει ειδικός χώρος όπου περιμένεις για ταξι. Όταν μπήκαμε κ είδαμε τι συμβαίνει, πανικοβληθήκαμε. 45 λεπτά αναμονής για ταξι ... εμ αυτά έχουν τα μεγάλα εμπορικά. Μέσα στο αμάξι συζητώντας λέμε οτι είμαστε πτώματα κ ότι "απόψε θα την αράξουμε στην πισίνα του ξενοδοχείου"

Κ τότε, σκάει το μνμ στο κιν. "Γειά σας παιδιά , το βράδυ θα πάμε σε ένα μπαράκι στην Khao San , θα έρθετε ???" .... Ήταν οι τύπισες που γνωρίσαμε στο Κράμπι. Τι λέγαμε πριν, κουρασμένοι ??? Κουράζονται ωρε τα παλικάρια ? ---- Ντουζάκι, οι "καλές" βερμούδες κ φύγαμε για νυχτερινή Bangkok. Δν ξέρω για ποιο λόγο μας έδωσαν ραντεβου στην Khao San, εγώ περίμενα οτι ως local η τυπισα θα είχε να προτείνει κάτι καλύτερο άλλα τι να κάνεις ... το βράδυ στην Khao San επικρατεί αλλαλούμ ... μασατζίδικα, τυπάδες να σου σφυράνε οτι μπορούν να σου βρούν γκομενάκια, υπαίθριες ψησταριές όπου δν ξέρω τι ετοιμάζανε, άλλα μύριζε πολύ άσχημα, τουρίστες στο full, μηχανάκια, σκουπίδια, ασχήμια ...

Σκάνε οι τύπισες κ μας οδηγούν σε ένα υπόγειο μπαράκι όπου πριν μπούμε , μας έκαναν σωματικό έλεγχο. Το μαγαζί τυπικό τουριστομπάρ σε φάση αγγλικής παμπ που συναντάμε ευρέως σε ορισμένα νησιά μας. Απότι μας σφύριξε η μικρή μπανγκογκέζα μας, πολλές local έρχονται εδώ γιατί προτιμούν να φλερτάρονται απο ξένους, τους βρίσκους πιο γοητευτικούς. Anyway η τύπισα είχε δίκιο καθώς το μαγαζί γέμισε απο κυριλε ταυλανδεζούλες κ ξεπλυμένους τουρίστες (σαν κ μας ) ... Δν βαριέσαι, ας είναι ... παραγγέλνουμε τα ποτά κ σε λίγο ξεχυθήκαμε στην πίστα για χορό μέχρι πρωίας. Παρακμή ξε-παρακμή εμείς θα περάσουμε καλά !!!
Μόλις φάγαμε πρωινό στο ξενοδοχείο με θέα το ποτάμι, πήραμε το Express Boat που χρησιμοποιείται για μεταφορές των κατοίκων κ κατεβήκαμε κοντά στο Grand Palace. To Grand Palace αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο αξιοθέατο της Μπανγκόκ. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1872 κ συνέχισε να επεκτείνεται ακόμα κ μετά την ολοκλήρωση της (αρχικής) κατασκευής του. Βασικά κάθε αυτοκράτορας έχτιζε κ απο κάτι για να τον θυμόμαστε κ αυτόν.

Πραγματικά πολύ όμορφοι ναοί, βιβλιοθήκες, κατοικίες, αγάλματα-δαίμονες, σε πάρα πολλά σχήματα κ χρώματα, κατασκευασμένα απο πολύτιμα υλικά, θα μπορούσα να βάλω άπειρες photos. Μερικά tips για την επίσκεψή σας. Οι άντρες δν χρειάζεται να φοράτε παντελόνι καθώς όλη μέρα θα υποφέρετε απτη ζέστη. Ένα καπελάκι για τον ήλιο όμως επιβάλλεται. Εκεί υπάρχει ειδικός χώρος όπου σου δίνουν κάποια φαρδιά παντελόνια (σα φόρμες-πυτζάμες) οπότε είσαι οκ. Την ώρα που θα περιμένετε στην είσοδο, θα υπάρχουν ένα σωρό περίεργοι οι οποίοι θα σας προτείνουν να σας δώσουν αυτοί παντελόνια κ να σας κάνουν κ ξενάγηση (με το αζημείωτο φυσικά). Δεν υπάρχει λόγος να τσιμπήσετε. Μέσα στο χώρο του παλατιού, υπάρχει μέρος που πουλάνε παγωτάκια κ νεράκια (θα σας χρειαστεί σίγουρα με τόσο περπάτημα) κ νοικιάζουν ακουστικά-ξεναγούς στην αγγλική γλώσσα. Αυτό κάναμε κ μεις πιο πολύ για να ξέρουμε τι βλέπουμε, έτσι κ αλλιώς μόλις βγήκαμε απτο παλάτι τα είχαμε ξεχάσει όλα.

Μέσα στο παλάτι υπάρχει το Wat Phra Kaew, ή αλλιώς Temple of the Emerald Buddha. Θεωρείται απο τους πιο ιερούς βουδιστικούς ναούς στη Ταυλάνδη. Μέσα προσεύχονται οι κλασικοί μοναχοί με τις πορτοκαλί φορεσιές τους. Φυσικά πριν μπείς βγάζεις τα παπούτσια σου κ επιτρέπουν κ στους τουρίστες να παρακολουθήσουν.

Επόμενος σταθμός μετά την πολύωρη βόλτα μας στο Grand Palace ήταν το άγαλμα του Χρυσού Βούδα, το οποίο είναι κοντά στην ChinaTown. Πως θα πάμε ως εκεί ? Με ταξι ... ναι οκ. Οι ταρίφες στην πρωτεύουσα είναι πολύ άτιμη φάρα. Δια νόμου οφείλουν να έχουν μετρητή, κλασικά όμως αυτοί με τους τουρίστες το παίζουν τρελίτσα κ δν δέχονται να βάλουν μετρητή ζητώντας τους απο πριν τα πολλαπλάσια χρήματα. Εμείς δασκαλεμένοι απο πριν ζητούσαμε επιμόνως μετρητή. Έξω απτο Grand Palace δν μπορούσαμε να βρούμε τπτ κάποιον να μας πάει. Όλοι μας έλεγαν μπαρούφες. Σε μια φάση μπουκάρουμε σε έναν κ απαιτούμε να μας βάλει μετρητή, αυτος αρνείται κ μεις λέμε θα καλέσουμε την Τουριστική αστυνομία. Αυτός θέλοντας να μας ψαρώσει, λέει, ορίστε πάρτε απτο κινητό μου. ΟΚ μεγάλε εννοείται θα πάρουμε. Μόλις είδε οτι δν ψαρώσαμε κ επιμέναμε να να κάνουμε την κλήση, άρχισε να φωνάζει κ να ζητάει το κιν. του. Οχι δν στο δίνουμε, κ έγινε ένας ψιλοχαμός

Με τα πολλά λέμε ρε πστ δεν υποκύπτουμε, θα πάμε κ με τα πόδια (καλοί μλκς κ μεις, που πα ρε καραμήτρο). Κ κει που ξεκινάμε να φύγουμε απτην πιάτσα, σκάει ένα αλάνι, νεαρός ταρίφας ο οποίος είχε δει την όλη ιστορία κ μας παίρνει. Ήξερε μάλιστα καλά αγγλικά κ μας ζήτησε συγγνώμη εκ μέρους της συνωμοταξίας των ταρίφων. Τον συμπαθήσαμε τόσο πολύ που όταν φτάσαμε, του αφήσαμε διπλάσια τιμή (δλδ όσα σχεδόν μας ζητούσαν κ οι υπόλοιποι), απλά κ μόνο επειδή ήταν σωστός.

Ο ναός του Χρυσού Βούδα πέρα του αγάλματος του Βούδα το οποίο είναι φτιαγμένο απο ατόφιο χρυσό (έτσι λένε τουλάχιστον), δν θα έλεγα οτι έχει κάτι άλλο αξιοπρόσκετο. Έξω έχει την εικόνα του αυτοκράτορα κ κάτω ένα μουσείο το οποίο δν επσκεφτήκαμε (ήθελε διπλό εισητήριο κ μας είπαν κάποιοι άλοι οτι δν άξιζε τον κόπο)

Στο πρώτο post είχα αναφέρει ότι οι προβλέψεις για την περίοδο που θα ήμασταν στην Ταυλάνδη μιλούσαν για βροχές κ καταιγίδες. Εμείς πέρα απο μια ψιχάλα στο Πουκέτ δν είδαμε τπτ. Ε καιρός ήταν. Όσο ήμασταν στο ναό του Χρυσού Βούδα, βλέπαμε ένα μεγάλο σύννεφο, μαύρο κατράμι να πλησιάζει επικίνδυνα. Μέχρι να κατεβούμε στο δρόμο κ να πάμε προς ChinaTown μας είχε φτάσει κ άρχισε κατακλυσμός. Μιλάμε τρελή μπόρα. Κ δν σταματούσε με τπτ λέμε. Πάει λεμε ήρθαν οι μουσώνες Τώρα πως γυρίζουμε πίσω ? Παρακαλούσαμε να περάσει κανα ταξι να μας πάει κ ας του δώσουμε τριπλή τιμή. Τπτ κανείς δν μας έπαιρνε.

Τι γίνεται ρε πστ, βάλαν τις φωτογραφίες μας : "τσαμπατζήδες τουρίστες που πουλάνε μανούρα, αφήστε τους να πνιγούν !!!" ??
Βρε καλέ μου βρε χρυσέ μου τπτ. Αρχίσαμε να περπατάμε μέσα στη καταιγίδα δίπλα στο δρόμο μπας κ φιλοτιμηθεί κανείς κ πράγματι , μετά απο πάνω απο μισή ώρα, σκάει νεαρός πάλι ταξιτζής κ μας φορτώνει. Εμεις παπιά, λέμε πληρώνουμε όσο οσο μεγάλε. Το παλικάρι όμως δν μας εκμεταλεύτηκε, έβαλε απευθείας μετρητή, πράγμα που του το αναγνωρίσαμε στο τέλος κ του δώσαμε πάλι σχεδόν τα διπλά.

Μπάνιο, ύπνος, φαγητό στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, απολογισμός του ταξιδιού καθώς την επομένη πετούσαμε κ μάλλον όχι έξοδος εκείνη τη μέρα. Ρε γμτ τελευταία μέρα ταξιδιού κ να την περάσουμε στο hotel ?? Εκεί που είμασταν αραχτοί στα κρεβάτια μας, ο Βούδας εισάκουσε τη γκρίνια μας κ οι ουρανοί σταμάτησαν. Μάγκες λέω ο silversurfer είναι πανέτοιμος travel agent κ σας έχει έκπληξη. Χθές βράδυ διασκεδάσαμε μες στην παρακμή, απόψε όμως ετοιμαστείτε για κυριλέ καταστάσεις. Βγάλαμε απτο πάτο του backpack τα παντελόνια μας (δν τα είχαμε χρησιμοποιήσει καθόλου ως τότε), πουκαμισιές, κολόνιες κ φύγαμε για το State Tower.

Το State Tower είναι 250 μέτρα ψηλό, αποτελεί ένα απτα μεγαλύτερα (οχι ψηλότερα) κτήρια στην ΝΑ Ασία, κ στεγάζει το Lebua Hotel, 5* ξενοδοχείο που στην κορυφή έχει το Sirocco κ το Skybar. Το Sirocco είναι εστιατόριο κ το Skybar το ψηλότερο openair bar του κόσμου (ή έστω απτα ψηλότερα). Θέλει κυριλέ ντύσιμο (δλδ παντελόνι, βερμούδες τρώνε πόρτα) κ πραγματικά η θέα σου κόβει την ανάσα. Δν βλέπεις όλη την Μπανγκοκ, όλη την Ταυλάνδη βλέπεις !!! Οι τιμές στα ποτά είναι τιμές ελλάδος, άλλα αφού δν λυπόμαστε τα 8 κ 9 ευρώ στις τρύπες της Βαλαωρίτου, εκεί πραγματικά θα πλήρωνα τα διπλάσια χωρίς ενδοιασμό. Ωραίος κόσμος, κ δυτικός κ local κυριλε γκόμενες, κρίμα που δν είχαμε κάμερα να αποθανατίσουμε τις εικόνες, πραγματικά μείναμε έκθαμβοι. Όσοι είδαν πρόσφατα το HangOver II, έχει σκηνές απτο εστιατόριο. Θα βάλω ένα link απτο επίσημο site να πάρετε μια γεύση περι τίνος πρόκειται
Sky Bar - Night Life Bangkok Roof top Sky Bar by lebua Thailand

Πιστεύω ήταν το καλύτερο κλείσιμο για το ταξίδι μας. Κατεβαίνοντας κ αφού μαλώσαμε πάλι με έναν ταρίφα κ κατεβήκαμε στη μέση του δρόμου απτο ταξί του, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο να ετοιμάσουμε τα πράγματά μας, να αλλάξουμε τις φωτο μας, να συζητήσουμε για το ταξίδι μας. Πρωινό εγερτήριο, Κυριακή ανήμερα του Πάσχα, μας βρίσκει κατα τις 6 να περιμένουμε ένα βανάκι το οποίο είχαμε προπληρώσει για να μας πάει στο αεροδόμιο. Η ώρα περνούσε κ πουθενά το βανάκι, να πέρνουμε τηλ τπτ. Πάει λέμε μας κορόιδεψαν. Ένα βήμα πριν καλέσουμε ταξί, σκάει ένα παλικάρι κ αφου μας ζητάει συγγνώμη καθώς όντως μας ξέχασαν (!!!), πληρώνει έναν ταξιτζή κ μας πέρνει αυτός για αεροδρόμιο. Εμείς αμίλητοι στο ταξι όπως κ στις μεγάλες ουρές για τους ξένους στο Suvarnabhumi.

Ένα καλό ήταν οτι επειδή ήταν Πάσχα, η πτήση απο Κατάρ για Αθήνα ήταν κυριολεκτικά άδεια κ καθίσαμε άνετα σε 3 θέσεις ο καθένας. Αποχαιρετισμός κ ο καθένας ακολούθησε το δρόμο του, υποσχέσεις οτι θα ξαναβρεθούμε σε ταξίδι (το οποίο ρεαλιστικά είναι απίθανο), εγώ έμεινα στο Ελ. Βεν. να περιμένω την βραδυνή πτήση για Σαλονίκη (την οποία προφανώς λόγω ημέρας η Ολυμπιακή μου την άλλαξε 3 φορές), επιστροφή μετά τα μεσάνυχτα σπίτι μου, τσάρκα για σουβλάκι καθώς το στομάχι ήταν άδειο, φόρτωμα των φωτογραφιών στο PC κ όλο το βράδυ αναπολούσα το ταξίδι. Ξενερωμένος βγάζω το πάπλωμα κ πέφτω για ύπνο (απτο aircondition στο πάπλωμα εεε). Μεθαύριο επέστρεφα για δουλειά

Συμπερασματικά

Ένα απτα καλύτερα ταξίδια που έχω κάνει, μακάρι να είχα παραπάνω μέρες άλλα κ οι 11 μέρες που συνολικά κράτησε το trip ήταν πολλές για μένα κ τη δουλειά μου. Συνολικό κόστος γύρω στα 1200 ? όπου πάνω απτα μισά ήταν φυσικά τα αεροπορικά.
Θα ξαναπάω ταυλάνδη ? Εννοείται αν μου δοθεί η ευκαιρία θα το κάνω δίχως 2η σκέψη. Η χώρα έχει μέρη κ καταστάσεις για όλα τα γούστα, αντροπαρέες, ζευγαράκια, μόνοι ταξιδιώτες, parties, ήσυχες παραλίες, ξαναμμένοι υπερήλικες (Μπορεί κ γω να έχω φτάσει 55-60 κ να σκάω μύτη να φέρω κανα 25χρονο Ταυλανδεζάκι ) Κ μν ξεχάσω το μασαααααααααζ !!!
Η ΝΑ Ασία μόλις άνοιξε τις πόρτες της σε μένα κ σκοπεύω να ταξιδέψω στην ευρύτερη περιοχή ξανα κ ξανα (λεφτά κ δουλειά μόνο να υπάρχουν έτσι γιωργάκη ??? )

Εχουν περασει 12 χρονια απο τοτε που εγραψες την ιστορια κ τωρα την διαβαζω! πραγματικα την διηγεισαι τοσο ωραια! ηταν λες και σε ακουγα (χωρις να ξερω την φωνη σου) χαχα Καλη συνεχεια στα επομενα ταξιδια!