gioske
Member
- Μηνύματα
- 172
- Likes
- 1.093
- Ταξίδι-Όνειρο
- Θιβετ
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Το φως της Ισλανδίας είναι μαγικόΌλα πανέμορφα, αλλά οι εικόνες του Seljalandsfoss απλά δεν παίζονται! Κορυφαίες λέμε!
Ισλανδία Takk Fyrir Ísland ή αλλιώς… Σε ευχαριστούμε Ισλανδία
- Thread starter gioske
- Ημερομηνία δημιουργίας
mikrh tsopana
Member
- Μηνύματα
- 1.750
- Likes
- 8.160
- Επόμενο Ταξίδι
- Ελλάδα-Παλέρμο-Μπιλμπάο
- Ταξίδι-Όνειρο
- θα το αποφασίσω αύριο
Takk Fyrir gioske ή αλλιώς... Σε ευχαριστούμε gioske !!
gioske
Member
- Μηνύματα
- 172
- Likes
- 1.093
- Ταξίδι-Όνειρο
- Θιβετ
jahlive1985
Member
- Μηνύματα
- 80
- Likes
- 247
- Επόμενο Ταξίδι
- Μαδαγασκάρη
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού
Gioske η περιγραφή σου είναι άκρως απολαυστική. Μπράβο σας για το ταξίδι αυτό. Η Ισλανδία είναι μαγική και πραγματικά οι φωτογραφίες σου είναι εξωπραγματικές. Έχω εντυπωσιαστεί με τη μαγεία του τόπου αυτού διότι όταν πήγα εγώ τον Γενάρη, φαντάζεσαι πως όλα ήταν παντελώς άσπρα. Βλέπω τώρα τις φωτογραφίες σου και δε μπορούσα να φανταστώ το πόση ακόμα ομορφιά κρυβόταν κάτω από τους πάγους. Σου εύχομαι να είσαι καλά. Και στα επόμενα. Όσο για μένα κάποια στιγμή δεσμεύομαι να τελειώσω το άρθρο για τη χώρα αυτή και να το ανεβάσω.
gioske
Member
- Μηνύματα
- 172
- Likes
- 1.093
- Ταξίδι-Όνειρο
- Θιβετ
Πραγματικά απίστευτη χώρα, όταν γυρίζεις θες να ξαναπάς πάλι την επόμενη μέρα! Θα ήθελα να δω και χειμωνιάτικες φωτογραφίες από τα ίδια, λατρεμένα τοπία
Dina Z
Member
- Μηνύματα
- 1.376
- Likes
- 4.402
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ονειρεύομαι ... γενικώς!
Δεσμεύτηκες! Θα σε περιμένουμε
gioske
Member
- Μηνύματα
- 172
- Likes
- 1.093
- Ταξίδι-Όνειρο
- Θιβετ
Ημέρα 3η (07-07-2016)
Τώρα, ή εμείς είμαστε πολύ κουρασμένοι ή το στρώμα του αυτοκινήτου ήταν πολύ άνετο. Πιθανότατα, ίσχυαν και τα δύο γιατί σε όλο το ταξίδι πραγματικά χαρήκαμε ύπνο μέσα στο μικρό Renault Kangoo. Ξυπνήσαμε όμορφα και με ράθυμες κινήσεις αρχίσαμε να τακτοποιούμε τα πράγματα για να πάρουμε πρωινό. Ανοίξαμε τις κουρτίνες για να βεβαιωθούμε ότι είμαστε ακόμα σε αυτό το πανέμορφο μέρος που διανυκτερεύσαμε, και ευτυχώς τίποτε δεν είχε αλλάξει.
Γύρω μας αρκετά βανάκια όλων των μεγεθών και πολλές σκηνές στημένες καταγής. Στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου μας περίμενε μια έκπληξη: Ένα μικρό χαρτάκι που μας προέτρεπε να επικοινωνήσουμε με την reception. Χτες, κατά τη άφιξή μας αναζητήσαμε κάποιος στην υποδοχή αλλά λόγω του περασμένου της ώρας, δεν βρήκαμε κανέναν. Το πρωί λοιπόν, πέσαμε πάνω σε έναν ευγενικό τύπο με ιρλανδό-σκωτσέζικη προφορά που έτρεχε πανικόβλητος για να εξυπηρετήσει τους πάντες. Ήταν ο φύλακας της κατασκήνωσης, ο ταμίας, ο υδραυλικός και διάφορα άλλες ειδικότητες που σίγουρα μου διαφεύγουν! Πληρώσαμε 20,34€/δύο άτομα και 5,92€ για δύο καπουτσίνο στο χέρι. Μπορούσες να χρησιμοποιήσεις τις τουαλέτες δωρεάν και τα ντους για ένα μικρό αντίτιμο. Ετοιμάσαμε το πρωινό μας και στη συνέχεια ανηφορίσαμε για τον πρώτο καταρράκτη της ημέρας. Ήταν ο κρυμμένος Gljúfrabúi, ακριβώς δίπλα στο campingκαι μέσα σε ένα μικρό φαράγγι. Η έντονη υγρασία ήταν μια δοκιμασία για τα ρούχα και τις φωτογραφικές μας αλλά άξιζε τον κόπο.
Η σημερινή ημέρα θα ήταν αφιερωμένη στην νότια ακτογραμμή του νησιού. Καλώς εχόντων των πραγμάτων θα διανύαμε μια απόσταση άνω των 200 χλμ. και θα διανυκτερεύαμε στο εθνικό πάρκο Skaftafel και στο ομώνυμο camping, στην άκρη του παγετώνα Skaftafellsjökull. Η πρώτη στάση ήταν στον επιβλητικό Skogafoss, δίπλα στον οποίο μπορούσες να ανέβεις και σε σκαλοπάτια για να απολαύσεις την πανοραμική θέα. Οι τολμηροί μπορούσαν να πλησιάσουν και αρκετά κοντά στο νερό και να αισθανθούν δέος με την ροή του από τα 60 μέτρα ύψος.
Στην συνέχεια οδηγήσαμε μέχρι το διπλανό χωριό Skogar και παρκάραμε το αυτοκίνητο δίπλα στο ξενοδοχείο Edda Skogar. Περπατώντας ανατολικά και περνώντας διαδοχικά από το μουσείο του χωριού
και την περίφραξη μιας ιδιωτικής έκτασης βρήκαμε ένα ποταμάκι. Πήραμε ανάποδα την ροή και περνώντας μέσα από ένα μικρό φαράγγι και μερικά απόκρημνα βράχια, φθάσαμε στον Kvernufoss. Όταν φθάσαμε είμαστε μόνοι μας και απολαύσαμε την γαλήνη και ησυχία μαζί με μερικά προβατάκια που τα διακόψαμε από το μεσημεριανό τους γεύμα.
Συνεχίζοντας πάνω στον δρόμο 1, μετά από περίπου 10 χλμ. περνάς από μια γέφυρα με πορτοκαλί φανάρια που αναβοσβήνουν και μετά βλέπεις στα αριστερά σου ένα χωματόδρομο που οδηγεί στον παγετώνα Sólheimajökull (Rd 221). Συνεχίζεις για άλλα δύο χλμ. πάνω στον 1 και στα δεξιά σου βλέπεις ένα χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων και μια μοναδική, ανοικτή πύλη σε μια περιφραγμένη έκταση. Είναι η είσοδος για το Sólheimasandur Plane Wreck. Εκεί, στην μαύρη άμμο, κείτεται από τις 24 Νοεμβρίου του 1973 το διάσημο κουφάρι ενός αεροπλάνου που αναγκάστηκε σε υποχρεωτική προσγείωση (ευτυχώς χωρίς θύματα). Από τον κεντρικό δρόμο μέχρι το αεροπλάνο είναι γύρω στα 4 χλμ. πεζοπορίας, (μιας και ο ιδιοκτήτης της έκτασης απαγόρεψε την κίνηση οχημάτων). Η διαδρομή μοιάζει ατέλειωτη (εμείς χρειαστήκαμε 1 ώρα σε κάθε κατεύθυνση) αλλά το απόκοσμο θέαμα στο τέλος της σε αποζημιώνει.
Σαν φωτογραφικό θέμα από μόνο του το μεταλλικό ¨πτώμα¨ είναι εξαιρετικό, αλλά η αντίθεση με την μαύρη άμμο και την έρημο που το περιβάλλει συνθέτουν ένα σουρεαλιστικό σκηνικό. Μέχρι και ιδιαίτερη φωτογράφιση είχαμε προγραμματίσει για την σύζυγο και το καινούργιο φόρεμά της, που αγοράστηκε ειδικά για την περίσταση! Χαλάλι το έξοδο λοιπόν μιας και το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό, δεν συμφωνείτε;
Μαζεύοντας απίστευτες εικόνες, συνεχίσαμε ανατολικά προς την πόλη του Vik (κατ’ ευφημισμό πόλη αφού με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι πόλεις της Ισλανδίας συγκρίνονται απευθείας με τα δικά μας χωριά σε όρους έκτασης και πληθυσμού). Πριν φθάσουμε, ακολουθήσαμε τον δρόμο 218 προς την χερσόνησο Dyrholaey και απολαύσαμε απίστευτες θέες και στην συνέχεια τον 215 μέχρι την μαύρη παραλία της Reyninsfara, με το υπέροχο απογευματινό φως.
Στην συνέχεια σταματήσαμε στο γραφικό xωριό του Vik με την όμορφη εκκλησία και την ωραία θέα. Ήταν πια ώρα για ανεφοδιασμό σε φαγητό και για λίγη ξεκούραση στο Vikurskali, ένα grillstopγια τους διερχόμενους ταξιδιώτες. Απολαύσαμε δύο burgersκαι αναψυκτικά για 19,71€/2 άτομα. Αρκετά λογική τιμή για την Ισλανδία, και απ’ ότι φάνηκε πολλοί ταξιδιώτες είχαν την ίδια άποψη αφού γρήγορα σχηματίστηκε ουρά για σερβίρισμα.
Η διαδρομή των περίπου 70 χλμ. μέχρι το φαράγγι Fjaðrárgljúfur ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Περάσαμε από την μαύρη έρημο που σχηματίζεται στο δέλτα των ποταμών που πηγάζουν από τον παγετώνα Sólheimajökull και τα πεδία λάβας του Eldhraun, που σχηματίστηκαν μετά από μια από τις χειρότερες εκρήξεις ηφαιστείου της καταγεγραμμένης ιστορίας (ανάμεσα στο 1783 και 1784) και δημιούργησε την 3η μεγαλύτερη ροή λάβας από την τελευταία εποχή των Παγετώνων. Τίποτα στην γαλήνη του σεληνιακού τοπίου δεν μαρτυρούσε το βίαιο παρελθόν του.
Ακριβώς πριν το Kirkjubæjarklaustur ακολουθήσαμε τον δρόμο 206 αριστερά για περίπου 3,5 χλμ. προς το Hunkubakkar. Στην διασταύρωση με τον F206 συνεχίσαμε ευθεία και φθάσαμε στο μικρό χώρο στάθμευσης. Από κει ξεκινά ένα ανηφορικό μονοπάτι που σε πηγαίνει παράλληλα με την ανατολική πλευρά του φαραγγιού, το οποίο έχει βάθος 100 μέτρα και εκτείνεται σε μήκος 2 χιλιομέτρων. Η δημιουργία του είναι αποτέλεσμα της διαβρωτικής δράσης του ποταμού Fjaðrá που το διασχίζει. Επίσης στην αρχή του φαραγγιού υπάρχει και δεύτερο μονοπάτι που σε πηγαίνει στο επίπεδο το ποταμού με τα παγωμένα νερά.
Επιστροφή πίσω στον Rd 1 με κατεύθυνση προς το Kirkjubæjarklaustur (ονόματα- γλωσσοδέτες με συνέπεια να χρησιμοποιούμε μεταξύ μας συντομεύσεις αυτών όπως πχ Klaustur) για να βρούμε τον Rd 203. Τον ακολουθήσαμε για 6 περίπου χιλιόμετρα μέχρι ένα μικρό campingκοντά στο ξενοδοχείο Geirland. Παρκάραμε ακριβώς απέξω (αν και μια πινακίδα μας ειδοποιούσε για το αντίθετο) και περπατήσαμε παράλληλα με την περίφραξη για να βρούμε τον καταρράκτη Stjornafoss.
Επιστρέφοντας προς το Klaustur σταματήσαμε στο Kirkjugólf, έναν περίεργο σχηματισμό από στήλες βασάλτη που όμως είναι χωμένες στο έδαφος και θυμίζουν κυψέλη με το εξαγωνικό σχήμα τους. Στην κυριολεξία σημαίνει ¨δάπεδο εκκλησίας¨ και έχει έκταση περίπου 80 τ.μ. Το πάτωμα αυτό είναι τα απομεινάρια πέτρινων στηλών λάβας που πάγωσαν απότομα και διαβρώθηκαν από τα καιρικά στοιχεία. Επίσης η ταμπέλα με την περιγραφή του προστατευόμενου φυσικού μνημείου σε προτρέπει να βρεις και την στήλη με την δεκάγωνη κορυφή, κάτι που εμείς δεν καταφέραμε! Ακριβώς δίπλα στο δάπεδο, είναι ο επιβλητικός βράχος Systrastapi (ο βράχος των αδελφών), όπου σύμφωνα με τον μύθο δολοφονήθηκαν και θάφθηκαν δύο μοναχές λόγω της «ιδιαίτερης» σχέσης που είχαν αναπτύξει με τα κακά πνεύματα και άλλες ιδιαζόντως ειδεχθείς πράξεις.
Στην υπόλοιπη διαδρομή μέχρι το campingστο Skaftafell (και αφού κάναμε και μία στάση για να φωτογραφίσουμε από τον δρόμο τον ιδιωτικό καταρράκτη Foss_a_Sidu),
προσπαθήσαμε να βάλουμε σε σειρά τις εικόνες που πέρασαν μπροστά από τα μάτια μας. Απομείναμε να θαυμάζουμε σιωπηλά την υπόλοιπη διαδρομή, υπό τους ήχους της αιθέριας μουσικής των Sigur Rós. Εξυμνούσαν τις ομορφιές της πατρίδας τους και είχαν κάθε λόγο να το κάνουν. Και η μουσική έπαιζε ξανά και ξανά μέχρι που αντικρίσαμε στα αριστερά μας τον μεγαλοπρεπή Skaftafellsjökull, σημάδι ότι σύντομα θα φθάναμε στον προορισμό μας…
Τώρα, ή εμείς είμαστε πολύ κουρασμένοι ή το στρώμα του αυτοκινήτου ήταν πολύ άνετο. Πιθανότατα, ίσχυαν και τα δύο γιατί σε όλο το ταξίδι πραγματικά χαρήκαμε ύπνο μέσα στο μικρό Renault Kangoo. Ξυπνήσαμε όμορφα και με ράθυμες κινήσεις αρχίσαμε να τακτοποιούμε τα πράγματα για να πάρουμε πρωινό. Ανοίξαμε τις κουρτίνες για να βεβαιωθούμε ότι είμαστε ακόμα σε αυτό το πανέμορφο μέρος που διανυκτερεύσαμε, και ευτυχώς τίποτε δεν είχε αλλάξει.
Γύρω μας αρκετά βανάκια όλων των μεγεθών και πολλές σκηνές στημένες καταγής. Στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου μας περίμενε μια έκπληξη: Ένα μικρό χαρτάκι που μας προέτρεπε να επικοινωνήσουμε με την reception. Χτες, κατά τη άφιξή μας αναζητήσαμε κάποιος στην υποδοχή αλλά λόγω του περασμένου της ώρας, δεν βρήκαμε κανέναν. Το πρωί λοιπόν, πέσαμε πάνω σε έναν ευγενικό τύπο με ιρλανδό-σκωτσέζικη προφορά που έτρεχε πανικόβλητος για να εξυπηρετήσει τους πάντες. Ήταν ο φύλακας της κατασκήνωσης, ο ταμίας, ο υδραυλικός και διάφορα άλλες ειδικότητες που σίγουρα μου διαφεύγουν! Πληρώσαμε 20,34€/δύο άτομα και 5,92€ για δύο καπουτσίνο στο χέρι. Μπορούσες να χρησιμοποιήσεις τις τουαλέτες δωρεάν και τα ντους για ένα μικρό αντίτιμο. Ετοιμάσαμε το πρωινό μας και στη συνέχεια ανηφορίσαμε για τον πρώτο καταρράκτη της ημέρας. Ήταν ο κρυμμένος Gljúfrabúi, ακριβώς δίπλα στο campingκαι μέσα σε ένα μικρό φαράγγι. Η έντονη υγρασία ήταν μια δοκιμασία για τα ρούχα και τις φωτογραφικές μας αλλά άξιζε τον κόπο.
Η σημερινή ημέρα θα ήταν αφιερωμένη στην νότια ακτογραμμή του νησιού. Καλώς εχόντων των πραγμάτων θα διανύαμε μια απόσταση άνω των 200 χλμ. και θα διανυκτερεύαμε στο εθνικό πάρκο Skaftafel και στο ομώνυμο camping, στην άκρη του παγετώνα Skaftafellsjökull. Η πρώτη στάση ήταν στον επιβλητικό Skogafoss, δίπλα στον οποίο μπορούσες να ανέβεις και σε σκαλοπάτια για να απολαύσεις την πανοραμική θέα. Οι τολμηροί μπορούσαν να πλησιάσουν και αρκετά κοντά στο νερό και να αισθανθούν δέος με την ροή του από τα 60 μέτρα ύψος.
Στην συνέχεια οδηγήσαμε μέχρι το διπλανό χωριό Skogar και παρκάραμε το αυτοκίνητο δίπλα στο ξενοδοχείο Edda Skogar. Περπατώντας ανατολικά και περνώντας διαδοχικά από το μουσείο του χωριού
και την περίφραξη μιας ιδιωτικής έκτασης βρήκαμε ένα ποταμάκι. Πήραμε ανάποδα την ροή και περνώντας μέσα από ένα μικρό φαράγγι και μερικά απόκρημνα βράχια, φθάσαμε στον Kvernufoss. Όταν φθάσαμε είμαστε μόνοι μας και απολαύσαμε την γαλήνη και ησυχία μαζί με μερικά προβατάκια που τα διακόψαμε από το μεσημεριανό τους γεύμα.
Συνεχίζοντας πάνω στον δρόμο 1, μετά από περίπου 10 χλμ. περνάς από μια γέφυρα με πορτοκαλί φανάρια που αναβοσβήνουν και μετά βλέπεις στα αριστερά σου ένα χωματόδρομο που οδηγεί στον παγετώνα Sólheimajökull (Rd 221). Συνεχίζεις για άλλα δύο χλμ. πάνω στον 1 και στα δεξιά σου βλέπεις ένα χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων και μια μοναδική, ανοικτή πύλη σε μια περιφραγμένη έκταση. Είναι η είσοδος για το Sólheimasandur Plane Wreck. Εκεί, στην μαύρη άμμο, κείτεται από τις 24 Νοεμβρίου του 1973 το διάσημο κουφάρι ενός αεροπλάνου που αναγκάστηκε σε υποχρεωτική προσγείωση (ευτυχώς χωρίς θύματα). Από τον κεντρικό δρόμο μέχρι το αεροπλάνο είναι γύρω στα 4 χλμ. πεζοπορίας, (μιας και ο ιδιοκτήτης της έκτασης απαγόρεψε την κίνηση οχημάτων). Η διαδρομή μοιάζει ατέλειωτη (εμείς χρειαστήκαμε 1 ώρα σε κάθε κατεύθυνση) αλλά το απόκοσμο θέαμα στο τέλος της σε αποζημιώνει.
Σαν φωτογραφικό θέμα από μόνο του το μεταλλικό ¨πτώμα¨ είναι εξαιρετικό, αλλά η αντίθεση με την μαύρη άμμο και την έρημο που το περιβάλλει συνθέτουν ένα σουρεαλιστικό σκηνικό. Μέχρι και ιδιαίτερη φωτογράφιση είχαμε προγραμματίσει για την σύζυγο και το καινούργιο φόρεμά της, που αγοράστηκε ειδικά για την περίσταση! Χαλάλι το έξοδο λοιπόν μιας και το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό, δεν συμφωνείτε;
Μαζεύοντας απίστευτες εικόνες, συνεχίσαμε ανατολικά προς την πόλη του Vik (κατ’ ευφημισμό πόλη αφού με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι πόλεις της Ισλανδίας συγκρίνονται απευθείας με τα δικά μας χωριά σε όρους έκτασης και πληθυσμού). Πριν φθάσουμε, ακολουθήσαμε τον δρόμο 218 προς την χερσόνησο Dyrholaey και απολαύσαμε απίστευτες θέες και στην συνέχεια τον 215 μέχρι την μαύρη παραλία της Reyninsfara, με το υπέροχο απογευματινό φως.
Στην συνέχεια σταματήσαμε στο γραφικό xωριό του Vik με την όμορφη εκκλησία και την ωραία θέα. Ήταν πια ώρα για ανεφοδιασμό σε φαγητό και για λίγη ξεκούραση στο Vikurskali, ένα grillstopγια τους διερχόμενους ταξιδιώτες. Απολαύσαμε δύο burgersκαι αναψυκτικά για 19,71€/2 άτομα. Αρκετά λογική τιμή για την Ισλανδία, και απ’ ότι φάνηκε πολλοί ταξιδιώτες είχαν την ίδια άποψη αφού γρήγορα σχηματίστηκε ουρά για σερβίρισμα.
Η διαδρομή των περίπου 70 χλμ. μέχρι το φαράγγι Fjaðrárgljúfur ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Περάσαμε από την μαύρη έρημο που σχηματίζεται στο δέλτα των ποταμών που πηγάζουν από τον παγετώνα Sólheimajökull και τα πεδία λάβας του Eldhraun, που σχηματίστηκαν μετά από μια από τις χειρότερες εκρήξεις ηφαιστείου της καταγεγραμμένης ιστορίας (ανάμεσα στο 1783 και 1784) και δημιούργησε την 3η μεγαλύτερη ροή λάβας από την τελευταία εποχή των Παγετώνων. Τίποτα στην γαλήνη του σεληνιακού τοπίου δεν μαρτυρούσε το βίαιο παρελθόν του.
Ακριβώς πριν το Kirkjubæjarklaustur ακολουθήσαμε τον δρόμο 206 αριστερά για περίπου 3,5 χλμ. προς το Hunkubakkar. Στην διασταύρωση με τον F206 συνεχίσαμε ευθεία και φθάσαμε στο μικρό χώρο στάθμευσης. Από κει ξεκινά ένα ανηφορικό μονοπάτι που σε πηγαίνει παράλληλα με την ανατολική πλευρά του φαραγγιού, το οποίο έχει βάθος 100 μέτρα και εκτείνεται σε μήκος 2 χιλιομέτρων. Η δημιουργία του είναι αποτέλεσμα της διαβρωτικής δράσης του ποταμού Fjaðrá που το διασχίζει. Επίσης στην αρχή του φαραγγιού υπάρχει και δεύτερο μονοπάτι που σε πηγαίνει στο επίπεδο το ποταμού με τα παγωμένα νερά.
Επιστροφή πίσω στον Rd 1 με κατεύθυνση προς το Kirkjubæjarklaustur (ονόματα- γλωσσοδέτες με συνέπεια να χρησιμοποιούμε μεταξύ μας συντομεύσεις αυτών όπως πχ Klaustur) για να βρούμε τον Rd 203. Τον ακολουθήσαμε για 6 περίπου χιλιόμετρα μέχρι ένα μικρό campingκοντά στο ξενοδοχείο Geirland. Παρκάραμε ακριβώς απέξω (αν και μια πινακίδα μας ειδοποιούσε για το αντίθετο) και περπατήσαμε παράλληλα με την περίφραξη για να βρούμε τον καταρράκτη Stjornafoss.
Επιστρέφοντας προς το Klaustur σταματήσαμε στο Kirkjugólf, έναν περίεργο σχηματισμό από στήλες βασάλτη που όμως είναι χωμένες στο έδαφος και θυμίζουν κυψέλη με το εξαγωνικό σχήμα τους. Στην κυριολεξία σημαίνει ¨δάπεδο εκκλησίας¨ και έχει έκταση περίπου 80 τ.μ. Το πάτωμα αυτό είναι τα απομεινάρια πέτρινων στηλών λάβας που πάγωσαν απότομα και διαβρώθηκαν από τα καιρικά στοιχεία. Επίσης η ταμπέλα με την περιγραφή του προστατευόμενου φυσικού μνημείου σε προτρέπει να βρεις και την στήλη με την δεκάγωνη κορυφή, κάτι που εμείς δεν καταφέραμε! Ακριβώς δίπλα στο δάπεδο, είναι ο επιβλητικός βράχος Systrastapi (ο βράχος των αδελφών), όπου σύμφωνα με τον μύθο δολοφονήθηκαν και θάφθηκαν δύο μοναχές λόγω της «ιδιαίτερης» σχέσης που είχαν αναπτύξει με τα κακά πνεύματα και άλλες ιδιαζόντως ειδεχθείς πράξεις.
Στην υπόλοιπη διαδρομή μέχρι το campingστο Skaftafell (και αφού κάναμε και μία στάση για να φωτογραφίσουμε από τον δρόμο τον ιδιωτικό καταρράκτη Foss_a_Sidu),
προσπαθήσαμε να βάλουμε σε σειρά τις εικόνες που πέρασαν μπροστά από τα μάτια μας. Απομείναμε να θαυμάζουμε σιωπηλά την υπόλοιπη διαδρομή, υπό τους ήχους της αιθέριας μουσικής των Sigur Rós. Εξυμνούσαν τις ομορφιές της πατρίδας τους και είχαν κάθε λόγο να το κάνουν. Και η μουσική έπαιζε ξανά και ξανά μέχρι που αντικρίσαμε στα αριστερά μας τον μεγαλοπρεπή Skaftafellsjökull, σημάδι ότι σύντομα θα φθάναμε στον προορισμό μας…
Attachments
makisg
Member
δεν έχω λόγια να περιγράψω τα συναισθήματα που νιώθω διαβάζοντας σε και βλέποντας τις υπέροχες φωτογραφίες σου. σ ευχαριστώ και εύχομαι να μπορείτε πάντα να ταξιδεύετε σε μέρη που σας συναρπάζουν.
gioske
Member
- Μηνύματα
- 172
- Likes
- 1.093
- Ταξίδι-Όνειρο
- Θιβετ
Σ ευχαριστώ και εύχομαι αν δεν έχεις πάει να το κάνεις. Θα νιώσεις απίστευτα πράγματα
makisg
Member
ευχαριστώ πολύ για την ευχή σου, δυστυχώς όμως μετά από κάποια ηλικία περιορίζονται οι προορισμοί που μπορείς να απολαύσεις έτσι όπως θα τους απολάμβανες όταν ήσουν νέος. όπως και νάχει όμως εύχομαι να μπορούμε να ταξιδεύουμε όπου μπορεί ο καθένας.
gioske
Member
- Μηνύματα
- 172
- Likes
- 1.093
- Ταξίδι-Όνειρο
- Θιβετ
Ναι, αυτή η ευχή είναι η μόνη που έχει αξία τελικά
giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.497
- Likes
- 11.813
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Τι να πρωτοσχολιάσω!
Κατ' αρχήν η αναλυτική περιγραφή των διαδρομών που κάνατε είναι οδηγός για κάθε μελλοντικό ταξιδιώτη στην Ισλανδία. Αν αξιωθώ ποτέ να πάω ειλικρινά θα βαδίσω στα μονοπάτια σας.
Σίγουρα είναι δύσκολο κάποιος να μη βγάλει καλές φωτογραφίες από αυτή τη χώρα. Όταν όμως έχεις το κατάλληλο εξοπλισμό και τη ματιά του φωτογράφου τότε μπορείς να βγάλεις αριστουργήματα. Και τις δικές σας φωτογραφίες μου είναι πολύ λίγο να τις χαρακτηρίσω απλά τέλειες, πανέμορφες κτλ. Δηλώνω γοητευμένος. Πραγματικά αριστουργηματικές λήψεις.
Η φωτογράφιση με το φόρεμα? Με έστειλε! Θαυμάζω τους ανθρώπους που έχουν τρέλα με την φωτογραφία και νομίζω πως όσοι την έχουμε λίγο ή πολύ καταλαβαίνουμε αυτή την τρέλα, το ψώνιο και αγάπη για την ταξιδιωτική φωτογραφία αλλά και τα πορτραίτα! Εξαιρετική ιδέα και αποτέλεσμα.
Όσες ιστορίες έχουν γραφτεί στο φόρουμ για την Ισλανδία (και είναι πολλές), είναι όλες αξιόλογες έως πάρα πολύ καλές. Όλες. Αλλά εσύ πιστεύω ανέβασες επίπεδο και χωρίς φόβο και πάθος θεωρώ την ιστορία σας (κι ας μην έχει τελειώσει ακόμα), ότι καλύτερο έχει γραφτεί-παρουσιαστεί εδώ μέσα για την χώρα των πάγων!
Οπότε το like ή το ευχαριστώ είναι πολύ λίγο!
Κατ' αρχήν η αναλυτική περιγραφή των διαδρομών που κάνατε είναι οδηγός για κάθε μελλοντικό ταξιδιώτη στην Ισλανδία. Αν αξιωθώ ποτέ να πάω ειλικρινά θα βαδίσω στα μονοπάτια σας.
Σίγουρα είναι δύσκολο κάποιος να μη βγάλει καλές φωτογραφίες από αυτή τη χώρα. Όταν όμως έχεις το κατάλληλο εξοπλισμό και τη ματιά του φωτογράφου τότε μπορείς να βγάλεις αριστουργήματα. Και τις δικές σας φωτογραφίες μου είναι πολύ λίγο να τις χαρακτηρίσω απλά τέλειες, πανέμορφες κτλ. Δηλώνω γοητευμένος. Πραγματικά αριστουργηματικές λήψεις.
Η φωτογράφιση με το φόρεμα? Με έστειλε! Θαυμάζω τους ανθρώπους που έχουν τρέλα με την φωτογραφία και νομίζω πως όσοι την έχουμε λίγο ή πολύ καταλαβαίνουμε αυτή την τρέλα, το ψώνιο και αγάπη για την ταξιδιωτική φωτογραφία αλλά και τα πορτραίτα! Εξαιρετική ιδέα και αποτέλεσμα.
Όσες ιστορίες έχουν γραφτεί στο φόρουμ για την Ισλανδία (και είναι πολλές), είναι όλες αξιόλογες έως πάρα πολύ καλές. Όλες. Αλλά εσύ πιστεύω ανέβασες επίπεδο και χωρίς φόβο και πάθος θεωρώ την ιστορία σας (κι ας μην έχει τελειώσει ακόμα), ότι καλύτερο έχει γραφτεί-παρουσιαστεί εδώ μέσα για την χώρα των πάγων!
Οπότε το like ή το ευχαριστώ είναι πολύ λίγο!
Εκπομπές Travelstories
