Sri Lanka και βλέπουμε.

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 42

Το Ουζμπεκισταν το απέρριψα. Κάποια στιγμή σε καλύτερη εποχή του χρόνου, ευελπιστώ να κάνω όλα τα πρώην Σοβιετικά - σταν πακέτο.
Η Ιορδανία είναι εύκολα προσβάσιμη από Ελλάδα . Ευκολάκι.
Στην Αίγυπτο έχω πάει παλιά , έχω δει τα βασικά , αλλά έχει πολλά ακόμα που θα ήθελα να δω.
Αλλά κι αυτή μια ώρα δρόμος είναι .
Στην Γεωργία θα κάνει ψόφο.
Άστο καλύτερα.

Τι έμεινε; Πότε θα βρεις καλύτερη ευκαιρία να πας στο Ομάν;
Η κατάσταση είναι ιδανική. Το πρακτορείο είναι 200 μέτρα από το χοστελ. Το εισιτήριο του λεωφορείου είναι 35 ευρώ μετά φόρων, βίζα δεν χρειάζεται μου είπαν.
Καμία πεντακοσαριά χιλιόμετρα είναι. Σε επτά ώρες μαζί με τις συνοριακές διατυπώσεις ,είχαμε φτάσει.
Από δική μου επιπολαιότητα , δεν κατέβηκα στο σωστό μέρος, πήγα μέχρι το τέρμα και μετά γύρισα πίσω με το αστικό.
Επειδή δεν είχα τοπικό χρήμα μου χρέωσαν την κάρτα στο πρακτορείο και μου τα έδωσαν σε αντίστοιχα ριάλια .
Ευγενέστατοι και εξυπηρετικοί.
Τα ριάλια ριάλια ριάλια δεν είναι απλώς μονά και διπλά.

Και βάλε είναι .
Το πρώτο νόμισμα που συναντώ που η ονομαστική αξία είναι πάνω από ευρώ και δολάριο.
1 ριάλι ισοδυναμεί με 2,5 ευρώ.

Καλά ήρθα μέχρι εδώ,αλλά τώρα τι κάνουμε;
Άνθρωπος αδιάβαστος, ξύλο απελέκητο. Ξυπόλυτος στα αγκάθια.
Δεν έχω κάνει καμία προετοιμασία . Έχω μια αμυδρή ιδέα ότι είναι μια χώρα, και με βουνά και με ερήμους και με θάλασσες και με ωραία φυσικά τοπία, οπότε πρέπει να κόψω λίγο ρυθμούς, να διαβάσω, να μαζέψω πληροφορίες και να φτιάξω δρομολόγια.
Το Ομάν είναι μια χώρα που περνάει κάτω από τα ραντάρ.
Παρότι βρίσκεται στην έξοδα του Περσικού κόλπου και συνορεύει με την πολύπαθη Υεμενη, δεν θυμάμαι ποτέ να έχω ακούσει κάποια είδηση σχετικά με την χώρα.
Ευτυχώς το χοστελ είναι πολύ ωραίο και άνετο και το προσωπικό πολύ βοηθητικό.
Είναι λίγο μακριά από το κέντρο αλλά δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές σε χοστελ στην Muscat.
Βρήκα και δύο ακόμα longtime γεροξουροbackpackers της ηλικίας μου , έναν Γερμανό κι ένα Ολλανδό και τα λέγαμε, έστω και χωρίς μπίρες, που είναι δυσεύρετες.

Αν υπάρχουν δηλαδήμπορεί και όχι.

Ευλογήσαμε και τα γένια μας που δεν μας πονάνε οι μέσες και δεν παίρνουμε χάπια

Η πρώτη εντύπωση από το Ομάν ήταν κάποια άγρια μαύρα πετροβούνια στα σύνορα με τα Εμιράτα , που με ενθουσίασαν γιατί έσπασαν τη μονοτονία της ατελείωτης ευθείας. Γρήγορα πιάσαμε πάλι ισιάδι αλλά διαγράφονται κι άλλα βουνά στον ορίζοντα.

Η γειτονιά η Azeiba είναι αναπτυσσόμενη, είναι παραθαλάσσια , κοντά στο αεροδρόμιο. Κάπως σαν την Περαία .
Οι δρόμοι είναι επιπέδου Ντουμπάι.
Από το αεροδρόμιο και μετά γίνεται ολοφάνερο ότι κι εδώ τα πετροδολάρια έχουν κάνει το θαύμα τους.
Η διαφορά είναι ότι εδώ δεν υπάρχουν καθόλου ουρανοξύστες.

Η γειτονιά είναι γεμάτη πολυτελείς μεζονέτες αλλά και σε πιο κεντρικές λεωφόρους μάξιμουμ 10 όροφοι . Μόνο λευκό και διάφορες αποχρώσεις μπεζ καφέ είναι τα χρώματα στα κτήρια . Ουδεμία παρδαλότης.

Εφοδιάστηκα με χρήματα από το ATM και SIM card άνοιξα χάρτες και κιτάπια και στρώθηκα στη μελέτη. Έχω την αίσθηση ότι θα είναι ωραία εδώ . Έχω καλό προαίσθημα.

 

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 43

Η αλήθεια είναι ότι πελάγωσα κάπως και αποφάσισα να κινηθώ, πριν με πιάσει αδράνεια και ανασφάλεια.

Ένα από τα πράγματα που έμαθα χθες από την κουβέντα, είναι η εφαρμογή YANGO.
Η τοπική Uber δηλαδή.
Βγήκα πρωί πρωί να τσεκάρω το εργαλείο.
Οι ταρίφες ίδιοι παντού. Διπλή τιμή και όσο και να πέσουν δεν την πιάνουν την τιμή της YANGO.
Την συνέδεσα και με την Revo για να μην έχω να κάνω με ρέστα κλπ, και ξεκίνησα για το μεγάλο τέμενος του Σουλτάνου που είναι εδώ κοντά , περίπου 2 χλμ.
Είναι το πρώτο αξιοθέατο που προτείνεται στην Muscat και είναι επισκέψιμο για non Muslims, 8 με 11.

Πανέμορφο, μεγαλοπρεπές, γαλήνιο κι άλλα δέκα επίθετα. Μπορεί και να κόστισε έναν προϋπολογισμό της περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας

Πήγα στις εννιά και μισή και είχε ήδη αρκετό κόσμο που μου χαλούσε τις φωτογραφίες.

Τουλάχιστον όμως γλίτωσα από τα καμιά πενηνταριά τουριστικά πούλμαν που έφτασαν την ώρα που έβγαινα.

Στην είσοδο είχε μια ανοιχτή μπουτίκ που νοίκιαζε παρεό , πασμίνες και μαντήλες στις γυναίκες για την είσοδο στο τέμενος.
Όχι όμως τίποτα αποφόρια.
Μιλάμε για ποιότητα. Ακριβά κομμάτια.
Επειδή λοιπόν όλες θα έβγαιναν φωτογραφίες με αυτή την περιβολή , η μπουτίκ έγινε δοκιμαστήριο.
Κάθισα λοιπόν κι εγώ , και έκανα thumb up και downs σε Γιαπωνέζος τουρίστριες που δοκίμαζαν να βρουν σωστό συνδυασμό και χαχάνιζαν ασεβώς.
Πάλι καλά που δεν έπεσε και κανένα μαλλιοτράβηγμα σε στυλ, εγώ το είδα πρώτη. Οχι εγώ , άστο κάτω.
Γύρισα στο χόστελ , έβαλα YouTube στην τηλεόραση και έβλεπα τα highlights των αξιοθέατων του Ομαν για να δω τι θα πάρω και τι θα αφήσω.
Μετά σκυφτός πάνω από τους χάρτες , προσπαθούσα να καταλάβω την δομή της. Muscat.
Που είναι το κέντρο, τα μέρη με κόσμο κλπ . Άκρη δεν έβγαλα, Το μόνο που κατάλαβα είναι ότι δεν είναι περπατήσιμη.
Τεράστιες αποστάσεις
Έτσι το απόγευμα πήγα με την πεπατημένη των τουριστών.
YANGO και στην Mutrah , τον μεσαιωνικό οικισμό και λιμάνι, την μήτρα της σημερινής Muscat.
Στην διαδρομή μου πέσανε τα σαγόνια. Δεν ξέρω κι εγώ τι περίμενα , αλλά ο Muscat expressway , μου έβγαλε τα μάτια.
Μακράν ο πιο εντυπωσιακός αυτοκινητόδρομος που έχω δει ποτέ. Διασχίζει όλη την πόλη , έχει 4-5 λωρίδες ανά κατεύθυνση, παράλληλα πάρκα , βοηθητικούς δρόμους και μετά τα κτήρια.
Οι ταχύτητες ξεπερνούν τα 120 χλμ την ώρα μέσα στην πόλη και η ροή αυτοκινήτων μοιάζει ασταμάτητη.. Και εδώ όπως και στο Ντουμπάι δεν υπάρχουν καθόλου μηχανές.
Όλα μοιάζουν καινούργια, άσφαλτος σαν να στρώθηκε χτες κι όμως ο ταξιτζής μου είπε ότι έτσι είναι απ τα 70’s. Δεν τον πίστεψα. Μάλλον δεν κατάλαβε τι ρώτησα.
Στο λιμάνι της Mutrah ήταν αραγμένο ένα κρουαζιερόπλοιο και το γιωτ του σουλτάνου- δεν είχαν και μεγάλη διαφορά σε όγκο- οπότε είχε και κάποιο κόσμο εκτός από τους ντόπιους.
Έχει ένα φρούριο σε ένα ύψωμα, το οποίο είναι διατηρημένο και φωτισμένο άψογα.

Ούτε 100 μέτρα δεν είναι σε διαστάσεις αλά έχει 8,5 ευρώ εισιτήριο.
Τις ακριβοπλήρωσα τις φωτογραφίες.

Πολύ ιδιαίτερο μέρος η Mutrah .

Δραματικό σκηνικό. Ανάμεσα στα μαύρα πετροβούνια τα άσπρα σπίτια. Έτυχε να αρχίσουν και οι μουεζίνηδες τις ψαλμωδίες λίγο πριν το δειλινό και έγινε ακόμα πιο ατμοσφαιρική η στιγμή.

Μοιάζει λίγο και με χώρα ελληνικού νησιού.
Κατέβηκα στο Mutrah Souq , το παραδοσιακό παζάρι της πόλης που κι αυτό είναι παλιό , αλλά σούπερ διατηρημένο. Εκτός από τον κεντρικό διάδρομο που είναι πιο πολύ για τουρίστες , είναι ένας λαβύρινθος από σοκάκια που είναι και η κανονική αγορά της πόλης.

Οι έμποροι με λιβανίζανε στην κυριολεξία.
Το καλύτερο λιβάνι βγαίνει στο Ομαν έμαθα.
Το περιεργάστηκα λίγο γιατί δεν είχα ιδέα πως είναι στην όψη. Ο μαγαζάτορας άναψε σε ένα καντηλέρι ένα κομματάκι και άρχισε το λιβάνισμα να πάρω μυρωδιά.
Κάτι με ρώτησε , δεν κατάλαβα.
Κεριά και λιβάνια απάντησα .
Ψόφησε στα γέλια. Ε γέλασα κι εγώ .
Δεν συνεννοηθήκαμε, αλλά τι σημασία έχει; Γελάσαμε και σήμερα.
Στην επιστροφή από το άλλο ρεύμα της Muscat expressway, είχε πια νυχτώσει και μπήκαν και οι φωτισμοί στο παιγνίδι. Πραγματικά έχω εντυπωσιαστεί.
Ναι, το πετροδολάρια ρέουν, αλλά σχεδιασμός , αισθητικήαρχιτεκτονική, καθαριότητατουλάχιστον στον άξονα αυτού του δρόμου με εξέπληξαν ευχάριστα.

Ανθρωπογεωγραφία δεν στρώθηκα ακόμα να κάνω , χρειάζομαι περισσότερες εικόνες.