Νορβηγία Solo στον Αρκτικό Κύκλο: Tromso με μία δόση από Svalbard!

[Defkalion]

Φέτος κλείνω δέκα χρόνια παρουσίας στο φόρουμ, όσο κι αν δε μπορώ να πιστέψω ότι πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός!

Είπα λοιπόν να γιορτάσω αυτήν την επέτειο κάνοντας μία απόπειρα να γράψω την πρώτη μου ιστορία, για ένα ιδιαίτερο ταξίδι που μόλις ολοκληρώθηκε!

 

[underwater]

Περιμένουμε με χαρά τη συνέχεια αυτής της ιδιαίτερης ιστορίας!

Παρότι δεν είμαι φαν του κρύου και του χιονιού μου φαίνεται συναρπαστικό τόσο το "κυνήγι" του σέλατος, όσο και οι επισκέψεις σε απομονωμένα μέρη όπως τα Svalbard.

Μπράβο σου και για την απόφαση να ταξιδέψεις μόνη σε έναν προορισμό όπου το μοίρασμα των εξόδων κάνει μεγάλη διαφορά στο budget! Σου εύχομαι πάντα να εκπληρώνεις τα ταξιδιωτικά σου απωθημένα και να γεμίζεις χαρά και ικανοποίηση.

 

[Earth Citizen]

Παρότι δεν είμαι φαν του κρύου και του χιονιού

Εμένα μου αρέσουν πολύ και τα δύο

Μπράβο σου και για την απόφαση να ταξιδέψεις μόνη σε έναν προορισμό όπου το μοίρασμα των εξόδων κάνει μεγάλη διαφορά στο budget! Σου εύχομαι πάντα να εκπληρώνεις τα ταξιδιωτικά σου απωθημένα και να γεμίζεις χαρά και ικανοποίηση.

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Ωστόσο έχω να πω ότι δε θα είχε και πολλή διαφορά το οικονομικό σκέλος αν πήγαινα με παρέα. Το μόνο που θα μοιραζόμουν θα ήταν το φαγητό, ένα έξοδο που κράτησα επίτηδες πολύ χαμηλό έτσι κι αλλιώς σε αυτό το ταξίδι. Κατά τ' άλλα για τις δραστηριότητες θα δαπανούσα τα ίδια ποσά! Και όπως θα αναφέρω και στη συνέχεια έμεινα σε Hostel, οπότε και για διαμονή επέλεξα ό,τι πιο οικονομικό!

 

[karfitsa]

Περιμένω με αγωνια την συνέχεια...ενα must go στην δική μου λίστα

 

[Earth Citizen]

Προετοιμασία του ταξιδιού

Από τη στιγμή που έκλεισα τα αεροπορικά είχα μπει πλέον σε πλήρη ταξιδιωτική διάθεση. 'Επρεπε τώρα να οργανώσω και τα υπόλοιπα, τουτέστιν διαμονή και δραστηριότητες. Όταν ταξιδεύω solo μένω πάντα σε Hostels, τουλάχιστον μέχρι τώρα. Και με κάποιους συνταξιδιώτες μου, όταν έχω παρέα, πάλι Hostels προτιμάμε. Ο κύριος λόγος είναι οι καλύτερες τιμές. Προτιμώ να σπαταλώ λιγότερα στη διαμονή και να ξοδεύω περισσότερα σε δραστηριότητες κι εμπειρίες. Άλλος λόγος είναι ότι, αν έχεις διάθεση, μπορείς να κάνεις παρέες από όλον τον κόσμο και έτσι να κανονίσεις από κοινού δραστηριότητες: από μια απλή βόλτα, μέχρι βραδινή έξοδο και ημερήσιες εκδρομές.

Στο Τρόμσο βρήκα διαθέσιμο το Tromso Activities Hostel για τις ημερομηνίες που ήθελα και είχε και πολύ καλές κριτικές. Υπήρχε γενικά κι ένα δεύτερο, τύπου Ηostel, στην άλλη πλευρά της πόλης και όλες οι υπόλοιπες επιλογές ήταν ξενοδοχεία με τιμές τουλάχιστον διπλάσιες. Τιμή που πλήρωσα ανά βράδυ: 60 ευρώ (!) για ένα κρεβάτι σε 4κλινο γυναικείο κοιτώνα. Ενδεικτικά, στο Σαν Φρανσίσκο και σε μεγαλουπόλεις του Καναδά, περιοχές που επίσης θεωρούνται πολύ ακριβές, είχα πληρώσει ακριβώς τα μισά!! Απ' ότι διαπίστωσα στην πορεία, πρέπει να ήταν λόγω υψηλής περιόδου (Βόρειο Σέλας γαρ) γιατί για Απρίλη οι τιμές ήδη έχουν πέσει πολύ. Στο Longyearbyen επέλεξα το μοναδικό Hostel/ξενώνα, το Gjestehuset 102, με 50 περίπου ευρώ το βράδυ σε 4κλινο μεικτό κοιτώνα. Διαμονή επομένως, έτοιμη! Υπόψιν, ειδικά για το Longyearbyen, είναι απαραίτητο να γίνονται οι κρατήσεις νωρίς, εξαφανίζονται πολύ γρήγορα τα οικονομικά δωμάτια, απ' ότι διαπίστωσα.

Για δραστηριότητες και γενικότερα πληροφορίες για το Τρόμσο βασίστηκα στην επίσημη ιστοσελίδα της πόλης: https://www.visittromso.no/en
Είναι πολύ καλά οργανωμένη και μπορείς πχ να βάλεις φίλτρα και να σου βγάλει όλες τις εταιρίες που προσφέρουν την τάδε δραστηριότητα που θέλεις, στις ημερομηνίες που θέλεις. Είχα ψάξει λοιπόν και είχα βρει αρκετές επιλογές για το “κυνήγι του ΒΣ”. Υπάρχουν μεγάλα τουριστικά λεωφορεία, mini vans, πριβέ περιηγήσεις, ακόμα και πλοία. Τελικά, πριν κλείσω κάποια από αυτές, ανακάλυψα ότι και το Hostel μου διοργανώνει κυνηγητό και ήταν και σε πολύ συμφέρουσα τιμή από οποιοδήποτε άλλο εκεί έξω, οπότε για τα δύο πρώτα βράδια έκλεισα με αυτούς.

Όσον αφορά στα νησιά Svalbard, έχουν επίσης μια πολύ χρήσιμη ιστοσελίδα με πολλές πληροφορίες εφ΄όλης της ύλης: https://en.visitsvalbard.com/
Ωστόσο, το Hostel μου έστειλε μία ακόμα που με βόλεψε απίστευτα και τη βρίσκετε εδώ. Στη συγκεκριμένη μπορείς να βάλεις τις ημέρες που θα είσαι στα νησιά και σου βγάζει όλες τις διαθέσιμες δραστηριότητες ανά κατηγορίες και ανά ημέρα, μαζί με τις τιμές. Διευκολύνθηκα πάρα πολύ γιατί ο χρόνος μου στα μέρη εκεί ήταν αρκετά περιορισμένος και παράλληλα ήθελα να κάνω όσα περισσότερα πράγματα μπορώ. Θα είχα ουσιαστικά ένα απόγευμα, μία ολόκληρη μέρα και ένα πρωινό διαθέσιμα. Οπότε με μια καλή οργάνωση κατάφερα να χωρέσω διαφορετικές δραστηριότητες σε όλες τις ημέρες.

Τέλος, καθώς με περίμεναν θερμοκρασίες κάπου στους -15 βαθμούς ή και λιγότερο, είπα να εφοδιαστώ κατάλληλα. Οπότε έψαξα κι αγόρασα παντελόνι και γάντια για σκι, μπότες για χιόνια, μπαλακλάβα, ακόμα και αντιολισθητικές εξωτερικές σόλες για τον πάγο (οι τελευταίες ήταν υπερβολική αγορά, εν τέλει δε μου χρειάστηκαν). Επίσης πήρα ανακλαστικά/φωσφοριζέ περικάρπια, καθώς είναι απαραίτητα ειδικά στα Svalbard, όταν περπατάς στον δρόμο το βράδυ (για να σε βλέπουν τα αυτοκίνητα). Όλα από το ίντερνετ σε τιμές πολύ καλές (αγαπημένο Aliexpress). Α, πήρα και θερμαντικά χεριών και ποδιών, τρομερή ανακάλυψη, δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν! Τα φακελάκια αυτά με έσωσαν τις κρίσιμες ώρες!

Και κάπως έτσι, ψάχνοντας στο ίντερνετ, χαζεύοντας και οργανώνοντας, πέρασαν οι δυο μήνες και ήρθε επιτέλους η μέρα της αναχώρησης!

 

[Earth Citizen]

Η περιπέτεια ξεκινά!

Εκείνη την Τρίτη η θερμοκρασία στην Αθήνα ήταν κάπου 20-22 βαθμοί. Τότε ήταν που μου έμελλε να κυκλοφορήσω στους δρόμους και στο μετρό φορώντας τις φουσκωτές μου, γούνινες μπότες για τα χιόνια, ένα μάλλινο πολύ μακρύ ζιβάγκο, ένα χοντρό κασκόλ ανάρριχτο στους ώμους, το μπουφάν του σκι στα χέρια και τα γάντια του σκι κάπου να κρέμονται από το σακίδιο πλάτης. Ταξίδευα μόνο με χειραποσκευή οπότε τουλάχιστον δεν έσερνα κάτι βαρύ. Γιατί κατά τ' άλλα το θέαμα είχε αρκετή πλάκα! Πέτυχα κάποια βλέμματα να με κοιτούν καλά καλά από πάνω μέχρι κάτω αλλά ήμουν προετοιμασμένη γι' αυτό. Μέχρι κι εγώ χαμογέλασα με τον εαυτό μου και την όλη φάση! Χαμογέλασα πονηρά, γιατί μέσα μου ήξερα πού πάω και δε με ένοιαζε απολύτως τίποτε άλλο!

Η πτήση ήταν το μεσημέρι οπότε ήταν από τις λίγες φορές που είχα κοιμηθεί καλά πριν από ταξίδι. Έκανα μια στάση μέσα στο αεροδρόμιο για ένα σύντομο μεσημεριανό γεύμα και κατευθύνθηκα προς την πύλη, η πρώτη πτήση ήταν για Στοκχόλμη και ήταν σχεδόν γεμάτη.

Όλη την ώρα στο αεροπλάνο την πέρασα διαβάζοντας το εγχειρίδιο χρήσης της κάμερας που είχα δανειστεί από μια φίλη μου. Μέχρι τώρα στα ταξίδια μου χρησιμοποιούσα το κινητό και πιο παλιά μια compact κάμερα για να βγάζω φωτογραφίες. Ορισμένα άτομα από το περιβάλλον μου, ειδικά τελευταία, απορούν πώς και δεν έχω επενδύσει σε καμιά καλή κάμερα τόσα χρόνια, για να έχω υλικό της προκοπής. Ειλικρινά, ούτε εγώ ξέρω γιατί! Ίσως, οι καλές ειδικά, είναι πολύ ογκώδεις για τα γούστα μου, βαριέμαι να τις κουβαλάω, το κινητό το βρίσκω πάντα πιο εύχρηστο...Αλλά γι' αυτό το ταξίδι ήθελα να έχω καλό εξοπλισμό, κυρίως για βραδινές λήψεις. Για την ώρα μου ήταν προτιμότερο να κάνω ένα δοκιμαστικό ταξίδι με μία δανεική κάμερα, να δω αν με βολεύει και πώς μου φαίνεται γενικά και μελλοντικά βλέπουμε για αγορά. Οπότε, καθώς είμαι αρκετά αρχάρια με τις υβριδικές/bridge-δεν-ξέρω-ακριβώς-τι-είναι η κάμερα που δανείστηκα, χρειάστηκα λίγη μελέτη και πειραματισμό με τις ρυθμίσεις της. Ευτυχώς, με όλα αυτά, πέρασε πολύ γρήγορα η ώρα!

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο της Στοκχόλμης βλέπω στις οθόνες ότι η πτήση για Όσλο θα έχει καθυστέρηση μιας ολόκληρης ώρας! Παθαίνω έναν μικρούλη πανικό γιατί συνειδητοποιώ ότι αυτό μου αφήνει μόνο μισή ώρα για να προλάβω την τελευταία πτήση για Τρόμσο! Βρίσκω ένα γκισέ της SAS, τους ενημερώνω για την κατάσταση και μου λένε το αναμενόμενο, “αν δεν προλάβετε θα σας βάλουμε στην επόμενη πτήση...αύριο το πρωί”! Ακούγοντάς το έκανα αμέσως εικόνα το σενάριο να ξεμένω στο Όσλο, να έχω πληρώσει τζάμπα το Hostel στο Tρόμσο και πάει λέγοντας. Ευτυχώς όμως προσγειωθήκαμε νωρίτερα στο Όσλο και οι δύο πύλες ήταν πολύ κοντά οπότε όλα καλά, τζάμπα η αγωνία!

Το τελευταίο σκέλος των πτήσεων (Όσλο-Τρόμσο) ήταν και το καλύτερο! Είχα μεριμνήσει να κλείσω θέση στο παράθυρο γιατί, καθώς η πτήση ήταν βραδινή, σκέφτηκα ότι υπάρχει περίπτωση να δω το ΒΣ ακόμα κι από το αεροπλάνο. Υπήρχαν εν τω μεταξύ ελάχιστοι επιβάτες οπότε είχα ολόκληρη τη σειρά μόνο για μένα. Ωραία λέω, θα έχω τη δυνατότητα να πηγαινοέρχομαι σε όποιο παράθυρο θέλω! Για την ώρα, είχα καθίσει στην αριστερή πλευρά.

Κάποια στιγμή, όταν είχαμε περάσει σε διάρκεια το μισό της πτήσης, είχα ασυναίσθητα καρφωμένο το βλέμμα μου προς τα έξω. Στον ουρανό υπήρχαν σύννεφα αλλά βρίσκονταν όλα απλωμένα κάτω από εμάς. Και τότε, ξαφνικά, κάπου μακριά μπροστά από το φτερό, διακρίνω ένα ξεκάρφωτο, μοναχικό σύννεφο/σκιά. Στα πρώτα δευτερόλεπτα δε δίνω σημασία. Κι αμέσως μετά συνειδητοποιώ ότι το αεροπλάνο πετάει αρκετά πάνω από τα σύννεφα, άρα αυτό δε μπορεί να είναι ένα απλό σύννεφο!!! Κόλλησα τη μούρη μου στο τζάμι, γούρλωσα τα μάτια και έμεινα εκεί να κοιτάζω την παράξενη σκιά. Καθώς πλησιάζαμε άρχισα να διακρίνω πράσινες αποχρώσεις. Είχα μείνει άφωνη και ακίνητη. Έβλεπα το ΒΣ στην πρώτη του εμφάνιση μπροστά μου! Ρίγος, συγκίνηση, ενθουσιασμός, δέος!!! Πλέον ήμουν σίγουρη γι' αυτό που έβλεπα, είχε αρχίσει να κάνει τα “παιχνίδια του” στον αέρα! Άρπαξα τη μηχανή και προσπάθησα ν' απαθανατίσω τη μαγεία. Δύσκολο πολύ, πίσω από ένα τζάμι και χωρίς σταθερό χέρι. Παραθέτω ωστόσο τις καλύτερες προσπάθειες:





Πάνω στον εκστασιασμό μου άλλαξα κανά δυο φορές θέσεις για να δω τη θέα κι από την άλλη πλευρά του αεροπλάνου αλλά από κει δεν υπήρχε τίποτα. Εν τω μεταξύ όλοι οι επιβάτες ήταν τόσο ατάραχοι, που ήθελα να τους σκουντήξω και να φωνάξω “Καλέ ξυπνήστε και δείτε τι συμβαίνει έξω από το παράθυρο!!!”. Ο πιλότος πού είναι να βγάλει μια ανακοίνωση για το σημαντικό αυτό γεγονός;! Μόνο σε ποιο ύψος πετάμε ξέρει να μας λέει;! Ειλικρινά κανένας δεν ασχολήθηκε, εκτός από μια οικογένεια από πίσω μου ακριβώς, οι οποίοι μόλις είδαν την αναστάτωσή μου, με ρώτησαν: “Είναι το ΒΣ αυτό;;”. “Ω ΝΑΙΙΙΙΙ!!!”! Κι έτσι τους παρέσυρα λίγο κι αυτούς στον ενθουσιασμό μου!

Είχε πάει λίγο πριν τα μεσάνυχτα όταν προσγειωθήκαμε στο Τρόμσο. Περιχαρής από την πρώτη μου γνωριμία με το ΒΣ, βγήκα έξω στο κρύο του Βορρά και πήρα το τελευταίο λεωφορείο για το κέντρο της πόλης (νούμερο 42, τιμή 33NOK). Το Hostel βρισκόταν μόλις ένα λεπτό μακριά από τη στάση μου. Έφτασα στο κατώφλι του και ξεκρέμασα το σημείωμα που ήξερα ότι περίμενε εμένα, κολλημένο στην πόρτα. Ήταν οι οδηγίες για το τσεκ ιν. Τις ακολούθησα και σε λίγα λεπτά ήμουν στο δωμάτιο-σοφίτα μου, τακτοποιήθηκα κι έπεσα για ύπνο. Ξημέρωνε η μέρα για το πρώτο αληθινό κυνήγι!

 

[underwater]

Απίστευτο το καλωσόρισμα που σου επιφύλαξε ο Βορράς!
Φαντάζομαι πώς θα ήταν το συναίσθημα εκείνη τη στιγμή!
Περιμένουμε τη συνέχεια!

 

[fenia42]

Η αγαπημένη μου ιστορία so far. Ευχαριστώ

 

[Earth Citizen]

Η αγαπημένη μου ιστορία so far. Ευχαριστώ

Ιιιι, τι κουβεντα ήταν αυτή
Ευχαριστώ κι εγώ!

 

[nikko]

Περιμένουμε τη συνέχεια !!!!

 

[Earth Citizen]

Πρώτη μέρα-εξερεύνηση του Tρόμσο και το πρώτο κυνήγι!

Νομίζω για πρώτη φορά δε χρησιμοποίησα ξυπνητήρι σε ταξίδι, όσες μέρες ήμουν στο Τρόμσο. Η πόλη είναι μικρή, είχα αρκετές μέρες να περάσω εκεί και καθώς ο κύριος σκοπός μου ήταν να προσπαθήσω να δω το ΒΣ τα βράδια, δεν αγχωνόμουν ότι δε θα προλάβω να δω κάτι αξιόλογο στην πόλη. Βέβαια, όταν μένεις σε κοιτώνα σε Hostel, οι συγκάτοικοί σου έχουν πολύ συχνά διαφορετική άποψη και πρόγραμμα! Και ξυπνητήρι θα βάλουν, και φώτα θα ανάψουν και φασαρία θα κάνουν. Αναμενόμενο. Δεν τους κατηγορώ, εκτός από κάποιες περιπτώσεις που μου τυχαίνουν κατά καιρούς και είναι τελείως αναίσθητα άτομα που δεν τηρούν ούτε τους άτυπους κανόνες ευγενείας κι αλληλοσεβασμού που υπάρχουν σε τέτοιες περιπτώσεις. Στην προκειμένη τον εαυτό μου κατηγόρησα γιατί ξέχασα να πακετάρω τη μάσκα ύπνου και τις ωτοασπίδες μου!

Με ξύπνησαν λοιπόν οι συγκάτοικοι ωστόσο άργησα να σηκωθώ, να ετοιμαστώ και να βγω έξω. Το πρώτο πράγμα που έκανα είναι να ανοίξω το ρολό του παραθύρου που ήταν ακριβώς δίπλα στο υπερυψωμένο κρεβάτι μου. Αντίκρισα την πρώτη θέα της πόλης και ήταν πολύ όμορφη. Είχα όχι απλά δωμάτιο, αλλά κρεβάτι με θέα!!



Ο συγκεκριμένος κοιτώνας ήταν μάλλον κι ο καλύτερος όλου του Hostel. Είχα δει τις φωτογραφίες από πριν και είχα ζητήσει αν γίνεται να με βάλουν σε αυτόν. Έτσι κι έγινε! Απ΄όσα δωμάτια πέτυχα με ανοικτές τις πόρτες τους, όσο ήμουν εκεί, ήταν το μόνο που ήταν τόσο ευρύχωρο και είχε μέσα ψυγείο και νεροχύτη. Πολύ βολικό. Οι δυο φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από την ιστοσελίδα του Hostel.



Αφού τσίμπησα ένα παστέλι και μια μπάρα δημητριακών για πρωινό, ετοιμάστηκα και βγήκα στην πόλη! Κι εδώ θ' ανοίξω μια μικρή παρένθεση: για πρώτη φορά στα χρονικά κουβάλησα μαζί μου από Ελλάδα τόσα σνακς (μπάρες, παστέλια, ξηρούς καρπούς), μέχρι και λίγα φακελάκια με έτοιμες σούπες και έτοιμο ρύζι! Είχα αποφασίσει εκ των προτέρων ότι για φαγητό θα ξοδέψω όσο λιγότερα γίνεται και θα ήμουν ανοιχτοχέρα μόνο με τις δραστηριότητες. Πραγματικά, με τις τιμές που είδα κι από κοντά στη συνέχεια, δε θα μπορούσα να τρώω κάθε μέρα έξω. Οπότε αυτή η λύση του low budget ταξιδιώτη συν κάποια βασικά ψώνια από το ντόπιο σούπερ μάρκετ με έσωσαν. Όχι ότι low budget και Νορβηγία πάνε μαζί, αλλά όσο να ΄ναι πάντα υπάρχουν τρόποι εξοικονόμησης χρημάτων, ακόμα και σε ακριβά μέρη. Δηλώνω λοιπόν τσιγκούνα με το φαγητό σε αυτό το ταξίδι (σε τρία εστιατόρια έφαγα μόνο). Ααχ, πάνε οι εποχές της Ταϊλάνδης που έτρωγα του σκασμού με 1-1,5 ευρώ ανά γεύμα. Κλείνει η παρένθεση.

Βγαίνοντας έξω δεν ένιωσα πολύ κρύο, περίμενα ότι θα ήταν χειρότερα. Είχε συννεφιά και η θερμοκρασία ήταν κάπου στους 3 βαθμούς οπότε ένιωθα μια ευχάριστη, αναζωογονητική δροσιά. Εξάλλου μου αρέσει το κρύο, καλό ντύσιμο σε στυλ κρεμμυδιού και όλα καλά! Το πρώτο πράγμα στο οποίο εστίασαν τα μάτια μου ήταν το χιόνι. Μιλάμε για πολύ χιόνι! Οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια ήταν καθαρά αλλά τριγύρω τους υπήρχαν τεράστιες στοίβες χιονιού. Κι όταν λέω τεράστιες, κάποιες φορές έφταναν και τα 3-4 μέτρα. Ήταν χιόνι μηνών που είχε μαζευτεί στην άκρη από τα μηχανήματα και περιμένει τον ερχομό του καλοκαιριού για να λιώσει (κάπου τον Ιούνιο καθαρίζει τελείως το τοπίο). Αυτό μάλιστα που ήταν συσσωρευμένο πάνω στις στέγες, αποδείχτηκε αρκετά επικίνδυνο. Μπορούσε να πέσει ανά πάσα στιγμή στο κεφάλι των περαστικών, γι' αυτό και υπήρχαν απαγορευτικές κορδέλες στα πεζοδρόμια σε κάποια σημεία, ώστε να κάνεις παράκαμψη. Μια μέρα, γλίτωσα κυριολεκτικά παρά τρίχα, μια “χιονοστιβάδα” έπεσε ξυστά από πίσω μου!! Έκανε τόσο θόρυβο που μέχρι και οι πεζοί από απέναντι σταμάτησαν κι έψαχναν να δουν τι έγινε! Φτηνά τη γλίτωσα.






Ξεκίνησα λοιπόν την περιπλάνηση στον κεντρικό δρόμο, που είναι γεμάτος από καταστήματα και βρέθηκα στην κεντρική πλατεία. Η πόλη είναι τόσο μικρή που δε γίνεται να χαθείς. Περιπλανήθηκα λίγο χαζεύοντας τα κτίρια με τις ωραίες σκεπές και σοφίτες και κάποια στιγμή έστριψα για να βγω προς τη θάλασσα.





Εκείνη τη μέρα είχε δέσει στο λιμάνι ένα μεγάλο κρουαζιερόπλοιο. Πέρασα από δίπλα του και το έβγαλα κάποιες φωτογραφίες. Δεν έχω κάνει ποτέ κρουαζιέρα αλλά σκέφτηκα για άλλη μια φορά ότι μου φαίνονται εξαιρετικά βαρετές και ολίγον καταπιεστικές. Λίγες μέρες μετά έπεσε το μάτι μου πάνω σε αυτήν την είδηση και σοκαρίστηκα! Τη μία να το βλέπεις να στέκεται επιβλητικό δίπλα σου και την άλλη να παλεύει ακυβέρνητο στη θαλασσοταραχή! Σοκ.



Η περατζάδα δίπλα στο νερό ήταν πολύ όμορφη! Προσέφερε ωραία θέα στα βουνά της απέναντι όχθης στην οποία βρισκόταν και ο Αρκτικός Καθεδρικός (Arctic Cathedral), με τη χαρακτηριστική του αρχιτεκτονική. Η γέφυρα ουσιαστικά ενώνει το Τρόμσο (που είναι νησί) με την ηπειρωτική Νορβηγία.



Συνέχισα να περπατώ στα δρομάκια και να εκπλήσσομαι σε κάθε μου βήμα με τις ποσότητες χιονιού! Έχω ξαναδεί γενικά χιόνια, έχω ζήσει δύο φορές χειμώνα στην Πολωνία αλλά τέτοιο πράγμα ποτέ άλλοτε!




Κάπου εκεί είχα αρχίσει να αισθάνομαι λίγη κούραση και νύστα και δεν έπρεπε να το επιτρέψω αυτό, είχα ξενύχτι το βράδυ! Αν και ανήκω στην σπάνια κατηγορία ανθρώπων που δεν πίνουν καφέ σκέφτηκα ότι ίσως μου χρειαζόταν εκείνη τη μέρα. Βρήκα το παρακάτω μαγαζί που είχε ζεστή ατμόσφαιρα και μεγάλη τζαμαρία ώστε να χαζεύω έξω κι έκανα μια στάση.



Επιστροφή στο Hostel για ένα μίνι γεύμα και ανασύνταξη δυνάμεων. Στις 7 ήταν το ραντεβού για το κυνήγι του ΒΣ! Εκεί που κοιτούσα έξω από το φοβερό μου παράθυρο πέτυχα το ολόγιομο φεγγάρι να ξεπροβάλλει πίσω από το βουνό.



Είχε πανσέληνο εκείνο το βράδυ και το γνώριζα πριν το ταξίδι. Μέχρι και γι' αυτό είχα ψάξει πληροφορίες, για το πώς μπορεί να επηρεάζει την οπτική εμπειρία του ΒΣ. Η αυξημένη φωτεινότητα του ουρανού μπορεί να κάνει το ΒΣ πιο δυσδιάκριτο, ωστόσο αν το φαινόμενο είναι έντονο τότε δεν επηρεάζεται τόσο από το φεγγάρι. Στο τελευταίο πόνταρα κι εγώ, λόγω της εαρινής ισημερίας. Έτσι μου είχε εξαρχής κολλήσει στο μυαλό και δεν ξεκολλούσε με τίποτα.

Φόρεσα τα ισοθερμικά μου πάνω κάτω, δύο στρώσεις από πουλόβερ, παντελόνι και μπουφάν του σκι, διπλές κάλτσες, γάντια, κασκόλ, σκουφί και τις γούνινες μπότες κι εμφανίστηκα στη ρεσεψιόν όπου είχαμε το ραντεβού.

(Συνεχίζεται)

 

[travelbreak]

Τελικά θα μου λύσει κανείς την απορία: Γιατί οι περισσότεροι στο φόρουμ πάνε για το σέλας την Άνοιξη και όχι το Φθινόπωρο, που είναι και καλύτερος ο καιρός;
Μια δική μου εξήγηση είναι ότι την Άνοιξη με τα χιόνια κάνουν εκεί δραστηριότητες που δεν υπάρχουν στην πατρίδα μας.
Μια άλλη είναι ότι όλοι ακολουθούν το συρμό: βλέπουν τους άλλους και πάνε κι εκείνοι την ίδια εποχή. Την πάτησα κι εγώ έτσι την πρώτη φορά. Διάβασα την ιστορία μέσα στο χειμώνα και το σχεδίασα στα γρήγορα για το Μάρτη.
Έτσι συμβαίνει σε όλους όμως;