kapetanore
Member
- Μηνύματα
- 63
- Likes
- 147
- Επόμενο Ταξίδι
- Κάπου...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κασμίρ - Νεπάλ - Θιβέτ
23/7/2010
Ξυπνάμαι στις 7.30 και ο ήλιος είναι για μία ακόμη μέρα λαμπρός! Ομολογουμένως οι καιρικές συνθήκες που συναντήσαμε μετά την πρώτη μέρα στους Δολομίτες ήταν εξαιρετικές. Ξεκινάμε τις ετοιμασίες μας με χαλαρούς ρυθμούς αφού είναι ακόμα νωρίς. Πάντα μου άρεσε η στιγμή που μαζεύω την σκηνή και τα πράγματά μου από ένα υπέροχο μέρος για να επιστρέψω στην πολύβουη Αθήνα. Μάλλον είναι αυτή η γλυκιά μελαγχολία ανακατεμένη με δυνατές εικόνες και στιγμές που κάνουν την διαδικασία μαζέματος μια ρομαντική στιγμή! Η τελευταία φορά που κοιτάζω τους Δολομίτες από το camping, που τυλίγω το sleeping bag, που λέω καλημέρα στην οικογένεια δίπλα μας, που απολαμβάνω το πρωινό πλύσιμο υπό τις μελωδίες κάποιου σπουδαίου συγκροτήματος όπως οι Led Zeppelin. Pink Floyd, AC/DC, Rolling Stones και Creedence Clearwater Revival που μας συνόδευαν σε κάθε μας επίσκεψη στο μπάνιο και τις τουαλέτες, από τα μεγάφωνα του camping! Αυτή η τελευταία φορά για οτιδήποτε έχει αφήσει ένα μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπό μου, δείχνοντας ότι είμαι πραγματικά ευτυχισμένος που βρισκόμουν εδώ...
Κατά τις 9 αποχαιρετάμε το camping και την Cortina d'Ampezzo και ξεκινάμε τον κατήφορο στα βουνά που θα μας οδηγήσει στην Βενετία. Η διαδρομή στην αρχή είναι πανέμορφη αφού περνάμε μέσα από πολύ όμορφα χωριουδάκια και φαράγγια μέχρι να βγούμε στην βαρετή εθνική οδό. Τελικά μετά από δυόμιση ώρες φτάνουμε στην Βενετία, δύο ώρες νωρίτερα από την προγραμματισμένη αναχώρηση του πλοίου πιστεύοντας ότι θα μπούμε από νωρίς μέσα να πιάσουμε καμιά καλή θέση στο σαλόνι, ώστε να μπορέσουμε να κοιμηθούμε μερικές από τις 22 ώρες του ταξιδιού. Φτάνοντας όμως ακριβώς έξω από το πλοίο αντιλαμβανόμαστε ότι οι "τυπικότατοι" Ευρωπαίοι τουρίστες, που είναι το μεγαλύτερο ποσοστό των συνεπιβατών μας, είναι εκεί νωρίτερα από εμάς (αναρωτιέμαι από τι ώρα είχαν πάει)! Η ουρά για τα αυτοκίνητα είναι τεράστια και αποφασίζουμε να μπει ο Μανώλης στο πλοίο να βρει μια καλή θέση και όταν μπω κι εγώ με το χοντάκι να πάω να τον βρω.
Δυστυχώς η πρώτη μας επαφή με Έλληνες και την ελληνική πραγματικότητα μετά από 16 μέρες στα "ξένα" ήταν κακή, χωρίς να φταίνε όμως οι κατά τ'άλλα εξυπηρετικότατοι υπάλληλοι του πλοίου. Ένα φορτηγό μπαίνοντας στο γκαράζ του πλοίου βρήκε κάτω, με αποτέλεσμα να τρυπήσει το ρεζερβουάρ και να χυθούν πολλά λίτρα πετρελαίου. Η είσοδος των αυτοκινήτων διακόπηκε για μία ώρα, μέχρι να καθαριστεί με ασφάλεια όλο το εύφλεκτο υλικό. Η αναμονή στον καυτό ήλιο, προσπαθώντας με το air-condition να πολεμήσω την ζέστη, έφτασε τις 3 ώρες και όταν ήρθε η στιγμή να μπω κι εγώ μαζί με τα τελευταία αυτοκίνητα στο πλοίο ήρθε το μοιραίο χτύπημα! Ενώ είχα αγοράσει τα εισητήρια μέσω ίντερνετ και τα είχα παραλάβει από τα γραφεία της Minoan Lines στον Πειραιά, κανείς δεν με είχε ενημερώσει ότι έπρεπε να κάνω check-in για το αυτοκίνητο στο λιμάνι της Βενετίας. Δεν είχα ξανακούσει άλλωστε για check-in σε πλοίο. Πρώτη φορά το ακούω από τον λοστρόμο λοιπόν ο οποίος μου λέει να πάω 500 μέτρα πιο πίσω στο κτίριο που στεγάζει τα γραφεία της εταιρίας να κάνω την διαδικασία και γρήγορα μάλιστα γιατί το πλοίο θα φύγει αμέσως μόλις φορτώσει αφού έχει ήδη καθυστερήσει! Θα ήταν ψέμματα να πω ότι δεν με έλουσε κρύος ιδρώτας και δεν έβρισα την τύχη μου και την ανοργανωσιά-αμέλεια κάποιων! Πάω με το αυτοκίνητο σφαίρα έξω από τα γραφεία, ανεβαίνω τρέχοντας τα σκαλιά, φτάνω στο γκισέ όπου μια ξινή Ιταλίδα παίζει με τα νεύρα μου αφού μου λέει ότι καθυστέρησα και ίσως να μην επιτρέπεται το check-in πλέον. Προσπαθώ με μισά αγγλικά μισά ιταλικά να της εξηγήσω ήρεμα ότι είμαι 3 ώρες εδώ και κανείς δεν μου είπε τι πρέπει να κάνω, αυτή απλά αδιαφορεί και μιλάει στον ασύρματο με κάποιον υπεύθυνο φαντάζομαι. Μετά από 5 λεπτά διαβουλεύσεων, μου κάνει το πολυπόθητο check-in και τρέχω πανικόβλητος να προλάβω το σήκωμα της μπουκαπόρτας. Αποτέλεσμα; Ήμουν το προτελευταίο αυτοκίνητο που μπήκε στο πλοίο, 2 λεπτά πριν την αναχώρησή του...
Αγχωμένος, κουρασμένος, ιδρωμένος αλλά με ένα ψυγειάκι στο χέρι που περιέχει παγωμένες μπίρες και άλλες νοστιμιές, ανεβαίνω στο σαλόνι χαμογελαστός και βρίσκω τον Μανώλη να έχει απλωθεί σε έναν τεράστιο καναπέ, απολαμβάνοντας την δροσιά που προσφέρει ο κλιματισμός του πλοίου. Το σαλόνι είναι σχεδόν άδειο αφού αν και το πλοίο έχει πολύ κόσμο όλοι προτιμούν τις καμπίνες. Οι προϋποθέσεις για ένα καλό και ξεκούραστο ταξίδι υπάρχουν λοιπόν και με μία μπίρα στο χέρι βγαίνουμε στο κατάστρωμα να απολαύσουμε την Βενετία. Το πλοίο μέχρι να βγει στην ανοιχτή θάλασσα διασχίζει ένα μεγάλο κανάλι, προσφέροντας από το ανώτερο κατάστρωμά του πανοραμική άποψη στην πόλη! Ο ήλιος καίει τα κεφάλια μας, αλλά η εικόνα της Βενετίας από το πλοίο είναι μοναδική και δεν την χορταίνουμε. Μετά από μισή ώρα "τουριστικής βόλτας", βγαίνουμε στην ανοιχτή θάλασσα και εμείς κάνουμε μια μίνι εξερεύνηση του πλοίου, που μας φέρνει μπροστά στο εξής εκπληκτικό θέαμα: δεκάδες νέοι κ νέες απολαμβάνουν την πισίνα του πλοίου, πίνοντας μπίρες και σφηνάκια από ένα "χαλαρής διάθεσης" μπαρ που παίζει δυνατή μουσική! Για τους ξένους τουρίστες είναι η πρώτη επαφή με την ωραία ελληνική καλοκαιρινή πραγματικότητα και το τι τους περιμένει στα ελληνικά νησιά και δείχνουν να το απολαμβάνουν! Εμείς δεν είμαστε σε party διάθεση αφού μόλις κατεβήκαμε από τα έρημα βουνά και εδώ έχει πολύ φασαρία, οπότε κατεβαίνουμε στο ήσυχο σαλόνι. Το ταξίδι κυλάει πολύ άνετα, αργά το απόγευμα τρώμε στο πολύ καλό self-service εστιατόριο, καταναλώνουμε όλες τις μπίρες που είχαμε στο ψυγείο και κατά τις 12 που κλείνει το μπαρ του σαλονιού ανοίγουμε τα sleeping-bags και κοιμόμαστε!
Χιλιόμετρα 19ης μέρας: 250
Σύνολο: 4170
Ξυπνάμαι στις 7.30 και ο ήλιος είναι για μία ακόμη μέρα λαμπρός! Ομολογουμένως οι καιρικές συνθήκες που συναντήσαμε μετά την πρώτη μέρα στους Δολομίτες ήταν εξαιρετικές. Ξεκινάμε τις ετοιμασίες μας με χαλαρούς ρυθμούς αφού είναι ακόμα νωρίς. Πάντα μου άρεσε η στιγμή που μαζεύω την σκηνή και τα πράγματά μου από ένα υπέροχο μέρος για να επιστρέψω στην πολύβουη Αθήνα. Μάλλον είναι αυτή η γλυκιά μελαγχολία ανακατεμένη με δυνατές εικόνες και στιγμές που κάνουν την διαδικασία μαζέματος μια ρομαντική στιγμή! Η τελευταία φορά που κοιτάζω τους Δολομίτες από το camping, που τυλίγω το sleeping bag, που λέω καλημέρα στην οικογένεια δίπλα μας, που απολαμβάνω το πρωινό πλύσιμο υπό τις μελωδίες κάποιου σπουδαίου συγκροτήματος όπως οι Led Zeppelin. Pink Floyd, AC/DC, Rolling Stones και Creedence Clearwater Revival που μας συνόδευαν σε κάθε μας επίσκεψη στο μπάνιο και τις τουαλέτες, από τα μεγάφωνα του camping! Αυτή η τελευταία φορά για οτιδήποτε έχει αφήσει ένα μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπό μου, δείχνοντας ότι είμαι πραγματικά ευτυχισμένος που βρισκόμουν εδώ...
Κατά τις 9 αποχαιρετάμε το camping και την Cortina d'Ampezzo και ξεκινάμε τον κατήφορο στα βουνά που θα μας οδηγήσει στην Βενετία. Η διαδρομή στην αρχή είναι πανέμορφη αφού περνάμε μέσα από πολύ όμορφα χωριουδάκια και φαράγγια μέχρι να βγούμε στην βαρετή εθνική οδό. Τελικά μετά από δυόμιση ώρες φτάνουμε στην Βενετία, δύο ώρες νωρίτερα από την προγραμματισμένη αναχώρηση του πλοίου πιστεύοντας ότι θα μπούμε από νωρίς μέσα να πιάσουμε καμιά καλή θέση στο σαλόνι, ώστε να μπορέσουμε να κοιμηθούμε μερικές από τις 22 ώρες του ταξιδιού. Φτάνοντας όμως ακριβώς έξω από το πλοίο αντιλαμβανόμαστε ότι οι "τυπικότατοι" Ευρωπαίοι τουρίστες, που είναι το μεγαλύτερο ποσοστό των συνεπιβατών μας, είναι εκεί νωρίτερα από εμάς (αναρωτιέμαι από τι ώρα είχαν πάει)! Η ουρά για τα αυτοκίνητα είναι τεράστια και αποφασίζουμε να μπει ο Μανώλης στο πλοίο να βρει μια καλή θέση και όταν μπω κι εγώ με το χοντάκι να πάω να τον βρω.
Δυστυχώς η πρώτη μας επαφή με Έλληνες και την ελληνική πραγματικότητα μετά από 16 μέρες στα "ξένα" ήταν κακή, χωρίς να φταίνε όμως οι κατά τ'άλλα εξυπηρετικότατοι υπάλληλοι του πλοίου. Ένα φορτηγό μπαίνοντας στο γκαράζ του πλοίου βρήκε κάτω, με αποτέλεσμα να τρυπήσει το ρεζερβουάρ και να χυθούν πολλά λίτρα πετρελαίου. Η είσοδος των αυτοκινήτων διακόπηκε για μία ώρα, μέχρι να καθαριστεί με ασφάλεια όλο το εύφλεκτο υλικό. Η αναμονή στον καυτό ήλιο, προσπαθώντας με το air-condition να πολεμήσω την ζέστη, έφτασε τις 3 ώρες και όταν ήρθε η στιγμή να μπω κι εγώ μαζί με τα τελευταία αυτοκίνητα στο πλοίο ήρθε το μοιραίο χτύπημα! Ενώ είχα αγοράσει τα εισητήρια μέσω ίντερνετ και τα είχα παραλάβει από τα γραφεία της Minoan Lines στον Πειραιά, κανείς δεν με είχε ενημερώσει ότι έπρεπε να κάνω check-in για το αυτοκίνητο στο λιμάνι της Βενετίας. Δεν είχα ξανακούσει άλλωστε για check-in σε πλοίο. Πρώτη φορά το ακούω από τον λοστρόμο λοιπόν ο οποίος μου λέει να πάω 500 μέτρα πιο πίσω στο κτίριο που στεγάζει τα γραφεία της εταιρίας να κάνω την διαδικασία και γρήγορα μάλιστα γιατί το πλοίο θα φύγει αμέσως μόλις φορτώσει αφού έχει ήδη καθυστερήσει! Θα ήταν ψέμματα να πω ότι δεν με έλουσε κρύος ιδρώτας και δεν έβρισα την τύχη μου και την ανοργανωσιά-αμέλεια κάποιων! Πάω με το αυτοκίνητο σφαίρα έξω από τα γραφεία, ανεβαίνω τρέχοντας τα σκαλιά, φτάνω στο γκισέ όπου μια ξινή Ιταλίδα παίζει με τα νεύρα μου αφού μου λέει ότι καθυστέρησα και ίσως να μην επιτρέπεται το check-in πλέον. Προσπαθώ με μισά αγγλικά μισά ιταλικά να της εξηγήσω ήρεμα ότι είμαι 3 ώρες εδώ και κανείς δεν μου είπε τι πρέπει να κάνω, αυτή απλά αδιαφορεί και μιλάει στον ασύρματο με κάποιον υπεύθυνο φαντάζομαι. Μετά από 5 λεπτά διαβουλεύσεων, μου κάνει το πολυπόθητο check-in και τρέχω πανικόβλητος να προλάβω το σήκωμα της μπουκαπόρτας. Αποτέλεσμα; Ήμουν το προτελευταίο αυτοκίνητο που μπήκε στο πλοίο, 2 λεπτά πριν την αναχώρησή του...
Αγχωμένος, κουρασμένος, ιδρωμένος αλλά με ένα ψυγειάκι στο χέρι που περιέχει παγωμένες μπίρες και άλλες νοστιμιές, ανεβαίνω στο σαλόνι χαμογελαστός και βρίσκω τον Μανώλη να έχει απλωθεί σε έναν τεράστιο καναπέ, απολαμβάνοντας την δροσιά που προσφέρει ο κλιματισμός του πλοίου. Το σαλόνι είναι σχεδόν άδειο αφού αν και το πλοίο έχει πολύ κόσμο όλοι προτιμούν τις καμπίνες. Οι προϋποθέσεις για ένα καλό και ξεκούραστο ταξίδι υπάρχουν λοιπόν και με μία μπίρα στο χέρι βγαίνουμε στο κατάστρωμα να απολαύσουμε την Βενετία. Το πλοίο μέχρι να βγει στην ανοιχτή θάλασσα διασχίζει ένα μεγάλο κανάλι, προσφέροντας από το ανώτερο κατάστρωμά του πανοραμική άποψη στην πόλη! Ο ήλιος καίει τα κεφάλια μας, αλλά η εικόνα της Βενετίας από το πλοίο είναι μοναδική και δεν την χορταίνουμε. Μετά από μισή ώρα "τουριστικής βόλτας", βγαίνουμε στην ανοιχτή θάλασσα και εμείς κάνουμε μια μίνι εξερεύνηση του πλοίου, που μας φέρνει μπροστά στο εξής εκπληκτικό θέαμα: δεκάδες νέοι κ νέες απολαμβάνουν την πισίνα του πλοίου, πίνοντας μπίρες και σφηνάκια από ένα "χαλαρής διάθεσης" μπαρ που παίζει δυνατή μουσική! Για τους ξένους τουρίστες είναι η πρώτη επαφή με την ωραία ελληνική καλοκαιρινή πραγματικότητα και το τι τους περιμένει στα ελληνικά νησιά και δείχνουν να το απολαμβάνουν! Εμείς δεν είμαστε σε party διάθεση αφού μόλις κατεβήκαμε από τα έρημα βουνά και εδώ έχει πολύ φασαρία, οπότε κατεβαίνουμε στο ήσυχο σαλόνι. Το ταξίδι κυλάει πολύ άνετα, αργά το απόγευμα τρώμε στο πολύ καλό self-service εστιατόριο, καταναλώνουμε όλες τις μπίρες που είχαμε στο ψυγείο και κατά τις 12 που κλείνει το μπαρ του σαλονιού ανοίγουμε τα sleeping-bags και κοιμόμαστε!
Χιλιόμετρα 19ης μέρας: 250
Σύνολο: 4170
, τρίκλινο δωμάτιο με μπάνιο, 140 ευρώ, καλό.
