Ηνωμένο Βασίλειο Road trip in the Scottish Highlands & Along the North Coast 500 (The Scottish Route 66)

[themischar]

07/08 και Inveraray - Glasgow, 80 Mi



https://drive.google.com/open?id=1f3xHHbOn-2tMXXmjjWoPVQjtlMazX7nd&usp=sharing

Ξημέρωσε με τις καλύτερες προθέσεις του καιρού να είναι μπροστά μας, τρεις μέρες καλοκαιρία έδιναν τα προγνωστικά. Αλήθεια τώρα, ποιός το πιστεύει ?
Δεν ήταν και λίγες οι φορές, τις τελευταίες μέρες που προσπαθήσαμε να σχεδιάσουμε το ταξίδι μας στον NC 500 γύρω από τον Σκωτσέζικο καιρό και εισπράξαμε σύννεφα, βροχή και γενικά άβολο ψυχρό καιρό καλοκαιριάτικα κιόλας.
Και γι´αυτό, σήμερα, πως να το κάνουμε γαργάρα το γεγονός πως θα είχε εκρήξεις ηλιοφάνειας και ζεστού καιρού ! ! !
Από την άλλη, όντας πάντα καλοπροαίρετοι, λογαριάσαμε να το απολαύσουμε αυτό το δωράκι του καιρού κάνοντας ένα επιπλέον του αρχικού σχεδιασμού μικρό καταπράσινο ημικύκλιο διαδρομής πριν την παράδοση του αυτοκινήτου αυξάνοντας έτσι τα μίλια από 58 σε 80 περίπου.

Ξεκινήσαμε, κατά τις 10.00μμ, χωρίς βιασύνη αφήνοντας πίσω μας το γραφικό Inveraray που μας φιλοξένησε δυο βράδυα, το εκπληκτικό τοπίο της Argyll και το παρακείμενο κάστρο του Inveraray που είναι το προγονικό σπίτι του Δούκα της Argyll, αρχηγού της Clan Campbell λέγοντας, όχι άλλα κάστρα.
Αφεθήκαμε κυριολεκτικά στην αγκαλιά αυτής της περιοχής της Σκωτίας, η οποία είναι σχετικά παρθένα από τον μαζικό τουρισμό και παίρνουμε άλλη μια γεύση από τη μαγευτική επαρχία με τα απέραντα λιβάδια που απλώνονται πάνω σε μικρούς λοφίσκους με τα ελάχιστα σπιτάκια και εκατοντάδες προβατάκια να βόσκουν αμέριμνα στο ηλιόλουστο τοπίο.
Και βεβαίως δε λησμονήσαμε, στιγμή, ότι αυτή η περιοχή δεν είναι ένας τουριστικός προορισμός αλλά ένας τόπος όπου ζουν οι άνθρωποι και πολλοί έχουν μετακομίσει σε αυτήν την περιοχή για να «ξεφύγουν».
Τα μίλια έφυγαν ¨νεράκι¨ αποζημιώνοντας την επιλογή της τελευταίας στιγμής, συμβαίνουν και αυτά κάπου-κάπου.

Ο τόπος παράδοσης του αυτοκινήτου ήταν σε χώρο μέσα στην περιοχή του αεροδρομίου της Γλασκώβης (GLA), που είναι μόλις έντεκα χλμ από την πόλη και ήταν πάνω στο δρόμο μας, τρόπος του λέγειν αφού για να πετύχουμε τη σωστή έξοδο κάναμε το γύρο του αεροδρομίου όχι μια, όχι δύο αλλά τρεις φορές ! ! !
Κἀποτε, τα καταφέραμε και φθάσαμε. Όμως εκεί, σταθήκαμε και περιμέναμε τη ¨λυπητερή αφού λέγαμε πως είχαμε θέμα με την πίσω αριστερή ζάντα που την είχα στριμώξει εν αγνοία μου μερικές φορές στο ρείθρο των πεζοδρομίων.
Το ψάξανε το θέμα, οι του Γραφείου, και στο 20λεπτο της αγωνίας αποφάνθηκαν : << It' s O.K >>.



Το πουλμανάκι -του Γραφείου- μας πήγε έως το αεροδρόμιο ώστε να πάρουμε το λεωφορείο της γραμμής για την πόλη.
Φτάνοντας το μάτι μας καρφώθηκε στον πίνακα αναχώρησης που ¨έδειχνε¨ την αναχώρηση να γίνεται σε πέντε λεπτά. Αμέσως κατευθυνθήκαμε, φουριόζοι, να μπούμε μέσα στο λεωφορείο και τότε τόμπολα !
Για να εφοδιαστείς με εισιτήριο ήθελε το ακριβές αντίτιμο σε χρήματα (ούτε, χρησιμοποίηση κάποιας τραπεζικής κάρτας) και η αφεντιά μας είχε μόνο χάρτινες λίρες 20£, 50£ και λιγοστά κέρματα 2p, 5p που δεν επαρκούσαν (έτσι είναι οι λεφτάδες και φαίνονται κάθε στιγμή).
Ο οδηγός του λεωφορείου, κλεισμένος στο κουβούκλιο του, δέχεται μετά βίας την ερώτηση μας και έδειχνε σαφέστατα πως μας κάνει χάρη που μας μίλησε, αλλά ήταν εξαίρεση του κανόνα που θέλει τους Σκωτσέζους γενικότερα χαμογελαστούς, και βέβαια η απάντησή του ξερή : - << Δε γίνεται. >>.
Κάποιο ΑΤΜ για να βγάλουμε χρήματα δεν φαινόταν να υπήρχε κοντά, οπότε ρίχνοντας τα μούτρα μου ρωτώ τους καθήμενους επιβαίνοντας φωναχτά -που ήδη σιωπηρά παρακολουθούσαν τα δρώμενα- αν κάποιος είχε να μου χαλάσει το 20£ και ώ του θαύματος υπήρξε ο ένας που θέλαμε και μας έβγαλε από το αδιέξοδο !

Η διαδρομή αποδείχθηκε, έως την πόλη, μικρή και πριν προλάβουμε να καταλάβουμε πως ταξιδεύουμε με λεωφορείο θα έπρεπε να κατεβούμε αφού φθάσαμε κοντά στο ξενοδοχείο που βρισκόταν στην περιοχή του West End.
Με ένα περπάτημα +/- 300μ φθάσαμε στο ξενοδοχείο και δεν καθυστερήσαμε διόλου με τα διαδικαστικά της τακτοποίησης και εγκατάστασης.

Το όνομα Glasgow πιστεύεται ότι προέρχεται από το Brythonic Celtic "Cleschi" που σημαίνει "Dear Green Place". Η πόλη βρίσκεται στον ευρύτερη κοιλάδα του ποταμού Clyde, ο οποίος διχοτομεί την πόλη από ανατολικά προς τα δυτικά. Υπάρχουν μικροί λόφοι τόσο στα βόρεια, βορειοδυτικά όσο και στα νότια που δημιουργούν ένα ενδιαφέρον σκηνικό.
Η πόλη ¨γεννήθηκε¨ αρχικά από έναν εκκλησιαστικό οικισμό, που στήθηκε, στις όχθες του Molendinar Burn που διασχίζει την High St, με κατεύθυνση τον ποταμό Clyde.
Η Γλασκώβη είναι η μεγαλύτερη πόλη της Σκωτίας και συγκαταλέγεται στον κατάλογο με τις καλύτερες πόλεις για να ζει κανείς στον κόσμο. Ξεκίνησε ως ένα μικρό χωριό και μεγάλωσε γρήγορα κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης, για να γίνει μια πόλη, με πολύ μεγάλη εμπορική σημασία.Το Πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε το 15ο αιώνα συνετέλεσε πολύ στη διαμόρφωση του Σκωτσέζικου Διαφωτισμού κατά το 18ο αιώνα.
Η Γλασκώβη είναι επίσης μία από τις πόλεις που ο πολιτισμός παίζει πολύ σημαντικό ρόλο αφού έχει πολλά μουσεία, θέατρα, αθλητικούς χώρους και πολλά φεστιβάλ που πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια κάθε χρόνου.

Πολύ γρήγορα ξεκινήσαμε την έξοδο μας στην πόλη με αρχή από τους κοντινούς μας Botanic Gardens.







Ο Βοτανικός Κήπος της Γλασκώβης, ένα τεράστιο πάρκο με γυάλινα κτήρια, βρίσκεται στην καρδιά της περιοχής West End της πόλης και τον ποταμό Kelvin και περιλαμβάνει ποικιλία φυτικών συλλογών, δασικές εκτάσεις και προσφέρεται για περιπάτους.





Το Kibble Palace, που δεσπόζει στο κέντρο του πάρκου, είναι ένα θαυμάσιο θερμοκήπιο που σχεδιάστηκε από τον John Kibble και στεγάζει την εθνική συλλογή των φυτών και των δέντρων.



Τα θερμοκήπια με τα χιλιάδες φυτά σχεδόν απ’ όλο τον κόσμο δίνουν εντυπωσιακές εικόνες και στιγμές γαλήνης και ηρεμίας σαν να βρίσκεσαι στη φύση και δείχνει να λειτουργεί τέλεια.











Αριστοτεχνικά φτιαγμένος όλος ο χώρος περιλαμβάνει όλα όσα οι επισκέπτες (μικροί και μεγάλοι) επιθυμούν να βρουν και να απολαύσουν με ησυχία.







Τα μάτια μας ζαλιστήκαν από το πράσινο και εναγωνίως ψάχναμε για μια έξοδο που τελικά πρόβαλε μετά δυσκολίας.



Οι καλά σχεδιασμένοι δρόμοι, πεζόδρομοι και ποδηλατόδρομοι, πνιγμένοι στα δέντρα, διευκολύνουν τα πάσης φύσεως οχήματα και πεζούς να κινούνται και ευχάριστα και ανεμπόδιστα.













Το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης με μία ιστορία περισσότερα από 550 χρόνια, είναι το δεύτερο αρχαιότερο πανεπιστήμιο της Σκωτίας και έχοντας αποκτήσει παγκόσμια φήμη, αποτελεί σημαντικό πυλώνα στην ανάπτυξη της μεγαλύτερη πόλης της Σκωτίας.

 

[themischar]

Τα δεδομένα για περιήγηση, στην πόλη, είναι ευνοϊκά και εμείς με τη σειρά μας προσπαθούμε, όσο γίνεται, να το εκμεταλλευτούμε περισσότερο.









Το άγαλμα Memorial to Lord Kelvin (William Thomson) του μεγαλύτερου επιστήμονα και επιφανή πολίτη της Γλασκώβης, παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε στο Μπέλφαστ.









Το Kelvingrove Art Gallery and Museum, είναι ένα από τα διασημότερα κτίρια της πόλης και είναι το πιο επισκέψιμο μουσείο-γκαλερί εκτός Λονδίνου. Βρίσκεται μπροστά στο πάρκο Kelvingrove και πολύ κοντά στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης. Το αρχιτεκτονικό του στιλ είναι ισπανικό μπαρόκ και είναι χτισμένο με την παραδοσιακή κοκκινωπή Σκωτσέζικη πέτρα. Εικάζεται ως μύθος πως ο κατασκευαστής αρχιτέκτονας αυτοκτόνησε όταν διαπίστωσε ότι το κτίριο χτίστηκε ανάποδα, δηλ. με την κεντρική του είσοδο να βλέπει το πάρκο, αν και κάτι τέτοιο δεν αληθεύει, καθώς το σχέδιο ήταν πάντα η είσοδος του κτιρίου να βλέπει στο πάρκο.





Στο Kelvingrove Museum, η είσοδος είναι δωρεάν και η φήμη που έχουν οι Σκωτσέζοι πως είναι τσιγκούνηδες παραπαίει στη Γλασκώβη. Το κτήριο είναι τεράστιο και οι χώροι του φιλοξενούν πάνω από οκτώ χιλιάδες εκθέματα (από ζωγραφική και γλυπτική μέχρι φυσική ιστορία και όπλα). Χρόνο, όρεξη να έχει κανείς και πόδια για να το γυρίσει όλο, εμείς κάτι τέτοιο δεν το καταφέραμε.





Το μουσείο έχει μια από τις καλύτερες συλλογές όπλων και πανοπλιών στον κόσμο και μια τεράστια συλλογή φυσικής ιστορίας. Η συλλογή έργων τέχνης περιλαμβάνει πολλά εξαιρετικά ευρωπαϊκά έργα τέχνης, όπως τα έργα των Vecellio, Claude Monet, Pierre- Auguste Renoir, Camille Pissarro, Vincent van Gogh . . .

Στο κέντρο και βόρεια της αίθουσας είναι ένα όργανο συναυλιών (Pie Organ) που κατασκευάστηκε και εγκαταστάθηκε από την Lewis & Co.









Οι δεκάδες ¨πλωτές¨ κεφαλές της δημιουργού Sophie Cave -Σκωτσέζικης καταγωγής- που αναρτήθηκαν στο ταβάνι της κύριας αίθουσας από το 2006, είναι το πρώτο πράγμα που παρατηρείς μπαίνοντας στο μουσείο.
Τα πάνω από 50 (ανθρώπινα) κεφάλια, λέγεται πως, απεικονίζουν με διαφορετική έκφραση το κάθε ένα ολόκληρη την γκάμα των συναισθημάτων των επισκεπτών.













Το μονοθέσιο Supermarine Spitfire της 602ης μοίρας (πόλης της Γλασκώβης) που ανήκει στη μοίρα της Βασιλικής Βοηθητικής Πολεμικής Αεροπορίας.

 

[themischar]

Με περιπλεγμένα τα αισθήματά μας από αυτά που είδαμε και ύστερα από μια επίσκεψη στο πωλητήριο του Μουσείου (όλο και κάτι θα βρεις να πάρεις έτσι και το επισκεφθείς) βρεθήκαμε πάλι στο αχανές πάρκο.











Οι street artist, έντυσαν με το δικό τους τρόπο, τους υπερυψωμένους τοίχους που στηρίζουν την γέφυρα.







Οι γνώριμοι ήχοι που ακούγονται, και φθάνουν δυνατά στα αυτιά μας, περιπλέκονται από το παραδοσιακό δισκοπωλείο και την underground μπυραρία που αρμονικά βρίκονται δίπλα - δίπλα και το ένα με ευκολία μπορεί και συμπληρώνει το άλλο.





Η καθ᾽ οδόν κουβεντούλα καλά κρατούσε όταν τα μάτια της έπεσαν στο χάρτη που κρατούσε και παρατήρησε πως το στέκι φαγητού που είχαμε μαρκάρει πάνω του, ήταν πολύ κοντά μας.
Στα ταξίδια, μια ώρα πριν ή μια ώρα μετά, για φαγητό, δεν κάνει τη διαφορά οπότε φύγαμε προς τα εκεί.
Όλοι μα όλοι οι οδηγοί για φαγητό κλπ, περιέγραφαν τα Fish & Chιps του Philadelphia το καλύτερο στην πόλη και ήταν αδιανόητο εμείς ως ΝεοΦιλαδελφειώτες να μην το τιμήσουμε !



Τα πήραμε τρυφερά στο χέρι και ευλαβικά περιτυλιγμένα σε χαρτοσακκούλα (το κατάστημα δουλεύει μόνο take away) και αράξαμε ακριβώς από κάτω στο cafe για να τα απολαύσουμε μαζί με μπύρα και εν συνεχεία με κάποιο γλυκό+cafe.





Η διάρκειας 45 λεπτ της γενικής και ειδικής ξεκούρασής μας ήταν πολύ αποτελεσματική και ξαναπήραμε τους δρόμους.







Η γκαλερί Hunterian στεγάζει τη συλλογή έργων τέχνης του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης.
Ο William Hunter, ίδρυσε το μουσείο Hunter του οποίου η συλλογή διαφοροποιήθηκε πολλές φορές στο χρόνο ώστε να συμπεριλάβει και άλλα αντικείμενα όπως νομίσματα και μενταγιόν. Σήμερα το μουσείο εκθέτει μια συλλογή από πετρώματα και ορυκτά, ζωολογικά δείγματα, μια ανθρωπολογική συλλογή ανθρώπων και μια συλλογή νομισμάτων και μετάλλων.
Στο χώρο εκτύπωσης φιλοξενείται μια συλλογή από 3.000 σχέδια και 35.000 εκτυπώσεις από μεγάλους καλλιτέχνες όπως οι Mackintosh και Whistler. Τα σχέδια και οι ακουαρέλες χρονολογούνται από τον 18ο έως τον 20ό αιώνα.



Στo ρίχτυ υων σκαλοπατιών, είναι σκαλισμένα τα ονόματα όσων συνετέλεσαν για την ανέγερση του κτιρίου.







Η ώρα μας φεύγει ευχάριστα καθώς περιδιαβαίνουμε αμέριμνοι στα δρομάκια και με τον καιρό να καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να σταθεί στο ύψος των πρωϊνών προγνώσεων.











Μια, αναμφίβολα, κοπιαστική δουλειά είναι και αυτή του Bike delivery που γίνεται με την κούτα (μπαγκαζιέρα) φορτωμένη την πλάτη.



Όμως με τούτα και μ´ εκείνα, η μέρα έφθασε στο zenith της γι´αυτό και :

 

[themischar]

08-08 και πόλη της Γλασκώβης

Η από βραδύς απόφασή μας ήταν πως αύριο θα είμαστε επι ποδός όλη μέρα και σ' αυτό έπαιξε ρόλο και η γυναίκα στο δελτίο καιρού της TV η οποία κατενθουσιασμένη, είχε προαναγγείλει ηλιοφάνεια.
Ξεκινήσαμε τη μέρα μας παίρνοντας το ξενοδοχειακό breakfast με βουλιμία και φεύγοντας ο ρεσεπιονίστ που στεκόταν, ταχαμ αδιάφορα, στην εξώπορτα μας ξεπροβάδισε λέγοντάς μας: <<Σας εύχομαι μια όμορφη μέρα>>.

Με βήμα ταχύ, λίγο αργότερα, βρεθήκαμε στον πλησιέστερο σταθμό του μετρό της πόλης για να πάμε γήπεδο !
Ναί, πρωινιάτικα στο γήπεδο.

Το 120-χρονο μικρό μετρό της Γλασκώβης είναι το τρίτο παλαιότερο υπόγειο σύστημα στον κόσμο μετά το Λονδίνο και τη Βουδαπέστη. Με μόλις 15 στάσεις και δύο γραμμές, είναι βολικό για να φτάσεις σε κάποια από τα καλύτερα αξιοθέατα της πόλης, για να βυθιστείς στην τοπική ζωή σε μία ή δύο από τις χαρακτηριστικές γειτονιές της πόλης (οι γραμμές εξυπηρετούν το κέντρο της πόλης, δυτικά και νότια) και ευτυχώς είναι σχεδόν αδύνατο να χαθείς !



Ύστερα από τρεις μακρόσυρτες στάσεις κατεβήκαμε πολύ κοντά στο γήπεδο.
Στο γήπεδο της Rangers F.C και κατευθείαν στη Boutique του γηπέδου, ώστε να ξεκινήσουμε την αγορά souvenir αρχικά για τους ποδοσφαιροφίλους μας, που επιμελώς έως τώρα είχαμε αφήσει μετέωρο.





Τα ψώνια πήγαν πολύ καλά και εμείς ευχαριστημένοι, για την επιτυχία μας, ξαναπήραμε το μετρό για να βρεθούμε στο ύψος του Science Center στον ποταμό Clyde, με σκοπό να ξεκινήσουμε την ποδαράτη βόλτα μας.
Ο ποταμός Clyde διαδραμάτισε πάντα έναν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο για την πόλη της Γλασκώβης και τα περίχωρά της και είναι γνωστό για τη ναυπηγοκατασκευαστική κληρονομιά του, καθώς εκεί κατασκευάστηκαν μερικά από τα πιο διάσημα πλοία του κόσμου όπως το Glenlee που λειτουργεί ως ναυτικό μουσείο

Παρόλο που η ναυπηγική βιομηχανία έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια, εξακολουθεί να υπάρχει και οι όχθες του ποταμού έχουν αναδιαμορφωθεί με πρόσθετο οικιστικό και εμπορικό χαρακτήρα.







Εδώ σταθήκαμε κάγκελο, δίπλα στο κάγκελο.
Το συνεργείο καθαρίζει, και πλένει, όχι μόνο τους δρόμους και τα πεζοδρόμια, αλλά και τις οροφές των στάσεων των ΜΜΜ (ας βρέχει σχεδόν καθημερινά) ! ! !





Το Glasgow Science Center (GSC), είναι ένας χώρος για την επιστήμη και την τεχνολογία και αποτελεί ένα από τα αξιοθέατα της πόλης.
Οι πολλές δραστηριότητες στους χώρους των δύο στρεμμάτων διαδραστικών εκθεμάτων, εργαστηρίων, εκδηλώσεων, δραστηριοτήτων, πλανητάριο και κινηματογράφος IMAX, κρατούν τους επισκέπτες όλων των ηλικιών σε εγρήγορση για ώρες.
Διαθέτει ευρύχωρη καφετέρια με μια σειρά από ζεστά και κρύα Σκωτζέζικα προϊόντα για όταν θα κάνεις, σίγουρα, ένα διάλειμμα από τις δραστηριότητες!

















Το γυάλινο κτίριο του BBC Scotland κυριολεκτικά πάνω στο ποτάμι.





Και για την εύρυθμη λειτουργιά όλων αυτών των εγκαταστάσεων κατασκεύασαν παράλληλα και ένα νέο -φουτουριστικό- χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων, 24ώρης βάσης, το Autoporto Parking.



Το The Glasgow Harbour Tunnel Rotundas, εἰναι η σήραγγα της Γλασκώβης με τα δύο πέτρινα κτίρια από κόκκινο τούβλο δίπλα από τις όχθες του ποταμού Clyde. Η Βόρεια Ροτόντα βρίσκεται στην οδό Tunnel στην περιοχή Finnieston της Γλασκώβης και η Νότια Ροτόντα στο Plantation Place στο Govan.
Έχει σχεδιαστεί από τους Simpson και Wilson και κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1890- 1896 από τη Glasgow Tunnel Company.
Το αυξημένο κόστος λειτουργίας των σηράγγων που ήταν επιρρεπείς σε υγρασία κλπ και η αύξηση των αυτοκινήτων στους δρόμους οδήγησαν στο κλείσιμο της σήραγγας των πεζών το 1980 και αν και εξακολουθεί να υπάρχει, παραμένει κλειστή για το κοινό.

Η Βόρεια Ροτόντα χρησιμοποιείται ως εστιατόριο, ενώ η Νότια έχει ανακατασκευαστεί σε γραφειακούς χώρους και ήδη χρησιμοποιούνται από μια τοπική εταιρεία ναυτιλίας και ναυπηγικής.



Το ποτάμι διασχίζει την πόλη και τα σπιτοδιαμερίσματα παρατάσσονται και από τις δυο πλευρές της κοίτης του ποταμού με διαφορετικό στυλ και τεχνοτροπία.







Οι στύλοι κατά μήκος των δρόμων ή των πεζοδρομίων δεν ρυπαίνονται με αφίσες εκδηλώσεων ή αδιάφορων διαφημίσεων αλλά από καλαίσθητα μικρά πανό και μπορώ να πω, πως δεν αντιλέγω, διόλου, είναι κι´ αυτός ένας τρόπος για να πάρεις στα σοβαρά την πόλη που ζεις ! ! !





Χωρίς να παρεκκλίνουμε ιδιαίτερα από το μονοπάτι δίπλα στον ποταμό φθάσαμε στην πεζογέφυρα Tradeston -που πρωτοάνοιξε στις 14 Μαΐου 2009- και είναι γνωστή ως Squiggly Bridge επειδή έχει ένα ήπιο σχήμα S και συνδέει την περιοχή Tradeston στη Νότια όχθη με το κέντρο της πόλης στα Βόρεια.



Και αλήθεια, πως γίνεται να αντισταθείς και να μη σταθείς να δώσεις ένα σιωπηρό και συνοφριωμένο βλέμμα όταν θα αντικρύσεις κάτι τέτοιο ?



Μέρος των διαφημιστικών καλιτεχνικών δρώμενων, της πόλης, ανακατεμένα με τα έργα των street artist, σε τοίχο, κοντά στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό.





Αντικρίζοντας αυτή την αφίσα αναλογιστήκαμε, αχ Ελλάδα μας !, και παράλληλα πως χάσαμε την ευκαιρία για να δούμε την παράσταση και να την ¨παντρέψουμε¨ ως μια άλλη εκδοχή με αντίστοιχη στην Επίδαυρο.



Καλαίσθητος ευρύς και νεόκτιστος ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός και όχι ιδιαίτερα δαιδαλώδης.

 

[themischar]

Η αρχιτεκτονική των κτιρίων της Γλασκώβης είναι εντυπωσιακή και πολλές φορές αυτά έχουν χρησιμοποιηθεί ως σκηνικό σε αρκετές ταινίες του Χόλιγουντ (ὀπως το Παγκόσμιος Πόλεμος Z, το Fast & Furious 6, το Atlas Cloud κ.α).
Είμαστε στα μισά του ηλιόλουστου απογεύματος με μια ευχάριστη θερμοκρασία που την επιβεβαίωνε και η φωτεινή επιγραφή ενός φαρμακείου που, αναβοσβήνοντας, έδειχνε 20°C.
Κι´εμείς πορευόμασταν, χωρίς ολιγωρία, με κύριο προσανατολισμό προς το πολύβουο κέντρο της πόλης, αφού στ´ αυτιά μας έφταναν ανακατεμένοι ήχοι οχλαγωγίας και Μουσικής.





Καλά λοιπόν το καταλάβαμε. Γινόταν ένα μικρός χαμός !
Είχαν αρχίσει να κατακλύζουν, το κέντρο της πόλης, οι παραδοσιακές μπάντες που θα έπαιρναν μέρος στο τοπικό διεθνές φεστιβάλ, Glasgow International Piping Festival.
Σαν κοπάδι οι τουρίστες πλημμυρίζουν τον πεζόδρομο και περιφέρονται με τα πρόσωπά τους χαρωπά και εορταστικά.









Αφού απολαύσαμε, για λίγη ώρα, τους αυτοσχεδιασμούς των μουσικών και το μελετημένο συγχρονισμό τους, αλλάξαμε τη ρότα μας με κατεύθυνση προς την Gallery of Modern Art.





Μπορεί να μην ήταν 1001 οι ραπτομηχανές που κοσμούσαν τη βιτρίνα αλλά σίγουρα ήταν πάνω από 100 και έκλεβαν εύκολα τη ματιά των περαστοικών



Η ¨είσοδος¨ προς την παραδοσιακή πλατεία Royal Exchange Square που μοιάζει, πολύ, σαν ημισέληνος. Το μεγαλύτερο μέρος του κέντρου της πλατείας καταλαμβάνει το κτίριο του Royal Exchange -που κάποτε λειτουργούσε ως χρηματηστήριο- και τώρα ως Gallery of Modern Art (GoMA) μαζί και τα συστεγασμένα καφέ - εστιατόρια, Di Maggios, Social και Western Club Restaurant.



Η Gallery of Modern Art (GoMA), είναι η πιο διάσημη γκαλερί τέχνης της Σκωτίας και το κέντρο της εκτεταμένης και σύγχρονης συλλογής τέχνης της Γλασκώβης που βρίσκεται στην στην Royal Exchange Square, με δωρεάν είσοδο.









Έξω από τη γκαλερί δεσπόζει το άγαλμα του Duke of Wellington που συχνά κοσμείται από έναν κώνο οδικής κυκλοφορίας. Δημιουργείται έντεχαν σύγχυση αν αυτή η τοποθέτηση του κώνου στο άγαλμα του Duke of Wellington προέρχεται με ευθύνη της Γκαλερί, η αλήθεια είναι πως οι κώνοι τοποθετούνται από τολμηρούς περαστικούς, συνήθως αργά το βράδυ. Είναι κάτι που συμβαίνει εδώ και περίπου 30 χρόνια.

Και εγώ, πόσο θα ήθελα να᾽χα τη δύναμη να ¨σπρώξω¨ το περιστέρι, που τόση ώρα το περιμένω, να ανεβεί και πάνω στον κώνο για να βγάλω ΜΙΑ φωτογραφία μα και εκείνο αδίστακτα παραμένει, πανάθεμά το, ακίνητο.





Η γκαλερί παρέχει μόνιμο πρόγραμμα που περιλαμβάνει εκθέσεις τοπικών και διεθνών έργων τέχνης από τη συλλογή της πόλης, μαζί με εναλλασσόμενες προσωρινές εκθέσεις και εκδηλώσεις με καλλιτέχνες.
Υπάρχει, επίσης, μια μόνιμη οθόνη που καταγράφει την ιστορία του κτιρίου.













Αφού τιμήσαμε και τη μικρή αίθουσα του shop souvenir, ψωνίζοντας κάποια μικροαντικείμενα, συνεχίσαμε την περιπλάνησή μας.
Προς τα που ;
Που αλλού, τριγύρω από την κεντρική πλατεία -George square- που τα παραδοσιακά συγκρότηματα κατέφθαναν φασαριόζικα και ήδη ακούγονταν που δοκίμαζαν τα όργανά τους.









Και ήταν ομολογουμένως, ρε γμτ, πολύ άδικο που δεν καταφέραμε να ανακαλύψουμε κάτι σαν το παρακάτω video :

Η Γλασκώβη έχει πλούσια και ποικίλη αρχιτεκτονική κληρονομιά. Το πλούσιο παρελθόν της πόλης έχει αφήσει μια κληρονομιά και μερικά από τα καλύτερα Βικτωριανής αρχιτεκτονικής όπως τα ¨εικονικά¨ City Chambers, με θέα την πλατεία George square - την αστική καρδιά της πόλης που πήρε το όνομά της από το βασιλιά Γεώργιο ΙΙΙ.
Έχει υπάρξει αφετηρία όλου του σχεδίου ρυμοτομίας της πόλης και είναι το σημείο αφετηρίας ή κατάληξης διαδηλώσεων, καθώς και το σημείο διεξαγωγής εκδηλώσεων.





Στην πλατεία, επίσης, είναι και το 24μ συνολικού ύψους άγαλμα τoυ Sir Walter Scott, που ήταν μυθιστοριογράφος και ποιητής και συγκαταλέγεται μεταξύ των μεγαλύτερων και διάσημων της Σκωτίας.
Πολλά από τα έργα του παραμένουν κλασικά της αγγλικής λογοτεχνίας μεταξύ των οποίων τα, Ivanhoe, Lady of the Lake, και Rob Roy.

 

[themischar]

Τα κτίρια της Γλασκώβης έχουν πάρει διαφορετικές μορφές με την πάροδο των χρόνων και υπάρχουν πάνω από 400 αρχιτεκτονικές πρακτικές και άλλα τόσα άτομα που συνέβαλαν στην καταγεγραμμένη κληρονομιά της πόλης, με τη χρήση πρωτοποριακών υλικών και τεχνικών στη διαδικασία κατασκευής, τους τελευταίους αιώνες.







Η αρχή της μεσαιωνικής Γλασκόβης ξεκινά γύρω στο 1119 με το κτίριο του καθεδρικού ναού στην περιοχή του πρώτου ναού του St Kentigern, πολιούχου της Γλασκώβης.



Ο καθεδρικός ναός της Γλασκώβης, Cathedral aka High Kirk of Glasgow or St Kentigern or St Mungo, είναι ένα από τα ωραιότερα παραδείγματα μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής που υπάρχει στη Σκωτία και δίπλα στον καθεδρικό ναό είναι η μαγευτική Νεκρόπολη.
Ένα νεκροταφείο γεμάτο ¨υπέροχα¨ γλυπτά και συναρπαστικές ιστορίες.













Το St Mungo's Museum of Religious Life and Art⁩, ⁨είναι ένα βραβευμένο Μουσείο που πήρε το όνομά του από τον προστάτη της Γλασκώβης ο οποίος έφερε τη Χριστιανική πίστη στη Σκωτία τον 6ο αιώνα.
Το μουσείο είναι ένα καταφύγιο ηρεμίας στην πολυσύχναστη συνοικία της πόλης και οι γκαλερί του είναι γεμάτες με έργα τέχνης και αντικείμενα που διερευνούν τη σημασία της θρησκείας στις ζωές των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο και με την πάροδο του χρόνου.

Το κτίριο στο οποίο στεγάζεται το Μουσείο σχεδιάστηκε σύμφωνα με το Σκωτσέζικο στυλ και προοριζόταν να αντικατοπτρίζει την αρχιτεκτονική του Κάστρου των Επισκόπων.







Η Νεκρόπολη της Γλασκώβης βασίστηκε στο διάσημο Père-Lachaise του Παρισιού, και περιέχει τα λείψανα κάποιων από τους κορυφαίους πολίτες της πόλης που είναι ενταφιεσμένα σε περίτεχνα Βικτωριανά μνημεία.
Πολλές από τις σημαντικότερες αρχιτεκτονικές πρακτικές της εποχής χρησιμοποιήθηκαν για να ολοκληρωθούν τα υπέροχα μαυσωλεία και οι τάφοι.







Η Νεκρόπολη έχει περίπου 3.500 μνημεία και διοργανώνονται διάφορες περιηγήσεις γύρω από το νεκροταφείο και τη συναρπαστική ιστορία του.



Ο τάφος Duncan Macfarlan 1771-1857,που διετέλεσε Υπουργός, της Εκκλησίας της Σκωτίας, Drymen, 1792-1823 & Διευθυντής στο Πανεπιστήμιο της Γλασκὠβης, 1823-1857 και του απονεμήθηκε ο τίτλος «Πατέρας της Εκκλησίας».







Κάπου εκεί αναρωτήθηκα, όλα καλά ;
Όχι βέβαια, γιατί δεν κατάλαβα ποτέ αν είναι έλλειψη σεβασμού το να περπατάς ανάμεσα στους νεκρούς με πολύχρωμα ρούχα.
Και από την άλλη, μουτζουρωμένους τάφους δεν είδαμε μόνο κάτι λειχήνες και την αναπόφευκτη βρωμιά του χρόνου, όπως επίσης δεν στόλιζαν τα μάρμαρα διακοσμητικές γλάστρες με αποξηραμένα η πλαστικά λουλούδια.







Το μνημείο του William McGavin, ο οποίος ανατράφηκε με πίστη στην Πρεσβυτεριανή Εκκλησία και έγινε γνωστός με το πιο διακεκριμένο από όλα τα συγγράμματα του ο «Προτεστάντης» (στο οποίο εκθέτει τα λάθη της εκκλησίας της Ρώμης).





Το Μνημείο των Βασιλικών Οχυρών για τους βετεράνους του ελαφρού πεζικού Highland και τους Βασιλικούς Σκωτσέζους Fusiliers.



Δεν είμασταν και πολύ διατεθειμένοι να φέρουμε βόλτα όλη τη Νεκρόπολη, γι´αυτό ύστερα από λίγο επιστρέψαμε προς το κλεινόν άστυ.
Απλόχερη ομορφιά και αμεσότητα χαρίζουν, πάντα, οι τοιχογραφίες των street artist στους δρόμους της κάθε πόλης !
Η παρακάτω τοιχογραφία δημιουργήθηκε από το Glasgow street art Regular Smug που βρίσκεται στην High Street, κοντά στον Καθεδρικό ναό, και απεικονίζει ένα σύγχρονο St. Mungo με ευθεία αναφορά στην ιστορία του ¨The Bird That Never Flew¨.



Η επόμενη τοιχογραφία δημιουργήθηκε, το 2014, από τους καλλιτέχνες Rogue One και Ejek για να σηματοδοτήσει την 50ή επέτειο της Βασιλικής Χάρτας που καθιέρωσε το πρώτο τεχνολογικό πανεπιστήμιο του Ηνωμένου Βασιλείου.
Είναι εμπνευσμένη από μια φωτογραφία του 1913, η οποία κάνει αναφορά στην ιστορία του Land-Ship, μιας ψεύτικης γέφυρας πλοήγησης που είχε χτιστεί στην οροφή της Σχολής Πλοήγησης στο Royal College.
Το Land-Ship ήταν μια περιστρεφόμενη πλατφόρμα με πυξίδα Kelvin τοποθετημένη στην κορυφή και χρησιμοποιήθηκε για να διδάξει στους σπουδαστές της Σχολής τις αρχές της προσαρμογής της πυξίδας.

 

[themischar]

Το μεσαιωνικό τοπίο των κτιρίων, που κυριάρχησαν στη μεσαιωνική High Street και για εκατοντάδες χρόνια, βρίσκονται τώρα κρυμμένα κάτω από τη Βικτωριανή αρχιτεκτονική και τις νέες εξελίξεις της πόλης, όπως τα κτίρια ¨Gallery Art¨, "Old College Bar", "Black Bull" ή ¨Babbicy Bowscer¨.









Περιδιαβαίνοντας μέσα στους δρόμους της πόλης με την ελαφριά κίνηση των τροχοφόρων αισθανθήκαμε, αισθητά, τη διαφορά θερμοκρασίας που ναι μεν δεν ήταν τραγική αλλά ήταν αντιληπτή σε σχέση με εκείνη που αφήσαμε προ ώρας στη περιοχή του πολιούχου της πόλης.





Η Merchant City είναι μία από τις παλαιότερες συνοικίες της Γλασκώβης, που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1750, όταν στεγάζονταν αποθήκες πλούσιων εμπόρων. Έχει γίνει, όμως, μια αναγέννηση τα τελευταία χρόνια και είναι γεμάτη μπαρ, εστιατόρια, μπουτίκ και γκαλερί.



Η περιοχή είναι πιο ζωντανή και πολύχρωμη όταν οι δρόμοι τριγύρω ζωντανεύουν με καρναβαλική ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια του ετήσιου Φεστιβάλ Merchant City (MCF - Ιούλιο / Αύγουστο). Το Φεστιβάλ είναι ένα κεντρικό κομμάτι του πολιτιστικού ημερολογίου της πόλης





Το αρχιτεκτονικό -ορόσημο- κτήριο των Sheriff Court and Justice of the Peace Court, που τώρα είναι γραφειακοί χώροι και στη μια γωνιά του στεγάζεται το Citation Taverne & Restaurant και προσφέρει μια ποικιλία από κλασικά και σύγχρονα πιάτα που ταιριάζουν σε κάθε ουρανίσκο.





Λέγεται πως το axm, είναι το καλύτερο gay νυχτερινό κέντρο διασκέδασης στην πόλη.
Και μη με ρωτήσετε, κάτι περισσότερο, δεν ξέρω !



Ο ήλιος από το πλάι, στα ντουζένια του, αναδεικνύει τόσο το γωνιακό γυάλινο κτίριο όσο και τον ουρανό από πάνω του.





Το είδαμε το επισκεφθήκαμε, δοκιμάσαμε όρθιοι αλλά πήγαμε -σε ένα άλλο- αργότερα για να απολαύσουμε το 5 o'clock tea.









Μια απαστράπτουσα είσοδος του Metro στην Buchanan Street.





Το The Glasgow Royal Concert Hall, αποτελείται από ένα ευρύ φάσμα χώρων για κάθε περίσταση και έχει φιλοξενήσει πολλές εκπληκτικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, μεταξύ των οποίων το φεστιβάλ Celtic Connections και το Παγκόσμιο Ιρλανδικό Πρωτάθλημα Χορού. Η αίθουσα είναι επίσης η έδρα της Βασιλικής Εθνικής Ορχήστρας της Σκωτίας





Το ντουέτο των επίδοξων μουσικών διασκεδάζει τους γηγενείς περαστικούς και τους τουρίστες στο κέντρο του πεζόδρομου.



Επιτέλους φθάσαμε στο καλά κρυμμμένο tea rooms, επειδή έτσι είχαμε προ-αποφασίσει, για να απολαύσουμε την πιο Βρετανική απογευματινή συνήθεια και το τελετουργικό της που είναι ταυτισμένη με την αριστοκρατικότητα και τη φινέτσα.


Η αίθουσα που φιλοξενεί την ιεροτελεστία του απογευματινού τσαγιού αναπαριστά την αισθητική και την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής και δεν το λες κακό.
Το εταιρικό προφίλ του καταστήματος βέβαια είναι το ίδιο, με εκείνο που μπήκαμε, δοκιμάσαμε και βγήκαμε, αλλά ο διάκοσμος κατά πολύ καλύτερος και με λιγότερο κόσμο αφού η ώρα ήταν κοντά στο κλείσιμο τους.



Σε έναν χώρο αρχιτεκτονικά επενδεδυμένο με βαριές βελούδινες κουρτίνες και σύγχρονες πολυθρόνες και στο τραπέζι άσπρα πορσελάνινα σερβίτσια.



Καταφέραμε, δε λέω, και πήραμε μια πολύ καλή δόση ευχάριστης γεύσης και ανάλογης ανάπαυλας και ως γνήσιοι περιπατητές -να μην ξεχνιόμαστε κιόλας- συνεχίζουμε προς άλλη πλευρά της πόλης.



Το Royal Conservatoire of Scotland (Βασιλικό Ωδείο της Σκωτίας), προσφέρει εξειδικευμένη κατάρτιση στη μουσική, το δράμα, το χορό, τις τέχνες και της τεχνικής παραγωγής και οι χώροι του χρησιμοποιούνται σε ένα τεράστιο φάσμα δημόσιων παραστάσεων.



Η ελαφριά κατηφορική κλήση του δρόμου μας βοήθησε να φθάσουμε γρήγορα στην πεζογέφυρα Suspension Bridge της South Portland Street για τη διάσχιση του ποταμού Clyde. Χτίστηκε μεταξύ 1851 και 1853, είναι περίπου 4μ πλάτος και 127μ μήκος, που αντικατέστησε την παλιά ξύλινη γέφυρα. Η γέφυρα έχει ωραίο κομψό και απλό σχεδιασμό και η συμμετρία και ο χρωματισμός της σχεδόν την κάνουν να μοιάζει με μοντέλο Lego.
Έτσι, μας δόθηκε η ευξαιρία να περάσουμε τον ποταμό από το νότιο άκρο του City Center προς τη νότια πλευρά του Carlton με το λιθόστρωτο πεζοδρόμιο και τα γεωργιανά σπίτια.



Αστείρευτοι, το έχουμε αναφέρει ήδη πολλές φορές, οι καλλιτέχνες διακοσμούν με τα έργα τους την πόλη, δίνοντάς της ομορφιά και χάρη.



Το Clutha Bar διαθέτει μια φανταστική τοιχογραφία στον εξωτερικό τοίχο, με πολλά από τα διάσημα πρόσωπα που έχουν συνδεθεί με τον χώρο. Από τον Alex Harvey, τον Frank Zappa και τον Woody Guthrie στους Billy Connolly, τον Benny Lynch και τον Stan Laurel.
Η ολοκλήρωση της τοιχογραφίας έγινε από τους καλλιτέχνες Rogue, EJEK και Art Pistol.



Ο Καθεδρικός Ναός St Andrews Cathedral, που ήταν ο μεγαλύτερος καθεδρικός ναός της Σκωτίας δείχνει εντυπωσιακός. Ο καθεδρικός ναός, ο οποίος σχεδιάστηκε το 1814 από τον James Gillespie Graham στο νεο-γοτθικό στιλ, βρίσκεται στη βόρεια όχθη του ποταμού Clyde στην οδό Clyde.





Όταν δεν είναι λίγοι αυτοί που εύχονται το <<Wish we had Mono in Edinburgh>> αναφερόμενοι στο καταπληκτικό vegan φαγητό, στα κρασιά και στο πολύ φιλικό και εξυπηρετικό προσωπικό, τότε μάλλον τα όποια λόγια για το ΜΟΝΟ είναι περιττά.

 

[Grerena]

Συγχαρητήρια για το ταξίδι, για τις υπέροχες φωτογραφίες, για τα tips και για την γραφή σου.

Τι να πρωτοσχολιάσω από αυτό το ωραίο ταξίδι και την ωραία διαδρομή που διάλεξες;
Το καταπληκτικό το Εθνικό μουσείο Σκωτίας, τα Kelpies, το αποσβολωτικό Falkirk Wheel (υπάρχει κάτι παρόμοιο και στο Βέλγιο), την ανάποδη οδήγηση, τις βόρειες ακτές, τα παραλίμνια τοπία ή τα κάστρα;

Τα οδικά σου είναι πραγματικά βιβλία-οδηγοί.
Μου αρέσουν γιατί ...
Είναι γεμάτο συμβουλές όπως:

Έκανα όμως ένα λάθος, το επέλεξα με μηχανικό κιβώτιο ταχυτήτων και όχι με αυτόματο γιατί ανέκαθεν είχα μια απέχθεια στο αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων. Έτσι, δυσκόλεψα την προσαρμογή μου κοντά ένα 48ώρο και βέβαια δεν ήταν λίγες οι φορές που κρατώντας το τιμόνι με τα δυο χέρια άπλωνα το δεξί μου χέρι για να αλλάξω ταχύτητα και ευτυχώς το πόμολο της πόρτας ήταν πιο μπροστά διαφορετικά θα την είχα ανοίξει ουκ ολίγες φορές. Στο τέλος κατέληξα στη λύση του να κρατώ με το δεξί χέρι το τιμόνι και το αριστερό χέρι να κρατά σφιχτά το λεβιέ ταχυτήτων και πιστέψτε με, αυτό, ήταν Ο.K.

ή

Πάντως αυτό που οι τουριστικοί οδηγοί, όσους είχα διαβάσει, συμβούλευαν την αποφυγή της δυτική πλευράς της λίμνης ήταν για μας λάθος αφού η διαδρομή αποδείχθηκε μαγική, χωρίς κίνηση (μπορεί και τυχαία), με τις εναλλαγές του τοπίου να είναι μοναδικές.

Είναι γεμάτο παθήματα προς αποφυγή, όπως

Ο.Κ., το Scottish Breakfast δεν ήταν αυτό που, πραγματικά, θα θέλαμε αλλά πως θα μάθεις αν δεν πάθεις ?

ή

Όταν όμως είμασταν σε έναν κόμβο για τον αυτοκινητόδρομο Α8 αντί να οδηγήσω λοξά αριστερά όπως όφειλα, συνέχισα στα δεξιά (ήταν πολύ άβολο στον πρωτάρη να κάνει τη σωστή επιλογή την κατάλληλη στιγμή) και πήγε πολύ μακρυά η επόμενη έξοδος για να γυρίσω πίσω.

Μα να χάσεις αυτό το film location;

Έχουν και γέλιο, όπως:

Εγώ πάω ¨κανονικά ¨ δεξιά ! ! !
Το αναβόσμησμα των φώτων από το αυτοκίνητο που ερχόταν -κατά πάνω μας- δε με πτόησε γιατί εγώ ήδη μονολογούσα : <<Τι θέλει πρωί πρωί και που πάει τούτος>>.

Και τότε ακούστηκε μια έντρομη φωνή από δίπλα μου : <<Πας ανάποδααα >>
Ντόιιινγκ ! ! !
Έστριψα, έστριψα με μιας αφού ο επερχόμενος δεν θα άλλαζε κατεύθυνση. Όταν αμέσως μετά ανταμώσαμε δίπλα - δίπλα, ευγενέστατα κορνάρισε χωρίς σηκωμένο δάχτυλο ή μούντζες και άλλα τέτοια που όλοι μας πολύ καλά γνωρίζουμε.

ή

Δεν ήταν διόλου δύσκολο να βρούμε το airbnb κατάλυμμά μας, χωρίς πρωίνό, που ήταν το αυτοκινούμενο Camper Mercedes Benz, στην αυλή του σπιτιού !

ή
Τα σχόλια του τύπου: «Η βροχούλα που δεν έγινε ποτέ βροχή, μας συνόδευσε έως το Inveraray»
ή
το video με τη φουστίτσα του Σκωτσέζου που του την έπαιρνε ο αέρας

Ζήλεψα όμως και πολλά όπως:
Τη γέφυρα του Harry potter, τον περίπατο ως το φάρο που κάνατε ή την εκδρομή στο Skye.

Ευχαριστούμε Θέμη, για μιαν ακόμη φορά για τα ταξίδια που κάνεις και για αυτά που γράφεις.
Να είστε κι οι δυο σας καλά και να ταξιδεύετε και να μας ...ταξιδεύετε.

 

[themischar]

Συγχαρητήρια για το ταξίδι, για τις υπέροχες φωτογραφίες, για τα tips και για την γραφή σου.

Τι να πρωτοσχολιάσω από αυτό το ωραίο ταξίδι και την ωραία διαδρομή που διάλεξες;
Το καταπληκτικό το Εθνικό μουσείο Σκωτίας, τα Kelpies, το αποσβολωτικό Falkirk Wheel (υπάρχει κάτι παρόμοιο και στο Βέλγιο), την ανάποδη οδήγηση, τις βόρειες ακτές, τα παραλίμνια τοπία ή τα κάστρα;

Τα οδικά σου είναι πραγματικά βιβλία-οδηγοί.
Μου αρέσουν γιατί ...
Είναι γεμάτο συμβουλές όπως:

το video με τη φουστίτσα του Σκωτσέζου που του την έπαιρνε ο αέρας

Ζήλεψα όμως και πολλά όπως:
Τη γέφυρα του Harry potter, τον περίπατο ως το φάρο που κάνατε ή την εκδρομή στο Skye.

Ευχαριστούμε Θέμη, για μιαν ακόμη φορά για τα ταξίδια που κάνεις και για αυτά που γράφεις.
Να είστε κι οι δυο σας καλά και να ταξιδεύετε και να μας ...ταξιδεύετε.

Αγαπητή μας φίλη @Grerena,
σ´ ευχαριστούμε πολύ για τις όμορφες ευχές σου και τα καλά σου λόγια, να´σαι και να περνάς καλά.

Χαίρομαι ιδιαίτερα που σου κίνησε το ενδιαφέρον το μικρό μας roadtrip στη Σκωτία και αναμφίβολα μένω έκλπηκτος για το γεγονός πως δεν το διάβασες απλά, έως τώρα, αλλά ότι το μελέτησες και αυτό αποτελεί για μένα τιμή.

Πάντα καλοδεχούμενες οι επισημάνσεις σου όπως <<Μα να χάσεις αυτό το film location;>>, αλλλά όπως και εσύ γνωρίζεις -εξ´ίσου καλά- ο «Νόμος του Μέρφυ» είναι πανταχού παρών και πολύ περισσότερο όταν ταξιδεύεις.

 

[themischar]

Προχωράμε δυτικά την ώρα που ο ήλιος βρίσκεται σε τροχιά Δύσης, και λαμπυρίζει στα μάτια μας. Συνεχίζουμε να βαδίζουμε με τα θαμπωμένα μάτια μας μισόκλειστα και έφτανε μια ελάχιστη συγκέντρωση του απογευματινού φωτός στη μέση ενός μαντρότοιχου, να αναδείξει το καρφιτσωμένο χαρτάκι με αυτή την αγγελία :



Τι διακαής πόθος κι´ αυτός για λίγο, παραπάνω, ήλιο !
Το σκεφτήκαμε για λίγη ώρα στο αν θα μπορούσαμε να απαντήσουμε κι´ ας είχε περάσει πολύς καιρός απ´ όταν είχε τοιχοκολληθεί . . .



Κάποια στιγμή συνηδητοποιήσαμε πως μόνο με γοργό βηματισμό θα φθάναμε κάπως έγκαιρα στην ζυθοποιία - Bar - Restaurant, WEST (άνοιξε το 2006), όπως είχαμε σχεδιάσει, για δείπνο -και γιατί όχι- και για ποτό.
Με μηδενική κίνηση άλλων περιπατητών διανύσαμε την απόσταση και στο βάθος διαγραφόταν ο όγκος του κριτίου.
Μέρος του χαρακτηριστικού Templeton στο πράσινο, αποτελεί, η WEST Brewery που δημιουργεί μπύρες εμπνευσμένες από τη Γερμανία με μοναδική γεύση της Γλασκώβης.





Μπήκαμε στην αίθουσα, που είχε τον συνηθισμένο θόρυβο από φωνές διανθισμένες με σκόρπια γέλια με μόνη παραφωνία τον ανήσυχο σκύλο μιας παρέας που ήταν δεμένος σε μια καρέκλα.
Και εμείς, θα´ λεγα, απερίσκεπτα, καθήσαμε δίπλα της, τι να πω !

Η περίσταση απαιτούσε, γι´ αυτό εξάλλου ήλθαμε, να το γιορτάσουμε. Και η παραγγελία μας δόθηκε στην υπερβολικά ψηλή, όχι ιδιαίτερα όμορφη αλλά γεμάτη αυτοπεποίθηση σερβιτόρα που χλιαρά ξεστόμισε «πως μπορώ να βοηθήσω» θεωρώντας πως δεν βγάζαμε άκρη με το μενού ενώ η δικιά μας διαφωνία ήταν εστιασμένη στην ξυδάτη πατατοσαλάτα που εγώ ήθελα κι’ εκείνη πάλι όχι.





Εξαιρετικός και καλοφτιαγμένος ο χώρος με λίγο κόσμο και τα πιάτα του Restaurant πολύ προσεγμένα.
Η κρύα ξαζνθή μπίρα έκανε τη διαφορά ως εύγεθστη και ελαφρώς πικάντικη.
Τα αρχικά δυο ποτήρια μπίρες, φάνηκαν λίγα και γι´ αυτό δεν άργησαν να γίνουν τέσσερα.



Δεν καταφέραμε να γίνουμε ¨κουδούνι¨ και αυτό φάνηκε όταν σηκωθήκαμε να φύγουμε. Με βαθιές αναπνοές κατευθυνθήκαμε, σύμφωνα με την πάγια τακτική μας, προς άλλη κατεύθυνση από αυτήν που ήλθαμε.



Η εν συνεχεία κατά μήκος του ποταμού, Clyde πορεία μας εξελλίσοταν καλώς ενώ πλανιόταν στον αέρα μια μυρωδιά σαν από φύκια και θαλασσινή υγρασία.







Στο, ως όχι και τόσο σύνηθες, μαβί ηλιοβασίλεμα υποκύπτεις εύκολα και αυτό συνέβη και με εμάς εκείνη την ώρα.



Το La Pasionaria Memorial, ένα μνημείο, γλυπτό του κομμουνιστή καλλιτέχνη Arthur Dooley από το Liverpool, ολοκληρώθηκε και αποκαλύφθηκε το 1977. Στο άγαλμα απεικονίζεται η Ισιντόρα Ντολόρες Ιμπαρούρι Γκόμεζ (Dolores Ibarruri), γνωστή ως La Pasionaria, η Βάσκα το «Λουλούδι του Πάθους» στα Ισπανικά, όπως ήταν το ψευδώνυμο με το οποίο θα έμενε γνωστή.
Με σλόγκαν το δημοφιλέστατο «No Ρasaran» (Δεν θα Περάσουν), η μυθική ηρωίδα του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου (1936-39) συνόψισε με τη ζωή και το μαχητικό της έργο την έννοια της αντίστασης, σφραγίζοντας τον αγώνα κατά του φασισμού και αργότερα κάθε δίκαιου ένοπλου αγώνα.

Το μνημείο, βρίσκεται στην περιοχή του Custom House Quay κοντά στη γέφυρα Suspension και είναι ένα από τα λίγα μνημεία της χώρας αφιερωμένο στις ομάδες ανδρών και γυναικών που έφυγαν από τη Βρετανία (65 ήταν από την Γλασκώβη) για να συμμετάσχουν στις Διεθνείς Ταξιαρχίες στην Ισπανία.
Ένα απόσπασμα,από την La Pasionaria, είναι γραμμένο στη βάση του αγάλματος :
" Καλύτερα να πεθάνεις στα πόδια σου από το να ζεις για πάντα στα γόνατά σου ".



Στρίψαμε, από εκείνο το σημείο, προς τα κεντρικά της πόλης.

Μια τοιχογραφία των καλλιτεχνών Jack Vettriano και John Byrne που απεικόνισαν τον «Big Yin» με το δικό τους αντίστοιχα στυλ και το τελικό αποτελέσμα είναι ένα εκπληκτικό αφιέρωμα σε έναν από τους μεγαλύτερους κωμικούς, τον Billy Connolly.



Η όλη περιοχή, του West End, είναι πολύ γνωστή στους ντόπιους και παρόλο που εξακολουθεί να είναι δημοφιλής στους κατοίκους και τους σπουδαστές, είναι πλέον εδραιωμένη στο τουριστικό μονοπάτι της Γλασκώβης.
Και βεβαίως οι επισκέπτες της πόλης θα χάσουν εύκολα τη γοητεία του μικρού πεζόδρομου Ashton Lane, κοντά στην οδό Byres εάν τα μάτια τους δεν είναι ορθάνοιχτα ! ! !
Κρυμμένος καλά ο γραφικός λιθόστρωτος πεζόδρομος, στην περιοχή West End της πόλης, είναι γεμάτος με εκτυφλωτικά φώτα νέον και φιλοξενεί πολλά υπέροχα μπαρ και εστιατόρια.

Φτάσαμε, όταν πια ήταν έντονο σούρωπο, στη περιοχή του West End, στην καρδιά της δράσης, των clubs, των εστιατορίων, των μοντέρνων κοκτέιλ και των κρασιών.











Το Cafe του Famous Grosvenor και το διεθνώς αναγνωρισμένο Chip παραμένουν καθοριστικό στοιχείο.











Η Ashton Lane συνεχίζει βόρεια ως την Cresswell Lane, όπου η ποικιλία των μπαρ και εστιατορίων συμπληρώνεται από μια γκαλερί μικρών και εξειδικευμένων καταστημάτων.

Η μεγαλύτερη πόλη της Σκωτίας είναι «μεθυσμένη», ναι, αλλά δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από πουθενά γιατί αυτή η μικρή λωρίδα γης μπορεί να θεωρηθεί ως το ισοδύναμο των αντίστοιχων περιοχών της Temple Bar του Δουβλίνου ή της Rose Street του Εδιμβούργου.





Πλησιάζαμε στο ξενοδοχείο διαμονής μας όταν ο δρόμος μας διασταυρώθηκε με το πρώην κινηματογράφο, το Hillhead Bookclub, που είναι τώρα ένα όμορφα ανακαινισμένο, μποέμικο μπαρ και κουζίνα στην οδό Vinicombe, ένας χώρος πολλαπλών επιπέδων που συνδυάζει το vfm :
Για φαγητό, κοκτέιλ με μουσική hip και παιχνίδι σε τραπέζι πινγκ-πονγκ.
Και αλήθεια είναι, πως δεν παίξαμε πινγκ-πονγκ όμως ¨χτυπήσαμε¨ από ένα τονωτικό, που χρειαζόμασταν, κοκτέιλ για εκτόνωση.



Λένε για το Óran Mór, πως από ένα εκπληκτικό παλιό εκκλησάκι που ήταν, μετατράπηκε σε super-νυχτερινό τόπο, σκαρφαλωμένο σε μια γωνία της οδού Byres.
Πρόκειται για έναν προορισμό για όλες τις νυχτερινές δραστηριότητες στη Γλασκώβη, έναν ενιαίο χώρο με δύο μπαρ, δύο εστιατόρια, ένα νυχτερινό όμορφο αμφιθέατρο και ανοιχτό και τις επτά νύχτες.



Κάπως έτσι γράφτηκε το ¨THE END¨ όχι μόνο στην περιοχή WEST END αλλά και στην όμορφη και άκρως παρεξηγημένη, νομίζουμε, Γλασκώβη.

 

[themischar]

09/08 και Glasgow - Χανιά, 3.126 χλμ που είναι πολλά αλλά είναι αεροπορικά.

Ξημέρωσε η 9η Αυγούστου.
Είναι το τρίτο πρωινό στο ξενοδοχείο και θα έπρεπε να είχα αφομοιώσει πως κάποιος ατάλαντος υδραυλικός είχε τοποθετήσει ανάποδα τις βρύσες του ζεστού και του κρύου νερού στο ντους, αλλά εγώ δεν και το Σκωτσέζικο ντους ήταν πλέον γεγονός.
Ήταν και η αφορμή να συνειδητοποιήσω πως τέλειωσαν, εδώ, οι μέρες που αρκετές φορές ήταν γκρίζες και όπου συχνά-πυκνά τα πάντα ήταν μουσκεμένα με τα πρωινά να είναι απαράλλαχτα με το απόγευμα, όπως βέβαια και άλλες μέρες που ο καιρός άλλαζε διάθεση το πολύ κάθε δίωρο και δε γνώριζες ξεκινώντας πως να ντυθείς.

Αφού λοιπόν όλα κυκλωτικά γυρίζουν έρχεται και η ώρα για να φύγεις, πάνω που έχεις μάθει, επιτέλους, που να πάρεις καφέ, ποτά και μια καλή μπριζόλα. Και ένας Θεός ξέρει αν θα ξανάρθεις.
Έτσι, κατά τις 10.00 πμ, ετοιμαστήκαμε μηχανικά, ως συνήθως, και δεν πήγαμε γρήγορα προς τη reception αλλά μείναμε με τις βαλίτσες στο χέρι, για να ακούσουμε μέχρι το τέλος του ένα τραγούδι που ακουγόταν από την ανοιχτή ακόμη TV (είχε αφιέρωμα στο γκρουπ) και τόσο μας άρεσε.

Κάπως διστακτικά και περίεργα, βρεθήκαμε μετά από λίγο στο δρόμο σιγοτραγουδώντας το τραγούδι που μόλις είχαμε ακούσει (το Razamanaz των Σκωτσέζων Nazareth από το Dunfermine).
Η μέρα ξεκινά με μια υπέροχη ζέστη και λιακάδα, και ο λιγοστός αγέρας -που σφύριζε κι´ αυτός- έπαιζε με τα νυχτιάτικα ριγμένα ξερά φύλλα στον πεζόδρομο.

Οι, προ ημερών, μετεωρολογικές προβλέψεις για καλοκαιρία είχαν σταθεί πλήρως στο ύψος τους και επάξια αυτό συνετέλεσε για την ομαλή προσαρμογή μας στα Ελληνικά καιρικά δεδομένα.
Ο πρωινός ήλιος βαρούσε κυριολεκτικά στο σταυρό, αλλά τι έγινε δεν μας νοιάζει, τουναντίον νιώθουμε πως μας τραβάει τελετουργικά προς τα εκεί που θα βρεθούμε σε λίγες ώρες.

Τα διαδικαστικά αυτή την φορά, να λέμε την αλήθεια, κύλισαν ομαλά και ως γνήσιοι Άγγλοι μας ¨απογείωσαν¨ την προβλεπόμενη ώρα χωρίς πολλά - πολλά.
Η πτήση, δυστυχώς ή ευτυχώς, ήταν γεμάτη και αποτελούσαμε τη συντριπτική μειοψηφία των Ελλήνων επιβατών μαζί με άλλους επτά. Όλοι οι υπόλοιποι ήταν εν δυνάμει Σκωτσεζοτουρίστες που σκόπευαν να διασκεδάσουν και να εξερευνήσουν την νήσο Κρήτη κάνοντας ήδη πρόβα στους διαδρόμους του αεροπλάνου, χορεύοντας και φωνάζοντας ακατάπαυστα.

​

Το αεροσκάφος έχει μπει, πλέον, στον Ελληνικό εναέριο χώρο και ο τίτλος ΤΕΛΟΣ, πλησιάζει να πάρει τη δική του ειδική θέση με αυξημένη ταχύτητα.
Στο νου μου, για άλλη μια φορά, ζυγίζονταν τα παρακάτω λόγια :
(Να γυρίζεις τη γης, να βλέπεις - να βλέπεις και να μην χορταίνεις- καινούργια χώματα και θάλασσες κι ανθρώπους και ιδέες, και να τα βλέπεις όλα για πρώτη φορά, να τα βλέπεις όλα σα για τελευταία φορά, με μακρόσερτη ματιά, κι έπειτα να σφλανάς τα βλέφαρα και να νιώθεις τα πλούτη να κατασταλάζουν μέσα σου ήσυχα, τρικυμιστά, όπως θέλουν, ωσότου να τα περάσει από την ψιλή κρισάρα του ο καιρός, να κατασταλάξει το ξαθέρι απ' όλες τις χαρές και τις πίκρες σου - τούτη η αλχημεία της καρδιάς, είναι, θαρρώ μια μεγάλη, αντάξια του ανθρώπου ηδονή).
Απόσπασμα από τον πρόλογο του Νίκου Καζαντζάκη στο βιβλίο "Ταξιδεύοντας στην Ισπανία".

Η ομαλή προσγείωση του αεροπλάνου πραγματοποιήθηκε, ύστερα από 4 ώρες & 10 λεπτά συνεχόμενης πτήσης, μέσα στην αφόρητη ζέστη των +37°C και του απογευματιάτικου ήλιου χωρίς ίχνος αέρα, στο διεθνές αεροδρόμιο Ι. Δασκαλογιάννης στη χερσόνησο Ακρωτηρίου (ή Σούδα) Χανίων.

Έτσι απλά, επιστρέψαμε στο φούρνο, από τους +17°C θερμοκρασία στους +37°C. Όπως και να το δείς είναι, από μόνο του, ένα θέμα !

​

Εν κατακλείδι, το ταξίδι μας, που πραγματοποιήθηκε μέσα στη μυστηριώδη -χωρίς έντονες μυρωδιές- φύση, στις λίμνες, τα ποτάμια, τους καταρράκτες και το πράσινο το κοντό, το ψηλό, το μακρύ σε όλες του τις αποχρώσεις, μας άφησε μόνο μια πίκρα, ότι ήταν μικρής διάρκειας και εμείς θέλαμε κι᾽άλλο.
Γι´ αυτό συμφωνήσαμε, χωρίς δευτερολογίες, πως θα το προγραμματίσουμε ξανά σε πρώτη ευκαιρία.

Και το εξοδολόγιο δύο ατόμων σε € (με την, τότε, ισοτιμία) ήταν:

• Αεροπορικά εισιτήρια, (ATH)-(STN) + (STN)-(EDI) & (GLA)-(CHQ): 273,00€
• Ξενοδοχεία & Airbnb x 13 διανυκτερεύσεις : 937,00€
• Ενοίκιο αυτοκινήτου χ 9 ημέρες : 356,00€
• Διανυθέντα χλμ : 2.204
• Βενζίνη: 157,00€
• Αξιοθέατα: 185,00€
• MMM + Ferryboat : 84,00€

Σύνολο: 1.992,00€ + Λοιπά έξοδα: . . .,00€

Ταξιδιάρες ψυχές, ευχές -πολλές ευχές- να είμαστε όλοι υγιείς και βεβαίως να μπορούμε να ταξιδεύουμε σε οποιοδήποτε προορισμό.



.

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη