Ηνωμένο Βασίλειο Road trip in the Scottish Highlands & Along the North Coast 500 (The Scottish Route 66)

[themischar]

Αφού κυκλώσαμε, εν γνώση μας, μερικά τεράγωνα ίσα - ίσα για να φύγει μια μεγάλη παρέα που είχε στρατοπεδεύσει στη ¨γειτονιά¨ του St Giles' Cathedral ξαναγυρίσαμε για να φωτογραφίσουμε όχι βέβαια κάτι που λησμονήσαμε από το ναό.





Γυρίσαμε πίσω για το The heart of Midlothian που η εκδοχή του scotsman λέει:
<< Η καρδιά Midlothian είναι ένα μωσαϊκό σε σχήμα καρδιάς στον πεζοδρόμιο Royal Mile, το οποίο πολλοί άνθρωποι φτύνουν διαδοχικά, όταν περνούν απο εκεί, και έτσι υποτίθεται ότι θα τους φέρει καλή τύχη.
Το φτύσιμο του heart of of Midlothian είναι μια παράδοση που πηγαίνει πίσω μερικές εκατοντάδες χρόνια όταν υπήρχαν οι φυλακές του Tolbooth, σε αυτό το μέρος, όπου γίνονταν και οι δημόσιες εκτελέσεις της πόλης. Ήταν σημάδι περιφρόνησης και όχι τύχης, και σηματοδοτούσε την είσοδο των φυλακισμένων τους οποίους οι ντόπιοι έφτυναν για να δείξουν την αηδία τους.>>

Επίσης, είναι γνωστό από το The Heart of Mid-Lothian, μυθιστόρημα του Sir Walter Scott, και από την ομώνυμη επαγγελματική ποδοσφαιρική ομάδα με έδρα το Gorgie, στα δυτικά της πόλης, την Heart of Midlothian και πιο γνωστή ως Hearts.





Οι τρεις επόμενες φωτογραφίες, ας πούμε ότι, αποτελούν μια ευθεία από την Royal Mile προς την Princes Street όταν θέλεις να κόψεις δρόμο για να γλυτώσεις μια κυκλική διαδρομή.









Η ρόδα στολίζει μεν την πόλη αλλά δεν αποτελεί και ουσιώδες αξιοθέατο αυτής, όπως τυγχάνει να συμβαίνει σε άλλες πόλεις.



Η Βόρεια Βρετανική Εταιρεία Σιδηροδρόμων έχτισε εδώ ένα εκδοτήριο εισιτηρίων που στο πέρασμα των χρόνων άλλαξε πολλές φορές χρήση.Το απαστράπτον ανακατασκευασμένο γραφείο κρατήσεων τώρα λειτουργεί ως pub.



Και από την άλλη πλευρά, απέναντι, βρίσκεται ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός Waverley που πρωτοάνοιξε το 1854.



To Out of Hand Scotland, είναι το λογότυπο εξειδικευμένης σχεδιαστικής εκτυπωτικής εταιρείας της πόλης.



Το Princes Street Gardens, βρίσκονται ανάμεσα στην Παλιά Πόλη και τη Νέα Πόλη, είναι ένα δημόσιο πάρκο και πήραν το όνομά τους από την παρακείμενη Princes Street.

Το πάρκο αποτελείται από δύο μέρη, West Princes Street Gardens (34.000 τ.μ.) και το East Princes Street Gardens (120.000 τ.μ.). Τα δύο τμήματα διασυνδέονται από το The Mound, ένα τεχνητό λόφο που στεγάζει την Εθνική Πινακοθήκη της Σκωτίας και τη Βασιλική Σκωτσέζικη Ακαδημία.







Στο πάρκο, υπάρχουν πολλά αγάλματα ιστορικών ανθρώπων. Το πιο εντυπωσιακό είναι το νεο-γοτθικό μνημείο-πύργος Scott προς τιμή του συγγραφέα Sir Walter Scott. Ο πύργος έχει ύψος 61 μ.με 286 στενά σπειροειδεί σκαλοπάτια μέχρι την κορυφή. Έχει 64 κόγχες με αγαλματίδια των χαρακτήρων από τα μυθιστορήματα του Scott και 16 πεσσούς που απεικονίζουν ποιητές της Σκωτίας και στηρίζουν την θολωτή στέγη.

Στο ενδιάμεσο των σκαλοπατιών, λένε, υπάρχουν σημεία θέασης σε διαφορετικά ύψη που δίνουν μια ξεχωριστή θέα της γύρω περιοχής.



Ο καιρός από ώρα καταβάλει πρόθυμες προσπάθειες να μας τα χαλάσει και σκεφτόμασταν πως δεν θα προλάβουμε να ανεβούμε. Και ενώ από αλλού το περιμέναμε από αλλού μας ήλθε γιατί με το που φθάνουμε "φάγαμε" ένα περιποιημένο closed.



Τα τρία L :



Ένας από τους λόγους που το Εδιμβούργο ονομάστηκε «Αθήνα του Βορρά», είναι ο λόφος
Calton Hill που στην κορυφή του έχει ένα αρχιτεκτόνημα όμοιο με τον Παρθενώνα που θα ήταν το Εθνικό Μνημείο των στρατιωτών και των ναυτικών της Σκωτίας που έχασαν τη ζωή τους στους Ναπολεόντειους Πολέμους αν ολοκληρωνόταν.



Δίπλα από τον μισοτελειωμένο «Παρθενώνα» βρίσκεται άλλο ένα αντίγραφο Ελληνικού μνημείου. Πρόκειται για το μνημείο του Dugald Stewart που μοιάζει με το χορηγικό μνημείο του Λυσικράτη στην Πλάκα.



Και το Μνημείο Λυσικράτους στην Αθήνα, γνωστό και ως «Φανάρι του Διογένη» στην Επιμενίδου, δίπλα στην Πλατεία Λυσικράτους.



Στο λόφο υπάρχει, ακόμη, το Nelson Monument προς τιμήν του αντιναυάρχου Horatio Nelson. Το μνημείο χτίστηκε μεταξύ του 1807 - 1815 για να τιμήσει τη νίκη του Νέλσον στη ναυμαχία του Τραφάλγκαρ το 1805 αλλά και τον δικό του θάνατο στην ίδια ναυμαχία εναντίον του συμμαχικού στόλου (Γαλλικού και Ισπανικού).



Το κάστρο, ο λόφος Calton και το Κάθισμα του Αρθούρου, όπως προβάλλει και στην παρακάτω φωτογραφία, είναι τα ψηλότερα σημεία και ταυτόχρονα τα ιδανικά μέρη για θέα προς την πόλη.







Με το ρολόϊ να δείχνει 11:29:16 μμ κατευθυνόμαστε . . .

 

[themischar]

29/07 και σήμερα στο Εδιμβούργο

Με το καλημέρα, χωριστήκαμε στα δύο.
Εκείνη μελέτη επί χάρτου και σημειώσεων, κι´ εγώ περισυλλογή και σκέψη, με το βλέμμα -μέσα από την τζαμαρία- στραμμένο στον περίπου ορίζοντα, κάνοντας μαντεψιές για τον καιρό που θα μας συνόδευε τις επόμενες ώρες.

Οι δρόμοι είναι αδειανοί τόσο από κόσμο όσο και από μηχανοκίνητα κάθε είδους και η ώρα είναι ήδη 09.30 π.μ.





Το μάτι μου έπεσε στη λιλιπούτεια βιτρίνα του repair bike shop και ¨κουφάθηκα¨ από τα πενήντα και πλέον διαφορετικά είδη κουδουνιών ποδηλάτου που διέθετε προς πώληση.



Η St. Mary's Cathedral, βρίσκεται λιγάκι μακρυά από το κέντρο της πόλης ξεμοναχιασμένη από τα άλλα μνημεία είναι όμως αρχιτεκτονικά όμορφη εξωτερικά και εσωτερικά με ενδιαφέρουσα ιστορία.









Ανοίγοντας βήμα, πλησιάσαμε σχετικά γρήγορα στο Dean Village, με τα γραφικά κουκλίστικα σπιτάκια του.









Ο καφές της ημέρας δε θα μπορούσε παρά να παρθεί εδώ στο μικρό και προσεγμένο Cafe Braw, με Ελληνικό ωράριο θα τολμούσα να πώ.



Αναζωογονημένοι κατηφορίσαμε, με μεγάλη προσμονή, προς στο φημισμένο και πολλά υποσχόμενο Water of Leith Walkway. Σκοπός μας δεν ήταν να φθάσουμε εως το Leith, αλλά να περπατήσουμε για λίγο βλέποντας τη δομή του μονοπατιού και να θαυμάσουμε τα κουκλίστικα σπιτάκια, που τα περισσότερα από αυτά είναι χωμένα, στο καταπράσινο περιβάλλον.

Ένας, καθ´ όλα ευχάριστος περίπατος ξανοιγόταν μπροστά μας που μας έκανε να αισθανθούμε σαν να ήμασταν αφημένοι κάπου στο δάσος, αν και η αλήθεια ήταν πως ήμασταν πολύ κοντά στην καρδιά της πόλης.

 

[themischar]

Ανέβα, κατέβα, πήδηξε και βρεθήκαμε στο The Scottish National Gallery Of Modern Art, απλά ΤΕΛΕΙΟ !
Το Μουσείο εκθέτει συλλογές σύγχρονης τέχνης με πολλές αλλαγές μεσα στο χρόνο. Με τα δωμάτια - χώρους του να είναι σαν μια χώρα των θαυμάτων που σε περιμένει να την εξερευνήσεις. Η τέχνη δεν περιορίζεται μόνο στο εσωτερικό του κτιρίου αλλά και στους εξωτερικούς χώρους με τους ελκυστικούς κήπους, ένα ωραίο καφέ και restaurant σε λογικέ τιμές.





Η χαρά του πράσινου, με την νέον επιγραφή στη γωνιά να τονίζει :
<< THERE WILL BE NO MIRACLES HERE >>.











Ένα από τα απαστράπτοντα WC της National Gallery Of Modern Art και λέω ένα γιατί το κάθε ένα τους ήταν ξεχωριστό !



Ήλθε η ώρα να αφήσουμε τον ποδαρόδρομο, καιρός ήταν, και να πάρουμε ΜΜΜ για το λιμάνι του Leith. Η στάση δεν ήταν και άδεια κι᾽εμείς προτιμήσαμε να περιμένουμε λιγάκι παραπάνω και να πάρουμε το διώροφο λεωφορείο για να βλέπουμε τη διαδρομή, με άλλο μάτι, αφ´ υψηλού.





Κοντεύει μεσημέρι και η κίνηση πεζών και οχημάτων, τώρα, βρίσκεται εν χορώ.







Η Pilrig St. Paul's Church, είναι μια πολύ όμορφη εκκλησία, όπως φαίνεται από ¨ψηλά¨ κάτω από το λαμπερό φως του ήλιου.





Διάσπαρτες αφίσσες δώθε - κείθε που καλοσωρίζουν, με τον τρόπο τους, τους επισκέπτες στο Leith.



Από μακρυά φάνηκε η αποβάθρα, όπου δεσπόζει και η Βασιλική θαλαμηγός (Royal Yacht Britannia), και στην κατάλληλη στάση κατεβήκαμε. Ύστερα από λίγο ψάξιμο, διαπιστώσαμε ότι η πρόσβαση στη θαλαμηγό γινόταν μέσα από το εμπορικό κέντρο που βρίσκοταν μπροστά του στην προβλήτα.
Αλμυρούτσικο το εισιτήριο όπως και τα διάφορα σουβενίρ με θέμα τους την Βασιλική οικογένεια που πωλούσε το κατάστημα που βρίσκεται πριν την είσοδο στη θαλαμηγό.





Η βόλτα μας συνεχίστηκε, χαλαρά, για λίγο κατά μήκος της παραλίας και εν συνεχεία προς το εσωτερικό της πόλης.



Όπου γάμος και χαρά λένε, και νομίζω πως ένα δίκαιο γι´αυτό υπάρχει! Tι λέτε, κι´εσείς ?









Η περιπλάνησή μας γίνεται riverside και πλαισώνεται από καλαίσθητα σπίτια, καφέ, εστιατόρια και άλλα καταστήματα.

 

[themischar]

Η επιστροφή μας έγινε με τον ίδιο τρόπο. Όμως με αρκετό κόσμο και με όχι τόσο καλή θέση στο λεωφορείο κάτι που δεν άλλαξε μέχρι που κατεβήκαμε.













Κατεβήκαμε από λωφορείο, συνειδητά (όχι επειδή έβρεχε) για να επισκεφθούμε το National Museum of Scotland.
Το Εθνικό Μουσείο της Σκωτίας είναι ένα από τα κορυφαία τουριστικά αξιοθέατα του Ηνωμένου Βασιλείου και ανάμεσα στα 20 πιο δημοφιλή μουσεία - γκαλερί στον κόσμο.
Το μουσείο στεγάζει μια εντυπωσιακή συλλογή με πάνω από 20.000 συναρπαστικά αντικείμενα. Εκπληκτικά ποικίλες θεματογραφίες γύρω από τη φύση, τους παγκόσμιους πολιτισμούς, της επιστήμης και της ανακάλυψης. Η είσοδος είναι ελεύθερη και ανοικτά 10.00 πμ -17.00 μμ







O Angel του 2005, έργο της γλύπτριας Clair Curneen, που ειδικεύεται στην κεραμική και τον πηλό. Δημιουργία από πλασμένο, με τις χούφτες, πηλο κα χυμένο χρυσό στα άκρα που δείνει ρεαλιστικούς τόνους.















Σε κάποιο σημείο είδαμε την έξοδο προς την ταράτσα και δε χάσαμε την ευκαιρία για να ανεβούμε. Ήταν όλα καλοδιατηρημένα και η θέα εξαίσια σε όλον τον ορίζοντα της πόλης.







Όμως, πολύ γρήγορα ο αέρας έφερε σύννεφα . Απίστευτος καιρός, άμεσα σχεδόν άρχισε να βρέχει και βιαστικά μαζευτήκαμε στο εσωτερικό του Μουσείου.





Τα αγωνιστικά αυτοκίνητα της F1 βρίκονται σε περίοπτη θέση, έτσι για να θυμούνται οι γεροντότεροι και να μαθαίνουν οι νέοι (Τζάκι Στιούαρτ, παλαίμαχος οδηγός αγώνων F1 - 1965-1973).

 

[themischar]

Η προβατίνα Dolly, ήταν το πρώτο ζώο που κλωνοποιήθηκε από ένα σωματικό κύτταρο. Γεννήθηκε στο Ινστιτούτο Roslin στις 5 Ιουλίου 1996 πέθανε τον Φεβρουάριο του 2003, ταριχεύθηκε και βρίσκεται εδώ.
Η Dolly είχε τρεις μητέρες:
- η μία παρείχε τις γενετικές πληροφορίες,
- η δεύτερη παρείχε το κύτταρο των αυγών και
- η τρίτη τη γέννησε.
Συνεχώς κάποιος εκ των επισκεπτών, του Μουσείου, βρισκόταν τριγύρω της. Είδα κι´έπαθα να την ξεμοναχιάσω για μια φωτογραφία !





Τα εκθέματα είναι πάρα πολλά, ενδιαφέροντα στην πλειοψηφία τους και απαιτείται πολύς χρόνος για να τα δεις όλα σε μια επίσκεψη.











Ρίχνοντας μια ματιά και προς τα έξω πληροφορηθήκαμε πως σταμάτησε η βροχή. Τότε είπαμε πως είναι ώρα για να τερματίσουμε την επίσκεψή μας.



Το άγαλμα αυτό, στην είσοδο του Μουσείου, είναι αφιερωμένο στον William Henry Playfair, Σκωτσέζο αρχιτέκτονα του 19ου αιώνα, ο οποίος σχεδίασε πολλά από τα νεοκλασικά αξιοθέατα της πόλης (το Observatory City στο Calton Hill, το κτίριο Royal Scottish Academy κλπ).





Πάνω που είχα αρχίσει να ανησυχώ που χαθήκανε οι πίπιζες, να´ σου τον άκουσα να παίζει και τον πλησίασα για να τον απολαύσω.



Μια από τις σημαντικότερες γέφυρες στο Εδιμβούργο που συνδέει την παλιά πόλη με την οδό Princes.



Το άγαλμα του Duke of Wellington βρίσκεται έξω από το Register House. Το υπέροχο, χάλκινο, γλυπτό του θεωρείται από τα καλύτερα του δούκα.







Με τα πολλά, φθάσαμε στο μέρος που είχαμε στοχεύσει. Το φαγητό ήταν νόστιμο και διαθέτει ποικιλία επιλογών και για χορτοφάγους.



Στη γειτονιά αυτή είναι και ο εντυπωσιακός πρώην καθεδρικός ναός Mansfield Traquair, που τώρα λειτουργεί ως χώρος εκδηλώσεων με έργα τέχνης και τοιχογραφίες αξιόλογες στο εσωτερικό του.









Η Εθνική Πινακοθήκη της Σκωτίας παρουσιάζει μερικές από τις μεγαλύτερες τέχνες στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των αριστουργημάτων των Botticelli, Raphael, Titian, Rembrandt, Monet, Van Gogh, μεταξύ πολλών άλλων.
Τα κτίρια της Εθνικής Πινακοθήκης και της Βασιλικής Ακαδημίας παρόλο που χτίστηκαν αρχικά ως ξεχωριστές κατασκευές, τα ιστορικά στοιχεία τους έχουν αλληλοεπικαλυφθεί και από το 2004 έχουν συνδεθεί φυσικά με το υπόγειο Gardens Level.





Τι και αν κάποιοι ετοιμάζονται να αποσυρθούν, οι καλλιτέχνες εξακολουθούν και δίνουν δυναμικό παρών στους δρόμους με την απαράμιλλη τοπική φορεσιά τους (Ν1 το κιλτ )





Δε νύχτωσε για τα καλά, αλλά . . .

 

[themischar]

30/07 και Edinburgh - Callander, 83Km

Η ξεκούρασή μας ήταν εμφανής και γρήγορα κατεβήκαμε να παραδώσουμε τα κλειδιά στους receptionists φοιτητές που αν και πρωϊ σιγοτραγουδούσαν το Achilles Last Stand των Led Zeppelin το οποίο ακουγόταν, από τα διακριτικά μεγάφωνα, σε όλο το χώρο υποδοχής.



https://drive.google.com/open?id=1xqMIEzbQtzB6GDkofU00eHfSnzY&usp=sharing

Σήμερα έπρεπε να πάμε έως το αεροδρόμιο, που βρίσκεται 9,3Km δυτικά του κέντρου της πόλης, για να παραλάβουμε το αυτοκίνητο που είχαμε ενοικιάσει με παραλαβή αεροδρόμιο Εδιμβούργου και παράδοση στο αεροδρόμιο της Γλασκώβης.
Και γιατί η παραλαβή του, να γίνει, από το αεροδρόμιο ?
Για δυό λόγους :
1. Παραλαμβάνοντάς το από το αεροδρόμιο γρήγορα θα βγαίναμε εκτός των ορίων της πόλης και η προσαρμογή μας στον ιστό της κυκλοφορίας θα γινόταν ευκολότερα και
2. Η συνολική αξία μίσθωσης ήταν αδιαφιλονίκητα η φθηνότερη.
Με ένα τελευταίο βλέφαρο τριγύρω βγήκαμε έξω και προχωρήσαμε λίγα μέτρα έως τη στάση για να πάρουμε το ¨γνωστό¨ μας αργό λεωφορείο.

Για τις ανάγκες της μετακίνησης μας τις επόμενες μέρες είχα επιλέξει ένα μικρό αυτοκίνητο χωρίς εξάρσεις για να μη δέχεται με τίποτα τις, τυχόν, δικές μου ορέξεις.
Έκανα όμως ένα λάθος, το επέλεξα με μηχανικό κιβώτιο ταχυτήτων και όχι με αυτόματο γιατί ανέκαθεν είχα μια απέχθεια στο αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων. Έτσι, δυσκόλεψα την προσαρμογή μου κοντά ένα 48ώρο και βέβαια δεν ήταν λίγες οι φορές που κρατώντας το τιμόνι με τα δυο χέρια άπλωνα το δεξί μου χέρι για να αλλάξω ταχύτητα και ευτυχώς το πόμολο της πόρτας ήταν πιο μπροστά διαφορετικά θα την είχα ανοίξει ουκ ολίγες φορές. Στο τέλος κατέληξα στη λύση του να κρατώ με το δεξί χέρι το τιμόνι και το αριστερό χέρι να κρατά σφιχτά το λεβιέ ταχυτήτων και πιστέψτε με, αυτό, ήταν Ο.K.

Αν και εφόσον, λοιπόν, κι´εσείς τολμήσετε να ενοικιάσετε αυτοκίνητο σε μια από τις 75 χώρες που χρησιμοποιούν το αριστερό κυκλοφοριακό σύστημα, προτιμήστε με 1000 θα´ λεγα εκείνο με το αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων κι´ας σας προκαλεί αλλεργία κατά τα άλλα όπως εμένα. Θα είναι σαφώς καλύτερα, παθών βεβαίως αλλά και μαθών.

Το ¨αργό¨ λεωφορείο μας κατέβασε στο αεροδρόμιο και εμείς κατευθυνθήκαμε στο σημείο που μας είχε υποδειχθεί για την παραλαβή μας και μεταφορά στο χώρο ενοικίασης.
Τα διαδικαστικά γνώριμα αλλά η επιμονή της επιπλέον ασφάλισης πρωτόγνωρη! Δεν υπέκυψα αφού οι όροι της αρχικής ασφάλισης κατά το κλείσιμο ήταν σαφέστατοι <<αρκεί για όλα, τίποτα περισσότερο>>.
Ένα Smart Forfour, η εκδοχή των 898 cm³ με turbo, μας περίμενε ανυπόμονα -να ενταχθεί στην παρέα μας- κάτω από το ψιλόβροχο που ράντιζε.



Αρχικά, στο πλάνο μας, είχαμε συμπεριλάβει να κατευθυνθούμε ελαφρώς ανάποδα από τον προορισμό μας και να επισκεφθούμε το Rosslyn Chapel.
Το Rosslyn Chapel ιδρύθηκε το 1446 ως τόπος λατρείας και, το παρεκκλήσι, έγινε ένας ολοένα αυξανόμενος δημοφιλής προορισμός μετά τη δημοσίευση του μυθιστορήματος του Νταν Μπράουν το 2003, "The Da Vinci Code" και της ταινίας που εν συνεχεία το ακολούθησε.

Όταν όμως είμασταν σε έναν κόμβο για τον αυτοκινητόδρομο Α8 αντί να οδηγήσω λοξά αριστερά όπως όφειλα, συνέχισα στα δεξιά (ήταν πολύ άβολο στον πρωτάρη να κάνει τη σωστή επιλογή την κατάλληλη στιγμή) και πήγε πολύ μακρυά η επόμενη έξοδος για να γυρίσω πίσω. Έτσι είναι αυτά, πάει έφυγε, και καλή αρχή. Έτσι, για να μη καταλήξουμε να χαλάσουμε τη μέρα μας συνέχισα στη ¨σωστή¨ κατεύθυνση.
Ο δεύτερος σημερινός προορισμός μας, αφού ο πρώτος χάθηκε, ήταν η κωμὀπολη Falkirk και το Falkirk Wheel και από αυτή τη διαδρομή, τολμώ να πω πως θυμάμαι πολύ λίγα πράγματα.



Φθάσαμε, στην επέκταση του καναλιού Forth και Clyde με τα Kelpies να κλέβουν την ομορφιά του τοπίου. Τα Kelpies, είναι γλυπτά ύψους 30 μέτρων που βρίσκονται στο νέο πάρκο που κατασκευάστηκε και συνδέει 16 κοινότητες στην περιοχή του Falkirk. Σχεδιάστηκαν από τον γλύπτη Andy Scott τον Οκτώβριο του 2013 και σχηματίζουν μια πύλη στην ανατολική είσοδο του καναλιού Forth και Clyde.

Το kelpie είναι συνήθως σε σχήμα αλόγου και λέγεται ότι στοιχειώνουν ποτάμια και ρέματα. Το όνομά του πιθανόν να προέρχεται από τις γαελικές λέξεις «cailpeach» ή «colpach», που σημαίνουν juniper ή colt.



Στη συνέχεια περπατήσαμε προς το Falkirk Wheel, μπροστά μας απλωνόταν ένα θαύμα της μηχανικής, βασισμένο σε θεώρημα του Αρχιμήδη, πρόκειται για τη σύνδεση δύο καναλιών τα οποία έχουν μεταξύ τους υψομετρική διαφορά 24 μέτρων !






Ένα έργο μοναδικό στον κόσμο, που κατασκευάστηκε το 2002 και αντικατέστησε τα 11 locks που υπήρχαν. Ο τροχός του περιστρέφεται είτε στα δεξιά είτε στα αριστερά -ώστε να μειώνονται οι φθορές στα γρανάζια- και η περιστροφή του διαρκεί περίπου 5 λεπτά.

Κάθε δεξαμενή (η επωνομαζόμενη και γόνδολα) μεταφέρει 300 τόνους νερό. Και εδώ γίνεται πράξη το θεώρημα του Αρχιμήδη <<Η δύναμη της άνωσης σε ένα βυθισμένο αντικείμενο είναι ίση με το βάρος του υγρού που εκτοπίζεται>>.
Επομένως, όσο και να είναι το βάρος του σκάφους που θα μπει στην γόνδολα, το βάρος της γόνδολας θα παραμείνει σταθερό.





Ευτυχώς το τυραννικό ψιλόβροχο σταμάτησε και μας επιτρέπει να χαζέψουμε τον τριγύρω καταπληκτικά διαμορφμένο χώρο που πραγματικά είναι για οικογένειες με παιδιά και όχι μόνον.







Δεν κοπιάζουμε ιδιαίτερα και φθάνουμε εκεί όπου μια εκπαιδευτική μακέτα βασισμένη στο θεώρημα του Αρχιμήδη, απασχολεί δημιουργικά τα παιδιά.Όπως εξάλλου και η διπλανή της, αυτή, του τροχού στην οποία μπορούσες να δεις πως δουλεύει το σύστημα.







Αφήσαμε το κάτω επίπεδο του καναλιού και φτάσαμε στο πάνω κανάλι και εδώ θα επιτρέψω στις επόμενες φωτογραφίες να αποδώσουν αυτό που τα λόγια δυσκολεύονται να περιγράψουν.



























Το ψιλόβροχο έκανε ξανά την εμφάνισή του και εμέις ήμασταν αποροφημένοι στο τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος όταν θέλει. Και τότε μια μυστηριώδης κυρία βλέποντάς μας επέμενε να μας απαθανατίσει, φωτογραφικά, με τα Kelpies που προσπερνούσαμε και πραγματικά μας αιφνιδίασε ευχάριστα.

 

[themischar]

Με τους υαλοκαθαριστήρες να ζαλίζουν τα μάτια μας, αφού δε σταμάτησαν να λειτουργούν, στη μισή ώρα που μεσολάβησε μέχρι τον τρίτο μας προορισμό, το Stirling και στο λόφο το ομώνυμο κάστρο. Δυσκολευτήκαμε να βρούμε για να αφήσουμε το αυτοκίνητο, και τελικά αυτό έγινε πολύ μακρυά, αλλά ας όψεται.



Το κάστρο Stirling ήταν το κλειδί για το βασίλειο της Σκωτίας, που κυριαρχούσε στον τεράστιο ηφαιστειακό βράχο πάνω από τον ποταμό Forth στο σημείο συνάντησης μεταξύ Lowlands και Highlands.
Η προέλευσή του είναι αρχαία και κατά τη διάρκεια των αιώνων υπήρξε βασιλική κατοικία και ένα ισχυρό οχυρό.
Και διόλου τυχαίο δεν είναι, ότι μάχες όπως της Γέφυρας Stirling και η Bannockburn έλαβαν χώρα στα όρια των τειχών της.
Βασιλικά έργα όπως η Μεγάλη Αίθουσα, το Βασιλικό Παρεκκλήσι και το Παλάτι του James V, την χαρακτήρισαν ως ένα από τα πιο σημαντικά μέρη σε όλη τη Σκωτία.
Αργότερα έγινε μια σημαντική στρατιωτική βάση και τελικά το σπίτι των Argyll και Sutherland Highlanders.
Το κάστρο Stirling είναι διάσημο διεθνώς ως ένα από τα αξιοθέατα της Σκωτίας.







Η περιήγηση μας στο κάστρο ξεκίνησε περιμετρικά του κάστρου, αφού ο ορίζοντας άνοιξε μέχρι νεωτέρας.



Στο βάθος, στον απέναντι λόφο, διακρίνεται το 67μ National Wallace Monument, αφιερωμένο στον William Wallace ο οποίος πρωταγωνίστησε στους αγώνες ανεξαρτησίας της Σκωτίας.









Το Regimental Museum, μουσείο Argyll και Sutherland Highlanders ήταν κλειστό.



Η Μεγάλη Αίθουσα, είναι μια υπέροχη αίθουσα εκδηλώσεων -η μεγαλύτερη του είδους της- που χτίστηκε ποτέ στη Σκωτία και χρησιμοποιήθηκε για γιορτές, χορούς και εκθέσεις.
Ολοκληρώθηκε για τον Ιάκωβο το 1503, έχει τέσσερα ζευγάρια ψηλά παράθυρα και οι εξωτερικοί τοίχοι έχουν ένα ξεχωριστό χρώμα, που αποδίδεται στο Royal Gold Harling, όπως δηλ. θα ήταν το 1500.





Οι ταπετσαρίες Stirling είναι πολύπλοκς και χειροποίητς; κρέμονται στους τοίχους της εσωτερικής αίθουσας της Βασίλισσας.
Δημιουργήθηκαν σε ένα σχέδιο ύψους 2 εκατομμυρίων λιρών που χρειάστηκε 13 χρόνια για να ολοκληρωθεί ώστε να επιτρέψει στους επισκέπτες να αντιληφθούν την ατμόσφαιρα του Βασιλικού Δικαστηρίου της Σκωτίας.Βασίζονται στενά στη σειρά Hunt of the Unicorn που δημιουργήθηκαν στις Κάτω Χώρες στις αρχές της δεκαετίας του 1500.



Τα κορίτσια με τις παραδοσιακές στολές τους να απαστράπτουν και το πρέπον ύφος στα πρόσωπα τους, φροντίζουν να δίνουν μοναδική ζωντάνια στους καλοσυντηρημένους χώρους.















Η φωτιά στο τζάκι σιγοέκαιγε κάτω από το άγρυπμο μάτι του ¨ευτραφή¨ υπηρέτη.





The Chapel Royal, το Βασιλικό παρεκκλήσι, χτίστηκε σε μόλις επτά μήνες με τις εντολές του James VΙ που ήθελε κάτι κατάλληλο για το βάπτισμα του γιου του και κληρονόμου του Prince Henry.





Αίθουσα αναφορικά με τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.







Οι Κήποι της Βασίλισσας Άννας, ήσυχοι και όμορφοι στην ηλιόλουστη (όταν έχει ήλιο) νότια πλευρά του κάστρου.





The Palace Vaults, τα θησαυροφυλάκια των ανακτόρων.



<< Help us keep marching on . . .
Donate now ! >>
Δώσαμε, για το καλό, το κάτι τις μας και φύγαμε.

 

[themischar]

Να´ μαστε ξανά στο δρόμο και γρήγορα αφήνουμε τον Μ9 για να μπούμε στον Α84 έναν καθαρά Σκωτσέζικο επαρχιακό δρόμο, των δυό κατευθύνσεων, με το πράσινο ένθεν κακείθεν πολλές φορές να τον αγκαλιάζει λες και θέλει με αυτό τον τρόπο να τον προστατεύσει.



Ο δρόμος προς το Callander⁩ διασχίζει ένα μέρος από το Queen Elizabeth Forest Park⁩, που ουσιαστικά είναι μεγάλο και περιλαμβάνει μερικές από τις πιο αγαπημένες τοποθεσίες της Σκωτίας. Όπως την υπέροχη λίμνη Loch Lomond, τους κυλινδρικούς λόφους Trossachs και τη λίμνη Loch Katrine μέχρι τις κορυφές του Strathyre. Όλη αυτή η περιοχή, οποιαδήποτε εποχή και αν την επισκεφθείς είναι μια γιορτή για τα μάτια.



Μετά από μια εικοσιπεντάλεπτη καταπράσινη και εύκολη διαδρομή φθάσαμε στο Callander⁩.
Το Callander είναι μια μικρή πόλη στην ευρύτερη περιοχή του Stirling, και είναι μια δημοφιλής τουριστική στάση από και προς τα Highlands.
Η πόλη εξυπηρετεί ως την ανατολική πύλη προς τη λίμνη Loch Lomond και το εθνικό πάρκο Trossachs, τπου είναι το πρώτο Εθνικό Πάρκο της Σκωτίας, και αναφέρεται συχνά ως <<Gateway to the Highlands>>.





Η βαρειά Σκωτσέζικη προφορά της οικοδέσποινας δεν άφηνε περιθώρια διαπραγμάτευσης για κάτι καλύτερο (όχι βέβαια πως θα υπήρχε κιόλας) και έτσι βολευτήκαμε, τρόπος του λέγειν, με αυτό το καθαρό και καθαρά Σκωτσέζικο υπνοδωμάτιο. Ήταν φύσει αδύνατον να είμαστε, οι δυό μας, όρθιοι ταυτόχρονα ανάμεσα στα δυο κρεβάτια.



Μας ρώτησε, επίσης, τι θα θέλαμε να πάρουμε για πρωϊνό -διαλέγοντας ένα- ανάμεσα από τέσσερα διαφορετικά μενού για να τα έχει έτοιμα στις 07:30 πμ
Δεν χασομερήσαμε άλλο, βγήκαμε να πάμε ως την παρακείμενη όχθη της γειτνιάζουσας λίμνης Loch Katrine, που αποτελεί ένα κομάτι του Trossachs National Park⁩.



Η ώρα είχε πάρει τον νυχτερινό της μονοπάτι, ήταν ήδη σε φάση ηλιοβασιλέματος, όταν φθάσαμε στην στημένη προβλήτα που έχουν δημιουργήσει για εξορμήσεις & διάφορες δραστηριότητες στη λίμνη.





Το Loch Katrine είναι ένα μοναδικό και μαγευτικό μέρος, γεμάτο ιστορία. Εδώ δημιούργησαν συγγραφείς όπως ο William Wordsworth και ο Sir Walter Scott εδώέγραψε το περίφημο ποίημα «Η κυρά της λίμνης» και πυροδότησε το ενδιαφέρον των αναγνωστών, οι οποίοι άρχισαν να ταξιδεύουν στην περιοχή για να δουν τα αξιοθέατα.



Την ώρα που φθάσαμε ήταν όλα σε απόλυτη ησυχία αφού οι δραστηριότητες τριγύρω είχαν τελειώσει και οι συμμετέχοντες σε αυτές είχαν εξαφανιστεί.
Έτσι, απολαύσαμε τη λίμνη και το τοπίο κατά μήκος της ακτής με τα πόδια, ακολουθώντας ένα από τα κοντύτερα μονοπάτια από την προβλήτα.













Εδώ, αντικρίσαμε για πρώτη φορά αυτό το είδος της σχάρας, που θα ήταν (συχνά -πυκνά) αναπόσπαστο μέρος στην πορεία μας και χρησιμεύει στο να μην αφήνει τα ζώα να περάσουν από αυτήν. Απλά και αποτελεσματικά πράγματα και δεν χρειάζονται φράκτες και δεμένα σκυλιά.



Κατενθουσιασμένοι από την βόλτα μας γυρίσαμε στο Callander⁩ για να δούμε και τι θα ήταν δυνατό να φάμε. Το πάνω κάτω στον κεντρικό δρόμο και στα μικρά στενάκια του, όχι λόγω της ώρας αλλά της νοοτροπίας να κλείνουν τα καταστήματα πολύ νωρίς, δεν έφερε κάποιο αποτέλεσμα και περιοριστήκαμε σε κάτι πρόχειρο που ίσα δε μείναμε νηστικοί.











Ο καθεδρικός ναός, St Kessogs Church, στεκεται στο μέσον της πόλης και είναι επιβλητικός σε συνδυασμό με τον περιβάλλοντα χώρο.





Μπορεί το μικρό μουσείο, Hamilton Toy Collection, με τα κάθε είδους παιχνίδια δράσης και το μικρό κατάστημα πώλησης με vintage παιχνίδια κ.λπ. να ήταν κλειστά η μασκώτ τους όμως που ήταν παρκαρισμένη από έξω με μια μεγάλη κούκλα στη θέση του οδηγού έκλεβε τη ματιά του περαστικού όπως και τη δική μας.

 

[Sassenach77]

, με τα Kelpies που προσπερνούσαμε

Γιατί μωρέ τα προσπεράσατε και δεν πήγατε; 15 λεπτά απόσταση είναι...κρίμα, γιατί είναι πολύ εντυπωσιακά!!!
Πάντως τα αντίγραφα- μινιατούρες των Kelpies δεν υπήρχαν στο falkirk wheel πριν 3 χρόνια.

 

[themischar]

Γιατί μωρέ τα προσπεράσατε και δεν πήγατε; 15 λεπτά απόσταση είναι...κρίμα, γιατί είναι πολύ εντυπωσιακά!!!
Πάντως τα αντίγραφα- μινιατούρες των Kelpies δεν υπήρχαν στο falkirk wheel πριν 3 χρόνια.

Έχεις δίκιο, για το 15λεπτο, αλλά στα οδικά ταξίδια πάντα συμβαίνει ηθελημένα ή όχι και αφήνεις κάτι ακόμη κι' αν το' χεις σωστά προγραμματισμένο !

 

[themischar]

31/07 και Callander - Drumnadrochit, 214 Km



https://drive.google.com/open?id=1x2casZEHFm40XjXC6AdlLWhfxcnTa2bt&usp=sharing

Το πρωινό δεν μας σερβιρίστηκε από την οικοδέσποινα, αλλά από το σύζυγό της, ακριβώς στις 07:30 πμ, και ήταν αυτό που με σπουδή περισσή είχαμε επιλέξει από βραδύς :

Για εμένα . . . Για εκείνη . . .



Ο.Κ., το Scottish Breakfast δεν ήταν αυτό που, πραγματικά, θα θέλαμε αλλά πως θα μάθεις αν δεν πάθεις ?
Σαν ενδεκατιανό σε κατασκήνωση ενηλίκων έμοιαζε. Ήταν όμως όλα καλομαγειρεμένα και περιέργως εύγευστα, το λέω εγώ που δε φημίζομαι για την ευκολία στο φαγητό μου.

Σηκωθήκαμε μετά από λίγη ώρα για να φύγουμε, με τα σύννεφα να έχουν αγκαλιάσει τον ουρανό ασφυκτικά χωρίς όμως να δείχνουν πως θα παίξουν μαζί του και μαζί μας.
Ο υγρός δρόμος βέβαια που ξανοιγόταν μπροστά μας, χωρίς κίνηση, υποσχόταν τα καλύτερα.









Πρόθεσή μας είναι να μην ξεμακρύνουμε -όσο γίνεται- από τον κυρίως δρόμο για κάποιο αξιοθέατο και να περιοριστούμε σε αυτά που θα βρίσκονται πάνω σ´ αυτόν.
Η διαδρομή μέσα στο πάρκο συνεχίζεται και περνά από το Killin που βρίσκεται στην άκρη του National Nature Reserve του Ben Lawers και του Εθνικού Πάρκου Loch Lomond & The Trossachs.
Το Killin, είναι ένα πολύ μικρό χωριό στο Falls of Dochart και αποτελεί μια εντυπωσιακή και εξαιρετική βάση για βόλτες (στα γύρω βουνά του Breadalbane, ενώ η Loch Tay είναι ένας δημοφιλής προορισμός τόσο για την αλιεία του σολωμού όσο και για τα θαλάσσια σπορ).













Τα όμορφα Falls of Dochart με τα ¨λευκά¨ νερά, από τη γέφυρα του χωριού, όπως συντρίβονται στα βράχια και στη συνέχεια ρέουν προς το νησί Inchbuie.





Οικογένεια επισκεπτών, έχει κατέβει, στην κοίτη του ποταμού με τα σύνεργα τους και παρατηρούν που θα σταθούν για να εξασκήσουν το ¨επικερδές¨ χόμπυ τους, το ψάρεμα !



Συνεχίζουμε σταθεροί στην πορεία μας και κατευθυνόμαστε προς το Aberfeldy, που είναι μια όμορφη μικρή ζωντανή πόλη στην περιοχή Perthshire, στην οποία βρίσκεται και το μεγαλύτερο ποτάμι της Σκωτίας, ο Tay.





Ο ποταμός Tay είναι ο μεγαλύτερος ποταμός στη Σκωτία με μήκος 119 μίλια και είναι ένας από τους πέντε μεγάλους ποταμούς σολομού της Σκωτίας και ξεκινά από το Ben Lui αλλάζοντας το όνομά του αρκετές φορές προτού να περάσει από την Loch Tay και φτάνει στο τέλος του μαγευτικού ταξιδιού του με ένα άνοιγμα πλάτους σχεδόν 2 μιλίων.



Ο δρόμος που γίνεται, αντιληπτά, πιο στενός αλλά άνετα προσπελάσιμος μας οδηγεί έως την μαγευτική τοποθεσία Highland Perthshire με τα απαράμιλλα πολυτελή εξοχικά σπίτια και ξενοδοχεία που όλα ταξινομούνται από το Visit Scotland σε κατηγορίες των 4 **** & πέντε***** !







Ενώ βρισκόμουν πάνω στη γέφυρα αγναντεύοντας τριγύρω και δεν είχα διάθεση και για κάποια photo, κακά τα ψέματα, όταν έσκασαν μύτη οι Harley-άδες πήρα θέση και με ελαφριά κλίση μάλιστα για να αφήσω αρκετό χώρο στα παλληκάρια που με προσπέρασαν μαρσάροντας και μάλιστα αρκετά άγρια.

 

[themischar]

Η διαστάυρωση που, απ´ότι φάνηκε έχει πάντα κίνηση, οδηγεί στο Mains of Taymouth Cottages. Είναι ένα ιδιόκτητο κτήμα 120 στρεμμάτων με εξαιρετικές παροχές ξενοδοχείου όπως υδρομασάζ, σάουνα, αίθουσες παιχνιδιών, γήπεδο γκολφ, στάβλους ιππασίας κλπ και με εκπληκτική θέα.



Η διαδρομή μας συνεχίστηκε στα ίδια πλαίσια και όταν φθάσαμε στο μικρό χωριό Killiecrankie όπου κάναμε μια μικρή στάση για ξεμούδιασμα.
Το πέρασμα του δρόμου από το Killiecrankie βρίσκεται περίπου στο μέσο μεταξύ του Pitlochry και του Blair Atholl. Λίγο λιγότερο από ένα μίλι το μήκος του αλλά είναι ένας στενός, απότομος κοίλος κόμπος που κόβεται από τον ποταμό Garry και αποτελεί μέρος της κύριας διαδρομής μεταξύ των Highlands και Lowlands.







Η αραιοκατοικημένη περιοχή δείχνει τη δική της ομορφιά με τα καλλιεργήσιμα αγροτεμάχια ¨χτενισμένα¨ και τις καλοσυντηρημένες φάρμες.





Με τα καιρικά φαινόμενα στα ντουζένια τους, εμείς, ακάθεκτοι συνεχίζουμε την πορεία μας και με λιγοστή κίνηση έως καθόλου.
Η χαρά του οδηγού κι ας ρίχνει καρεκλοπόδαρα.





Μετά από κάποια χιλιόμετρα, ήταν η στιγμή που άλλαξα επιτέλους τον μετρητή να μετράει πάλι μίλια και όχι χιλιόμετρα ώστε να υπάρχει συσχετισμός και να βγαίνει νόημα σε σχέση με τις πινακίδες σήμανσης.

Η οδηγική απόλαυση συνεχίζεται και ο δρόμος έχει σταματήσει πια να “κόβει” ότι βρίσκεται μπροστά του, και ακολουθεί την μορφολογία του εδάφους ανεβοκατεβαίνοντας μικρούς λοφίσκους λες και βρισκόμαστε σε ¨πίστα¨ ενός λούνα πάρκ.
Και εδώ βέβαια, ήταν στεγνά, δεν είχε φθάσει ακόμη η βροχή.



Η χαρά του άδειου δρόμου, δεν κράτησε πολύ, αφού λίγο αργότερα μπήκαμε στην ουρά ενός κομβόι, αυτοκινήτων, φορτηγών κλπ για μια διαδρομή περιπου 25 μίλια όπου ευκαιρίας δοθείσης, γιατί δεν πήγαινε άλλο, εμείς σταματήσαμε στο φράγμα του ποταμού Spean.

Η ουρά προερχόταν από τα φορτηγά-τράκτορες που προπορευόντουσαν και ρυμουλκούσαν ξύλινες βίλες. Στην παρακάτω φωτογραφία, διακρίνονται δυο από αυτά, όταν είχα πλησιάσει αρκετά κάνοντας κάποιες προσπεράσεις για να δω τι παίζει εμπρός μας.
Αυτό που με είχε εκνευρίσει ήταν το γεγονός πως τα φορτηγά-τράκτορες είχαν περάσει πάνω από πέντε σημεία όπου θα ήταν εύκολο να σταματήσουν στην άκρη και να δώσουν το ελεύθερο για προσπέρασμα αντί να προχωράμε όλοι αντάμα.



Η χάραξη του δρόμου είχε γίνει μεταξύ μικρών λόφων με λιγοστή βλάστηση και με πολλές στροφές. Σε μια μικρή δεξιά φουρκέτα εμφανίστηκε στα αριστερά μας ένας χώρος στάθμευσης όπου ήταν το φράγμα στη λίμνη Loch Laggan, εκεί στην εκροή του ποταμού Spean.
Άρπαξα την ευκαιρία και ξέκοψα ¨τεχνητά¨ από την ουρά, τόσο πολύ μάλιστα που αργότερα το επεισόδιο της ουράς φάνταζε μακρινό παρελθόν.
Απολαύσαμε τη θέα, παρέα, με ένα καφεδάκι δια χειρός Μάτας.



Το Laggan Dam εκτείνεται στον ποταμό Spean στο δυτικό άκρο της Loch Moy, μεταξύ Laggan και Roybridge όπου κατασκευάσθηκε το φράγμα.
Το εντυπωσιακό φράγμα χτίστηκε το 1934 για να εκμεταλλευτεί τη δύναμη του νερού που ρέει από την Loch Laggan για να λειτουργήσει το χυτήριο της British Aluminum Company στο Inverlochy, λίγο έξω από το Fort William, περίπου 15 μίλια μακριά.
Η στάθμη του νερού ρυθμίζεται αυτόματα με βαλβίδες και είναι ένα φράγμα βαρύτητας, σχεδιασμένο να αντιστέκεται στη δύναμη του νερού καθαρά από το βάρος του υλικού του φράγματος.



Το φράγμα είναι ένα εντυπωσιακό θέαμα με πλάτος 270 μέτρα και ύψος 52μ .
Είναι χτισμένο σε μια τεράστια καμπύλη και είναι κατασκευασμένο από σκυρόδεμα ενισχυμένο με 24 τμηματικές καμάρες και ένα πέτρινο τοίχο στήριξης που στηρίζεται σε θεμέλια από γρανίτη. Υπάρχει ένα περίπτερο ελέγχου στο κέντρο και στο νότιο άκρο, που συνδέεται με ένα δρόμο πάνω από την κορυφή του φράγματος.



Ο καφές, με τα όλα του, έδωσε μια άμετρη κινητικότητα και μετά από πολύ λίγα μίλια σταματήσαμε προγραμματισμένα όμως τώρα στο ‎⁨Spean Bridge⁩.
Το μικρό και ελκυστικό χωριό βρίσκεται στο νότιο άκρο του Great Glen και είναι γνωστό για το μνημείο Commando Memorial.



Το περίφημο Commando Memorial βρίσκεται περίπου ένα μίλι δυτικά του χωριού και έχει πανοραμική θέα. Ανεγέρθηκε το 1952, στη μνήνη των στρατιωτών που έπεσαν κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και οι οποίοι κέρδισαν τον πράσινο μπερέ τους στο βασικό κέντρο εκπαίδευσης Commandos στο κοντινό Achnacarry.

Αυτή η γραφική περιοχή είναι ένα εξαιρετικό μέρος για ένα διάλειμμα και υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία από υπαίθριες δραστηριότητες, για όσους θα θελήσουν να αξιοποιήσουν περισσότερο τη στάση τους, όπως αναρρίχηση, ποδηλασία, παρατήρηση άγριων ζώων κ.ά









‎⁨Λίγο αργότερα, φθάνουμε στη γέφυρα Thomas Telford που βρίσκεται στη διαδρομή (με την επωνυμία Invermoriston) και η οποία διασχίζει το καταπληκτικό ποταμό Moriston. Χτισμένη το 1813, η γέφυρα ήταν μέρος του κεντρικού δρόμου μεταξύ Drumnadrochit και Fort Augustus, μέχρι να αντικατασταθεί στη δεκαετία του 1930 με μια νέα γέφυρα.
Είναι ένα εξαιρετικό σημείο για φωτογραφίες και πικ νικ, κάτι που δεν κάναμε αφού για μας το πικ νικ είχε προηγηθεί.
Μείναμε όμως αρκετή ώρα αφού άξιζε και με το παραπάνω!







Μεταξύ των άλλων που ξενίζουν στους δρόμους είναι και οι πινακίδες κατεύθυνσης όταν τις αντικρύζεις, ευτυχώς που υπάρχει η διγλωσσία γραφής γιατί αν υπήρχε μόνο η κίτρινη γραφή οι αλλοδαποί ταξιδιώτες την είχανε βάψει για τα καλά (εντελώς ακαταλαβίστικα, τι να λέμε)



Το παραδίπλα μικρό χωριό Invermoriston προσφέρει τις απαραίτητες παροχές στους ταξιδώτες και τα δυό - τρία καταστήματα με χειροποίητα δερμάτινα είδη και τοπικές χειροτεχνίες προσθέτουν το δικό τους χρώμα για την περιοχή.