ANEL
Member
- Μηνύματα
- 1.029
- Likes
- 340
Road trip Σελιανίτικα
το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ...
Τα χέρια μου τρέμουν καθώς γράφω αυτές τις γραμμές....
το ταξίδι αυτό ξεπερνά κάθε προσδοκία μου...ποτέ δεν πίστευα πως θα με αξίωνε η ζωή να κάνω ένα τόσο μακρυυυυυυ ταξίδι...και όμως να που τα κατάφερα!!!!
και αυτό το χρωστάω στο συμφουρίτη που στάθηκε η κινητήριος δύναμη ,ο καταλύτης στην απόφαση μου αυτή...
Οι πρακτικές λεπτομέρειες του ταξιδιού δεν με απασχόλησαν πολύ...
είπα να πάω με αεροπλάνο,αλλά δεν έχει αεροδρόμιο στα Σελιανίτικα(μα είναι δυνατόν??)
είπα να πάω με τρένο,μα δεν έχει τρένα πια η περιοχή μας(παρωχημένο μέσο μεταφοράς, είναι αλήθεια)...
τι μένει???να μη πάω δεν παίζει....τι θα λέει για μένα ο γκουρού μας???
Αι σιχτίρ,σκέφτηκα,τόσοι και τόσοι το αποτολμούν,γιατί όχι και εγώ????
Σιγά τα μπρίκια...θα πάρω το αμάξι και θα κάνω ένα road trip μακρυυυυυυ ως τα Σελιανίτικα!
Τι δηλ.καλύτερος ήταν ο Jack Kerouac ή μήπως είναι πιο μάγκας ο leon00 που καβαλάει ένα αμάξι,ζώνεται 10 gps,έχει και μια συνοδηγό για βοήθεια... και που πάει???:xmas_cheesygrin:
σιγά το ταξίδι ,Πάτρα-Σκανδιναβία!
Ετσι λοιπόν ξεκίνησα:φωτογραφική μηχανή, 2-3 φακοί(αχρείαστοι ναναι), λεφτά,τσιγάρα,κινητό...
όλα σε μια χειραποσκευή..είχα τόσο επηρεαστεί με όλες αυτές τις συζητήσεις γι αποσκευές και χρεώσεις,που φοβήθηκα μήπως θελήσει κανείς να μου ζυγίσει τη βαλίτσα στα διόδια..γι αυτό δεν πήρα καθόλου!!
Συμβουλή Νο1
Αν αποφασίσετε να κάνετε το μακρύ και δύσκολο αυτό ταξίδι,να λάβετε υπόψιν σας πως έχει κίνηση στην έξοδο της Πάτρας και ως το ύψος του Αγ.Βασιλείου...μετά δε το Δρέπανο αρχίζουν τα έργα και η κίνηση γίνεται μετ'εμποδίων...άρα αν ξεκινάτε για κάποιο σημαντικό ραντεβού στα Σελιανίτικα,υπολογίστε και τον χρόνο των καθυστερήσεων λόγω κίνησης...για να μην φτάσετε αργοπορημένοι και χάσετε το τρένο,όπως λένε στο χωριό μου...
Συμβουλή Νο2
Το ταξίδι αυτό να μη το αποτολμήσουν όσοι
α)δεν έχουν γερή κράση(κακουχίες,πολλές κακουχίες ως ότου φτάσεις)
β)όσοι δεν έχουν γερά νεύρα(κίνηση,έργα,στενός δρόμος,ταμπέλες που αποπροσανατολίζουν)
γ)όσοι δεν έχουν ταξιδέψει αρκετά και ως εκ τούτου δεν έχουν την ανάλογη εμπειρία..
δ)όσοι θέλουν γκουρμέ κουζίνα...κάτι ελεεινές ψαροταβέρνες ήταν ανοικτές,φρίκη!!!
Ας ξεκινήσω το ταξίδι μου λοιπόν:
Απ΄τις παρυφές της Πάτρας ξεκινώ για τις παρυφές του Αιγίου..συνολικά κάπου 70χιλ.πήγαινε-έλα(μαζί με τις παρακάμψεις στα ενδιάμεσα χωριά)...μου πήρε 2 ώρες και κάτι..μαζί με τη στάση για παγωτό...το χρειαζόμουν μετά από ένα τόσοοοο μακρύυυυυυυ ταξίδι...
Μόνη συντροφιά μου η Nikon αραχτή στο κάθισμα του συνοδηγού...και οι rock ήχοι στη διαπασών...ε,πως , road trip κάνουμε όχι χειροπλεκτική!
Προσπερνάω το Ρίο,το Ακταίο,τον Αγ.Βασίλη και τ' Αραχωβίτικα(τα είχα δει μικρή όταν με πήγαινε εκδρομές ο μπαμπάς μου)...φτάνω Ψαθόπυργο και Ροδινή που μου έχουν πει πως είναι πολύ όμορφα ψαροχώρια.... μετά τις απαραίτητες φώτο συνεχίζω για Παναγοπούλα, να δω επιτέλους και εγώ από κοντά τη παραλία της και το θρυλικό poco-poco.
εδώ θαυμάζω εκτός απ΄την υπέροχη παραλία και τα χωριά της Αιτωλοακαρνανίας απέναντι και αναρωτιέμαι θα με αξιώσει ποτέ ο Θεός(σχήμα λόγου)να φτάσω τόσο μακριά και να τα δω από κοντά???
Με τέτοιες σκέψεις και συναισθήματα ανάμεικτα συνεχίζω τον δρόμο μου...επόμενη στάση το χωριό Λαμπίρι...το έχω δει μόνο μέσα σε πίνακες ζωγραφικής,τόσο μακρινό που είναι...
Η συγκίνηση μου που περπατάω επιτέλους στα δρομάκια του είναι τόση,που ενώ με το ένα μου χέρι σκουπίζω ένα δάκρυ με το άλλο ανάβω τσιγάρο....
Οταν επιτέλους καταφέρνω να ελέγξω τη συγκίνησή μου, συνεχίζω το δρόμο μου προς τον τελικό μου προορισμό τα Σελιανίτικα!πως να μοιάζει άραγε αυτό το μέρος,αναρωτιέμαι καθώς οδηγώ...
Επιτέλους κάποια στιγμή βλέπω τη πολυπόθητη επιγραφή που με πληροφορούσε πως έφτασα στον προορισμό μου και με καθοδηγούσε στη προσπάθεια να βρω τη παραλία αυτού του συγκλονιστικού τόπου!!!
Δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσω τα συναισθήματα που κατακλύζουν τη ψυχή μου...
"Χιλιάδες άγγελοι με τ' άσπρα …."η ατμόσφαιρα του μέρους ονειρική...τι θεία έμπνευση να με στείλει ταξίδι εδώ...τελικά πράγματι ο άλλος μας παρακινεί καλύτερα απ΄τον εαυτό μας...δεν ξέρω αν θα νικούσα ποτέ από μόνη μου τους φόβους και τις αναστολές που είχα για τη πραγματοποίηση ενός τόσο μακρινού ταξιδιού!!!
Θαύμασα την εξωτική παραλία,ατένισα τον ανοικτό ορίζοντα και τα βουνά της Αιτωλοακαρνανίας,χάρηκα τα ζευγαράκια(νόμιμα ή παράνομα ποιος νοιάζεται??)που απολάμβαναν την ησυχία του τόπου και τον καφέ τους δίπλα στο κύμα,περπάτησα ανάμεσα σε λεύκες ,μέτρησα τις αντοχές μου σε σκληρούς χωματόδρομους,αναπόλησα τον Λεονάρντο και τελικά, ψυχικά γεμάτη από την ένταση της εμπειρίας. αναχώρησα για το σπίτι μου που ήταν τόσοοοοο μακριά!!
Το ταξίδι ήταν πολύ κουραστικό,δεν ξέρω αν θα αποτολμήσω ξανά ένα road trip χωρίς βαλίτσα(τόσες ώρες με τα ίδια ρούχα,ήταν πολύ too much εμπειρία)...
Γύρισα πάντως περήφανη που κατάφερα να το πραγματοποιήσω χωρίς να χαθώ,να μπλέξω στη κίνηση,να χάσω τον δρόμο για το ζαχαροπλαστείο,να πληρώσω υπέρβαρο και κυρίως που το είχα οργανώσει εντελώς μόνη και δεν κατέφυγα σε κάποιο ταξιδιωτικό γραφείο σαν καμία άσχετη χαζοτουρίστρια!!
Επιρροές:
α) Jack Kerouac,στο δρόμο
β) monty pythons ,το σύνολο του έργου τους...
ΥΓ.Πλακίτσα είναι όλο αυτό,το καταλάβατε,ε?????:xmas_mrgreen::xmas_mrgreen::xmas_mrgreen:
πάρτε και ένα πρόχειρο video απ΄το road trip..ως ότου σας αξιώσει η ζωή να τα δείτε και εσείς όλα αυτά από κοντά!!
καλές γιορτές σε όλους και καλά ταξίδια μακρινά ή όχι...όμορφα και γεμάτα να'ναι!!:xmas_razz:
¨
το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ...
Τα χέρια μου τρέμουν καθώς γράφω αυτές τις γραμμές....
το ταξίδι αυτό ξεπερνά κάθε προσδοκία μου...ποτέ δεν πίστευα πως θα με αξίωνε η ζωή να κάνω ένα τόσο μακρυυυυυυ ταξίδι...και όμως να που τα κατάφερα!!!!
και αυτό το χρωστάω στο συμφουρίτη που στάθηκε η κινητήριος δύναμη ,ο καταλύτης στην απόφαση μου αυτή...
Οι πρακτικές λεπτομέρειες του ταξιδιού δεν με απασχόλησαν πολύ...
είπα να πάω με αεροπλάνο,αλλά δεν έχει αεροδρόμιο στα Σελιανίτικα(μα είναι δυνατόν??)
είπα να πάω με τρένο,μα δεν έχει τρένα πια η περιοχή μας(παρωχημένο μέσο μεταφοράς, είναι αλήθεια)...
τι μένει???να μη πάω δεν παίζει....τι θα λέει για μένα ο γκουρού μας???
Αι σιχτίρ,σκέφτηκα,τόσοι και τόσοι το αποτολμούν,γιατί όχι και εγώ????
Σιγά τα μπρίκια...θα πάρω το αμάξι και θα κάνω ένα road trip μακρυυυυυυ ως τα Σελιανίτικα!
Τι δηλ.καλύτερος ήταν ο Jack Kerouac ή μήπως είναι πιο μάγκας ο leon00 που καβαλάει ένα αμάξι,ζώνεται 10 gps,έχει και μια συνοδηγό για βοήθεια... και που πάει???:xmas_cheesygrin:
σιγά το ταξίδι ,Πάτρα-Σκανδιναβία!
Ετσι λοιπόν ξεκίνησα:φωτογραφική μηχανή, 2-3 φακοί(αχρείαστοι ναναι), λεφτά,τσιγάρα,κινητό...
όλα σε μια χειραποσκευή..είχα τόσο επηρεαστεί με όλες αυτές τις συζητήσεις γι αποσκευές και χρεώσεις,που φοβήθηκα μήπως θελήσει κανείς να μου ζυγίσει τη βαλίτσα στα διόδια..γι αυτό δεν πήρα καθόλου!!
Συμβουλή Νο1
Αν αποφασίσετε να κάνετε το μακρύ και δύσκολο αυτό ταξίδι,να λάβετε υπόψιν σας πως έχει κίνηση στην έξοδο της Πάτρας και ως το ύψος του Αγ.Βασιλείου...μετά δε το Δρέπανο αρχίζουν τα έργα και η κίνηση γίνεται μετ'εμποδίων...άρα αν ξεκινάτε για κάποιο σημαντικό ραντεβού στα Σελιανίτικα,υπολογίστε και τον χρόνο των καθυστερήσεων λόγω κίνησης...για να μην φτάσετε αργοπορημένοι και χάσετε το τρένο,όπως λένε στο χωριό μου...
Συμβουλή Νο2
Το ταξίδι αυτό να μη το αποτολμήσουν όσοι
α)δεν έχουν γερή κράση(κακουχίες,πολλές κακουχίες ως ότου φτάσεις)
β)όσοι δεν έχουν γερά νεύρα(κίνηση,έργα,στενός δρόμος,ταμπέλες που αποπροσανατολίζουν)
γ)όσοι δεν έχουν ταξιδέψει αρκετά και ως εκ τούτου δεν έχουν την ανάλογη εμπειρία..
δ)όσοι θέλουν γκουρμέ κουζίνα...κάτι ελεεινές ψαροταβέρνες ήταν ανοικτές,φρίκη!!!
Ας ξεκινήσω το ταξίδι μου λοιπόν:
Απ΄τις παρυφές της Πάτρας ξεκινώ για τις παρυφές του Αιγίου..συνολικά κάπου 70χιλ.πήγαινε-έλα(μαζί με τις παρακάμψεις στα ενδιάμεσα χωριά)...μου πήρε 2 ώρες και κάτι..μαζί με τη στάση για παγωτό...το χρειαζόμουν μετά από ένα τόσοοοο μακρύυυυυυυ ταξίδι...
Μόνη συντροφιά μου η Nikon αραχτή στο κάθισμα του συνοδηγού...και οι rock ήχοι στη διαπασών...ε,πως , road trip κάνουμε όχι χειροπλεκτική!
Προσπερνάω το Ρίο,το Ακταίο,τον Αγ.Βασίλη και τ' Αραχωβίτικα(τα είχα δει μικρή όταν με πήγαινε εκδρομές ο μπαμπάς μου)...φτάνω Ψαθόπυργο και Ροδινή που μου έχουν πει πως είναι πολύ όμορφα ψαροχώρια.... μετά τις απαραίτητες φώτο συνεχίζω για Παναγοπούλα, να δω επιτέλους και εγώ από κοντά τη παραλία της και το θρυλικό poco-poco.
εδώ θαυμάζω εκτός απ΄την υπέροχη παραλία και τα χωριά της Αιτωλοακαρνανίας απέναντι και αναρωτιέμαι θα με αξιώσει ποτέ ο Θεός(σχήμα λόγου)να φτάσω τόσο μακριά και να τα δω από κοντά???
Με τέτοιες σκέψεις και συναισθήματα ανάμεικτα συνεχίζω τον δρόμο μου...επόμενη στάση το χωριό Λαμπίρι...το έχω δει μόνο μέσα σε πίνακες ζωγραφικής,τόσο μακρινό που είναι...
Η συγκίνηση μου που περπατάω επιτέλους στα δρομάκια του είναι τόση,που ενώ με το ένα μου χέρι σκουπίζω ένα δάκρυ με το άλλο ανάβω τσιγάρο....
Οταν επιτέλους καταφέρνω να ελέγξω τη συγκίνησή μου, συνεχίζω το δρόμο μου προς τον τελικό μου προορισμό τα Σελιανίτικα!πως να μοιάζει άραγε αυτό το μέρος,αναρωτιέμαι καθώς οδηγώ...
Επιτέλους κάποια στιγμή βλέπω τη πολυπόθητη επιγραφή που με πληροφορούσε πως έφτασα στον προορισμό μου και με καθοδηγούσε στη προσπάθεια να βρω τη παραλία αυτού του συγκλονιστικού τόπου!!!
Δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσω τα συναισθήματα που κατακλύζουν τη ψυχή μου...
"Χιλιάδες άγγελοι με τ' άσπρα …."η ατμόσφαιρα του μέρους ονειρική...τι θεία έμπνευση να με στείλει ταξίδι εδώ...τελικά πράγματι ο άλλος μας παρακινεί καλύτερα απ΄τον εαυτό μας...δεν ξέρω αν θα νικούσα ποτέ από μόνη μου τους φόβους και τις αναστολές που είχα για τη πραγματοποίηση ενός τόσο μακρινού ταξιδιού!!!
Θαύμασα την εξωτική παραλία,ατένισα τον ανοικτό ορίζοντα και τα βουνά της Αιτωλοακαρνανίας,χάρηκα τα ζευγαράκια(νόμιμα ή παράνομα ποιος νοιάζεται??)που απολάμβαναν την ησυχία του τόπου και τον καφέ τους δίπλα στο κύμα,περπάτησα ανάμεσα σε λεύκες ,μέτρησα τις αντοχές μου σε σκληρούς χωματόδρομους,αναπόλησα τον Λεονάρντο και τελικά, ψυχικά γεμάτη από την ένταση της εμπειρίας. αναχώρησα για το σπίτι μου που ήταν τόσοοοοο μακριά!!
Το ταξίδι ήταν πολύ κουραστικό,δεν ξέρω αν θα αποτολμήσω ξανά ένα road trip χωρίς βαλίτσα(τόσες ώρες με τα ίδια ρούχα,ήταν πολύ too much εμπειρία)...
Γύρισα πάντως περήφανη που κατάφερα να το πραγματοποιήσω χωρίς να χαθώ,να μπλέξω στη κίνηση,να χάσω τον δρόμο για το ζαχαροπλαστείο,να πληρώσω υπέρβαρο και κυρίως που το είχα οργανώσει εντελώς μόνη και δεν κατέφυγα σε κάποιο ταξιδιωτικό γραφείο σαν καμία άσχετη χαζοτουρίστρια!!
Επιρροές:
α) Jack Kerouac,στο δρόμο
β) monty pythons ,το σύνολο του έργου τους...
ΥΓ.Πλακίτσα είναι όλο αυτό,το καταλάβατε,ε?????:xmas_mrgreen::xmas_mrgreen::xmas_mrgreen:
πάρτε και ένα πρόχειρο video απ΄το road trip..ως ότου σας αξιώσει η ζωή να τα δείτε και εσείς όλα αυτά από κοντά!!
καλές γιορτές σε όλους και καλά ταξίδια μακρινά ή όχι...όμορφα και γεμάτα να'ναι!!:xmas_razz:
¨
