Phila had me at hello

[LULLU]

η τολμη ειναι τελικα αρετη και μπραβο σου που τολμας..παντα να εισαι τοσο τολμηρος σου ευχομαι και καλως ηλθες στη ταξιδιωτοπαρεα....

 

[go2dbeach]

[FONT=DejaVu Sans Condensed, sans-serif][FONT=DejaVu Sans Condensed, sans-serif] Θα περάσω μια βδομάδα στην Πρωτεύουσα και στην Antigua, δίπλα στην Πρωτεύουσα, και μετά θα πάω στο Quetzaltenango

Καλα ουτε να το σκεφτεις να μη μας γραψεις απο Γουατεμαλα!! Με εχεις κανει να βλεπω αλλιως τις μεγαλουπολεις των ΗΠΑ..φανταζομαι τι θα εχεις να μας γραψεις απο τη λατρεμενη μου Αμερικα Λατινα

 

[mariath]

Δημήτρη, εντυπωσιακή η απόφαση που πήρες για τη ζωή σου. Εκεί που άλλοι θα παρέλυαν από φόβο και ανασφάλεια για το μέλλον, εσύ αποφάσισες να αρπάξεις την ευκαιρία και να κάνεις κάτι δημιουργικό για τον εαυτό σου που πολλοί το ονειρεύονται, λίγοι όμως το τολμάνε.
Θα περιμένω τις επόμενες ανταποκρίσεις σου. Να έχεις ένα υπέροχο ταξίδι!

 

[ΕΡΣΗ]

Καλά επί μέρους ταξίδια να κάνεις και να μας ενημερώνεις για όσα θαυμαστά βλέπεις.

 

[Pandora]

Δημήτρη, εξαιρετική ανταπόκριση!

Συνέχισε παρακαλώ, με αυτόν τον άμεσο τρόπο, να μας ενημερώνεις...

Ολα όσα μας γράφεις, έχουν πολύ ενδιαφέρον...

Περιμένουμε...

 

[varioAthens]

Πολύ πιο ενδιαφέρων ο τρόπος που γράφεις κι από ταξιδιωτικό οδηγό!
Περιμένουμε συνέχεια!

 

[delmem2233]

Στην Ουάσινγκτον αγόρασα το βιβλίο ενός Ιταλού που πέρασε έναν χρόνο στην “DC” (τους περισσότερους Αμερικάνους τους έχω ακούσει να αποκαλούν την Ουάσινγκτον όχι... Ουάσινγκτον, αλλά DC, προφανώς για συντομία. Μιλάμε για τον λαό που τα εννιά στα δέκα ονόματά του είναι μονοσύλλαβα, ή μάλλον καταλήγουν μονοσύλλαβα, άντε, βαριά-βαριά, δισύλλαβα...), και μεταξύ άλλων, με το ανάλαφρο και χιουμοριστικό στιλάκι του, λέει ότι ακόμη κι αν δεν έχεις πατήσει ποτέ το πόδι σου στις ΗΠΑ, όταν κάνεις το πρώτο ταξίδι σου εδώ, δεν “έρχεσαι”, αλλά “επιστρέφεις”. Κι αυτό επειδή πριν φθάσεις στο σημείο να πατήσεις US soil, έχεις δει εικόνες στην τηλεόραση από πολλές πόλεις ΤΟΣΕΣ φορές, που πράγματι νομίζεις ότι... το Άγαλμα της Ελευθερίας για παράδειγμα, το έχεις επισκεφτεί ξανά, ή βόλτα στο Central Park, έχεις ξανακάνει, ή τον υπόγειο της Νέας Υόρκης, τον έχεις ξαναπάρει. Το ίδιο αισθάνθηκα την πρώτη φορά που ήρθα στις ΗΠΑ (Σικάγο, Σαν Ντιέγκο, Λος Άντζελες, Σαν Φρανσίσκο), το ίδιο τη δεύτερη, το ίδιο και τώρα, ειδικά σήμερα, στη Νέα Υόρκη. Τόσα μα τόσα γύρω σου, φαντάζουν οικεία. Κάνεις βόλτα στην Broadway, και νομίζεις ότι από ένα μαγαζί θα πεταχθεί η “Κάρι Μπράντσοου” (εεε, όχι ότι είμαι φαν του Sex And The City... Ξέρετε... πάνω στο ζάπινγκ αν το πετύχω... ΑΝ, λέω... Νννναιιιι), και θα φωνάξει σε έναν cab driver να σταματήσει. Παίρνεις τον υπόγειο, και νομίζεις ότι θα δεις τον Αλ Πατσίνο και τον Κιάνου Ριβς να μιλάνε για δικηγορικές υποθέσεις και όχι μόνο (αυτή τουλάχιστον είναι η σκηνή ταινίας που έχω συνδέσει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη με τον υπόγειο της Νέας Υόρκης, από τον Δικηγόρο του Διαβόλου). Κάνεις τσάρκα στο Central Park και νομίζεις ότι πάνω σε μία γεφυρούλα θα δεις τον Τομ Χανκς με έναν σκύλο δίπλα του να περιμένει τη Μεγκ Ράιαν (You've Got Mail). Για να μην πω πού πηγαίνει το μυαλό μου όταν σηκώνω το κεφάλι και βλέπω αεροπλάνο...
Συνεχίζοντας την εκνευριστική (φαντάζομαι για κάποιους, ελπίζω όχι πολλούς) συνήθειά μου να πετάω κάθε τρεις και λίγο κάτι στα Αγγλικά, θα πω ότι και την πρώτη φορά που ήρθα στη Νέα Υόρκη, πέρσι, η λέξη που μου κόλλησε στο μυαλό προσπαθώντας να την περιγράψω, αν είναι δυνατόν, με μία μόνο λέξη, είναι “dazzling”... Κοσμοπλημμύρα στους δρόμους, ουρανοξύστες-ουρανοξύστες-ουρανοξύστες, σημεία που τα έχεις δει μυριάδες φορές στην τηλεόραση, πλατιές λεωφόροι, ΔΙΑΣΗΜΕΣ λεωφόροι, όπως η Broadway και η 5η, και ίσως πάνω απ' όλα, γλώσσες, αμέτρητες γλώσσες, μία διαφορετική να ακούγεται από τα χείλη κάθε δεύτερου ατόμου που περνάει από δίπλα σου... Κάθε πόλη, μεγάλη, των ΗΠΑ είναι κι ένα melting pot, όμως έχω την εντύπωση ότι καμία πόλη δεν μπορεί να αρπάξει από τη Νέα Υόρκη τον τίτλο της πραγματικής πολυ-πολιτισμικής Πρωτεύουσας του κόσμου, κάτι που στο δικό μου μυαλό του τουλάχιστον συμβάλει στο να αισθάνομαι ότι ευρισκόμενος στη Νέα Υόρκη, και ειδικά στο Μανχάταν, βρίσκομαι κατά κάποιον τρόπο στο... κέντρο του κόσμου...
Μένω σε έναν ολοκαίνουργιο ξενώνα (άνοιξε πριν από δύο μήνες), τρία τετράγωνα από την πλατεία Times. Μέχρι την τελευταία μέρα του Απρίλη έχουν κρεβάτια με 20 ευρώ τη βραδιά, τιμή-καραευκαιριάρα για τα δεδομένα της τοποθεσίας. Η Broadway είναι πέντε λεπτά περπάτημα, και την πήρα μέχρι το Central Park, μετά δεξιά, στο νότιο άκρο του πάρκου (όπου παρεμπιπτόντως πέτυχα τον Άντι Γκαρσία... Σ Τ Ι Λ Α Τ Ο Σ ο τύπος, δεν το συζητάω...) και πάλι δεξιά στην 5η Λεωφόρο, την καρδιά του shopping στη Νέα Υόρκη. Στο τέλος του μεγάλου κύκλου μου είχα θέσει σαν must στόχο να πάω στο Empire State Building, ξεπληρώνοντας ένα γραμμάτιο που χρωστούσα στον εαυτό μου από πέρσι. Μετά από δύο φανταστικές (από πλευράς καιρού) μέρες πέρσι, κατά τις οποίες διαρκώς ανέβαλα να πάω στο observation deck του Empire State Building, ο καιρός μου τα έκανε... μην πω, και κατέληξα να φύγω από τη Νέα Υόρκη χωρίς να ανέβω στο ψηλότερο σημείο της. Σύμφωνα με την πρόβλεψη του καιρού για την προσεχή βδομάδα, μόνο σήμερα είχε/έχει καλό καιρό και ηλιοφάνεια, οπότε ΣΗΜΕΡΑ έπρεπε γίνει ό,τι ήταν να γίνει... Έχω μία φίλη στην Καβάλα που με αποκαλεί σπασικλάκι επειδή πάντα προετοιμάζω τα ταξίδια μου στην εντέλεια, κι είμαι βέβαιος ότι θα με “έκραζε” αν διάβαζε αυτές τις γραμμές, αν μάθαινε ότι μπήκα στη διαδικασία να μάθω τι καιρό θα κάνει μέχρι και σε πέντε μέρες από σήμερα προκειμένου να καθορίσω ποια μέρα θα πήγαινα στο Empire State Building, αλλά... give me a break... Το δις εξαμαρτείν...
Η θέα από τον 86ο όροφο του Empire State Building τα άξιζε τα 18 δολάριά της (κανονικά κάνει είκοσι, αλλά βρήκα κάπου ένα κουπόνι για δύο δολάρια έκπτωση. Δεν κατάλαβα, γιατί όχι;!), ενώ όχι απλά value for money αλλά... “πλάκα μου κάνετε... Κάποιο λάκκο έχει η φάβα” ήταν το γεύμα μου σε μία εντελώς low-key πιτσαρία στη σκιά του Chrysler Building. Με 2,75 δολάρια (δύο ευρώ και κάτι), πήρα δύο κομματάρες πίτσα ΚΑΙ αναψυκτικό, believe it or not... Στη Ναυαρίνου στη Θεσσαλονίκη, μόνο για ένα κομμάτι πίτσα μισό σε μέγεθος από αυτά που πήρα εδώ, θα είχα δώσει ενάμιση ευρώ (αν δεν το έχουν ανεβάσει τους τελευταίους μήνες...). Έβγαλα και μία Metrocard για όλη τη βδομάδα με 25 δολάρια (κάτι λιγότερο από 20 ευρώ, κι αυτό value for money), και τώρα... ποιος με πιάνει... (actually, ο καιρός, αλλά... δε βαριέσαι...).
Ντουζ, και νέα εξόρμηση στην Times Square, μήπως και βρω εισιτήριο στα -οικονομικά- μέτρα μου για κάποια παράσταση. Πέρσι είδα (μη γελάστε... Ok, γελάστε, χλευάστε με, το αξίζω), Mary Poppins!!! (εγώ, και καμιά χιλιάρα γιαγιάδες και παιδάκια, με τις πρώτες να συνοδεύουν τα δεύτερα). Ήταν το μόνο για το οποίο βρήκα εισιτήριο με λιγότερα από 40 δολάρια. Είμαι εδώ και βδομάδες γραμμένος σε ένα σάιτ που μου στέλνει newsletter για μειωμένες τιμές εισιτηρίων για παραστάσεις του Broadway (το... σπασικλάκι που λέγαμε), οπότε όλο και κάτι θα βρω χωρίς να χρειαστεί να πουλήσω κανένα νεφρό...
Όπως πάντα, ευχαριστώ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ για την παρέα. Και συγκεκριμένα Rosa, τα μαθήματα που ανέφερα χθες είναι μαθήματα Ισπανικών, σε μία από τις δεκάδες σχολές στη Γουατεμάλα. Την τελευταία δεκαετία έχουν ξεφυτρώσει τόσες σχολές όσα είναι και τα ελαιοτριβεία στη Μεσσηνία, κι έχουν καταφέρει με την ποιότητα των μαθημάτων και τις εξαιρετικές τιμές τους να κτίσουν σούπερ φήμη μεταξύ των ξένων που θέλουν να βελτιώσουν τα Ισπανικά τους σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Επιπλέον, η Γουατεμάλα και η Κολομβία έχουν τις πιο “καθαρές” προφορές μεταξύ των χωρών της Λατινικής Αμερικής, σύμφωνα τουλάχιστον με όσα διάβασα σε πολλά φόρα στο ίντερνετ, κάτι που διευκολύνει μετρίου επιπέδου γνώστες της γλώσσας, σαν εμένα, να κατανοούν καλύτερα τον δάσκαλό τους.


Hasta manyana... (ξέρω ότι το “αύριο” δεν γράφεται έτσι, δεν είμαι ΤΟΣΟ άσχετος, αλλά δεν μπορώ να βάλω το αναθεματισμένο το tilde πάνω από το n, οπότε...).

 

[getxowoman]

Εδω μεσα που εχω μπλεξει, απο τη μια τις ιστοριες του χεφε και απο την αλλη τις δικες σου περιγραφες ειμαι σχεδον ετοιμη να παρω την αποφαση να παω να επισκεφτω τις ΗΠΑ!!! Και εγω συνηθως κοιταω τον καιρο,βεβαια για τις επομενες 5 μερες,διοτι παραπερα δε λεει το προγραμμα!! Μη τρως μονο πιτσες φαε και κανενα φρουτο!!!! Λοιπον καλη συνεχεια στο ταξιδι στην Αμερικη! Δηλαδη οταν πας Γουατεμαλα θα μας το γυρισεις στο ισπανικο;;; Και tilde να βαλεις μετα εμεις δε το βλεπουμε παρα μονο κατι νουμερα,μιλαω γιατι το εχω δοκιμασει.

Estamos esperando tus historias!

 

[go2dbeach]

Ωραιοτατη και η σημερινη βολτιτσα και η θεα απο ψηλα! Περιμενω συνεχεια
hasta mañana

ñ=ALT+0241 σε ενημερωνω ευελπιστωντας οτι θα μας πετας και κανενα ισπανικο σε μελλοντικα ποστ

 

[KIKI]

Hola Δημητρη ...
Τι ωραιο ραπορτο ειναι αυτο που εγραψες απο τη πολυαγαπημενη μου μητροπολη ...
εχω καιρο να παω και εχω συνδρομο στερησης ..
και Αντι Γκαρσια ; πεθαινω !!!

 

[chrikky]

γεια σου δημητρη! καταπληκτικός για άλλη μια φορά, και φυσικά αδημονούμε για τις επόμενες μέρες σου!

μήπως πρέπει η NY να γίνει χωριστό thread??? (ερωτηση και στους admins ειναι αυτη)

ή αν είναι να γίνει το blog που ελεγε η getxo, να μαζευτούνε όλες οι ιστοριούλες που θα γράφεις από κάθε πόλη χωριστά εκεί, ώστε να τα διαβάζουμε ωραία μετά!

 

[varioAthens]

Σα να βλέπω ταινία......