Καραϊβική Offshore, ξέπλυμα και άλλα σκάνδαλα στις Παρθένες Νήσους

[taver]

Τροπική βλάστηση, ψιλή άμμος και καθαρά ήρεμα νερά. Σιγά το πράμα. Άμα δεν υπάρχει ούτε ένας ουρανοξύστης, ούτε μισό μεσαιωνικό κάστρο, τι να το κάνεις....

 

[GTS]

Οδηγώντας ανάποδα μέσα στη ζούγκλα του νησιού, φτάνουμε στη πρώτη στάση της ημέρας, τη Maho Bay, μια παραλία δίπλα στο δρόμο, όπου μπορείς σχεδόν να βουτήξεις από το αυτοκίνητο.

Παρκάρισμα στην άκρη, μάσκα-πετσέτα, το νερό είναι λάδι και σήμερα, η παραλία υπέροχη και με ελάχιστο κόσμο. Πρώτο θέαμα της ημέρας, ένας πανέμορφος πελεκάνος ψαρεύει στα ρηχά μπροστά μας, πετάει σε χαμηλό ύψος πάνω από το νερό και όταν εντοπίσει τη λεία του, κάνει βουτιά αλά γιαπωνέζικο μαχητικό αεροσκάφος σε αμερικάνικο αεροπλανοφόρο του Β’ παγκοσμίου πολέμου, πραγματικός καμικάζι. Σκέφτηκα χαμογελώντας τον κακομοίρη πελεκάνο της Μυκόνου να τον χαϊδολογάει ο Γαλάτης και ο Λάκης Γαβαλάς και βούτηξα με τη μάσκα στα ανοιχτά. Δε πέρασε πολύ ώρα πριν δω αυτό που έψαχνα, μια θαλάσσια χελώνα να βόσκει στο γρασίδι του βυθού της παραλίας. Ήταν μικρή ακόμα και η παρουσία μου την ανησύχησε, οπότε της έκανα λίγο παρέα και την άφησα μόνη της, αμέριμνη να χαρεί τα νερά του νησιού.

Βγαίνοντας στη παραλία, παρατηρώ ότι δε διακρίνεται καν ο δρόμος λίγο πίσω, πνιγμένος στη πυκνή βλάστηση, με ελάχιστα αυτοκίνητα να περνούν, στη χάση και τη φέξη. Στεγνώνουμε λίγο, θαυμάζουμε το τροπικό τοπίο τριγύρω και καβαλάμε το τετρακίνητό μας για τον επόμενο προορισμό…


Οδηγώντας προσεκτικά, περνάμε δίπλα από μια οικογένεια άγριων γαϊδάρων που μασουλάνε νωχελικά τα φυτά που ξεπετάγονται στην άκρη του δρόμου. Τα συμπαθή τετράποδα έχουν συνηθίσει τη παρουσία ανθρώπων και δε φοβούνται να κυκλοφορούν στους στενούς και απότομους δρόμους του νησιού. Φτάνουμε όμως στο προορισμό μας, αυτή τη φορά αφήνουμε το αυτοκίνητο στο δρόμο και ακολουθούμε την ταμπελίτσα που υποδεικνύει το Lindholm trail. Το νησί είναι μεταξύ άλλων και ο παράδεισος των hikers, καθώς δεκάδες μονοπάτια έχουν καθοριστεί από τις αρχές του νησιού και τους διαχειριστές του εθνικού πάρκου, μονοπάτια που σε οδηγούν σε καταπράσινες κορυφές και σε απομονωμένες παραλίες. Εμείς είχαμε στο νου το δεύτερο, καθώς η ζέστη έκανε σιγά-σιγά την εμφάνισή της. Το μονοπάτι σκιερό, με δεκάδες σαύρες να πετάγονται δεξιά-αριστερά στο διάβα μας και μικρά χαριτωμένα καβουράκια-ερημίτες να κουβαλάνε το κοχύλι-σπίτι τους στο οποίο και κρύβονταν άμα τη εμφανίσει μας. Μετά από κανά 20λεπτο κατάβασης, ακούστηκε ο απαλός παφλασμός των κυμάτων και ένα λαμπρό φως έκανε τα μάτια μου να πονέσουν καθώς βγήκαμε από τις σκιές της ζούγκλας σε μία ονειρεμένη ζαχαρένια παραλία με τυρκουάζ νερά….

Καλώς σε βρήκαμε Salomon Bay!!!

 

[GTS]

Τροπική βλάστηση, ψιλή άμμος και καθαρά ήρεμα νερά. Σιγά το πράμα. Άμα δεν υπάρχει ούτε ένας ουρανοξύστης, ούτε μισό μεσαιωνικό κάστρο, τι να το κάνεις....

Κάτσε να σου κλείσω ένα εισιτήριο δώρο για Ντουμπάι που τα έχει όλα αυτά με τον φίλο σου τον Johnpro....

 

[soudianos]

Μούτυχε ναύλος για Virgin Islands από Κούβα αλλά τα παράτησα κι έφυγα για Ελλάδα. Το μετάνιωσα αργότερα και τώρα ακόμη μια φόρα

 

[dim kyr]

GTS αντιπαρέρχομαι την ιστορία σου -είναι ξεκάθαροι οι λόγοι για τους οποίους την πόσταρες τέτοια εποχή, ζήλια το λένε- και σου ανακοινώνω το εξής ευχάριστο. Αν και είμαι εκτός θέματος σου γνωστοποιώ ότι άλλαξα κάποιες πτήσεις, εισητήρια κλπ, και θα είμαι και εγώ βρε κουτό στην Καμπότζη τις ίδιες ημέρες με εσένα!!! άντε .. τυχεράκια... υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να σε πουν και στις ειδήσεις. Τώρα είμαι στην φάση να σου βρω ξενοδοχείο. Δώσε μου μόνο 2 ημέρες περιθώριο. Θα σου συστήσω το καλύτερο βρε.... Μην με ευχαριστείς. Αλλοίμονο..... ανθρωποι είμαστε και βοηθάει ο ένας τον άλλον...

 

[XRISTOS71]

Οδηγώντας προσεκτικά, περνάμε δίπλα από μια οικογένεια άγριων γαϊδάρων που μασουλάνε νωχελικά τα φυτά που ξεπετάγονται στην άκρη του δρόμου. Τα συμπαθή τετράποδα έχουν συνηθίσει τη παρουσία ανθρώπων και δε φοβούνται να κυκλοφορούν στους στενούς και απότομους δρόμους

θα ειναι απο το ίδιο σόι που ειναι και ο lefterisb

 

[GTS]

GTS αντιπαρέρχομαι την ιστορία σου -είναι ξεκάθαροι οι λόγοι για τους οποίους την πόσταρες τέτοια εποχή, ζήλια το λένε- και σου ανακοινώνω το εξής ευχάριστο. Αν και είμαι εκτός θέματος σου γνωστοποιώ ότι άλλαξα κάποιες πτήσεις, εισητήρια κλπ, και θα είμαι και εγώ βρε κουτό στην Καμπότζη τις ίδιες ημέρες με εσένα!!! άντε .. τυχεράκια... υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να σε πουν και στις ειδήσεις. Τώρα είμαι στην φάση να σου βρω ξενοδοχείο. Δώσε μου μόνο 2 ημέρες περιθώριο. Θα σου συστήσω το καλύτερο βρε.... Μην με ευχαριστείς. Αλλοίμονο..... ανθρωποι είμαστε και βοηθάει ο ένας τον άλλον...

Ξενοδοχείο έχω βρει, αλλά στη Δονούσα! Ποιος είπε κάτι για Καμπότζη?
Μόνο μη περάσεις από Ιάβα και σκάσουν όλα τα ηφαίστεια μαζί....

 

[dim kyr]

Οταν ήμουν Μπαλι, έγινε η τρομοκρατική επίθεση, αν τη θυμάσαι. Απο τότε τους λυπήθηκα τους ανθρώπους και είπα Ινδονησία δεν ξαναπάω. Αρα πήγαινε άφοβα.... Και στην Τουρκία επίσης όταν ήμουν έγινε μια επίθεση, αλλά τυχαία γεγονότα είναι θα μου πείς. Και στο Νεπάλ, πέθανε η σύζυγος του ξενοδόχου όταν μέναμε. Και άλλη σύμπτωση. Και στο Μαρόκο όταν κανονίζαμε είχαν δώσει πληροφορίες οι Ισπανικές μυστικές υπηρεσίες ότι επίκειται τρομ/κο χτύπημα. Ετέρα σύμπτωση... και ο κατάλογος είναι μακρύς.....
υγ Να έρθω την Πρωτοχρονιά να σου κάνω ποδαρικό?

 

[Soctama]

Απίστευτες παραλίες..! Περιμένουμε συνέχεια..Πρέπει να ήταν όντως παράδεισος εκει.. Με τι καρδιά το άφησες??

 

[GTS]

Απίστευτες παραλίες..! Περιμένουμε συνέχεια..Πρέπει να ήταν όντως παράδεισος εκει.. Με τι καρδιά το άφησες??

Με τη καρδιά ότι είχαμε εισιτήριο επιστροφής και ότι έπρεπε να γυρίσουμε, να δουλέψουμε, να αφήσουμε κανά φράγκο στην άκρη για να ξαναπάμε...

Το περίεργο με μένα μετά από τόσα ταξίδια πλέον, είναι ότι όσο είμαι εκεί δεν αντιλαμβάνομαι το μέρος όπως όταν γυρίσω και δω τις φωτογραφίες....τότε ναι, κλαίω και αναρωτιέμαι που ήμουν....

 

[GTS]

Οταν ήμουν Μπαλι, έγινε η τρομοκρατική επίθεση, αν τη θυμάσαι. Απο τότε τους λυπήθηκα τους ανθρώπους και είπα Ινδονησία δεν ξαναπάω. Αρα πήγαινε άφοβα.... Και στην Τουρκία επίσης όταν ήμουν έγινε μια επίθεση, αλλά τυχαία γεγονότα είναι θα μου πείς. Και στο Νεπάλ, πέθανε η σύζυγος του ξενοδόχου όταν μέναμε. Και άλλη σύμπτωση. Και στο Μαρόκο όταν κανονίζαμε είχαν δώσει πληροφορίες οι Ισπανικές μυστικές υπηρεσίες ότι επίκειται τρομ/κο χτύπημα. Ετέρα σύμπτωση... και ο κατάλογος είναι μακρύς.....
υγ Να έρθω την Πρωτοχρονιά να σου κάνω ποδαρικό?

Ναι αμέ, σε περιμένω! Σημείωσε διεύθυνση: Οδός Αδελφών-Νοσοκόμων 13, Ανκοράζ, Αλάσκα Έλα όποτε θες...

 

[GTS]

Ξαπλωμένος κάτω από έναν λιλιπούτειο φοίνικα που μας χαρίζει τη σκιά του, παρατηρώ τα τυρκουάζ νερά της Καραϊβικής να βρέχουν την λευκή, ψιλή άμμο του νησιού.

Κλείνω τα μάτια και αφουγκράζομαι τον αέρα που χαϊδεύει απαλά τους φοίνικες. Γύρω μας όλοι κι όλοι 10 άνθρωποι, τολμηροί εξερευνητές και λάτρεις της ησυχίας, ποιος άλλωστε ο λόγος να περπατήσεις και μετά να επιστρέψεις ανηφορίζοντας από ένα χωμάτινο μονοπάτι μέσα στην υγρή ζούγκλα, ενώ υπάρχουν τουλάχιστον 5-6 παραλίες από αυτές που τις βλέπεις και σου φεύγει το σαγόνι και κρέμεται, με πολύ ευκολότερη πρόσβαση? Απάντηση δε βρίσκω, σκέφτομαι μόνο ότι κάθε μέρος είναι μοναδικό, ξεχωριστό, όπως ξεχωριστή και μοναδική είναι η Salomon Bay.

Οι πανταχού παρόντες πελεκάνοι ψαρεύουν στα λίγα μέτρα από εμάς, θαυμάσια κοράλλια και ψάρια των τροπικών βρίσκονται στα βραχάκια δεξιά μας, καταγάλανα νερά και ατελείωτη λευκή άμμος μπροστά μας.

Δεν είναι καιρός για βασανιστικά ερωτήματα…μόνο που ζηλεύω αφόρητα τον ιδιοκτήτη της απίθανης βίλλας που στέκει λίγο παραπέρα, στην αιχμή μεταξύ της Salomon Bay και της διπλανής και εξίσου παραδεισένιας Honeymoon beach….

ξύλινα decks-μπαλκόνια, ανεμιστήρες οροφής να γυρνάνε νωχελικά και εγώ να κάθομαι να απολαμβάνω ένα παγωμένο daiquiri πριν βουτήξω ξανά στη δροσιά του παραδείσου….αυτή είναι η ζωή….