Αργεντινή Βραζιλία Ισημερινός Κολομβία Παραγουάη O αυλός της τσοπάνας (Εκουαδόρ-Κολομβία με ολίγον από Αργεντινή-Βραζιλία-Παραγουάη)

[Giwrgos10]

Πίνω τον πρωινό ελληνικό καφέ μου και σε διαβάζω. Ταξιδεύω μαζί σου. Πάντως φέρνεις άνετα σε Λατίνα

 

[mikrh tsopana]

Αχ ελληνικός καφές, από τα πράγματα που πιο πολύ μου έχουν λείψει (μαζί με τραχανά και φέτα) δεν κανω πλάκα!
Σε ευχαριστώ πολύ, δεν μπορώ να αποτυπώσω ούτε με τις εικόνες(δε φημίζομαι για το φωτογραφικό ταλέντο μου) αλλά και ούτε με τα λόγια την ομορφιά μερικών τοπίων. Αυτό που προσπαθώ είναι να μεταφέρω τα συναισθήματά μου γιατί έχω καταλήξει πως χωρίς αυτό οποιαδήποτε ιστορία είναι ελλιπής.

 

[Giwrgos10]

Δε πίνω ελληνικό καφέ για ένα χρόνο αν είναι να βρεθώ για μια βδομάδα στα μέρη που βλέπω στις φώτο

*κανε ενα καλο ποστ ακομα να σου δωσω λαικ....εχεις 666 χαχαχα

 

[mikrh tsopana]

Σε πρόλαβαν!
Καλά βρε δεν παραπονιέμαι, απλά να χω έναν αντίλογο.

 

[Giwrgos10]

Kαλή συνέχεια στις σπουδές-διακοπές σου λοιπόν. Παω να κάνω έναν ελληνικό ακόμα

 

[isabelle]

Με τέτοιο συγγραφικό ψευδωνυμο σωστά την ψυλλιάστηκα ότι θα πρόκειται για έπος. Ώσπου το διάβασα (μονορούφι) και βεβαιώθηκα !
Για προχώρα por favor!

 

[mikrh tsopana]

Κεφάλαιο 1: Εκουαδόρ
Υποκεφάλαιο 1.6: Πουέρτο Λόπεζ, Μαναμπί

Οι επαρχίες του Εκουαδόρ που βρέχονται από θάλασσα είναι 5: Εσμεράλντας, Μαναμπί,Σάντα Ελένα, Γκουάγιας και Ελ Όρο(σ.σ Μπανάναλαντ).
Από αυτές οι 2 που επλήγησαν από το σεισμό είναι οι Εσμεράλντας και Μαναμπί καθώς το επίκεντρο του σεισμού βρέθηκε ανάμεσα σε Μουίσνε και Πεντερνάλες, με το δεύτερο να αποτελεί όριο μεταξύ των δύο επαρχιών. Από τις 16 Απριλίου μέχρι σήμερα οι δύο επαρχίες προσπαθούν να ανακάμψουν, με τους μετασεισμούς, οι οποίοι είναι πάνω από 2000, να μην τους αφήνουν σε ησυχία. Κυριότερος μετασεισμός ήταν αυτός τα ξημερώματα της 18ης Μαίου,μεγέθους 6,8 ρίχτερ, οποίος άφησε πίσω του κι άλλους νεκρούς. Το μικρό χωριό Πουέρτο Λόπεζ βρίσκεται στα νότια της επαρχίας Μαναμπί, στα σύνορα με την επαρχία Σάντα Ελένα. Είναι ένας από τους περισσότερο επισκεπτόμενους παραθαλάσσιους προορισμούς καθώς αποτελεί το κύριο σημείο αναχώρησης για τα νησιά Ίσλα δε λα Πλάτα και Ίσλα Σαλάνγκο, που αποτελούν μικρογραφίες των Γκαλάπαγκος. Συγκεκριμένα το Ίσλα δε λα Πλάτα αποκαλείται από πολλούς Γκαλάπαγκος των φτωχών, καθώς δε στερείται πανίδας ενώ η τιμή για την επίσκεψη του νησιού από το Πουέρτο Λόπεζ είναι περίπου 40 ευρώ. Από το Πουέρτο Λόπεζ επίσης θα βρείτε πληθώρα καραβιών που κάνουν το τουρ των φαλαινών, οι οποίες κάθε χρόνο από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβρη μεταναστεύουν στα νερά του Εκουαδόρ. Το χωριό βρίσκεται επίσης πολύ κοντά στον δημοφιλέστατο προορισμό Μοντανίτα, γνωστός ως "η πόλη 24/7 πάρτυ" αλλά και στην πανέμορφη παραλία Λος Φράιλες. Ακολουθεί φωτορεπορτάζ.

Την άφιξη της τσοπάνας συνόδευσε συννεφιά και τα μαύρα κοράκια(με νύχια γαμψά) ολοκλήρωναν το Ποε-τικό σκηνικό.

Την κατασκευή της γέφυρας ήρθε να επιβλέψει ο πρωθυπουργός Ραφαέλ Κορέα, τον οποίο η τσοπάνα θα συναντούσε σε τοπικό εστιατόριο αργότερα την ίδια μέρα και ο οποίος θα της ευχόταν ..."Δύναμη!".

Ευτυχώς η επόμενη μέρα ήταν ηλιόλουστη.

Και οι ψαρόβαρκες έτοιμες να αμολήσουν.

Στην αρχή η φάλαινες κολυμπούσαν μακριά.

Μα στη συνέχεια ερχόντουσαν όλο και πιο κοντά.

Με ένα ζπλάφ! έπεφταν πάλι στο νερό

Ένα από τα πιο κλασικά είδη πουλιών της περιοχής, χαρακτηρίζεται για τις μπλε πατούσες του.

Ψάχνοντας για τροφή.

Η παραλία Λος Φράιλες είναι μία από τις καλύτερες της περιοχής.

Τοπ-μόντελ.

Χαμηλές πτήσεις.

100άδες καβούρια έτρεχαν σαν τρελά στην υποψία ανθρώπινης ύπαρξης.

Έσκαβαν στο άψε-σβήσε ένα λάκκο.

Έμπαιναν γρήγορα μέσα.

Και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Τελευταία μέρα με συννεφιά και τα παιδιά να παίζουν μπάλα όπως πάντα στην παραλία.

 

[isabelle]

... και τα μαύρα κοράκια(με νύχια γαμψά) ολοκλήρωναν το Ποε-τικό σκηνικό.

Μικρή τσο έγραψες λέμε!

 

[mikrh tsopana]

Κεφάλαιο 1: Εκουαδόρ
Υποκεφάλαιο 1.7: Λίμνη Κιλοτόα

Η μικρή τσο μετρούσε μέρες. Και σκεφτόταν και ξανασκεφτόταν τα λάθη της. Και σκεφτόταν και ξανασκεφτόταν τα ταξίδια που πούλησε για ένα-ή και παραπάνω- σουφλέ σοκολάτας και ένα μπουκάλι ελαιόλαδο(μιλάμε για τέτοια ακρίβεια τα συγκεκριμένα προϊόντα). Μα ο χρόνος πίεζε και το μόνο που είχε να κάνει είναι να διαλέξει, ποιό θα είναι το τελευταίο της ταξίδι στο όμορφο και μαγικό Εκουαδόρ. Και η απόφαση, αν και δύσκολη, πάρθηκε: λίμνη Κιλοτόα. Με παρέα την Κ. και Σ. ένα σχεδόν συννεφιασμένο πρωινό, ξεκίνησαν για τον κοντινό προορισμό. Σε μιάμιση ώρα βρέθηκαν στο σταθμό της Λατακούνγκα. Από εκεί, διασχίζοντας έναν δρόμο με στροφές βγαλμένες από τον χειρότερο εφιάλτη τους, σκαρφάλωσαν στα 4000 μέτρα για να αφήσουν τα πράγματά τους σε ένα από τα πολλά ποσάδας και να ξεκινήσουν την περιήγηση...στα κανελάσο της περιοχής.

Κανελάσο: εκουαδοριανό ποτό. Φτιάχνεται από κάνια(αλκόολ από ζαχαροκάλαμο, γευστικά κοντά στη ρακή), χυμό από ναρανχίγια(φρούτο του Αμαζόνιου) και φυσικά κανέλα. Πίνεται ζεστό και σε μεγάλες ποσότητες.

Η ποσάδα(χόστελ) που διάλεξαν ήταν αρκετά καλή περίπτωση: 15 δολάρια για ένα τρίκλινο δωμάτιο με μπάνιο και (εννοείται) σόμπα, συν βραδινό και πρωινό. Οι τιμές γενικότερα στην περιοχή είναι τσιμπημένες, λόγω της αμιγώς τουριστικής κίνησης που υπάρχει. Οι ιδιοκτήτες τυπικοί ινδιάνοι της περιοχής. Αρκετά κοντοί και μελαμψοί, με μάτια κυρτά σαν οι άκρες τους να προσπαθουν να γαντζωθούν στο υπόλοιπο πρόσωπο. Η γυναίκα με μακριά κατάμαυρα μαλλιά πλεγμένα κοτσίδες και το ψηλό τυπικό καπέλο. Οι δυό τους πάντα ευγενικοί και χαμογελαστοί μα με την-γνώριμη πια- πονηριά που χαρακτηρίζει δυστυχώς τους ανθρώπους των εκουαδοριανών τουλάχιστον Άνδεων. Η πρώτη τιμή που προσφέρθηκε ήταν στα 25 το άτομο μα με την άρνηση της τσο και των λοιπών σουσουράδων αυτόματα η τιμή κατέβηκε στα 15. Αυτά όμως είναι λεπτομέρειες(είναι

Είχε ήδη πάει μεσημέρι όταν βγήκαν για τη βόλτα τους και τα πιο πυκνά σύννεφα είχαν κάνει την εμφάνισή τους, όπως το περίμεναν. Χρειαζόταν μισή ώρα για να κατέβουν από το στόμιο του κρατήρα στη βάση του και άλλη μιάμιση για να το ανέβουν(250 μέτρα μα λόγω του υψομέτρου και του ολισθηρού και απότομου εδάφους....) Υπολογίζοντας και κάποιον χρόνο για να χαλαρώσουν, απεφάσισαν να αφήσουν το ανεβοκατέβασμα για το επόμενο πρωί και απλά να χαζέψουν βγάζοντας φωτογραφίες.

Η νύχτα στο Εκουαδόρ φτάνει πάντα πριν την ώρα της κι έτσι χωρίς να το καταλάβουν, βρέθηκαν στο τραπέζι για να φάνε και να γνωρίσουν τους συνδαιτημόνες τους. Μετά το δείπνο σειρά είχε ένα τσάι γύρω από τη σόμπα και περαιτέρω συζήτηση. Όμως η μικρή τσο είχε έρθει ως εκεί με πολύ συγκεκριμένο σκοπό και αυτός δεν ήταν να χαλαρώσει το κορμάκι της στη ζέστη του σαλονιού αλλά να χαλαρώσει την ψυχούλα της στη θέα των αστεριών που θα φώτιζαν πιο λαμπερά από ποτέ πάνω από την γοητευτική ηφαιστειακή λίμνη. Πόσο καιρό ονειρευόταν η τσο αυτή τη στιγμή! Το μυαλό της, σαν ένας παραμορφωτικός φακός, μπορούσε να μεγενθύνει και να σμικρύνει πράγματα και γεγονότα, όνειρα και πραγματικότητες. Αν και ήξερε ήδη ότι ήταν πανσέληνος(τί να κάνουμε, αυτές οι ημερομηνίες βόλεψαν!) και δε θα μπορούσε να έχει απαρτία, όλο και κάτι λαμπερό θα καθρεφτιζόταν στις διεσταλμένες από την έξαψη κόρες των ματιών της. Έτσι, φορώντας όλα της τα ρούχα για να νικήσει το κρύο, και με αργά βήματα ρομπότ, πήρε τη Σ.(επίσης ορκισμένη αστεροπαρατηρήτρια) και βγήκαν για αστεροκυνήγι. Μια δυσάρεστη έκπληξη όμως τις περίμενε: ο ουρανός ήταν πολύ συννεφιασμένος, τόσο που έδινε στο ολοστρόγγυλο φεγγάρι μία πιο σοφιστικέ όψη, μα κάλυπτε απολύτως και το παραμικρό αστέρι. Δεν πειράζει, τη στιγμή αυτή η μικρή τσοπάνα την είχε ονειρευτεί τόσες φορές που σχεδόν την είχε ζήσει. Άλλωστε η λίμνη χωρίς την πανσέληνο δε θα φαινόταν μες στο σκοτάδι, κάτι που εκτός από το ότι θα στερούσε αυτή τη θέα, θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο καθώς τα τοιχώματα του πρωην ηφαιστείου σε κατεβάζουν σαν σε τσουλήθρα στην κοιλιά του.

Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με ένα πολύ νόστιμο πρωινό. Ο ουρανός ήταν καθαρός και τα χρώματα της λίμνης είχαν αλλάξει από εχθές. Προσοχή: όταν στο Εκουαδόρ λέμε καθαρός ουρανός εννοούμε ουρανός με χρώμα μπλε και λίγα σύννεφα. Ουρανός χωρίς σύννεφα ΔΕΝ υπάρχει. Η κατάβαση αν και δεν κούραζε ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνη καθώς το έδαφος ήταν ολισθηρό και η σύστασή του ήταν μερικώς αμμοειδής. Αφού επέζησαν από το κατέβασμα οι τρεις χάριτες ξεκουράστηκαν στην προβλήτα, χαζεύοντας τα γαϊδουράκια(μάλλον μουλάρια) που έπιναν νερό, αγνοώντας τον εφιάλτη που τους περίμενε, αφού στη συνέχεια θα κουβαλούσαν τους τουρίστες που κατεβαίνουν ως τις όχθες της λίμνης και δεν μπορούνε να ανέβουνε. Στην ανάβαση, η τσο και η παρέα της θα συναντούσε αρκετούς τέτοιους, μη ξέροντας αν έπρεπε να λυπηθεί περισσότερο τα ίδια τα ζωντανά ή τον-συνήθως ηλικιωμένο- ιθαγενή ιδιοκτήτη τους που ανέβαινε αυτόν τον ιδιαίτερα κουραστικό δρόμο μονοκοπανιά. Ή την ίδια που κόντεψε να αφήσει τα πλεμόνια της στο ανέβασμα. Η εκδρομή ήταν σύντομη και ο δρόμος για το γυρισμό κουραστικός μα η εμπειρία ανεκτίμητη.

Οι μύθοι της λίμνης Κιλοτόα

1. Για τις εκρήξεις του ηφαιστείου.
Στην επιφάνεια της λίμνης ζούσε ένας πανίσχυρος θεός, ο Κιλοτόα, ο οποίος ήταν ο θεός όλων των ηφαιστειακών εκρήξεων. Κάτω από την επιφάνεια της ίδιας λίμνης ζούσε ένας άλλος θεός, ο Τοατσί, ο οποίος μισούσε θανάσιμα τον πρώτο επειδή πάνω του μπορούσε να καθρεφτιστεί ο ουρανός. Λέγεται ότι όταν το ηφαίστειο εκρηγνυόταν, οι δύο θεοί μάλωναν πετώντας φωτιές ο ένας στον άλλον και καταστρέφοντας τα πάντα γύρω τους.

2.Για την έκκριση καπνού και την έντονη παρουσία κόνδορων στην περιοχή
.Ο Πατσακαμάκ, ο θεός που δημιούργησε το σύμπαν, χρειαζόταν έναν αγγελιαφόρο ανάμεσα στα πνεύματα και τους ανθρώπους και γι αυτό δημιούργησε ένα ιερό πουλί, τον κόνδορα. Για χρόνια ο κόνδορας πετούσε για να μεταφέρει τις ειδήσεις από τον ουρανό στη γη, ένιωθε όμως πολλή μοναξιά κι έτσι ερωτεύτηκε μια όμορφη τσοπανοπούλα(αχ, εμείς να δούμε πότε θα βρούμε το τυχερό μας!) που βοσκούσε τα πρόβατά της στα ψηλά βουνά. Για να την πλησιάσει, έκλεψε τα ρούχα ενός βοσκού που κοιμόταν και τα φόρεσε. Εκείνη τον ερωτεύτηκε και ανέβηκε στα φτερά του για να πετάξουνε μαζί. Τα σκυλιά όμως της τσοπάνας (όχι της μικρής, της όμορφης) μαρτύρησαν στους γονείς της πως η μονάκριβή τους σουλατσάρει με έναν κόνδορα και έτσι εκείνοι την έψαξαν, την βρήκαν και την κλείδωσαν στο σπίτι. Η όμορφη τσοπάνα απελπισμένη πια έκανε σήματα καπνού μέχρι που ο κόνδορας κατάφερε να τη βοηθήσει να αποδράσει. Τότε και η ίδια μετατράπηκε σε κόνδορα και έκτοτε οι δυό τους κάνουν μαζί βόλτες πάνω από την περιοχή του Κοτοπάξι(στην οποία ανήκει η λίμνη Κιλοτόα).

υγ1.Για τη δεύτερη ιστορία η τσοπάνα ρωτήθηκε και μας είπε πως όταν η καρδούλα της σκιρτούσε πάνω από τους καταρράκτες Ιγουασού βλέποντας τους γύπες(κόνδορες) να πετάνε και αμαρτωλές σκέψεις περνούσαν από το μυαλό της, δεν είχε ιδέα για τον εν λόγω μύθο. Φαίνεται πως οι τσοπάνες έχουν μία ιδιαίτερη αδυναμία στους γύπες

υγ2. Υπαρχουν κάποιες φωτογραφίες της συντρόφισσας Κ. οι οποίες είναι ασύγκριτα καλύτερες και επίσης έχουν και το υπόλοιπο χωριό, πέρα από τη λίμνη. Δυστυχώς όμως έχουν μεγάλο μέγεθος και δε μπορώ να τις βάλω.

 

[LULLU]

αργεις αργεις για τη Κολομβια και φευγω σε ενα μηνα,....

 

[mikrh tsopana]

Ισχύει, ήθελα να τελειώσω πρώτα με το κεφάλαιο Εκουαδόρ για να προχωρήσω. Αυτή ήταν η τελευταία ιστορία, η επόμενη θα είναι στην Κολομβία, ελπίζω να ξεκινήσω σε 10 μέρες μάξιμουμ γιατί έχω (γελάμε) εξεταστική....
εδιτ: ξεκινάω με τις γενικές πληροφορίες στα γρήγορα για να έχεις μια ιδέα

 

[mikrh tsopana]

Κεφάλαιο 3: Κολομβία
Τίτλος: Εσωτερικές Διαδρομές

Υποκεφάλαιο 3.1
Τίτλος: Η Συμφορά

-Κόρη που πάς;

-Μάνα θα πάω στην Κολομβία.

(Παύση)

Η υστερία αρχίζει.

-Τί θα πας να κάνεις εκεί; Δεν κάθεσαι στα αυγά σου λέω γω καλύτερα;

Είναι επικίνδυνα εκεί, μου το είπε εμένα η Χριστινούλα η κόρη του Φίλιππα.

Εκεί σε σκοτώνουν για πλάκα.


Άσχημες σκέψεις περνούν απ το μυαλό της τσο. Ένας μονόλογος μονομιάς

λαμβάνει χώρα στο νου της.

Γεγονός νο 1: Στα αυγά μου απ’όσο ξέρω δεν είμαι ούτως ή άλλως.

Γεγονός νο 2: Το πιο μακρινό ταξίδι της Χριστίνας είναι από τα Τρίκαλα στην Κέρκυρα και αυτό για να σπουδάσει.

Γεγονός νο 3: Στο Κίτο σε σκοτώνουν για πιο μεγάλη πλάκα αλλά δε θέλω να στο πω γιατί δε θέλω να μείνω ορφανή από μάνα.


Αντί αυτού η τσοπάνα δήλωσε λακωνικά ότι δε θα της συμβεί τίποτα, κάνοντας επίκληση στο ήθος της ιδίας και για να το κάνει ακόμη πιο πειστικό το έπαιξε θιγμένη δηλώνοντας σοκαρισμένη που ακόμη δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, παρά τα χρόνια που η ίδια κουβαλά στην πλάτη της.


Η Σ. δεν είχε παρά να αποδεχτεί αυτή την «απειλητική» για τη ζωή της μοναχοκόρης της απόφαση.


-Να μου στέλνεις μήνυμα κάθε μέρα. Δυό φορές τη μέρα. Και σε μένα και στον πατέρα σου.

Εκείνο το βράδυ πληροφορίες λένε πως η Σ. δεν κοιμήθηκε.


Το ταξίδι

Διάρκεια ταξιδιού: 32 μέρες από την ώρα της αναχώρησης μέχρι τη στιγμή της επιστροφής

Κόστος:

Περίπου 900 ευρώ, κόστος που θα μπορούσε να λιγοστεύσει αν η μία εβδομάδα δεν συνέπεπτε με τη μεγάλη εβδομάδα, όποτε όλα ήταν κυριολεκτικά σε διπλή τιμή και αν η τσοπάνα άφηνε και κανένα τουρ παραπονεμένο. Αναλυτικά ήταν περίπου 225 τα μεταφορικά(συμπεριλαμβανομένου δύο εσωτερικές πτήσεις με βαλίτσα και καράβι από Πλάγια Μπλάνκα για Καρταχένα), 200 ευρώ οι διανυκτερεύσεις σε χόστελ και τα υπόλοιπα 475 προσωπικά έξοδα( τουρ, εισιτήρια σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους και κάποια λιγοστά ψώνια, φαγητά και ποτά)

Διαδρομή:

Κίτο-Σαν Αγουστίν 3 μέρες

Σαν Αγουστίν-Νέιβα 2 μέρες

Νέιβα-Έρημος Τατακόα 1 μέρα

Νέιβα-Μπογκοτά 4 μέρες

Μπογκοτά-Βίγια δε Λέιβα 2 μέρες

Βίγια δε Λείβα-Μπαριτσάρα 2 μέρες

Μπαριτσάρα-Μεδεγίν 5 μέρες

Μεδεγίν-Σάντα Μάρτα(αεροπλάνο) και από εκεί Καρταχένα 10 μέρες(μαζί με τις 5 μέρες στην Πλάγια Μπλάνκα)

Καρταχένα-Κάλι (αεροπλάνο) και από εκεί επιστροφή στο Κίτο 2 μέρες

+1 μέρα αναμονή από Νέιβα για Μπογκοτά