Αργεντινή Βραζιλία Ισημερινός Κολομβία Παραγουάη O αυλός της τσοπάνας (Εκουαδόρ-Κολομβία με ολίγον από Αργεντινή-Βραζιλία-Παραγουάη)

[mikrh tsopana]

Υποκεφάλαιο 2.3: Αργεντινή
Σάλτα
Τίτλος 1: Every rose has its thorn
Εναλλακτικός τίτλος: Cry for me Argentina

Σας έχει συμβεί ποτέ να ξεκινήσετε κάτι στραβά και να σας πάνε όλα στραβά; Αυτή ακριβώς ήταν η σύντομη αλλά επίπονη εμπειρία που είχε η τσοπάνα με την εν λόγω χώρα, κάτι που την έκανε να φύγει ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω της.

Μέρος πρώτο:

Ο έλεγχος από την πλευρά της Αργεντινής ήταν διεξοδικότατος, τόσο διεξοδικός που έμειναν περίπου 4 ώρες σταματημένοι κι έτσι έχασαν το λεωφορείο για τη Σάλτα. Ε, και τί έγινε! Θα πάρουν άλλο! Αμ δε! Φτάνοντας στο σταθμό, συνειδητοποίησαν ότι το επόμενο λεωφορείο ήταν στις 7 το απόγευμα, 20 ώρες από τη στιγμή που έφτασαν στο σταθμό. Το γεγονός αυτό δε θα ήταν τόσο τραγικό αν έβρισκαν κάποιο χόστελ για να κοιμηθούν. Τα χόστελ στην μάλλον αδιάφορη πόλη της Clorinda ήταν πάρα πολύ λίγα και οι φίλοι μας, που αν τους μετρούσες με τα δάχτυλα θα χρειαζόσουν και το δεύτερό σου χέρι, δε βρήκαν πουθενά καταφύγιο.(3η νύχτα ύπνου εκτός κρεβατιού). Ούτε αυτό το γεγονός θα ήταν τόσο τραγικό αν η περιγραφή της ατμόσφαιρας της πόλης εκείνης δεν ήταν: αφόρητη ζέστη, αποπνικτική υγρασία και πάμπολλα, πεινασμένα, τερατόμορφα, σιχαμένα κουνούπια(στο μέλλον η τσοπάνα και κυρίως ο μπρο θα γνώριζαν τί πα να πει πολλά κουνούπια= Αμαζόνιος). Η περιγραφή της πόλης δυστυχώς ήταν ακριβώς αυτή και έτσι το γεγονός ήταν ακριβώς τόσο τραγικό. Το γεγονός αυτό θα ήταν περισσότερο τραγικό αν έξω από το σταθμό δεν υπήρχε μια ψησταριά με πεντανόστιμα ασάδος και κρύες μπύρες. Ευτυχώς, έξω από το σταθμό υπήρχε μια ψησταριά με πεντανόστιμα ασάδος και κρύες μπύρες.

Μετά από μία από τις χειρότερες μέρες και νύχτες της ζωής της(χα! έτσι νόμιζε) αναχωρούν για την πόλη της Σάλτα. Κατά την άφιξη, η τσοπάνα, αν και ακόμη μαστουρωμένη από αυτό το παραισθησιογόνο γεγονός, μπόρεσε να αντιληφθεί κάτι διαφορετικό στον αέρα αυτής της πόλης. Τί ήταν αυτό; Ο αέρας ο ίδιος. Ήταν δροσερός. ΔΡΟΣΕΡΟΣ! Μετά από δύο βδομάδες απόλυτης ζέστης, μετά από σχεδόν δύο βδομάδες(πλην της Ασουνσιόν) υγρής ζέστης!

Η Σάλτα, μια όμορφη μικρή πόλη στο βορρά της Αργεντινής, απ'την πρώτη στιγμή μάγεψε την Κορνηλία. Δεν ήξερε όμως τί την περίμενε..

Προσεχώς:
Μέρος δεύτερο: Χουχούι, Πουρμαμάρκα, Ουμαουάκα
Μέρος τρίτο:Κατσι
Μέρος τέταρτο: Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν

 

[KIKI]

Ωραία το προχωρας !
Περιμενω τη συνεχεια .........

 

[mikrh tsopana]

@KIKI ευχαριστώ!!

Άσχετο, αλλά βλέπω ότι έχουμε το ίδιο ονειρεμένο ταξίδι

 

[KIKI]

@KIKI ευχαριστώ!!

Άσχετο, αλλά βλέπω ότι έχουμε το ίδιο ονειρεμένο ταξίδι

Ξεχασα να το αλλαξω ! Πριν 15 μερες επεστρεψα απο Καλιφορνια , Αριζονα , Γιουτα και Νεβάδα . Ενα μερος του ονειρου πραγματοποιηθηκε , ειναι και μεγάλη η ατιμη η Αμερικη ......

 

[mikrh tsopana]

Υποκεφάλαιο 2.3: Αργεντινή
Σάλτα
Τίτλος 1: Every rose has its thorn
Εναλλακτικός τίτλος: Cry for me Argentina

Μέρος δεύτερο και τρίτο:
Οι διαφωνίες είχαν φτάσει πια στο αμήν, η κούραση ήταν ολοφάνερη και ο χρόνος πολύ λίγος.Έτσι, η μόνη συμβιβαστική λύση ήταν να κλειστούν δύο ολοήμερα τουρ, ένα για Πουρμαμάρκα-Ουμαουάκα και ένα για Κατσι, σε δύο συνεχόμενες ημέρες.

Πουρμαμάρκα-Ουμαουάκα
Ο οδηγός-ξεναγός ήταν περίπου στην ώρα του. Αφού περισύλεξε την τσοπάνα και το κοπάδι της, κάθισε αναπαυτικά στη θέση του, φόρεσε το μικρόφωνο, άνοιξε το σακουλάκι με τα φύλλα κόκας, τους έριξε μια άσπρη σκόνη και μπούκωσε κυριολεκτικά μία φυτεία ολόκληρη. Έστριψε το κλειδί και με σύμμαχο μία ηλιόλουστη μέρα ξεκίνησε για τον "βράχο των εφτά χρωμάτων" στην Ουμαουάκα καθώς και το γοητευτικό χωριό Πουρμαμάρκα στο βορρά της Αργεντινής, κοντά στα σύνορα με τη Βολιβία.

Τον γνωστό βράχο "η παλέτα του ζωγράφου"

καθώς και ένα φρούριο των Ίνκας, το Πουλκαρά δε Τιλκάρα(Pulcará de Tilcara).

Κατσί
Αν ένα πράγμα έχει μάθει η τσοπάνα για τη ζωή στις Άνδεις, αυτό δεν είναι να αποθηκεύει το οξυγόνο στα πλεμόνια της όπως οι καμήλες το νερό στις καμπούρες τους μήτε να κάνει παζάρια σωστά και αποτελεσματικά, αλλά να έχει πάντα στο μυαλό της πως ο ήλιος μπορεί κάλλιστα να γίνει βροχή και η βροχή καταγάλανος και πεντακάθαρος ουρανός. Έτσι λοιπόν, η επόμενη μέρα, αν και φαινόταν αρκετά δυσοίωνη, τελικά συνεργάστηκε άψογα με την τσο και το κοπάδι της.

Ο, διαφορετικός απο χθες, οδηγός, αφού μπούκωσε κι αυτός σχεδόν μία φυτεία από φύλλα κόκας(χωρίς την άσπρη σκόνη), ξεκίνησε να ανεβαίνει σιγά σιγά μέσα στο ομιχλώδες τοπίο για το ορεινό χωριό Κάτσι, διασχίζοντας ένα καταπράσινο,τελείως διαφορετικό από το χθεσινό, τοπίο.

Περνώντας από το εθνικό πάρκο Los Cardones

τελικά έφτασαν στο χωριό Κάτσι

το οποίο είχε μία πολύ όμορφη εκκλησία.

Στην πλατεία, μία μικρή έκπληξη περίμενε τους μικρούς μας φίλους. Μία ηλικιωμένη, με ένα κρουστό ανα χείρας, έπαιζε μουσική και τραγουδούσε, βγάζοντας μία περίεργη, ψιλή μα αρκετά καθηλωτική φωνή. Η γυναίκα όπως είπε, αυτό το είδος τραγουδιού είναι παραδοσιακό του τόπου της, τους στίχους τους γράφει η ίδια και μιλάνε για τα βάσανα του λαού της. Την τέχνη αυτή την έμαθε μικρό κορίτσι από τον πατέρα της, ο οποίος, όπως και πολλοί άλλοι της εποχής του, τραγουδούσαν στην πλατεία για να βγάλουν το ψωμί τους.

 

[mikrh tsopana]

Υποκεφάλαιο 2.3: Αργεντινή
Σάλτα
Τίτλος 1: Every rose has its thorn
Εναλλακτικός τίτλος: Cry for me Argentina

Μέρος τέταρτο: Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν

Καλά ότι η τσοπάνα υπερβάλλει είναι γεγονός. Πλούσια δεν ήτανε, αλλά ότι επτώχευσε, επτώχευσε. Και ότι επείνασε, επείνασε. Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Πλούσιοι επτώχευσαν...:
Η ένδειξη σε όλα,μα όλα τα ΑΤΜ της Σάλτα,η ίδια. Ανεπαρκές υπόλοιπο.

-Μα πώς ανεπαρκές υπόλοιπο; Αφού τα έχω υπολογίσει όλα και μου μένουν τουλάχιστον 200 ευρώ στην κάρτα.

Η απάντηση δόθηκε στην τσοπάνα λίγο αργότερα, όταν συνειδητοποίησε πως η αναλογία ευρώ-πέσο ήταν 1-10 και όχι 1-15, όπως αυτή τόσον καιρό υπολόγιζε. Τουτέστιν, κάθε εναμισο ευρώ που ξόδευε, εκείνη πίστευε ότι ξόδευε ένα. Όπερ σημαίνει; 50% πάνω στα έξοδά της.

Αυτό σημαίνει ότι οι οικονομίες από δω και πέρα πρέπει να είναι φριχτές και ότι πρέπει να ξεχάσει τη ντόλτσε βίτα που ονειρευόταν στην Κόρδοβα. Μαζί και τους Κορδοβέζους (τους οποίους ευτυχώς θα συναντούσε σε αφθονία, αν όχι πλεόνασμα σε επόμενο ταξίδι στην Λοκομβία εεεε Κολομβία). Εντάξει η αλήθεια είναι ότι ήθελε λίγη χαλάρωση και το κλίμα της Σάλτα ήταν ιδανικό, οπότε δεν το πήρε κατάκαρδα και συνέχιζε να παίζει περιχαρής τον αυλό της, μέχρι εκείνη τη μέρα...

...και επείνασαν:
Η ομάδα είχε αρχίσει να σπάει. Ήδη η Μ. ο Γ. και ο Σ. είχαν αποχωρήσει. Εκείνη τη μέρα, θα έφευγαν και οι Δ. και Φ. και η τσοπάνα θα έμενε μόνη για μία εβδομάδα, μέχρι την πτήση της επιστροφής από Ασουνσιόν(Παραγουάη) για Κϊτο(μέσω Σαντιάγο και Λίμα). Η προοπτική αυτής της μοναξιάς δεν ήταν και τόσο άσχημη. Άλλωστε η τσοπάνα έχει αποδειχθεί άριστη μοναχική ταξιδιάρα ψυχή και στο παρελθόν και η χημεία της ομάδας ήταν απλά..ανύπαρκτη(μην κοιτάτε που το παίζω ότι πέρασα καλά, ασκήσεις ηρεμίας έκανα σε αυτό το ταξίδι). Μια μελαγχολία όμως την ένιωθε που όλο αυτό τελείωνε και έτσι, τη μέρα της αποχώρησης των Δ. και Φ. άρχισε να πίνει (μαζί τους )από νωρίς.

[Διάλειμμα για να σας συστήσω την αταίριαστη αυτή ομάδα:]

Γ. : Αγαπημένος ξάδερφος της τσοπάνας, έχουνε μεγαλώσει μαζί.
Σχέση με την τσοπάνα: άριστη, αρκετό χιούμορ και ελάχιστότατοι καυγάδες. Σύντροφος στα όργια πολυφαγίας της τσο.
Σχέση με τους υπόλοιπους : αρκετά καλή, γενικά ο πιο ισορροπημένος από όλους.

Δ.: Αγαπημένος ξάδερφος της τσο. , ο μικρός αδερφός του Γ. Ισχύει ότι και για τον Γ.

Μ.: Φίλη του Δ. από την Ισπανία.
Σχέση με την τσο: ουδέτερη.
Σχέση με τους υπόλοιπους: διαταραγμένη.
Χαρακτηριστικό της: θέλει όλοι οι άντρες να την ερωτεύονται. Και δη όλοι από την παρέα. Και αν κάποιος τολμήσει να κοιτάξει άλλη, θα υποστεί έναν πόλεμο νεύρων.

Φ.: Φίλος του Δ. από το Μεξικό.
Σχέση με την τσο: την καλοβλέπει.
Σχέση με τους υπόλοιπους: καλή.
Χαρακτηριστικό του: "άσ'τη, γυναίκα είναι".

Σ.(το μεγάλο μαργαριτάρι): φίλος φίλου του Γ. από την Ελλάδα(και ελπίζω να μη διαβάζει αυτό το τόπικ)
Σχέση με την τσο: ευτυχώς καμία.
Σχέση με τους υπόλοιπους: τον ανέχονται.
Σχέση με τη Μ. : δε θέλει να τη βλέπει.
Χαρακτηριστικό του: 1. Πιστεύει ότι όλες οι γυναίκες τον θέλουν. Δε μιλάει γρι αγγλικά ούτε ισπανικά αλλά το καταλαβαίνει.
2. Για να κατανοήσει κάτι απλό, πχ την κατανομή στην πληρωμή ενός ξενοδοχείου, πρέπει να επαναλάβουμε όλοι 2 φορές. Ενίοτε έχει στιγμές διαύγειας.
[τέλος διαλείμματος]

Την αμετροεπή κατανάλωση αλκοολ ήρθε να συμπληρώσει το ξεκλήρισμα ενός κοπαδιού βοοειδών, υπέροχα ψημένων στη σχάρα συνοδεία πατατών τηγανισμένων σε μπόλικο καμένο φοινικέλαιο και (για να μή νομίσετε ότι η τσοπάνα δεν είναι φιτ) βρώμικης κακοπλυμένης μαρουλοσαλάτας. Α! Και ένα αμαρτωλό αλφαχόρ, έτσι για να ξαναγίνει ομαλά η μετάβαση στις μπύρες.

Η ώρα ήρθε, η τσοπάνα συνόδευσε τους Δ. και Φ. μέχρι το σταθμό, τους αποχαιρέτησε με ένα μισοκροκοδείλιο δάκρυ(είπαμε, μια μελαγχολία την είχε), κούνησε αργά την πασμίνα κι έστρεψε αλλού το βλέμμα. Συγκεκριμένα, το ΄στρεψε στην τουαλετα. Κάτι τα ασάδος, κάτι οι μπύρες κάτι τα αλφαχόρ, η επίσκεψη ήταν αναγκαία. Έτσι, έβγαλε από την τσέπη 5 πέσος(που δεν ήταν 30 όπως νόμιζε, αλλά 50 σεντς) και ανακουφίστηκε. Προσωρινώς.

Το χόστελ ευτυχώς απείχε μόνο 5 λεπτά από τον σταθμό και έτσι η τσοπάνα μπόρεσε να ξαναέχει γρήγορα πρόσβαση σε τουαλέτα. Μόνο που τα πράγματα ήταν πιο σοβαρά. Η τσοπάνα, ούσα "μονάντερη" έχει συνηθίσει τις επισκέψεις-αστραπή σε τουαλέτες και δη στο (αξέχαστο για το γαστρεντερικό σύστημα του μέσου ευρωπαίου ) Εκουαδόρ. Τούτο ήταν όμως πρωτόγνωρο.[hardcore description alert]Ένας δυνατότατος, με βαθύ επίκεντρο πόνος με αφετηρία την άνω κοιλία, έσκιζε στη συνέχεια σα μαχαίρι την κάτω κοιλία της τσοπάνας, κάνοντάς την να διπλώνεται στα δύο, ανίκανη να κουνηθεί. Στη συνέχεια η κένωση, δεν ανακούφιζε καθόλου την τσοπάνα ουτε και η δια του στόματος κένωση που ακολουθούσε πιστά. Το σκηνικό επανλαμβανόταν με συχνότητα <10 λεπτών και η τσοπάνα, μετά από ώρες, παυσίπονα, χαμομήλια και το συμπονετικό βλέμμα των συγχοστελιτών ξάπλωσε στην -νεκρική όπως νόμιζε-κουκέτα.

Για καλή της τύχη, ξύπνησε(μες στα άγρια χαράματα-από τους πόνους). Μετά από πολλή προσπάθεια και όλα τα παράγωγα του πόνου, κατάφερε να ξανακοιμηθεί. Οι επόμενες μέρες κύλησαν επίπονες και λιτοδίαιτες, με την τσοπάνα, ανήσυχη πως δε θα καταφέρει να κάνει το 20 ωρών ταξίδι με το λεωφορείο μεχρι την Ασουνσιόν, να τρώει φρυγανιές και να πίνει χαμομήλι και τους συγχοστελίτες, που είχαν γίνει πια οι καλοί της φίλοι να την κοροϊδεύουν κάθε φορά που έτρωγε φωνάζοντας όλοι μαζί, μιμούμενοι την ιδία:
"Δεν είναι νόστιμο αλλά κάνει καλό στο έντερο"

Οι μέρες πέρασαν και η τσοπάνα αφού ξανάρχισε να πιστεύει πως δε θα τινάξει τα πέταλα στην ξενιτιά (και μετά τη βοήθεια μιας φαρμακοποιού που της είπε ότι μάλλον το γαστρεντερικό της είναι εξαιρετικά ερεθισμένο) έβαλε το χέρι βαθειά στην τσέπη για να πληρώσει το χόστελ(που είχε κατσικωθεί συνολικά 10 μέρες). Δεν έβγαλε όμως σχεδόν τίποτα, γιατί τα μισά από τα λεφτά της τσο έλειπαν.

-Είσαι σίγουρη ότι δεν τα έχεις;
-Ναι, κοίταξα παντού κι εκτός αυτού τα είχα στο πορτοφόλι πριν και δεν το ξαναχρησιμοποίησα.

Ο υπάλληλος του χόστελ κοίταζε απελπισμένος. Ήταν η δεύτερη φορά μέσα σε μία εβδομάδα που σημειωνόταν κλοπή στο χόστελ και η τσοπάνα η μόνη που δεν φρόντιζε ποτέ να κλειδώσει τα πράγματά της.

-Εντάξει, τί να κάνουμε τώρα, έγινε. είπε αλλά μέσα της κάτι την ανησυχούσε πολύ. Τα λεφτά που είχε ήταν μετρημένα για το χόστελ και το ταξί στα σύνορα με την Ασουνσιόν. Τώρα πια έπρεπε να πάει στη Μαύρη Αγορά να σκοτώσει τα ευρώ που είχε μαζί της(σκοτώσει κυριολεκτικά γιατί το ευρώ στη λ.Αμερική έχει ακριβώς την ίδια αξία με το δολάριο, εν ολίγοις, τους είναι παντελώς άχρηστο)

Μετά και από αυτή την εμπειρία ξεκίνησε για τα σύνορα, σε ένα ταξίδι-Οδύσσεια, όπου ξαφνική βλάβη σε λεωφορείο σε συνδυασμό με διάρροια φρόντισαν να το κάνουν αξέχαστο. Υπογραφή σε όλο αυτό έβαλαν τα αμέτρητα κουνούπια(μιας και η βλάβη συνέβη δίπλα σε ένα έλος).

Όταν η τσοπάνα έφτασε στην Παραγουάη, η καρδούλα της ηρέμησε. Ήταν πια σε ασφαλή νερά. Τώρα είχαν όλα πια τελειώσει.. 'Η έτσι νόμιζε.
Πάτησε εδώ αν θες να μάθεις πώς έφτασε η τσοπάνα στο Κίτο

Μερικές φώτο από τις Χιλιανές, Περουανές και Εκουαδοριανές Άνδεις από το αεροπλάνο

 

[LULLU]

.. εγω περιμενω να γραψεις για τη κολομβια να δω τι με περιμενει...

 

[mikrh tsopana]

Πετάγομαι λίγο σύντομα στα ενδότερα του Εκουαδόρ και μετά περνώ στην Κολομβία.

υγ. Όμορφα πράγματα σε περιμένουν πάντως

 

[LULLU]

Πετάγομαι λίγο σύντομα στα ενδότερα του Εκουαδόρ και μετά περνώ στην Κολομβία.

υγ. Όμορφα πράγματα σε περιμένουν πάντως

με ενημερωσες και σε ευχαριστω οπως και το Giorgo ..παντως στο kayo cristales ( κοκκινο ποταμι) δεν θα μπορεσω να παω δυστυχως..

 

[mikrh tsopana]

(επιστροφή)
Κεφάλαιο 1: Εκουαδόρ
Υποκεφάλαιο 1.5: Μέση του κόσμου, Οταβάλο, Αμαζόνιος
Μέρος πρώτο: Ο Φ., το ποντίκι και η παρολίγον ανάβαση στην Πιτσίντσα

Ο Φ.

Η τσοπάνα ήταν προκατειλημμένη για τον ερχομό του Φ. Κάτι τα μαθήματα, κάτι που οι σχέσεις των δύο αδερφών ήταν ή του ύψους ή του βάθους, κάτι που θα έπρεπε να αφήσει την ΙΡΑ για να τον παραλάβει από το αεροδρόμιο, ΑΣΙΧΤΙΡ φώναξε τόσο δυνατά που το προσωπικό του μαγαζιού την κοίταξε περίεργα.

Παρόλη την κακή της διάθεση η σχέση με τον Φ. αποδείχτηκε πολύ καλή. Μετά από το πρώτο σοκ από την αλλαγή του ( = σακίδιο πλάτης που δεν είναι μαύρο, κινητό σμάρτφοουν και μια τάση να βγάζει φωτογραφίες), ο Φ. ξεκίνησε να βγάζει τον παλιό καλό (; ) Φ. που η τσοπάνα ήξερε:

-Και δε μου λες, πώς είναι το σύστημα δικαιοσύνης στο Εκουαδόρ; Και δε μου λες, ο Κορέα σαν πρόεδρος πώς είναι; Και δε μου λες, ποιά η γνώμη του κόσμου για τον φασισμό, ποιά για το ποδόσφαιρο, ασχολούνται με τα πολιτικά γενικά, καταναλώνουν πολλά ναρκωτικά, τί ποσοστό ανεργίας υπάρχει, τί ποσοστό φτώχειας, τί κλίμα θεωρείται ότι έχει το Κίτο, ποιά η κύρια πηγή εισοδήματος, ποιό το κύριο εξαγώγημο προϊόν, και γιατί ενώ έχει γύρω-γύρω βουνά και ποτάμια το νερό δεν πίνεται, και ποιός ο χειρισμός της χώρας μετά το σεισμό και πότε υπήρξε η μεγαλύτερη φυσική καταστροφή στην ιστορία του Εκουαδόρ και από ποιές φυλές ιθαγενών αποτελείται η χώρα και και και..;

Αφού η τσοπάνα εξέφρασε έντονη δυσαρέσκεια(και σε αρκετές μια κάποια άγνοια) για τις ερωτήσεις του Φ., εκείνος όχι μόνον δεν πτοήθηκε, αλλά μπήκε στο δυνατό του σημείο:
Ξεκίνησε την κριτική για τα πάντα μα πιο πολύ για την άγνοια της τσοπάνας.

Και μετά πέρασε στο διάστημα:
-Και γιατί η μέση του κόσμου στο Κίτο; Και πώς πέφτουν οι ακτίνες του ήλιου εδώ; Και γιατί όταν έχει μισοφέγγαρο (σαν απόψε καλή ώρα) το βλέπουμε από κάτω και όχι από αριστερά όπως στην Ελλάδα;

Για μια στιγμή πέρασε από το μυαλό της τσο να γίνει αδερφοκτόνος αλλά είπε να δώσει τόπο στην οργή και να κάνει μια ξενάγηση στον Φ. (γνωρίζοντας βεβαίως πως αυτό θα επιφέρει μυριάδες απορίες στον Φ, απορίες που η τσοπάνα θα κληθεί να απαντήσει, στη συνέχεια ο Φ. θα κριτικάρει την τσο που δεν κατέει και θα καταλήξει να ψάχνει μόνος του στο ίντερνετ, κάτι που σύμφωνα με τη γνώμη της τσο έπρεπε να είχε κάνει ήδη από την αρχή).

Κάποιες από τις φωτογραφίες που ο Φ. αναίσχυντα τράβηξε με το καλημέρα

το σνακ αυτό ονομάζεται μπολόν ντε βέρντε(ελληνιστί μπάλα από πράσινο, το πράσινο αναφέρεται στο είδος μπανάνας βέρντε=πράσινο, μπανάνα άγουρη και μεγάλη σε μέγεθος που χρησιμοποιείται στη μαγερική, τηγανιτή μοιάζει αρκετά με πατάτες, επίσης τρώγεται σαν τσιπς, ψητή κλπ)

Στάση νούμερο ένα:
Μέση του κόσμου

Το όνομα "Μέση του Κόσμου" δόθηκε στο Κίτο από κάποιους Γάλλους τοπογράφους που ήρθαν στα τελη του 18ου αιώνα για να μετρήσουν τις συντεταγμένες. Εκεί, μιας και οι συντεταγμένες είχαν τελικά μια πολύ μικρή απόκλιση, χτίστηκε το μνημείο της Μέσης του Κόσμου, το οποίο αξίζει απλά για μια φωτογραφική στάση και για να δοκιμάσει κανείς ινδικό χοιρίδιο.

Μετά το μουσείο που θεωρητικά εξηγεί με κάποια πειράματα κάποια φαινόμενα βαρύτητας, έλξης κλπ, οι απορίες του Φ. είχαν φτάσει πια σε κορεσμό. Και συνέχιζε...

-Και τώρα τί θέλει να μας πεί αυτό το πείραμα;

Όσο μεγάλωναν οι απορίες του Φ. τόσο μεγάλωναν τα νεύρα της τσοπάνας, που εκτός από όλα τα άλλα είχε γίνει και επισημη μεταφράστριά του, μιας και ο Φ. δεν έχει ιδέα από ξένες γλώσσες. Ευτυχώς μετά από πολλά παρακαλητά συμβιβάστηκε να μη ρωτάει πια(για εκείνη τη μέρα) και να δοκιμάσει μαζί με την τσο ινδικό χοιρίδιο.

Το κρέας του ποντικιού, εεε ινδικού χοιριδίου έμοιαζε με άνοστο χοιρινό. Επίσης ήταν δύσκολο να αφαιρεθεί μιας και το (κάποτε) ζωντανό αυτό έχει ελάχιστο κρέας. Μπόνους, τα γαμψά του τα νυχάκια και τα όμορφα αυτάκια. Αν δεν το έφερναν ολόκληρο μπορεί να έτρωγαν και περισσότερο από 2 μπουκιές ο καθένας.

Η παρολίγον ανάβαση στην Πιτσίντσα

Το ηφαίστειο Πιτσίντσα είναι ένα ενεργό ηφαίστειο, στις πλαγιές του οποίου βρίσκεται μέρος του Κίτο. Έχει δύο κορυφές, την Γουάγουα Πιτσίντσα(στα κέτσουα γουάγουα=παιδί)(4784 μέτρα-ενεργή κορυφή-απαγορεύεται η ανάβαση) και στην Ρούκου Πιτσίντσα (ρούκου=ηλικιωμένος) (4698 μέτρα-ανενεργό-επιτρέπεται η ανάβαση). Στην Ρούκου Πιτσίντσα, μπορείς να φτάσεις είτε ξεκινώντας από την πόλη του Κίτο και ανεβαίνοντας είτε παίρνοντας το τελεφερίκ που σε αφήνει στα 4000 μέτρα. Οι δύο φιλοι μας σκοπό είχαν να πάρουν το τελεφερίκ να χαζέψουν τη θέα και να φύγουν. Μόλις έφτασαν όμως, αμαρτωλές σκέψεις μπήκαν στο μυαλό της τσοπάνας.

-Αφού φτάσαμε ως εδώ, γιατί δεν ανεβαίνουμε μέχρι την κορυφή. 700 μέτρα είναι μωρέ!
-Είσαι σοβαρή; Καταρχάς, είναι πολύ κουραστική διαδρομή και απαιτητική, δες την πινακίδα.
-Θα πιούμε τσάι κόκας.
-Κατα δεύτερον, έχει πολύ κρύο. Ειδικά εσύ φοράς σορτς. Καλά στα αλήθεια τί σκεφτόσουν όταν ντύθηκες έτσι;
Η αλήθεια είναι ότι η τσοπάνα δε σκεφτόταν κάτι, γενικά δε σκεφτόταν τίποτα. Η περιβολή της είχε γίνει πρωτύτερα αντικείμενο χλευασμού αρκετών τουριστών, καθώς ο άνεμος στα 4000μ. ήταν δυνατός και κρύος, πολύ κρύος.

Με τα πολλά η τσο έπεισε τον Φ. και μετά από ένα πλασίμπο-τσάι κόκας ξεκίνησαν για τη μεγάλη ανάβαση. Ο ρυθμός τους ήταν αργός καθώς το λαχάνιασμα σε κάθε βήμα ήταν αναπόφευκτο. Λίγα μέτρα πιο πάνω, ο άνεμος έγινε ακόμη πιο δυνατός. Με το λογικό επιχείρημα του Φ. ότι αν αρρωστήσουν θα καταστραφούν οι διακοπές του, η τσοπάνα υποχώρησε και έτσι το όνειρο για κορυφή έμεινε όνειρο εαρινής νυκτός.

Η θέα από το τελεφερίκ.

Τα σύννεφα είναι πάντα τόσο χαμηλά που σκιάζουν μεγάλο μέρος της πόλης.

Σας θυμίζει κάτι από Μόρντορ;

Το μονοπάτι.

 

[mikrh tsopana]

Κεφάλαιο 1: Εκουαδόρ
Υποκεφάλαιο 1.5: Μέση του κόσμου, Οταβάλο, Αμαζόνιος

Mέρος δεύτερο: Oταβάλο

Ο δρόμος για το Οταβάλο, στα βόρεια του Κίτο είναι -όπως και οποιαδήποτε διαδρομή στο Εκουαδόρ-αρκετά ενδιαφέρον. Έχοντας μαζί της τον μαγνήτη καλής τύχης Φ., η τσοπάνα κατάφερε να βρει τα τελευταία 2 εισιτήρια για το λεωφορείο που αναχωρούσε ακριβώς εκείνη τη στιγμή και έτσι δε χρειάστηκε να περιμένουν. Μιας και υπήρχε μόνο μία θέση, η τσο, ως καλή τζεντλγούμαν, την παραχώρησε στον Φ. και στη συνέχεια, ξεκίνησε να γκρινιάζει μέχρι που ο συνοδηγός της παραχώρησε τη δική του θέση. Αυτό βέβαια δεν αποδείχτηκε και πολύ έξυπνο μιας και οδηγός και συνοδηγός είχαν όρεξη για κουβέντα, σε αντίθεση με την αγουροξυπνημένη τσο. Στο μεταξύ ο Φ. έβγαζε φωτογραφίες μέσα από το (πενταβρώμικο ομολογουμένως) τζάμι του λεωφορείου, ενώ αυτό βρισκόταν εν κινήσει (πολύ σκιλ).

Άφιξη στο Οταβάλο

Η τσοπάνα δεν κάνει βήμα χωρίς ένα καλό πρωινό.

Το Οταβάλο είναι ένα χαρακτηριστικό χωριό στο βόρειο Εκουαδόρ, περίπου 2 1/2 ώρες από τα σύνορα με την Κολομβία. Χαρακτηριστικό επειδή ο πληθυσμός του, όπως και στα γύρω χωριά, είναι αμιγώς ιθαγενής. Το πιο χαρακτηριστικό παζάρι του Εκουαδόρ λαμβάνει χώρα σε αυτό το μέρος κάθε Σάββατο πρωί (όλες τις μέρες απλά το Σάββατο είναι το πιο μεγάλο) και η επίσκεψή του κρίνεται επιτακτική αν βρίσκεστε στα μέρη. Άλλωστε δεν υπάρχει περίπτωση, κάτι θα βρείτε να ψωνίσετε.

Η τσοπάνα, που έχει γενικώς μια συστολή στο να φωτογραφίζει ανθρώπους, ένιψε τας χείρας της και προειδοποίησε τον Φ. να βγάλει ελάχιστες φωτογραφίες και πάντα με διακριτικότητα. Ο Φ. όμως ήταν ορκισμένος να βγάλει όσες περισσότερες μπορούσε.

O χαρακτηριστικός τρόπος κουβαλήματος ενός μωρού.

Η μακριά πλεξούδα στους άνδρες είναι κάτι που συνηθίζεται ενώ καπελάκια σαν αυτό φοριούνται πολύ.

Άσπρο πουκάμισο με πλεκτά πολύχρωμα λουλούδια, χρυσή ή έντονου χρώματος και αρκετά παχιά ζώνη στην-τροφαντή συνήθως- μέση και φούστα σαν κι αυτή είναι η τυπική περιβολή της γυναίκας ινδιάνας των εκουαδοριανών Άνδεων. Το παπουτσάκι ακριβώς αυτό που βλέπετε.

Και εδώ ο ρουχισμός σε κομμάτια.

Τα φρούτα στις αγορές είναι μία ιδιάζουσα περίπτωση. Αν και γενικά οι τιμές είναι εξευτελιστικότατες (μόλις χτες η τσοπάνα ψώνισε 12(!!!) μπανάνες για 1 δολάριο), οι τιμές ποικίλλουν ανάλογα με την περιοχή στην οποία βρίσκεται η υπαίθρια αγορά. Στο Κίτο για παράδειγμα, στη γειτονιά La Floresta, που θεωρείται καλή γειτονιά τα φρούτα και τα λαχανικά έχουν διπλάσια τιμή από τη γειτονιά του San Rocque, που είναι φτωχογειτονιά

Τα κοσμήματα αποτελούν σημαντικό μέρος της ένδυσης των γυναικών. Ολόκληρες σειρές-πολλές φορές φτάνουν και τις 10- από κολιέ με χρυσές,κόκκινες και καφετιές χάντρες στολίζουν τον κορμό της γυναίκας, από τον λαιμό μέχρι το στήθος.

Ο Φ. -υπό τις μεταφράσεις της τσοπάνας- έδωσε ρεσιτάλ παζαριού και μείωσης τιμών. Σα να βρισκόταν στο στοιχείο του ένα πράμα!

Κασκόλ για το κρύο, φουλάρια, πόντσο και ένα γλυκύτατο κοριτσάκι να κάνει την καλύτερη διαφήμιση στον πάγκο.

Αφού η τσο αγόρασε ένα πόντσο, η πωλήτρια δέχτηκε μετα χαράς να ποζάρει όλο νάζι στο φακό του Φ.

 

[mikrh tsopana]

Κεφάλαιο 1: Εκουαδόρ
Υποκεφάλαιο 1.5: Μέση του κόσμου, Οταβάλο, Αμαζόνιος
Μέρος τρίτο: Αμαζόνιος
Τίτλος 1: Oh, let the sun beat down upon my face
Εναλλακτικός τίτλος: Ό,τι λάμπει δεν είναι...μάτια θηλαστικών

"Δε ξέρω αν αυτό συνέβαινε στον καθένα, αλλά όταν ήμουν μικρή, βλέποντας παιδικά όπως Αλαντίν, Βασιλιά των Λιονταριών, Διάβολο της Ταζμανίας, ονειρευόμουν συνεχώς ότι ζω για λίγο στην Ασία, στην Ταζμανία, στην Αφρική, στην Αμερική. Αν και ξεχωριστή θέση στα όνειρά μου κατείχε πάντα η Ινδία και ό,τι έχει να κάνει με αυτήν, η λέξη Αμαζόνιος δε μπορούσε παρά να φαντάζει μαγική στα μάτια μου. Μέσα από τα καρτούν αλλά και διάφορες ταινίες, το δάσος αυτό ήτανε πάντοτε τόσο μακρινό και τόσο γοητευτικό. Πολλές φορές στα ονειρά μου, σε εκείνα τα όνειρα που δυσκολεύεσαι να καταλάβεις αν τα βλέπεις ξυπνητή ή αν κοιμάσαι, έκανα κανό σε εκείνο το φημισμένο ποτάμι και δεκάδες πολύχρωμα πουλιά πετούσαν τραγουδώντας.Ήμουν στον Αμαζόνιο!

Δυστυχώς δεν προέρχομαι από οικογένεια ταξιδιωτών. Έτσι, σαν ήμουν μικρή πίστευα ότι κάθε ήπειρος είναι και ένας διαφορετικός πλανήτης που εγώ δε θα μπορέσω ποτέ να γνωρίσω. Και να που ήρθε η μέρα..."
[Σημειώσεις από το ημερολόγιο της μικρής τσοπάνας]

---

Ο ερχομός του Φ., όπως έχουμε προαναφέρει, είχε προκαλέσει αρκετό άγχος στην τσοπάνα. Μα είχε και τα καλά του. Σε μια διαskypeική συνομιλία που είχαν πριν πολλούς μήνες η τσοπάνα είχε προτείνει στον Φ. να επισκεφτούν τα εκουαδοριανά δάση του Αμαζονίου. Με την πάροδο του χρόνου και καθώς η τσοπάνα ήταν απογοητευμένη από το ψάξιμο, η επιμονή του Φ. (που είναι μην του τάξεις τίποτα) να επισκεφτούν το δάσος είχε θετικά αποτελέσματα. Μετά από την απόρριψη του αρχικού σχεδίου (που ήταν επίσκεψη στη φυλή των Κέτσουα στο χωριό Σαραγιάκου, μέρος γνωστό για τον αγώνα του ενάντια στις πετρελαϊκές) καθώς το ποσό για τέσσερις μέρες ήταν υπέρογκο (περί τα 500-600 δολάρια ανα άτομο), την απόρριψη του πάρκου Γιασουνί για τον ίδιο ακριβώς λόγο αλλά και την προτροπή γνωστών να επισκεφτούν τη φυλή Σουάρ, κατέληξαν στο νότιο τμήμα του εκουαδοριανού Αμαζονίου. Το πακέτο κλείστηκε για 3 βράδια/4 μέρες περιελάμβανε βόλτα στο δάσος με επεξήγηση των φαρμακευτικών φυτών της περιοχής, βόλτα με κανό, tubing στο ποτάμι, βόλτα στην αναζήτηση πουλιών, εντόμων και φιδιών, θεραπεία με λάσπη, τελετή του καπνού,επίσκεψη στην κοινότητα της "Καλής Ελπίδας", διαμονή και πλήρης διατροφή και κόστιζε 60 δολάρια/μερα/άτομο.

Το νυχτερινό ταξίδι από το Κίτο για την αμαζονική πόλη Μάκας δεν ήταν τόσο κουραστικό όσο υπολόγιζε η τσοπάνα και όταν έφτασαν στην πόλη τους περίμενε μία ευχάριστη έκπληξη:δεν έβρεχε, όπως τους είχαν ενημερώσει, αντιθέτως, είχε ήλιο, πολύ ήλιο, πράγμα σπάνιο! Συναντήθηκαν με τον οδηγό την ώρα που είχαν συμφωνήσει και με το αυτοκίνητο έφτασαν σε ένα δασένιο αδιέξοδο, όπου φόρεσαν τις μπότες και ξεκίνησαν την λασποπορεία.

Στο δρόμο ο οδηγός τους εξηγούσε τα ονόματα και τις ιδιότητες των δέντρων και των φυτών, ποιά από αυτά είναι δηλητηριώδη καθώς και πώς τα χρησιμοποιούνε οι ιθαγενείς.

Οι ρίζες αρκετών δέντρων ήταν πανύψηλες/

Ο Φ. με τον οδηγό.

Μόλις έφτασαν, μια ακόμη έκπληξη περίμενε τους μικρούς μας φίλους. Η διαμονή θα γινόταν σε ένα σπιτάκι(καμπάνια) στη μέση του δάσους, αρκετά μακριά από την κοινότητα και μάλιστα σε ένα σπιτάκι που για πόρτα έχει μόνο μία κουρτίνα. Το σκηνικό παρόλαυτά πανέμορφο, καθώς το σπίτι ήταν ακριβώς μπροστά στο ποτάμι Γιουκίπα.

Πού είναι η πόρτα; Οέο;

Ένα παιδικό όνειρο γινόταν πραγματικότητα.

Η τσο και ο Φ. ξεκίνησαν τις ερωτήσεις.
-Το μέρος έχει κροκόδειλους;
-Σε αυτή την περιοχή του ποταμού δεν έχει, λίγο πιο κάτω.
-Πιράνχα;
-Είναι πιο νότια.
-Ανακόντα;
-Ανακόντα έχει αλλά δεν έρχονται εδώ.
-Και πού το ξέρεις ότι δεν έρχονται.
-Ε, δεν έρχονται.
-Τίγρεις;
-Ναι τίγρεις (σ.σ τζάγκουαρ) υπάρχουν εδώ στο δάσος.
Η τσοπάνα και ο Φ. πάγωσαν.

-Μα το δωμάτιό μας δεν έχει πόρτα. Και άμα έρθει η τίγρης το βράδυ;
-Δεν έρχεται.
-Πού το ξέρεις;
-Ε, δεν πλησιάζει ανθρώπους.

Η τσοπάνα δε συνέχισε την κουβέντα, ήταν όμως σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού σε αναμένα κάρβουνα.
(Για την ιστορία, τα επόμενα βράδια οι δύο φίλοι θα ακούσουν το τζάγκουαρ να βρυγχάται. Παρόλο τον φόβο που αυτό τους προκαλούσε η τσοπάνα πρέπει να παραδεχτεί ότι η εμπειρία αυτή ήταν απλά μαγική!)

Ως δώρο υποδοχής ο οδηγός, ο οποίος ήταν ντόπιος, ζωγράφισε τα πρόσωπα των επισκεπτών, ως είθισται.

Ο δρόμος του μυρμηγκιού για την τσοπάνα.

Ο πολεμιστής για τον γιο του οδηγού που βρέθηκε για λίγο μαζί τους.


Η πρώτη μέρα έκλεισε σχεδόν ήσυχα, με τους δύο ταξιδιώτες να "απολαμβάνουν" ένα δροσερότατο μπάνιο στο ποτάμι. Ο οδηγός, τους πρόσφερε ένα ποτήρι κάνια(τοπικό ποτό) με λουίζα και σε εκείνη τη στιγμή ο Φ. είχε μια φαεινή ιδέα. Να προσφέρουν το ρούμι που είχανε φέρει μαζί τους. Ο οδηγός δέχτηκε μετα χαράς (όπως και οποιαδήποτε προσφορά των δύο ΄φιλων μας) και το αποτέλεσμα; Μέθυσε και έφυγε για ύπνο αφήνωντας τους δύο ταξιδιώτες νηστικούς. Ο θεός αγαπάει όμως το λύκο αγαπάει και την τσοπάνα και έτσι εκείνο το βράδυ δείπνησαν μια ωραιότατη...σακούλα πατατάκια. Δια του δύο. Τα οποία έτρωγαν εναλλάξ για να μην τους ακούσει ο οδηγός, ο οποίος ισχυριζόταν ότι ακούει μέχρι και τον άνεμο μέτρα μακριά.

Είχανε φάει μεσημεριανό, μην είναι και πλεονέκτες.


Για καλή τους τύχη ο οδηγός δεν είχε τσουτσάκι (σ.σ χανγκόβερ) και έτσι μπόρεσε να τους φτιάξει πρωινό πριν ξεκινήσουν για το όνειρο της τσοπάνας. Λασποθεραπεία και μετά κανό στο ποτάμι! Η τσοπάνα μπόρεσε να απολαύσει τη συναυλία των πουλιών και να δει και να παρατηρήσει πολλά από δαύτα, δεν μπόρεσε όμως να βγάλει φωτογραφίες λόγω του κινδύνου να βραχεί η κάμερα.

Η "τελετή" του καπνού

Μετά από την απογευματινή σιέστα ο οδηγός ετοίμασε τα φύλλα καπνού για να μυήσει τους ταξιδιώτες στην ενδιαφέρουσα αυτή τελετή.

Όπως ενημέρωσε, οι ιθαγενείς και κυρίως ο σαμάνος κάνουν χρήση των φύλλων καπνού για να έχουν πνευματική διαύγεια, για να έρθουν πιο κοντά με τα στοιχεία της φύσης αλλά και για να κοιμηθούν.

Ο οδηγός έβαλε λίγο από το ζουμί στη χούφτα του και το ρούφηξε αργά αργά από τη μύτη. Στη συνέχεια άρχισε να βήχει και να φτύνει σα διαολεμένος. Τα χνάρια του ακολούθησε η τσοπάνα. Καθώς το πικάντικο υγρό εισχωρούσε στη μύτη της το ένιωθε να καίει τα ιγμόριά της. Ήταν τόσο έντονο που η τσοπάνα για λίγο νόμιζε ότι τυφλώθηκε, μα το συναίσθημα ήταν περίεργο γιατί ταυτόχρονα ένιωθε ευφορία. Στη συνέχεια άρχισε να φτερνίζεται ασταμάτητα ενώ η μύτη της άρχισε να τρέχει χωρίς σταματημό. Τρίτος μπήκε στην παρέα ο Φ. του οποίου η αντίδραση ήταν παρόμοια με του οδηγού. Η τσοπάνα, μάλλον επειδή δεν είναι καπνίστρια, για πολλή ώρα μετά ένιωθε αρκετά ζαλισμένη, πράγμα που δεν συνέβη με το "φουγάρο" Φ. Για να κλείσει όμορφα η βραδιά -μα πόσο πιο όμορφα, είχε ήδη πανσέληνο- έκαναν μια νυχτερινή βόλτα στο δάσος σε αναζήτηση εντόμων,ερπετών και μαϊμούδων.

Το βραδινό:μπανάνες τηγανιτές με ομελέτα, αρκετά πιο νόστιμο απ'ότι φαίνεται. Όλα τα γεύματα συνόδευε το τσάι της γουαγιούσα-τσάι αποτοξινωτικό- το πρωί και τσάι λουίζα το βράδυ.

Η τρίτη μέρα τους υποδέχτηκε με ένα εξίσου νόστιμο πρωινό, κυρίως για τον Φ. που επειδή είχε συμφωνήσει να κάνει την τελετή της αγιαγουάσκα με ένα επιπλέον κόστος (κανονικά παίρνω 70 αλλά επειδή είστε φίλοι θα σας πάρω 40) δεν έπρεπε να φάει τίποτα όλη την υπόλοιπη ημέρα.

Αυγά με τηγανιτή γιούκα, ένα δυναμωτικό πρωινό!


Η αγιαγουάσκα

Στις φυλές του Αμαζονίου συνηθίζεται η χρήση του παραισθησιογόνου αυτού "φίλτρου" κυρίως από τους σαμάνους. Όπως ισχυρίζονται, οι παραισθήσεις που έχει κανείς τον βοηθάνε να δει κάποια πράγματα για τη ζωή του πιο καθαρά, βλέπουν δηλαδή τις παραισθήσεις σαν μια στιγμή απόλυτης διαύγειας.

Η αγιαγουάσκα είναι παραισθησιογόνο παρόμοιο με το πεγιότ ή το Σαν Πέδρο. Φτιάχνεται από ένα μείγμα φυτών και κλαδιών από φυτά του Αμαζονίου. Το μείγμα αυτό βράζεται για πολλές ώρες μέχρι να φτάσει, από τα 30( μην το δένεται και κόμπο, έτσι νομίζει πως θυμάται η τσοπάνα ) λίτρα νερό που προστίθενται στην αρχή, να βγει μια ποσότητα περίπου όσο μία κούπα.

Ο χρήστης δεν πρέπει να φάει όλη τη μέρα ούτε να καταναλώσει αλκοόλ όλη τη μέρα.
Κατα την τελετή, ο σαμάνος, κάνοντας χρήση των φύλλων καπνού ξεκινάει να τραγουδάει και να "ψέλνει", δίνοντας στον χρήστη το "φίλτρο". Το "φίλτρο" χρειάζεται περίπου μισή ώρα να δράσει. Στα πρώτα στάδια ο χρήστης νιώθει μια ακατάσχετη ανάγκη να πάει τουαλέτα, στάδιο το οποίο κρατάει περίπου 2 ώρες. Στη συνέχεια ξεκινάνε οι παραισθήσεις, οι οποίες κρατάνε περίπου 6 ώρες, κατά τις οποίες ο χρήστης είναι σε εγρήγορση . Το πρωί, μετά από μία νύχτα χωρίς ύπνο και με αρκετό ιδρώτα, ο χρήστης πρέπει να πλυθεί για να ελευθερώσει το σώμα του από τις τοξίνες που ελευθερώθηκαν στο δέρμα του. Στοπ!

Μετά από μια ωριαία διαδρομή μέσα στη λάσπη, οι φίλοι μας έφτασαν σε ένα σημείο του ποταμού όπου ήταν το σημείο εκκίνησης για το tubing, τουτέστιν οι φίλοι μας μπήκαν μέσα σε λάστιχα και διέσχισαν τον ποταμό μέχρι το σπίτι. Η απόλυτη χαλάρωση.

Ένα πανέμορφο κοριτσάκι που έτρεχε ξυπόλητο στη διαδρομή, δε γλίτωσε από τα κλικ του Φ.

Κατάλευκοι και πανευτυχείς μες στο ποτάμι.

Η τελευταία μέρα βρήκε τους δύο ταξιδιώτες να προσπαθούν να ξυπνήσουν τον οδηγό στις 11 το πρωί, ο οποίος είχε βάλει ένα πανί στο παράθυρο για να μην τον ενοχλεί ο ήλιος. Μετά από πολύωρες προσπάθειες και αφού ξύπνησε, έδωσε μια συναυλία δώρο για τους φίλους μας(ναι ήταν ΚΑΙ μουσικός) και τους άφησε να εξασκήσουν τη σερμπανάτα, το κλασικό κυνηγετικό όπλο τύπου φυσοκάλαμο. Ο Φ. αποδείχτηκε εύστοχος ενώ η τσοπάνα ,που σήκωνε το όπλο με τη βοήθεια του Φ. αποδείχτηκε παντελώς άσχετη. Μετά από το τελευταίο γεύμα για αυτό το ταξίδι επισκέφτηκαν την κοινότητα και το σχολείο της κοινότητας και επέστρεψαν στη βάση τους ψάχνωντας απεγνωσμένα κάτι γλυκό, μιας και το είχαν στερηθεί τόσες (4) μέρες.

Κοτόπουλο με τηγανιτή γιούκα.



Βοnus ιστορία: Ό,τι λάμπει δεν είναι ...μάτια θηλαστικών!

Το χρονικό

Είναι απόγευμα του Μαγιού κοντά στο ηλιοβασίλεμα. Οι δύο φίλοι μας περνάνε την πρώτη τους μέρα στο δάσος. Ο οδηγός τους έχει εγκαταλείψει για να πάει στην κοινότητα υποσχόμενος ότι θα επιστρέψει. Η τσοπάνα, λίγο η υγρασία λίγο η τεμπέλικη φύση της κοιμάται του καλού καιρού. Ο Φ. διαβάζει και μιας και βαριέται ανελέητα ξυπνά την τσοπάνα, εκμυστηρευόμενος σκέψεις φόβου για το γεγονός ότι είναι μόνοι τους στη ζούγκλα. Η τσοπάνα στην αρχή τον κοροϊδεύει μα στη συνέχεια αρχίζει να συμμερίζεται την ανησυχία του. Εκλογικεύει την κατάσταση: μόνοι σε ένα δάσος που μοιάζει να μην έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Μόνοι σε ένα δάσος με το τζάγκουαρ να παραμονεύει.

Ξαφνικά έγινε αυτό που φοβόταν. Το σκοτάδι απλώθηκε καθόλο το οπτικό πεδίο των δύο ταξιδιωτών, που μόνο φως πια είχαν τη φωτιά που ο οδηγός τους είχε αφήσει. Ώσπου έπεσε ο κεραυνός: η τσοπάνα άρχισε να παρατηρεί κάτι μικρές λάμψεις. Το ίδιο και ο Φ. Οι λάμψεις ήταν παντού! Στο δάσος, στην απέναντι όχθη του ποταμού.

- Μάτια θηλαστικών! Μας μύρισαν και μας παραμονεύουν, είπε ο Φ.
Τα λόγια του ήταν μαχαίρια που έκοψαν μονομιάς τα γόνατα της τσοπάνας. Πανικός κυρίευσε τη μικρή χωριατοπούλα. Ο Φ. προσπάθησε να κρατηθεί πιο ψύχραιμος(δεν ήταν και πολύ δύσκολο να κρατηθεί κανείς πιο ψύχραιμος από την τσοπάνα).

Οι δυό τους στάθηκαν δίπλα στη φωτιά, γνωρίζοντας ότι τα ζώα φοβούνται τη φωτιά. Στάθηκαν πλάτη με πλάτη για να εποπτεύουν σφαιρικά το πεδίο και κατα τις οδηγίες του Φ., που είχε αρπάξει μια χαντζάρα που είχε αφήσει ο οδηγός. δεν κοιτούσαν ποτέ τη φωτιά για να μπορούν τα ασθενικά-μπροστά στα μάτια των σαρκοβόρων θηλαστικών- τους μάτια να ανιχνεύουν οποιαδήποτε κίνηση. Η τσοπάνα δε μπόρεσε να μας πει πόση ώρα πέρασε μέχρι να έρθει ο οδηγός, δηλώνει πάντως πως της φάνηκαν αιώνες. Μόλις έφτασε, η τσο και ο Φ. έτρεξαν και κούρνιασαν σαν έμβρυα(φράση του Φ. ) δίπλα στον οδηγό.

Αναρωτιέστε τί απέγιναν τα σαρκοβόρα θηλαστικά που παραμόνευαν να καταβροχθίσουν την τσο και τον Φ.; Άγνωστο! Γιατί πολύ απλά αυτό που έλαμπε δεν ήταν μάτια θηλαστικών αλλά -όπως τους ενημέρωσε ο οδηγός και εξακρίβωσαν στη συνέχεια- ......πυγολαμπίδες!!