Oι Άθλιοι...

[Traveller]

Χθες βράδυ στην γειτονιά μου τρεις εγκληματίες τρεις σχιζοφρενείς τρεις λούμπεν με τραγικό τρόπο αφαίρεσαν την ζωή ενός αθώου οικογενειάρχη για να του κλέψουν μια κάμερα... μια κάμερα που στην καλύτερη αξίζει 500?... εκεί φτάσαμε... στο κέντρο της Αθήνας να σε σκοτώνουν για 100-200-500 ψωροευρώ...

Οι τατρούφοι της υποκρισίας, πολιτικά κόμματα, υπουργοί, υφυπουργοί και οι δημοσιογράφοι λακέδες τους χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και πασχίζουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα... ψελίζουν, οι άθλιοι, γελοιότητες για δικαιολογίες και οπλίζουν την φαρέτρα των άλλων άθλιων... των "σωτήρων"...

Αυτοί που διαλύουν χρόνια τώρα συστηματικά την χώρα μας, κλέβουν και πλουτίζουν στις πλάτες όλων μας, κάνουν ένα ακόμα έγκλημα, το μεγαλύτερο... δίνουν άλλωθι στους τραμπούκους και επωάζουν το αυγό του φιδιού... η σιωπηλή πλειοψηφία των πολιτών στη γειτονιά μου και σιγά σε σιγά σε όλη την χώρα, βουβή, αργά αλλά σταθερά γυρίζει την πλάτη στα ξεπουλημένα κόμματα και αλληθορίζει προς τα πολύ δεξιά... οι καταστάσεις θυμίζουν Γερμανία του μεσοπολέμου... τότε οι εχθροί του λαού ήταν οι Εβραίοι, σήμερα είναι οι Αλβανοί, οι Πακιστανοί, οι Μαύροι... αυτά τα μορμολίκια της πολιτικής χωμένοι στο βούρκο των ανομημάτων τους, χαμένοι στη βρωμερή χλιδή τους με απάθεια βλέπουν τα χειρότερα που σίγουρα έρχονται... ελάχιστοι και ανεύθυνοι φορτώνουν τα πάντα στους μετανάστες... λες και οι μετανάστες ήρθαν μόνοι τους, λες και τους νόμους τους έφτιαξαν οι μετανάστες...

Ο κόσμος στη γειτονιά μου σιωπά... πρσπαθεί να πιαστεί από κάπου... κάποιοι μιλάνε για αυτοδικία, κάποιοι μας καλούν να πάρουμε όπλα και νταηλίκι να καθαρίσουμε εμεις, μια που το διευθαρμένο κράτος δεν νοιάζεται και ενδιαφέρεταο μόνο για το πως θα λιώσει τους εργαζομένους και πως θα δώσει τα λεφτά μας στους Ευρωπαίους νταβατζήδες μας... άλλοι βλέπουν με απάθεια και άλλοι με συμπάθεια κάποια "εύσωμα" παλλικάρια που μιλάνε για Ελλάδα και υπόσχονται δικαιοσύνη και φυλετική καθαρότητα... κάπως έτσι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ πήρε πέρσυ 5% στην Αθήνα και κάπως έτσι του χρόνου θα πάρει 10% και του αντίχρονου 20%... όταν δεν υπάρχει κράτος και πειστικός πολιτικός λόγος οι παρίες της πολιτικής, τα φαντάσματα του παρελθόντος οι βρυκόλακες του χθες θα μας πολιορκούν...

Στην αρχή αργά θα κερδίζουν συμπάθειες περνώντας τις γιαγιάδες από τον δρόμο, μετά θα μιλάνε στο θυμικό του καταπιεσμένου μικροαστού που για την κατάντια του φταίνε οι μετανάστες και στο τέλος όταν θα νομιμοποιήσουν τον φαιδρό πολιτικό λόγο τους, θα μας κάτσουν στο σβέρκο... σήμερα στην πλατεία Βικτωρίας, οι "τιμητές" της Ελλάδας και του δικαίου μοίραζαν φάπες σε κακομοίρηδες μετανάστες που καμιά σχέση δεν είχαν με τον φόνο, απλά ήταν άτυχοι και βρέθηκαν σε λάθος τόπο λάθος ώρα... αύριο οι ίδιοι τραμπούκοι θα αρχίσουν να σκοτώνουν και μεθαύριο εκμεταλλευόμενοι ένα κράτος οπερέτα θα μας τυλίξουν στο μαύρο σάβανο τους...

Δυο βήματα από την πλ.Βικτωρίας στο ΤΡΙΑΝΟΝ παίζεται μια αριστουργηματική ταινία με εναν τραγικά επίκαιρο τίτλο... Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ... όσοι σκέφτεστε καθαρά και δεν σας έχουν υπνωτίσει οι ΑΘΛΙΟΙ αξίζει να την απολαύσετε...

 

[chrisbd]

Πολύ σωστά το έθεσες το θέμα Traveller . Δυστυχώς είμαστε λαός χωρίς παιδεία και φυσικά αν συνεχίσουμε έτσι και χωρίς εοίωνο μέλλον και αυτή για μένα είναι η πραγματικής μας κρίση...Η ΠΑΙΔΕΙΑ..

 

[Glosoli]

Και εμένα μου επιτέθηκε ένας 1 το μεσημέρι στην Πατησίων με κατσαβίδι (δεν πάει ούτε μήνας)...τα πράγματα έχουν ξεφύγει και τα κόμματα δεν προτείνουν απολύτως τίποτα...στο τέλος ο κόσμος θα αγανακτήσει και όπως τα λες traveller θα δούμε δυνάμεις να αποκτούν εξουσία όπως έχιε συμβεί σε πολλά άλλα Ευρωπαικά κράτη.

 

[Defkalion]

Τι να πω δεν ξέρω, το περιστατικό αυτό, όσο και αν έχουν γίνει πάρα πολλά το τελευταίο διάστημα, με πάγωσε. Δεν ξέρω καν προς τα πού να αρχίσω να βρίζω ή να κοπανάω.

 

[elenara88]

ποσο τραγικο πραγματικα το σημερινο... και ποσο δικιο εχεις traveller... οσο καταντια ειναι το πρωινο αλλο τοσο καταντια ηταν και το ξυλο που εφαγαν αυτοι οι ταλαιπωροι μεταναστες... δυστυχως νομιζω εχουμε χασει το μετρο σε ΟΛΑ και το χειροτερο ειναι οτι πολλοι απο μας ολα αυτα συνεχιζουμε να τα παρακολουθουμε απο την οθονη του υπολογιστη μας...

 

[hydronetta]

Ρωτήστε και μένα σαν έμαθα τα νέα. Η γυναίκα του ήταν συνάδελφος, μαζί είχαμε δουλέψει ένα χρόνο, ήμουν εκεί στο γάμο της και της ευχόμουν βιον ανθόσπαρτον και τώρα θα έχω το θλιβερό ρόλο να παρίσταμαι σε μια κηδεία...
Αρνούμαι να πιστέψω ακόμα ότι η ανθρώπινη ζωή κοστολογείται τόσο φθηνά, αν τόση είναι η ανέχεια που να φθάνεις στο φόνο για ένα τέτοιο ποσό.
Όλα τα παρελκόμενα, προσωπικά για μένα έχουν μικρή σημασία μπρος στην απουσία
Απλά θλίβομαι που μια πόλη που περπατούσα άνετα τα βράδια πιτσιρικάς έχει γίνει τόσο επικίνδυνη. Και θλίβομαι επίσης που απλοί μεροκαματιάρηδες μετανάστες θα στοχοποιηθούν. Και τέλος θλίβομαι για το καννιβαλισμό της μνήμης του νεκρού...

 

[taver]

Υπάρχει κανείς - ειδικά από όσους μένουμε στην ευρύτερη περιοχή βόρεια της Ομόνοιας - που να μην περίμενε πως μια από τις μέρες θα συνέβαινε κάτι τέτοιο? Όχι υπό τόσο δραματικές συνθήκες, αλλά πάντως κάτι τέτοιο? Μια μικροκλοπή που θα γίνει ληστεία μετά φόνου εν μέσω οδού?
Οι συνθήκες για το έγκλημα υπήρχαν, οι ανάγκες και το πρόβλημα ήταν γνωστό, αλλά η αστυνομία επέλεξε να μην κάνει τίποτα. Ήταν φαίνεται απασχολημένη με άλλα προβλήματα που είχε να ΜΗ λύσει (π.χ. Κερατέα).
Είδα κάτι στοιχεία σήμερα που με σόκαραν. Στο αστυνομικό τμήμα του Αγ. Παντελεήμωνα, υπηρετούν 60 αστυνομικοί. Ούτε τις βάρδιες δεν πρέπει να φτάνουν να καλύπτουν. Στο αντίστοιχο του Συντάγματος, περίπου 400. Είναι μήπως καλές και φιλότιμες προσπάθειες που δεν επαρκούν? Για μένα δεν είναι καν αμέλεια. Είναι ενδεχόμενος δόλος.
Ας κάνουν έστω μια συμβολική κίνηση. Ας παραιτήσουν - αφού ο ίδιος δεν τον κάνει - τον αρχηγό της αστυνομίας και τον πολιτικό του προϊστάμενο. Και οι 2 είναι εμφανέστατα πάρα πολύ πέρα από τα όρια της αποτυχίας ...

 

[turms]

πριν 1-2 μερες η ειχε ενα ντοκυμανταιρ στο Σκαι για το Χαρλεμ πως ηταν πριν αρκετα χρονια...θυμιζε την Γερμανια μετα τον πολεμο...κατεστραμμενα κτιρια, πτωματα στον δρομο, και μαι ατμοσφαιρα μεταπολεμικη...
δεν ζω στην Αθηνα αλλα πιστευω οτι πλεον η κατασταση παει προς τα εκει....

 

[Defkalion]

Το Χάρλεμ πάντως μια χαρά είναι τώρα, δεν το λες και σούπερ ασφαλές, αλλά είναι οκ.

 

[NTINA]

Αλίμονο,αν η ανασφάλεια και ο φόβος που μας καλλιεργούν,
μας οδηγήσουν σε καταστάσεις όπως αυτές που ορθώς
αναφέρει ο traveller.

 

[mary_a]

μένω λίγο πιο ψηλά (στα Πατήσια) και μπορώ να πω ότι το γεγονός με ταρακούνησε, γιατί γενικά κυκλοφορώ αμέριμνη και δεν πολυφοβάμαι (πρέπει να αναθεωρήσω..). Είναι όντως τραγικό αυτό που συνέβη. Αλλά τραγικό είναι και το ότι τέτοια γεγονότα δινουν βήμα σε μέλη ακροδεξιών οργανώσεων να διαδηλώνουν και να δημιουργούν ένα κλίμα ρατσισμού, βάζοντας στο ίδιο καλάθι όλους τους μετανάστες.

 

[Traveller]

Σας παραθέτω πιο κάτω την μνημειώδη κριτική του Βασίλη Ραφαηλίδη για την ταινία Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ που αυτή την εβδομάδα επαναπροβάλλεται στους κινηματογράφους... επειδή ο κινηματογράφος δεν είναι μόνο τσιχλόφουσκες και ποπ κόρν σας προτρέπω να την δείτε όλοι...


Ο Αληθινός Φασισμός

Βασίλης Ραφαϊλίδης, «Δημοκρατική Αλλαγή», 1966

«Έχουν γραφεί και έχουν λεχθεί πάρα πολλά σχετικά με τις κοινωνικοοικονομικές ρίζες του φασισμού. Άλλωστε, η τρομακτική μας εμπειρία απ’ αυτή τη μάστιγα δεν έχει ανάγκη από θεωρητική επιβεβαίωση. Παραμένει, όμως, πάντα ανοιχτά το ερώτημα της αποδοχής του φασισμού από μια τεράστια παραπλανημένη ( μικροαστική μάζα, η οποία δέχθηκε να παίξει το μακάβριο παιχνίδι τού μεγάλου κεφαλαίου, το οποίο καταφεύγει στο φασισμό κάθε φορά που τα αφεντικά θα αισθανθούν ανίσχυρα να υπερασπίσουν τις ανομίες τους με «νόμιμα» μέσα o φασισμός δεν είναι κοινωνικό σύστημα αλλά κεφαλαιοκρατική παραφυάδα. Η ερμηνεία του, λοιπόν, ως φαινομένου, κοινωνικού και πολιτικού, δεν είναι δυνατόν να απομονωθεί από εκείνη του ιμπεριαλισμού. Μέχρι εδώ τα πράγματα είναι μάλλον απλά. Αρχίζουν να μπερδεύονται από τη στιγμή που θα επιχειρήσει κάποιος να ερμηνεύσει το περίεργο φαινόμενο της υποστήριξης του φασισμού από τους μικροαστούς, οι οποίοι θα αποτελέσουν -και αποτελούν- τις στρατεύσιμες εφεδρείες κρούσεως της κεφαλαιοκρατίας. Ο Μιχαήλ Ρομ, επιχειρεί στην τελευταία του ταινία μια ερμηνεία του φασισμού όχι ως κοινωνικοπολιτικής τάσης, αλλά ως νοοτροπίας, ως τρόπος σκέψης, ως φαινόμενο καθημερινό. Άλλωστε, ο πραγματικός τίτλος της ταινίας είναι Ο καθημερινός φασισμός, πράγμα που σημαίνει πως ο Ρομ θα απογοητεύσει ίσως τους «ψυχρούς ανατόμους της ιστορίας», που συνήθισαν να ερμηνεύουν τα κοινωνικά φαινόμενα εντελώς ξεκομμένα και ανεξάρτητα από τον ψυχολογικό-υποκειμενικό παράγοντα.


Ο Ρομ ήταν ο πρώτος Σοβιετικός κινηματογραφιστής που προσπάθησε να δώσει στην ιστορία μια ερμηνεία μαρξιστική οπωσδήποτε, αλλά όχι με ψυχρά επιστημονική άποψη και δημιούργησε μια κάποια δυσφορία στην αρχή, που υιοθετήθηκε, όμως, αργότερα και έγινε «μότο» ολόκληρης της νέας γενιάς των Σοβιετικών σκηνοθετών. Η κοινωνιολογία είναι ανεπαρκής, δηλώνει ο Ρομ, για την ερμηνεία πολύπλοκων κοινωνικών φαινομένων που έχουν ανάγκη από την επικουρική βοήθεια και της ψυχολογίας για να γίνουν απόλυτα κατανοητά. Μόνο έτσι μπορούμε να ερμηνεύσουμε την τυφλή υποταγή στα κελεύσματα ενός παράφρονα —που έφτανε στα όρια της ομαδικής υστερίας— ενός λαού του οποίου η συνεισφορά στην ιστορία του πολιτισμού υπήρξε κολοσσιαία...

Ο Χίτλερ ήξερε καλά την ψυχολογία των μικροαστών από τους οποίους, άλλωστε, προερχόταν. Ήξερε πως ο εφησυχασμένος μικροαστός μόνο με συναισθηματικομαγικά γαργαλιστικά εφέ θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί. Η στολή του ναζιστή αξιωματικού, «ένα θαύμα επιβλητικού μεγαλείου», για την κατασκευή του οποίου επιστρατεύθηκαν δεκάδες ενδυματολόγοι, οι τέλεια οργανωμένες από διάσημους σκηνοθέτες παρελάσεις που ξεπερνούσαν σε σύλληψη και εκτέλεση και τις καλύτερες ερμηνείες της βαγκνερικής όπερας, οι προβαρισμένες δημόσιες εμφανίσεις του Φίρερ που θα τις ζήλευαν και οι καλύτεροι ηθοποιοί της εποχής, εν ολίγοις η πεποιημένη «ατμόσφαιρα μεγαλείου και δύναμης» μάγεψαν τους εκστασιασμένους αφελείς που εξακολουθούν πάντα να μην μπορούν να ξεχωρίσουν το θέατρο από τη ζωή.
Ο φασισμός παρέσυρε τις μάζες γιατί κατόρθωσε να μπει στην καθημερινή ζωή τού ανθρώπου από την πλάγια πόρτα του συναισθηματισμού, παραλύοντας προηγουμένως τέλεια τη λογική. Ολόκληρη η ταινία του Ρομ στρέφεται γύρω από αυτόν τον άξονα. Η συνεχής παρεμβολή πολύ απλών και φαινομενικά ασήμαντων στοιχείων από την καθημερινή ζωή τόσο στη ναζιστική Γερμανία όσο και στο σημερινό μας κόσμο, έχει ως σκοπό να αποδείξει πως ο φασισμός μπορεί να βρει στήριγμα στην ελλιπή ψυχολογία των μικροαστών που νιώθουν την ανάγκη να συμψηφίσουν αυτή τους την έλλειψη με στοιχεία δανεισμένα από το κατασκευασμένο «μεγαλείο» ενός άλλου.
Στη φόρμα, ο Ρομ αρνείται εντελώς τη «λογική», ξερή ιστορική παράθεση των γεγονότων. Τα σοφά διαλεγμένα πλάνα του υπακούουν μόνο στους τέλεια καθορισμένους συνειρμούς για την ερμηνεία και όχι στη -γνωστή, άλλωστε- εξιστόρηση ενός γεγονότος. Ο Ρομ δεν εικονογραφεί την ιστορία. Την ερμηνεύει με τον τρόπο που προαναφέραμε. Φυσικά, τα στοιχεία του είναι δανεισμένα από την «κινηματογραφημένη ιστορία», την οποία όμως ξεπερνούν κατά πολύ και φτάνουν στο επίπεδο εκείνο της τέλειας «δευτερογενούς καλλιτεχνικής μετάπλασης» του πρωτογενούς ιστορικού γεγονότος.»