ioulios29
Member
- Μηνύματα
- 49
- Likes
- 221
Είχε καλοκαιριάσει, όλες οι φιλες παντρευτηκαν και είχαν παιδια & υποχρεώσεις και με συνοπτικες διαδικασιες με εκαναν στην ακρη, τυπου "ενας καφες τον μηνα, Σαββατο,αν καταφερω τον αντρα μου να κρατησει τα παιδια και δεν εχω τιποτα καλυτερο να κανω". Ηταν αποτομο ολο αυτο και δεν ημουν προετοιμασμενη. Δεν ηθελα ομως οι αλλοι να οριζουν αν και ποτε θα κανω ενα ταξιδακι κι ετσι...
Επέλεξα να πάω σε κάτι σεμινάρια φωτογραφίας που διοργανώνει κάθε χρόνο μια ομάδα από την Αθηνα (δεν ειμαι απο κει). Το προγραμμα φανταζε θελκτικοτατο. 1 εβδομαδα Αμοργο με παραμονη στη Χωρα, όλοι οι μαθητες στο ιδιο ξενοδοχειο, καθε πρωι 3ωρο σεμιναριο σε ενα μπαρακι ειδικα διαμορφωμενο για μαθηματα και μετα βολτες στο νησι για να βγαλουμε τις φωτογραφιες που θα παρουσιασουμε και θα σχολιασουμε ολοι μαζι την επομενη μερα. Η φωτογραφια ειναι λατρεμενο χομπυ μου και πολυ κοντα στο επαγγελμα μου, οποτε σκεφτηκα οτι αυτο και η υπεροχη Αμοργος που ονειρευομουν χρονια, θα αρκουσε. Βαλε και το οτι θα ημουν μελος μιας ομαδας με κοινα ενδιαφεροντα, τί πιο ελπιδοφορο για να κανεις καλη παρεα;
Αχ..Το ξενοδοχειο αθλιο, βρωμικο, οι βρυσες σκουριασμενες. Το ξεχναμε αυτο, ήρθαμε για βολτες.
Οι "συμμαθητες" μου, όλοι δημοσιοι υπαλληλοι 40+ (εγω ειμαι 30), κατα 80% γυναικες, που ηταν ηδη παρεες απο τα σεμιναρια που παρακολουθουσαν στην Αθηνα στην ιδια ομαδα. Ηταν τραγικο, προσπαθησα να τους προσεγγισω, αλλα μου φεροντουσαν σα να εχω λεπρα. Πως στα χωρια φερόντουσαν στην "Ξενη"; Έτσι. Δεν αντιμετώπισα ποτε στη ζωη μου προβληματα κοινωνικοτητας, παντα ειχα και εχω πολλους φιλους, ασχετο αν σκορπισανε σε αλλες πολεις, χωρες, ή σε σπιτια με παιδια. Καταλαβαινεις οτι το να σου φερονται με τετοια αδιαφορια (μπροστα μου κανονιζανε για ποτο και δεν με προσκαλουσαν καν απο ευγενεια! τί κακο τους ειχα κανει πια
για πρωτη φορα στη ζωη σου, ειναι ενα σοκ. Η Αμοργος πανεμορφη, αλλα ενιωθα τοσο ασχημα που με ειχαν αποκλεισει, που ευχομουν να ειχα παει μονη, χωρις αυτο το τρισαθλιο γκρουπ. Και οι χαρουμενες παρεες συνομιληκων μου που εβλεπα στα μπαρακια, δεν βοηθουσαν. Την τριτη μερα κατευθασε μια αργοπορημενη του σεμιναριου, ασχετη και αυτη με ολους και δεσαμε. Απο κει και περα περασα πολυ ομορφα, και παντα, οταν σκεφτομαι Αμοργο σκεφτομαι απο την τριτη μερα του ταξιδιου και μετα, με τα ξενυχτια, τις γνωριμιες με κοσμο απο διαφορα μπαρ, το περιφημο Daiquiri Μαρακούγια του υπεροχου μπαρ Botilia..Το τελευταιο βραδυ δεν κοιμηθηκα καθολου, εφυγα χαραματα απο το τελευταιο μπαρ που ηταν ανοιχτο, εφτασα στο ξενοδοχειο, πηρα βαλιτσα και μπηκα στο πλοιο.Θα μου πεις, ε, ωραια περασες τελικα. Χμμ..η φρικη και η μοναξια που εφαγα τις πρωτες 3 μερες με εκανε να φοβαμαι να το ξαναεπιχειρησω. Όλα αυτα που διαβασα εδω μεσα για το τι κανεις όταν περιμενεις για να ερθει το φαγητο κλπ. μου φαινονται ψιλα γραμματα μπροστα στο να σου φερεται ασχημα μια ολοκληρη ομαδα ανθρωπων χωρις να εχεις κανει κατι κακο.
Συγνωμη αν σε κουρασα!
