Ανδόρρα Γαλλία Mια πάπια, μα ποιά πάπια; Mια πάπια απ’τη Dordogne!

[ευαγγελια]

Όχι απλά βατή, η χαρά του οδηγού-ταξιδιώτη. Σε κάθε στροφή να μην πιστεύεις στα μάτια σου!!

Ετσι ακριβώς ! Μένεις με το στόμα ανοικτό ! Πόσες φορές σταμάτησαμε στη μέση του πουθενά και κατεβήκαμε με τις φωτογραφικές μηχανές στο χέρι βομβαρδίζοντας τα τοπία με φωτογραφίες

 

[GTS]

Έξοχες πληροφορίες αγαπητέ, πολύ καλογραμμένες και χρηστικές...ευχαριστούμε

 

[dim kyr]

Kαι γιατί να πάω εκεί mon chere porc rose?
Γιατί είναι ένα γοητευτικό ταξίδι πίσω στο χρόνο (χωρίς μπίχλα δυστυχώς)

Πάει.... χάλασε και το γουρούνι. Λίγοι μείναμε πια....

 

[Eftichia]

Yπέροχα!!!! Αναμένω πολλές λεπτομέρειες και πανέμορφες φωτογραφίες!!!!

 

[hydronetta]

Πάει.... χάλασε και το γουρούνι. Λίγοι μείναμε πια....

Προσπάθησα προσπάθησα, όπου φάρμα ζώων από κοντά κι εγώ
Φαντάσου ήταν τόσο καθαρά τα χωριά που αρρώστησα... δεν αντέχει τα αποστειρωμένα το ανοσοποιητικό μου σύστημα

 

[chrisbd]

Προσπάθησα προσπάθησα, όπου φάρμα ζώων από κοντά κι εγώ
Φαντάσου ήταν τόσο καθαρά τα χωριά που αρρώστησα... δεν αντέχει τα αποστειρωμένα το ανοσοποιητικό μου σύστημα

Έχουν νόμο για την οφθαλμορύπανση....έψαχνα να βρώ και γω ο κακεντρεχής μπάζα η παλιοσίδερα στιβαγμένα να βγάλω φωτο αλλά πουθενά...Η εξοχή στη Γαλλία ακόμα και λίγα χιλιόμετρα έξω απο το Παρίσι είναι σαν ανα κινείσαι σε τεράστιο πάρκο.....όπως στο Ελλάντα δηλαδή...

 

[dim kyr]

Προσπάθησα προσπάθησα, όπου φάρμα ζώων από κοντά κι εγώ
Φαντάσου ήταν τόσο καθαρά τα χωριά που αρρώστησα... δεν αντέχει τα αποστειρωμένα το ανοσοποιητικό μου σύστημα

ΔΕΝ προσπάθησες αρκετά! Τεμπελογούρουνο. Τέλος πάντων.. τελος πάντων... έσωσα εγώ την κατάσταση για αυτό το καλοκαίρι, που με στωικότητα δέχτηκα διπλή μπίχλα και για τους δυό μας. Οχι, όχι.... Τριπλή τώρα που το σκέφτομαι. Αρα έσωσα απο το μένος των Θεών, και τον τραβελόγατο. Μέχρι Θιβέτ πάτησα για να εξασφαλίσω ικανή ποσότητα ΚΑΙ για τους τρεις μας. Να μην επαναληφθεί όμως σε παρακαλώ. Σε επαναφέρω στην τάξη και στην φυσική ροή των πραγμάτων.

Η 2η φωτογραφία απο που είναι τραβηγμένη? Οχι ότι θα πήγαινα σε τέτοια αποστειρωμένα μέρη βέβαια.... προδότρα δεν είμαι... απο περιέργεια ρωτώ..
(είναι φανταστική. Ευγε νέε μου!)

 

[hydronetta]

Ομολογώ ότι για γουρούνι επιτέλεσα θανάσιμο αμάρτημα για την επιλογή του φετινού προορισμού. Αλλά δεν έχω παράπονο σε κάποιες διαδρομές η οσμή κάποιου στάβλου με επανέφερε στα πατρογονικά οπότε έπαιρνα βαθιές ειπνοές για να αντέξω όλη αυτή την κακογουστιά: καθαριότητα, φροντισμένοι κήποι, λουλούδια, περιποιημένα χωράφια.... ούτε καν μια λασπολακκούβα...
Η δεύτερη φωτό λοιπόν είναι τραβηγμένη στο χωρίον Autoire το οποίον συγκαταλέγεται στα ομορφότερα χωριά της Γαλλίας. Μια σταλιά πράγμα με μόλις 800 χρόνια ζωής, πρόσφατο δηλαδή
Πάντως από το πολύ χωριό (καμιά 25αριά είχα στο πρόγραμμα) ο travelogatos τα έχει κάνει αχταρμά στο μυαλό του, του έκανα φωτοκουίζ και δεν έπιασε ούτε τη βάση.

 

[maska_29]

Πάνε 2,5 χρόνια που έκανα το ταξίδι στα μέρη εκείνα (http://www.travelstories.gr/%F4%E1%...EF%F5%F2-%F4%E7%F2-%E3%E1%EB%EB%DF%E1%F2.html) και το θεωρώ ένα από τα ωραιότερα, για να μην πω το ωραιότερο ταξίδι μου. Όπως έγραψα ήταν το μόνο μέρος που δεν βρήκα ψεγάδι. Μπήκε κυριολεκτικά στην καρδιά μου με κορυφαία στιγμή την επίσκεψη στα σπήλαια. Διαβάζοντάς σε τώρα ξαναζωντανεύουν όλα, μιας και δεν μοιάζει να έχει αλλάξει τίποτα.
Όσον αφορά τους δρόμους στη Γαλλία έχουν Autoroutes (αυτοκινητόδρομους με όριο 130χμ/ώρα και τσουχτερά διόδια) και Routes express (σχεδόν ίδιοι με τους προηγούμενους, όριο 110χμ/ώρα αλλά χωρίς διόδια), εκτός του τοπικού και επαρχιακού δικτύου. Πλήρωσα ελάχιστα σε διόδια γιατί οδηγούσα εκτός αυτοκινητοδρόμου. Όσον αφορά τα όρια, οι Γάλλοι δεν τα τηρούν και πολύ (όχι τίποτα εξωφρενικές παραβιάσεις) και πιέζουν και τον προπορευόμενο, πολλές φορές αφόρητα.
Πάντως η Dordogne και γενικά η περιοχή αυτή χωρίς αυτοκίνητο δεν γίνεται. Θα είναι αφάνταστη ταλαιπωρία και θα δεις ελάχιστα πράγματα.

Από την παραμονή μου στην περιοχή, τα σχόλια του Δήμου με βρίσκουν απολύτως σύμφωνη.
Κάποιοα πράγματα αναφέρφω κι εγώ σε σχετική ιστορία που έχω γράψει.

hydronetta ευχαριστούμε για την περιγραφή.

 

[manelaki]

Ωχ τι χτυπημα της μοιρας ηταν κι αυτο;;; Ο traveller φταιει για ολα... αλλο ενα στη bucketlist και τι να πρωτοχωρεσει;
Χρησιμες οι πληροφοριες σου, ευχαριστουμε.
Το μενου σκετη φρικη

 

[hydronetta]

A pink pig in a pink city: Tolosa

Μην ψάχνετε αδίκως στο χάρτη το όνομα αυτό.
Η Τολόσα ή Τουλούζη αναβιώνει το γλωσσικό της παρελθόν (τα οccitan, συγγενή προς τα καταλανικά) μόνο στις δίγλωσσες πινακίδες των οδών της. Διότι οι σημερινοί τουλουζιανοί, έχουν μαύρα μεσάνυχτα από occitan κι έτσι η πάλαι ποτέ γλώσσα της περιοχής έχει φιλολογικό ενδιαφέρον μόνο.

Η μεγαλούπολη του γαλλικού νότου είναι ευρέως γνωστή για δύο πράγματα.
Πρώτον για το χρώμα των σπιτιών της, γεγονός που της έχει προσδώσει το προσωνύμιο η ροζ πόλη. Ως ροζ γουρούνι ομολογώ ότι επιτέλους ήμουν σε απόλυτη χρωματική αρμονία με τον περιβάλλοντα χώρο.
Το δεύτερον, ότι εκεί βρίσκεται το αρχηγείο ενός κατασκευαστή μέσων μεταφοράς, τα οποία είναι υπεύθυνα που τα μέλη αυτού του φόρουμ έχουν τον ακάθιστο κι έχουν οργώσει σχεδόν κάθε γνωστή γωνιά του πλανήτη. Ως καταλάβατε μιλώ για τα αεροπλάνα και την Airbus.

Οφείλω να απολογηθώ, ομολογώντας ότι για το χρόνο που παρέμεινα στη Τουλούζη δεν είδα όσα θα έπρεπε αφού αναλώθηκα με τους φίλους που με φιλοξένησαν σε χαλαρές βόλτες, καφέδες και κουβεντούλα μέσα στη πόλη. Οπότε το ταξιδιωτικό ρεπορτάζ δεν είναι ολοκληρωμένο (ευτυχώς υπάρχουν αρκετές ιστορίες γραμμένες από άλλους συμφορουμίτες για να καλύψουν τα κενά)

Το να περιηγηθείς στη Τολόσα ή Τουλούζη (διαλέγετε και παίρνετε) είναι εύκολη υπόθεση. Τα αξιοθέατα δεν απέχουν πολύ μεταξύ τους με αποτέλεσμα ο πεζοπορία να είναι μια σοφή επιλογή. Εντούτοις αν ξαφνικά διαπιστώσετε ότι τo οίδημα στα σφυρά δεν οφείλεται σε αδιάγνωστη καρδιακή ανεπάρκεια αλλά στο πολύωρο περπάτημα, τότε έχετε δύο χαριτωμένες εναλλακτικές λύσεις.
Οι λάτρεις της τεχνολογίας θα προτιμήσουν το εντελώς αυτόματο μετρό που κινείται χωρίς οδηγό κι έτσι επιτρέπει στους χαζοτουρίστες σαν κι εμάς να διαγκωνίζονται στο πρώτο βαγόνι για να απολαύσουν ανεμπόδιστα τη θέα του τούνελ στα έγκατα της τουλουζιανής γης. Σε κάθε σταθμό μπορείτε να αγοράσετε τα εισιτήρια με την πιστωτική σας κάρτα (συμφέρει το πακέτο των 10 διαδρομών αν δεν είστε μόνοι ή σκοπεύετε να μείνετε κάποιες μέρες παραπάνω).
Όσοι όμως έχουν ευαγγέλιο τις παραινέσεις της γυμνάστριας Πετρουλάκη, θα προτιμήσουν το VélôToulouse, ένα σύστημα ενοικίασης ποδηλάτου σε αυτοματοποιημένους σταθμούς διάσπαρτους στη πόλη (ενοικίαση ημερήσια, εβδομαδιαία κλπ κλπ). Βέβαια να χύσω και ολίγην χολήν: η μετακίνηση από και προς το αεροδρόμιο γίνεται με λεωφορείο….

Αναπόφευκτα η γνωριμία με την πόλη ξεκινά από τη πλατεία του Καπιτωλίου.

Eξερχόμενοι της ομώνυμης στάσης μετρό, το πρώτο που αντικρύσαμε ήταν η συμπαθητική πλατεία Wilson με το πυργίσκο του 16ου αιώνα που χρησίμευε σαν αρχείο και σήμερα στεγάζει το γραφείο τουρισμού. Αφού πάρετε από κει το χάρτη με τα αξιοθέατα για να μην ψάχνεστε είστε πανέτοιμοι να κατακτήσετε τη Τουλούζη.

Το Καπιτώλιο (Capitole), κτίσμα κατ’εξοχήν του 18ου αιώνα στεγάζει σήμερα το Δημαρχείο και την φημισμένη Όπερα. Την τελευταία δεν την επισκεφθήκαμε όμως τους εσωτερικούς χώρους του Δημαρχείου τους τιμήσαμε δεόντως καθώς επιτρέπεται η δωρεάν επίσκεψη. Τώρα αν θα μαγευτείτε από την περίτεχνα και ολίγον υπερβολικά διακοσμημένη Salle des Illustres όπου γίνονται οι επίσημες τελετές είναι θέμα προσωπικού γούστου. Η παρατήρησή μου είναι ότι οι επώνυμοι τότε καλλιτέχνες που τη διακόσμησαν με τους πίνακες ή τις τοιχογραφίες τους έπεσαν στη δυσμένεια των κριτικών τέχνης και σήμερα είναι χαμένοι στην αφάνεια.

photo by travelogatos
​

Η ονομασία Capitole παραπέμπει τόσο στο αντίστοιχο ρωμαϊκό (ευφρανθείτε οι ιταλόφιλοι), αλλά προέρχεται και από τους “capitouls”, ευγενείς του μεσαίωνα που εκλέγονταν από διάφορες περιοχές της Τουλούζης για να σχηματίσουν το συμβούλιο της πόλης. Για να γίνεις Capitoul δεν έπρεπε να είσαι ότι κι ότι: ηλικία άνω των 25 ετών, έγγαμος, καθολικός, με έντιμο επάγγελμα (δικηγόρος, έμπορος ή άρχων!!) και με σπίτι στη Τουλούζη. Οι αρμοδιότητές τους δεν ήταν μόνο διοικητικές αλλά δικαστικές και στρατιωτικές. Όπως έγινε και με άλλους μον-ολιγαρχικούς θεσμούς, καταργήθηκε μετά τη γαλλική επανάσταση (με ή άνευ γκιλοτίνας δεν γνωρίζω)

Διασχίσαμε την εσωτερική αυλή όπου το 1632 εκτελέστηκε ο Henri ΙΙ, δούκας του Montomercy που έκανε την απερισκεψία να επαναστατήσει έναντι του πανίσχυρου καρδιναλίου Ρισελιέ. Αντί εγώ να αναζητήσω την σχετική πλάκα που καταγράφει το γεγονός, αποθανάτιζα τις σέξυ αγελάδες του cow parade

love at first sight​

Τελικά βρεθήκαμε στην τεράστια πλατεία έκτασης 2 εκταρίων όπου δεσπόζει επιβλητικά η 128 μέτρων πρόσοψη του Capitole σε υπέροχο ροζουλί χρώμα που αναδεικνύεται ακόμα περισσότερο όταν πέφτει πάνω της το φως του δύοντος ήλιου. Θεωρείται ως μια απο τις ωραιότερες της Ευρώπη. Προσωπικά έχω τις ενστάσεις μου: ούτε ένα ξηλωμένο μάρμαρο από διαδηλώσεις;;; pas sic!
Στο δάπεδο της πλατείας έχει φιλοτεχνηθεί το οικόσημο της περιοχής, ο δωδεκάκτινος σταυρός που σε κάθε άκρη φέρει και ένα σύμβολο του ζωδιακού κύκλου. Στη πλατεία λαμβάνουν χώρα διάφορα δρώμενα: συναυλίες, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, ενώ αυτοσχέδιες εξέδρες δίνουν τη δυνατότητα στον οποιονδήποτε ν’αδράξει ένα μικρόφωνο και να ρητορεύσει επί παντός επιστητού.

photo by travelogatos
​

Τα κτήρια που περιβάλλουν την πλατεία είναι σε απόλυτη χρωματική αρμονία ενός κοκκινοκεραμιδομπορντώ κι ανάμεσά τους ξεχύνονται ακτινωτά οδοί προς διάφορα μέρη της πόλης.
Αν θέλετε να απολαύσετε τη γοητεία της παλιάς πόλης με κτήρια από το 18ο αιώνα , τότε ακολουθήστε νότια την πεζοδρομημένη Rue Saint Rome & Rue des Changes, κρατώντας το βλέμμα σας ψηλά προς τα περίτεχνα μπαλκόνια και τις προσόψεις των κτηρίων. Σε αντίθετη περιπτωση μάλλον κάνετε οφθαλμόλουτρο στις βιτρίνες των καταστημάτων για ενδεχόμενο shopping therapy. Εκεί σφύζει η εμπορική αγορά της πόλης κι ουχί σωρεία μαγαζιών με σουβενίρ.

Στο τέλος του πεζόδρομου πήραμε κατεύθυνση προς τον ποταμό Garonne. Aποθανατήσαμε αρχικά το Hotel d’Assezat, (μέγαρο του 1550 όπου στις κολώνες της πρόσοψής του εκπροσωπούνται όλοι οι αρχαιοελληνικοί ρυθμοί)

photo by travelogatos

για να καταλήξουμε στην παλιά γέφυρα Pont Neuf του 16ου αιώνα, από τα σήματα κατατεθέν της πόλης.
Το σχόλιό μου είναι πως το υγρό στοιχείο δεν έλκει τους κατοίκους της πόλης, καθώς τα καφέ, τα εστιατόρια, τα μπαρ βρίσκονται όλα διάσπαρτα στα δρομάκια της πόλης. Οι παραποτάμιες οδοί και τα πάρκα προσφέρονται μάλλον σαν χώροι χαλάρωσης και ρέμβης.

Στην αντίπερα όχθη αποθανατίσαμε το ογκώδες Hotel Dieu (Σπίτι του Θεού) το οποίο υπήρξε το καταφύγιο φτωχών και κατατρεγμένων καθώς και των άρρωστων προσκυνητών στο δρόμο για το Santiago de Compostela, αλλά και μεταγενέστερα κέντρο ιατρικής εκπαίδευσης.

Μετά από μια μικρή βόλτα δίπλα από το ποτάμι κι αφού γίναμε μάρτυρες κάποιου διαγωνισμού όπου έπεφταν μπουγέλα και αλεύρι μεταξύ αντίπαλων ομάδων (για την ιστορία νικήτρια η ομάδα Avatar) τρυπώσαμε πάλι στα στενάκια της πόλης.

photo by travelogatos

Η επόμενη στάση ήταν η εντυπωσιακή Eglise de Jacobins του 13ου-14ου αιώνα. Σε σχέση με τα σκοτεινά και γυμνά γοτθικά τερατουργήματα (είμαι αμετανόητα λάτρης της ορθόδοξης εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής) αυτή είχε ξεχωριστό ενδιαφέρον: οι 22μετρες κολώνες δίνουν την εντύπωση φοικικόδενδρων που τα κλαδιά τους διαπλέκονται υποστηρίζοντας την οροφή.

photo by travelogatos

Σε κοντινή απόσταση o επισκέπτης θα απολαύσει και την Βασιλική του Saint Sernin που αποτελεί μνημείο της UNESCO (Δρόμοι για το Santiago de Compostella στη Γαλλία). Ατυχώς την επισκέφθηκα απόγευμα χωρίς φωτογραφική μηχανή κι ομολογώ ότι το μετάνοιωσα, γιατί η συγκεκριμένη απoτελεί εξαίσιο δείγμα ρωμανικής αρχιτεκτονικής του 11ου αιώνα. Με επιρροές που παραπέμπουν σε βυζαντινές εκκλησιές το κτίσμα έχει δεχτεί στο διάβα των αιώνων παρεμβάσεις κι επεκτάσεις. Υπό τους ήχων ψαλμωδιών περιηγηθήκαμε διακριτικά στο εσωτερικό της όπου βρίσκεται ο τάφος του ομώνυμου αγίου, επισκόπου της Τολόσας.

Σε άλλη απογευματινή μας βόλτα νοτιότερα μέσα στα σοκάκια της παλιάς πόλης συναντήσαμε την εντυπωσιακή πρόσοψη της Église Notre-Dame de la Dalbade, ενώ μια δρασκελιά δρόμο ανακαλύπτει κανείς μέγαρα πλουσίων του παρελθόντος όπως το Hotel de Pierre.

​

Oμολογώ ότι η Τουλούζη έχει να προσφέρει στον επισκέπτη πολλά περισσότερα από αυτά που ήδη ανέφερα: τον Καθεδρικό, κάποια σημαντικά μουσεία, το διαστημικό θεματικό πάρκο Espace καθώς και μια ξενάγηση στις εγκαταστάσεις της Airbus. Aλλά όπως προείπα δεν τα επισκέφθηκα (ίσως με κρυφή επιθυμία να επανακάμψω στο εγγύς μέλλον)

Σ’αυτό που θα σταθώ (γιατί ο ανυποψίαστος επισκέπτης μπορεί να το προσπεράσει) είναι το Canal du Midi. Αυτό που φαίνεται εν πρώτοις ένα γραφικό κανάλι αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO διότι είναι υδάτινος δίαυλος μήκους 240 χιλιομέτρων με πλήθος υδατοφρακτών, γεφυρών και υδαταγωγών που συνδέει την Μεσόγειο με τον Ατλαντικό Ωκεανό. Σχεδιάστηκε τον 17ο αιώνα με απώτερο σκοπό την αποφυγή διάπλου της Ιβηρικής και θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα τεχνικά επιτεύγματα της εποχής του.
Tα καφέ, τα μπαρ και τα εστιατόρια περισσεύουν στη Τουλούζη (αν σε καθοδηγήσουν που να κινηθείς) και σε αντίθεση με την υποτονική επαρχία εδώ τα είδαμε ανοικτά και μετά τις 10μμ.
Η Τουλούζη θεωρείται η καλύτερη πόλη για σπουδές στη Γαλλία (εξ’ου κι ο νεαρόκοσμος που πλεονάζει), και 46η παγκοσμίως (σύμφωνα με βρεττανικό περιοδικό).
Προτάσεις για διαμονή δεν θα σας κάνω. Με φιλοξένησαν, με τάισαν και με πότισαν πριγκηπικά και στην μοναδική έξοδο στη πόλη επισκεφθήκαμε.... ιρανικό εστιατόριο όπου μόνο πέρσικο δεν το λες το φαγητό (πού είναι το κεμπαμπ, ε;;;!!!!)

και μια λεπτομέρεια προς εθνικήν ανάτασιν​

 

[giannismits]

Μα τι τέλειες φωτογραφίες είναι αυτές?Τι μηχανη έχεις?

'Οντως μας έλειψες ρε Παναγιώτη!Επιτέλους κατι καινούριο απο σένα.