Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.938
- Likes
- 3.932
Το κιτρινοπράσινο Renault Clio με την τεράστια διαφημιστική πινακίδα στην κορυφή, ξεχώριζε σαν την μύγα μες το γάλα στο parking του αεροδρομίου.
Λόγω του ότι η εξωτική Jurmala , βρίσκονταν περί τα δεκαπέντε χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα της Λετονίας και οι τιμές των taxi έπαψαν από καιρό να είναι σοσιαλιστικές και έγιναν σοσια-ληστικές, αποφάσισα να προβώ στην ενοικίαση ενός αυτοκινήτου από το site της Air Baltic. Η τιμή ήταν τουλάχιστον 2 φορές κάτω από αυτές των γνωστών πολυεθνικών εταιριών ενοικίασης γιαυτό δεν δίστασα διόλου να κλικάρω πάνω στην super τιμή-έκπληξη. Αυτό που δεν είδα ήταν ότι το συγκεκριμένο αυτοκίνητο ήταν η ζωντανή διαφήμιση της φίλτατης Air Βaltic στους δρόμους της Λετονίας και βρέθηκα μπροστά στο υπερθέαμα….
Μισή ώρα νωρίτερα πατούσα το πόδι μου στα ιερά χώματα της πρώην σοσιαλιστικής δημοκρατίας της Λετονίας που τώρα πια ονομάζετε απλά δημοκρατία της Λετονίας, είναι μέλος της Ευρωπαικής κοινότητας και ως εκ τούτου εισέρχεσαι σε αυτήν με την επίδειξη της ταυτότητός σου και μόνο. Ώ καιροί ώ ήθη, εκεί που κάποτε έφτυνες αίμα για να εξασφαλίσεις μια σοβιετική visa τώρα ούτε καν χρειάστηκε να δείξω την πτωχή Ελληνική μου ταυτότητα!! Το αεροδρόμιο, αν και μικρό ήταν άψογα ανακαινισμένο, με φυσούνες, μοντέρνο ντιζάιν και σύγχρονες αίθουσες αφίξεων-αναχωρήσεων. Γενικά η όλη ατμόσφαιρα σε παραπέμπει σε Σκανδιναβικό μάλλον αεροδρόμιο παρά σε αεροδρόμιο πρώην σοσιαλιστικής χώρας. Περιττό βέβαια να αναφέρω ότι το αεροδρόμιο που συνάντησα απέχει έτη φωτός από το ίδιο που επισκέφτηκα μέσα της δεκαετίας του 90.
Η πρώτη μου εντύπωση από την χώρα ήταν αμφιλεγόμενη. Οι δρόμοι υπερσύγχρονοι, τα κτίρια ανακαινισμένα ή προς ανακαίνιση, τα καταναλωτικά αγαθά πλούσια. Από την άλλη όμως διαπίστωσα ότι η σοβιετική νοοτροπία παραμένει ριζωμένη στον Λετονικό λαό. Πολλά πράγματα, όπως η έλλειψη πινακίδων στον αυτοκινητόδρομο σίγουρα εύκολα θα διορθωθούν, αλλά πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν άραγε ώσπου να μάθουν οι άνθρωποι να χαμογελούν και να εξυπηρετούν τους τουρίστες ; Δεν θέλω να είμαι άδικος με αυτή την χώρα που μόλις πριν 19 χρόνια απέκτησε την ανεξαρτησία της , αναγνωρίζω τις σημαντικότατες και άοκνες προσπάθειες που καταβάλει ο κόσμος να κατακτήσει το Ευρωπαικό όνειρο, αλλά δεν μπορώ να μην σημειώσω ότι η σοβιετική σφραγίδα σημαδεύει μέχρι τις μέρες μας την χώρα. Άραγε πόσο εύκολο είναι να ξεφύγει ένας λαός από το παρελθόν και τον πάτρωνα του όταν ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού είναι Ρωσικής καταγωγής και όταν η Ρωσική γλώσσα αποτελεί ουσιαστικά την επίσημη γλώσσα του κράτους;
Αρκετά όμως με τα σοβαρά, στην Λετονία δεν ήρθα να κάνω ψυχογράφημα της χώρας ήρθα για να βελτιώσω την ψυχική μου υγεία και κατά πως δείχνουν τα πράγματα ξεκινάω καλά. Η Jurmala όπως σας είπα, είναι μόλις 15 χλμ. μακριά από την πόλη και 10χλμ. από το αεροδρόμιο και κατά την θερινή περίοδο είναι ιδιαίτερα δημοφιλής τουριστικός προορισμός, κοινώς γίνετε χαμός!! Επίνειο της Riga, απλώνετε σε μια τεράστια παραλία της Βαλτικής και ουσιαστικά είναι το σύνολο 3-4 χωριών που τον χειμώνα κοιμούνται αλλά το καλοκαίρι ζουν μια άνευ προηγουμένου τουριστική φρενίτιδα. Μπορεί να έχει χάσει την αίγλη της σοβιετικής τουριστικής ναυαρχίδας, τότε που κάθε καλοκαίρι συγκεντρώνονταν στις παραλίες της πάνω από 300.000 σοβιετικός εργαζόμενος λαός, αλλά είναι συνεχή τα limit ups της στο χρηματιστήριο της ρωσικής νέας τάξης πραγμάτων. Χιλιάδες νεόπλουτοι από όλες τις πρώην Σοβιετικές δημοκρατίες συρρέουν στη Jurmala για να απολαύσουν μια βουτιά στη θάλασσα της Βαλτικής, να ηλιοκαούν στην ατελείωτη παραλία της, να παρακολουθήσουν κάποιο από τα δεκάδες κονσέρτα μουσικής που διοργανώνονται κάθε βράδυ στις πλατείες της. Μπορεί σε μας να φαίνεται παλαβό, αλλά μια πόλη της Βαλτικής, με καιρό φθινοπωρινό, θάλασσες για γέλια , service μέτριο και ελάχιστα φτηνότερη από την Ελλάδα, συγκεντρώνει απίστευτο αριθμό τουριστών στην συντριπτική τους πλειοψηφία βέβαια από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Για να καταλάβετε τι εννοώ, η εξασφάλιση καταλύματος στη Jurmala τους θερινούς μήνες είναι εξίσου δύσκολη με αυτή στη Μύκονο τον δεκαπενταύγουστο και χωρίς τον ντόπιο σύνδεσμό μου το πιθανότερο θα ήταν να κοιμόμουν στα παγκάκια της κεντρικής πλατείας παρά στην γλυκιά θαλπωρή του Baltic Beach hotel, ενός από τα εντυπωσιακότερα φρεσκοανακαινισμένα ξενοδοχεία της περιοχής.
Οι απαντήσεις λοιπόν στην εύλογη απορία μου ήρθαν από τα χείλη της γοητευτικής συνοδού μου.
- Πάνω απόλα η Jurmala είναι ένα μέρος μύθος για τον πρώην σοβιετικό πολίτη μου εξήγησε. Είναι μεγαλωμένοι με την σκέψη να επισκεφτούν κάποτε αυτό το μέρος και να ζήσουν λίγες μέρες ξενοιασιάς στις παραλίες του. Μην συγκρίνεις τις παραλίες της μεσογείου με αυτές της Βαλτικής. Σκέψου ότι ο μέσος πολίτης που έρχεται από τα βάθη της Σοβιετίας δεν ξέρει από πραγματικά ωραίες παραλίες και αυτό που συναντά εδώ του φαίνεται πραγματικά όμορφο. Έπειτα είναι ή γλώσσα και η νοοτροπία. Μπορεί επίσημη γλώσσα της Λετονίας να είναι τα Λετονικά αλλά όλοι μιλούν Ρωσικά. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα επικοινωνίας και ο τρόπος σκέψης των κατοίκων είναι μέσες άκρες ο ίδιος, νιώθουν σαν να βρίσκονται σπίτι τους. Τέλος είναι τα χρήματα. Μην κοιτάς τα ακριβά ξενοδοχεία. Αυτά είναι για λίγους, ο περισσότερος κόσμος έρχεται εδώ με τρένα και φτηνές πτήσεις, καταφεύγει σε ενοικιαζόμενα δωμάτια και μαγειρεύει σε αυτά. Σε όλα αυτά βάλε την αίγλη που έχει αποκτήσει το μέρος από τις συχνές επισκέψεις της Ρωσικής jet set, έρχονται για τις πολλές και αξιόλογες συναυλίες , θέλεις κι άλλες απαντήσεις; Η Jurmala είναι, τηρουμένων των αναλογιών, η Μύκονος της Ρωσίας!!
Έκρινα τις απαντήσεις ικανοποιητικές και από την μια απογοητεύτηκα μια που καμία διάθεση δεν είχα να επισκεφτώ την Μύκονο πόσο μάλλον το κακό κακέκτυπο της, αλλά από την άλλη και μόνο ότι θα βρισκόμουν έστω και για δύο μέρες στο τουριστικό όνειρο του κάθε πρώην σοβιετικού πολίτη μου ανέβαζε την αδρεναλίνη...
Λόγω του ότι η εξωτική Jurmala , βρίσκονταν περί τα δεκαπέντε χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα της Λετονίας και οι τιμές των taxi έπαψαν από καιρό να είναι σοσιαλιστικές και έγιναν σοσια-ληστικές, αποφάσισα να προβώ στην ενοικίαση ενός αυτοκινήτου από το site της Air Baltic. Η τιμή ήταν τουλάχιστον 2 φορές κάτω από αυτές των γνωστών πολυεθνικών εταιριών ενοικίασης γιαυτό δεν δίστασα διόλου να κλικάρω πάνω στην super τιμή-έκπληξη. Αυτό που δεν είδα ήταν ότι το συγκεκριμένο αυτοκίνητο ήταν η ζωντανή διαφήμιση της φίλτατης Air Βaltic στους δρόμους της Λετονίας και βρέθηκα μπροστά στο υπερθέαμα….
Μισή ώρα νωρίτερα πατούσα το πόδι μου στα ιερά χώματα της πρώην σοσιαλιστικής δημοκρατίας της Λετονίας που τώρα πια ονομάζετε απλά δημοκρατία της Λετονίας, είναι μέλος της Ευρωπαικής κοινότητας και ως εκ τούτου εισέρχεσαι σε αυτήν με την επίδειξη της ταυτότητός σου και μόνο. Ώ καιροί ώ ήθη, εκεί που κάποτε έφτυνες αίμα για να εξασφαλίσεις μια σοβιετική visa τώρα ούτε καν χρειάστηκε να δείξω την πτωχή Ελληνική μου ταυτότητα!! Το αεροδρόμιο, αν και μικρό ήταν άψογα ανακαινισμένο, με φυσούνες, μοντέρνο ντιζάιν και σύγχρονες αίθουσες αφίξεων-αναχωρήσεων. Γενικά η όλη ατμόσφαιρα σε παραπέμπει σε Σκανδιναβικό μάλλον αεροδρόμιο παρά σε αεροδρόμιο πρώην σοσιαλιστικής χώρας. Περιττό βέβαια να αναφέρω ότι το αεροδρόμιο που συνάντησα απέχει έτη φωτός από το ίδιο που επισκέφτηκα μέσα της δεκαετίας του 90.
Η πρώτη μου εντύπωση από την χώρα ήταν αμφιλεγόμενη. Οι δρόμοι υπερσύγχρονοι, τα κτίρια ανακαινισμένα ή προς ανακαίνιση, τα καταναλωτικά αγαθά πλούσια. Από την άλλη όμως διαπίστωσα ότι η σοβιετική νοοτροπία παραμένει ριζωμένη στον Λετονικό λαό. Πολλά πράγματα, όπως η έλλειψη πινακίδων στον αυτοκινητόδρομο σίγουρα εύκολα θα διορθωθούν, αλλά πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν άραγε ώσπου να μάθουν οι άνθρωποι να χαμογελούν και να εξυπηρετούν τους τουρίστες ; Δεν θέλω να είμαι άδικος με αυτή την χώρα που μόλις πριν 19 χρόνια απέκτησε την ανεξαρτησία της , αναγνωρίζω τις σημαντικότατες και άοκνες προσπάθειες που καταβάλει ο κόσμος να κατακτήσει το Ευρωπαικό όνειρο, αλλά δεν μπορώ να μην σημειώσω ότι η σοβιετική σφραγίδα σημαδεύει μέχρι τις μέρες μας την χώρα. Άραγε πόσο εύκολο είναι να ξεφύγει ένας λαός από το παρελθόν και τον πάτρωνα του όταν ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού είναι Ρωσικής καταγωγής και όταν η Ρωσική γλώσσα αποτελεί ουσιαστικά την επίσημη γλώσσα του κράτους;
Αρκετά όμως με τα σοβαρά, στην Λετονία δεν ήρθα να κάνω ψυχογράφημα της χώρας ήρθα για να βελτιώσω την ψυχική μου υγεία και κατά πως δείχνουν τα πράγματα ξεκινάω καλά. Η Jurmala όπως σας είπα, είναι μόλις 15 χλμ. μακριά από την πόλη και 10χλμ. από το αεροδρόμιο και κατά την θερινή περίοδο είναι ιδιαίτερα δημοφιλής τουριστικός προορισμός, κοινώς γίνετε χαμός!! Επίνειο της Riga, απλώνετε σε μια τεράστια παραλία της Βαλτικής και ουσιαστικά είναι το σύνολο 3-4 χωριών που τον χειμώνα κοιμούνται αλλά το καλοκαίρι ζουν μια άνευ προηγουμένου τουριστική φρενίτιδα. Μπορεί να έχει χάσει την αίγλη της σοβιετικής τουριστικής ναυαρχίδας, τότε που κάθε καλοκαίρι συγκεντρώνονταν στις παραλίες της πάνω από 300.000 σοβιετικός εργαζόμενος λαός, αλλά είναι συνεχή τα limit ups της στο χρηματιστήριο της ρωσικής νέας τάξης πραγμάτων. Χιλιάδες νεόπλουτοι από όλες τις πρώην Σοβιετικές δημοκρατίες συρρέουν στη Jurmala για να απολαύσουν μια βουτιά στη θάλασσα της Βαλτικής, να ηλιοκαούν στην ατελείωτη παραλία της, να παρακολουθήσουν κάποιο από τα δεκάδες κονσέρτα μουσικής που διοργανώνονται κάθε βράδυ στις πλατείες της. Μπορεί σε μας να φαίνεται παλαβό, αλλά μια πόλη της Βαλτικής, με καιρό φθινοπωρινό, θάλασσες για γέλια , service μέτριο και ελάχιστα φτηνότερη από την Ελλάδα, συγκεντρώνει απίστευτο αριθμό τουριστών στην συντριπτική τους πλειοψηφία βέβαια από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Για να καταλάβετε τι εννοώ, η εξασφάλιση καταλύματος στη Jurmala τους θερινούς μήνες είναι εξίσου δύσκολη με αυτή στη Μύκονο τον δεκαπενταύγουστο και χωρίς τον ντόπιο σύνδεσμό μου το πιθανότερο θα ήταν να κοιμόμουν στα παγκάκια της κεντρικής πλατείας παρά στην γλυκιά θαλπωρή του Baltic Beach hotel, ενός από τα εντυπωσιακότερα φρεσκοανακαινισμένα ξενοδοχεία της περιοχής.
Οι απαντήσεις λοιπόν στην εύλογη απορία μου ήρθαν από τα χείλη της γοητευτικής συνοδού μου.
- Πάνω απόλα η Jurmala είναι ένα μέρος μύθος για τον πρώην σοβιετικό πολίτη μου εξήγησε. Είναι μεγαλωμένοι με την σκέψη να επισκεφτούν κάποτε αυτό το μέρος και να ζήσουν λίγες μέρες ξενοιασιάς στις παραλίες του. Μην συγκρίνεις τις παραλίες της μεσογείου με αυτές της Βαλτικής. Σκέψου ότι ο μέσος πολίτης που έρχεται από τα βάθη της Σοβιετίας δεν ξέρει από πραγματικά ωραίες παραλίες και αυτό που συναντά εδώ του φαίνεται πραγματικά όμορφο. Έπειτα είναι ή γλώσσα και η νοοτροπία. Μπορεί επίσημη γλώσσα της Λετονίας να είναι τα Λετονικά αλλά όλοι μιλούν Ρωσικά. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα επικοινωνίας και ο τρόπος σκέψης των κατοίκων είναι μέσες άκρες ο ίδιος, νιώθουν σαν να βρίσκονται σπίτι τους. Τέλος είναι τα χρήματα. Μην κοιτάς τα ακριβά ξενοδοχεία. Αυτά είναι για λίγους, ο περισσότερος κόσμος έρχεται εδώ με τρένα και φτηνές πτήσεις, καταφεύγει σε ενοικιαζόμενα δωμάτια και μαγειρεύει σε αυτά. Σε όλα αυτά βάλε την αίγλη που έχει αποκτήσει το μέρος από τις συχνές επισκέψεις της Ρωσικής jet set, έρχονται για τις πολλές και αξιόλογες συναυλίες , θέλεις κι άλλες απαντήσεις; Η Jurmala είναι, τηρουμένων των αναλογιών, η Μύκονος της Ρωσίας!!
Έκρινα τις απαντήσεις ικανοποιητικές και από την μια απογοητεύτηκα μια που καμία διάθεση δεν είχα να επισκεφτώ την Μύκονο πόσο μάλλον το κακό κακέκτυπο της, αλλά από την άλλη και μόνο ότι θα βρισκόμουν έστω και για δύο μέρες στο τουριστικό όνειρο του κάθε πρώην σοβιετικού πολίτη μου ανέβαζε την αδρεναλίνη...
