Ιταλία Italia per sempre

[makisg]

με τέτοιες φωτογραφίες πως να μην θέλουμε να πάμε και εμείς προς τα εκεί.
πάντως φίλος Ιταλός μου λέει ότι η λίμνη Κόμο έχει το όνομα αλλά η λίμνη Γκάρντα έχει την χάρη.

 

[emouli]

με τέτοιες φωτογραφίες πως να μην θέλουμε να πάμε και εμείς προς τα εκεί.
πάντως φίλος Ιταλός μου λέει ότι η λίμνη Κόμο έχει το όνομα αλλά η λίμνη Γκάρντα έχει την χάρη.

Αγαπητέ Μάκη, μάλλον θα συμφωνήσω με τον Ιταλό φίλο σου. Αφού επέστρεψα έριξα μια ματιά στο ιντερνετ για την περιοχή της λίμνης Γκάρντα και πραγματικά πιστεύω πως έχει και πολλά, και πανέμορφα, και ενδιαφέροντα μέρη να εξερευνήσει κανείς. Οπότε ένα ταξίδι εκει επιβάλλεται.
Να σου πω την αλήθεια -με κίνδυνο να ξεσηκώσω θύελλα αντιδράσεων- η λίμνη Κόμο δεν με μάγεψε τόσο. Αν εξαιρέσω την Βαρένα που για μένα είναι το κορυφαίο απ' όσα είδα (δεν είναι μόνο η ομορφιά αλλά παίζει ρόλο και η αύρα του μέρους), δεν μπορώ να πω πως με τα υπόλοιπα χωριά τριγύρω έπαθα πλάκα. Όχι πως είναι άσχημα κάθε άλλο, απλά δεν με συγκίνησαν όσο θα περίμενα. Ίσως να φταίει και ο καιρός που ήταν μουντός. Τι να πω... Ίσως να φταίει που το πρώτο μου ταξίδι στην Ιταλία ήταν στην Κοστιέρα και άθελα μου μπήκα στο τριπάκι της συγκρισης. Και για 'μένα μετά την Κοστιέρα... το χάος! Πραγματικά καταλαμβάνει μια πολύ ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου!
Πάντως η αλήθεια είναι πως είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε αυτήν την υπέροχη και τόσο χαρισματική χώρα δίπλα μας και που ακόμα και με περιορισμένο σχετικά μπάτζετ μπορούμε να τη χαρούμε όλες τις εποχές του χρόνου. Και φυσικά θα την τιμήσουμε ξανά και ξανά και ξανά...

 

[emouli]

Όλα είναι δρόμος​

Επιβιβαζόμαστε στο στέισον και την ώρα που ρυθμίζουμε το GPS πέφτει η ιδέα να αποφύγουμε τον αυτοκινητόδρομο και να κατευθυνθούμε προς τη λίμνη Κόμο μέσω εναλλακτικής διαδρομής. Ανάθεμα την ώρα που πήραμε έτσι ελαφρά την καρδία τέτοια απόφαση. Μη με ρωτάτε ούτε ποιους δρόμους ακολουθήσαμε, ούτε από ποια μέρη περάσαμε, αφού δεν είχαμε χάρτη κι έτσι ήμασταν όμηροι της τεχνολογίας. Καταραμένα γκατζετάκια! Μονότονη διαδρομή σε εθνικές οδούς με μία λωρίδα κυκλοφορίας ανα κατεύθυνση και κατά διαστήματα με φανάρια και αρκετή κίνηση. Το μόνο θετικό ήταν που βρήκαμε ένα Lidl ανοιχτό -αν και Κυριακή- κι έτσι δεν χάσαμε την ευκαιρία να προμηθευτούμε 2-3 εξάδες μπουκάλια με πολύτιμο νερό (να 'χουμε καβάτζα) και μερικές λιχουδιές για να κολατσίσουμε καθ' οδόν. Κατά τ' άλλα στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής αυτό που αντικρίζαμε ήταν αποθήκες, εργοστάσια και βιοτεχνίες. Γραφικότης μηδέν!

Η μοναδική φωτογραφία που τραβήξαμε ήταν ένα μοναστήρι πάνω σ' ένα λόφο, όχι πως ήταν και κάτι σπουδαίο αλλά εφόσον δεν υπήρχε τίποτα πιο ενδιαφέρον, αρκεστήκαμε σ' αυτό.

Μετά από κάμποση ώρα κι αφού είχαμε μπαφιάσει πια βλέπουμε να ξεπροβάλλει το Λέκκο. Χαράς ευαγγελία για την τετράδα! Επιτέλους βρισκόμαστε στη μύτη του ανατολικού "ποδιού" της λίμνης Κόμο και μας απομένουν μόνο μερικά χιλιόμετρα μέχρι το Μπελλάτζιο!
Αφού διασχίζουμε τη γέφυρα και περνάμε απέναντι, κάνουμε μια σύντομη στάση να ξεπιαστούμε και να χαζέψουμε την πανοραμική θέα προς το Λέκκο.

Αυτά τα τελευταία χιλιόμετρα μέχρι τον προορισμό μας ήταν και τα πιο ευχάριστα αφού σε όλη τη διαδρομή από δω και πέρα έχουμε τη λίμνη στα δεξιά μας περνώντας εναλλάξ από τούνελ και κάποια χωριουδάκια. Απ' αυτά ξεχωρίσαμε το Onno, όμως λόγω περασμένης ώρας δεν σταματήσαμε καθόλου.

​

(Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι παρμένη απ' το νετ και τη βάζω για να πάρετε μια "γεύση" της παραλίμνιας διαδρομής)

Αργά πια το απόγευμα φτάνουμε στο Μπελλάτζιο και χωρίς άλλη καθυστέρηση κάνουμε τσεκ ιν. Μέχρι να σενιαριστούμε έχει ήδη βραδιάσει και μετά από μια σύντομη περιήγηση στα ερημικά σοκάκια του χωριού αποφασίζουμε να δειπνήσουμε στο Bilacus (http://www.bilacusbellagio.it/index_eng.html). Έτσι κι αλλιώς οι επιλογές μας είναι εξαιρετικά περιορισμένες, όμως είπαμε να τιμήσουμε το συγκεκριμένο εστιατόριο μιας και έχει προταθεί απ' το φόρουμ.
Τρεις στους τέσσερις σηκωθήκαμε απ' το τραπέζι απολύτως ικανοποιημένοι. Μόνο ο καλός μου την πάτησε με το πιάτο του καθώς παραήταν σκορδάτο για τα γούστα του.
Η συνέχεια της βραδιάς μας βρίσκει στο δωμάτιο να παίζουμε μια χαλαρωτική παρτίδα μπιρίμπα πριν πέσουμε ξεροί στα κρεβάτια μας.

 

[emouli]

Μόλις ξυπνήσαμε η πρώτη κίνηση ήταν ν' ανοίξουμε μπαλκονόπορτες και πατζούρια και να βγούμε στο μπαλκόνι για μια πρώτη πρωινή τζούρα από τη λίμνη και τις κεραμοσκεπές του Μπελλάτζιο. Φαινόταν πως ο καιρός και σήμερα θα ήταν με το μέρος μας, πράγμα που θα μας επέτρεπε να απολαύσουμε την εκδρομή γύρω απ' τη λίμνη που είχαμε προγραμματίσει. Πραγματικά, μόλις πήραμε το πρωινό μας, ετοιμαστήκαμε, και χωρίς να χρονοτριβούμε, βγήκαμε να γνωρίσουμε επιτέλους το στολίδι της λίμνης Κόμο με το φως της ημέρας.

Περπατήσαμε στα στενά πέτρινα δρομάκια, ανεβοκατεβήκαμε σκαλάκια και όπως ήταν επόμενο τραβήξαμε πολλές φωτογραφίες.
Ο κόσμος που κυκλοφορούσε ήταν ελάχιστος, μολονότι η ευχάριστη μέρα, με τον ήλιο να κάνει αισθητή την παρουσία του κατά διαστήματα, ευνοούσε τον δευτεριάτικο περίπατο.
Η εικόνα που υπερίσχυε ήταν οι πυρετώδεις προετοιμασίες των ντόπιων για την επερχόμενη υψηλή σεζόν, αφού σε λίγες μέρες θα υποδέχονταν τους τουρίστες των καθολικών πασχαλινών διακοπών. Συχνά πυκνά βλέπαμε είτε σκαλωσιές έξω από κτίρια με τους μάστορες να επιδίδονται σε βαψίματα ή άλλα μερεμέτια, είτε σύνεργα καθαριότητας εντός. Οι κουβάδες, οι σφουγγαρίστρες και τα ξεσκονόπανα πήγαιναν σύννεφο!

Περπατώντας και χαζεύοντας φτάσαμε στην πλατεία που βρίσκεται η εκκλησία του χωριού. Μετά από 48 ώρες σε ιταλικό έδαφος επιβάλλεται νομίζω μια επίσκεψη στο εσωτερικό του ναού.
Η εκκλησία του San Giacomo χρονολογείται από τον 12ο αι.

Συνεχίσαμε την περιήγηση στα σοκάκια του Μπελλάτζιο και κατηφορίζοντας βγήκαμε στον παραλίμνιο δρόμο όπου βρίσκονται μαζεμένα το ένα δίπλα στο άλλο εμπορικά μαγαζιά, εστιατόρια και φυσικά ξενοδοχεία πολλά από τα οποία ήταν κλειστά.
Τέρμα αριστερά όπως κατεβαίνουμε και δίπλα στην προβλήτα συναντάμε το γραφείο απ' όπου βγάζουμε τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια. Σκοπός μας είναι να περάσουμε στο Menaggio κι από εκεί κατευθυνόμενοι νότια να ξεκινήσουμε το παραλίμνιο τουρ στο δυτικό "πόδι" της λίμνης. Όπως μας πληροφορεί ο υπάλληλος μας συμφέρει να πάρουμε το φέρυ για Cadenabbia, η οποία βρίσκεται ακριβώς απέναντι, επειδή τα δρομολόγια είναι συχνότερα και η διαδρομή συντομότερη, εξάλλου απέχει μόλις 5 λεπτά οδικώς απ' το Μενάτζιο. Έτσι πράττουμε λοιπόν και μέχρι να έρθει το καράβι δεν χάνουμε την ευκαιρία για έναν ακόμα περίπατο και φυσικά για ακόμα πιο πολλές φωτογραφίες.

Η θέα προς την Καντενάμπια από το Μπελλάτζιο.

Όπως βλέπετε οι υπαίθριες καφετέριες και τα εστιατόρια δεν λειτουργούν ακόμα, αφού επικρατεί ψιλονέκρα. Φαντάζομαι πως το καλοκαίρι τόσο η περατζάδα όσο και τα μαγαζιά θα σφύζουν από ζωή και κίνηση.

Βίρα τις άγκυρες! Έχουμε ήδη σαλπάρει και ζήτημα είναι αν στο καράβι φορτώθηκαν τρία αμάξια. Ίσα που προλαβαίνουμε να τραβήξουμε μερικές φωτογραφίες εν πλω στον ολιγόλεπτο διάπλου.

Και οι τελευταίες λήψεις πλησιάζοντας την Καντενάμπια λίγο πριν αποβιβαστούμε.

 

[emouli]

Μία που μπήκαμε και μία που βγήκαμε. Τόσο σύντομη η καραβίσια διαδρομή!
Κατευθείαν παίρνουμε τον δρόμο για Μενάτζιο και όντως μετά από λίγα λεπτά τσουπ φτάνουμε. Περάσαμε όμως την τοποθεσία του πάρκινγκ και συνεχίσαμε ξεμακραίνοντας κάπως απ' το κέντρο. Αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να αγναντέψουμε λίγο τη μικρή αυτή πόλη από ψηλά.

Το Menaggio είναι αυτό που λέμε κωμόπολη, δηλαδή αρκετά μεγαλύτερο και πιο ανεπτυγμένο απ' το Bellagio. Αν εξαιρέσω το γραφικό ιστορικό κέντρο, στο οποίο επικρατούσε εξαιρετική ησυχία, το υπόλοιπο κομμάτι της πόλης ήταν αρκετά ζωντανό με τους ντόπιους να κυκλοφορούν και γενικά είναι εμφανές πως υπάρχει εμπορική και άλλη επαγγελματική δραστηριότητα καθόσον έχει πάνω από 3000 κατοίκους. Όμορφο μέρος αλλά σίγουρα δεν συγκρίνεται με το Μπελλάτζιο.

Οπότε θα έλεγα πως ορθώς έπραξα και ακολούθησα τη συμβουλή του @Samion για τον τόπο διαμονής μας, καθώς όταν έψαχνα για κατάλυμα στην περιοχή είχα βρει έξω απ' το Μενάτζιο ένα αγροτουριστικό που μου άρεσε και πραγματικά ήμουν σε δίλημμα. Αλλά αφού ο @Samion ήταν κατηγορηματικός στην πρότασή του για το Μπελλάτζιο δεν θα μπορούσα να τον αμφισβητήσω.
Τα γράφω αυτά διότι αρκετοί συμφορουμίτες που θέλουν να επισκεφτούν την περιοχή της λίμνης Κόμο έχουν παρόμοια διλήμματα αφού όλα τα χωριά φαίνονται κουκλίστικα και δεν ξέρουν ποιο να πρωτοδιαλέξουν. Πιστεύω μ' αυτό το σχόλιο να βοηθήθηκαν λιγάκι.
Ας πάμε όμως παρακάτω.

Βολτάραμε στα πέτρινα σοκάκια και μετά από ένα σύντομο πέρασμα που έκανα σε μια εκκλησούλα καθήσαμε για καφεδάκι στο Caffe Centrale (δηλαδή το καφέ του Hotel du Lac που όπως μαρτυράει και τ' όνομά του βρίσκεται μπροστά στη λίμνη) απολαμβάνοντας την ηρεμία και την γαλήνη που μας πρόσφερε απλόχερα η θέα που αντικρίζαμε.

(Αν παρατηρήσετε καλά θα δείτε και τις χιονισμένες κορυφές στα απέναντι βουνά)

 

[emouli]

Αποχαιρετάμε το Μενάτζιο, καβαλάμε την αμαξάρα μας και συνεχίζουμε το τουρ για ελάχιστα χιλιόμετρα (σκάρτα 5). Επόμενη στάση: Villa Carlotta.

Το βασικότερο αξιοθέατο που προσφέρει η λίμνη Κόμο, εκτός φυσικά από τα χωριουδάκια που την πλαισιώνουν, είναι οι διάσημες βίλλες της οι οποίες βρίσκονται διάσπαρτες μεν, αλλά πάντα σε περίοπτη θέση πέριξ της λίμνης.

Κάποιες απ' αυτές έχουν μετατραπεί σε μουσεία και είναι επισκέψιμες συνήθως απ' την άνοιξη μέχρι και το φθινόπωρο. Τέτοια περίπτωση είναι και η Βίλλα Καρλόττα.
Άλλες έχουν γίνει ξενοδοχεία όπως η μυθική Βίλλα ντ' Εστέ, η οποία βρίσκεται σταθερά μέσα στα 10 καλύτερα ξενοδοχεία του κόσμου.(http://www.villadeste.com/en/13/home.aspx)
Ενώ άλλες διατίθενται για γαμήλιες δεξιώσεις όπως η Βίλλα Μπαλμπιανέλο (http://www.villabalbianello.com/). Στη συγκεκριμένη μάλιστα έχουν γυριστεί σκηνές για διάφορες ταινίες όπως το Casino Royale και το Star Wars. Μπορείτε κι αυτήν να την επισκεφθείτε από μέσα Μάρτη ως μέσα Νοέμβρη, καθημερινά εκτός Δευτέρας και Τετάρτης από τις 10πμ ως τις 6μμ καταβάλλοντας το τσιμπημένο αντίτιμο των 15 ευρώ. Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
http://eng.fondoambiente.it/beni/villa-del-balbianello-fai-properties.asp

Εκτός των παραπάνω εναλλακτικών υπάρχει πάντα η δυνατότητα να νοικιάσετε μια έπαυλη, από τις πολλές που διατίθενται, για τις διακοπές σας ή ακόμα -γιατί όχι; - να αγοράσετε κιόλας εφόσον βροντάει η τσέπη σας! Μόνο που θα γίνετε γείτονες με τον Τζώρτζ φτάνει! Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

(Παρακαλώ πολύ μη με ρωτάτε αν συναντήσαμε τον Κλούνεϊ καθότι είμαι άνθρωπος εχέμυθος και δε θα 'θελα... Καλά, αν επιμένετε πολύ θα προβώ σε αποκαλύψεις στο τέλος. Να 'χει και σασπένς η ιστορία...)
Μπουρδολογία τέλος! Πάμε παρακάτω.

Τη βίλλα Καρλόττα λοιπόν (που στο άκουσμα του ονόματός της υπήρξαν σχόλια και γελάκια από τους άντρες της παρέας ) την τιμήσαμε μόνο οι δυο φίλες. Οι κύριοι αποφάσισαν να μην μας ακολουθήσουν. Φαίνεται, η τέχνη τούς πέφτει βαριά... Άντρες, παιδί μου, τι περιμένεις; Αστοιχείωτοι!

Αυτό το υπέροχο κτίριο μαζί με τους κήπους καταλαμβάνει μια έκταση πάνω από 70.000 τ.μ. Η ιστορία λέει πως η βίλλα χτίστηκε στο τέλος του 17ου αι. από πλούσια οικογένεια Μιλανέζων υφασματέμπορων. Πέρασε από πατέρα σε γιο κι από παππού σε εγγονό μέχρι που το 1801 πουλήθηκε στον Gian Battista Sommariva. Δικηγόρος και κατόπιν πολιτικός, μάλιστα είχε συνάψει και φιλικές σχέσεις με τον Ναπολέοντα, που εξαιτίας του υψηλού πολιτικού αξιώματος απέκτησε ισχύ και φυσικά πλούτο. Μέχρι μαρκήσιος διορίστηκε αλλά, επειδή ως γνωστόν ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει κι αφού τον ψιλοέφτυσε κι ο φίλος του ο Ναπολέων, τελικά αποσύρθηκε απ' τον δημόσιο βίο για να ασχοληθεί με την συλλογή έργων τέχνης. Χάρη σ' αυτόν υπάρχουν τα αγάλματα και κάποιοι από τους πίνακες που μπορούν να θαυμάσουν από κοντά οι επισκέπτες.
Η βίλλα μεταπουλήθηκε 40 χρόνια αργότερα στην πριγκήπισσα Μαριάννα η οποία την έδωσε ως γαμήλιο δώρο στην κόρη της. Η νεαρή λοιπόν κόρη Καρλόττα, παρότι αρρώστησε (αν θυμάμαι καλά) και πέθανε νωρίς μόλις 23 χρονών, έμελλε να δώσει το όνομά της σ' αυτήν την πανέμορφη έπαυλη.

Πληροφορίες θα βρείτε εδώ:
http://www.villacarlotta.it/home.php?pag_id=9&sez_id=13&lang_id=2

Ιδού η Villa Carlotta!

Ο Παλαμήδης είναι ένα από τα διασημότερα έργα του Antonio Canova.

Η θέα προς το πίσω μέρος των κήπων.

Το ρομαντικό κι εντελώς εφηβικό δωμάτιο της πριγκήπισσας Carlotta.

Η θέα απ' το μπαλκόνι του δεύτερου ορόφου.

Και μία πανοραμική από τα χεράκια του καλού μου (είχε δουλειές γι' αυτό δεν μπήκε στο μουσείο ).

 

[karfitsa]

(Παρακαλώ πολύ μη με ρωτάτε αν συναντήσαμε τον Κλούνεϊ καθότι είμαι άνθρωπος εχέμυθος και δε θα 'θελα... Καλά, αν επιμένετε πολύ θα προβώ σε αποκαλύψεις στο τέλος

Εμαθε οτι θα πατε και πηρε τα μετρα του ο ανθρωπος...
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=407075&catID=8

 

[emouli]

Εμαθε οτι θα πατε και πηρε τα μετρα του ο ανθρωπος...
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=407075&catID=8

Μέχρι και τη διπλανή βίλλα αγόρασε... φαντάσου!