Ισπανία I love Βαρκελώνη!

[Zeta]

Το πρωινό αποφασίσαμε να μην το παίρνουμε στο ξενοδοχείο, όπου θα μας στοίχιζε αρκετά, αλλά να πηγαίνουμε σε κάποιο από τα καταστήματα τύπου Paul τα οποία ήταν αρκετά σε ακτίνα, ούτε εκατό μέτρων, οπότε κάθε μέρα είχαμε και διαφορετική επιλογή. Αυτό που μας άρεσε όμως περισσότερο και πήγαμε και δεύτερη φορά ήταν το ::: H?nsel :::.
Έτσι τη δεύτερη μέρα, αφού πήραμε το πρωινό μας είπαμε να μην φορτώσουμε το πρόγραμμά μας μιας και η μικρή δεν ήταν ακόμη καλά και πήγαμε στο aquarium. Έχοντας υπόψιν μας το ενυδρείο της Σιγκαπούρης, δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιαστήκαμε. Η κόρη μας όμως, παρόλο που δεν ήταν καλά, το απόλαυσε. Μετά από κεί, κάναμε μια σύντομη βόλτα στην Born όπου και καθήσαμε να δοκιμάσουμε τα tapas στο SAGARDI COCINEROS VASCOS. Η αλήθεια είναι ότι ακούγοντας και διαβάζοντας για tapas είχα την εντύπωση ότι θα είναι διάφοροι μεζέδες (χταποδάκι, λουκάνικο, αλλαντικά, τυριά, κλπ). Παντού όμως, στις περιοχές όπου κινήθήκαμε, υπήρχε το στυλ: φέτα από μπαγκέτα φρυγανισμένη με κάτι από πάνω: μικρή γεμιστή πιπεριά, διαφορες σαλάτες τύπου ρώσικη, jamon, αντζούγια κλπ.
Επιστροφή και πάλι στο σπίτι όπου κοιμήθηκαν τα παιδιά κι έτσι εγώ μόνη μου προτίμησα να βγω για μια βόλτα στην γύρω περιοχή.
Περπατώντας την Rambla Catalunya, χάζευα την πληθώρα του κόσμου ακόμη και Δεκέμβρη μήνα που είναι low season. Τα δε πεζοδρόμια ήταν τεράστια, πεντακάθαρα και σαν καινούρια. Ήταν έτσι φτιαγμένα που σε οδηγούσαν να περάσεις από την διάβαση υποχρεωτικά. Αυτομάτως έκανα μια σύγκριση με την πόλη μας...
Χωρίς να το καταλάβω έφτασα στην Plaza Catalunya η οποία ήταν υπεροχα στολισμένη, με μία πίστα για πατινάζ στη μέση και γεμάτη κόσμο. Εννοείται ότι εκεί πήγα και τα παιδιά μου το βράδυ για να βγούν φωτογραφία στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο και να νιώσουν την ατμόσφαιρα που έλειπε από την Αθήνα. Εκεί καθήσαμε για φαγητό σε άλλο ένα tapas bar και δοκιμάσαμε την αυθεντική σαγκρία. Τελικά, δεν τρελαθήκαμε με τα tapas οπότε και δεν ξαναδοκιμάσαμε.
Επιστρέφοντας στη γειτoνιά μας, πεταχτήκαμε στο μπαράκι που ήταν σε όροφο ακριβώς απέναντι από τα δωμάτιά μας, στο Boca chica. Ήταν ένα πολύ όμορφο μπαράκι με ωραία μουσική για να πίνεις χαλαρά το ποτάκι σου, με ωραίο κόσμο δίπλα σου όλων των ηλικιών, χωρίς να γεμίζει ασφυκτικά και χωρίς να γίνεται κλαμπάκι ύστερα από κάποια ώρα.
Τελικά, δεν πήγε κι άσχημα αυτή η μέρα...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 8
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[panpan]

Ωραια,περιμενουμε.

 

[Zeta]

1ο εμπόδιο: το μωρό βαφτίζονταν στις 10/12 οπότε το διαβατήριο μπορούσε να εκδοθεί μετά από αυτή την μέρα (κάτι που για μένα ήταν καθυστέρηση)
2ο εμπόδιο: (το οποίο και με επιβεβαίωσε), για ένα ορθογραφικό λάθος μιας υπαλλήλου του δήμου που εκδίδει τα πιστοποιητικά γεννήσεως, το οποίο λάθος η αστυνομικός που συμπλήρωσε τα σχετικά έγγραφα για την έκδοση του διαβατηρίου, δεν θεώρησε σημαντικό, το διαβατήριο του μωρού δεν εγκρίθηκε.
Η απόρριψη έγινε στις 19/12. Εμείς όμως έχουμε προφτάσει κι έχουμε εκδόσει τα εισητήρια για 22/12.
Για να μην μακρηγορώ, μετά από πολύ τρέξιμο, άγχος, παρακάλια, το διαβατήριο έφτασε στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής την παραμονή το απόγευμα. Εννοείται μετά από όλα αυτά ότι δεν είχαμε κάνει καμιά κινηση για κράτηση σε ξενοδοχείο η οποία και τελικά έγινε το ίδιο βράδυ.
Λόγω των παιδιών, θέλαμε ένα δίχωρο δωμάτιο και πραγματικά προβληματιστήκαμε για την επιλογή μας. Τελικά, για διάφορους λόγους επιλέξαμε να μείνουμε στο www.murmuri.com στην Eixamble.
Οπότε, Πέμπτη πρωί 9:10, προσδεθήκαμε στα καθήσματά μας- και το μωρό πάνω σε μένα- και πετάξαμε για Καταλονία. Ευτυχώς το αεροσκάφος ήταν μισογεμάτο κι έτσι ο σύζηγός μου με τη μεγάλη μου κόρη, μετακόμισαν σε διπλανές θέσεις κι άφησαν σε μένα με το μωρό τις δικές τους.
Μετά από 2,5 περίπου δύσκολές ώρες, προσγειωθήκαμε. Το να καθήσουμε να ψάξουμε το τρένο ή το metro για να πάμε στο ξενοδοχείο εκείνη την ώρα, ούτε για κουβέντα. Έτσι βουρ σε ένα ταξί και σε λίγη ώρα, με μια πρώτη γεύση από αυτήν την πόλη που τελικά την ερωτεύεσαι, φτάσαμε!

 

[Zeta]

Το ξενοδοχείο αποδείχτηκε πάρα πολύ καλή επιλογή κι έτσι μετά από την ταλαιπωρία του ταξιδιού, ανέβηκε η ψυχολογία μας. Για την ακρίβεια, μείναμε σε ένα διαμέρισμα του ξενοδοχείου το οποίο βρίσκονταν σε ξεχωριστό διπλανό κτήριο επί της Concepcio το οποίο μας βόλεψε αφάνταστα.
Πάνω σε αυτό το μικρό στενάκι μεταξύ των οδών Rambla de Catalunya και Passeig de Gracia, βρίσκονταν τέσσερα εστιατόρια και ένα μπαράκι συν αυτά του ξενοδοχείου.
Αφού βολευτήκαμε, ήταν πια και μεσημέρι κι έτσι πεταχτήκαμε απέναντι στο www.grupotragaluz.com/rest-mordisco. Ένα εστιατόριο-μπακάλικο με πολύ καλή κουζίνα και ευχάριστο περιβάλλον.
Επιστέφοντας στο σπίτι, βάλαμε τα παιδιά για ύπνο και ξεκουραστήκαμε. Όμως η “καλή” μας τύχη δεν μας εγκατέλειψε....
Η μεγάλη μας κόρη ξύπνησε με πυρετό!
Όλο το απόγευμα μείναμε μέσα μην έχοντας κάτι να κάνουμε έτσι όπως είχαν τα πράγματα. Το βραδάκι, βλέποντας ότι η μικρή αισθανόταν καλύτερα και αφού είχε αρχίσει να διαμαρτύρεται και πάλι το στομαχάκι μας, αποφασίσαμε να βγούμε κάπου εκεί κοντά για φαγητό. Θέλαμε σαν πρώτο βράδυ να βρούμε κάτι που να αντιπροσωπεύει την Καταλανική κουζίνα και να έχει κα κάποια παράδοση. Αυτό το βρήκαμε λίγα μέτρα πιο πέρα στο www.semproniana.net.
Σαν κυρίως, επιλέξαμε τόνο και μείναμε ευχαριστημένοι. Αυτό όμως που μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις ήταν ένα πιάτο με μαύρο ρύζι που το είχαν για ορεκτικό. Aπλά υπέροχο!!!!
Αφού ήπιαμε και το κρασάκι μας, αποχωρήσαμε νωρίς λόγω της κατάστασης του παιδιού.
Γενικά όλοι τους ήταν ευγενέστατοι και ιδιαίτερα εξυπηρετικοί παρόλο που το κατάστημα ήταν γεμάτο. Είναι το εστιατόριο που σίγουρα θα ξαναπάω αν βρεθώ πάλι στην Βαρκελώνη.

 

[mariagl]

Ζέτα, γιατι δεν βγάλατε διαβατηριο πριν την βάφτιση του μωρού?

 

[Zeta]

Sorry για την καθηστέριση στο ερώτημά σου Μαρία

Απ' όσο ξέρω υπάρχει τρόπος να κάνεις ονοματοδοσία στο ληξιαρχείο αλλά είπαμε να μην μπούμε σε αυτή τη διαδικασία και να ακολουθήσουμε την κλασική οδό και να μείνουμε πιστοί στην παράδοση. Αν είχαμε φανταστεί τι θα ακολουθούσε, θα είχαμε βγάλει το διαβατήριο από το καλοκαίρι...

 

[Zeta]

Το πρωινό αποφασίσαμε να μην το παίρνουμε στο ξενοδοχείο, όπου θα μας στοίχιζε αρκετά, αλλά να πηγαίνουμε σε κάποιο από τα καταστήματα τύπου Paul τα οποία ήταν αρκετά σε ακτίνα, ούτε εκατό μέτρων, οπότε κάθε μέρα είχαμε και διαφορετική επιλογή. Αυτό που μας άρεσε όμως περισσότερο και πήγαμε και δεύτερη φορά ήταν το ::: H?nsel :::.
Έτσι τη δεύτερη μέρα, αφού πήραμε το πρωινό μας είπαμε να μην φορτώσουμε το πρόγραμμά μας μιας και η μικρή δεν ήταν ακόμη καλά και πήγαμε στο aquarium. Έχοντας υπόψιν μας το ενυδρείο της Σιγκαπούρης, δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιαστήκαμε. Η κόρη μας όμως, παρόλο που δεν ήταν καλά, το απόλαυσε. Μετά από κεί, κάναμε μια σύντομη βόλτα στην Born όπου και καθήσαμε να δοκιμάσουμε τα tapas στο SAGARDI COCINEROS VASCOS. Η αλήθεια είναι ότι ακούγοντας και διαβάζοντας για tapas είχα την εντύπωση ότι θα είναι διάφοροι μεζέδες (χταποδάκι, λουκάνικο, αλλαντικά, τυριά, κλπ). Παντού όμως, στις περιοχές όπου κινήθήκαμε, υπήρχε το στυλ: φέτα από μπαγκέτα φρυγανισμένη με κάτι από πάνω: μικρή γεμιστή πιπεριά, διαφορες σαλάτες τύπου ρώσικη, jamon, αντζούγια κλπ.
Επιστροφή και πάλι στο σπίτι όπου κοιμήθηκαν τα παιδιά κι έτσι εγώ μόνη μου προτίμησα να βγω για μια βόλτα στην γύρω περιοχή.
Περπατώντας την Rambla Catalunya, χάζευα την πληθώρα του κόσμου ακόμη και Δεκέμβρη μήνα που είναι low season. Τα δε πεζοδρόμια ήταν τεράστια, πεντακάθαρα και σαν καινούρια. Ήταν έτσι φτιαγμένα που σε οδηγούσαν να περάσεις από την διάβαση υποχρεωτικά. Αυτομάτως έκανα μια σύγκριση με την πόλη μας...
Χωρίς να το καταλάβω έφτασα στην Plaza Catalunya η οποία ήταν υπεροχα στολισμένη, με μία πίστα για πατινάζ στη μέση και γεμάτη κόσμο. Εννοείται ότι εκεί πήγα και τα παιδιά μου το βράδυ για να βγούν φωτογραφία στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο και να νιώσουν την ατμόσφαιρα που έλειπε από την Αθήνα. Εκεί καθήσαμε για φαγητό σε άλλο ένα tapas bar και δοκιμάσαμε την αυθεντική σαγκρία. Τελικά, δεν τρελαθήκαμε με τα tapas οπότε και δεν ξαναδοκιμάσαμε.
Επιστρέφοντας στη γειτoνιά μας, πεταχτήκαμε στο μπαράκι που ήταν σε όροφο ακριβώς απέναντι από τα δωμάτιά μας, στο Boca chica. Ήταν ένα πολύ όμορφο μπαράκι με ωραία μουσική για να πίνεις χαλαρά το ποτάκι σου, με ωραίο κόσμο δίπλα σου όλων των ηλικιών, χωρίς να γεμίζει ασφυκτικά και χωρίς να γίνεται κλαμπάκι ύστερα από κάποια ώρα.
Τελικά, δεν πήγε κι άσχημα αυτή η μέρα...

 

[renata]

γουστάρω ιστορία με μωρό!!

 

[Zeta]

Renata μου
τέτοιες έχω να σου πώ πολλές γιατί τα τελευταία χρόνια τέτοια ταξίδια κάνω και εντός και εκτός.
Ελπίζω να βρώ όμως λίγο χρόνο για να καθήσω και να τις γράψω

 

[renata]

περιμενω αλλα θέλω πρωταγωνιστή το μωρό!!

 

[panpan]

Σε διαβαζω μ ενδιαφερον.

 

[Zeta]

Σας ευχαριστώ παιδιά για τα καλά σας λόγια, με ενθαρρύνουν πραγματικά γιατί δεν σας κρύβω ότι είχα αρχίσει να απογοητεύομαι.
Έβλεπα ότι δεν είχε και πολύ ενδιαφέρον η ιστορία μου...
Τελος πάντων, Renata θα προσπαθήσω στην συνέχεια να προσθέσω διάφορα παράδοξα με τα μπουμπούκια μου
Όπως για παράδειγμα, κάτι που δεν έγραψα, το πρώτο βράδυ που ήταν άρρωστη η μεγάλη, στο γυρισμό από το εστιατόριο, βγάλαμε τη μικρή, που δεν περπατούσε, από το καρότσι και την είχαμε αγκαλιά και βάλαμε την μεγάλη η οποία δεν χωρούσε κιόλας.
Σίγουρα όποιος μας είδε, θα ξεράθηκε στα γέλια.