Κροατία Hvala ne! Στην Κροατία… με τον ακατανόμαστο!

[giannismits]

Γιάννη φοβερό το ξεκίνημα της ιστορίας!
Μου έφτιαξε τη διάθεση!
Περιμένω τη συνέχεια. Η Κροατία είναι μια χώρα της οποίας έχω δει πολύ μικρό κομμάτι σε βαλκανικό οδοιπορικό προ πενταετίας και έκτοτε θέλω πολύ να επιστρέψω και να συνδυάσω το Βορρά της με Σλοβενία!
Είμαι σίγουρη ότι θα πάρω πολλές ιδέες (κλασικά) από την ιστορία σου.

Ναι το πρώτο κεφάλαιο γι'αυτό το σκοπό φτιάχτηκε
Είχες επισκεφτεί μόνο το Ντουμπρόβνικ απ' ότι θυμάμαι. Εννοείται να πας μη σου πω να οργανώσουμε ένα ωραίο τουρ να πάμε τρελοπαρέα Αγαπάμε Βαλκάνια και θέλουμε να πηγαίνουμε ξανά και ξανά!

 

[giannismits]

Ο "Αμστελόδαμος..." με είχε βοηθήσει αρκετά πολύ στην οργάνωση του ταξιδιού μου, συμπτωματικά το Ντουμπρόβνικ και το Ζάγρεμπ είναι στα πλάνα μου! Αναμένουμε...

Το Αμστελόδαμο είναι από τις αγαπημένες μου ιστορίες και έχει γίνει κατά κάποιον τρόπο ταξιδιωτικός οδηγός στο φόρουμ. Ελπίζω και η Κροατία

 

[underwater]

Ναι το πρώτο κεφάλαιο γι'αυτό το σκοπό φτιάχτηκε
Είχες επισκεφτεί μόνο το Ντουμπρόβνικ απ' ότι θυμάμαι. Εννοείται να πας μη σου πω να οργανώσουμε ένα ωραίο τουρ να πάμε τρελοπαρέα Αγαπάμε Βαλκάνια και θέλουμε να πηγαίνουμε ξανά και ξανά!

Ναι, μόνο Ντουμπρόβνικ και Κόρτσουλα είχα πάει (η οποία Κόρτσουλα μου άρεσε περισσότερο από το χαοτικό Ντουμπρόβνικ). Και όση επαρχία είδα μεταξύ των διαδρομών προς/από Μαυροβούνιο και Βοσνία-Ερζεγοβίνη.
Όσο για το τουρ ένα θα πω: μη μου βάζεις ιδέες επειδή ξέρεις ότι δε θα ξεμπλέξεις εύκολα!

 

[giannismits]

Ναι, μόνο Ντουμπρόβνικ και Κόρτσουλα είχα πάει (η οποία Κόρτσουλα μου άρεσε περισσότερο από το χαοτικό Ντουμπρόβνικ). Και όση επαρχία είδα μεταξύ των διαδρομών προς/από Μαυροβούνιο και Βοσνία-Ερζεγοβίνη.
Όσο για το τουρ ένα θα πω: μη μου βάζεις ιδέες επειδή ξέρεις ότι δε θα ξεμπλέξεις εύκολα!

Αλήθεια πήγες και Κόρτσουλα? Πολύ ωραίο νησί πρέπει να είναι, το είχα ψάξει λίγο. Ευτυχώς εγώ το Ντουμπρόβνικ δεν το είδα χαοτικό! Μα είμαστε και οι δυο φαν των Βαλκανίων, πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας Μάλλον οι δικοί μας δεν θα ξεμπλέξουν εύκολα.

 

[giannismits]

Στα τείχη του Ντουμπρόβνικ

Το πρωί μας βρήκε στεγνωμένους και ήρεμους. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βγω στο μπαλκόνι να δω τον καιρό. Η βαριά συννεφιά και η ψύχρα δεν μου αναπτέρωσαν καθόλου το ηθικό όμως καλημέρισα το Ντουμπρόβνικ και μύρισα τη μυρωδιά της βροχής! Τα παπούτσια μας δεν είχαν στεγνώσει και το σεσουάρ πήρε φωτιά για να βοηθήσει την κατάσταση. Σίγουρα η όλη ατμόσφαιρα δεν θύμιζε και πολύ καλοκαίρι αλλά φθινόπωρο, αλλά το ζητούμενο ήταν τουλάχιστον να μη βρέξει.

5 Αυγούστου επίσημη αργία για τους Κροάτες, Ημέρα Ευχαριστιών Νίκης και Πατρίδας και Ημέρα Βετεράνων της Κροατίας, ή απλά "Ημέρα Νίκης". Για την ιστορία στις 5 Αυγούστου 1995 ο κροατικός στρατός στην επιχείρηση ‘’καταιγίδα’’ απελευθέρωσε την κατεχόμενη πόλη Knin. Να πω την αλήθεια αν δεν ήξερα ότι είναι αργία δεν νομίζω να το είχα καταλάβει. Σίγουρα η γειτονιά μας ήταν έρημη και στους κεντρικούς δρόμους δεν είχε καθόλου κίνηση. Κατευθυνθήκαμε προς την παλιά πόλη κάνοντας την ίδια διαδρομή με το προηγούμενο βράδυ, κατεβαίνοντας τα σκαλιά της Ul. Pera Budmani και Ul. Između vrta, που μας έβγαλε μπροστά στα τείχη της παλιάς πόλης και στην κεντρική Pile Gate. Μια εξαιρετική διαδρομή στα στενά σκαλοπάτια της πόλης.

Εκεί έγινε η πρώτη γνωριμία μας με τις εκπληκτικές και πανέμορφες γάτες της Κροατίας. Τις αγάπησα και τις φωτογράφισα ενώ άλλες φορές απλά τις χάιδεψα. Δεν έχω δει πιο νωχελικές και φιλικές γάτες. Η πύλη Pile αν αναρωτιέστε πήρε το όνομά της από την ελληνική λέξη Πύλη!

Το ‘’Μαργαριτάρι της Αδριατικής’’ κατά το μεσαίωνα ονομαζόταν Ραγούζα, αυτοκυβερνιόταν σαν ελεύθερο κράτος και για αιώνες ήταν μετά τη Βενετία, το σημαντικότερο λιμάνι των Βενετών στην Αδριατική. Η Δημοκρατία έφθασε στη μεγαλύτερη ακμή της τον 15ο και 16ο αιώνα, όταν η θαλασσοκρατορία της ανταγωνιζόταν εκείνη της Δημοκρατίας της Βενετίας και άλλων Ιταλικών ναυτικών δημοκρατιών. ΚΑΙ το Ντουμπρόβνικ όπως πολλές ακόμα πόλεις στην Ευρώπη είναι γνωστή ως μια από τις καλύτερες και πιο τέλεια διατηρημένες μεσαιωνικές πόλεις στον κόσμο. Κατά τη διάρκεια του Κροατικού Πολέμου της Ανεξαρτησίας του 1991 το Ντουμπρόβνικ μετά από πολιορκία 7 μηνών του Σερβικού στρατού είχε ζημιές στο 56% της παλιάς πόλης οι οποίες αποκαταστάθηκαν αμέσως μετά το τέλος του πολέμου. Από το 1979 η παλιά πόλη του Ντουμπρόβνικ έχει ανακηρυχθεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.

Διαβήκαμε την κεντρική πύλη και μπήκαμε στην Stradun, τον κεντρικό δρόμο της παλιάς πόλης ο οποίος επίσημα ονομάζεται Placa αν και κανείς δεν χρησιμοποιεί αυτό το όνομα! Η παλιά πόλη είναι μια κούκλα. Είχε λίγο κόσμο που έκανε την πρωινή του βόλτα στον κεντρικό δρόμο και τίποτα δεν θύμιζε τη χθεσινοβραδινή πλημμύρα!

Στα δεξιά είναι η υπέροχη μεγάλη κρήνη του Ονοφρίου (Velika Onofrijeva fontana) του 1438! Η πολυγωνική κρήνη έχει 16 μορφές που βγάζουν ωραιότατο πόσιμο νερό το οποίο μας ξεδίψασε πολλές φορές αφού κάθε φορά που περνούσαμε από μπροστά του γεμίζαμε τα μπουκαλάκια μας.

Δίπλα στην πύλη ο Ναός του Σωτήρος (Crkva sv. Spasa)

Η πρώτη γνωριμία μας με την πόλη έγινε με τον καλύτερο τρόπο αφού ξεκινήσαμε τη μέρα μας με την περιήγηση στο πιο διάσημο αξιοθέατο του Ντουμπρόβνικ, την διάσημη κυκλική διαδρομή πάνω στα τείχη. Το εισιτήριο από το εκδοτήριο κόστισε 200kn το άτομο δηλαδή 26€ ενώ αν το κλείσεις από το official site κοστίζει 35€ γιατί παρακάμπτεις την ουρά. Αλλά στην παρούσα φάση ήμουν σίγουρος πως δεν θα συναντήσουμε ούτε ουρές ούτε συνωστισμό. Τα τεράστια τείχη χτίστηκαν από τον 12ο αιώνα και ολοκληρώθηκαν στα τέλη του 17ου αιώνα μετά τον μεγάλο σεισμό το 1667, για να προστατεύσουν την πρώην ανεξάρτητη δημοκρατία από πειρατές και άλλους ανεπιθύμητους εισβολείς. Τα τείχη που περικλείουν το ιστορικό κέντρο του Ντουμπρόβνικ, είναι περίπου 2 χιλιομέτρων και περιλαμβάνουν 16 μικρούς και μεγάλους πύργους. Είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές και όμορφες δομές του είδους της μεσαιωνικής Ευρώπης και όχι μόνο.

Η διαδρομή πάνω στα τείχη είναι υπερπαραγωγή. Πύργοι/φρούρια, Μπαρόκ εκκλησίες, μοναστήρια και παλάτια. Αναγεννησιακά σιντριβάνια, λαμπερές πλακόστρωτες μαρμάρινες πλατείες, απότομα σκαλοπάτια και σπίτια, τα οποία έχουν παραμείνει αμετάβλητα για αιώνες και όλα αυτά με θέα στη θάλασσα.

Η κρήνη του Ονοφρίου (Velika Onofrijeva fontana) από τα τείχη

Η Stradun πανοραμικά

Αριστερά ο πύργος Bokar και δεξιά πάνω στο βράχο το φρούριο Lovrijenac

Συνεχίζουμε κατά μήκος των τειχών... στο βάθος δεξιά το νησάκι Lokrum

Τα πανοράματα ήταν αμέτρητα και οι εικόνες προς κάθε κατεύθυνση μοναδικά όμορφες. Ο συννεφιασμένος καιρός ήταν σύμμαχος μας με ένα τέλειο αεράκι που έδινε μια άγρια ομορφιά στο τοπίο. Είχε πολύ λίγο κόσμο και απολαύσαμε στο μέγιστο την εξαιρετική κυκλική διαδρομή χωρίς συνωστισμό και πολυκοσμία. Σε πάρα πολλά σημεία ήμασταν ολομόναχοι και η εμπειρία ήταν ακόμα πιο ιδανική. Το Ντουμπρόβνικ είναι πανέμορφο και άκρως ατμοσφαιρικό και η θέα προς κάθε κατεύθυνση θυμίζει σκηνικό ταινίας!

Η συνέχεια της διαδρομής, ήταν πάνω από την προβλήτα Porporela και το παλιό λιμάνι

Συνεχίζουμε προς το φρούριο Minčeta, λίγο πριν ολοκληρώσουμε τον κύκλο...
Και από αυτή την πλευρά των τειχών τα πανοράματα είναι εντυπωσιακά...

Το σχεδόν άφθαρτο αμυντικό Φρούριο Minceta του 1464 είναι ένα από τα τέσσερα φρούρια των τειχών του Ντουμπρόβνικ, και προσφέρει την ωραιότερη θέα!

Όπως είπα το Ντουμπρόβνικ είναι η πόλη των σκαλοπατιών, και από τα 5000 σκαλοπάτια σε όλη την πόλη, 1080 είναι ο συνολικός αριθμός των σκαλοπατιών κατά μήκος των τειχών της πόλης. Η διαδρομή κράτησε γύρω στις 2 ώρες αλλά δεν μας κούρασε καθόλου. Άλλωστε ήμασταν μόνο στην αρχή και δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα να λιώσουνε τα πόδια μας! Θα μπορούσαμε να το κάνουμε και πιο γρήγορα όμως θέλαμε να αφιερώσουμε χρόνο στο να θαυμάσουμε τις απόψεις από πάρα πολλά viewpoint κατά μήκος των τειχών. Είδατε ένα πολύ μικρό δείγμα από τις φωτογραφίες που έβγαλα από τα αμέτρητα πανοράματα που προσφέρει η διαδρομή πάνω στα τείχη.

Μετά την τέλεια διαδρομή πάνω στα τείχη, βγήκαμε από την παλιά πόλη και κατευθυνθήκαμε προς το φρούριο Lovrijenac. Πρώτα κάναμε μια στάση στο μεγάλο μπαλκόνι εκεί που βρίσκεται και το διάσημο καφέ-εστιατόριο Dubravka 1836, δίπλα στην πύλη Pile για να θαυμάσουμε τα κύματα στους βράχους στο μικρό δυτικό λιμανάκι.

Αυτό το μικρό λιμανάκι ανάμεσα στα φρούρια Bokar και Lovrijenac είναι ένα από τα μέρη του Ντουμπρόβνικ που γυρίστηκαν σκηνές του Games of Thrones. Βασικά αυτή η σειρά μου είναι παγερά αδιάφορη και δεν έχω ιδέα αλλά είπα να το επισημάνω για τους φανς της σειράς! Περάσαμε το γραφικό λιμάνι στον μικρό κόλπο Kolorina και μέσω ενός στενού και απόκρημνου δασώδους μονοπατιού, ανηφορήσαμε τα σκαλοπάτια προς το φρούριο Lovrijenac.

Η είσοδος στον πύργο Lovrijenac, περιλαμβάνεται στο εισιτήριο των 200kn για τα τείχη που πληρώσαμε νωρίτερα, οπότε να το έχετε υπόψιν για να μη πετάξετε το εισιτήριο γιατί θα πληρώσετε τα 50kn (7€) για την είσοδο στον πύργο. Το φρούριο Lovrijenac, χτίστηκε από τους κατοίκους της τότε Δημοκρατίας της Ραγούζα πάνω σε έναν μεγάλο βράχο τον 11ο αιώνα, για να προλάβουν τους Ενετούς που κι αυτοί ήθελαν να χτίσουν στο ίδιο στρατηγικό σημείο τον πύργο τους για να εισβάλουν στο Ντουμπρόβνικ. Οι Βενετοί εισβολείς αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω όταν έφτασαν με πλοία γεμάτα με οικοδομικό υλικό και εργάτες βλέποντας το φρούριο που έχτισαν γρηγορότερα οι πολίτες της Ραγούζα.

Το φρούριο έχει τρεις βεράντες που υψώνονται 37 μέτρα πάνω από την Αδριατική, και η θέα προς τη θάλασσα και την παλιά πόλη του Ντουμπρόβνικ είναι καταπληκτική. Εννοείται ανεβήκαμε όλες τις βεράντες του φρουρίου και απολαύσαμε το εξαιρετικό πανόραμα. Ο καιρός κάπως σαν να άνοιξε κι αυτό μου έδωσε ακόμα μεγαλύτερη ζωντάνια και όρεξη για τη συνέχεια.

Πηγαίνοντας ξανά στην παλιά πόλη, στην πύλη Pile και την κεντρική οδό Stradun είχε εμφανώς πολύ περισσότερο κόσμο και ζωντάνια. Ο ήλιος έκανε δειλά την εμφάνιση του και η θερμοκρασία ανέβηκε μαζί με τη διάθεσή μας. Η αλήθεια είναι πως μέσα στην τρελή κατάσταση που ζούμε ήθελα να δω κόσμο, να δω μια ζωηρή Κροατία να ζήσουμε μια κανονικότητα που θα μας θυμίσει τις ανέμελες εποχές. Ήθελα να δω τουρισμό και δεν είχα ανάγκη την ηρεμία και την ερημιά που ζητάνε πολλοί στα τουριστικά μέρη που σφύζουν από ζωή. Το Ντουμπρόβνικ είχε κόσμο, προφανώς λιγότερο από άλλες χρονιές όμως βλέποντας χαρούμενους ανθρώπους, ξένοιαστους χωρίς μάσκες (η συντριπτική πλειοψηφία) να απολαμβάνουν ανέμελα τις στιγμές τους, χάρηκα υπερβολικά και ένοιωσα πως μόνο αν ταξιδέψεις μπορείς να καταλάβεις πως η ζωή εκεί έξω συνεχίζεται!

Η παλιά πόλη του Ντουμπρόβνικ δεν είναι άλλη μια παλιά πόλη φάντασμα μόνο για τους τουρίστες. Είναι μια ζωντανή πόλη, με ντόπιους των οποίων τα σπίτια ευθυγραμμίζονται με τα στενά δρομάκια και τις υπέροχες πλατείες. Και μπορεί η μεγαλοπρεπής Stradun να είναι η βιτρίνα της παλιάς πόλης, τα κάθετα στενά δρομάκια με τα γραφικά σκαλοπάτια με τα κρυμμένα καφέ και εστιατόρια, τις εκκλησίες και τις μικρές πλατείες είναι όλη η ομορφιά και η μαγεία του Ντουμπρόβνικ. Εκεί σκέφτηκα πως δεν έχει σημασία να ακολουθώ το gps και τα στίγματα στο χάρτη αλλά να χαθώ, να αφεθώ και να γνωρίσω με το ένστικτο τις κρυμμένες γωνιές αυτής της διαφορετικής και τόσο όμορφης πόλης!
Πραγματικά δεν χόρταινα να ανεβοκατεβαίνω σκαλοπάτια, να ανακαλύπτω γραφικές γωνιές, ατμοσφαιρικά στενά και να χαϊδεύω πανέμορφες αραχτές γάτες!

Στο ανατολικό άκρο του Stradun βρίσκεται το πιο πολυσύχναστο σημείο της παλιάς πόλης η πλατεία Luža με πολλά από τα πιο σημαντικά κτίρια στο Ντουμπρόβνικ.

Το καμπαναριό του Ντουμπρόβνικ (Gradski zvonik). Ο αρχικός πύργος ρολογιού του 1444 καταστράφηκε από τον μεγάλο σεισμό του 1667, κι έτσι το 1929 ο νέος πύργος της πόλης χτίστηκε σύμφωνα με τα παλιά σχέδια.

Η μπαρόκ Εκκλησία svetoga Vlaha. Η διάσημη στήλη του Ορλάντο (Orlandov Stup) ακριβώς μπροστά από την Εκκλησία ήταν δυστυχώς καλυμμένη για εργασίες συντήρησης.

Το Sponza Palace του 16ου αιώνα

Το γοτθικό Παλάτι του Ρέκτορα (Knežev dvor)

Ο Καθεδρικός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου

Η παλιά πόλη βρίθει από καταστήματα με είδη δώρων, ατμοσφαιρικά εστιατόρια, καφέ-μπαρ, και πολλά παγωτατζίδικα. Πριν συνεχίσουμε το ‘’χάσιμο’’ μας στα δρομάκια του Ντουμπρόβνικ πήγαμε σε ένα διάσημο street food της παλιάς πόλης το Barba στην οδό Boškovićeva ul. 5. Ένα πολύ μικρό μαγαζί με ψαροσάντουιτς σε αρκετά καλές τιμές για Ντουμπρόβνικ. Πήραμε μπέργκερ χταπόδι, και μπέργκερ αντζούγιας αρκετά μεγάλα και τα δυο τα οποία κόστισαν γύρω στα 100kn δηλαδή περίπου 12€. Όχι άσχημα!

Η μικρή αγορά τροφίμων στην όμορφη πλατεία Gunduliceva Poljana

Ακριβώς ευθεία από την πλατεία στην οδό Ul. Josipa Jurja Strossmayera, βρίσκεται ένα διάσημο και αγαπημένο μέρος για τους φαν του Game of Thrones, οι ιστορικές μπαρόκ σκάλες του Ντουμπρόβνικ που θυμίζουν έντονα τα γνωστά Ισπανικά Σκαλιά στη Ρώμη.

Ανεβήκαμε τα σκαλοπάτια και βρεθήκαμε στην Εκκλησία Ιησουιτών του Αγίου Ιγνατίου,
σε ακόμα μια πολύ όμορφη μικρή πλατεία

Δεν περπατούσαμε και λίγες ώρες και οι ενοχλήσεις στα πόδια ήδη είχαν αρχίσει να γίνονται αισθητές. Και είμαστε στην πρώτη μέρα του ταξιδιού και λίγες ώρες μετά είχαμε ακραία πεζοπορία! Ακριβώς απέναντι στέκει επιβλητικός ο 412 μέτρων λόφος Srd, η σκιά του οποίου σκεπάζει την πόλη του Ντουμπρόβνικ. Τον κοιτούσα και σκεφτόμουν αν είναι εφικτό να τον ανέβουμε με τα πόδια κι αν είναι στα μέτρα μας αυτή η πεζοπορία! Το πετούσα που και που να το ακούει ο Rose για να τον προετοιμάσω, αλλά που να ήξερε ο καημένος όπως κι εγώ τι θα ακολουθούσε!

Προς το παρόν όμως είναι νωρίς, το πρόγραμμα βγαίνει άνετα οπότε είχε έρθει η ώρα για χαλάρωση. Πολύ κοντά από την εκκλησία του Αγίου Ιγνατίου εντοπίσαμε ένα από τα διάσημα καφέ πάνω στα βράχια με θέα την απέραντη Αδριατική θάλασσα, το Buža Bar. Ήπιαμε τις πρώτες μπύρες μας στη βεράντα πάνω στα βράχια ατενίζοντας την υπέροχη θάλασσα και το νησάκι Λόκρουμ ακριβώς απέναντι.

Στη συνέχεια χαθήκαμε και μπλεχτήκαμε στα στενά της νότιας πλευράς της παλιάς πόλης η οποία δεν είναι τόσο πολυσύχναστη και αποτελεί το κομμάτι που μένουν οι κάτοικοι. Και πάλι εξαιρετικές εικόνες, θέα, γραφικά σημεία, σκαλάκια και υπέροχες κατοικίες.

Η Ορθόδοξη εκκλησία του Ευαγγελισμού (Crkva Svetog Navještenja)

Το εσωτερικό της παλιάς πόλης το είδαμε το χορτάσαμε και το απολαύσαμε.
Η συνέχεια είχε θάλασσα και... βουτιές!

 

[KIKI]

Εισαι πολυ τυχερος που ειδες αυτή την ομορφη πόλη χωρις πολυ κόσμο.
Βρεθηκα περυσι δυο φορές τη πρωτη Μαρτιο και την δευτερη αρχες Οκτωβριου .
Τόσους πολλους τουριστες για "νεκρες" εποχες δεν εχω ξαναδει στη ζωή μου.( και εγω βρεθει Ματογιάννια Ιουλιο !) .
Δεν μπορουσα να περπατησω στην παλιά πόλη , έπαθα ανθρωποφοβία χαχα
Πανάκριβα , κουρασμενοι μπουχτισμενοι εργαζόμενοι , αγενεις οι περισσοτεροι .
Ο οδηγός μας δεν χαρηκε τίποτα γιατι όλο εψαχνε να παρκαρει και συνηθως εβρισκε χλμ μακρυα και απο τα αξιοθεατα και απο τα καταλύματα και πλήρωνε και πολλά.
Συνολικα εμεινα πέντε ημερες και μπουχτισα .
Την δευτερη φορά πηγα γιατι ημουν με άλλη παρέα και δεν ειχαν ξαναπάει.
Τουλάχιστον ειχαν καλό φαγητό με ιταλικες επιρροες και καλό καφε , αλλά για βαλκανικη χωρα πολυ τσιμπημενα ειδικα στα τουριστικά μέρη.
Ειδα μια πανέμορφη ενδιαφερουσα πόλη σε μία πολυ ωραία χωρα αλλά σακατεμένη απο τον τουρισμό.

 

[giannismits]

@KIKI θα συμφωνήσω αν και δεν έχω ανάλογη εμπειρία. Όμως είμαι σίγουρος πως ήταν όπως τα περιγράφεις. Πάντα διάβαζα για το Ντουμπρόβνικ για το πόσο ακριβό είναι, ότι έχει κοσμοπλημύρα παντού, και ότι γενικά είναι υπερεκτιμημένο. Πιστεύω πως όντως λόγω της κατάστασης είδα μια άλλη πόλη, ίσως όπως θα έπρεπε να είναι κανονικά όπως και κάθε τουριστικό μέρος στον κόσμο. Έχω τα καλύτερα να πω για την εξυπηρέτηση αλλά και για την ατμόσφαιρα γενικά. Αλλά οκ είναι λογικό νομίζω. Αλίμονο με τέτοια κρίση φέτος και να μην ήταν φιλικοί και εξυπηρετικοί οι επαγγελματίες.

Πάντως αν είχε τόσους χιλιάδες επισκέπτες μαρτιο και Οκτώβριο που πήγες, δεν μπορώ να φανταστώ τι μπορεί να γινόταν το καλοκαίρι. Και είναι λογικό να μη σου αφήσει την καλύτερη αίσθηση ένα τόσο μικρό σε μέγεθος μέρος που βουλιάζει από τουρίστες. Εγώ το απόλαυσα το Ντουμπρόβνικ, και μετά από αυτά που έγραψες νοιώθω τυχερός που ταξίδεψα φέτος στην Κροατία.

 

[underwater]

Γιάννη οι φωτός φ-ο-β-ε-ρ-έ-ς!
Κατά τα άλλα θα συμφωνήσω με Κική!
Το Dubrovnik το θυμάμαι σαν ένα απλά εφιαλτικό μέρος και από τις φωτός σου φαίνεται πέρα από πανέμορφο, πολύ ανθρώπινο.
Ήταν φέτος η συγκυρία κατάλληλη για τέτοια διαβρωμένα από τον τουρισμό μέρη. Κάτι αντίστοιχο με τη Σαντορίνη (την οποία απέφευγα όπως ο διάβολος το λιβάνι μετά από ένα χάλια διήμερο στα 22 μου), αλλά πήγαμε φέτος μέσα Σεπτεμβρίου και πραγματικά την απολαύσαμε.

 

[giannismits]

Γιάννη οι φωτός φ-ο-β-ε-ρ-έ-ς!
Κατά τα άλλα θα συμφωνήσω με Κική!
Το Dubrovnik το θυμάμαι σαν ένα απλά εφιαλτικό μέρος και από τις φωτός σου φαίνεται πέρα από πανέμορφο, πολύ ανθρώπινο.
Ήταν φέτος η συγκυρία κατάλληλη για τέτοια διαβρωμένα από τον τουρισμό μέρη. Κάτι αντίστοιχο με τη Σαντορίνη (την οποία απέφευγα όπως ο διάβολος το λιβάνι μετά από ένα χάλια διήμερο στα 22 μου), αλλά πήγαμε φέτος μέσα Σεπτεμβρίου και πραγματικά την απολαύσαμε.

Μα σοβαρά τόσο πολύ? Βασικά δεν μου κάνει εντύπωση αλλά επειδή εγώ είδα κάτι άλλο είναι δύσκολο να το φανταστώ να βουλιάζει από κόσμο άσχετα αν όλα τα χρόνια αυτό διάβαζα. Και δεν ζηλεύω καθόλου. Είναι άθλιο να είσαι σε ένα μέρος και να μην απολαμβάνεις τίποτα και να μη μπορείς να εκτιμήσεις καλά την ομορφιά που υπάρχει. Εδώ βασικά θα κολλούσε το Hvala ne ευχαριστώ ΟΧΙ χαχαχα. Είμαστε τυχεροί όσοι ταξιδέψαμε φέτος σε αυτά τα μέρη που υπό κανονικές συνθήκες όπως λες μπορεί να μετατραπούν σε εφιάλτη!

 

[giannismits]

Ντουμπρόβνικ: Το παλιό λιμάνι και… η πρώτη βουτιά!

Μέσω της Stradun και πάλι, βγήκαμε στην πίσω πλευρά στο Παλιό Λιμάνι του Ντουμπρόβνικ με την Προβλήτα Porporela. Από το λιμανάκι αυτό φεύγουν μόνο μικρά σκάφη προς το νησί Lokrum και είναι γεμάτο με αλιευτικά σκάφη και μικρές βάρκες.

Το μέρος είναι όμορφο, πολυσύχναστο και ρομαντικό. Σε μερικά σημεία έχει στηρίγματα για βουτιές και κολύμπι από τα βράχια και η αλήθεια είναι πως ζήλεψα κάποιους λίγους που κολυμπούσαν. Άλλωστε η θερμοκρασία είχε φτάσει τους 30 βαθμούς και ο ήλιος ανά διαστήματα έκανε την εμφάνιση του. Στην προβλήτα Porporela απολαύσαμε τη θέα της θάλασσας και τα κύματα που έσκαγαν στο Φρούριο του Αγίου Ιωάννη (Tvrđava Svetog Ivana). Από εδώ βλέπεις την πόλη από άλλη οπτική και είναι ένα από τα πολύ όμορφα viewpont του Ντουμπρόβνικ. Ακριβώς πίσω είναι το Ναυτικό Μουσείο και το μέρος ονομάζεται Tri Čavla

Επειδή είχαμε δει το ιστορικό κέντρο και επειδή ο καιρός έφτιαξε, είπαμε να βγούμε από την παλιά πόλη και να πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία! Προς την έξοδο στην οδό Ul. Svetog Dominika, πήραμε το πρώτο μας παγωτό από τα πολλά που φάγαμε στην Κροατία. Το κροατικό gelato απ' όπου κι αν το πήραμε ήταν εξαιρετικό κι απ’ τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει. Στο Ντουμπρόβνικ η μπάλα είχε 16-18 kuna περίπου 2,10-2,40 ευρώ. Στις άλλες πόλεις όμως είχε 8 ή 12 kuna δηλαδή 1 με 1,5€.

Στην οδό Ul. Svetog Dominika, το Μοναστήρι της Δομινικανής εκκλησίας (Dominikanski samostan) του 13ου αιώνα που αν δεν απατώμαι και εδώ διαδραματίστηκαν σκηνές του Game of Thrones.

Προς την έξοδο, η Εκκλησία του Ευαγγελισμού και το παρεκκλήσι S. Luca

Περάσαμε τη γέφυρα Revelin, και βγήκαμε από το ανατολικό τμήμα της παλιάς πόλης από την ιστορική πύλη Vrata od Ploča. Από το σημείο η θέα προς το παλιό λιμάνι είναι πανέμορφη. Ο καιρός πια είχε φτιάξει για τα καλά, ο ουρανός καθάρισε, ο ήλιος φώτισε την πόλη και η σκέψη μου ήταν στο ηλιοβασίλεμα. Αυτό που φοβόμουν ότι θα χάσω αν έβρεχε... όμως ο θεός των ταξιδιών για άλλη μια φορά ήταν σύμμαχός μου!

Συνεχίσαμε ευθεία στην Ul. Frana Supila και λίγα λεπτά μετά φτάσαμε στην πιο δημοφιλή παραλία του Ντουμπρόβνικ, την Plaža Banje. Πάνω από το δρόμο η θεά και το μπλε της θάλασσας έκαναν την παραλία άκρως δελεαστική για βουτιές, μόνο που υπήρχε ένα θεματάκι. Δεν είχαμε βάλει μαγιό και δεν είχαμε πετσέτες! Μεγάλο λάθος μας, αλλά το πρωί η βαριά συννεφιά και η θερμοκρασία που ήταν 25 βαθμοί, ήταν καθοριστικά ώστε να βγάλουμε τελείως από το μυαλό μας την προοπτική του μπάνιου. Ούτε καν το αντηλιακό μας δεν πήραμε. Ο καιρός όμως άλλαξε άρδην και τώρα χωρίς εφόδια βλέπαμε την κρυστάλλινη θάλασσα και δεν μπορούσαμε να δράσουμε! Να πηγαίναμε στο δωμάτιο μας φάνταζε απίθανο. Κατεβήκαμε στην παραλία και την αράξαμε στον βράχο που είχε και σκιά και απλά βγάλαμε τις μπλούζες μας και τα παπούτσια μας.

Επειδή ξέρω καλά πόσο αγαπάει ο Rose το μπάνιο και ήθελε σαν τρελός να βουτήξει, τον έπεισα να μπει στη θάλασσα με τη βερμούδα του για μια βουτιά. Άλλωστε είχε ζέστη και θα στέγνωνε πολύ εύκολα μετά. Για εμένα ούτε λόγος γιατί η βερμούδα μου ήταν βαμβακερή και δεν θα στέγνωνε εύκολα. Έτσι εγώ έμεινα έξω και τον καμάρωνα που έκανε το πρώτο του μπάνιο στις δαλματικές ακτές. Το νερό ήταν πολύ κρύο όπως μου είπε, και σε πολύ λίγο χρόνο στέγνωσε κάτω από τον ζεστό ήλιο. Λίγο ιδιαίτερο το πρώτο μπάνιο χωρίς οργάνωση και στο φλου, αλλά έγινε!

Πανοραμική άποψη της παραλίας και της παλιάς πόλης!

Μετά τη χαλάρωση στην παραλία, είχαμε ξανά μπόλικο περπάτημα! Μπήκαμε στην παλιά πόλη, διασχίσαμε τη Stradun, βγήκαμε από την πύλη Pile, και ανηφορήσαμε τις σκάλες δίπλα από την οδό uz Posat, σε ένα κατάφυτο πανέμορφο μέρος ακριβώς απέναντι από τα βαριά τείχη της παλιάς πόλης για μια διαφορετική πανοραμική θέα, εξίσου εντυπωσιακή.

Η ανηφόρα συνεχίστηκε από τα σκαλιά της οδού Bernarda Shawa, μια όμορφη ήσυχη περιοχή με σπίτια ντόπιων πίσω από ψηλές περιφράξεις γεμάτη λουλούδια και πολύ πράσινο. Ολομόναχοι ανηφορίσαμε αυτή την καταπληκτική γραφική γειτονιά και κάναμε έναν από τους πιο ωραίους περιπάτους μας στο Ντουμπρόβνικ.

Το μονοπάτι μας έβγαλε σε ένα πλάτωμα, ένα μεγάλο μπαλκόνι που προσφέρει μια εξαιρετική διαφορετική θέα προς την παλιά πόλη και το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας! Το Ντουμπρόβνικ έχει πάρα πολλά σημεία με πανοραμική θέα και η συγκεκριμένη ίσως να μην είναι από τις πιο δημοφιλείς όμως εγώ δεν ήθελα να τη χάσω κι ας έπρεπε πάλι να ανέβουμε και να ανέβουμε σκαλιά! Μας αποζημίωσε και η γραφική διαδρομή και η εξαιρετική θέα.

Καθίσαμε στο παγκάκι και νοιώσαμε τυχεροί και χαρούμενοι που ο θεός των ταξιδιών απομάκρυνε τα σύννεφα και μας έδωσε έναν λαμπερό ήλιο, και ήμασταν ενθουσιασμένοι για όσα είδαμε και όσα θα ακολουθήσουν! Το τελευταίο μέρος του Ντουμπρόβνικ θα είναι το πιο δύσκολο, το πιο ιδιαίτερο αλλά και το πιο εντυπωσιακό που αποτελεί και το highlight όλου του ταξιδιού στην Κροατία!

 

[psilos3]

Εντυπωσιακά όμορφο το σχετικά άδειο Ντουμπρόβνικ Γιάννη, με τρομερή φωτογένεια.
Είναι βέβαια και θέμα χεριού να βγουν τόσο καλές φωτογραφίες!
Βλέποντας τη θέα από τα τείχη, μου θύμισε λίγο τη παλιά πόλη της Κέρκυρας, δε ξέρω γιατί...
Το είσιτήριο μου φάνηκε τσουχτερό όμως. Δώσε μας αν θέλεις λίγες πληροφορίες στο τέλος της ιστορίας σχετικά με τα κόστη σε φαγητά, ποτά, μπύρες, αξιοθέατα και ότι άλλο κρίνεις εσύ βασικά.

Να τολμήσω κι εγώ να πω ότι στάθηκες τυχερός που επισκέφτηκες αυτή τη πόλη σε τέτοια περίπτωση, ή ακούγεται οξύμωρο;

 

[giannismits]

Εντυπωσιακά όμορφο το σχετικά άδειο Ντουμπρόβνικ Γιάννη, με τρομερή φωτογένεια.
Είναι βέβαια και θέμα χεριού να βγουν τόσο καλές φωτογραφίες!
Βλέποντας τη θέα από τα τείχη, μου θύμισε λίγο τη παλιά πόλη της Κέρκυρας, δε ξέρω γιατί...
Το είσιτήριο μου φάνηκε τσουχτερό όμως. Δώσε μας αν θέλεις λίγες πληροφορίες στο τέλος της ιστορίας σχετικά με τα κόστη σε φαγητά, ποτά, μπύρες, αξιοθέατα και ότι άλλο κρίνεις εσύ βασικά.

Να τολμήσω κι εγώ να πω ότι στάθηκες τυχερός που επισκέφτηκες αυτή τη πόλη σε τέτοια περίπτωση, ή ακούγεται οξύμωρο;

Είναι γεγονός, έχει φωτογένεια αλλά έκανε καλή δουλειά η καινούρια μου φωτογραφική μηχανή Εδώ να επισημάνω αν δεν το έχει παρατηρήσει κανείς, πως οι φωτογραφίες σε όλες τις ιστορίες φαίνονται ελαφρώς θολές αλλά αν πατήσεις πάνω τους και ανοίξουν φαίνονται όπως είναι πραγματικά, δηλαδή πολύ πιο καθαρές.

Σχεδόν όλα τα αξιοθέατα στην Κροατία είναι ακριβά αυτό είναι γεγονός. Η ταρίφα στα πιο διάσημα αξιοθέατα είναι 200kn (26€). Το πιο ακραίο ήταν η τιμή στις λίμνες Plitvice που προ κρίσης ήταν 300kn δηλαδή 39€ αλλά ευτυχώς κι αυτό το έκαναν 200kn τουλάχιστον για φέτος! Απλά ορισμένα έχουν φτηνότερη είσοδο μετά τις 4 το απόγευμα. Φυσικά οι τιμές αυτές είναι για καλοκαίρι. Τη χειμερινή σεζόν είναι αρκετά πιο κάτω οι τιμές ειδικά στα εθνικά πάρκα.

Το κόστος θα το αναφέρω σε κάθε περίπτωση. Οι τιμές δεν απέχουν πολύ από τα επίπεδα της Ελλάδας. Μόνο το Ζάγκρεμπ ήταν πιο φτηνό σε σχέση με τις άλλες πόλεις. Οι μπύρες περίπου 2 ευρώ η μικρή και 3ευρώ η μεγάλη, ποτήρι κρασί 5-6ευρώ, πιάτο ζυμαρικά σε εστιατόριο 12-14ευρώ, τσεβάπια σε πιο απλές ταβέρνες ή μπυραρίες 5-6ευρώ η μερίδα. Παγωτό όπως το αναλύω στο προηγούμενο κεφάλαιο 1 με 1,5€ η μπάλα αλλά στο Ντουμπρόβνικ σχεδόν 2πλάσια τιμή! Αυτά

Όσο οξύμωρο και να είναι, είναι γεγονός. Να πω βέβαια πως και να μην επικρατούσε η φετινή κατάσταση, οι διακοπές μου φέτος θα ήταν και πάλι στην Κροατία απλά θα είχα βάλει μέσα και το Μαυροβούνιο. Είναι όμως γεγονός πως θα βίωνα μια πολύ διαφορετική κατάσταση και ίσως να μην απολάμβανα το ίδιο αυτά τα τόσο όμορφα μέρη.