Ισλανδία H Iσλανδία, ένα campervan και η αφήγηση μιας saga…

[Earth Citizen]

Οι δύο τελευταίες μέρες έχουν όντως εξωπραγματικά τοπία, πήγαμε ήδη σε ένα άνετο διήμερο, για να δούμε παρακάτω...

Στα σοβαρά τώρα, όσο καιρό τη "σνόμπαρες" εντόνως, δεν είχες ιδέα για τα φυσικά της τοπία; Την είχες εντελώς αλλιώς δηλαδή στο μυαλό σου;

 

[Borealis]

Στα σοβαρά τώρα, όσο καιρό τη "σνόμπαρες" εντόνως, δεν είχες ιδέα για τα φυσικά της τοπία; Την είχες εντελώς αλλιώς δηλαδή στο μυαλό σου;

Αυτό που δεν μου ''αρέσει'' είναι ότι δεν έχει σημαντική αρχιτεκτονική, ακόμη και οι παλιές εκκλησίες ή τα σπίτια φαίνεται ότι έχουν καεί στο παρελθόν, ίσως και παραπάνω από μία φορές, και μοιάζουν ολοκαίνουργια.
Η φύση όντως είναι ενδιαφέρουσα αλλά εγώ δουλεύω πολλά χρόνια χειμώνα καλοκαίρι έξω σε βουνά, λίμνες, πεδιάδες, ποτάμια και έχω την ανάγκη να απολαμβάνω ένα ελκυστικό αστικό περιβάλλον όταν μου δίνεται η ευκαιρία.

 

[Sassenach77]

Αυτό το σύστημα με τις κάρτες δεν το έχω καταλάβει. Τι νόημα έχει η αγορά κάρτας Ν1 και γιατί όχι να μην βάζεις απ' ευθείας καύσιμα. Μήπως όταν χρησιμοποιείς πιστωτική σε χρεώνουν ότι θέλουν; Ή υπάρχουν και άλλοι λόγοι;
Αν μπορείς εξήγησέ το μου.

Για να βάλεις καύσιμα απο πρατήρια Ν1 υπάρχουν δύο τρόποι:
1) Με πιστωτική πληρώνοντας στο μηχάνημα που υπάρχει δίπλα στις αντλίες
2) Με κάρτα Ν1 πληρώνοντας πάλι στο μηχάνημα που υπάρχει δίπλα στις αντλίες

Στη πρώτη περίπτωση μόλις πληρώσεις φαίνεται στη κάρτα σου, ως εκκρεμής συναλλαγή, το ποσό που πλήρωσες πχ 30€. Μετά απο κάποιες ώρες (ανάλογα με τη πιστωτική) χρεώνεται η κάρτα σου με το ποσό, αλλά αυτό εξακολουθεί και φαίνεται στις εκκρεμείς συναλλαγές..... Έτσι έχει μειωθεί το διαθέσιμο υπόλοιπο της κάρτας για αγορές εις διπλούν. Υποτίθεται οτι το ποσό αυτό αποδεσμεύεται μετά το πέρας 2-3 ημερών. Τα δικά μου ποσά αποδεσμεύτηκαν όταν γυρίσαμε Ελλάδα και πήρα τηλέφωνο στη τράπεζα για να τα αποδεσμεύσει!....

Στη δεύτερη περίπτωση αγοράζεις απο τα πρατήρια Ν1 αυτή τη προπληρωμένη κάρτα:

Η αξία της αναγράφεται πάνω. Έχει και με 5000 ISK και με ένα ακόμα πιο μικρό ποσό που δεν το θυμάμαι. Πληρώνεις μέσα στο πρατήριο με πιστωτική και παίρνεις αυτή τη κάρτα. Όταν θελήσεις να βάλεις καύσιμο, αντί της πιστωτικής σου χρησιμοποιείς αυτήν. Με αυτό το τρόπο δεν δεσμεύεται κανένα ποσό στη κάρτα σου.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να φροντίσεις να έχεις αγοράσει τέτοιες κάρτες όσο τα πρατήρια είναι ανοιχτά.....όχι σαν εμάς, που τη πρώτη μέρα θυμηθήκαμε οτι θέλουμε να βάλουμε βενζίνη στις 23:00 το βράδυ, οπότε όλα τα πρατήρια ήταν κλειστά και η μόνη επιλογή που είχαμε ήταν να βάλουμε καύσιμα με την πιστωτική μας πληρώνοντας στο μηχάνημα δίπλα απο τις αντλίες.....Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, όχι οτι του φανεί του λωλοστεφανή!!

 

[Earth Citizen]

Αυτό που δεν μου ''αρέσει'' είναι ότι δεν έχει σημαντική αρχιτεκτονική, ακόμη και οι παλιές εκκλησίες ή τα σπίτια φαίνεται ότι έχουν καεί στο παρελθόν, ίσως και παραπάνω από μία φορές, και μοιάζουν ολοκαίνουργια.
Η φύση όντως είναι ενδιαφέρουσα αλλά εγώ δουλεύω πολλά χρόνια χειμώνα καλοκαίρι έξω σε βουνά, λίμνες, πεδιάδες, ποτάμια και έχω την ανάγκη να απολαμβάνω ένα ελκυστικό αστικό περιβάλλον όταν μου δίνεται η ευκαιρία.

Όντως ο νούμερο ένας λόγος για να επισκεφτεί κανείς τη χώρα είναι η απίστευτη και ποικιλόμορφη φύση της και τα μοναδικά τοπία της! Ο καθένας βέβαια αναζητά διαφορετικά πράγματα, δεκτή κι η δική σου οπτική. Απλά ήθελα να δω αν την έκραζες χωρίς να έχεις δει τοπία της

 

[alakae]

@Sassenach77 ποια ήταν η πιο ωραία περιοχή που επισκέφθηκες? Δυτικά Φιόρδ?

 

[Borealis]

Όντως ο νούμερο ένας λόγος για να επισκεφτεί κανείς τη χώρα είναι η απίστευτη και ποικιλόμορφη φύση της και τα μοναδικά τοπία της! Ο καθένας βέβαια αναζητά διαφορετικά πράγματα, δεκτή κι η δική σου οπτική. Απλά ήθελα να δω αν την έκραζες χωρίς να έχεις δει τοπία της

Η αλήθεια είναι ότι όταν για μήνες κάθε χρόνο πρέπει να καθαρίζεις από τις λάσπες τα παπούτσια σου κανένα μισάωρο για να μπορέσεις να μπεις σπίτι σου, όταν μέχρι προχθές κάναμε βόλτα πάνω στη παγωμένη λίμνη (η Πετρών, η μία από τις τρεις της γειτονιάς μου πάγωσε), όταν την περασμένη βδομάδα κάναμε αναγκαστικό πικ νικ στον παγωμένο καταρράκτη της Τσούκας και όταν σταμάτησα μόλις χθες να δω τον Όλυμπο από την κορυφή του Βίτσι και δεν έπαιρνε μετά μπρος το αμάξι από την μπαταρία που πάγωσε, βάλε και την ηλικία που περνάει (σε μένα βέβαια πολύ αργά χωρίς να αφήνει σημάδια) ε πόσο ακριβώς να με ενθουσιάσει να περπατήσω τρεις ώρες για να δω μια θερμή πηγή?

 

[paefstra]

Η φύση όντως είναι ενδιαφέρουσα αλλά εγώ δουλεύω πολλά χρόνια χειμώνα καλοκαίρι έξω σε βουνά, λίμνες, πεδιάδες, ποτάμια και έχω την ανάγκη να απολαμβάνω ένα ελκυστικό αστικό περιβάλλον όταν μου δίνεται η ευκαιρία.

Το παθαινεις κι εσυ αυτο που μετα απο 15 λεπτα σε ενα πολυ ωραιο φυσικο τοπιο, σκεφτεσαι απο μεσα σου μην προσβαλλεις τους αλλους "ωραια, ποση ωρα πρεπει να μεινουμε να το θαυμαζουμε τωρα?" η μονο εγω?

 

[Earth Citizen]

Το παθαινεις κι εσυ αυτο που μετα απο 15 λεπτα σε ενα πολυ ωραιο φυσικο τοπιο, σκεφτεσαι απο μεσα σου μην προσβαλλεις τους αλλους "ωραια, ποση ωρα πρεπει να μεινουμε να το θαυμαζουμε τωρα?" η μονο εγω?

Της ηλικίας σας θα είναι μάλλον

 

[paefstra]

Της ηλικίας σας θα είναι μάλλον

Α μπα,ειναι γιατι μεγαλωσα μες στα βουνα, τα ποταμια και τις λιμνες και περασα ενα διαστημα της ζωης μου, ευτυχως περιπου εναν χρονο μονο, που πληρωνομουν για να κανω πολυωρα τρεκινγκ με παιδια σε φαραγγια, μεσα σε ποταμια με νερο ως τη μεση με καταλληλο εξοπλισμο αλλα δεν ξεχναω τη λασπουρα οταν ξεντυνομασταν, πορειες με mountain bike σε ποταμια εως λιποθυμιας (πραγματικης λιποθυμιας). Ελπιζω να με εντυπωσιασει η Ισλανδια πιο πολυ, αλλα οταν εχεις συνδυασει τη φυση με δουλεια, σε πιανει κατι
Μονο γοβες!

 

[gkalla]

Για να βάλεις καύσιμα απο πρατήρια Ν1 υπάρχουν δύο τρόποι:
1) Με πιστωτική πληρώνοντας στο μηχάνημα που υπάρχει δίπλα στις αντλίες
2) Με κάρτα Ν1 πληρώνοντας πάλι στο μηχάνημα που υπάρχει δίπλα στις αντλίες

Στη πρώτη περίπτωση μόλις πληρώσεις φαίνεται στη κάρτα σου, ως εκκρεμής συναλλαγή, το ποσό που πλήρωσες πχ 30€. Μετά απο κάποιες ώρες (ανάλογα με τη πιστωτική) χρεώνεται η κάρτα σου με το ποσό, αλλά αυτό εξακολουθεί και φαίνεται στις εκκρεμείς συναλλαγές..... Έτσι έχει μειωθεί το διαθέσιμο υπόλοιπο της κάρτας για αγορές εις διπλούν. Υποτίθεται οτι το ποσό αυτό αποδεσμεύεται μετά το πέρας 2-3 ημερών. Τα δικά μου ποσά αποδεσμεύτηκαν όταν γυρίσαμε Ελλάδα και πήρα τηλέφωνο στη τράπεζα για να τα αποδεσμεύσει!....

Στη δεύτερη περίπτωση αγοράζεις απο τα πρατήρια Ν1 αυτή τη προπληρωμένη κάρτα:
View attachment 338707

Η αξία της αναγράφεται πάνω. Έχει και με 5000 ISK και με ένα ακόμα πιο μικρό ποσό που δεν το θυμάμαι. Πληρώνεις μέσα στο πρατήριο με πιστωτική και παίρνεις αυτή τη κάρτα. Όταν θελήσεις να βάλεις καύσιμο, αντί της πιστωτικής σου χρησιμοποιείς αυτήν. Με αυτό το τρόπο δεν δεσμεύεται κανένα ποσό στη κάρτα σου.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να φροντίσεις να έχεις αγοράσει τέτοιες κάρτες όσο τα πρατήρια είναι ανοιχτά.....όχι σαν εμάς, που τη πρώτη μέρα θυμηθήκαμε οτι θέλουμε να βάλουμε βενζίνη στις 23:00 το βράδυ, οπότε όλα τα πρατήρια ήταν κλειστά και η μόνη επιλογή που είχαμε ήταν να βάλουμε καύσιμα με την πιστωτική μας πληρώνοντας στο μηχάνημα δίπλα απο τις αντλίες.....Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, όχι οτι του φανεί του λωλοστεφανή!!

Πολύ κατατοπιστική. Το μόνο που απομένει τώρα είναι να κλείσω εισητήρια για Ισλανδία!

 

[Earth Citizen]

Α μπα,ειναι γιατι μεγαλωσα μες στα βουνα, τα ποταμια και τις λιμνες και περασα ενα διαστημα της ζωης μου, ευτυχως περιπου εναν χρονο μονο, που η πληρωνομουν για να κανω πολυωρα τρεκινγκ με παιδια σε φαραγγια, μεσα σε ποταμια με νερο ως τη μεση με καταλληλο εξοπλισμο αλλα δεν ξεχναω τη λασπουρα οταν ξεντυνομασταν, πορειες με mountain bike σε ποταμια εως λιποθυμιας (πραγματικης λιποθυμιας). Ελπιζω να με εντυπωσιασει η Ισλανδια πιο πολυ, αλλα οταν εχεις συνδυασει τη φυση με δουλεια, σε πιανει κατι
Μονο γοβες!

Δεκτό κ αυτό.
Αν κι εγώ έχω να το λέω, είμαι κατενθουσιασμένη με τη χώρα! Έχει κάτι μοναδικό για μένα, που δε συγκρίνεται εύκολα με άλλα τοπία που έχω δει, είτε εντός είτε εκτός Ελλάδος.

 

[Sassenach77]

17 Ιουλίου 2019 (part 1) – Vik, Reynisfjara, Dyrholaey, Solheimajokull, Skogar Museum & Skogafoss

Vik
Το πρωινό μας βρήκε με ομίχλη…πάλι! Φάγαμε, πήγα να πληρώσω για τη διανυκτέρευση και σιγά σιγά αναχωρήσαμε. Δεν θα φεύγαμε αμέσως από το Vik. Θέλαμε να κάνουμε μία μικρή βόλτα να δούμε τον οικισμό. Ξεκινήσαμε, έχοντας βάλει στόχο την εκκλησία που βρίσκεται σε ένα λόφο. Από εκεί θα βλέπαμε όλο το Vik πανοραμικά. Το χωριό έχει ένα κεντρικό δρόμο και έναν που ανεβαίνει στο λόφο. Αυτά!

Το Vík, είναι ο νοτιότερος οικισμός της ηπειρωτικής Ισλανδίας και ένα από τα πιο γνωστά ψαροχώρια της χώρας. Αποτελεί δημοφιλή τοποθεσία για διαμονή, ανεφοδιασμό και σημείο εξόρμησης για τη γύρω περιοχή. Αν και έχει κάτι λιγότερο από 300 κατοίκους, είναι ο πιο μεγάλος οικισμός σε όλη τη γύρω περιοχή! Το Vik φημίζεται για το Reynisdrangar, που είναι σχηματισμοί βράχων που ξεπροβάλουν από την θάλασσα.

Ανεβαίνοντας η θέα ήταν όμορφη και πανοραμική, μέχρι που φτάσαμε ψηλά στην εκκλησία. Μείναμε για να βγάλουμε τις φωτογραφίες μας και να ατενίσουμε τη θέα, μπας και δούμε καμιά φάλαινα…και μετά ξυπνήσαμε!

Reynisfjara
Η πιο γνωστή παραλία της Ισλανδίας με μαύρη άμμο είναι η Reynisfjara, που είναι παγκοσμίου φήμης καθώς το 1991 το National Geographic την ψήφισε ως μία από τις 10 κορυφαίες μη τροπικές παραλίες του πλανήτη. Πήραμε τον 215 και σε δύο λεπτά ήμασταν εκεί. Ξαφνικά η Ισλανδία γέμισε κόσμο! Και αυτή η αίσθηση θα μας έκανε παρέα μέχρι το απόγευμα που θα αφήναμε τις νότιες ακτές της χώρας….

Το Reynisfjall είναι ένα βουνό ύψους 340 μέτρων που έχει δημιουργηθεί από μια ηφαιστειακή έκρηξη στην προτελευταία εποχή των παγετώνων. Σε αυτό διακρίνονται εναλλασσόμενα στρώματα τόφφου, λάβας και στήλες βασάλτη που καταλήγουν στην άκρη της παραλίας αυτής.

Οι βράχοι Reynisdrangar που ξεπροβάλουν από την θάλασσα και τους βλέπαμε από το Vik, εδώ είναι ορατοί από πιο κοντά. Σύμφωνα με την τοπική λαογραφία αυτοί οι μεγάλοι βράχοι ήταν τρόλ που προσπαθούσαν να τραβήξουν πλοία από τον ωκεανό στην ακτή. Έβγαιναν στο σκοτάδι μόνο και ένα βράδυ η αυγή ξεπρόβαλε από τον ορίζοντα, πετρώνοντάς τα.

Dyrholaey & Kirkjufjara beach
Δίπλα από την Reynisfjara υπάρχει το Dyrhólaey. Πρόκειται για ένα ακρωτήρι, το όνομα του οποίου σημαίνει "πόρτα-τρύπα", καθώς σχηματίζει μια καμάρα μέσα στη θάλασσα, αρκετά μεγάλη ώστε να περάσουν σκάφη και μοιάζει με πόρτα. Ο δρόμος φτάνει μέχρι πάνω στην είσοδο του ακρωτηρίου, όπου υπάρχει πάρκινγκ. Αφήσαμε το αυτοκίνητο και συνεχίσαμε με τα πόδια.

Η δυτική πλευρά, που ονομάζεται Háey, αποτελείται κυρίως από τόφφους, ενώ η ανατολική πλευρά, που ονομάζεται Lágey, αποτελείται από βασάλτη. Η νότια πλευρά του Dyrhólaey είναι μια στενή λωρίδα, ύψους 100μ., με κάθετους γκρεμούς που πέφτουν απότομα στη θάλασσα. Στα ανατολικά του ακρωτηρίου υπάρχει η παραλία Kirkjufjara, με ένα βράχο που υψώνεται στην ακτή, μόνος του σαν πύργος.

Το Dyrhólaey σχηματίστηκε πριν από περίπου 100 χιλιάδες χρόνια την τελευταία εποχή των παγετώνων, μετά από μία υποβρύχια έκρηξη. Περπατήσαμε μέχρι τον φάρο που δεσπόζει εκεί από το 1927 και είναι πολύ όμορφος!

Η θέα από εκεί πάνω προσφέρει ένα μοναδικό πανόραμα στη γύρω περιοχή! Τώρα καταλάβαινα γιατί ήθελαν όλοι να ανέβουν σε αυτό το ακρωτήρι…

Solheimajokull
Η σημερινή μέρα είχε και παγετώνα! Βγήκαμε στον κεντρικό και στρίψαμε δεξιά στον 221. Ένας από τους πιο εύκολα προσβάσιμους παγετώνες της χώρας είναι ο Solheimajokull. Πρόκειται για μία παγετωνική γλώσσα με μήκος εξόδου 11 χλμ και μέγιστο πλάτος 1-2 χλμ., που προέρχεται από το νοτιοδυτικό τμήμα του παγετώνα Mýrdalsjökul.

Ο παγετώνας έχει αλλάξει σε μεγάλη κλίμακα τα τελευταία 100 χρόνια. Μεταξύ 1930 και 1969 υποχώρησε περίπου 977μ. Απο το 1969 το κλίμα άλλαξε και έγινε πιο κρύο με αποτέλεσμα ο παγετώνας να προχωρήσει κατά 495μ. και το πάχος του αυξήθηκε περίπου 100μ. μέχρι το 1995. Μετά το 1995, ο παγετώνας άρχισε να υποχωρεί ξανά και το 2010 ήταν περίπου 1 χλμ πιο πίσω στην κοιλάδα από ότι ήταν το 1930 και περίπου 120-150 μέτρα πιο λεπτός από ότι ήταν το 1960. Από το 2010 συνεχίζει να υποχωρεί και αν συνεχίσει έτσι θα εξαφανιστεί εντελώς σε 100-200 χρόνια!...Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ και πήραμε το μονοπάτι για το παγετώνα.

Μπροστά από το παγετώνα έχει σχηματιστεί μία λίμνη με μέγιστο βάθος 60μ., η οποία συνεχίζει να μεγαλώνει ενώ ο παγετώνας υποχωρεί. Φτάσαμε κοντά στον παγετώνα και αντικρύσαμε ένα μείγμα πάγου και στάχτης που σου έδινε την εντύπωση ενός παγωμένου κάστρου! Για να πω την αλήθεια η θέα του συγκεκριμένου παγετώνα με συνεπήρε τελείως, είχα μείνει άφωνη….

…συνεχίσαμε να προχωράμε για να πλησιάσουμε κι άλλο, και όσο πλησιάζαμε ένιωθα τον παγετώνα σαν "σειρήνα" να με μαγνητίζει…ήθελα να φτάσω όσο πιο κοντά μπορούσα…να τον αγγίξω! Ήταν απόκοσμος….

Όταν φεύγαμε, έριχνα κλεφτές ματιές πίσω μου, για να "παγιδέψω" όσες πιο πολλές εικόνες μπορούσα, μέχρι που τον έχασα τελείως από τα μάτια μου…

Skogar Museum & Skogafoss
Βγήκαμε πάλι στον κεντρικό και συνεχίσαμε προς δυτικά. Επόμενο σημείο ενδιαφέροντος ήταν ο οικισμός Skogar και ο ομώνυμος καταρράκτης του.

Ο "καταρράκτης του δάσους", όπως σημαίνει το όνομα του Skógafoss, είναι ένας από τους πιο όμορφους καταρράκτες στην Ισλανδία! Ο ποταμός Skogar έχει πάνω από 30 μικρότερους καταρράκτες να τον στολίζουν, αλλά ο πιο εντυπωσιακός και θεαματικός είναι ο Skogafoss με ύψος 62μ. και πλάτος 15μ. Μία σκάλα οδηγεί στην κορυφή του καταρράκτη και από εκεί υπάρχει μονοπάτι για πεζοπορία στη χαράδρα Skógargil, όπου μπορεί κάποιος να δει και τους υπόλοιπους 30 όμορφους και μικρότερους καταρράκτες.

Φτάσαμε στο πάρκινγκ και πήγαμε πρώτα στον καταρράκτη. Εδώ έδωσα την πρώτη μου μάχη για να καταφέρω να βγάλω φωτογραφία τον καταρράκτη χωρίς κανέναν άλλον μέσα στο πλάνο…και τα κατάφερα!!! Βέβαια για να το καταφέρω αυτό, έπρεπε να πλησιάσω πάρα πολύ κοντά, που σημαίνει οτι παίξαμε μπουγέλο με τον καταρράκτη και με νίκησε….ευτυχώς ήμουν ντυμένη κατάλληλα και του την έσκασα!

Δεν ανεβήκαμε την σκάλα, ούτε κάναμε πεζοπορία. Εμείς διαλέξαμε να δούμε τα 3 μουσεία που συστεγάζονται και φιλοξενούνται στον οικισμό Skogar.

Το Μουσείο Skogar φιλοξενεί ένα σημαντικό μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας, με 18.000 αντικείμενα να εκτίθενται σε 3 μουσεία και 6 ιστορικά κτίρια. Πρόκειται για το Τεχνολογικό Μουσείο, το Λαογραφικό Μουσείο και το Υπαίθριο Μουσείο. Άνοιξε την 1η Δεκεμβρίου 1949 και αρχικά στεγάζονταν στο περιφερειακό σχολείο του Skógar. Ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Þórður Tómasson, ο οποίος επιμελήθηκε το μουσείο από την ίδρυσή του μέχρι τον θάνατό του το 2013.

Το Μουσείο Τεχνολογιών άνοιξε στις 20 Ιουλίου 2002. Σε αυτό παρουσιάζεται η ιστορία και η εξέλιξη των μεταφορών, της επικοινωνίας και των τεχνολογιών στην Ισλανδία, τον 19ο και τον 20ο αι. Από την εποχή της εργασίας με άλογα έως την ψηφιακή επικοινωνία του σήμερα, στόχος του μουσείου είναι να συλλέξει, να διατηρήσει και να εκθέσει αντικείμενα που αφηγούνται αυτήν την ιστορία.

Αρχικά οι μεταφορές και οι εργασίες γίνονταν με άλογα:

Οι ταχυδρομικές υπηρεσίες:

Οι τηλεπικοινωνίες και ραδιοεπικοινωνίες:

Είδαμε διάφορα οχήματα μεταφορών και υπηρεσιών οδικού δικτύου, αλλά και άλλους τρόπους μεταφοράς, πιο σύγχρονους από τα πέδιλα σκι…:

Οχήματα διάσωσης και πολλά άλλα:

Το Υπαίθριο Μουσείο βρίσκεται δίπλα από το κτίριο που στεγάζει το Μουσείο Μεταφορών και περιλαμβάνει εκθέματα πολλών περιόδων της ισλανδικής αρχιτεκτονικής και ιστορίας.

Στο κάτω επίπεδο του χώρου υπάρχει μια παραδοσιακή αγροικία με χλοοτάπητα, που περιλαμβάνει ένα baðstofa (κοινόχρηστο δωμάτιο για ύπνο, σίτιση και οικιακή εργασία), μία κουζίνα με ανοιχτή εστία, κελάρι, σαλόνι, αποθήκη και αχυρώνα. Δίπλα στην αγροικία υπάρχει μια υδροηλεκτρική μονάδα, ως υπενθύμιση της πρωτοπορίας που κατέχει η χώρα στην αξιοποίηση της υδραυλικής ενέργειας με σκοπό την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Το πάνω επίπεδο του χώρου περιλαμβάνει ένα τυπικό ισλανδικό σχολείο των αρχών του 20ου αι., μια εκκλησία και ένα baðstofa χτισμένο πάνω από ένα αχυρώνα με σκοπό την εκμετάλλευση της θερμότητας που εκπέμπουν τα ζώα, μαζί με μια αποθήκη. Στο υψηλότερο σημείο βρίσκεται ένα ξύλινο σπίτι που χτίστηκε στο Holt, Síða, το 1898.

Στα ανατολικά του υδροηλεκτρικού σταθμού βρίσκεται ένα τμήμα μιας γέφυρας που χτίστηκε το 1921 στον παγετωνικό ποταμό Jökulsá, στο Sólheimasandur 5 χλμ μακριά από το σημείο που βρίσκεται το Skogar. Από αυτό το σημείο ξεκινήσαμε και τη περιήγηση μας…

…δίπλα σχεδόν βρίσκεται ο υδροηλεκτρικός σταθμός.

Συνεχίσαμε στην παραδοσιακή αγροικία με χλοοτάπητα. Να πω εδώ ότι οι επισκέπτες του μουσείου αυτού ήταν ελάχιστοι, συγκριτικά με το φημισμένο Glaumbaer στον βορρά, γιατί ο περισσότερος κόσμος επικεντρώνεται στη φύση (βλέπε Skogafoss), και έτσι είχαμε την χαρά να δούμε όλα τα τμήματα του μουσείου με άνεση!

Το σαλόνι χρονολογείται από το 1896…

Το υπνοδωμάτιο από το 1838…

Το κελάρι απο το 1850…

Η κουζίνα από το 1880…

Το baðstofa από το 1895…

Η αποθήκη από το 1830…

Ο αχυρώνας από το 1880…

Και το σιδεράδικο από το 1950.

Ανεβήκαμε στο δεύτερο επίπεδο του υπαίθριου μουσείου και είδαμε πρώτα την εκκλησία και ήταν πρώτη φορά που βλέπαμε και το εσωτερικό μιας εκκλησίας! Η εξωτερική κατασκευή είναι καινούργια, ενώ τα περισσότερα εσωτερικά αντικείμενα είναι από την εκκλησία Kálfholt, που χτίστηκε το 1879. Τα παράθυρα χρονολογούνται από το 1898 και είναι από την εκκλησία Gröf. Όλα τα υπόλοιπα εκκλησιαστικά αντικείμενα χρονολογούνται από τον 17ο και 18ο αιώνα και είναι από διάφορες παλιές εκκλησίες (εκκλησία Ásólfsskáli-1768, εκκλησία Steinar και Eyvindarhólar-16ος αι.).

Μετά πήγαμε προς την αγροικία από το Skál, Síða (Klaustur). Χτίστηκε το 1919-20, κατοικήθηκε μέχρι το 1970 και ανακατασκευάστηκε στο Μουσείο Skógar το 1989.

Η κουζίνα συνδέεται με τον αχυρώνα (από τη παραγωγή στη κατανάλωση που λέμε)…

…και το baðstofa χτίστηκε πάνω από τον αχυρώνα προς όφελος της θερμότητας των ζώων. Η είσοδος σε αυτό είναι από την κουζίνα.

Συμπεριλαμβάνει και μία αποθήκη από το Gröf (1870)…

…και το σαλόνι.

Σειρά είχε το σχολείο. Ήταν το δημοτικό σχολείο στο Litli-Hvammur, Mýrdalur, χτισμένο το 1901. Ανακατασκευάστηκε στο Μουσείο Skógar μεταξύ 1999-2000.

Λίγο παραδίπλα υπάρχει το σπίτι από το Holt της περιοχής Síða. Χτίστηκε εξ ολοκλήρου από ξύλο, από τον τοπικό επίτροπο Árni Gíslason το 1878. Τα τοιχώματα στο δυτικό σαλόνι προέρχονται από το νοσοκομειακό πλοίο St. Paul, το οποίο προσάραξε στο Meðalland το 1899. Το σπίτι κατοικήθηκε έως το 1974 και το 1980 μεταφέρθηκε στο Μουσείο Skógar και ανακατασκευάστηκε.

Το Λαογραφικό Μουσείο χωρίζεται σε θεματικές ενότητες:

Το τμήμα Αλιείας περιλαμβάνει μια μεγάλη συλλογή αντικειμένων που σχετίζονται με την αλιεία κατά μήκος της νότιας ακτής της Ισλανδίας. Η αλιεία σε αυτήν την περιοχή δεν συνηθίζονταν, καθώς η αμμώδης νότια ακτή της Ισλανδίας δεν ευνοούσε την δημιουργία λιμανιών! Το βασικό έκθεμα του τμήματος είναι η μεγάλη τράτα Pétursey, που κατασκευάστηκε το 1855 και χρησιμοποιήθηκε μέχρι το 1946.

Το τμήμα Γεωργίας περιλαμβάνει εργαλεία και σκεύη που χρησιμοποιούνταν σε αγροκτήματα τις παλιές εποχές. Σε τόσο δύσκολο περιβάλλον διαβίωσης τα αγροτικά νοικοκυριά έπρεπε να είναι αυτοσυντηρούμενα, να κατασκευάζουν και να επισκευάζουν όλα τους τα εργαλεία και σκεύη!

Το τμήμα επίπλων, χειροτεχνιών και ενδυμασίας περιέχει μία ποικιλία παλιών καθημερινών ειδών οικιακής χρήσης, διακοσμητικές χειροτεχνίες, κεντήματα, υφαντά, ξυλόγλυπτα αντικείμενα, μεταλλικές κατασκευές, τοπικές ενδυμασίες κλπ.

Τα αρχεία των κομητειών Rangárvallasýsla και West Skaftafellsla σώζονται εδώ.

Πριν βγούμε από το μουσείο μπήκα στο κατάστημα δώρων και πήρα ένα τσάι από ισλανδικά βότανα, το οποίο αποδείχτηκε πολύ γευστικό! Γυρίσαμε στο αυτοκίνητο φάγαμε και μετά αναχωρήσαμε.

Συνεχίζεται....