Ταϊλάνδη Go2 Koh Phangan

[go2dbeach]

Ναι, ανταποκρίθηκε πλήρως για τα δεδομένα της Ταυλάνδης! Είπα να μην το παίξω Κολόμβος αυτή τη φορά και να σε ακούσω (μετά το φιάσκο του Λανγκάουι μαζεύτηκα ) .
Όταν είχα πάει στο Σαμούι εγώ πριν 10 χρόνια , ήταν μια χαρά νησάκι , αλλά επειδή άκουγα πολλές ιστορίες για το πόσο έχει ΄προοδευσει΄ είπα να το αποφύγω.
Το Koh Phangan πάντως το βρήκα πολύ καλύτερο από το Σαμούι που θυμόμουν.

Επειδή όμως τα περιθώρια για ταξίδια στενεύουν επικίνδυνα , δε νομίζω να με ξαναδεί σύντομα η Ασια γενικότερα..Στα χνάρια του Κολόμβου! Να δούμε τι θα μας φέρεις κι εσύ από Βενεζουέλα..

 

[GTS]

Τι θα φέρω από Βενεζουέλα? Ελπίζω όχι καμιά δυσεντερία, ελονοσία ή καμιά περίεργη τροπική και ανίατη ασθένεια...παρά μόνο εικόνες σαν κι αυτή εδώ

 

[go2dbeach]

Πωωωωω! Cayo de agua Πάντως δεν είμαστε εκτός θέματος..μοιάζει με το sandbar στο Koh Nangyuan με λιγότερα πλήθη. Ελπίζω υποβρυχίως να έχει την ίδια και περισσότερη κίνηση από τα νερά της Ταυλάνδης!

 

[Eftichia]

go2dbeach, μας "στέλνεις" στον παράδεισο!!!!!!!!

 

[go2dbeach]

Στο νησί απαγορεύονται τα βατραχοπέδιλα για να μην καταστρέφονται τα κοράλλια και όχι μόνο στο νησί , αλλά και στην πρώτη μας στάση στο Κο Τάο πέσαμε χωρίς βατραχοπέδιλα. Όπως μας είπε και ο χιουμορίστας οδηγός της εκδρομής ΄No fins on the island΄ ενώ στη συνέχεια εξηγούσε σε ένα ζευγάρι από τη Φινλανδία γιατί απαγορεύεται να αποβιβαστούν στο νησί , μεταξυ άλλων αστείων. Ο συγκεκριμένος οδηγός ήταν ένας φοβερός τύπος από την Αυστραλία που ήξερε και λίγα ελληνικά όπως μας περηφανεύτηκε και για του λόγου το αληθές μας έλουσε με μερικές λέξεις – όπως μια πολύ γνωστή που αρχίζει από μ προσθέτοντας και souvlaki από κοντά για να μην παρεξηγηθούμε όπως είπε. Μοίρασαν σύνεργα σνόρκελ , αλλά ευτυχώς παίρνω πάντα μαζί τα δικά μου , και για σωσίβιο δεν το συζητάω..σε κρατάει στην επιφάνεια και δε μπορείς να πλησιάσεις το βυθό.

Στο Κο Τάο τελικά δεν αποβιβαστήκαμε όπως ήταν προγραμματισμένο , αντί αυτού κερδίσαμε περισσότερη ώρα σνόρκελ στο Μανγκο μπέι , αλλά και πιό πολύ χρόνο στο Nangyuan. Δε με πείραξε που δεν κατέβηκα στο κο Τάο , γιατί ίσως είναι καλύτερα κάποια μέρη να τα θυμόμαστε όπως τα είχαμε δει κάποτε..Την πρώτη φορά μου στην Ταυλάνδη είχα έρθει στο Κο Τάο και τώρα απ'όσο είδα καθώς πλέαμε δίπλα του δεν το αναγώρισα!

Το λιμανάκι έχει μεταμορφωθεί απίστευτα! έχει και γουέλκαμ από μπετό και αυτοκίνητα..τρόμαξα να γνωρίσω το ταπεινό ταβερνείο που είχαμε καθίσει τότε για φαγητό! Τότε που δεν υπήρχαν ασφάλτινοι δρόμοι στο νησί και όπου ήθελες πήγαινες με longtails ή με κανένα μηχανάκι κάνοντας πρώτα το σταυρό σου. Έχω μια φωτογραφία που ο κεντρικός δρόμος πίσω από το λιμάνι είναι χωματόδρομος , και τώρα.. Ήρθε η πρόοδος κι εδώ λοιπόν.

Ακόμα και το mango bay , ένας κολπίσκος που τότε είχε μόνο βράχια και ένα μικρό αμμώδες παραλιάκι ,
(mango bay προ δεκαετίας: έχει τώρα το ξενοδοχείο του.

Παρόλα αυτά κάτω από το νερό ήταν αποκάλυψη , τόσο που τη μία ώρα που μείναμε εδώ δε βγήκα καθόλου! Το πλήθος έπεσε με σωσίβια και έμεινε κοντά στο σκάφος και μόνο λίγοι απομακρύνθηκαν και μαζί κι εμείς. Η αλήθεια είναι οτι η επιστροφή ήταν κομματάκι δύσκολη με κόντρα ρεύμα και χωρίς βατραχοπέδιλα , αλλά εκεί που άραξε το πλεούμενο δεν είχε και σπουδαία πράγματα..Προς την ανατολική ακτογραμμή του κολπίσκου τα ψάρια έκαναν παρτυ ανάμεσα σε θαλάσσιες ανεμώνες και μικρά κοράλλια εγκεφάλους.

(Ο junior επανέλαβε αρκετές φορές οτι δεν ήταν Μπελίζ , παρόλο που του είχα επισημάνει να μην πέσει στην παγίδα να κάνει τις συγκρίσεις με το προηγούμενο ταξίδι μας..).

Λίγο πριν βγάλω λέπια αναχωρήσαμε για το Koh Nangyuan όπου μας ζητήθηκε να αφήσουμε στο σκάφος τα πλαστικά μπουκάλια νερού και οτιδήποτε πλαστικό μπορεί να μείνει στο νησί και να βλάψει το περιβάλλον. Τουρισμός-ξετουρισμός , τουλάχιστον κάνουν προσπάθειες για να μη μολύνουν και μπράβο τους. Με τόσο κόσμο που συρρέει καθημερινά θα μπορούσε εύκολα να μετατραπεί σε σκουπιδαριό , αλλά υπάρχει ο στοιχειώδης σεβασμός προς τη φύση και στο Koh Nangyuan όλα ήταν τακτοποιημένα και καθαρά. Από τους περιορισμούς σε οτιδήποτε πλαστικό , μέχρι τις λακουβίτσες με νερό σε διάφορα σημεία ωστε να μην μεταφέρεται η άμμος , παντού φαινόταν η έγνοια τους να κρατήσουν το μέρος σε καλό επίπεδο.

Ο οδηγός μας τόνισε οτι αν μας άρεσε το σνόρκελ στο Τάο , στο Nangyuan θα παθαίναμε την πλάκα μας και το μόνο που σκέφτηκα ήταν η ανθρώπινη σούπα που θα φιάχναμε αν πέφταμε όοολοι εμείς στις παραλίες του νησιού. Στο μάνγκο μπέι οι μισοί έμειναν πάνω ή κοντά στο πλεούμενο , ευτυχώς , αλλά τώρα το νησί θα βούλιαζε!

Με ανακούφιση διαπίστωσα οτι η απαγόρευση βατραχοπέδιλων καθώς και η αναφορά σε καρχαρίες , έστω και αν είναι αυτοί των υφάλων , αποθάρρυνε αρκετούς. Με το που αποβιβαστήκαμε στο Koh Nangyuan , η πλειοψηφία άραξε στο μπητσομπαρο και τις ξαπλώστρες , ενώ όσοι μπηκαν στο νερό προτίμησαν την παραλία στα δεξιά της αμμουδερής λωρίδας. Έκανα κι εγώ το πέρασμά μου απο το μπαράκι για τον καθιερωμένο χυμό , όπως και από τη συγκεκριμένη παραλία που είχα τιμήσει και την πρώτη φορά. Εκεί τα νερά είναι πιό βαθιά μια χαρά για κολύμπι ενώ με το που μπαίνεις εκατοντάδες ψαράκια σε τριγυρίζουν. Στο ένα μέτρο από την ακτή βρίσκεσαι σε ενυδρείο κυρίως με ψαράκια ΑΕΚ όπως λέω αυτά τα κιτρινόμαυρα.

Αν δεν κολυμπάς άνετα χωρίς βατραχοπέδιλα , φοβάσαι να απομακρυνθείς από την ακτή ή αν βαριέσαι ή ακόμα χειρότερα αν δεν υποψιάζεσαι τι κρύβεται στον ύφαλο , τότε μια χαρά είναι εδώ.
Όμως η πραγματική ομορφιά βρίσκεται στους πολύχρωμους υφάλους που αγκαλιάζουν τα τρία νησάκια καί είναι απόλαυση για τα μάτια των σνόρκελερς , πόσο μάλλον για τους δύτες , αφού τα νερά είναι τόσο διάφανα που παρέχουν μεγάλη ορατότητα ακόμα και σε μεγάλα βάθη.

 

[KLEOPATRA]

Πολυ ωραια η αφηγηση σου και οι φωτο!!!
Πειτε με "της χαριζαν ενα γαιδαρο και τον κοιτουσε στα δοντια"...πειτε με " οσα δε φτανει η αλεπου..." αλλα κοιτουσα τα νερα και το γενικοτερο στυλ+χρωμα νερου στις φωτο..μετα κοιτουσα τα νερα της Ελαφονησου και του Μπαλου απο το φωτογραφικο μου αλμπουμ ..και του Παγκαν δε με ενθουσιαζαν και τοσο.
Ειναι και αυτος ο ατιμος ο G που μας εχει κακομαθει με τις παραλιες του.
Και πανω που τα σκεφτομουν αυτα και ελεγα να τα γραψω ..να μην τα γραψω ...παει ο κυριος και ποσταρει την φωτογραφια με τα απολυτα χρωματα.
Μου βγηκαν τα ματια και κολλησαν στην οθονη.
Συμπερασμα : εχετε δικιο παιδια σε αυτα που λετε για Ταιλανδο -παραλιες.

 

[go2dbeach]

Ναι το έχουμε ξαναπεί οτι δεν υπαρχει συγκριση με καραιβικη κατ'αρχην. Ακομα και οι Φιλιππινες σαν παραλιες μου αρεσαν περισσοτερο απο Ταιλανδη.
Παρόλα αυτα το Koh Phangan εχει ομορφες παραλιες και κυριως προσφερει σαν νησι ακομα περισσοτερα οσον αφορα στην ενδοχωρα ,το βυθο και την ολη ατμοσφαιρα. Νομιζω οτι αξιζει επισκεψη και συμφωνω με τον Gts οτι ειναι οτι καλυτερο στην περιοχη με το Σαμουι δευτερο και καταιδρωμενο

 

[GTS]

Ξέρεις τι συγκρίνεται μόνο με Καραϊβική? 1-2 παραλίες στα Perhentian, ιδίως η μυθική Turtle Beach. Αλλά διατηρώ την ελπίδα, μήπως σε άλλα νησάκια της Ταϋλάνδης ανεβαίνει πολύ η ποιότητα (π.χ. Similan). Στις εκδρομές που κάνατε γύρω από τα Phi Phi δεν ήταν καλά?

 

[go2dbeach]

Ξέρεις τι συγκρίνεται μόνο με Καραϊβική? 1-2 παραλίες στα Perhentian, ιδίως η μυθική Turtle Beach. Αλλά διατηρώ την ελπίδα, μήπως σε άλλα νησάκια της Ταϋλάνδης ανεβαίνει πολύ η ποιότητα (π.χ. Similan). Στις εκδρομές που κάνατε γύρω από τα Phi Phi δεν ήταν καλά?

Το σημειωσα αυτο για τα Perhentian , αν και δηλωσα οτι η Ασια θα αργησει να με ξαναδει. Εεε, στα νησακια καλα ηταν , οχι οτι ξετρελαθηκα ομως , απλα απο τα καπως θολα νερα του Κραμπι ηταν πολυ ευχαριστη η αλλαγη.
Εξαιρετικο ηταν το Κο Λιπε στην ανατολικη ακτη οπως και τα Σιμιλαν δειχνουν καταπληκτικα απο αποψη θαλασσας, τουλαχιστον στις φωτογραφιες.

 

[GTS]

Σου εύχομαι το επόμενο να είναι Grenada και St. Vincent & the Grenadines....ταξίδι όνειρο!

 

[go2dbeach]

Koh Nangyuan

Η θάλασσα ευθεία απο το μπητς μπαρ είναι αρκετά πιο ρηχή με την παλίρροια να συμβάλλει χαρακτηριστικά , με σπασμένα κοράλλια στα ρηχά , δε φαίνεται ότι καλύτερο για μπάνιο. Οι σνόρκελερς όμως την προτιμούσαν και το γεγονός οτι δε σήκωναν κεφάλι από το βυθό σήμαινε οτι κάτι πολύ καλό συνέβαινε κάτω από τα γαλήνια νερά , εκεί που ακριβώς το εκτυφλωτικό τυρκουάζ γινόταν βαθύ μπλε. Εκεί στα δυο περίπου μέτρα βάθος , τα νεκρά σπασμένα κοράλλια ζωντανεύουν σε έντονα καφέ που οι ακτίνες του ήλιου καθώς χαιδεύουν το νερό τους δίνουν χρυσές ανταύγειες. Δεκάδες μαύρα θαλάσσια αγγούρια λιάζονται τεμπέλικα αναμεσα σε βουναλάκια αχινών με εξωπραγματικά τεράστιες βελόνες.

Ένας υπέροχος υποβρύχιος κόσμος με ποικιλόχρωμα ψάρια όλων των μεγεθών ανοίγεται μπροστά στη μάσκα σου. Για πολλοστή φορά με έβρισα που δεν κάνω καταδύσεις! Ακόμα και έτσι όμως ξεμυαλίστηκα κολυμπώντας όλο και πιό βαθιά μέχρι εκεί που φανταζόμουν οτι οι φωτογραφίες μου θα έβγαιναν κάπως καλές – δυστυχώς δε βγήκαν και τόσο καλές.Κάθε κορυφή κοραλλιού είχε τους θαμώνες της , με πιό εντυπωσιακούς κάτι μικροσκοπικά μπλε- ελεκτρίκ ψαράκια που τριγύριζαν σαν πεταλούδες γύρω από τα καφέ-μπρονζέ μπουκέτα , κάνοντας την τέλεια αντίθεση!

Κάπου εκεί έκανε εμφάνισή γκεστ το καρχαριάκι και πραγματικά εντυπωσιάστηκα! Εντυπωσιάστηκα είναι κομψός χαρακτηρισμός για το βίαιο βγάλσιμο αναπνευστήρα (διότι εντυπωσιάστηκα τόσο που ξέχασα οτι δεν είμαι αμφίβιο) , και την κατάποση λίτρων νερού συνοδεία υποθαλάσσιου ουρλιαχτού! Πάνω από όλα η ψυχραιμία!
Έτσι είναι...Στον ύφαλο βέβαια , δε χρειάζεται να είσαι μεγάλο ψάρι για να κάνεις μεγάλη εντύπωση , αλλά αν τύχει και είσαι , τότε προκαλείς μεγάλη ταραχή!Τα άκουσα για τα καλά από τον υιό μου γιατί δεν πάτησα το κουμπί της φωτογραφικής , αλλά όσο και να σου έχουν πει οτι δεν επιτίθενται σε ανθρώπους , όσο και να έχεις κολυμπήσει ξανά μαζί τους όταν το βλέπεις να έρχεται κατά πάνω σου κάτι παθαίνεις! Ειδικά όταν κατάλαβα οτι δεν ήταν σαν αυτούς που κολυμπήσαμε στο Μπελίζ , που είναι περισσότερο ζαχαρίες παρα καρχαρίες , συν το γεγονός οτι ήμασταν μακριά από άλλους σνόρκελερς , τα χρειάστηκα!
Ο υιός με βούτηξε ξανά μέσα για την πολυπόθητη φωτογραφία. Το μωρό που δεν ήταν πάνω από 1 μέτρο και κάτι , με κοίταξε βαριεστημένα και έστριψε αστραπιαία πριν πατήσω το κουμπί , ενώ ένα μικρότερο ψάρι πραγματικα απόρησε γιατί σοκαρίστηκα.

Λες και ο βούδας ήταν με το μέρος μας και ο καιρός άρχισε να χαλάει όταν απομακρυνόμασταν από το νησί και μέχρι να φτάσουμε στο Koh Phangan έριχνε τούβλα. Όμως όταν προορισμός σου είναι ένα ακόμα παραδεισένιο νησί , ποιός νοιάζεται αν βρέχει!

 

[zmaria]

Eγώ πάλι ψύχραιμη σε βρίσκω!!!!