jmar
Member
- Μηνύματα
- 333
- Likes
- 5.228
- Επόμενο Ταξίδι
- Overlanding Africa
- Ταξίδι-Όνειρο
- World
ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟC! (του ταξιδιού, μην μπερδευόμαστε, περνάμε και δύσκολες μέρες 
)
Αφού λοιπόν τελείωσα την περιήγηση στο πανέμορφο Βέλικο Τάρνοβο, είχε φτάσει η ώρα (μεσημεράκι πια) του γυρισμού στη μαμά πατρίδα. Μέχρι το βράδυ θα ήμουν στη Σίβηρη Χαλκιδικής και στον καλό φίλο Δημήτρη που πάντα είναι εκεί να με φιλοξενήσει μετά από κάθε βόρειο γυρισμό μου, αυτός κι ο Λάμπρος. Ευχαριστώ φιλαράκια που είστε πάντα εκεί σε κάθε επιστροφή!
Τα συναισθήματα γυρνώντας ήταν βέβαια ανάμικτα. Από την μια θέλεις να επιστρέψεις στην πατρίδα για να δεις τα αγαπημένα σου πρόσωπα, απ την άλλη δεν θες έτσι εύκολα να τελειώσει ένα ακόμα ταξίδι! Η αλήθεια όμως είναι οτι ο σκληρός μου δίσκος είχε γεμίσει με τόσες εικόνες κυρίως Νορβηγικής φύσης αλλά και από το υπόλοιπο κατέβασμα αφού το έζησα στο έπακρο, κάνοντας μεν αρκετά χλμ ανά ημέρα αλλά γνωρίζοντες κι άλλες χώρες πόλεις, τοπία...
Τα 620 χιλιόμετρα επαρχιακού ήταν αρκετά μέχρι την Χαλκιδική, θα με έπιανε βράδυ, αλλά στον κάθε γυρισμό μ αρέσει η αίσθηση να γυρίζω βράδυ μετά από κάποιο ταξίδι.
Γρήγορα ξεκινάνε τα καλά, shipka pass και φύγαμε να στρίψουμε!
(η @evaT έχει καταλάβει 
)
Μπαίνοντας στο καταπληκτικό δάσος που υπάρχει στο πάσο
Φυσικά σταμάτησα και για τις καθιερωμένες φώτο με το μωρό
Κατεβαίνοντας τα βαλκάνια η θερμοκρασία όλο και ανέβαινε, μπαίνοντας όμως στο δάσος ένιωθες την δροσιά που σου προσέφερε απλόχερα! γι αυτό και έκανα ένα διάλειμμα για μικρό σοκολατένιο κολατσιό και χαλάρωση...
Με το που ξεκίνησα και βγαίνοντας απ το δάσος αμέσως αντικρίζεις το μνημείο Shipka από μακρυά
Πλησιάζοντας συναντάς αρκετά μαγαζάκια, εστιατόρια και ήδη σουβενίρ
Φτάνοντας στο μνημείο, συνάντησα ένα ζευγάρι Ρουμάνων ομόσταυλων με κλασική μπέμπα (K100 RT)
Αφού τα είπαμε λίγο και τους ανάλυσα το ''τρελό΄΄ όπως μου το χαρακτήρισαν ταξίδι μου, στη συνέχεια ανέλαβα και τους φωτογράφησα. Βέβαια μετά γίνανε κι αυτοί οι προσωπικοί μου φωτογράφοι για 2-3 κλίκ
Απέναντι φυσικά διακρίνεται και το μνημείο Buzludzha που θα το επισκεπτόμουν αργότερα
Το Shipka Pass είναι ένα γραφικό ορεινό πέρασμα στα βουνά των Βαλκανίων στη Βουλγαρία, σηματοδοτεί τα σύνορα μεταξύ επαρχίας Στάρα Ζαγόρα και επαρχίας Γκαμπόβου. Το πέρασμα συνδέει τις πόλεις Γκάμπροβο και Καζανλάκ. Το πέρασμα αποτελεί μέρος του Φυσικού Πάρκου Bulgarka. Η διαδρομή είναι 13 χλμ.
Η Μάχη της Σίπκα εξελίχθηκε κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου το 1877 και 1878 Το πέρασμα ήταν το σκηνικό μιας σειράς συγκρούσεων που διεξήχθη μεταξύ των Ρώσων, με τη βοήθεια Βουλγάρων εθελοντών και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.Το Μνημείο της Σίπκα δημιουργήθηκε το 1934 και σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Ατάνα Ντόνοφ και τον γλύπτη Αλεξάνταρ Αντρέεφ Μια σημαντική επιρροή ήταν το Μνημείο της Μάχης των Εθνών στη Γερμανία. Το μνημείο είναι ένας ψηλός πύργος πέτρας 31,5 μέτρων. Ένα γιγάντιο χάλκινο λιοντάρι, μήκους 8 μ. Και ύψους 4 μ., Βρίσκεται ψηλά πάνω από την είσοδο του πύργου και η μορφή μιας γυναίκας αντιπροσωπεύει τη νίκη επί των οθωμανικών δυνάμεων. Μια μαρμάρινη σαρκοφάγος που φιλοξενεί μερικά από τα ερείπια των ρωσικών και βουλγαρικών θυμάτων είναι στον πρώτο όροφο. Υπάρχουν τέσσερις ακόμη όροφοι όπου μπορεί κανείς να βρει αντίγραφα βουλγαρικών στρατιωτικών σημαιών και άλλων λειψάνων.
Τριγύρω η θέα μοναδική!
Στη συνέχεια κατευθύνθηκα προς το μνημείο Buzludzha, από ένα στενό και ολίγον τι σπασμένο δρόμο
To Μπούζλουντζα είναι ιστορική κορυφή στον Κεντρικό Αίμο της Βουλγαρίας, σε υψόμετρο 1441 μέτρων. Το 1868 ήταν το σημείο της τελικής μάχης μεταξύ των Βούλγαρων επαναστατών υπό τους Χατζή Ντιμίταρ και Στεφάν Καραντζά και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Κουμμουνιστικό μνημείο Μπούζλουντζα
Το Σπίτι-Μνημείο του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ή, ανεπίσημα, το Μνημείο Μπούζλουντζα) χτίστηκε στην κορυφή από το Βουλγαρικό κομμουνιστικό καθεστώς, σε ανάμνηση του γεγονότος του 1891, όταν μια ομάδα σοσιαλιστών με επικεφαλής το Ντιμιτάρ Μπλαγκόεφ συγκεντρώθηκε μυστικά στην περιοχή για να σχηματίσει ένα οργανωμένο σοσιαλιστικό κίνημα που οδήγησε στην ίδρυση του Βουλγαρικού Σοσιαλιστικού Δημοκρατικού Κόμματος, πρόδρομου του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
Το μνημείο χτίστηκε με αφορμή την επέτειο 90 χρόνων από την ίδρυση του Βουλγάρικου Κουμμουνιστικού Κόμματος στην περιοχή αυτή. Η κατασκευή του μνημείου ξεκίνησε στις 23 Ιανουαρίου 1974 υπό τον αρχιτέκτονα Γκεόργκι Στόιλοφ, πρώην δήμαρχο της Σόφιας και συνιδρυτή της Ένωσης Αρχιτεκτόνων Βουλγαρίας. Το μνημείο χτίστηκε με κόστος 14.186.000 λέβα, που σε σημερινές τιμές είναι περίπου $ 35 εκατομμύρια και εγκαινιάστηκε στις 23 Αυγούστου 1981
Χτίστηκε προς τιμήν των επιτευγμάτων του Ντιμιτάρ Μπλαγκόεφ και των συνεργατών του, που πριν από 90 χρόνια έθεσαν τα θεμέλια του επαναστατική Μαρξιστικού Κόμματος στη Βουλγαρία.
Το κτίριο αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του μπρουταλιστικού αρχιτεκτονικού ρυθμού, κοινού σε πολλά κρατικά κομμουνιστικά κτίρια. Ωστόσο, μη συντηρούμενο πλέον από τη βουλγαρική κυβέρνηση μετά το 1989, έκτοτε έχει πέσει σε αχρηστία. Σήμερα το μνημείο παραμένει εγκαταλειμμένο και βανδαλισμένο. Η στέγη του κτιρίου έχει υποστεί σοβαρές ζημιές και λόγω του κινδύνου κατάρρευσης των μεταλλικών πλακιδίων η κύρια είσοδος του κτιρίου έχει κλείσει για το κοινό.
Είχα δει κάποια βιντεάκια όπου υπήρχε μια ''κρυφή'' είσοδος σε κάποιο σημείο, που με συνδιασμό σκαρφαλώματος έφτανες στο εσωτερικό του κτιρίου. η αλήθεια είναι οτι δεν ήθελα να το επιχειρήσω καθώς δεν έβλεπα και κάποιον εκεί κοντα να ζητήσω βοήθεια σε περίπτωση που δεν μπορούσα να βγω :ROFLMAO: Ασε που και ο χρόνος πίεζε. Έτσι αρκέστηκα στις εξωτερικές φωτογραφίες αυτού του αισθητικά αμφιλεγόμενου κτηρίου που έμοιαζε με UFO. Σε εντυπωσιάζει πάντως με τον όγκο του αν βρεθείς εκεί
Φεύγοντας απ το μνημείο είχα υπόψιν μου να συναντήσω τον καλό φίλο Μανώλη τον επονομαζόμενο ως ''άρχοντα τον βουνών'', καθώς θα περνούσα απ την όμορφη Καβάλα όπου και μένει! Πέρασα διαδικαστικά τα Βουλγάρικα σύνορα (έδειξα διαβατήριο κι έφυγα), στα Ελληνικά δε μόνο μίλησα! ''Γειά σας πατριώτες''! φύγε μου λένε καλό δρόμο, κι έτσι πέρασα στην μαμά πατρίδα. Πήρα τηλ τον Μανώλη και συναντηθήκαμε στην όμορφη και παραθαλάσσια Καβάλα, θαυμάζοντας από ψηλά την θέα προς την πόλη και το λιμάνι!
Αγαπημένο φιλαράκι που το πρωτογνώρισα στο πρώτο ΤρOffυ πίσω στο μακρινό 2013. Μανώλη ευχαριστώ για το καφεδάκι φίλε, μακάρι μια μέρα να ξανασυναντηθούν οι δρόμοι μας σε κάποιο βουνό! Είχα πάθει τέτοια αφυδάτωση λόγο της ζέστης που πρέπει να ήπια 1,5 λίτρο νερό (τα κόκκινα μαγουλάκια μου αποδεικνύουν τον ήλιο που εφαγα) Η αλήθεια είναι οτι από τότε δεν ξαναταξίδεψα με κράνος χωρίς γείσο!
Οδηγώντας πλέον στη μαμά πατρίδα αναπόλησα και θυμήθηκα την κάθε στροφή, το κάθε παγκάκι, το κάθε φιόρδ, την κάθε κορφή αλλά και όλες τις στιγμές (καλές και κακές) που είχαμε περάσει με τους φίλους!
Ετσι λοιπόν μετά από 620 περίπου χλμ, έφτασα βράδυ πια βράδυ στην Σίβηρη Χαλκιδικής και τον αγαπημένο φίλο Δημήτρη! Συνολικά 22 ημέρες, περίπου 11.000 χλμ και 14 διαφορετικές χώρες με ταξίδεψε το κορίτσι μου! Ένα ταξίδι μαραθώνιος με πολλές εικόνες και αναμνήσεις! Δεν με εγκατέλειψε ποτέ αν και λαβώθηκε για πρώτη φορά, και μέχρι και σήμερα που σας μιλάω και με 130.000 χλμ πλέον αυτή ήταν και η πρώτη και τελευταία φορά!
Κοιτώντας πίσω η εποχή που διαλέξαμε να πάμε (αρχές Ιουνίου) παρά την υγρασία, βροχές, αέρα και το κρύο στα κοκκαλα μας, καθως είχαμε συναντήσει θερμοκρασίες 2-5 βαθμούς βόρεια, αλλά και αρκετό χιόνι απ τον χειμώνα που είχε περάσει, πάλι θα διάλεγα εποχή με χιονισμένα βουνά. Είναι μοναδικά τα τοπία αυτά ντυμένα στα άσπρα! Ζήσαμε κυριολεκτικά τα πάντα στην καταπληκτική φύση της Νορβηγίας, το μόνο που δεν συναντήσαμε και ζήλεψα πραγματικά (δεν θα μπορούσαμε όμως να το δούμε ιούνιο) είναι το βόρειο Σέλας που αντίκρισε ο rigas και τα παιδιά στο απίστευτο ταξίδι τους!
θα γράψω και αυτό που έγραψα στο ταξιδιωτικό ''τέλος'' των παιδιών... όσο πολυταξιδεμένος κι αν είναι αυτός ο προορισμός, όσοι κι αν πάνε στο μέλλον, όσοι κι αν λένε (ε σιγά εντάξει Νορντκαπ ), εγω πάντα θα παρακινώ τον κάθε μοτοσυκλετιστή να νιώσει αυτό το όνειρο, αυτό το ταξίδι...αν μπορεί δε να χαθεί και να πάρει τον μικρότερο δυνατό δρόμο μακρυά απ τον Ε6, θα είναι σαν να έζησε άλλο ταξίδι! Η μπάλα απλά είναι το τέρμα, είναι τότε που το όνειρο σου απλά θα εκπληρωθεί και θα νιώσεις αυτήν την αγαλλίαση, το ταξίδι όμως προς τα κει είναι αυτό που μετράει, ειδικά όπως εξελίσσεται στο τέλος με την άγονη και απόκοσμη Τούνδρα!
Οι επόμενες μέρες περιείχαν 2ήμερη χαλάρωση σε Σίβηρη (γιατί σαν την Χαλκιδική δεν έχει) και Σαλονικ !
Ευχαριστώ George, Παυλίτο, Τζών για το ταξίδι...
Αυτή η εικόνα θα με συντροφεύει πάντα, χαραγμένη βαθιά στη μνήμη μου...ο Βράχος και η Μπάλα...
Ουφ...τελείωσε τελικά
#staysafe #stayhome
)Αφού λοιπόν τελείωσα την περιήγηση στο πανέμορφο Βέλικο Τάρνοβο, είχε φτάσει η ώρα (μεσημεράκι πια) του γυρισμού στη μαμά πατρίδα. Μέχρι το βράδυ θα ήμουν στη Σίβηρη Χαλκιδικής και στον καλό φίλο Δημήτρη που πάντα είναι εκεί να με φιλοξενήσει μετά από κάθε βόρειο γυρισμό μου, αυτός κι ο Λάμπρος. Ευχαριστώ φιλαράκια που είστε πάντα εκεί σε κάθε επιστροφή!
Τα συναισθήματα γυρνώντας ήταν βέβαια ανάμικτα. Από την μια θέλεις να επιστρέψεις στην πατρίδα για να δεις τα αγαπημένα σου πρόσωπα, απ την άλλη δεν θες έτσι εύκολα να τελειώσει ένα ακόμα ταξίδι! Η αλήθεια όμως είναι οτι ο σκληρός μου δίσκος είχε γεμίσει με τόσες εικόνες κυρίως Νορβηγικής φύσης αλλά και από το υπόλοιπο κατέβασμα αφού το έζησα στο έπακρο, κάνοντας μεν αρκετά χλμ ανά ημέρα αλλά γνωρίζοντες κι άλλες χώρες πόλεις, τοπία...
Τα 620 χιλιόμετρα επαρχιακού ήταν αρκετά μέχρι την Χαλκιδική, θα με έπιανε βράδυ, αλλά στον κάθε γυρισμό μ αρέσει η αίσθηση να γυρίζω βράδυ μετά από κάποιο ταξίδι.
Γρήγορα ξεκινάνε τα καλά, shipka pass και φύγαμε να στρίψουμε!
(η @evaT έχει καταλάβει )
Μπαίνοντας στο καταπληκτικό δάσος που υπάρχει στο πάσο
Φυσικά σταμάτησα και για τις καθιερωμένες φώτο με το μωρό
Κατεβαίνοντας τα βαλκάνια η θερμοκρασία όλο και ανέβαινε, μπαίνοντας όμως στο δάσος ένιωθες την δροσιά που σου προσέφερε απλόχερα! γι αυτό και έκανα ένα διάλειμμα για μικρό σοκολατένιο κολατσιό και χαλάρωση...
Με το που ξεκίνησα και βγαίνοντας απ το δάσος αμέσως αντικρίζεις το μνημείο Shipka από μακρυά
Πλησιάζοντας συναντάς αρκετά μαγαζάκια, εστιατόρια και ήδη σουβενίρ
Φτάνοντας στο μνημείο, συνάντησα ένα ζευγάρι Ρουμάνων ομόσταυλων με κλασική μπέμπα (K100 RT)
Αφού τα είπαμε λίγο και τους ανάλυσα το ''τρελό΄΄ όπως μου το χαρακτήρισαν ταξίδι μου, στη συνέχεια ανέλαβα και τους φωτογράφησα. Βέβαια μετά γίνανε κι αυτοί οι προσωπικοί μου φωτογράφοι για 2-3 κλίκ
Απέναντι φυσικά διακρίνεται και το μνημείο Buzludzha που θα το επισκεπτόμουν αργότερα
Το Shipka Pass είναι ένα γραφικό ορεινό πέρασμα στα βουνά των Βαλκανίων στη Βουλγαρία, σηματοδοτεί τα σύνορα μεταξύ επαρχίας Στάρα Ζαγόρα και επαρχίας Γκαμπόβου. Το πέρασμα συνδέει τις πόλεις Γκάμπροβο και Καζανλάκ. Το πέρασμα αποτελεί μέρος του Φυσικού Πάρκου Bulgarka. Η διαδρομή είναι 13 χλμ.
Η Μάχη της Σίπκα εξελίχθηκε κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου το 1877 και 1878 Το πέρασμα ήταν το σκηνικό μιας σειράς συγκρούσεων που διεξήχθη μεταξύ των Ρώσων, με τη βοήθεια Βουλγάρων εθελοντών και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.Το Μνημείο της Σίπκα δημιουργήθηκε το 1934 και σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Ατάνα Ντόνοφ και τον γλύπτη Αλεξάνταρ Αντρέεφ Μια σημαντική επιρροή ήταν το Μνημείο της Μάχης των Εθνών στη Γερμανία. Το μνημείο είναι ένας ψηλός πύργος πέτρας 31,5 μέτρων. Ένα γιγάντιο χάλκινο λιοντάρι, μήκους 8 μ. Και ύψους 4 μ., Βρίσκεται ψηλά πάνω από την είσοδο του πύργου και η μορφή μιας γυναίκας αντιπροσωπεύει τη νίκη επί των οθωμανικών δυνάμεων. Μια μαρμάρινη σαρκοφάγος που φιλοξενεί μερικά από τα ερείπια των ρωσικών και βουλγαρικών θυμάτων είναι στον πρώτο όροφο. Υπάρχουν τέσσερις ακόμη όροφοι όπου μπορεί κανείς να βρει αντίγραφα βουλγαρικών στρατιωτικών σημαιών και άλλων λειψάνων.
Τριγύρω η θέα μοναδική!
Στη συνέχεια κατευθύνθηκα προς το μνημείο Buzludzha, από ένα στενό και ολίγον τι σπασμένο δρόμο
To Μπούζλουντζα είναι ιστορική κορυφή στον Κεντρικό Αίμο της Βουλγαρίας, σε υψόμετρο 1441 μέτρων. Το 1868 ήταν το σημείο της τελικής μάχης μεταξύ των Βούλγαρων επαναστατών υπό τους Χατζή Ντιμίταρ και Στεφάν Καραντζά και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Κουμμουνιστικό μνημείο Μπούζλουντζα
Το Σπίτι-Μνημείο του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ή, ανεπίσημα, το Μνημείο Μπούζλουντζα) χτίστηκε στην κορυφή από το Βουλγαρικό κομμουνιστικό καθεστώς, σε ανάμνηση του γεγονότος του 1891, όταν μια ομάδα σοσιαλιστών με επικεφαλής το Ντιμιτάρ Μπλαγκόεφ συγκεντρώθηκε μυστικά στην περιοχή για να σχηματίσει ένα οργανωμένο σοσιαλιστικό κίνημα που οδήγησε στην ίδρυση του Βουλγαρικού Σοσιαλιστικού Δημοκρατικού Κόμματος, πρόδρομου του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
Το μνημείο χτίστηκε με αφορμή την επέτειο 90 χρόνων από την ίδρυση του Βουλγάρικου Κουμμουνιστικού Κόμματος στην περιοχή αυτή. Η κατασκευή του μνημείου ξεκίνησε στις 23 Ιανουαρίου 1974 υπό τον αρχιτέκτονα Γκεόργκι Στόιλοφ, πρώην δήμαρχο της Σόφιας και συνιδρυτή της Ένωσης Αρχιτεκτόνων Βουλγαρίας. Το μνημείο χτίστηκε με κόστος 14.186.000 λέβα, που σε σημερινές τιμές είναι περίπου $ 35 εκατομμύρια και εγκαινιάστηκε στις 23 Αυγούστου 1981
Χτίστηκε προς τιμήν των επιτευγμάτων του Ντιμιτάρ Μπλαγκόεφ και των συνεργατών του, που πριν από 90 χρόνια έθεσαν τα θεμέλια του επαναστατική Μαρξιστικού Κόμματος στη Βουλγαρία.
Το κτίριο αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του μπρουταλιστικού αρχιτεκτονικού ρυθμού, κοινού σε πολλά κρατικά κομμουνιστικά κτίρια. Ωστόσο, μη συντηρούμενο πλέον από τη βουλγαρική κυβέρνηση μετά το 1989, έκτοτε έχει πέσει σε αχρηστία. Σήμερα το μνημείο παραμένει εγκαταλειμμένο και βανδαλισμένο. Η στέγη του κτιρίου έχει υποστεί σοβαρές ζημιές και λόγω του κινδύνου κατάρρευσης των μεταλλικών πλακιδίων η κύρια είσοδος του κτιρίου έχει κλείσει για το κοινό.
Είχα δει κάποια βιντεάκια όπου υπήρχε μια ''κρυφή'' είσοδος σε κάποιο σημείο, που με συνδιασμό σκαρφαλώματος έφτανες στο εσωτερικό του κτιρίου. η αλήθεια είναι οτι δεν ήθελα να το επιχειρήσω καθώς δεν έβλεπα και κάποιον εκεί κοντα να ζητήσω βοήθεια σε περίπτωση που δεν μπορούσα να βγω :ROFLMAO: Ασε που και ο χρόνος πίεζε. Έτσι αρκέστηκα στις εξωτερικές φωτογραφίες αυτού του αισθητικά αμφιλεγόμενου κτηρίου που έμοιαζε με UFO. Σε εντυπωσιάζει πάντως με τον όγκο του αν βρεθείς εκεί
Φεύγοντας απ το μνημείο είχα υπόψιν μου να συναντήσω τον καλό φίλο Μανώλη τον επονομαζόμενο ως ''άρχοντα τον βουνών'', καθώς θα περνούσα απ την όμορφη Καβάλα όπου και μένει! Πέρασα διαδικαστικά τα Βουλγάρικα σύνορα (έδειξα διαβατήριο κι έφυγα), στα Ελληνικά δε μόνο μίλησα! ''Γειά σας πατριώτες''! φύγε μου λένε καλό δρόμο, κι έτσι πέρασα στην μαμά πατρίδα. Πήρα τηλ τον Μανώλη και συναντηθήκαμε στην όμορφη και παραθαλάσσια Καβάλα, θαυμάζοντας από ψηλά την θέα προς την πόλη και το λιμάνι!
Αγαπημένο φιλαράκι που το πρωτογνώρισα στο πρώτο ΤρOffυ πίσω στο μακρινό 2013. Μανώλη ευχαριστώ για το καφεδάκι φίλε, μακάρι μια μέρα να ξανασυναντηθούν οι δρόμοι μας σε κάποιο βουνό! Είχα πάθει τέτοια αφυδάτωση λόγο της ζέστης που πρέπει να ήπια 1,5 λίτρο νερό (τα κόκκινα μαγουλάκια μου αποδεικνύουν τον ήλιο που εφαγα) Η αλήθεια είναι οτι από τότε δεν ξαναταξίδεψα με κράνος χωρίς γείσο!
Οδηγώντας πλέον στη μαμά πατρίδα αναπόλησα και θυμήθηκα την κάθε στροφή, το κάθε παγκάκι, το κάθε φιόρδ, την κάθε κορφή αλλά και όλες τις στιγμές (καλές και κακές) που είχαμε περάσει με τους φίλους!
Ετσι λοιπόν μετά από 620 περίπου χλμ, έφτασα βράδυ πια βράδυ στην Σίβηρη Χαλκιδικής και τον αγαπημένο φίλο Δημήτρη! Συνολικά 22 ημέρες, περίπου 11.000 χλμ και 14 διαφορετικές χώρες με ταξίδεψε το κορίτσι μου! Ένα ταξίδι μαραθώνιος με πολλές εικόνες και αναμνήσεις! Δεν με εγκατέλειψε ποτέ αν και λαβώθηκε για πρώτη φορά, και μέχρι και σήμερα που σας μιλάω και με 130.000 χλμ πλέον αυτή ήταν και η πρώτη και τελευταία φορά!
Κοιτώντας πίσω η εποχή που διαλέξαμε να πάμε (αρχές Ιουνίου) παρά την υγρασία, βροχές, αέρα και το κρύο στα κοκκαλα μας, καθως είχαμε συναντήσει θερμοκρασίες 2-5 βαθμούς βόρεια, αλλά και αρκετό χιόνι απ τον χειμώνα που είχε περάσει, πάλι θα διάλεγα εποχή με χιονισμένα βουνά. Είναι μοναδικά τα τοπία αυτά ντυμένα στα άσπρα! Ζήσαμε κυριολεκτικά τα πάντα στην καταπληκτική φύση της Νορβηγίας, το μόνο που δεν συναντήσαμε και ζήλεψα πραγματικά (δεν θα μπορούσαμε όμως να το δούμε ιούνιο) είναι το βόρειο Σέλας που αντίκρισε ο rigas και τα παιδιά στο απίστευτο ταξίδι τους!
θα γράψω και αυτό που έγραψα στο ταξιδιωτικό ''τέλος'' των παιδιών... όσο πολυταξιδεμένος κι αν είναι αυτός ο προορισμός, όσοι κι αν πάνε στο μέλλον, όσοι κι αν λένε (ε σιγά εντάξει Νορντκαπ ), εγω πάντα θα παρακινώ τον κάθε μοτοσυκλετιστή να νιώσει αυτό το όνειρο, αυτό το ταξίδι...αν μπορεί δε να χαθεί και να πάρει τον μικρότερο δυνατό δρόμο μακρυά απ τον Ε6, θα είναι σαν να έζησε άλλο ταξίδι! Η μπάλα απλά είναι το τέρμα, είναι τότε που το όνειρο σου απλά θα εκπληρωθεί και θα νιώσεις αυτήν την αγαλλίαση, το ταξίδι όμως προς τα κει είναι αυτό που μετράει, ειδικά όπως εξελίσσεται στο τέλος με την άγονη και απόκοσμη Τούνδρα!
Οι επόμενες μέρες περιείχαν 2ήμερη χαλάρωση σε Σίβηρη (γιατί σαν την Χαλκιδική δεν έχει) και Σαλονικ !
Ευχαριστώ George, Παυλίτο, Τζών για το ταξίδι...
Αυτή η εικόνα θα με συντροφεύει πάντα, χαραγμένη βαθιά στη μνήμη μου...ο Βράχος και η Μπάλα...
Ουφ...τελείωσε τελικά
#staysafe #stayhome
Last edited:
