Αυστρία Γερμανία Ελβετία Ιταλία Σλοβενία Europe Road Trip

[maska_29]

Μας αρέσει πολύ να ταξιδεύουμε στο εξωτερικό. Συνήθως ταξιδεύουμε με αεροπλάνο στον τόπο προορισμού και εκεί νοικιάζουμε αυτοκίνητο και επισκεπτόμαστε γειτονικά μέρη. Γενικά πιστεύουμε πως το ταξίδι με το αυτοκίνητο έχει πολλά πλεονεκτήματα με κυριότερο την αίσθηση ελευθερίας και περιπέτειας που σου δίνει. Κάπως έτσι λοιπόν γεννήθηκε η ιδέα του ταξιδιού στην Ευρώπη με το δικό μας αυτοκίνητο.

Κάθε βδομάδα η διαδρομή άλλαζε. Για την επιλογή των πόλεων που θα βλέπαμε στηριχθήκαμε πολύ στο site www.virtualtourist.com και στο GoogleEarth.

Θα φεύγαμε από Πάτρα 27/7. Θα φτάναμε την επομένη Ανκόνα. Θα μέναμε μία βραδιά στο Ουρμπίνο, μία στη Βενετία, δύο στη Λουμπλιάνα, δύο στο Σάλτζμπουργκ, μία στο Μόναxo, δύο στη Χαϊδελβέργη, δύο στη Λουκέρνη, δύο στο St. Moritz και μία στη Βερόνα. Σύνολο 16 βράδια. 14 στο εξωτερικό και 2 στο καράβι.

Κλείσαμε ξενοδοχεία μέσω Ίντερνετ από το site www.booking.com. Ψάχνοντας για ξενοδοχεία βασιστήκαμε στο site www.tripadvisor.com που περιέχει reviews ξενοδοχείων ανά τον κόσμο. Μας βοήθησε πολύ στην επιλογή των ξενοδοχείων και όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων τα reviews που διαβάσαμε για τα ξενοδοχεία που μείναμε ήταν ρεαλιστικά και το rating στο site του κάθε ξενοδοχείου ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα.
Και μία αλλαγή στο πρόγραμμα. Επειδή στο Σάλτσμπουργκ τον Αύγουστο έχει φεστιβάλ και τα ξενοδοχεία είναι πανάκριβα, αποφασίσαμε να μείνουμε στο BadReichenhall στη Βαυαρία, 20 χλμ. από το Σάλτσμπουργκ.

Ας περάσουμε στη δράση...

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[maska_29]

URBINO

To Ουρμπίνο βρίσκεται στην επαρχία Μάρκε της Ιταλίας, μια αγροτική κυρίως περιοχή που φημίζεται για την φυσική ομορφιά των τοπίων της. Το κυριότερο αξιοθέατο της πόλης είναι το Παλάτσιο Ντουκάλε ένα εξαιρετικής ομορφιάς αναγεννησιακό παλάτι του 15ου αιώνα χτισμένο από τον αρχιτέκτονα Λουτσιάνο Λαουράνα. Το Πανεπιστήμιο του Ουρμπίνου χρονολογείται από το 1506 και σπουδάζουν σε αυτό αρκετοί Έλληνες φοιτητές (βρήκαμε και μια πρωτοετή φοιτήτρια να ψάχνει σπίτι με τους γονείς της). Στο Ουρμπίνο μείναμε σε ένα καταπληκτικό ξενοδοχείο με μόλις 59? τη βραδιά, συμπεριλαμβανομένου του πρωινού. Επειδή τοΟυρμπίνο βρίσκεται μία ώρα μακριά από την Ανκόνα το συνιστούμε ανεπιφύλακτα σε όσους αποβιβαστούν απόγευμα στο λιμάνι, αφού δεν θα χρειαστεί να φτάσουν βράδυ σε κάποια άλλη βορειότερη πόλη της Ιταλίας. Εξ' άλλου είναι ευκαιρία να γνωρίσετε μία αυθεντική ιταλική περιοχή με παραδοσιακές γεύσεις σε καλά εστιατόρια, μια περιοχή που ευτυχώς δεν κατακλύζεται ακόμα από πολλούς τουρίστες.

 

[maska_29]

VENEZIA

Επόμενη μέρα του ταξιδιού και προορισμός μας η Βενετία που απέχει λιγότερο από 300 km από το Ουρμπίνο. 'Oποιος πάει στη Βενετία με αμάξι θα αναγκαστεί να αφήσει το αυτοκίνητο του σε ένα από τα 2 δεκαώροφα γκαράζ που βρίσκονται στην αρχή της πόλης (PiazzaleRoma) ή στο πάρκινγκ που βρίσκεται κοντά στο λιμάνι. Τα γκαράζ της PiazzaleRoma ακολουθούν την εξής πολιτική (τουλάχιστον σε αυτό που πήγαμε εμείς αλλά λογικά και το άλλοπαρόμοια θα λειτουργεί): Αν αφήσετε το αμάξι σας στους 9 πρώτους ορόφους θα πρέπει να αφήσετε και τα κλειδιά σας. Αν θέλετε να πάρετε τα κλειδιά μαζί σας θα πρέπει να πάτε στον 10o όροφο. Ο 10ος όροφος είναι υπαίθριος σε αντίθεση με τους υπολοίπους 9 που είναι κλειστοί. Πάντως όλοι οι όροφοι έχουν κάμερεςκαι γενικά το πάρκινγκ μας φάνηκε απόλυτα ασφαλές. Δεν θα πούμε πολλά πράγματα για τη Βενετία αφού είναι ένας πάρα πολύ δημοφιλής προορισμός και έχουν γραφτεί γι' αυτήν δεκάδες ταξιδιωτικοί οδηγοί. Θα σας πούμε μόνο τις εντυπώσεις μας.

Ας αρχίσουμε με τα θετικά. Από μόνη της η Βενετία είναι κάτι το μοναδικό. Μια πόλη που δεν μοιάζει με καμία άλλη, μια πόλη που δεν υπάρχουν αυτοκίνητα, μια πόλη απίστευτα ατμοσφαιρική που σε ταξιδεύει πίσω στο χρόνο νιώθοντας την αίγλη του παρελθόντος να αναδύεται μέσα από κανάλια της.
Τα αξιοθέατα της πολλά και επιβλητικά. Η πλατεία του Αγίου Μάρκου με την ομώνυμη εκκλησία, το Ανάκτορο των Δόγηδων, η Γέφυρα Ριάλτο, το Κα ντ' όρο, αμέτρητες εκκλησίες και πολλά άλλα.
Ας περάσουμε τώρα στα αρνητικά. Πολλοί, μα πάρα πολλοί τουρίστες (σαν κι εμάς δηλαδή). Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι, Κινέζοι, Άραβες και γενικά όλες οι φυλές του κόσμου είχαν μαζευτεί στην πόλη. Στα στενά γύρω από τη πλατεία του SanMarco επικρατούσε το αδιαχώρητο. Μας είπαν ότι στο καρναβάλι έχει περισσότερο κόσμο και ότι μονοδρομούν τους δρόμους που κινούνται οι πεζοί! Δηλαδή αν πάρεις ένα δρόμο πρέπει αναγκαστικά να κινηθείς προς τη κατεύθυνση που επιτρέπεται και δεν μπορείς να πας αντίθετα παρ' όλο που είσαι πεζός!

Και κάτι σημαντικό. Το ValueForMoney των ξενοδοχείων στη Βενετία είναι πολύ χαμηλό. Μπορείς να βρεις και φτηνά ξενοδοχεία που είναι επιεικώς απαράδεκτα αλλά και πολύ καλά που είναι όμως πανάκριβα. Εμείς μείναμε μετά από πολύ ψάξιμο στο internet σε ένα αρκετά αξιόλογο ξενοδοχείο με 110? τη βραδιά συμπεριλαμβανομένου του πρωινού, που βρισκόταν 5 λεπτά από τη γέφυρα Rialto σε μία ήσυχη περιοχή.
Γενικά, η Βενετία είναι ακριβή και οι άνθρωποι εκεί σε αντιμετωπίζουν ως πορτοφόλι. Πάντως αν ψαχτείς μπορείς να βρεις και φτηνά μέρη για ποτό, φαγητό και αγορές.

Εν κατακλείδι, αν ξαναπηγαίναμε στη Βενετία, θα πηγαίναμε την εποχή που θα είχε το λιγότερο κόσμο (Νοέμβριο ίσως, τέλη Γενάρη πριν το καρναβάλι...). Αυτό που μας έμεινε δεν είναι τόσο τα ωραία και μεγαλοπρεπή μνημεία της, όσο η ατμόσφαιρα που σου αποπνέει αυτή η πόλη. Αν θέλετε τη συμβουλή μας, όταν πάτε στη Βενετία δείτε λίγο βιαστικά τα αξιοθέατα της και μετά χαθείτε ανέμελα στο μαγευτικό λαβύρινθο που δημιουργούν τα στενά δρομάκια και τα κανάλια της, μακριά από τους πολλούς τουρίστες.

 

[maska_29]

LJUBLJANA

Μετά την πρωινή μας βόλτα στην όμορφη περιοχή του SanPolo της Βενετίας ξεκινήσαμε για την τη Λουμπλιάνα που απέχει 250 km από τη Βενετία, δηλαδή κάτι λιγότερο από 3 ώρες.
Ενώ το ταξίδι άρχισε με ωραίο καιρό κάπου έξω από την Τεργέστη και ενώ είχαμε σταματήσει για βενζίνη, μας έπιασε καταρρακτώδης βροχή. Η βροχή ήταν ο κυριότερος λόγος που αποφασίσαμε να μην δούμε τα σπήλαια της Postojna που βρίσκονται ακριβώς πάνω στη διαδρομή Βενετίας-Λουμπλιάνας. Επιφυλασσόμαστε για την επόμενη φορά μιας και έχουμε ακούσει πολύ ωραία λόγια.
Μετά την τακτοποίηση μας στο ξενοδοχείο πήγαμε για φαγητό σε γνωστό εστιατόριο της πόλης με σλοβένικη κουζίνα. Αν και οι πιο πολλοί θαμώνες ήταν τουρίστες το φαγητό ήταν πολύ καλό και σχετικά φτηνό. Πάντως υπήρχαν και αρκετές παρέες ντόπιων. Στο συγκεκριμένο εστιατόριο ο σερβιτόρος μας είπε την μία και μοναδική λέξη που έμελλε να μάθουμε κατά τη διήμερη παραμονή μας στη Σλοβενία, τη λέξη Χβάλα (μη ρωτήσετε πως γράφεται) που σημαίνει ευχαριστώ.
Η δεύτερη μέρα άρχισε με μία βόλτα στα κυριότερα αξιοθέατα της Λουμπλιάνας. Η Λουμπλιάνα είναι μικρή πόλη και σε λιγότερο από 2 ώρες μπορείτε να δείτε το πανέμορφο ιστορικό της κέντρο. Τα κυριότερα αξιοθέατα είναι η πλατεία Preseren με την τριπλή γέφυρα πάνω από τον ποταμό Ljubljanica που διασχίζει τη πόλη, η γέφυρα με το άγαλμα του δράκου, το δημαρχείο, η εκκλησία του Αγ. Νικολάου και φυσικά το κάστρο της Λουμπλιάνας. Η πόλη είναι αρκετά ζωντανή με πολλά καφέ και εστιατόρια κατά μήκος του ποταμού.

Είχαμε προγραμματίσει μια εκδρομή στη λίμνη Bled όταν θα ήμασταν καθ' οδόν για την Αυστρία. Τελικά αποφασίσαμε να πάμε εκείνη την ώρα και μάλιστα με λεωφορείο αφού το Bled απέχει από τη Λουμπλιάνα μόλις 52 km, περίπου 1 ώρα δηλαδή. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής διαπιστώσαμε αυτό που είχαμε παρατηρήσει και όταν ερχόμασταν στη Σλοβενία, ότι δηλαδή είναι μία χώρα με πανέμορφη φύση και ατελείωτο πράσινο.

Το τελευταίο μέρος που έμενε να δούμε στη Λουμπλιάνα απ' αυτά που είχαμε αρχικώς σχεδιάσει ήταν το κάστρο (υπάρχουν και άλλα μέρη γι' όποιον μείνει περισσότερο π.χ. Πάρκο Tivolli, εκδρομή στο εθνικό πάρκο Triglav, εκδρομή στην Postonja). Από τον πύργο του κάστρου μπορείτε να δείτε τη Λουμπλιάνα από ψηλά. Κατεβαίνοντας με το τελεφερίκ στη πόλη διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά πόσο ζωντανή πόλη είναι η Λουμπλιάνα. Οι καφετέριες, τα εστιατόρια και τα μπαράκια πάνω από τον ποταμό Ljubljanica ήταν ασφυκτικά γεμάτα από κόσμο, στη πλειοψηφία τους νεολαία. Καθίσαμε και φάγαμε και στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο έχοντας αποκομίσει άριστες εντυπώσεις από τη Λουμπλιάνα και τη Σλοβενία γενικότερα.

 

[maska_29]

BAD REICHENHALL

Η αρχή της επόμενης μέρας μας βρίσκει στη Λουμπλιάνα να κάνουμε την τελευταία βόλτα για αγορά αναμνηστικών από την υπαίθρια αγορά με τους μικροπωλητές, κάπου μεταξύ της τριπλής γέφυρας και της γέφυρας του δράκου. Το μεσημέρι αναχωρήσαμε για το BadReichenhall. Τα 290km της διαδρομής τα καλύψαμε σε περίπου 3,5 ώρες με τις στάσεις.


Το BadReichenhall βρίσκεται στη Βαυαρία και συγκεκριμένα στην επαρχία του Μπερχτεσγκάντεν (BerchtesgardenerLand) σχεδόν πάνω στα σύνορα Αυστρίας-Γερμανίας. Μεταξύ των δύο αυτών χωρών δεν υπάρχει συνοριακός έλεγχος. Απλά μία πινακίδα στην εθνική οδό σε ενημερώνει ότι μπαίνεις στη Γερμανία ή στην Αυστρία ανάλογα σε ποια κατεύθυνση κινείσαι. Σα να τελειώνει μία πόλη δηλαδή και να αρχίζει κάποια άλλη μόνο που αλλάζεις χώρα! Ο πληθυσμός της πόλης είναι 18.000 κάτοικοι.
Η διαμονή μας στο BadReichenhall ήταν σίγουρα η πιο εναλλακτική του ταξιδιού. Μείναμε κυριολεκτικά μέσα στη φύση, με τις Βαυαρικές Άλπεις να περικυκλώνουν το χωριό, σε ένα ξενοδοχείο-αγρόκτημα με λίμνη όπου μπορούσαμε να κάνουμε μπάνιο, αγελάδες να βόσκουνε δεξιά και αριστερά και ανθρώπους που έκαναν κάθε μορφής αθλητική δραστηριότητα: ορειβασία, πεζοπορία, ποδόσφαιρο, ποδήλατο, τένις κά.
Το ξενοδοχείο ανήκει στην Heidi και τον Georg. Βέβαια, εμείς μόνο τη Heidi γνωρίσαμε αφού ο Georg ήταν συνέχεια μέσα στη κουζίνα και μαγείρευε! Η Heidi είναι ίσως ο πιο κοινωνικός άνθρωπος που έχουμε γνωρίσει ποτέ. Απίστευτη ενέργεια, πάντα πρόθυμη να σε εξυπηρετήσει και πολύ μα πάρα πολύ ομιλητική. Γενικά οι Βαυαροί είναι πολύ κοινωνικοί.
Μετά το φαγητό πεταχτήκαμε ως την Αυστρία και το Σάλτσμπουργκ (25km) για μια απογευματινοβραδυνή βόλτα.


Για την επόμενη μέρα είχαμε προγραμματίσει εκδρομή στη λίμνη Konigssee. Η Konigssee είναι η καθαρότερη και βαθύτερη λίμνη (μέγιστο βάθος 190 μέτρα) στη Γερμανία και βρίσκεται μέσα στο εθνικό πάρκο του Berchtesgarden. Έχει περίπου 8 km μήκος και περικυκλώνεται από τις Γερμανικές Άλπεις. Γι' αυτό το λόγο ο μόνος τρόπος να την εξερευνήσετε είναι το καραβάκι που λειτουργεί με ηλεκτρική μηχανή για να παραμένει η λίμνη καθαρή. Φυσικά αν είστε πολύ αθλητικοί τύποι μπορείτενα νοικιάσετε βάρκα και να κωπηλατήσετε... Πάντως το εισιτήριο του καραβιού περιλαμβάνει και ξενάγηση, δυστυχώς μόνο στα Γερμανικά. Το καραβάκι κάνει δύο στάσεις. Η πρώτη είναι στην εκκλησία του Αγίου Βαρθολομαίου όπου κατεβαίνουν οι πιο πολλοί και η δεύτερη στο τέλος της λίμνης όπου αρχίζει μια δεύτερη λίμνη η Οbersee και μπορείτε να πάτε σε αυτήν μέσω μονοπατιού.

 

[maska_29]

MUNCHEN

Το Μόναχο απέχει από το BadReichenhall 137 km, περίπου μιάμιση ώρα. Γι' αυτό άλλωστε και το είχαμε επιλέξει. Όταν σχεδιάζαμε το ταξίδι σκεφτήκαμε πως θα ήταν καλό στα μέσα του ταξιδιού να πάμε σε μια πόλη και να ξεκουραστούμε για την συνέχεια που θα ακολουθούσε. Κατευθυνόμασταν προς τη Χαϊδελβέργη και το Μόναχο ήταν η ιδανική επιλογή. Το είχαμε επισκεφτεί πριν τέσσερα χρόνια και το είχαμε γυρίσει αρκετά Είχαμε σχεδιάσει να είναι μια μέρα με πολύ Wurst και Bier, λουκάνικα και μπύρες δηλαδή.


Το Μόναχο είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στη Γερμανία με πληθυσμό 2,5 εκατομμύρια. Από την εμπειρία μας στη πόλη του Μονάχου θα συνιστούσαμε να αφιερώσετε το λιγότερο τρεις μέρες στην πόλη αν σχεδιάζετε να την επισκεφτείτε. Τα κυριότερα αξιοθέατα είναι το καινούριο δημαρχείο που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία της πόλης, την Μarienplatz, το Ολυμπιακό πάρκο όπου διεξήχθησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες το 1972 και η εκκλησία Frauenkirche. Eπίσης μπορείτε να πραγματοποιήσετε εκδρομές έξω από την πόλη όπως στο στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ναζί στο Dachau ή στο κάστρο Neuschwanstein κοντά στη πόλη Fussen.


Τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού οι κάτοικοι του Μονάχου περνούν συνήθως τις ώρες τους στο πάρκο Englischer Garten όπου μεταξύ άλλων κάνουν μπάνιο στη λίμνη, σέρφινγκ στο ποτάμι, ηλιοθεραπεία και φυσικά καταναλώνουν αμέτρητες ποσότητες μπύρας και λουκάνικων στις υπαίθριες μπυραρίες που υπάρχουν στα 3,7 τετραγωνικά χιλιόμετρα που εκτείνεται το πάρκο.


Στο Μόναχο βρίσκεται το DeutschesMuseum, το μεγαλύτερο μουσείο τεχνολογίας και επιστημών στον κόσμο με περίπου 1,3 εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο. Ένα φανταστικό μουσείο όπου εκτίθενται σχεδόν όλοι οι επιστημονικοί τομείς και τα δημιουργήματα των ανθρώπων από τα παλιότερα χρόνια ως τις μέρες μας. Γι' αυτό το λόγο οι περισσότεροι επισκέπτες του μουσείου είναι παιδιά κάθε ηλικίας που μπορούν να δουν από κοντά όσα μαθαίνουν στο σχολείο (ζηλέψαμε που δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο στην Αθήνα). Εκτός των εκθεμάτων, από υποβρύχιο μέχρι Αirbus και από ιστιοφόρο μέχρι πολεμικό ελικόπτερο, μπορούν για παράδειγμα να πραγματοποιήσουν απλά πειράματα Φυσικής και Χημείας, να περπατήσουν πάνω σε μια γέφυρα και να δοκιμάσουν την ελαστικότητά της, να δούνε πως γίνεται η δρομολόγηση σε μία τηλεφωνική επικοινωνία, να παρακολουθήσουν το φαινόμενο της ηλεκτρικής εκκένωσης και πάρα πολλά άλλα ενδιαφέροντα πράγματα. Όσοι λοιπόν βρεθείτε στο Μόναχο μη παραλείψετε να το επισκεφτείτε γιατί σίγουρα θα ενθουσιαστείτε.


Το βράδυ είχαμε κανονίσει να πάμε στην πιο γνωστή μπυραρία της πόλης. Αν και είναι τεράστια (πρέπει να χωράει πάνω από 1000 άτομα) δυσκολευτήκαμε πολύ να βρούμε τραπέζι. Ένα συνονθύλευμα ντόπιων και ξένων, παρέες αναμεμιγμένες μεταξύ τους, μια διαρκής βαβούρα να αιωρείται στο χώρο, σερβιτόροι και σερβιτόρες με τις παραδοσιακές βαυαρέζικες στολές, την ορχήστρα να παίζει παραδοσιακή μουσική και προς το τέλος της βραδιάς τον κόσμο, σαφώς επηρεασμένο από την αμέτρητη κατανάλωση μπύρας, να τραγουδάει και να χορεύει.

 

[maska_29]

HEIDELBERG

Επόμενος σταθμός της διαδρομής μας είναι η Χαϊδελβέργη. Θα αποτελούσε και το βορειότερο σημείο στο ταξίδι. Απέχει περίπου 355 km από το Μόναχο και βρίσκεται στο κρατίδιο Βάδη-Βυρτεμβέργη(Baden-Württemberg). Ο πληθυσμός της πόλης είναι 142.000 κάτοικοι και είναι η έδρα του παλαιότερου Πανεπιστημίου στη Γερμανία με έτος ίδρυσης το 1386.


Για τη διήμερη παραμονή μας στη πόλη είχαμε σχεδιάσει αρκετά πράγματα. Το ιστορικό κέντρο της Χαϊδελβέργης είναι μικρό και τα κυριότερα αξιοθέατα της πόλης μπορεί κάποιος να τα δει σε μισή μέρα. Εμείς θα μέναμε 2 μέρες άρα είχαμε πει να πάμε τη δεύτερη μέρα μια εκδρομή. Βέβαια δεν είχαμε αποφασίσει πού ακριβώς αλλά θα διαλέγαμε μεταξύ Στρασβούργου και κοιλάδας του Ρήνου. Τελικά δεν πήγαμε πουθενά γιατί απλά ... βαρύναμε. Φαίνεται πως σιγά - σιγά άρχισε να μας βγαίνει η κούραση του ταξιδιού.
Οι μέρες μας πέρασαν κάνοντας βόλτες στην πόλη και στο πανέμορφο κάστρο της πόλης με μια από τις ομορφότερες θέες σε πόλη που έχουμε δει στα μέχρι στιγμής ταξίδια μας στην Ευρώπη.


Εκτός από το κάστρο άλλα αξιοθέατα της πόλης είναι η παλιά γέφυρα πάνω από τον ποταμό Νέκαρ που διασχίζει τη Χαϊδελβέργη, το κτίριο του Πανεπιστημίου και φυσικά ο κεντρικός πεζόδρομος της παλιάς πόλης (Ηαuptstrasse) με μήκος 1,6 km. Θεωρείται ο μεγαλύτερος πεζόδρομος στη Γερμανία και καταλήγει στην κεντρική πλατεία όπου βρίσκεται το δημαρχείο και η πιο γνωστή εκκλησία της πόλης που δεν ξέρουμε πως μεταφράζεται στα ελληνικά (Heiliggeistkirche).
Στη Χαϊδελβέργη ακόμα και τον Αύγουστο μπορείς να διακρίνεις το έντονο φοιτητικό στοιχείο της πόλης. Βέβαια το Πανεπιστήμιο είναι κλειστό αλλά αρκετοί φοιτητές έχουν παραμείνει. Η πόλη ενδείκνυται για διασκέδαση (τουλάχιστον το Σαββατόβραδο που ήμασταν εμείς) καθώς τα μπαράκια και τα club είναι πολλά και λειτουργούν μέχρι αργά ...

 

[maska_29]

LUZERN

Όταν σχεδιάζαμε την εκδρομή και αναζητούσαμε πιθανούς προορισμούς η χώρα που μας εντυπωσίασε πιο πολύ ήταν η Ελβετία. Απίστευτα τοπία, πανέμορφα χωριά, γραφικές πόλεις και μια αίσθηση περιπέτειας στις επιβλητικές Άλπεις μας έκαναν να ανυπομονούμε για την επίσκεψης μας στη χώρα της σοκολάτας και των ρολογιών. Ήμασταν περίεργοι να δούμε αν αυτά που βλέπαμε και διαβάζαμε στο Internet ανταποκρίνονται στη πραγματικότητα ή αν απλά οι Ελβετοί είναι καλοί στο marketing.



Πρώτος μας σταθμός στην Ελβετία θα ήταν το Schaffhausen και οι καταρράκτες του Ρήνου. Φεύγοντας από τη Χαϊδελβέργη διαλέξαμε να ακολουθήσουμε τη διαδρομή που περνάει παράλληλα με τα γαλλικά σύνορα κοντά στο Στρασβούργο. Στη συνέχεια μέσω του Freibourg διασχίσαμε ένα μέρος του μαύρου δάσους. Κάναμε ένα διάλειμμα για καφέ στη λίμνη Τitisee στο μαύρο δάσος και μετά από περίπου μιας ώρας διαδρομή φτάσαμε στα σύνορα με την Ελβετία.



Λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα βρίσκονται οι καταρράκτες του Ρήνου. Ξεχωριστό θέαμα που μπορείς να το απολαύσεις από πολύ κοντά, αφού υπάρχει καραβάκι που σε πηγαίνει ακριβώς μπροστά στο σημείο που πέφτει ο καταρράκτης και επίσης μπορείς να ανεβείς και σε μία εξέδρα ακριβώς δίπλα στο σημείο που αρχίζει το νερό την πτώση του. Φυσικά και στα δύο σημεία δέχεσαι αρκετό νερό γι' αυτό αν δε θέλετε να βραχείτε επιλέξτε να καθίστε στο πίσω μέρος της βάρκας.


Τα πρώτα δύο βράδια θα τα περνούσαμε στη Λουκέρνη.
Ήταν γραφτό από τη δεύτερη μας μέρα στη Ελβετία και μέχρι να βγούμε από τη χώρα να αποκτήσουμε και "συνταξιδιώτη" που δεν ήταν άλλος από την εκνευριστική βροχή. Το σκηνικό και τις τρεις μέρες που θα ακολούθησανθα παρέμενετο ίδιο και απαράλλαχτο. Άρχιζε να βρέχει, σταμάταγε μετά από λίγο, ξαναξεκινούσε, ξανασταμάταγε, ξαναξεκινούσε κοκ.


Έτσι, υπό βροχή γίνανε όλες οι εκδρομές που είχαμε προγραμματίσει στην Ελβετία. Αρχικά θα επισκεπτόμασταν τα βουνά γύρω απο το Interlaken (BernerAlpen). Eδώ μπορείτε να δείτε ένα χάρτη της περιοχής. Στο συγκεκριμένο κομμάτι των Άλπεων βρίσκεται ο ψηλότερος σταθμός τρένου της Ευρώπης oJungfraujoch σε υψόμετρο 3454 μέτρων. Φυσικά, ακόμα και το καλοκαίρι τα χιόνια δε λιώνουν σε αυτό το σημείο και οι θερμοκρασίες κυμαίνονται γύρω από το μηδέν. Η περιοχή προσφέρει άπλετη και μαγευτική θέα στις Άλπεις. Το κόστος όμως για να ανεβείς είναι μεγάλο. Το εισιτήριο μετ' επιστροφής κοστίζει γύρω στα 100 ? κατ' άτομο. Η Ελβετία είναι ακριβή χώρα. Εμείς διαλέξαμε να πάμε στο χωριό Murren που βρίσκεται στα 1700 m και από εκεί με τελεφερίκ στη κορυφή Schilthorn Piz Gloria στα 2980 μ. Το εισιτήριο από το σταθμό Lauterbrunnen (από εδώ ξεκινάει και το τρένο για το Jungfraujoch) μέχρι το Schilthorn κοστίζει γύρω στα 60 ? μετ' επιστροφής.



Σε κάθε σταθμό υπάρχουν τηλεοράσεις που δείχνουν πως είναι ο καιρός στα μέρη που θέλεις να επισκεφτείς. Όταν φτάσαμε λοιπόν στο Lauterbrunnen διαπιστώσαμε αυτό που είχαμε υποθέσει. Δεν είχε νόημα να επισκεφτούμε τη κορυφή αφού επικρατούσε πυκνή συννεφιά με αποτέλεσμα η θέα στις Άλπεις να είναι ανύπαρκτη. Ανεβήκαμε λοιπόν μόνο μέχρι το Murren και κάναμε τη βόλτα μας στο πανέμορφο αυτό χωριό. To εισιτήριο μέχρι το Murren κόστιζε γύρω στα 15 ? και η θέα ήταν αρκετά καλή αφού στα 1700 μέτρα τα σύννεφα ήταν ελάχιστα. Στη συνέχεια περνώντας από το Interlaken πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς τη Λουκέρνη και κάπως έτσι τελείωσε η περιπλάνησή μας στη κεντρική Ελβετία.


Η θέα στη διαδρομή προς το Mürren...

 

[maska_29]

ST. MORITZ

Επόμενος σταθμός του ταξιδιού η κοιλάδα Ενγκαντίν και συγκεκριμένα το St. Moritz. H κοσμική αυτή κωμόπολη βρίσκεται στο καντόνι Graubunden της Ελβετίας.

Στο St. Moritz θα πηγαίναμε μέσω του Νταβός αφού θέλαμε πάρα πολύ να δούμε τη πόλη που έχει συνδέσει το όνομα της με τις συνδιασκέψεις κορυφής των ισχυρών του κόσμου. "Για να συγκεντρώνονται εδώ" λέγαμε "κάτι θα ξέρουνε" το οποίο εμείς βέβαια δε μάθαμε ποτέ... Το Νταβός αποτέλεσε μια δυσάρεστη έκπληξη για μας. Αν εξαιρέσει κανείς το ωραίο τοπίο με τη λίμνη και τα βουνά που περιβάλλουν το Νταβός, η πόλη είναι εντελώς άχρωμη χωρίς κανένα ίχνος γραφικότητας και ζεστασιάς. Έτσι, δεν σπαταλήσαμε πολύ από το χρόνο μας και μετά από ένα ζεστό καφέ, αφού η θερμοκρασία κυμαινόταν γύρω στους 7 βαθμούς, ξεκινήσαμε για τον τελικό μας προορισμό.



Ο πιο σύντομος δρόμος από το Νταβός για το St. Moritz είναι αυτός που περνάει από το πέρασμα Flüela (Flüelapass). Tα περάσματα είναι δρόμοι που διασχίζουν τις Άλπεις και βρίσκονται σε μεγάλο υψόμετρο. Τα περισσότερα κλείνουν το χειμώνα ενώ το καλοκαίρι αποτελούν ιδανικούς τόπους εξόρμησης μοτοσικλετιστών. Περισσότερες πληροφορίες για τα περάσματα των Άλπεων μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα www.alpineroads.com. Το υψηλότερο σημείο του περάσματος Flüela βρίσκεται στα 2383 μέτρα και σίγουρα η οδήγηση σε μεγάλο υψόμετρο, συνοδευόμενη βέβαια από τις εικόνες που αντικρίζει κανείς, αποτελεί ανεπανάληπτη εμπειρία.


Στο St. Moritz φτάσαμε το απόγευμα. Μας άρεσε από την πρώτη στιγμή που το είδαμε. Τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο και στη συνέχεια κάναμε τη πρώτη μας βόλτα.Θα ακολουθούσε η δεύτερη μέρα στα βουνά της Ενγκαντίν.
Είχαμε σχεδιάσει να ανέβουμε στην κορυφή Corvatsch στα 3303 μέτρα και να απολάυσοτμε την θέα. Στη συνέχεια θα κατεβαίναμε στον σταθμό Murtel στα 2702 μέτρα και θα κάναμε μια πεζοπορία 45 λεπτών μέχρι το σημείο FuorclaSulrej στα 2755 μέτρα. Το τελεφερίκ ξεκινάει από τη λίμνη Silvaplana που απέχει περίπου 15 χλμ. απο το St. Moritz.

Δυστυχώς για άλλη μια φορά ο καιρός δεν ήταν σύμμαχος στην επιθυμία μας. Τα πυκνά σύννεφα που υπήρχαν στην περιοχή καθιστούσαν τη θέα από τη κορυφή αδύνατη. 'Έτσι αφού ξεπεράσαμε τους αρχικούς μας ενδοιασμούς για το αν θα ανέβουμε ή όχι στο τελεφερίκ (μας έπιασε κάτι κοιτάζοντας τo από κάτω να εξαφανίζεται κυριολεκτικά μέσα στα σύννεφα) αποφασίσαμε να πάμε στον ενδιάμεσο σταθμό και αν οι συνθήκες το επέτρεπαν να κάναμε τη πεζοπορία.



Όταν φτάσαμε στα 2700 μέτρα, λοιπόν, διαπιστώσαμε έκπληκτοι πως ... χιόνιζε! Αρχές Αυγούστου και το χιόνι που δεν είδαμε όλο το χειμώνα στην Αθήνα το βλέπαμε το κατακαλόκαιρο στις Άλπεις. Η καφετέρια που υπήρχε εκεί ήταν γεμάτη από ορειβάτες. Κάποιοι μόλις είχαν τελειώσει τη πεζοπορία τους και στεγνώνανε τα ρούχα τους και κάποιοι άλλοι περίμεναν το καιρό να καλυτερέψει για να ξεκινήσουν τη δική τους. Εμείς ξεχωρίζαμε σαν τη μύγα μες στο γάλα αφού ήμασταν οι μόνοι που φορούσαμε τζιν και όχι κάποια ειδική στολή. Καθίσαμε και ήπιαμε μία σοκολάτα έχοντας πάρει την απόφαση ότι δεν θα πραγματοποιούσαμε ούτε την πεζοπορία τελικά. Όμως για πρώτη φορά στην Ελβετία ο καιρός μας χαμογέλασε. Σταμάτησε να χιονίζει, τα σύννεφα καθάρισαν και το σημείο προορισμού στα 2755 μέτρα φάνηκε στον ορίζοντα. Αρχικά διστάσαμε αφού φοβηθήκαμε την επιδείνωση του καιρού αλλά όταν είδαμε και τους υπόλοιπους να ξεκινάνε το τολμήσαμε και εμείς βοηθούμενοι από τον τελευταίας τεχνολογίας εξοπλισμό μας: μία τσάντα ώμου που είχε μέσα δύο ζακέτες και ένα μπουκάλι νερό.

Στη συνέχεια επιστρέψαμε στο StMoritz. Για το βράδυ επιλέξαμε να δούμε μια παράσταση του τσίρκου Νοck. Ξαναγίναμε παιδιά για δύο ώρες και στην συνέχεια επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο.
Η περιπέτεια μας στην Ελβετία, τη χώρα με τα ομορφότερα τοπία και τους πιο "κρύους" ανθρώπους στο ταξίδι μας κάπου εδώ τελείωνε.

 

[pattyyy]

Πολύ όμορφο το ταξίδι σας γεμάτο εικόνες μοναδικής ομορφιάς!

 

[maska_29]

VERONA

Προτελευταία μέρα του ταξιδιού μας και αφήνουμε το St.Moritz με προορισμό τη Verona. H διαδρομή που επιλέξαμε να κάνουμε δεν ήταν η πιο σύντομη, που είναι 262 km μέσω της λίμνης Κόμο και του Μπέργκαμο, αλλά η πιο γραφική σύμφωνα με τοwww.viamichelin.com.Θα περνούσαμε απο το Ζernez γύρω απο το οποίο εκτείνεται το Ελβετικό Εθνικό Πάρκο και στη συνέχεια διασχίζοντας το πέρασμα Όφεν (Ofenpass) με μέγιστο ύψος τα 2163 μέτρα θα μπαίναμε στην Ιταλία απο το Μustair της Ελβετίας. Θα αντικρίζαμε μπροστά μας τις Δολομιτικές Άλπεις και μέσω του Murano θα κατηφορίζαμε για τη Verona. Στο Murano μάλιστα κάναμε και μία στάση για καφέ και αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι ότι μοιάζει περισσότερο με αυστριακή ή ελβετική πόλη παρά με ιταλική.


Κατά τις 2:00 το μεσημέρι φτάσαμε στη Βερόνα για να μείνουμε στο πιο ακριβό ξενοδοχείο της εκδρομής και ίσως το χειρότερο... Πληρώσαμε 175 ? για μία βραδιά σε ένα επιεικώς απαράδεκτο ξενοδοχείο 2 km μακριά απο το κέντρο της πόλης επειδή τον Ιούλιο και τον Αύγουστο γίνεται το φεστιβάλ της Βερόνας και οι τιμές εκτοξεύονται στα ύψη!!


Μετά την τακτοποίηση μας στο ξενοδοχείο πήγαμε στο κέντρο της πόλης. Όπως και στη Βενετία ο κόσμος ήταν αμέτρητος. Στον εμπορικότερο δρόμο της πόλης, τη ViaMazzini, γινόταν το αδιαχώρητο. Απίστευτος κόσμος και το πιο τουριστικό αξιοθέατο που έχουμε συναντήσει στα ταξίδια μας μέχρι στιγμής, το (υποτιθέμενο) σπίτι της Ιουλιέτας με το περίφημο μπαλκόνι και το άγαλμα. Μάλιστα το έθιμο που ισχύει είναι να ακουμπάς το δεξί στήθος του αγάλματος με αποτέλεσμα αυτό να έχει γυαλίσει (μπρούτζινο γαρ) ενώ το αριστερό να διατηρεί μια αναμενόμενη σκουρκορόχρωμη απόχρωση ως αποτέλεσμα της επίδρασης του χρόνου.

Κατά τα άλλα η Βερόνα είναι μια πανέμορφη και πολύ ατμοσφαιρική πόλη. Κύριο μνημείο της η Αρένα στην Πιάτσα Μπρα, τo τρίτο μεγαλύτερο αμφιθέατρο του ρωμαϊκού κόσμου μετά από εκείνο της Κάπουα και του Κολοσσαίου. Σήμερα, η Αρένα διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση αν και χτίστηκε το 30 μ.Χ. Εκεί γίνεται άλλωστε και το φεστιβάλ τις πόλης που προσελκύει φίλους της όπερας από όλο τον κόσμο.



Η viaMazzini συνδέει την Αρένα με την Πιάτσα Ντέλε Έρμπε όπου βρισκόταν η καρδιά της μεσαιωνικής πόλης. Ακριβώς δίπλα στην Ντέλε Έρμπε βρίσκεται η Πιάτσα Σινιόρι με το άγαλμα του Δάντη στο κέντρο της πλατείας. Ο Δάντης ήρθε το 1301 στη Βερόνα προσκεκλημένος της οικογένειας Σκαλίτζερι που κυβερνούσε την πόλη. Σε αυτούς αφιέρωσε μάλιστα το τελευταίο μέρος της Θείας Κωμωδίας.


Ένα ακόμα ιδιαίτερα όμορφο μνημείο στη Βερόνα είναι το κάστρο - φρούριο του Καστελβέκιο με την ωραιότερη γέφυρα της Βερόνας, την Πόντε Σκαλίτζερι, που αν και βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ξαναχτίστηκε από την αρχή.


Για την Βερόνα θα πούμε ό,τι είπαμε και για την Βενετία. Ατμοσφαιρική πόλη με μεγάλη ιστορία (όχι όσο η Βενετία φυσικά) που για να την ευχαριστηθείς πρέπει να πας σε περίοδο που δεν έχει τόσο πολύ κόσμο. Άρα ποτέ τον Αύγουστο.

Στη Βερόνα βρήκαμε ένα μαγαζί με εκπληκτικά ιταλικά κρασιά που το είχε ένας Σικελιανός. Μάλιστα μας είπε πως είχε και Έλληνες φίλους που τον προμήθευαν ενίοτε και ελληνικά κρασιά. (Απορώ πως καταφέραμε να συνεννοηθούμε… Τα Αγγλικά του ήταν ... )

Γνωρίζαμε πως περνάγαμε τις τελευταίες ώρες του ταξιδιού μας και μια μικρή μελαγχολία είχε αρχίσει να μας διακατέχει. Καθίσαμε σε ένα από τα πολλά εστιατόρια της Πιάτσα Μπρα με την ελπίδα να ακούσουμε την όπερα από την Αρένα αλλά μάταια. Δεν ακουγόταν τίποτα. Πάντως το φαγητό ήταν υπέροχο...


Το επόμενο πρωί θα φεύγαμε για την Ανκόνα για να πάρουμε το καράβι της επιστροφής. Όσοι πάτε στην Ιταλία τον Αύγουστο, προσπαθήστε να ταξιδεύετε στην εθνική καθημερινές αφού η κίνηση είναι απίστευτη και εκνευριστική.


Κάπως έτσι περάσαμε ένα από τα καλύτερα καλοκαίρια μας μέχρι τώρα. Το ταξίδι με το αμάξι στην Ευρώπη είναι μια μοναδική και αξέχαστη εμπειρία. Απλά ανακαλύψτε την!

 

[maska_29]

Ορισμένες φωτογραφίες μορείτε να δείτε κάνοντας κλικ εδώ …
(αν και έχω ανεβάσει λίγες προς το παρόν...)