whoknows
Member
- Μηνύματα
- 746
- Likes
- 2.241
- Επόμενο Ταξίδι
- Στο φεγγαρι
- Ταξίδι-Όνειρο
- Στο κεντρο της Γης
Dance me to your beauty with a burning violin
Dance me through the panic till I'm gathered safely in
Touch me with your naked hand or touch me with your glove
Dance me to the end of love
Το «Dance me to the end of love» του Λέοναρντ Κόεν υπήρξε για μένα ένα από τα πιο αινιγματικά τραγούδια. Μέχρι πριν λίγα χρόνια, οι στίχοι του μου φαίνονταν εντελώς ακατανόητοι. Σε αυτό το τραγούδι, ο πόνος του παντοτινού αποχωρισμού είναι πιο κυριολεκτικός απ’ όσο φαντάζεστε.
Σε συνέντευξη του ο Cohen, είχε αποκαλύψει την έμπνευση του πίσω από αυτό το τραγούδι.
Αναλυτικά είχε πει: «Το συγκεκριμένο τραγούδι προήλθε από πράγματα που άκουσα ή διάβασα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Σε κάποια από αυτά, ακριβώς δίπλα στα κρεματόρια, υπήρχε ένα κουαρτέτο μουσικών το οποίο εξαναγκαζόταν να παίζει κλασσική μουσική ενώ οι άνθρωποι δίπλα τους καιγόταν ζωντανοί.
Οπότε ο στίχος «dance me to your beauty with a burning violin» εννοεί την ομορφιά του να είσαι παρόν στην ολοκλήρωση μιας ζωής, στο τέλος της ύπαρξης της».
****
“Νταχάου – η σημασία αυτού του ονόματος δεν πρόκειται ποτέ να σβηστεί από την ιστορία της Γερμανίας. Συμβολίζει όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που οι Ναζί εγκατέστησαν στην επικράτειά τους”
"Eugen Kogon, ιστορικός και επιζών του Ολοκαυτώματος"
Το ιδιο το Νταχάου υπήρξε το πρότυπο για την κατασκευή των άλλων στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Η φράση Arbeit macht frei (Η εργασία απελευθερώνει) έγινε γνωστή από τη χρήση της ως σήμα της πύλης στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ στο κεντρικό κτίριο της Διοίκησης, με μεγάλα γράμματα, βαμμένο στην οροφή το σύνθημα:
<Υπάρχει ένας δρόμος προς την ελευθερία και ορόσημά της είναι
η υπακοή, η εργατικότητα, η τιμιότητα, η Καθαριότητα,
η Εγκράτεια, η Αλήθεια, η Θυσία και την αγάπη του καθενός στη χώρα του>.
Για όσους δεν άντεχαν, αρρώσταιναν και γινόντουσαν αντιπαραγωγικοί, έμπαινε μπροστά το Πρόγραμμα Ευθανασίας Τ-4, το πρόγραμμα ευγονικής της Ναζιστικής Γερμανίας, που οδηγούσε στο κρεματόριο τους ανεπιθύμητους και αχρηστεμένους κρατούμενους.
Πάνω από 200.000 άνθρωποι φυλακίστηκαν στο πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ναζί, στο Νταχάου, από το 1933 έως το 1945. Ο αριθμός αυτών που έχασαν τη ζωή τους εκεί παραμένει άγνωστος.
Στον αέρα νιώθεις ένα πλάκωμα. Το μέρος διαθέτει ακόμα ενέργεια. Ο χρόνος δεν τη σκόρπισε...
***
Στα αυτια μου ηχει δυνατα το "Fischia il vento - Modena City Ramblers" και η φράση "Vittoriosi e alfin liberi siam" επαναλαμβάνεται στο μυαλό μου.
2 μήνες μετά την άνοδο του Χίτλερ και του φασισμού στη Γερμανία, σε συνέντευξη Τύπου, στις 20 Μάρτη 1933, ανακοινώνεται από τον Χάινριχ Χίμλερ η δημιουργία του πρώτου στρατοπέδου συγκέντρωσης των πολιτικών αντιπάλων του ναζιστικού καθεστώτος, χωρητικότητας 5.000 κρατουμένων, στη μικρή πόλη του Νταχάου, 12 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Μονάχου, με αρχικό σκοπό να φυλακίσει πολιτικούς κρατούμενους, κυρίως κομμουνιστές.
Σταδιακά, άρχισαν να μεταφέρονται εκεί Μάρτυρες του Ιεχωβά, Ρομά και ομοφυλόφιλοι, ξένοι κρατούμενοι και χιλιάδες Εβραίοι.
Στην αρχή τη φρούρηση του στρατοπέδου γίνεται από την βαυαρική κρατική αστυνομία μέχρι τις 11 Απρίλη του 1933 όπου την ευθύνη του στρατοπέδου αναλαμβάνουν τα SS.
Τα SS χρησιμοποίησαν τους κρατούμενους σαν φτηνή εργατική δύναμη με μόνο κόστος μια άθλια μερίδα φαγητού.
Το 1937 οι ίδιοι οι κρατούμενοι υποχρεώθηκαν να γκρεμίσουν το στρατόπεδο και να χτίσουν ένα ακόμα μεγαλύτερο συγκρότημα φυλακών και καταναγκαστικής εργασίας για 6.000 κρατούμενους.
Στην αρχή οι έγκλειστοι υποχρεώθηκαν να εργαστούν στις βιοτεχνίες και το αγρόκτημα του στρατοπέδου καθώς και στη συντήρησή του. Ταυτόχρονα άρχισαν να τους ενοικιάζουν με ελάχιστο τίμημα, στις βιομηχανίες και στα μεγάλα έργα της περιοχής .
Απο το Φεβρουαριο του 1940, το Νταχάου γίνεται ένα τεράστιο εργοστάσιο παραγωγής πολεμικού υλικού, τόπος βασανιστηρίων και μαζικών εκτελέσεων, χώρος απάνθρωπων και θανατηφόρων ιατρικών πειραμάτων.
****
Τα πόδια μου περπατάνε μηχανικά.. τα μάτια μου έχουν θαμπώσει απο τα δάκρυα ενω η θλίψη με έχει κατακλύσει.
Υπάρχει τόσος κόσμος, μα επικρατεί εκκωφαντική σιωπή.
Οι θάλαμοι αερίων και τα κρεματόρια να ζωντανεύουν μπροστά μου. Βιώνω στο μυαλό μου τη φρίκη, καθώς φαντάζομαι τους έγκλειστους κρατούμενους να υποφέρουν.
Αρκετοί ιστορικοί, ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι έχουν προσπαθήσει ανά τα χρόνια να διεξάγουν μελέτες, με σκοπό να μπορέσουν να δώσουν λογικές απαντήσεις που να εξηγούν την θηριωδία του Β Παγκοσμίου Πολέμου.
Είναι ακόμη αδύνατον για πολλούς ανθρώπους να δεχθούν πως το μίσος κάποιων ατόμων προς τους συνανθρώπους τους ήταν τόσο δυνατό που τους ανάγκασε να προβούν σε τόσο φρικιαστικές πράξεις.
Για κάποιους είναι φριχτό ακόμα και να κοιτάζουν τις εικόνες και τα βίντεο που έχουν διασωθεί, ενώ για κάποιους άλλους είναι αχρείαστο να παρακολουθήσουν το υλικό, καθώς οι αναμνήσεις τους είναι ακόμη πολύ ζωντανές.
Δυστυχώς, δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν, ακόμη και αν καταφέρουμε να εξαφανίσουμε κάθε σπιθαμή μίσους που μπορεί να κατοικεί στα κύτταρά μας. Αυτό όμως που μπορούμε να κάνουμε είναι να μελετήσουμε την ιστορία μας και να επωφεληθούμε από εκείνη, έτσι ώστε να μην κάνουμε ποτέ το λάθος να την επαναλάβουμε.
Πρέπει να πείσουμε τους εαυτούς μας να μην επιτρέψουμε να γίνουμε ποτέ ξανά τα γρανάζια μιας δολοφονικής μηχανής.
***
Το βλέμμα μου ειναι απλανές και ο εγκέφαλος μου προσπαθεί να επεξεργαστεί όλα όσα είδα και ένιωσα τις ώρες που πέρασα στο Νταχάου.
Τα βήματα μου με οδήγησαν στην έξοδο ενω στα αυτιά μου ηχουν δυνατά οι παρακάτω στίχοι..
Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον
καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει.
Τι κρύβει μέσ’ στα δόντια του το ξέρω,
καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.
Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν
και χάνονται βαθιά στα περασμένα.
Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν,
μα όχι και το μίσος του για μένα.
Το φασισμό βαθιά καταλαβέ τον.
Δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον.
