kos211
New Member
- Μηνύματα
- 4
- Likes
- 31
Γεια χαρά σε όλους !
Πρώτη μου απόπειρα ,να μοιραστώ ταξιδιωτική εμπειρία στο Forum, και είπα να ξεκινήσω από το τελευταίο και δυσκολότερο από πλευράς οργάνωσης ταξίδι. Για πολλούς, αποτελεί όνειρο ζωής να κάνουν ένα τέτοιο ταξίδι, αλλά δυσκολεύονται στην οργάνωσή του.
Θα μπορούσα να γράψω άπειρες σελίδες , αλλά δε θέλω να κουράσω με πληροφορίες περιττές . Θα προσπαθήσω να τα συμπτύξω όσο μπορώ, και ευπρόσδεκτες τυχόν ερωτήσεις.
Εμείς στην αρχή ξεκινήσαμε από 4 άτομα και γίναμε στην πορεία 9. Για Σαββατοκύριακο στη Χαλκιδική να πηγαίναμε τόσοι δεν θα μαζευόμασταν
.
Τις πρώτες πληροφορίες για το ταξίδι και για τα αεροπορικά εισιτήρια φρόντισαν να μας τις δώσουν φίλοι κολλητοι που πήγαν πριν 2 χρονια , o Ψηλός (psilos3) και ο Νίκος .
Προσφορά δεν βρήκαμε όσο και αν περιμέναμε οπότε , στα τέλη Σεπτέμβρη κλείσαμε το αεροπορικό και αρχίσαμε να ψάχνουμε για τις λεπτομέρειες της εκεί διαμονής. To κόστος του εισητηρίου έφτασε μαζί με τις βαλίτσες τα 796€ μέσω Παρισιου με air france
Πρώτα πρώτα τον Οκτώβρη, κλείστηκαν τα αυτοκίνητα καθώς είναι σοφό να μεριμνήσει κανείς πρώτα γι αυτά, αφού δεν είναι και άφθονα. Ακολούθησαν οι διαμονές το Νοέμβρη και το Δεκέμβρη. H τιμή του αυτοκινήτου είναι το πιο ακριβό πράγμα αμέσως μετά το εισητήριο, στο κοστολόγιο της εκδρομής. Το αυτοκίνητο κόστιζε τη μέρα περίπου 80cuc οι διαμονές βγαίναν περίπου απο 15 έως 20€ την ημέρα /άτομο.
Εδώ βεβαία το 90% των πληροφοριών για το σχεδιασμό της διαδρομής που θα ακολουθήσουμε. το πήραμε από τον ΥΟRGOS και τους προαναφερθέντες φίλους κολλητούς .
Ξεκινάμε λοιπόν για το 11μερό ταξίδι στη Κούβα στα τέλη Φλεβάρη μόλις αρχίζει την εμφάνιση του στην Ευρώπη ο περίφημος ιός.
Μετά απο το πολύωρο ταξίδι προσγειωνόμαστε στην Αβάνα . Εδώ να αναφέρουμε πως στον έλεγχο και παρότι είχαμε διαβάσει αρκετά ώς προς την πολύωρη αναμονή , σε μίση ωρίτσα περίπου είχαμε ξεμπερδέψει και με τις αποσκευές ,και τον έλεγχο , όμως η airfrance φρόντισε να μας κρατήσει και μια ώρα παραπάνω, καθώς άφησε τη βαλίτσα μιας κοπέλας από την παρέα στο Παρίσι.
Τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο στην παλιά Αβάνα και βγήκαμε μια βόλτα για πρώτη γνωριμία με την πόλη και για να απολαύσουμε την πρώτη τοπική μπύρα, μετά από τόσο μεγάλο ταξίδι.
Το δωμάτιο μας ήταν το La Habana vieja και το κλείσαμε απο airbnb, ακριβώς μπροστά στο μουσείο της Επανάστασης.
Για ένα περίεργο λόγο που δεν μπορώ να εξηγήσω την επόμενη μέρα το πρωί , είμαστε όλοι στο πόδι απο τις 7. Δοκιμάσαμε το υπέροχο κουβανέζικο πρωινό κόστους 5 cuc /άτομο , το οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα . Άλλωστε μια παπαγια την ημέρα το γιατρό τον κάνει πέρα.
Πολύ βασικό στις παροχές του δωματίου ήταν τόσο η ύπαρξη Ιντερνετ ( αφού βάλεις κάρτα ) όσο και η ύπαρξη πριζών ευρωπαϊκού τύπου και τάσης . Βέβαια τέτοιες πρίζες είχαμε παντού, ακόμη και στο Τρινιδάδ.
Οι κάρτες Ιντερνετ πωλούνται απο τον πάροχο της κινητής τηλεφωνίας και κοστίζουν περίπου 1 cuc η ώρα. Μπορείς όμως να αγοράσεις και απο πλανόδιους που θα βρείς παντού στο δρόμο σε λίγο ακριβότερη τιμή. Το σήμα του Ιντερνετ υπαρχει στις πλατείες και τις ώρες αιχμής σέρνεται , και σε όσα καταλύματα ή μαγαζιά έχουν router που αναμεταδίδει το κεντρικό σήμα. Η κάρτα ουσιαστικά ξεκλειδώνει τοroyuter απο το οποίο παίρνεις σήμα. Εμεις στο δωμάτιο ξοδεύαμε μια κάρτα. Εβαζε ένας τους κωδικούς της κάρτας και μετά οι υπόλοιποι είχαμε άμεση προσβαση.
Η παλια Αβάνα είναι μαγευτική αν και καθαρά τουριστική . Εκει βρήκαμε ΑΠΕΙΡΑ αυτοκίνητα αντίκες για να μας κάνουν τη βόλτα που θα επιλέγαμε στην πόλη καθώς και τα coco taxi αλλά και την πρώτη στάση του hop on hop of.
Κάναμε συνάλλαγμα σε τράπεζα που είναι πολύ εύκολη και γρήγορη διαδικασία . Υπενθυμίζω πως Η Κούβα έχει σαν νόμισμα το cuc το οποίο είναι κλειδωμένο σε ισοτιμία με το αμερικανικό δολάριο.
Πήραμε λοιπόν από το περίφημο Capitolio το hop on hop of και ξεκινήσαμε να χαζεύουμε την ομορφιά της Αβάνας.
Malecon , πλατεία Επανάστασης , Vedado το τεράστιο νεκροταφείο της πόλης και άλλα πολλά.
Στην πλατεία Επανάστασης , αφού κανείς φωτογραφηθεί με τις μορφές του Τσε και του Kαμίλο, που κοσμούν τα παρακείμενα κτίρια , αξίζει να ανεβεί στο πύργο του Jose Marti και να δεί την πόλη απο πολύ ψηλά αφού βέβαια πρώτα επισκεφτεί το ομώνυμο μουσείο που βρίσκεται στο ισόγειο .
Μετά τη βόλτα με το λεωφορείο, ήταν η ώρα του mojito ( πολύ mojito όμως ) στα στενά της παλιάς πόλης και στο κλασσικό Bodeguita del medio . Το απόγευμα τα κλασσικά κάμπριο παλιά αυτοκίνητα μας γύρισαν απο την πλευρά του Καστέλο ντελ Μόρρο, στο άγαλμα του Χριστού, ( που μοιάζει με μικρογραφία με αυτό της Βραζιλίας ) και το σπίτι του Che, και είδαμε το ηλιοβασίλεμα στο κάστρο . Η τιμή των αυτοκινήτων ξεκινα απο ένα ποσό 40 cuc αλλά επ ουδενί μη δεχτείτε να δωσετε πάνω απο 30cuc τη βόλτα.
Έπειτα από αρκετή κατανάλωση Mojito και ατελείωτες βόλτες καταλήξαμε σε ένα τοπικό μπαρ προκειμένου να απολαύσουμε τη Live μουσική που ξεσήκωνε όλο το μαγαζί στο ρυθμό της salsa.
Την επόμενη μέρα, το πρωινό ξύπνημα ήρθε και πάλι πολύ νωρίς και έπειτα απο το βαρβάτο πρωινό , ξεκινήσαμε για να επισκεφτούμε το μουσείo της Επανάστασης που ήταν κυριολεκτικά μπροστά στο σπίτι που μέναμε. Εξαιρετικό μουσείο στο οποίο νιώθεις ένα δέος αντικρίζοντας το Granma, Το πλοίο που έφερε στο νησί τον Φιντέλ τον Τσε και τους υπόλοιπους αγωνιστές προκειμένου να γίνει η επανάσταση.
Μακαρίσαμε την τύχη μας καθώς η συννεφιά ο βοηθούσε στο να γυρίσουμε τις πλατείες τις παλιάς πόλης με τις πιο χαρακτηριστικές αυτή του Αγ,. Φραγκίσκου της Ασίζης , την πλατεία των όπλων, την παλιά πλατεία ( Havana Vieja ) την πλατεία του καθεδρικού ναού και να καταλήξουμε στο Μουσείο το Ρουμιού .
Αφού ξεδιψάσαμε στο διπλανό μπαράκι με μοχιτο και live , μουσική , πήραμε τα coco taxi πηγαίνοντας στην παλιά στεγασμένη αγορά. Πολύ παζάρι και πολλά σουβενίρ. Οι περισσότεροι τιμήσαμε τις καρύδες , τις οποίες γέμιζες με ΄¨ΟΣΟ ρούμι ήθελες με 2 cuc. Συνεχίσαμε με πολλά κοκτείλ σε μεξικάνικο εστιατόριο.
Το απόγευμα πήγαμε για να δούμε το ήλιο βασίλεμα απο την malecon παρέα με μπύρες crystal
Το βράδυ συνεχίσαμε τη δοκιμή των κοκτέιλ σε ένα γειτονικό συνοικιακό μπαράκι- ταράτσα με θέα το μουσείο της επανάστασης , και χαζεύοντας ένα ζευγάρι ηλικιωμένων να χορεύουν στο πολύ μικρό σπιτι τους, υπό τους ήχους του ραδιοφώνου .
Την τρίτη μέρα το πρωί μετά το κλασσικό πρωινό αναχωρήσαμε για να παραλάβουμε τα αυτοκίνητα μας προκειμένου να αλλάξουμε περιοχή και πόλη. Λόγω της έλλειψης σε καύσιμο οι ουρές που δημιουργούνται στα βενζινάδικα της πόλης είναι πολλές φορές μεγάλες με αποτέλεσμα να καθυστερεί , η παράδοση του αυτοκινήτου . Έπειτα από σχετικά σύντομη αναμονή ( μιαμιση ώρα) μπήκαμε στα αυτοκίνητα με προορισμό το εναλλακτικό Βινάλες. Ευτυχώς τα αυτοκίνητα που μας έδωσαν ήταν ολοκαίνουρια. Ενώ λοιπόν η κράτηση μας απο το site www.havanautos.com , ήταν για αυτοκίνητο μάρκας Geely μας έδωσαν τσίλικα Huyndai I10 Grande. Στη διαδρομή κάναμε μια παράκαμψη στο Los Terrazas και το Soroa όπου και είδαμε τον κήπο στο ορχιδάριο και δοκιμάσαμε στη μέση του βουνού αν ξέρει το αναψυκτήριο να φτιάχνει κοκτέιλ. . Τελικά ήξερε. Το απόγευμα αργά φτάσαμε στη Κωμόπολη του Βινάλες που μας φάνηκε μεγαλούπολη σε σχέση με τα χωριά που συναντήσαμε στη διαδρομή .
Τα δωμάτια που είχαμε νοικιάσει πολύ όμορφα και παραδοσιακά. ( Αirbn: Chef's Cabins & Yoly ) Η φιλοξενία πάρα πολύ καλή.
Το πρώτο βράδυ στο Βινάλες ήταν ίσως το καλύτερο απο όλα, καθώς στο κεντρικό δρόμο, στον υπο κατασκευή χώρο ενός μαγαζιού, με τη μπετονιερα μέσα, λειτουργούσε ήδη μπαράκι με Live oρχηστρα, και ο κόσμος χόρευε στη μέση του δρόμου.
Μιλάμε για πολύ χορό απο τους ντόπιους , οι οποίοι δεν σταματάνε με τίποτα. Έπειτα επισκεφτήκαμε και το τοπικό club με ζωντανή μουσική που βρίσκεται στη πλατεία του χωριού . Το Βινάλες έχει και αρκετές και πολύ φτηνές ταβέρνες.
Ο ύμνος της βραδιάς..
Το πρόγραμμα ιππασίας κόστους 35 cuc /άτομο που κανονίσαμε για την επόμενη μέρα, περιλάμβανε βόλτα με άλογα , επίσκεψη σε φάρμα με φυτείες καπνού, και φαγητό στο σπίτι του ξεναγού. Στο γυρισμό κάναμε στάση για κοκτέιλ σε υπαίθριο μπαρ με εξαιρετική θέα.
Στη φυτεία μας έδειξαν πως γίνονται τα πούρα και το τοπικό ρούμι - λικέρ, που φτιάχνεται απο ζαχαροκάλαμο και γκουαβα ( τοπικό φρούτο) . Το ποτό αυτό παράγεται μόνο εκεί και μόνο απο εκεί μπορεί να αγοραστεί . Οι φάρμες μπορούν και πουλάνε και πούρα χειροποίητα σε τιμές αρκετά φτηνές. Φυσικά όσο περισσότερα αγοράσεις τόσο καλύτερη τιμή θα σου κάνουν .
Το απόγευμα επισκεφτήκαμε την λεγόμενη σπηλιά του Ινδιάνου την οποία διασχίζεις με βαρκακι ( είσοδος 5 cuc ) και την τοιχογραφία που δείχνει την αναπαράσταση
την προιστορίας του κόσμου ( 2Cuc) .
.
Στο Βινάλες που για τους περισσότερους απο εμάς ήταν το ωραιότερο μέρος του ταξιδιού αρκετοί πηγαίνουν και ημερήσια εκδρομή απο την Αβάνα. Αν μπορείτε όμως αξίζει να μείνετε έστω και για ένα βράδυ.
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε για την πιο μεγάλη διαδρομή του ταξιδιού και συγκεκριμένα για το Σιενφουέγος. Tη συγκεκριμένη στάση την προσθέσαμε στο ταξίδι προκειμένου να "σπάσουμε ¨τη μεγάλη απόσταση που έπρεπε να διανύσουμε για το Τρινιδάδ. Το όνομα της πόλης δεν έχει σχέση με το όνομα του θρυλικού Καμίλο. Η διαδρομή αρκετά κουραστική καθώς είναι μια τεράστια ευθεία. Στην Κούβα αναγκαστικά οι ταχύτητες είναι πολύ χαμηλές εως 80-90 χλμ καθώς οι δρόμοι είναι σε κακή κατάσταση απο τη μια , και απο την άλλη πετάγονται απο το πουθενά άλογα , κάρα καθώς και πωλητές Lime και σκόρδων. Έπειτα απο περίπου 7 ώρες και έχοντας ακούσει το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας του Θανάση Παπακωνσταντίνου , φτάσαμε στο Σιενφουέγος μια πόλη παραθαλάσσια η οποία ζει απο το εμπόριο ζάχαρης. Αφού φάγαμε πάμφθηνα και εξαιρετικά στο εστιατοριο Paladar Arche, ( 10cuc/άτομο) . ήπιαμε, mojito στο πανέμορφο teatro tomas terry, το οποίο είχε μουσική βραδιά. Δεν προλάβαμε όμως να επισκεφτούμε το περίφημο φρούριο στην θαλάσσια είσοδο της πολης.
Το επόμενο πρωί αναχωρήσαμε για να δούμε τους καταρράκτες el nicho. Είναι παράκαμψη μιας ώρας στο δρόμο προς Τρινιδαδ, αλλά αξίζει τον κόπο . Το πάρκο el nicho είναι τεράστιο και θέλει περίπου 4 ωρες περπάτημα . Μη πάτε με σαγιονάρες. Η είσοδος στο πάρκο κοστίζει 10cuc , αλλα ευτυχώς οι καταρράκτες είναι στα 10λεπτά απο την είσοδο.
Στην υπέροχη διαδρομή φουλάραμε τα αυτοκίνητα , καθώς με το καύσιμο στην Κούβα ποτέ δε ξέρεις, και φτάσαμε στο Τρινιδαδ όπου είχε μια διαολεμένη ζέστη . Λιγο πριν φτάσουμε στο Τρινιδαδ , περάσαμε απο το δρόμο με τα καβούρια που ευτυχώς τα έιδαμε λιωμένα στην άσφαλτο , και όχι ζωντανά να την διασχίζουν . Ο κίνδυνος για λάστιχο εκεί , είναι πολυ μεγάλος. Εμεις είμασταν απο τους τυχερούς.
Τακτοποιηθήκαμε και γρήγορα βγήκαμε για μια βόλτα στα υπέροχα πλακόστρωτα στενάκια με τα πολύχρωμα σπίτια και τα άλογα , εικόνες που σε παραπέμπουν στη δεκαετία του 30 . Αποφύγαμε τα πολυ τουριστικά μαγαζιά στα σκαλάκια του κέντρου και βρήκαμε πιο απόμερα μπαρ να σβησουμε τη διψα για μοχιτο .
Άλλωστε το bodeguita del medio υπάρχει και εκει, όπως και το Canchanchara με το ομώνυμο κοκτέιλ το οποίο δινόταν σε σκλάβους , ετσι ώστε να έχουν ενέργεια. Σερβιρεται σε ειδικά ποτηράκια και είναι ουσιαστικά παγωμένο ρούμι με μέλι και Lime.
Έπειτα απο τα χλμ των προηγούμενων ημερών οι 2 ημέρες απόλυτης ξεκούρασης στο Τρινιδαδ ήταν ότι έπρεπε. Το must της περιοχής για βράδυ , η περίφημη disco Ayala, , η οποία είναι χτισμένη σε υπόγεια σπηλιά. Η είσοδος κοστίζει 5 cuc και περιλαμβάνει και ποτό. Στη διαδρομή προς τη disco είδαμε τους ντόπιους κατοίκους να εχουν μετατρεψει τα σπίτια τους σε υπαίθριες μικρές καντίνες με μπύρες και ρούμι
Την επόμενη μέρα φύγαμε με βαριά καρδια και βαρύ κεφάλι απο το Τρινιδαδ με κατεύθυνση το Βαραδέρο , με ενδιάμεση στάση στο Μαυσωλείο του Τσε, στη Σάντα Κλάρα. Πολύ όμορφη εμπειρία η περιήγηση μέσα στο μαυσωλείο . Ο δρόμος προς το Βαραδέρο , μακρύς , ίσιος και η ζέστη με την υγρασία έκαναν κουραστική την διαδρομή ακόμη περισσότερο.
Φτάνοντας αργά το απόγευμα στο θέρετρο του Βαραδέρο, καταλαβαίνεις οτι το χωριό δεν μοιάζει με τα υπόλοιπα του νησιού. Είναι καθαρά τουριστικό . Μέναμε στα 15 μέτρα από την παραλία σε μια τρώγλη ( εμπερια ζωής ) . Η ακριβότερη διαμονή της εκδρομής παρόλο που ήταν τρώγλη. Δυστυχως καθυστερήσαμε να κλεισουμε αυτή τη διαμονή , επειδή αρχικα θέλαμε να μεινουμε στο Ματάνσας . Εξαντλήσαμε τις πιθανότητες για να μείνουμε εκεί και αφού δε βρήκαμε , ψάξαμε στο Βαραδέρο .Το βράδυ παρά την κούραση απολαύσαμε live rock μουσική στο μπαράκι με το όνομα Βeatles.
To επόμενο πρωί αφού φάγαμε πρωινό κατεβήκαμε στη παραλία. Μόλις αντικρίσαμε το τοπίο μέιναμε με το στόμα ανοικτό . Το βαραδέρο είναι όπως ακριβώς το βλέπεις στις φωτογραφίες. Τεράστια παραλία πολλών χλμ με τιρκουάζ νερά και φοίνικες. Η μέρα ήταν ζεστή χωρίς να φυσάει καθόλου και ηλιόλουστη . Το φτηνό beach bar σου έδινε πακέτο το μοχιτο με 3 cuc και με 6 cuc σου γέμιζε το μεγάλο μπουκάλι νερού με μπύρα.. Τι αλλο να θες;;
Νωρίς το απόγευμα αφήσαμε την υπέροχη παραλία και ξεκινήσαμε ξανά για την Αβάνα.
Αυτή τη φορά ο προορισμός μας ήταν η περιοχή του Vedado .
Η πλευρά αυτή της πόλης , είναι σαφώς πιο αναπτυγμένη απο την παλιά πόλη. Ειναι πιο καθαρή , όχι τόσο γραφική και σαφώς λιγότερο τουριστική . Τα μπαράκια ΔΕΝ περπατιούνται το ένα απο το άλλο εύκολα ουτε είναι μαζεμένα σε κάποια σημεία όπως στην παλιά πόλη. Κάποια απο αυτά μάλιστα όταν τα βρίσκαμε ήταν κλειστά και έπρεπε να πάμε σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση . Έτσι ανακαλύψαμε το madrigal που ήδη το χαμε διαβάσει στις αναρτήσεις του yiorgos , ενα πολύ όμορφο μπαρ το οποίο και τιμήσαμε δεόντως. Μέσω των ίδιων προτάσεων καταλήξαμε νωρίτερα και στο εστιατόριο κομμουνιστικής αισθητικής βγαλμένο μέσα απο παλιά δεκαετία με ενα πιάνο να δεσπόζει στο κέντρο του μαγαζιού. Το φαγητό πολύ φτηνό και εξαιρετικό.
Την επόμενη μέρα έπειτα απο ατελείωτες βόλτες στο μουσείο τέχνης και σουβενιρ απο τη παλιά πόλη, φτάσαμε αργά το απόγευμα στο fabrica de arte cubano . Eίναι ένας εξαιρετικός πολυχώρος ο οποίος έχει μουσικές σκηνές , μπαράκια , φαγητό και διάφορα δρώμενα. Ευτυχώς όπως είχαμε πληροφορηθεί ότι πρέπει να φτάσεις το αργότερο 9 το βράδυ διότι μετά η ουρά γίνεται τεράστια όπως και η αναμονή . Με το που μπαίνεις πληρώνεις μια είσοδο- νομίζω 2 Cuc -και παιρνεις μια κάρτα στην οποία απο πίσω σου σφραγίζουν τι ποτά πήρες και τι έφαγες.
Πληρώνεις βγαίνοντας. Προσοχή να μη χάσετε την κάρτα! Λειτουργεί μόνο απο Πέμπτη έως Κυριακή.
Η επόμενη μέρα ήταν δυστυχώς και η τελευταία. Ξεκινήσαμε απο το μεσημέρι, και αφού πηραμε τα τελευταία σουβενιρ, το πακετάρισμα. Νωρις το απόγευμα φτάσαμε στο αεροδρόμιο όπου και αρχίσαμε να βλέπουμε υπαλλήλους με .. μασκες.
Εχοντας ξεφορτωθείο οτι Cuc έχουμε καθώς δεν επιτρέπεται να φύγεις με αυτά , και καθώς δεν μας έτυχε κανενας δειγματοληπτικός έλεγχος , μπήκαμε στο αεροπλάνο και αφήσαμε πίσω την Αβανα και την Κούβα.
Αν και αυτο το μέρος δε μπορείς να το αφήσεις ποτε...
Συνοψίζοντας, θέλω να σταθω στα εξής:
Ειδα ανθρώπους φτωχούς , αλλα χαμογελαστούς και όχι μίζερους.. ΕΙδα μια χώρα με σχεδόν ανύπαρκτη εγκληματικότητα και με ανθρώπους που είχαν όλη τη διάθεση να σε εξυπηρετήσουν και όχι να σε εξαπατήσουν .
Δεν αξίζει να επισκεφτείς τη χώρα για μια βδομάδα . Οι 11 μέρες που πήγαμε εμείς ήταν ελάχιστες, διότι είδαμε σχεδόν μόνο το μισό νησί.
Αν κάποιος απο την παρέα σας , ή εσεις μιλάτε Ισπανικά , θα κάνει τη ζωή σας πολύ πιο έυκολη.
Θα χρειαστείτε ανταπτορακι μετατροπής τάσης να πάρετε μαζί , αν και στα δωμάτια έχει τουλάχιστον μια δυο πρίζες ευρωπαικού τύπου και τάσης
Πολλες ώρες στο δρόμο , εφοδιαστείτε με ξηρούς καρπούς και νερά
Να έχετε πάρει φάρμακα μαζί , όπως παυσίπονα, immodium , γάζες και ότι άλλο μπορείτε , πιο πολυ για να τα αφήσετε φέυγοντας εκεί.
H Kούβα αποτελεί ένα ταξίδι στο χρόνο και την ιστορία. Αξιζει να κουραστεί κανείς λίγο παραπάνω ψαχνοντα μόνος να βρει και να ανακαλύψει το νησί, παρά να πάει με οργανωμένη εκδρομή.
Να μη φοβηθείτε να δοκιμάσετε ποτά ή φαγητά απο τους υπαίθριους πάγκους .
Να πάτε όσο το δυνατον πιο γρήγορα
Οταν ένα ταξίδι τελειώνει , είναι η στιγμή που αρχίζει και κανονίζεται το επόμενο.
Keep Travelling!!!
Πρώτη μου απόπειρα ,να μοιραστώ ταξιδιωτική εμπειρία στο Forum, και είπα να ξεκινήσω από το τελευταίο και δυσκολότερο από πλευράς οργάνωσης ταξίδι. Για πολλούς, αποτελεί όνειρο ζωής να κάνουν ένα τέτοιο ταξίδι, αλλά δυσκολεύονται στην οργάνωσή του.
Θα μπορούσα να γράψω άπειρες σελίδες , αλλά δε θέλω να κουράσω με πληροφορίες περιττές . Θα προσπαθήσω να τα συμπτύξω όσο μπορώ, και ευπρόσδεκτες τυχόν ερωτήσεις.
Εμείς στην αρχή ξεκινήσαμε από 4 άτομα και γίναμε στην πορεία 9. Για Σαββατοκύριακο στη Χαλκιδική να πηγαίναμε τόσοι δεν θα μαζευόμασταν
.Τις πρώτες πληροφορίες για το ταξίδι και για τα αεροπορικά εισιτήρια φρόντισαν να μας τις δώσουν φίλοι κολλητοι που πήγαν πριν 2 χρονια , o Ψηλός (psilos3) και ο Νίκος .
Προσφορά δεν βρήκαμε όσο και αν περιμέναμε οπότε , στα τέλη Σεπτέμβρη κλείσαμε το αεροπορικό και αρχίσαμε να ψάχνουμε για τις λεπτομέρειες της εκεί διαμονής. To κόστος του εισητηρίου έφτασε μαζί με τις βαλίτσες τα 796€ μέσω Παρισιου με air france
Πρώτα πρώτα τον Οκτώβρη, κλείστηκαν τα αυτοκίνητα καθώς είναι σοφό να μεριμνήσει κανείς πρώτα γι αυτά, αφού δεν είναι και άφθονα. Ακολούθησαν οι διαμονές το Νοέμβρη και το Δεκέμβρη. H τιμή του αυτοκινήτου είναι το πιο ακριβό πράγμα αμέσως μετά το εισητήριο, στο κοστολόγιο της εκδρομής. Το αυτοκίνητο κόστιζε τη μέρα περίπου 80cuc οι διαμονές βγαίναν περίπου απο 15 έως 20€ την ημέρα /άτομο.
Εδώ βεβαία το 90% των πληροφοριών για το σχεδιασμό της διαδρομής που θα ακολουθήσουμε. το πήραμε από τον ΥΟRGOS και τους προαναφερθέντες φίλους κολλητούς .
Ξεκινάμε λοιπόν για το 11μερό ταξίδι στη Κούβα στα τέλη Φλεβάρη μόλις αρχίζει την εμφάνιση του στην Ευρώπη ο περίφημος ιός.
Μετά απο το πολύωρο ταξίδι προσγειωνόμαστε στην Αβάνα . Εδώ να αναφέρουμε πως στον έλεγχο και παρότι είχαμε διαβάσει αρκετά ώς προς την πολύωρη αναμονή , σε μίση ωρίτσα περίπου είχαμε ξεμπερδέψει και με τις αποσκευές ,και τον έλεγχο , όμως η airfrance φρόντισε να μας κρατήσει και μια ώρα παραπάνω, καθώς άφησε τη βαλίτσα μιας κοπέλας από την παρέα στο Παρίσι.
Τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο στην παλιά Αβάνα και βγήκαμε μια βόλτα για πρώτη γνωριμία με την πόλη και για να απολαύσουμε την πρώτη τοπική μπύρα, μετά από τόσο μεγάλο ταξίδι.
Το δωμάτιο μας ήταν το La Habana vieja και το κλείσαμε απο airbnb, ακριβώς μπροστά στο μουσείο της Επανάστασης.
Για ένα περίεργο λόγο που δεν μπορώ να εξηγήσω την επόμενη μέρα το πρωί , είμαστε όλοι στο πόδι απο τις 7. Δοκιμάσαμε το υπέροχο κουβανέζικο πρωινό κόστους 5 cuc /άτομο , το οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα . Άλλωστε μια παπαγια την ημέρα το γιατρό τον κάνει πέρα.
Πολύ βασικό στις παροχές του δωματίου ήταν τόσο η ύπαρξη Ιντερνετ ( αφού βάλεις κάρτα ) όσο και η ύπαρξη πριζών ευρωπαϊκού τύπου και τάσης . Βέβαια τέτοιες πρίζες είχαμε παντού, ακόμη και στο Τρινιδάδ.
Οι κάρτες Ιντερνετ πωλούνται απο τον πάροχο της κινητής τηλεφωνίας και κοστίζουν περίπου 1 cuc η ώρα. Μπορείς όμως να αγοράσεις και απο πλανόδιους που θα βρείς παντού στο δρόμο σε λίγο ακριβότερη τιμή. Το σήμα του Ιντερνετ υπαρχει στις πλατείες και τις ώρες αιχμής σέρνεται , και σε όσα καταλύματα ή μαγαζιά έχουν router που αναμεταδίδει το κεντρικό σήμα. Η κάρτα ουσιαστικά ξεκλειδώνει τοroyuter απο το οποίο παίρνεις σήμα. Εμεις στο δωμάτιο ξοδεύαμε μια κάρτα. Εβαζε ένας τους κωδικούς της κάρτας και μετά οι υπόλοιποι είχαμε άμεση προσβαση.
Η παλια Αβάνα είναι μαγευτική αν και καθαρά τουριστική . Εκει βρήκαμε ΑΠΕΙΡΑ αυτοκίνητα αντίκες για να μας κάνουν τη βόλτα που θα επιλέγαμε στην πόλη καθώς και τα coco taxi αλλά και την πρώτη στάση του hop on hop of.
Κάναμε συνάλλαγμα σε τράπεζα που είναι πολύ εύκολη και γρήγορη διαδικασία . Υπενθυμίζω πως Η Κούβα έχει σαν νόμισμα το cuc το οποίο είναι κλειδωμένο σε ισοτιμία με το αμερικανικό δολάριο.
Πήραμε λοιπόν από το περίφημο Capitolio το hop on hop of και ξεκινήσαμε να χαζεύουμε την ομορφιά της Αβάνας.
Malecon , πλατεία Επανάστασης , Vedado το τεράστιο νεκροταφείο της πόλης και άλλα πολλά.
Στην πλατεία Επανάστασης , αφού κανείς φωτογραφηθεί με τις μορφές του Τσε και του Kαμίλο, που κοσμούν τα παρακείμενα κτίρια , αξίζει να ανεβεί στο πύργο του Jose Marti και να δεί την πόλη απο πολύ ψηλά αφού βέβαια πρώτα επισκεφτεί το ομώνυμο μουσείο που βρίσκεται στο ισόγειο .
Μετά τη βόλτα με το λεωφορείο, ήταν η ώρα του mojito ( πολύ mojito όμως ) στα στενά της παλιάς πόλης και στο κλασσικό Bodeguita del medio . Το απόγευμα τα κλασσικά κάμπριο παλιά αυτοκίνητα μας γύρισαν απο την πλευρά του Καστέλο ντελ Μόρρο, στο άγαλμα του Χριστού, ( που μοιάζει με μικρογραφία με αυτό της Βραζιλίας ) και το σπίτι του Che, και είδαμε το ηλιοβασίλεμα στο κάστρο . Η τιμή των αυτοκινήτων ξεκινα απο ένα ποσό 40 cuc αλλά επ ουδενί μη δεχτείτε να δωσετε πάνω απο 30cuc τη βόλτα.
Έπειτα από αρκετή κατανάλωση Mojito και ατελείωτες βόλτες καταλήξαμε σε ένα τοπικό μπαρ προκειμένου να απολαύσουμε τη Live μουσική που ξεσήκωνε όλο το μαγαζί στο ρυθμό της salsa.
Την επόμενη μέρα, το πρωινό ξύπνημα ήρθε και πάλι πολύ νωρίς και έπειτα απο το βαρβάτο πρωινό , ξεκινήσαμε για να επισκεφτούμε το μουσείo της Επανάστασης που ήταν κυριολεκτικά μπροστά στο σπίτι που μέναμε. Εξαιρετικό μουσείο στο οποίο νιώθεις ένα δέος αντικρίζοντας το Granma, Το πλοίο που έφερε στο νησί τον Φιντέλ τον Τσε και τους υπόλοιπους αγωνιστές προκειμένου να γίνει η επανάσταση.
Μακαρίσαμε την τύχη μας καθώς η συννεφιά ο βοηθούσε στο να γυρίσουμε τις πλατείες τις παλιάς πόλης με τις πιο χαρακτηριστικές αυτή του Αγ,. Φραγκίσκου της Ασίζης , την πλατεία των όπλων, την παλιά πλατεία ( Havana Vieja ) την πλατεία του καθεδρικού ναού και να καταλήξουμε στο Μουσείο το Ρουμιού .
Αφού ξεδιψάσαμε στο διπλανό μπαράκι με μοχιτο και live , μουσική , πήραμε τα coco taxi πηγαίνοντας στην παλιά στεγασμένη αγορά. Πολύ παζάρι και πολλά σουβενίρ. Οι περισσότεροι τιμήσαμε τις καρύδες , τις οποίες γέμιζες με ΄¨ΟΣΟ ρούμι ήθελες με 2 cuc. Συνεχίσαμε με πολλά κοκτείλ σε μεξικάνικο εστιατόριο.
Το απόγευμα πήγαμε για να δούμε το ήλιο βασίλεμα απο την malecon παρέα με μπύρες crystal
Το βράδυ συνεχίσαμε τη δοκιμή των κοκτέιλ σε ένα γειτονικό συνοικιακό μπαράκι- ταράτσα με θέα το μουσείο της επανάστασης , και χαζεύοντας ένα ζευγάρι ηλικιωμένων να χορεύουν στο πολύ μικρό σπιτι τους, υπό τους ήχους του ραδιοφώνου .
Την τρίτη μέρα το πρωί μετά το κλασσικό πρωινό αναχωρήσαμε για να παραλάβουμε τα αυτοκίνητα μας προκειμένου να αλλάξουμε περιοχή και πόλη. Λόγω της έλλειψης σε καύσιμο οι ουρές που δημιουργούνται στα βενζινάδικα της πόλης είναι πολλές φορές μεγάλες με αποτέλεσμα να καθυστερεί , η παράδοση του αυτοκινήτου . Έπειτα από σχετικά σύντομη αναμονή ( μιαμιση ώρα) μπήκαμε στα αυτοκίνητα με προορισμό το εναλλακτικό Βινάλες. Ευτυχώς τα αυτοκίνητα που μας έδωσαν ήταν ολοκαίνουρια. Ενώ λοιπόν η κράτηση μας απο το site www.havanautos.com , ήταν για αυτοκίνητο μάρκας Geely μας έδωσαν τσίλικα Huyndai I10 Grande. Στη διαδρομή κάναμε μια παράκαμψη στο Los Terrazas και το Soroa όπου και είδαμε τον κήπο στο ορχιδάριο και δοκιμάσαμε στη μέση του βουνού αν ξέρει το αναψυκτήριο να φτιάχνει κοκτέιλ. . Τελικά ήξερε. Το απόγευμα αργά φτάσαμε στη Κωμόπολη του Βινάλες που μας φάνηκε μεγαλούπολη σε σχέση με τα χωριά που συναντήσαμε στη διαδρομή .
Τα δωμάτια που είχαμε νοικιάσει πολύ όμορφα και παραδοσιακά. ( Αirbn: Chef's Cabins & Yoly ) Η φιλοξενία πάρα πολύ καλή.
Το πρώτο βράδυ στο Βινάλες ήταν ίσως το καλύτερο απο όλα, καθώς στο κεντρικό δρόμο, στον υπο κατασκευή χώρο ενός μαγαζιού, με τη μπετονιερα μέσα, λειτουργούσε ήδη μπαράκι με Live oρχηστρα, και ο κόσμος χόρευε στη μέση του δρόμου.
Ο ύμνος της βραδιάς..
Το πρόγραμμα ιππασίας κόστους 35 cuc /άτομο που κανονίσαμε για την επόμενη μέρα, περιλάμβανε βόλτα με άλογα , επίσκεψη σε φάρμα με φυτείες καπνού, και φαγητό στο σπίτι του ξεναγού. Στο γυρισμό κάναμε στάση για κοκτέιλ σε υπαίθριο μπαρ με εξαιρετική θέα.
Στη φυτεία μας έδειξαν πως γίνονται τα πούρα και το τοπικό ρούμι - λικέρ, που φτιάχνεται απο ζαχαροκάλαμο και γκουαβα ( τοπικό φρούτο) . Το ποτό αυτό παράγεται μόνο εκεί και μόνο απο εκεί μπορεί να αγοραστεί . Οι φάρμες μπορούν και πουλάνε και πούρα χειροποίητα σε τιμές αρκετά φτηνές. Φυσικά όσο περισσότερα αγοράσεις τόσο καλύτερη τιμή θα σου κάνουν .
Το απόγευμα επισκεφτήκαμε την λεγόμενη σπηλιά του Ινδιάνου την οποία διασχίζεις με βαρκακι ( είσοδος 5 cuc ) και την τοιχογραφία που δείχνει την αναπαράσταση
την προιστορίας του κόσμου ( 2Cuc) .
Στο Βινάλες που για τους περισσότερους απο εμάς ήταν το ωραιότερο μέρος του ταξιδιού αρκετοί πηγαίνουν και ημερήσια εκδρομή απο την Αβάνα. Αν μπορείτε όμως αξίζει να μείνετε έστω και για ένα βράδυ.
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε για την πιο μεγάλη διαδρομή του ταξιδιού και συγκεκριμένα για το Σιενφουέγος. Tη συγκεκριμένη στάση την προσθέσαμε στο ταξίδι προκειμένου να "σπάσουμε ¨τη μεγάλη απόσταση που έπρεπε να διανύσουμε για το Τρινιδάδ. Το όνομα της πόλης δεν έχει σχέση με το όνομα του θρυλικού Καμίλο. Η διαδρομή αρκετά κουραστική καθώς είναι μια τεράστια ευθεία. Στην Κούβα αναγκαστικά οι ταχύτητες είναι πολύ χαμηλές εως 80-90 χλμ καθώς οι δρόμοι είναι σε κακή κατάσταση απο τη μια , και απο την άλλη πετάγονται απο το πουθενά άλογα , κάρα καθώς και πωλητές Lime και σκόρδων. Έπειτα απο περίπου 7 ώρες και έχοντας ακούσει το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας του Θανάση Παπακωνσταντίνου , φτάσαμε στο Σιενφουέγος μια πόλη παραθαλάσσια η οποία ζει απο το εμπόριο ζάχαρης. Αφού φάγαμε πάμφθηνα και εξαιρετικά στο εστιατοριο Paladar Arche, ( 10cuc/άτομο) . ήπιαμε, mojito στο πανέμορφο teatro tomas terry, το οποίο είχε μουσική βραδιά. Δεν προλάβαμε όμως να επισκεφτούμε το περίφημο φρούριο στην θαλάσσια είσοδο της πολης.
Το επόμενο πρωί αναχωρήσαμε για να δούμε τους καταρράκτες el nicho. Είναι παράκαμψη μιας ώρας στο δρόμο προς Τρινιδαδ, αλλά αξίζει τον κόπο . Το πάρκο el nicho είναι τεράστιο και θέλει περίπου 4 ωρες περπάτημα . Μη πάτε με σαγιονάρες. Η είσοδος στο πάρκο κοστίζει 10cuc , αλλα ευτυχώς οι καταρράκτες είναι στα 10λεπτά απο την είσοδο.
Στην υπέροχη διαδρομή φουλάραμε τα αυτοκίνητα , καθώς με το καύσιμο στην Κούβα ποτέ δε ξέρεις, και φτάσαμε στο Τρινιδαδ όπου είχε μια διαολεμένη ζέστη . Λιγο πριν φτάσουμε στο Τρινιδαδ , περάσαμε απο το δρόμο με τα καβούρια που ευτυχώς τα έιδαμε λιωμένα στην άσφαλτο , και όχι ζωντανά να την διασχίζουν . Ο κίνδυνος για λάστιχο εκεί , είναι πολυ μεγάλος. Εμεις είμασταν απο τους τυχερούς.
Τακτοποιηθήκαμε και γρήγορα βγήκαμε για μια βόλτα στα υπέροχα πλακόστρωτα στενάκια με τα πολύχρωμα σπίτια και τα άλογα , εικόνες που σε παραπέμπουν στη δεκαετία του 30 . Αποφύγαμε τα πολυ τουριστικά μαγαζιά στα σκαλάκια του κέντρου και βρήκαμε πιο απόμερα μπαρ να σβησουμε τη διψα για μοχιτο .
Άλλωστε το bodeguita del medio υπάρχει και εκει, όπως και το Canchanchara με το ομώνυμο κοκτέιλ το οποίο δινόταν σε σκλάβους , ετσι ώστε να έχουν ενέργεια. Σερβιρεται σε ειδικά ποτηράκια και είναι ουσιαστικά παγωμένο ρούμι με μέλι και Lime.
Έπειτα απο τα χλμ των προηγούμενων ημερών οι 2 ημέρες απόλυτης ξεκούρασης στο Τρινιδαδ ήταν ότι έπρεπε. Το must της περιοχής για βράδυ , η περίφημη disco Ayala, , η οποία είναι χτισμένη σε υπόγεια σπηλιά. Η είσοδος κοστίζει 5 cuc και περιλαμβάνει και ποτό. Στη διαδρομή προς τη disco είδαμε τους ντόπιους κατοίκους να εχουν μετατρεψει τα σπίτια τους σε υπαίθριες μικρές καντίνες με μπύρες και ρούμι
Την επόμενη μέρα φύγαμε με βαριά καρδια και βαρύ κεφάλι απο το Τρινιδαδ με κατεύθυνση το Βαραδέρο , με ενδιάμεση στάση στο Μαυσωλείο του Τσε, στη Σάντα Κλάρα. Πολύ όμορφη εμπειρία η περιήγηση μέσα στο μαυσωλείο . Ο δρόμος προς το Βαραδέρο , μακρύς , ίσιος και η ζέστη με την υγρασία έκαναν κουραστική την διαδρομή ακόμη περισσότερο.
Φτάνοντας αργά το απόγευμα στο θέρετρο του Βαραδέρο, καταλαβαίνεις οτι το χωριό δεν μοιάζει με τα υπόλοιπα του νησιού. Είναι καθαρά τουριστικό . Μέναμε στα 15 μέτρα από την παραλία σε μια τρώγλη ( εμπερια ζωής ) . Η ακριβότερη διαμονή της εκδρομής παρόλο που ήταν τρώγλη. Δυστυχως καθυστερήσαμε να κλεισουμε αυτή τη διαμονή , επειδή αρχικα θέλαμε να μεινουμε στο Ματάνσας . Εξαντλήσαμε τις πιθανότητες για να μείνουμε εκεί και αφού δε βρήκαμε , ψάξαμε στο Βαραδέρο .Το βράδυ παρά την κούραση απολαύσαμε live rock μουσική στο μπαράκι με το όνομα Βeatles.
To επόμενο πρωί αφού φάγαμε πρωινό κατεβήκαμε στη παραλία. Μόλις αντικρίσαμε το τοπίο μέιναμε με το στόμα ανοικτό . Το βαραδέρο είναι όπως ακριβώς το βλέπεις στις φωτογραφίες. Τεράστια παραλία πολλών χλμ με τιρκουάζ νερά και φοίνικες. Η μέρα ήταν ζεστή χωρίς να φυσάει καθόλου και ηλιόλουστη . Το φτηνό beach bar σου έδινε πακέτο το μοχιτο με 3 cuc και με 6 cuc σου γέμιζε το μεγάλο μπουκάλι νερού με μπύρα.. Τι αλλο να θες;;
Νωρίς το απόγευμα αφήσαμε την υπέροχη παραλία και ξεκινήσαμε ξανά για την Αβάνα.
Αυτή τη φορά ο προορισμός μας ήταν η περιοχή του Vedado .
Η πλευρά αυτή της πόλης , είναι σαφώς πιο αναπτυγμένη απο την παλιά πόλη. Ειναι πιο καθαρή , όχι τόσο γραφική και σαφώς λιγότερο τουριστική . Τα μπαράκια ΔΕΝ περπατιούνται το ένα απο το άλλο εύκολα ουτε είναι μαζεμένα σε κάποια σημεία όπως στην παλιά πόλη. Κάποια απο αυτά μάλιστα όταν τα βρίσκαμε ήταν κλειστά και έπρεπε να πάμε σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση . Έτσι ανακαλύψαμε το madrigal που ήδη το χαμε διαβάσει στις αναρτήσεις του yiorgos , ενα πολύ όμορφο μπαρ το οποίο και τιμήσαμε δεόντως. Μέσω των ίδιων προτάσεων καταλήξαμε νωρίτερα και στο εστιατόριο κομμουνιστικής αισθητικής βγαλμένο μέσα απο παλιά δεκαετία με ενα πιάνο να δεσπόζει στο κέντρο του μαγαζιού. Το φαγητό πολύ φτηνό και εξαιρετικό.
Την επόμενη μέρα έπειτα απο ατελείωτες βόλτες στο μουσείο τέχνης και σουβενιρ απο τη παλιά πόλη, φτάσαμε αργά το απόγευμα στο fabrica de arte cubano . Eίναι ένας εξαιρετικός πολυχώρος ο οποίος έχει μουσικές σκηνές , μπαράκια , φαγητό και διάφορα δρώμενα. Ευτυχώς όπως είχαμε πληροφορηθεί ότι πρέπει να φτάσεις το αργότερο 9 το βράδυ διότι μετά η ουρά γίνεται τεράστια όπως και η αναμονή . Με το που μπαίνεις πληρώνεις μια είσοδο- νομίζω 2 Cuc -και παιρνεις μια κάρτα στην οποία απο πίσω σου σφραγίζουν τι ποτά πήρες και τι έφαγες.
Πληρώνεις βγαίνοντας. Προσοχή να μη χάσετε την κάρτα! Λειτουργεί μόνο απο Πέμπτη έως Κυριακή.
Η επόμενη μέρα ήταν δυστυχώς και η τελευταία. Ξεκινήσαμε απο το μεσημέρι, και αφού πηραμε τα τελευταία σουβενιρ, το πακετάρισμα. Νωρις το απόγευμα φτάσαμε στο αεροδρόμιο όπου και αρχίσαμε να βλέπουμε υπαλλήλους με .. μασκες.
Εχοντας ξεφορτωθείο οτι Cuc έχουμε καθώς δεν επιτρέπεται να φύγεις με αυτά , και καθώς δεν μας έτυχε κανενας δειγματοληπτικός έλεγχος , μπήκαμε στο αεροπλάνο και αφήσαμε πίσω την Αβανα και την Κούβα.
Αν και αυτο το μέρος δε μπορείς να το αφήσεις ποτε...
Συνοψίζοντας, θέλω να σταθω στα εξής:
Ειδα ανθρώπους φτωχούς , αλλα χαμογελαστούς και όχι μίζερους.. ΕΙδα μια χώρα με σχεδόν ανύπαρκτη εγκληματικότητα και με ανθρώπους που είχαν όλη τη διάθεση να σε εξυπηρετήσουν και όχι να σε εξαπατήσουν .
Δεν αξίζει να επισκεφτείς τη χώρα για μια βδομάδα . Οι 11 μέρες που πήγαμε εμείς ήταν ελάχιστες, διότι είδαμε σχεδόν μόνο το μισό νησί.
Αν κάποιος απο την παρέα σας , ή εσεις μιλάτε Ισπανικά , θα κάνει τη ζωή σας πολύ πιο έυκολη.
Θα χρειαστείτε ανταπτορακι μετατροπής τάσης να πάρετε μαζί , αν και στα δωμάτια έχει τουλάχιστον μια δυο πρίζες ευρωπαικού τύπου και τάσης
Πολλες ώρες στο δρόμο , εφοδιαστείτε με ξηρούς καρπούς και νερά
Να έχετε πάρει φάρμακα μαζί , όπως παυσίπονα, immodium , γάζες και ότι άλλο μπορείτε , πιο πολυ για να τα αφήσετε φέυγοντας εκεί.
H Kούβα αποτελεί ένα ταξίδι στο χρόνο και την ιστορία. Αξιζει να κουραστεί κανείς λίγο παραπάνω ψαχνοντα μόνος να βρει και να ανακαλύψει το νησί, παρά να πάει με οργανωμένη εκδρομή.
Να μη φοβηθείτε να δοκιμάσετε ποτά ή φαγητά απο τους υπαίθριους πάγκους .
Να πάτε όσο το δυνατον πιο γρήγορα
Οταν ένα ταξίδι τελειώνει , είναι η στιγμή που αρχίζει και κανονίζεται το επόμενο.
Keep Travelling!!!
Attachments
Last edited:
