Νορβηγία Σουηδία Cool-cation στα φιόρδ της Νορβηγίας και κάτι ψιλά από Σουηδία

[Sassenach77]

Εσύ ως ορειβάτισα ξέρεις!

Ποιος ήρθε;... Πεζοπορίες κάνω κοπελιά, ενίοτε λίγο μεγαλύτερες, αλλά μέχρι εκεί

Εγώ δεν ήξερα...δε ρώταγα;

Και να ρώταγες πάλι δεν θα έβγαζες άκρη. Οπότε όλα καλά, τη γυμναστικούλα σας τη κάνατε και η θέα των τοπίων σας αντάμειψε για το κόπο σας! Η καλύτερη γυμναστική ever!

ΥΓ. Αυτό με τη κρουαζιέρα στο φιόρδ με έκανε να σηκώσω φρύδι...αναμένω

 

[Smaragda53]

Κομψη στο Μπεργκεν! Οσον αφορα το τρεκ, απο τη μια συνεπασχα, απο την αλλη εσκαγα στα γελια!Τετοια πραγματα μονο στην Ελλαδα μου εχουν συμβει, τελευταίο τρεκ στη Νάξο περισυ στα 71 μου!
Τρελαίνομαι για τις ιστορίες σου!

 

[evaT]

Κομψη στο Μπεργκεν! Οσον αφορα το τρεκ, απο τη μια συνεπασχα, απο την αλλη εσκαγα στα γελια!Τετοια πραγματα μονο στην Ελλαδα μου εχουν συμβει, τελευταίο τρεκ στη Νάξο περισυ στα 71 μου!
Τρελαίνομαι για τις ιστορίες σου!

Για γέλια και για κλάματα είμασταν !

Σ ευχαριστώ Σμαράγδα μου.

 

[evaT]

Bergen - και τώρα...βροχή

Δύο γεμάτες μέρες είχαμε ακόμη στο Μπέργκεν, υπερβολικά πολύς χρόνος για μια μικρή πόλη και το ρυθμό που ταξιδεύω συνήθως, όμως σ αυτή τη χώρα την πάτησα ελαφρώς, οι εκδρομές εδώ κοστίζουν αδρά και ήδη είχαμε κλεισμένο ένα πολύ φιλόδοξο 48 πλάνο για τις επόμενες μέρες.
Οπότε κάτσε και μια φορά χαλαρά κάπου να το απολαύσεις ξεκούραστη (σκέφτηκα)

Στο χοστελάκι είμασταν πολύ άνετα και το απολαμβάναμε. Πρωινό καφεδάκι με αυτή τη θέα, συννεφιασμένη και μελαγχολική αυτή τη φορά.

Επισπεύσαμε τις πρωινές διαδικασίες μπας και προλάβουμε να ανεβούμε στο λόφο Foyen πριν ανοίξουν οι ουρανοί.

Περπατώντας προς τη βάση του τελεφερίκ χαζεύαμε τα όμορφα κτίρια

Στην ουρά στο τελεφερίκ είχα μπροστά μου αυτόν
Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας λέμε! Άσε που υπήρχε σοβαρή πιθανότητα να ταξιδέψω και γω ακριβώς έτσι αν δεν είχε γιάνει το ποδάρι.

Η ανάβαση (one way) κόστιζε σε ευρώ γύρω στα 8. Την κατάβαση θα την κάναμε μόνες από το μονοπάτι (μυαλό δε βάζουμε)

Σε μερικά λεπτά είμασταν επάνω και πιάσαμε (φωτογραφική) δουλειά.

Ευτυχώς προλάβαμε πριν η βροχή κρύψει όλα τα χρώματα

Ωραίο το άτιμο, έτσι;;

Και για μια πιο χορταστική δόση βιντεάκι "ντυμένο" μουσικά από τον λατρεμένο μου νορβηγό τροβαδούρο Sivert Hoyem (Madrugada)

Πόσο του ταιριάζει όμως....Λιώνω!
https://www.youtube.com/shorts/JK3StxjYLWk

Σύντομα άρχισε να βρέχει, χαζέψαμε τριγύρω από τα μπαλκόνια που είχε δάσος και μικρογραφίες τρολς που θα βλέπαμε πολύ περισσότερο όσο θα μπαίναμε στην επαρχία.

και πήραμε το μονοπάτι προς την πόλη που ήταν κανονικό μονοπάτι με καθοδική (μόνο!) κλίση

δάσος

και ωραία θέα

ξανά ωραίο μονοπάτι

Έτσι μπράβο! Αυτή είναι πεζοπορία! 'Οχι που πήραμε τα βουνά οι μουρλές λες και είχαμε τάμα να ανακαλύψουμε τις αετοφωλιές της Νορβηγίας και τώρα θυμήθηκα τη Βλαχοπούλου που την έτρεχε ο Ηλιόπουλος στις ορειβασίες για να της βρει γαμπρό στο κεφάλαιο με το βράχο έπρεπε να το βάλω αυτό το βίντεο αλλά δεν πειράζει και τώρα έχει την πλάκα του.

Εμείς βέβαια δεν ανεβήκαμε ως εκεί για να βρούμε γαμπρό, μάλλον για να τους ξεχάσουμε τελείως
αλλά ναι, λίγο Βλαχοπούλου ένιωσα εκείνη τη μέρα, πως να το κάνουμε.

Λίγο πριν φτάσουμε κάτω είχε ένα γήπεδο

και τα παιδιά, αθλούνταν και έπαιζαν ομαδικά παιχνίδια υπό βροχή κανονικά

Επειδή ήταν νωρίς, αποφασίσαμε να κάνουμε βόλτες για να χαζέψουμε από κοντά τα σπίτια που ήταν σε επίπεδα.
Ζιγκ- ζάγκ και πάνω κάτω να γεμίσουμε από την εξωπραγματική ομορφιά της πόλης.

Θα βάλω φωτογραφίες και από τις δύο μέρες που βολτάραμε τα πρωινά στο Μπέργκεν, στις ήσυχες γειτονιές, πολύχρωμα ξύλινα σπίτια βγαλμένα από παραμύθι, με κατοίκους ήρεμους, ξεάγχωτους που έβγαιναν για τις καθημερινές δουλειές ή την άθλησή τους σ ένα αστικό ιστό που ξεχείλιζε από μια ποιότητα ζωής, που κάθε άνθρωπος αξίζει να έχει στη ζωή του (ανέκδοτο)

Τόσα Τέσλα μαζεμένα δεν έχω δει πουθενά αλλού

Λίγα λόγια και πολλές φωτό σ αυτό το κεφάλαιο

Πόσο του πήγαινε αυτή η μουντάδα! Περπατούσαμε με την ομπρέλα και δε χορταίναμε να ανεβοκατεβαίνουμε τις γειτονιές. Η βροχή έπεφτε αδιάκοπα, μονότονα, αλλά δεν ήταν τόση ώστε να μην μπορούμε να απολαύσουμε τη βόλτα μας.

Ρε δεν μπορώ! Τόση ομορφιά μαζεμένη σ ένα μέρος; έπρεπε να είναι παράνομη!!

Γκράφιτι με τον Bowie? τους αγαπώ!

Η βροχή δυνάμωσε και καταλήξαμε στο Bryggen, ξαφνικά από την απόλυτη ηρεμία πέσαμε στην τουριστική φρενίτιδα

Ποδήλατο...chopper;

Μας έπιασε μια λιγούρα και μπήκαμε σ ένα φούρνο. Βρε κοίτα που είναι Θεσσαλονικείς στο Μπέργκεν! Α ρε αθάνατη μπουγάτσα

Ξανά μανά στις γειτονιές

μας έβγαλε από την άλλη πλευρά στο εμπορικό λιμάνι

Λιμεναρχείο;

και κιτρινόμαυρο πλοίο! με κυνηγάει λέμε

Βρόχα! Πάλι καλά σ αυτή τη φωτογραφία δε φαίνονται τίποτα νορβηγίδες που έβγαιναν έξω από πάνω με μπουφάν κανονικά όπως εμείς, με τα πόδια όμως ξακάλτσωτα και πέδιλο! Γιατί Αύγουστος ήταν, πότε να τα φορέσουν δηλαδή οι κοπέλες

χτύπησα ένα χαριτωμένο τρολάκι σουβενίρ

και μετά ένα χοτ ντογκ στα 9 ευρώ μόνο

και ξεκούραση διότι το βράδι είχαμε....μιλόγκα!
Ως ταγκέρες (χορεύτριες του τάγκο, τρομάρα μας) ψάξαμε τα τοπικά εβέντ και βρήκαμε ότι τη συγκεκριμένη μέρα είχαν μάζωξη για χορό σε μια αίθουσα πολύ κοντά στο χόστελ μας.

Η Κική είναι πολύ πιο δραστήρια στο χώρο και αρκετά καλή χορεύτρια, εγώ τα έχω παρατημένα από καιρό και απλά παρίσταμαι που και που έτσι για να μην ξεχνάω το σπορ.
Τα παπούτσια χορού είχαμε προβλέψει να τα πακετάρουμε, στη σχετική συζήτηση του τι να φορέσουμε-δεδομένου ότι στα εβέντ αυτά το ντύσιμο είναι πολλές φορές υπερβολικό, την Άρτα με τα Γιάννενα φοράνε, να τα φορέματα με τα αβυσσαλέα σκισίματα, να οι παγιέτες και τα ξώπλατα, αλλά πάλι για τη Νορβηγία είχαμε ένα δισταγμό. Η Κική είχε φέρει μαζί της κάτι ταγκοφορέματα, εγώ πάλι όχι.
Της λέω αν βγούμε έτσι ντυμένες στη ρεσεψιόν του χόστελ θα νομίζουν ότι πάμε για βίζιτα
Τελικά επιλέξαμε κάζουαλ σέιφ επιλογές και πήραμε το δρόμο.

Πληρώσαμε και από 9 ευρώ είσοδο (πληροφοριακά στην Ελλάδα είναι συνήθως στα 7 ευρώ αλλά με ποτό). Εκεί σέρβιραν μόνο καφέ και τσάι της παρηγοριάς.

Αποδείχθηκε όμως ότι ο κύκλος του τάγκο είναι μάλλον συναφής παγκοσμίως, διότι και οι Νορβηγίδες είχαν βάλει κανονικά τις πούλιες τους για να βγουν μια Τρίτη απόγευμα...επιπλέον μόλις είδαν καινούργια φρούτα έτρεξαν οι κουτσομπόλες να μας γνωρίσουν, να ρωτήσουν από που είμαστε και πως τους βρήκαμε.
Τσακίστηκαν οι άντρες δε να μας χορέψουν, μετά τα τρεκ και τους ποδαρόδρομους δίχως αύριο, μόνο ο χορός μας έλειπε.

Πάντως την ώρα που με χόρευε ένας μπάρμπας, υπήρξε ένας μικρός διάλογος. Με ρώτησε που δουλεύω και του απάντησα...στο Δήμο της πόλης μου, δίχως να γίνω πιο συγκεκριμένη. Δεν φάνηκε να εντυπωσιάζεται και ρώτησα πίσω από ευγένεια. ...Εσείς; Εγώ μου λέει είμαι έμπορος πολύτιμων λίθων, κυρίως διαμαντιών
Βρε κάτι γνωριμίες η Νορβηγία!!!!

'Εχω και ένα στιγμιότυπο από τη βραδιά.
Να εδώ που με χορεύει το...μωρό και όχι δεν ήταν ΑΥΤΟΣ ο έμπορος διαμαντιών, αλλιώς θα τον είχα πάρει και θα είχα φύγει

10.30 ακριβώς το είχαν λήξει το έργο! Καλέ που πάτε όλοι; ούτε νύχτωσε ακόμη. Δουλεύουμε λέει το πρωί...Γιατί εμείς δεν δουλεύουμε; που 10 η ώρα στη χώρα μας ακόμα ζεσταίνεται ο ντιτζέι...
Εμείς που δε θέλαμε να πάμε για ύπνο ακόμη, κατά τις 11 που σουλατσάραμε δε βρίσκαμε ψυχή έξω, κάτι μετρημένοι αργόσχολοι τουρίστες, ξενέρωμα. Που να μην ήταν καλοκαίρι....

Τελειώνοντας τις διήμερες ξεναγήσεις στο Μπέργκεν να σημειώσω ότι επισκεφτήκαμε και το Leprosy Museum δηλαδή το μουσείο των λεπρών που είχα βλακωδώς μαρκάρει ως ενδιαφέρον, η πληροφορία έλεγε ότι αφορούσε το παλιό νοσοκομείο των λεπρών που είχαν μετατρέψει σε μουσείο, στην πράξη ήταν ό,τι πιο αδιάφορ έχω δει, 13 ευρώ πεταμένα στα σκουπίδια, ένας χώρος με ελάχιστα εκθέματα, εντελώς αδιάφορο.

Η τελευταία βραδιά τελείωσε στην αγαπημένη μας παμπ συνάντηση με τον @Traveler koko και τους Explore Van που έκαναν τις ίδιες μέρες εξόρμηση στη χώρα και συνέπεσαν οι ημερομηνίες μας στο Μπέργκεν. 'Ηπιαμε μπύρα όλοι μαζί και ανταλλάξαμε ταξιδιωτικές εμπειρίες.

Τελειώσαμε τη βραδιά με ανυπομονησία για το επόμενο διήμερο που θα διασχίζαμε τα βουνά με κατεύθυνση το Flam και το διάσημο φιόρδ, πανέτοιμες για νέες περιπέτειες.

 

[kikia]

Αγαπημένη μου, δεν αναφέρεις πως όλες αυτές οι ανεβοκατεβασιές στα στενά και βάλε κάθε μέρα φόρτωναν τα ποδαράκιά μας με 15-20 χλμ τουλάχιστον! Μιλάμε για καθημερινό trekking!!!!

 

[gkalla]

"ντυμένο" μουσικά από τον λατρεμένο μου νορβηγό τροβαδούρο Sivert Hoyem (Madrugada)

Με κατέστρεψες! Τώρα πρέπει ν' ακούσω όλη την δισκογραφία των Madrugada για να στρώσω.

 

[varioAthens]

Κατα εναν μαγικο τροπο ο αγαπημενος Sivert μοιαζει να εχει ενσωματωσει την «μουνταδα» της Νορβηγιας στην μουσικη του… Τον αγαπω!

 

[evaT]

Flamsbana - η ομορφότερη διαδρομή στον κόσμο και το μικρό σπίτι στο λιβάδι

Ετοιμοπόλεμες το πρωί, αφήσαμε τα τροχήλατα στο χόστελ όπου θα επιστρέφαμε την επόμενη το βράδι και ξεκινήσαμε πιο ανάλαφρες μόνο με τα απαραίτητα στα μπακπακ.
15υγουστος και στην Ελλάδα είχαν την τιμητική τους τα πανηγύρια και μεις από Αύγουστο χειμώνα;

Πήραμε το πρώτο τρένο για το Myrdal για να κάνουμε μια εκδοχή του δημοφιλούς Norway in a Nutshell το οποίο ουσιαστικά είναι μια γύρα από το Μπέργκεν προς τη βάση του βαθύτερου φιόρδ της χώρας Sognefjord όπου βρίσκεται το τουριστικό Flam και επιστροφή στο Μπέργκεν με λεωφορείο ή τρένο μέσω από το Gudvagen που είναι ένα κωλοχώρι , κεφαλοχώρι της περιοχής.
Κι επειδή οι Νορβηγοί είναι ξύπνιοι, έχουν πιάσει τον παπά από τ αρ@@ (σόρι) και το σερβίρουν σα μια ενιαία δραστηριότητα, αν πας να το κλείσεις όλο μαζί από γνωστές σελίδες στο ιντερνέτ, η τιμή είναι αστρονομική.

Στο ψάξιμο βέβαια. όλοι σου προτείνουν να κλείσεις κάθε σκέλος ξεχωριστά, συμβουλή που τελικά ακολούθησα , όχι πως εμένα μου βγήκε φθηνά, πάντως δεν πλήρωσα τα νταβατζιλίκια σε μεσάζοντες.
Η δική μου παραλλαγή είχε επιστροφή με 5ωρη κρουαζιέρα εντός του φιόρδ, για να το ζήσουμε και μέσα από αυτή τη διάσταση.

Το πρώτο τρένο ήταν ένας απλός προαστιακός

Η διαδρομή κράτησε σχεδόν ένα δίωρο ανοίγοντάς μας την όρεξη για τις εικόνες που θα ακολουθούσαν

Στο Myrdal επικρατούσε βαρομετρικό χαμηλό. 11 βαθμούς και βροχή, το δαγκώσαμε.
Μας στοίβαξαν όλο το μπουλούκι τους χαζοτουρίστες σε μια γραμμή και περιμέναμε το τρένο.
Το Flamsbana εκτελεί το δρομολόγιο Myrdan - Flam, διαδρομή 50 λεπτών που έχει χαρακτηριστεί μία από τις ωραιότερες στον κόσμο. Θα ήταν άραγε;

Η ωραιότερη αυτή διαδρομή κοστίζει 40 ολόκληρα ευρώ για τα 50 λεπτά κ αν θέλεις να επιστρέψεις πίσω, άλλα τόσα. Πολλοί παίρνουν ποδήλατο για την επιστροφή που όμως κοστίζει το ίδιο-αδύνατο να γλυτώσεις από αυτούς, εκτός αν έχεις νοικιασμένο αυτοκίνητο.

Aπό μέσα ήταν επίτηδες ίσως παλιακό και φθαρμένο για να κάνει σε vintage

Τρελή επιτυχία που πέτυχα τη θειά με το τυροπιτάκι στο στόμα

Είχα διαβάσει πως σ αυτή την κατεύθυνση που είχαμε, το καλύτερο ήταν να καθίσεις από αριστερά-κάποιοι σαν εμένα που είμασταν διαβασμένοι τσακίστηκαν να ανέβουν πρώτοι για να καβατζώσουν τη "σωστή" θέση, είμαι γρήγορη σε κάτι τέτοια, κάθισα παράθυρο αριστερά και κόλλησα το κινητό στο τζάμι για να μειωθούν στο δυνατό οι αντανακλάσεις.

Ξεκινήσαμε δυνατά.

Σε 10 λεπτά περίπου μας κατέβασαν σε μια πλατφόρμα για να θαυμάσουμε τον καταρράχτη Kjosfossen.

Είχα διαβάσει για το μικρό σόου που θα ακολουθούσε και μάλιστα σε ιστορία εδώ, ο συγγραφέας τραβελστορίτης είχε την ίδια αντίδραση με μένα-δεν θυμάμαι ποιός ήταν ακριβώς, όμως, πολύ φίλος μου!

βιντεάκι
https://www.youtube.com/shorts/1vmrGUN7pdw

Οι ξένοι άρχισαν τα Oh My God και κάτι παρατεταμένα Αααααααα και μένα μ έπιασαν νευρικά γέλια...τι παππά πουλάνε οι άτιμοι!
Υπάρχει κάποιος αστικός μύθος από πίσω βέβαια, για έναν έρωτα που χάθηκε (τι πρωτότυπο) και η κυρία με τα κόκκινα παρουσιάζεται ως νεράιδα που θρηνεί για τον αγαπημένο της. Τι νεράιδα και πράσινα άλογα...σαν αλλοπαρμένη ήταν έτσι όπως κούναγε τα χέρια πέρα-δώθε, έτοιμη να τη μαζέψουν, αλλά γελάσαμε τι να κάνουμε, για να μην κλάψουμε τα λεφτά που δώσαμε

Ο επόμενος παππάς που είχαμε καταπιεί αμάσητο, ήταν ότι τα περιβόητα 50 λεπτά της ομορφότερης διαδρομής, που έγιναν χαλαρά με το ζόρι 25, αφού το τρένο στη μισή διαδρομή τουλάχιστον μπαινόβγαινε από τούνελ και δεν βλέπαμε τίποτα.

Ευτυχώς μας αποζημίωναν τα τοπία που προλάβαμε να δούμε, ξεχάσαμε την εύπεπτη πράσινα λιβάδια εικόνα μαζί με υγρό στοιχείο, το σκηνικό άλλαξε σε πιο άγριο, λίγο απόκοσμο, θύμιζε πια λιγότερο Ευρώπη και ίσως μια υποψία Ισλανδίας; δεν έχω πάει ακόμη εκεί αλλά αυτοί που πήγαν μπορούν να μας πουν.

Πόσο ζήλεψα τους ποδηλάτες όμως δε λέγεται. Τρισευτυχισμένη θα ήμουν να κάνω τέτοια διαδρομή με ποδηλατάκι, όμως με μπαγάζια στην πλάτη για διανυκτέρευση, αυτό ήταν αδύνατο.

Τo 50λεπτο που έγινε 25 λεπτο πέρασε γρήγορα και κατεβαίνοντας στο Flam συμφωνήσαμε πως ωραίο μεν, αλλά υπερεκτιμημένο.
Όσο για το ωραιότερη στον κόσμο διαδρομή; πανέμορφη ναι, αλλά η ωραιότερη; Κρίμα που δε θα γυρίσω ποτέ όλο τον κόσμο για να αποφασίσω....

Το Flam ήταν απλά ένα κόμπλεξ εμπορικών καταστημάτων και τουριστικών περιπτέρων με μόνο ωραίο σημείο το τέρμα του φιόρδ.
Εκεί που αράζουν τα κρουαζερόπλοια.

Ταλαιπώρια

έτσι ήταν την άλλη μέρα που έβγαλε λίγο ήλιο

Είχε κάτι ξύλινα τραπέζια με καρέκλες εκεί, φάγαμε τα σαντουιτσάκια μας αλλά έπιασε πάλι βροχή και φύγαμε.
Κρυφτήκαμε μέσα στο τουριστικό περίπτερο όπου πρώτα από όλα έτρεξα να βεβαιωθώ για το λεωφορείο μας.
'Οταν σχεδίαζα το ταξίδι είχα μια φοβερή έμπνευση, να κάνουμε μια διανυκτέρευση γύρω από το Flam για να απολαύσουμε το φιόρδ χωρίς βιασύνες. Επειδή όμως τα καταλύματα στην περιοχή είναι διάσπαρτα, πήρε το μάτι μου μια καμπίνα, ένα Hytte όπως τα λένε εκεί κάπου στα 30 χιλιόμετρα από το Φλαμ.
Μου άρεσε η ιδέα, η τιμή ήταν λογική, τσέκαρα ότι εξυπηρετεί λεωφορείο και το έκλεισα.
Μεγάλη επιτυχία!

Στο τουριστικό περίπτερο με διαβεβαίωσαν ότι η ώρα του λεωφορείου που είχα τσεκάρει ήταν σωστή, μου είπαν ότι εισιτήριο θα βγάλουμε μέσα στο λεωφορείο και μου έδειξαν σε ποιά στάση να περιμένουμε.
Αφού σουλατσάραμε εκεί γύρω, πετύχαμε και τους Explore Van που πίναμε μπύρες το προηγούμενο βράδι. Έκαναν το αντίστοιχο με μας συν τα ποδήλατα και ετοιμάζονταν να πάρουν κατεύθυνση για πιο βόρεια. Τα είπαμε λίγο και πήγαμε στη στάση έγκαιρα. Το πρώτο λεωφορείο που πέρασε μας είπαν ότι δεν ήταν το σωστό και περιμέναμε το επόμενο.

'Ηρθε κει κείνο, μου ζητάει ο οδηγός εισιτήριο. Λέω δεν έχω μου είπαν ότι μπορώ να βγάλω από σας.
Ναι λέει αλλά είμαστε γεμάτοι από τις προηγούμενες στάσεις
Τώρα τι;
Αυτό ήταν το τελευταίο λεωφορείο.
Κατεβείτε λέει δεν μπορώ να σας πάρω.

Με κοιτάζει η Κική, τι κάνουμε τώρα;
Την άφησα να περιμένει εκεί στη στάση κ έτρεξα στο τουριστικό περίπτερο.
Είχαν κλείσει τα περισσότερα γκισέ και στα 1-2 που είχαν απομείνει είχε ουρά.
Τους προσπέρασα όλους, ζήτησα συγνώμη ότι έχω επείγον θέμα και πλησίασα το γκισέ.

'Αρχισα να φωνάζω, δεν έβλεπα αυτή που μου είχε προτείνει να μη βγάλω εισιτήριο, η υπάλληλος μου είπε πως είχε σχολάσει, λέω και γω τι θα κάνω τώρα.
Μου είπε να ηρεμήσω και κοίταξε τον υπολογιστή της.
Σωστά λέει αύριο πάλι λεωφορείο!
Μας υποχρέωσες.
Λέω θέλω να μιλήσω με προϊστάμενο.
Η ουρά στο μεταξύ μούγγα στη στρούγγα. Κανείς δεν έβγαζε τσιμουδιά. Υποθέτω αν τους είχα φάει τη σειρά στη χώρα μας θα είχαν αρχίσει να μανουριάζονται όλοι μαζί.

Έφυγε κι ο προιστάμενος λέει. Υπέροχα.
Αρχισα πάλι να φωνάζω, που έχασα το λεωφορείο επειδή δίνετε λάθος πληροφορίες, ξανακοιτάζει τον υπολογιστή της αυτή...λυπάμαι λέει δεν έχω άλλη λύση αλλά σα να το σκεφτόταν λίγο...τελικά μου λέει κοίτα, επειδή είμαι Ιταλίδα και έχω μεγάλη καρδιά, αν περιμένετε μισή ώρα να σχολάσω, θα σας πάω εγώ με το αυτοκίνητό μου παρότι είναι η ανάποδη κατεύθυνση από τη δική μου. Την ευχαρίστησα και δέχθηκα (και τι άλλο να έκανα)

Βγήκα έξω και περίμενα με την Κική, η οποία είπε, ρε είσαι σίγουρη ότι θα έρθει να μας πάρει αυτή;
Λέω έχουμε τίποτα καλύτερο; αλλά είχα πάρει και το νούμερο του κινητού της, ξέρω γω;

Ως ύστατη λύση είχα στο μυαλό μου το Νίκο, τον αρχηγό των Explore Van , αντίθετα θα πήγαιναν και τα παιδιά αλλά στην ανάγκη τι θα έκανε; θα μας άφηνε εκεί να μας φάνε οι αρκούδες τη νύχτα; Θα μας πήγαιναν...Προσπαθούσα όμως να αποφύγω να το ζητήσω γιατί κ αυτός γκρουπ συνόδευε και μπορεί να του έβγαζαν μίρλα.

Τελικά η φίλη μας η Ιταλίδα άργησε λίγο αλλά φάνηκε, μας φόρτωσε και στη μισάωρη περίπου διαδρομή μέχρι το σπιτάκι δεν έβαλε γλώσσα μέσα...τι για τις δουλειές στη Νορβηγία μας είπε, πως έφυγε από τη Ρώμη και ζει ευτυχισμένη εκεί στα χωριά του πουθενά, συν μια φοβερή ιστορία όταν χρειάστηκε να ταξιδέψει στην Ιταλία για να προλάβει την ετοιμοθάνατη μάνα της μέσα στο απόλυτο λοκντάουν το 2020, πήρε ειδική άδεια και διέσχισε όλη την Ευρώπη με το αυτοκίνητό της οδηγώντας ολομόναχη στους αυτοκινητόδρομους, ενώ σε κάθε συνοριακό σταθμό που διέσχιζε την χαιρετούσαν με το όνομά της την παρακολουθούσε η αστυνομία από τις κάμερες! φοβερό.

Την ευχαριστήσαμε θερμά, της πληρώσαμε και τη βενζίνη (εννοείται) και πήγαμε στη ρεσεψιόν.

Ψιλόβρεχε ήδη, ταλαιπωρημένες και κατάκοπες, θέλαμε μόνο ένα ζεστό ντουζ, να ετοιμάσουμε κάτι για φαγητό και να αράξουμε.
Ο πανύψηλος, ξερακιανός, κοκκινοτρίχης μουτρωμένος, καλοσυνάτος οικοδεσπότης μας, που κάπως μου κόλλησε και τον φώναζα Θώρ (!) ξαφνιάστηκε λες και δεν είχε κράτηση. Μας έκοψε από πάνω ως κάτω και μας υποδέχθηκε με δύο ερωτήσεις.
Όχι πως είστε κι αν μας βρήκατε εύκολα, ούτε αν χρειαζόμαστε κάτι, ούτε καν από που είμαστε.

Μου έδωσε μια στοίβα με σεντόνια και πετσέτες (διότι έχουν τη λογική του χόστελ στα κάμπιγκ και τα κλινοσκεπάσματα τα πληρώνεις εξτρά) και ρώτησε:
1) θα ξεστρώσετε αύριο τα κρεβάτια και θα τ αφήσετε όλα έξω στη βεράντα; ΝΑΙ φυσικά
2) θα καθαρίσετε ό,τι λερώσετε και θα τα αφήσετε όλα όπως τα βρήκατε; ΝΑΙ ρε φίλε, μήπως θέλεις να περάσουμε κ ένα βερνίκι τα ξύλα στο μπαλκόνι; προλαβαίνουμε! Και απορώ αν έλεγα δηλαδή όχι θα μας τα χρέωνε εξτρά και θα είχαμε δεύτερο γύρο καβγά;

Μας έδειξε που να πάμε και σε δυό λεπτά βρέθηκα μπροστά στη φωτογραφία που με είχε σκλαβώσει όταν το πρωτοείδα στο booking.

Μα δεν είναι το μικρό σπίτι στο λιβάδι; Άδικο έχω;

και για θέα είχαμε αυτά τα ταπεινά σπιτάκια απέναντι

ενώ το υπόλοιπο κάμπιγκ είχε κάποια έρημα στην πλειοψηφεία τους τροχόσπιτα.

Ξεκίνησε καταιγίδα. Μπουμπουνίσαμε τα καλοριφέρ να ζεσταθούμε και έχοντας προβλέψει το σκηνικό, είχαμε μαζί ένα πακέτο φακές με τα σχετικά και από τα σχετικά δεν έλειπε μια μπουκάλα κόκκινο κρασί να συνοδέψει τη βραδιά μας.

Φάγαμε τη ζεστή μας σούπα που δεν της έλειπε τίποτα

κ αφού διαπιστώσαμε ότι η θερμοκρασία δεν ήταν τραγική, φορέσαμε μπουφάν, βγήκαμε έξω στη βεράντα με τη μπουκάλα το κρασί, ενώ έβρεχε καταρρακτωδώς, ανάψαμε ένα πουράκι, εγώ φώναζα που είσαι Θωρ να μας τσακώσεις που απαγόρευε το κάπνισμα μέσα-έξω, θυμηθήκαμε ότι στην Ελλάδα σκάνε με τα 40ρια και μεις 15υγουστο κρυώναμε λες και ήταν καταχείμωνο, πιάσαμε τους γκόμενους τους πρώην, νυν και τους επόμενους, γελάσαμε με την ψυχή μας και κάπως έτσι...... εκεί στο απόλυτο τίποτα του πουθενά της Νορβηγίας, εμείς ζήσαμε την ομορφότερη βραδιά του ταξιδιού μας

 

[varioAthens]

'Αρχισα να φωνάζω, δεν έβλεπα αυτή που μου είχε προτείνει να μη βγάλω εισιτήριο, η υπάλληλος μου είπε πως είχε σχολάσει, λέω και γω τι θα κάνω τώρα.
Μου είπε να ηρεμήσω και κοίταξε τον υπολογιστή της.
Σωστά λέει αύριο πάλι λεωφορείο!
Μας υποχρέωσες.
Λέω θέλω να μιλήσω με προϊστάμενο.
Η ουρά στο μεταξύ μούγγα στη στρούγγα. Κανείς δεν έβγαζε τσιμουδιά.

Να τετοια κανεις και μας εχουν για φωνακλαδες και αντιδραστικους
Καλα που βρεθηκε μια μεσογειακη καλη γυναικα και δοθηκε λυση!

Ωραιο κομματι (και) το σημερινο!

 

[evaT]

Να τετοια κανεις και μας εχουν για φωνακλαδες και αντιδραστικους

Στη ζωή μου σπανίως (έως καθόλου) φωνάζω ακόμη κι αν έχω δίκιο.
Ούτε και κει φώναξα ακριβώς, περισσότερο μιλούσα έντονα-τα έπαιξα όλα γι όλα μπας και βρουν κανέναν οδηγό;
Αν δεν ήταν αυτή Ιταλίδα ακόμη εκεί θα ήμουνα, σιγά μην ιδρώνει το αυτάκι των Νορβηγών με κάτι τέτοια.

 

[paefstra]

Ωραια, διαγραφω κι εγω το τρενο απο το πλανο γιατι απο βουνα και νερα που κυλανε δεν εντυπωσιαζομαι, και κραταω την κρουαζιερα.

 

[andpsy]

Εγώ το εκανα ως ανάβαση με τρένο, απο Flam προς Myrdal τον Απρίλιο που στο Myrdal ειχε πάρα πολύ χιόνι, ήταν αρκετά ωραία η διαδρομή (καλυτερη οχι, καλύτερες θεωρώ στις ελβετικές αλπεις -αν και δεν εχω παει).